Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
01-10-2005
Toren roept haan 150 : ereburgers
Een haan voelt zich misschien als een ereburger op zijn toren. De ereburgers van onze gemeente staan echter voor 8 torens. De eerste echter slechts voor 2. Want toen Eugène Hemeleers de eerste ereburger werd van de gemeente Meise, bestond onze gemeente nog uit St.-Martinus Meise en St.-Brixius Rode. De toekenning van het ereburgerschap gebeurde omwille van zijn inzet als directeur-generaal van de Kleine Landeigendom (later Nationale Landmaatschappij), voor de sociale woningbouw in onze gemeente. Samen met wijlen burgemeester Jules Van Campenhout en secretais Frans Van den Boeynants, realiseerde hij de Tuinwijk (omgedoopt tot Kasteelveld) en later de wijken van Eversem. De tweede, Eddy Merckx, werd bekroond omwille van zijn sportieve carrière, als beste wielrenner van de vorige eeuw. Hij is in feite een Brusselaar. Hij vestigde zich onder de kerktoren van Sint - Brixius Rode. Op 25 september 2004 was het de beurt aan Jef Burm. Culturele verdienste wordt zo vertegenwoordigd, door een inwijkeling in Eversem. Hij kreeg naast de oorkonde een schilderij van Pol Mara. Door zijn rol als Rietje Rans in de Paradijsvogels, symboliseert hij tevens de volksfiguren, zoals wij die rond de tweede wereldoorlog onder de kerktoren kenden. Het lijkt mij een goed idee van op termijn, een ereburger te kiezen, van onder de zes resterende torens. Een vraag die mij onwillekeurig bekruipt luidt echter : welke criteria worden in aanmerking genomen om iemand ereburger(es) te maken? Want zo een selectie lijkt mij een delicate aangelegenheid. Ik vind persoonlijk, dat de keuze zou moeten gelegitimeerd worden door een referendum bij alle ingezetenen van de gemeente. Als men er vroeger aan zou begonnen zijn konden wij mijns inziens niet voorbij baron d Hoogvorst, keizerin Charlotte en Jan Van Gijsel. Bij de kunstenaars zouden Henri Lenaerts en Jan Beekman kunnen overwogen worden. Bij de industriëlen belanden wij ongetwijfeld bij Jan Vits. Voor een haan is het echter allemaal overbodig. Het feit haan te zijn, verheft hem op de torenspits, tot spijt van wie het benijdt.
Op Man bijt hond lieten zij deze week (2.11.2004)een beiaardier naar mijn hart aan het woord. In de rubriek Een jaar later, werd Pieter Van Ingelgem opgevoerd. Een jaar geleden begon hij met het beiaardspel. Nu toonde hij dat hij ondertussen een volwaardig beiaardier geworden is. Hij beleed zijn voorliefde voor de Si-(be)mol. Deze zwaardere klok laat een intensieve warmte luiden, die de beiaard volledig maakt. Zij klinkt volgens de kersverse beiaardier warmer en je voelt dat in je buik. Het gemis aan deze klok was in het keizerlijke Meise de aanleiding om een nieuwe beiaard te installeren. De true story staat in de annalen van de geschiedenis van onze beiaarden gegrift. De aanwezigheid van de klok van de KMGSBL 1903, is er de stille en soms luide getuige van. Want sedert het eerste klokkenspel op onze nieuwe beiaard, klinken de tonen van onze klok warm, vol en intens over het prachtige groen van onze keizerlijke Meisese plantentuin. In Grimbergen ontbrak de bes-klok ook. Hier opteerde men voor een aanvulling van het instrument. Een fiere Rien en Jean Pol glunderden dan ook toen de klok in hun toren gehesen werd. De eerste sessie van onze beiaardschool in de Muziekacademie, werd een flop. Er waren geen kandidaten en volgens de afscheid nemende directeur was er geen plaats voor het oefenklavier. Onze beiaardier beweert echter dat er een kandidaat is uit de streek. De cursus zou nog starten in januari 2005. Misschien kan Pieter V.I. zich komen vervolmaken, want het was niet duidelijk of hij de cursus in Mechelen volgde. Ik sta al klaar om de nieuwe beiaardier, als een fiere haan, te fotograferen als hij zijn eerste concert tokkelt op onze nieuwe beiaard.
Canvas zond een documentaire uit over deze Londerzeelse schrijver. Foto : 148 Standbeeld in Londerzeel St.-Jozef Hij is het zoveelste voorbeeld van wat zij zelf Jezuiëtenslachtoffers noemen. Ik vind dit een flauw excuus om een maatschappijvisie te verantwoorden. Laat staan dat men die moet verantwoorden! Als men de medaille omdraait, zoals het hoort in de binaire filosofie, dan zoekt men de oorzaak eerst liever bij zichzelf. Dat garandeert vooruitgang in de goede richting. Wat nederigheid mag ook. Van alle fouten van de opvoedelingen , is de opvoeder de oorzaak lezen wij dan wel in het Mierenboekje van Salzman, maar deze pedagoog heeft niet gezegd, dat het nawerkt gedurende het verdere leven. Als ik in Meise sommigen hoor verklaren, dat zij zonder hun meesters niet zouden geworden zijn wat ze nu zijn, dan vind ik dat toch een negatief zelfbeeld. Met alle bewondering en dankbaarheid voor hen, durf ik toch wel stellen, dat een individu zich dank zij en ondanks zijn meesters zelf voltooit. De leerkrachten zijn de bevoorrechte getuigen en de begeleid(st)ers van de ontwikkeling van de mens, meer niet. Momenteel ben ik de werken van Walschap aan het herlezen. Het eerste boek heet Houtekiet. Zou de schrijver zich niet vergist hebben in de titel. Hetekloot karakteriseert het hoofdpersonnage volledig en beter. Want hij wordt opgevoerd als wat wij in Meise në parochieraar noemen. In de biodiversiteit hoort dat bij de spreiding van genetisch materiaal om het ras te verbeteren. Wat mij opviel is dat het karakter van Houtekiet een blauwdruk blijft, een vage schim. In het hele boek worden wel de effecten van het personage op het ingebeelde dorp Deps geschetst, maar niet zijn eigen psychologie. In Het nieuwe Deps wordt het hoofdpersonnage beter ontleed. Bovendien vielen de 3 toetsstenen voor deugdelijkheid op : Een goede grond goed in t vat gestoken zijn gezond verstand. Of Jan op zijn kerktoren een kruis en haan plaatste ontging mij. In Westrode zette Sjoeter er alleszins geen op.
In Londerzeel , deelgemeente Sint Jozef , is de oude gemeenteschool ( Sint Jozefstraat ) omgevormd tot het Gemeenschaps-en Cultuurcentrum Gerard Walschap . Het plein aan de kerk van Sint Jozef & pastorie draagt nu de naam van Gerard Walschapplein omdat het geboortehuis ( café) van Gerard Walschap er ook gelegen is op de hoek met de Sint Jozefstraat . Het staat op dit moment leeg en vraagt om dringend onderhoud. Het staat te koop en de poging om het huis te doen kopen door de gemeente Londerzeel is niet geslaagd.
Onze bevolking lijdt onder dit syndroom : not in my back yard. Hierover bestaan vele voorbeelden. Het duidelijkste is de houding tegen verkeersremmers. Er moeten veel asverschuivingen, verkeersplateaus, zone 30, komen maar niet voor mijn deur. In het centrum veel parkings, maar niet voor mijn deur of in mijn buurt. Vliegtuigen ja, maar het lawaai niet boven mijn hoofd. Blikvangers ja, maar niet daar! En ga zo maar door Het struisvogelsyndroom geeft hierop een ander zicht. Toen pater Versteylen de slogan : anders gaan leven lanceerde en de nieuwe partij de slogan : inspraak en informatie hanteerde, voelde ik aan dat dit tot Nimby zou leiden. Ik werkte toen een managementtheorie uit, na mijn ontmoeting met Tom Peters en zijn ideeën rond kwaliteitsrevolutie : het struisvogelsyndroom. Foto : Struisvogel Informatie ^ Verantwoordelijkheid - Initiatief - Struisvogelsyndroom (binair) ^ (binair) Inspraak
Heel lang geleden, toen het haantje nog op onze toren stond, zat ik in de kleuterschool van Sinte Maarten.
Toen waren er de zusters van Braine l Alleud.Ik was de lieveling van zuster Mechtilde, want ik mocht altijd de weefmatjes onder haar hoge lessenaar aan haar voeten leggen.Dat was een voorrecht en ik was daar heel fier over.
Soms mocht ik eens langs het koertje, waar nu het bureau van de directrice is, tot aan de privé vertrekken van de zusters.Daar hing steeds een geur van wat ik dacht dat heiligheid was.Ik kwam er steeds ingetogen van terug.
Foto : M86,3 enT146
Na het begin van mijn carrière in de jongensschool, vanaf september 1963, waren het zusters Annunciaten van Heverlee in de meisjesschool.Het was vooral zuster Veerle die mij imponeerde.Ik heb mijn jongste dochter naar haar genoemd.Waarom was zij trouwens niet aanwezig op de viering van de zusters ?Ze zit toch niet opnieuw in Kikwit, waar ik mijn beste vrienden verloor, toen ze met Jef Moens op bezoek gingen in de missie.
In Wolvertem leerde ik een andere orde kennen : de dochters van Maria van Breendonk.Die hebben jaren gewerkt in onze deelgemeente Wolvertem.Dank zij zuster Jeanne heb ik ons avCVO kunnen onderbrengen in het internaat Kindje Jezus.Ik heb daar het Jezusbeeldje nogal oneerbiedig vervangen door het logo van onze school.Maar de zusters hebben mij altijd gemogen.Ik was de enige die een gehandicapte langs de lift, die in hun verblijf was, naar de hoogste verdieping voor de informaticalessen mocht begeleiden.
Zuster Dominica heeft mijn twee dochters in hun kleutertijd excellent begeleid.Ik kon in die periode trouwens op hun hulp rekenen toen we jeugdfilmen draaiden in de parochiezaal.
Zuster Lydia is de zus van een van mijn klasgenoten uit de Normaalschool St.-Thomas.Bij haar deden Katleen en Veerle het 6de leerjaar.
Zuster Marita is er later bijgekomen.De contacten met haar waren eerder op verdere afstand.
De zusters zullen altijd een deel zijn van de geschiedenis van onze parochie.
Zonder hen zou Meise er helemaal anders, en zeker niet beter, uitzien.Dank u.
Haantje met je vaantje Baardje rode lel Staartje vlaggenstok
En nog een klokjesgedicht dat in de Kersttijd als communielied gekozen werd, door onze religieuze parochiale werkgroep : Foto : Toren 145
Doe de boodschap horen : Aan de groene bomen Jezus is geboren. Ben je nu gekomen. Voor die blijde klanken Deel aan allen mede willen wij God danken. t Engelenlied van vrede.
Luid klokjes, klingelingeling luid klokjes kling. En wees maar zeker : onze haan kraait mee.
In het meest gelezen tijdschrift in Vlaanderen, het Parochieblad, dat de laatste tijd op kwalitatief vlak, reuzensprongen vooruit maakt, vond ik deze foto. De bijpassende afkeuring, voor deze speelgoedmoordmachine loog er niet om! Foto Toren 144 :Elektrische stoel met popje Waar is de tijd dat we speelden met bikkels, knikkers, tollen. De zelfgemaakte tolletjes van de eikels van de Amerikaanse eik genieten mijn voorkeur. Onlangs ben ik ze gaan rapen onder de eiken nabij de Mariakapel van Henri Lenaerts, rechtover het standbeeld van baron dHoogvorst. Onder de boskapel in Imde (parochie Wolvertem) lagen ze ook gezaaid. Want deze herfst was de oogst overdadig. Steek er bovenaan, mooi in t midden, een lucifer in en draaien maar. Mijn kleinzoon heeft er alvast een chronometer uit mijn loopverleden bijgekregen. Zo kan hij met zijn vriendjes in St.-Jan Berchmans, wedstrijden organiseren. Ik ben altijd tegen speelgoedwapens geweest. Maar onze kleinkinderen zijn er zo dol op. Een executiespeeltje gaat echter veel te ver. Dat is niet goed te praten en doet mij denken aan de kindsoldaten die gewapend door de jungle trekken. Waar staat het hoofd van onze Westerse pedagogen die zoiets barbaars bedenken. Met de computergames is het al niet beter. Je kunt daar naar hartelust anderen neerknallen en omverrijden. Ik wil de moraalridder niet uithangen, maar er zijn toch opbouwende spelletjes te verzinnen. Gelukkig zien onze verstandige kinderen dat dikwijls sneller in dan hun overstreste ouders.
Reactie van Herman Boon pr.:
lieve Jef, je zou ook kunnen herinneren aan het spelenin onze Chiro,spelen om meer groep,gemeenschap te worden,in eerbied voor elkander,en tegelijkertijd persoonlijke vaardigheden ontwikkelen en je eigen grenzen zien .,ook ingaan tegen de geest van winnenmaar blij zijn samen te spelen,geen pijn doen, kunnen vergeven, je verblijden over wat de andere kan ..enz heel de pedagogie van Chiro schrijf daar maar eens over vanuit je eigen ervaring plezanttussen al die andere elektronische popjes je geschrijf te lezen ..genegen gezegend, Herman pr
Heb je ooit een haan in het Frans horen kraaien of een leeuw in het Vlaams horen brullen ? Ik verschoot mij rot, toen TAK het verkeerde gemeentehuis bestormde. Zij droegen een spandoek en vreemde vlaggen. Ik houd van onze Vlaamse leeuw, maar zie niet graag zwarte katten of katers. Foto Toren : 143 Leeuw Vooraf hadden ze de naam van de gemeente beklad met de slogan : Meise, commune à facilités. Het straatnamenbord moest er ook aan geloven. En de historische muur voor de aloude pastorij werd met affiches bedekt. Onze burgervader mag dan al een ongelukkige uitspraak gedaan hebben, maar onze gemeente verdiende dat niet. Ze hadden bovendien hun frustratie in Wolvertem moeten gaan botvieren. Wij doen al sedert 1967 ons uiterste best om anderstaligen op de beste en snelste manier Nederlands te leren. Wie deed ooit beter ? Al die andere nieuwe initiatieven, o.a. huizen van het Nederlands, waarnaar de woordvoerder verwees, halen bovendien niet veel uit. Ze zorgen wel voor tewerkstelling van enkele gunstelingen van ons politiek bestel. Het onthaal van anderstaligen moet uiteraard in het Nederlands gebeuren. Maar als blijkt dat de persoon in kwestie zich niet kan verstaanbaar maken, dan staat de bediende voor een verscheurende keuze tussen barbaarsheid of hoffelijkheid. Er zouden dan misschien vrijwilligers moeten klaar staan, om te helpen. Dat zou een opbouwende taak kunnen zijn voor TAK. Ondertussen werd er een bericht gehangen in 4 talen, dat men in het Nederlands bediend wordt en dat men bij onmacht een tolk mag meebrengen. Men kan natuurlijk niet streng genoeg zijn, om het Nederlandstalig karakter van onze gemeente te behoeden. Anderstalige affiches zijn uit den boze. Zo stelde ik vast dat aan de Christys, onder onze geliefde St.-Martinustoren, de mosselen in het Frans goedkoper aanbevolen worden dan er rechtover in het Nederlands. Onlangs kreeg ik nog ééntalige Franse reclame in de bus van een sportvereniging die opereert in de Sportschuur in Wolvertem. Dat kan niet en daar moet onmiddellijk paal en perk aan gesteld worden. De splitsing van Halle-Vilvoorde-Brussel moet onmiddellijk, zonder tegenprestatie. Maar ik zou ook graag in Vlaanderen ééntalig Namur willen zien en in Wallonië enkel Antwerpen. En dat ze Brussel voor mijn part maar ééntalig Bruxel noemen. Daar kan iedereen zich in vinden. Waarom moeten steden hun identiteit prijsgeven aan een vertaling, die enkel verwarring zaait voor de toeristen.
Tijdens mijn recente reis naar Turkije ontkwamen we er niet aan. Ik bedoel niet de diarree en de verkoudheid, maar de haan in de kunst. Buiten Efese liggen enkele keramiekateliers. Twee hanen werden meesterlijk afgebeeld . Foto : Toren 142 Na een bezoek aan het huisje van Maria, waar zij haar laatste dagen doorbracht, bezochten wij de site van Efeze. Dit bezoek loont werkelijk de moeite. Vooral de bibliotheek met er rechtover het bordeel spreken tot de verbeelding. Onze gids bleek een oud onderwijzer te zijn, die een stage van 6 jaar in Antwerpen volbracht. Al wie je daar tegen komt blijkt kennissen te hebben in Vlaanderen, vooral in Antwerpen. De eerste dag liet ik mij verwennen in de Hammam. Deze reinigingsbeurt, na het uitzweten op een groot stenen plateau, is ronduit zalig. Ik ben van plan van mij regelmatig te laten verwennen in de Turkse gemeenschap in Brussel, waar een dergelijk origineel ceremonieel moet te vinden zijn. Een bezoek aan de kapper in Bodrum voor 5,00, haarsnit, scheren en oren branden inbegrepen, was eveneens een genot op zich. De boottocht naar Kos viel nogal tegen. Het begon al met onze reisgezel, die zijn kaart die nodig is om het land in en uit te kunnen, vergat. Bovendien had hij een nagemaakte identiteitskaart bij. De originele lag in het hotel. Wij zijn er toch geraakt. Buiten een treintochtje door het historische centrum en een wandeling langs de ontelbare winkeltjes, viel er niet veel te beleven. De katten op de oude sites, bleken nog het meeste belangstelling te genieten. s Avonds moesten wij nog anderhalf uur wachten eer we voltallig waren, om terug te reizen naar ons hotel.
De eerste haan van Groot Britannië, Tony Blair, moest zijn verwaterde status binnen de Labour Party opkrikken tijdens het recent congres.
Buiten twee betogers in het halfrond, die door deze handige politicus vlot gecounterd werden, viel het mij op dat er toch iets mis is met onze democratie.Buiten werd betoogd door duizenden het afschaffen van de vossenjacht.Het bloedige vermaak van de aristocratie brengt meer mensen op de been, dan protest tegen het dagelijks, bloederige inferno in Irak.
Blair had wel gelijk als hij beweerde, dat er bij hem tenminste openlijk kan betoogd worden.De misnoegden werden wel hardhandig buiten gezet.Maar het argument, dat de wereld veiliger is zonder Saddam Hoessein, had hij overgenomen van de Texaanse rancher, president Bush.Wat zij er niet bij vertellen is, dat zij veel eerder en zonder bloedvergieten komaf hadden kunnen maken met de Irakese dictator, zonder bloedvergieten.
Maar onder onze kerktoren gebeurt op kleine schaal hetzelfde.Betogingen voor eigen vermaak of persoonlijk ongemak lokken meer volk, dan voor ernstige zaken van algemeen belang.Berichtgeving gebeurt selectief.Volledige intellectuele analyse is uit den boze.Op de kortste keren wordt men tegengewerkt of buitengewurmd.Gelukkig komt er bij ons nog geen bloedvergieten aan te pas.Maar de achterliggende scheeftrekkingen van ons democratisch denken zijn wel duidelijk aanwezig.
Leg de vinger op de wonde, en het hele systeem treedt op een geraffineerde wijze in werking.Misschien is dat heel natuurlijk, zoals de mechanismen die in ons lichaam in actie treden bij een allergie.Maar daar komt het intellect niet tussen. Foto : Omslag boek
Ik beveel dan ook de lectuur aan van : Een brief over tolerantie van John Locke (Damon).
Haantje, zet je poot goed op het nest.De kippen zullen kakelen, uiteen stuiven en eventueel over de omheining vliegen.Maar jij kunt enkel van de mesthoop tuimelen.
Op het boerenerf in Gijsensele loopt er een haan te pronken. De achtentwintigjarige Hilde De Sutter werd de mooiste boerin van Vlaanderen in 2004. Zij is zelfs bereikbaar via e-mail : vierhoekhoeve@pandora.be. Dat is een kinderboerderij, waar zij mee te maken heeft. Foto : T boerin Onze minister-president van de Vlaamse regering heeft onze mooiste boerin ook opgemerkt. Zij zou voor de Vlaamse regering gaan werken, om de belangen van de Vlaamse boeren te verdedigen. Hij beweert dat zij niet alleen mooi, maar ook heel verstandig is. Hilde liet het niet aan haar hart komen. Zij beweerde in een interview, graag te melken, omdat de uier van een koe zo een aangenaam gevoel geeft bij het melken. Een hanenkam daarentegen voelt nogal koel aan. Die van onze haan is ondertussen bevroren, in het hoekje van het 1ste bureau rechts in de pastorij (gemeentehuis Meise).
Tijdens de tour de France kwamen de renners in de streek van de Cahors. Daar is een streekgerecht op basis van opgelegde hanenpoten. Het was in Castelsarrasin La Mongie, dacht ik. Bij ons zijn gekookte varkenspoten een goede remedie tegen de hoge bloeddruk. Maar wat valt er nu te peuzelen aan hanenpoten ? De Franse voetbalploeg noemen ze de haantjes. Dat past uiteraard bij de Franse aard. Het spreekwoord luidt niet voor niets : "haantje de voorste".
Wisten jullie dat op de grens tussen Meise en Grimbergen in de Rooststraat een standbeeld prijkt van dichter Karel Van de Woestijne, een van onze klassiekers. Hij behoorde tot de beweging Van Nu en Straks 1893 1914. Hij kon de ziel tot lied omtoveren. De gedenksteen staat er maar troosteloos bij. Het groen errond overwoekert en verbergt het monument. Een plaatje met uitleg zou niet misstaan. De tekst onderaan, op de grafsteen is onleesbaar en luidt :
Mijn vriend Gij hebt een der schoonste sterren van Brabant gezien en die ligt aan de poorten van Brussel.
Foto : Toren DSCF00114
De vraag is : wat is een der schoonste sterren van Brabant ? De parel van Brabant of het keizerlijke Meise ? Meise met zijn keizerin Charlotte was tot 1132 moederparochie, ook van Grimbergen en Strombeek. In dat jaar werd door toedoen van de Berthouts het patronaat of begevensrecht overgedragen aan de abdij van Grimbergen. Zo werden de rollen omgekeerd en kreeg Grimbergen de bovenhand. Door de invloed van de abdij blijft de impact op de omliggende parochies gedurende jaren gelden. Sint Brixius Rode kreeg gedurende vele jaren een Norbertijn als pastoor. Reeds in 1249 gaf Nicolaas, bisschop van Kamerrijk op 8 december toestemming om een kloosterling van de abdij van Grimbergen als pastoor te benoemen in Rode. De laatste was pastoor De Belder die er van 1947 tot 1973 de kwispel zwaaide. Hij kwam ook regelmatig assisteren bij begrafenissen met 3 heren naast pastoor Brams en met onderpastoor Verstraeten in Meise. Ik was toen misdienaar en moest hem regelmatig wakker duwen als hij in slaap viel. Het kraaien van de haan stoorde hem.
De kapel van Amelgem viel ook onder de abdij. In Imde kregen we pater Feyen als pastoor. Die speelde regelmatig op de beiaard van Meise, zonder medeweten van de beiaardier Jef Rottiers.
In het Josaphat park in Schaarbeek moeten alle dieren weg, behalve de ezel Siska, die de mascotte is van deze Brusselse gemeente. Tussen de ongelukkigen liep een prachtige haan. Zijn silhouet doet denken aan dat van onze nieuwe haan, die nog altijd op wacht staat, achter de kast in een hoek van het bureau van onze nieuwe gemeenteontvanger. Deze ambtenaar past op onze langverwachte. Wij hopen dat het geen variante wordt van "wachten op Godot".
Voor de tweede keer, op 11.7.2004, konden de passanten onder de toren van St.-Martinus de gedichten lezen van de laureaten van de Jules Van Campenhoutprijs 1981 tot en met 1998. Er werd ook verwezen naar de Vlaamse Poëziedagen in Meise van 1965 tot en met 1970. Tegen de volgende Vlaamse feestdag hoop ik er de laureaten van die periode aan toe te voegen. Foto : Haan DSCF0124,125 en 126 In de Cultuurraad wordt daarover gepalaverd zoals de bantoes in Afrika dat al jaren doen. De initiatiefnemers van het eerste uur doen het, zonder discussies. Het decor in het uitstalraam wordt ingenomen door zangeres Anastacia bij het uitbrengen van haar nieuwe single Left outside alone. Dit is haar come-back na een zware ziekte. Deze zangeres heeft een eigen webstek : www.anastacia.com. Onze haan kraait mee.
Deze morgen, zomer 2004, leek het erop dat er vier haantjes aan het scharrelen waren onder de toren van Sint Martinus. Bij nader toezien bleken het vier jobstudentes te zijn, die de paaltjes in de dorpskom aan het opkalfateren waren. Foto : Toren DSCF0102 Femke Vandeputte, An Van den Bossche, Els Van Hoorebeeck en Evelien Bogaerts Hier en daar mogen onze straten en al wat erbij hoort eens onder handen genomen worden. Een aantal kapelletjes zijn aan verval toe, en hebben dringend een opknapbeurt nodig. Aan de Mariakapel van Henri Lenaerts knaagt de tand des tijds ongestoord verder. Het metaal roest weg. Tijdens het week-end van de Hawai-fuif van onze jeugdclub kreeg het standbeeld van baron dHoogvorst, zoals vorig jaar (meloenen) versieringen bij. Op zijn linker schouder prijkte een bierbak en op zijn hoed stond een potje bloemen. Er hing echter geen affiche op van het festivalletje. Onze jeugd gaat dan ook vrijuit. Ik heb de attributen verwijderd, want als we op een actie van de gemeente (versterkt met jobstudenten) moeten wachten, zijn we enkele weken verder. Mijn onkosten zijn gedekt met de opbrengst van de lege bierbak. Foto : DSCF0127 Toen ik zondagmorgen na de storm een foto wou gaan nemen van het ongeval, waarbij de oprit van de A12 afgesloten werd, inspecteerde ik de kapel. Volgens pastoor Boon valt die onder de jurisdictie van de plantentuin van Meise. Daar zou ook een en ander moeten hersteld worden. Foto : Toren DSCF0129 tot 131 Er is een barst boven de deur in het metselwerk. Een stuk van de houten lambrizering is afgebroken, maar staat in de kapel. De deur is geforceerd en staat alle dagen open. Een kasseisteen houdt ze dicht. Binnen is het niet beter. Een laagje verf zou wonderen doen. Een van de metalen versieringen is afgebroken en verdwenen. Op het altaar liggen twee gebroken heiligenbeeldjes. Wij hebben in onze gemeente dan wel een heemkundige kring, die toch in zijn de zorg voor ons historisch erfgoed draagt. Maar die zitten met hun neus in stoffige boeken. Ze zouden in de buitenlucht dat stof kunnen laten wegwaaien en enkele frisse ideeën opdoen. Ik ga niet opnieuw beginnen over onze oude beiaard, want die wacht nog steeds op het klavier en de metalen speeltrommel, die staan te verkommeren in de loods in de Stationsstraat. We hopen met onze haan dat deze onschatbare delen van de oude beiaard niet verdwijnen zoals de 8 kleinste klokjes.
Zoals alle jaren sluiten wij de beiaardconcerten af met een receptie zonder haan, maar met een drink op zondag 29 augustus 2004. Bij deze gelegenheid worden de zes nieuwe beiaardbanken op de luisterplaats ingehuldigd. Zij krijgen een naamplaatje zoals de andere banken. Nu worden de vrienden van de beiaard niet vergeten. Hun namen prijken voortaan voor de Sint Martinuskerk, naar de beiaard gericht : Jef en Irma Claes, pastoor Brams, dr. Jan Van den Eynde, familie Van Gijsel De Heu (Jan Van Gijsel, mevrouw Van Gijsel De Heu en Jean Paul Van Gijsel) en Jules Van Campenhout. Daarbij komen nog Staf Nees, die adviseerde voor onze oude beiaard en Jef Van Hoof, een bekende componist en vriend van onze Jef Rottiers. Als outsider kozen wij nog voor J. Lettens. De J. staat voor twee personen : de dichter Jef en de belleman Jos. De filosoof Phil Lettens rekenen wij daar ook bij. Als je nu goed telt krijgen we 7 plaatjes voor 6 banken. Er blijft dus een plaatje in reserve voor de zevende bank, als de luisterplaats uitgebreid wordt. Wij rekenen alleszins op uitbreiding tot 14 banken, want de zitjes waren altijd volzet en enkele luisteraars moesten vrede nemen met de trappen voor de stripoteek. Het hoge aantal beiaardvrienden was te danken aan de grondige P.R. van de vrienden van de beiaard in het Beiaardcomité. Een week vroeger was er ook al een receptie met oude Porto. Onze sponsor Danny De Voldere van A R C zorgde voor enkele flessen godendrank. Hij verzorgde dit jaar ook de programmas van de zondagavondconcerten en de affiches, waarvoor onze dank. Op 1 en 11 november, mogelijk op 4 december (voor St.-Elooi) en alleszins op 25 december klinken klankenkleuren nog uit onze toren zonder haan noch kruis.
Humbeek heeft een nieuwe vlag, met een prachtige haan erop. Foto 133 : Toren DSCF0094 Zaterdag 3 juni 2004 werd de 5de Linieweg in Humbeek (Grimbergen) officiëel geopend. Twee peletons van het 5de linieregiment openden de stoet. De fanfare Rumolduszonen zorgde voor de nodige muziek. Dit alles gebeurde in het kader van de kanaalfeesten. In het kanaal voeren amfibievaartuigen, waarvoor speciaal een slipway aangelegd werd. Zo kunnen de autos, die ook kunnen varen, in en uit het kanaal. Kapitein Zeppos werd er verwacht, maar of hij opdaagde, bleef voor mij een open vraag. De vlag van de Oud-Strijders van Wolvertem was aanwezig. Die van Imde bleef thuis gezien de vakantie van de eredame en het conflict tussen haar en de secretaris van de V.V.V. De Oud-Soldaten waren volgens de collegas van Beigem niet gewenst. Maar tot onze grote verrassing was hun vlag en ook die van Strombeek present. Onze honderdjarige vlag van de Oud-Soldaten van Meise, ontbrak dus op het appel. Maar wij waren toch met een afvaardiging van 4 aanwezig en de voorzitter van Berla, onze heemkundige kring, bleek ook interesse te vertonen voor vaderlandslievende activiteiten. Michel bleek nog onder de indruk van de belangstelling die hij daags voordien genoot in de pers, naar aanleiding van zijn aangekondigd vertrek, als openhouder van het wat men een bibliotheekfiliaaltje pleegt te noemen, in Westrode (Meise). Naast de kleinste toren blijft er ongetwijfeld het kleinste bibliotheek(filiaaltje). .... Hanen hebben zo hun trots, weet je.
Politiekers vertonen dikwijls haantjesgedrag, vooral tijdens verkiezingen. Dat geldt voor mannen en voor vrouwen. De toptien van onze plaatselijke politici bij de recente Vlaamse verkiezingen voor Meisenaren ziet er als volgt uit : Sonja Becq : 16828 Marie-Elise Leemans : 5108 Roel Anciaux : 4384 Roger Heyvaert : 3983 Marie-Jeanne Thaelemans : 2469 Totaal : 32772 De origineelste affichage was deze van onze burgemeester : Foto : DSCF0072 Er doken ook weer tweelingen en meerlingen op. Zouden ze onze plaatselijke politici al klonen ? Of was dat gezichtsbedrog ? Het is alleszins verspilling van papier. Bovendien komt het sympatieker over als er een koppel hangt (zie de affichage van ons aller Roger). Dat geeft tevens blijk van team spirit. De hamvraag voor de komende weken blijft : spelen wij onze enige Vlaamse volksvertegenwoordiger kwijt ? Onze haan zou er alleszins om treuren, dat een haantje daar de oorzaak zou van zijn. Het zij zo! Want Sonja werd ondertussen adjunct-kabinetschef van Yves Leterme, onze nieuwe minister - president. Zou deze brave man de voorkeur geven aan geiten i.p.v. hanen ?
De beiaardfeesten 2004 gaan de geschiedenis in zonder haan op onze toren, maar met "the juwel of Meise" ! Het beiaardconcert kwam in de verdrukking te staan door het Zuiders tintje dat de beiaardfeesten meekregen met de Caraïbische sfeer die geschapen werd. Als klap op de vuurpijl werden de klokjes geworpen vanop de kraan die de firma Sarens gratis ter beschikking stelde en waarop de hele namiddag de durvers aan hun trekken kwamen via een death- ride. Voorzitter (N.B.) Stef De Ridder zorgde voor een verrassing. De hoofdprijs bij de klokkenworp was een gouden klokje aan een halsketting. Ondertussen werd een werkgroep opgericht in de schoot van het Beiaardcomité. Zij gaan de promotie van de concerten op zich nemen. Danny Devolder sponsort dit jaar het beiaardboekje. Hij zorgde tevens voor affiches en programmas voor de eerste concerten. De verzorgde lay-out werd geapprecieerd. Op 25 mei, de Internationale dag van de Vermiste Kinderen, verzamelden de leerlingen van Sinte-Maarten rond de kerk. Zij luisterden naar het tweede kinderconcert, met uitsluitend kinderliederen. Het programma bestond uit de klassiekers die hun ouders ook aanleerden op school. Foto : kinderen rond de kerk Volgend jaar zal het concert vroeger voorbereid worden en het zal korter zijn. Bovendien kunnen de kinderen zelf het programma samenstellen. Maar zij moeten ons dan wel de titel en de partituur (liefst met akkoorden) bezorgen. Het concert 2005 zal voorbereid worden in met de 7 basisscholen die Meise rijk is. Op de rommelmarkt stond de postbode van Jean Luc De Haene. Hij had twee zilveren vechthanen te koop. Hij wachtte op de kandidaat voor Europa, maar die zat op de bekerfinale Brugge - Beveren. Ik heb ze dan maar gekocht om mijn persoonlijke collectie uit te breiden.
