Sint-Niklaas, met de grootste markt van ons land...eveneens mijn geboortestad, Driegaaienstraat, plaats van gebeuren, de achterste kamer op het eerste verdiep, 24.02.1955. Toen was in ons land thuisgeboorte waarschijnlijk nogal gewoon. Mijn oudste dochter, Steffie, is ook thuis geboren, 03.07.1982. Toen wat minder gebruikelijk, maar alles is goed verlopen. Mijn toenmalige echtgenote wou dat zo, en ik ben er in mee gegaan, maar het was een hel, om en de mama, en de baby, en de bezoekers, het naar hun zin te maken, dus mijn de tweede dochter Emily (negen jaar later) met een volgende mama is wijselijk geboren in een ziekenhuis en wat een luxe!!! Het marktplein van Sint-Niklaas is inmiddels totaal vernieuwd met een ondergrondse parking en gericht naar een publiek van 2100 of wat eerder of later. Nu nog mensen vinden die in de Stationstraat en Ankerstraat en omgeving een zaak kunnen runnen, want dit project is zodanig dat geen zakenman overeind kan staan in Sint-Niklaas (stad). Alle zakenpanden staan te huur vanwege failliet of niet rendabel. Het Shoppingcenter doet het uiteraard beter, maar dan wel ten koste van de stad en ga zo maar door, want dit zelfde fenomeen speelt zich ook in Antwerpen enz.. Dit was dan eens een foto van de markt van Sint-Niklaas, en wat commentaar.
Dit is een Piper J3 schaalmodel dat ik heb gebouwd in mijn beginperiode van modelvliegen, dus rond 1990. Fanatiek zoals ik was, heb ik deze om te kunnen vliegen ook bij barre winteromstandigheden, uitgerust met ski's. Deze foto is genomen voor zijn eerste vlucht, en het was meteen zijn laatste. Het toestel steeg op, bestuurd door mijn instructeur en na de crash bleek dat ik één vijsje was vergeten te monteren op de servo voor besturing van de rolroeren. Later heb ik begrepen dat je in de luchtvaart alles moeten nazien en nog eens nazien en nog eens en nog eens...en ga zo maar door. In het begin ben je zo zenuwachtig en ongeduldig om dat ding in de lucht te hebben, dat je te snel van stapel loopt. Maar, niets aan het toeval overlaten! Spanwijdte van het toestelletje is 2 meter en voorzien van een motor van 10cc. Een week later ben ik begonnen met de bouw van twee nieuwe van zulke vliegtuigen en daarmee heb in tientallen, of eerder honderd en meer uren gevlogen.
Met deze instrumenten moet je het doen in de Piper. (In dit geval de OO-SPG een PA18) Belangrijk zijn de hoogtemeter, kompas, snelheidmeter, toerenteller en kunstmatige horizon. Dankzij de kunstmatige horizon moet je niet in paniek slaan als je enkele minuten of langer in wolken terecht komt. Zo heb ik eens een oefenvlucht gedaan van Charleroi naar Brasschaat op 4000 voet maar gecontroleerd door Brussel met bijna voortdurend zichtbaarheid nul. Je kijkt dan niet naar buiten maar uitsluitend naar je instrumenten. Spannend, maar leerzaam, en noodzakelijk om in alle omstandigheden veilig aan de grond te komen! Met het beperkte aantal in deze Piper kan je al een heel eind navigeren, uiteraard niet vergeten: een landkaart. Nog wat informatie over de motor; oliedruk en temperatuur. Een ADF, hulpmiddel om te navigeren. Een radio natuurlijk, om te communiceren met de toren van de luchthaven of met andere piloten, kortom om te laten weten dat je er bent. Voor die communicatie is een speciale opleiding voorzien, en alles gebeurt in het Engels... Een transponder, zo kan je worden waargenomen op de radar van gecontroleerde luchthavens zoals Deurne en zo, maar ook door Info Brussels, een organisme dat de general aviation ook helpt waar ze kan. Belangrijk voor je veiligheid en die van andere vliegers, zodat informatie kan worden doorgespeeld waar jij je bevindt en op welke hoogte en in welke richting, zodat botsingen kunnen worden vermeden. Ook moet je weten of je benzine genoeg aan boord hebt. Dit kan afgelezen worden via een glazen buisje ter hoogte van de vleugel in de cockpit. Daarin drijft een balletje zodat je ongeveer op de hoogte bent van de stand. De tank van een Piper bevat maximaal 68 liter benzine, en met een verbruik van ongeveer 18 liter per uur kan je natuurlijk gemakkelijk de rekening maken. Wel nodig om wat reserve over te houden (45 minuten) voor in geval je verloren vliegt of de motor toch wat gulziger is geweest dan voorzien. Voor vertrek neem ik altijd een stokje en steek dat in de tank die zich bevind in de vleugel om te controleren of de tank vol is want het balletje in het glazen buisje durft wel eens vast zitten. Ook het oliepijl wordt gecontroleerd voor elke vlucht!
