vorig jaar, twee leden van de vliegclub brasschaat gaan over tot de aankoop van een motorzwever, en frank weet me te overhalen me er op te laten lossen zodat we er ook af en toe mee kunnen vliegen tegen min of meer betaalbare condities, vanwege verzekeringen en andere toestanden eerder minder dan meer. we krijgen de kans in zoersel op zo'n bak gelost te worden en tegelijkertijd een examen te doen, maar tegen de moment dat het onze beurt is om eens met de eigenlijke 'eenzitter' motorzwever in de lucht te gaan , is een van de eigenaars erin geslaagd het toestel te crashen, zodat onze euro'tjes van examen en extra opleiding totaal verlies zijn. vliegen is vrij zijn, vliegen is soms ook pech hebben. http://aeroclub-brasschaat.be/ http://users.telenet.be/rondvluchten/
niet vandaag, alhoewel frank me daarnet een mailtje heeft gestuurd dat hij wel heeft gevlogen vandaag. een frangment van zijn mail:
heb vandaag ook gevlogen, spannend, continu natte sneeuw, beperkte zichtbaarheid, geen plafond, allez het bloed circuleerde
weeral zeer sportief in mijn aderen....I love it....!!!!! op de foto frank links, willy rechts. het is 6 maart 2005 en we zijn naar leopoldsburg gevlogen. een toffe bestemming vanuit brasschaat, ongeveer een half uurtje vliegen, tamelijke smalle en korte piste maar best ok om er met piper en of cessna te landen, in dit geval de OO-CNC. een bestemming die enkele malen per jaar bij ons op de lijst staat. vanuit mijn zetel voor de pc, zie ik naar buiten, het sneeuwt, het is 17.25 uur en grijs en donker maar gelukkig warm binnen. ook genieten van die kleine maar o zo belangrijke dingen.
frank is mijn vriend, tegelijkertijd is hij getrouwd met m'n nichtje miriam, waarschijnlijk door mijn invloed...een beetje meer dan een decennia geleden. gevaarlijk om hier ongezouten een mening te geven, want binnen enkele minuten is dit te lezen in heel de wereld en omstreken, en je geeft jezelf vooral toch hiermee bloot he. geen zoetigheden, maar de naakte waarheid zal hier wel voldoende zijn. frank en ik zijn zielsverwanten als het gaat om vliegen; we delen die passie en dat is het, we verstaan elkaar. (alhoewel we ook de passie delen van samen in de kookpot te roeren en fantastische gerechten op tafel toveren, maar over dit onderwerp zou ik een blog moeten aanmaken in een andere groep...misschien later). ik voel me veilig bij hem en hij is ongeveer 15-jaar jonger dan ik en dus wat meer een speelvogel, maar technisch in het vliegen een grote stap verder en samen zijn we altijd al op onze bestemming gekomen, afhankelijk van het weer enz. hij weet uiteraard dat ik het in de lucht wat rustiger aan doe, maar heeft nog nooit enige blijk van ongerustheid getoond bij mijn vliegkunnen. m.a.w. we vertrouwen mekaar en vinden het een verademing samen op stap te kunnen, frank heeft wel het voordeel op een 7-tal minuten van het vliegplein te wonen terwijl ik daar ongeveer 40 minuten over moet doen. dus bij geen vliegweer kan hij een koffietje of zo gaan drinken en ben ik genoodzaakt thuis te blijven. meer dan honderd kilometer voor even samen te zitten; vroeger ja, nu nee. als je wat ouder bent kan je het thuis zijn ook heel erg waarderen. leven is veel intenser.
augustus 2002. we vliegen naar schaffen en een deel van de vlucht in formatie met de OO-LGB. wij die de foto hebben genomen, met de OO-SPG. het is niet eerste maal dat ik het over dit evenement heb op mijn site, maar het is dikwijls een hoogtepunt in het gebeuren van onze hobby, een formatie naar een old-timer happening vliegen met prachtige exclusieve toestellen, en daar dan eens voorvliegen om de foto en video spotters de kans te geven unieke beelden te maken van deze al even unieke vliegtuigen. op de foto, swa van hool en jan thiers, en in ons toestel, frank en ikzelf.
kort na het behalen van mijn brevet ppl (privaat piloot), en met een ambitie van hier tot parijs, vlogen we met een aantal vliegtuigen richting ardennen. met als intentie o.a. een tussenlanding in st-hubert. we hadden toen al een muur van lage bewolking moeten ontvluchten in namen ter 'hoogte' van hoogspanningskabels, en net boven bruggen enz. maar vanwege met vier vliegtuigen, drie pipers en één cessna 152 kon de pret niet op, en maakten we ook die tussenlanding in 'st-hubert'. een geliefde luchthaven voor alle sportvliegliefhebbers daar uit de streek en dan bedoel ik zwevers en weekendbezoekers van deze mooie locatie, die op een zo kort mogelijke tijd hun licentie willen behalen. kortom op dat moment ginder een heksenketel. in onze formatie gingen we dus landen met vier vliegtuigen tegelijkertijd, dus de eerste deed de radio in functie van de vier toestellen. ik als laatste. de bijna-crash van m'n leven, en de eerste en enige keer dat de piper met mij vloog i.p.v. ik met hem. krijg nu geen schrik om eens met me mee te vliegen, want wie heeft er in z'n auto al zo niet een honderdvoud van die bijna-ongevallen meegemaakt. om verder te gaan. op het moment dat ik mijn toestel, de OO-ATY aan de grond wil zetten, 'tussen haakjes', het vliegtuig waar de andere piloten niet zo graag mee vliegen, omdat hij nogal lastig is, krijg ik me daar toch een heel sterke kopwind, waardoor mijn toestel tijdens de flair in een veel te hoge neusstand raakt, en ik vrees te zullen crashen, samen met marc schoeters, mijn al zieke passagier, vanwege het turbulente weer. de landingsbaan is ginder dan ook niet vlak maar eerder bolvormig; begin en einde van de piste liggen wat lager als het midden, dus eens halfweg ga je eigenlijk bergaf... de eerste piloot met een piper heeft mijn landing gezien en dacht inderdaad dat dit mijn laatste landing zou zijn met de aty, want normaal gezien zou ik vanaf die configuratie gewoon uit de lucht vallen en het landingsgestel en het hele frame van het vliegtuig mogelijk beschadigen, om nog te zwijgen ingeval het toestel over een vleugel zou wegvallen en we zijdelings neerkomen. nu de echte versie, ...hoe reageer je bij onverwachte problemen. hoofd koel houden. vanwege de abnormale neusstand, wat veel gas geven en vertrouwen op de motor en hopen op kracht van de schroef. geloof het of niet, maar een eitje van een landing. toch even slikken, en leren uit fouten, want die maakt iedereen 'all the time'. de wind heeft me verrast en was voorbij een bepaald punt op de piste krachtiger dan ik het begin. veel geleerd die dag!
nog iets uit de oude doos. op de foto, de jongste broer, sam, met een rondvluchtvliegtuigje in zijn hand dat ik heb gebouwd, 40 jaar geleden of ietsje minder. heb er enkele maanden aan gewerkt, en de kostprijs voor alle toebehoren, exclusief motor, bedroeg toen ongeveer 350 Bef. of nu zo'n 9 euro. ik heb er maanden voor gespaard, want ik denk dat ik in die tijd 20 Bef. zakgeld kreeg per week, dus 0.50 euro. de (veco) motor heeft zowat 1500 Bef. gekost, en dat was voor die tijd voor mij een fortuin. japanse makelij, en vanwege 'arm' heb ik een en ander moeten manipuleren, en de motor is er gekomen, maar van dat ronddraaien had ik na twee toeren genoeg. blij dat ik hem kon crashen en ben toen met fotografie begonnen. enkele maanden later had ik mijn eigen doka, en bracht ik elk vrij uur in de donkere kamer door om negatieven en foto's te ontwikkelen voor de hele familie. dikwijls 100 tot 200 stuks op woensdagmiddag. dat was dan meteen mijn intrede in het zelfstandig leven...
vandaag niet gevlogen. de bewolking hing zeer laag, en op dit vlak een foute hobby gekozen. even gevlogen op de simulator, en het weertype van hier gedownload, en zag dus geen fluit tussen brasschaat en deurne. maak dan maar van de gelegenheid gebruik om ver in de tijd terug te gaan, zowat ruim 35 jaar. Op de foto, links, ikzelf, en verder mijn vader, moeder en jongste broer. moeder te vroeg gestorven in 1970, en vader in 1983. en wat zie je verder, een rondvlucht-vliegtuig, omdat vliegen een deel van mezelf is.
