geen aanslag op de kerncentrale, maar wat deze foto laat zien mogen jullie zelf invullen. in alle geval is het wel goed te weten dat je niet altijd alles moet geloven wat je te zien krijgt. tv en film is zo geloofwaardig, maar je weet wel dat er in een misdaad of oorlogsfilm geen doden vallen zoals je wel voorgeschoteld krijgt. voor elk technische probleem zijn er wel experten die een oplossing bedenken om het reëel te doen lijken. (met nadruk op 'lijken') vandaag naar waver boven brussel de modelbouwbeurs bezocht. heb weer een beetje de passie voor modelvliegen te pakken en denk misschien me een electro-modelletje aan te schaffen van multiplex, de twinstar 2. een kunststof model, heel snel te bouwen, met twee motoren, en naar het schijnt heel prettig te vliegen. het zit me toch nog steeds in de vingers om een model van op afstand te besturen, maar deze keer niet in een club maar eerder in de achtertuin of op een locatie waar je alleen bent, een wei of een strand, of wat dan ook.
een vraagje: je denkt dat deze foto echt is, ok. bedankt. spelen mag wel eens he. het is in alle geval de moment om eens een afspraak te maken en eens mee te vliegen... je denkt dat deze foto niet echt is, ok. bedankt. is er een instrument op het klokkenpaneel dat je als bewijs aanduid? het is in alle geval de moment om eens een afspraak te maken en eens mee te vliegen...
ingeval we geen GPS aan boord hebben, en in de OO-CNC en de OO-VRE is dit het geval, moeten we gebruik maken van een wat ouder navigatiesysteem. zoals in sint-niklaas het baken NIK 117.4. je ziet op de foto het baken HUL 177.55 even ten noorden van waver. kaarten en bakens en alle oudere manieren om te navigeren zijn belangrijk hoor (om op terug te vallen als de gps het laat afweten of je hem niet ter beschikking hebt...), maar wat een luxe als je een gps aan boord hebt. tot 5 meter nauwkeurig en de sattelieten en jij ook exact weten waar je zich bevindt. nadelen? het is te gemakkelijk. voordelen? het is gemakkelijk. bijkomende voordelen: je hoeft geen extra tijd te steken in allerlei tijdrovende controles om te weten waar je juist aan het vliegen bent en dat scheelt toch een heel stuk in het genieten omdat je veel meer tijd hebt om rustig rond te kijken naar de mooie dingen op onze bol vanuit vogelperspectief.
op deze vlucht heb ik anik en jan als passagier, we vliegen met de OO-VRE een cessna 172, en vertrekken in brasschaat, vliegen naar het waasland, over hun woning in belsele en over het koopcentrum van sint-niklaas om daarna terug in brasschaat te landen. we nemen er even de kaart bij, alhoewel ik die voor zo'n vlucht niet nodig heb. iets anders als we richting ardennen of naar het zuiden gaan. natuurlijk krijg je langzamerhand een totaal beel van het landschap waar je al zo dikwijls over hebt gevlogen, maar de zichtbaarheid speelt toch een heel grote rol. op sommige dagen is dat zo marginaal dat je rond het plein al verloren zou vliegen, andere dagen stijg je op en heb je geen enkel moment een kaart nodig. de vijand is lage mist, die wel eens onverwacht kan opduiken, echter een wolkje of een wolkendek op grotere hoogte is geen enkel probleem. je vliegt dan gewoon op je instrumenten en kijkt terug buiten als het zicht beter is. belangrijk is: op de instrumenten vertrouwen, want je leven is dan ook volledig daarvan afhankelijk. denk maar niet dat je voelt dat je in een spiraal raakt! de grond komt dan snel omhoog...
laat jullie ook nog kennis maken met een vriend die ik reeds ruim 25 jaar ken, maar toevallig vorig jaar na een afwezigheid van ruim 20 jaar terug heb ontmoet en inmiddels terug een toffe band mee heb ontwikkeld, mede door zijn ongelooflijke energie die hij graag gebruikt waar het noodlot hem toe leid. hij is zowat als een broer, z'n naam is eugene, heeft een gouden hart en een lief vrouwtje, nancy. dat is nu wat ik ook eerder bedoelde, met hoe fantastisch het is mensen te kunnen laten kennis maken met de luchtvaart. eugene had tot de dag waarop deze foto is gemaakt nog nooit gevlogen, maar levendig zoals hij is en ooit jaren hoogspanningspilonen geschilderd, is moeite en hoogtevrees hem totaal vreemd. met hem vliegen was weeral eens een hart onder de riem en een aanmoediging het vliegbrevet nog wat te behouden; vanaf je vijftigste is dat nogal een moeilijke en dure aangelegenheid, aangezien je medische keuring en het brevet zelf jaarlijks vervallen, in plaats van 2-jaarlijks voor die tijd.
wat ik wel heel raar vind is dat kinderen gemakkelijk slapen tijdens een vlucht, dit keer is het maxwell, de zoon van mijn jongste broer, die noodgedwongen een dutje doet, tijdens een totale vlucht van een ruim uur, we maken wel een tussenlanding op ebzr (zoersel), drinken er een frisdrankje of zo en vliegen terug naar brasschaat. het vliegtuig is de OO-CNC een cessna 172. die dag is er ook een prof aan boord die een film maakt, waarvan ik uiteraard een exemplaar heb gekregen. heel goed samengesteld, met korte shots en mijn commentaar, en een totale duur van vijf minuten. heel snoezig en een bewijs dat kinderen graag meevliegen en het als heel normaal ervaren.
