Stadje verkend. Ze hebben hier ook een arena voor stierengevechten (plaza de toros) en de deur stond open. Ook nog wat kloostergebouwen en andere specialekens gezien. Vandaag had ik ook het genoegen om de eindetappe van de ronde van Navarra, een meerdaagse wielerwedstrijd voor jongelingen tot 25 jaar, te zien aankomen. Ik heb ook een praatje kunnen slaan met het Lotto Soudal team en ze waren zeer verheugd vermits ze een tweede plaats hadden in het eindklassement.
Het voordeel van een Albergue is dat je vroeg kan vertrekken. Bovendien hadden we al afgesproken om vroeg op te staan, vermits het terug een zeer warme dag ging worden. Dit zou ons toelaten iets vroeger op ons eindbestemming te zijn. De rit zelf had niet zoveel inhoud. In het begin twee beklimmingen en nadien vrijwel constant dalend, ware er niet die tegenwind. Wel konden we vanaf Sta. Cruz de Campezo, ca. 30km voor Estella, de vroegere spoorbaan volgen die nu als fietspad, evenwel in gravel, is aangelegd. Ik heb dus wat stof gevreten. Prima ontvangst in hotel Yerri en avondeten en ontbijt zijn op Belgische uren.
Start: 9.10u – Aankomst 17.10u, afstand 89km, hm 1.051 (tot. 2.856 km; 29.764hm) gemiddelde 14km/u, zonnig, overnachting: Albergue Camino de Santiago De rit: https://ridewithgps.com/routes/28859709
Na het heerlijk en verzorgd ontbijt en degelijk afscheid genomen van de uitbaatster, vertrokken voor een pittig ritje. Bovenop de helling van Poza de la Sal staan een heleboel monumenten, waarvan één met een gier, ter ere van dhr. Felix Rodriguez De La Fuente (een naturalist/broadcaster). Nadien volgde een wel heel spectaculaire afdaling naar Poza de la Sal met onderweg een middeleeuwse burcht en het ‘Cento de Interpretacion de las Salinas’ ivm. zoutwinning die hier plaatsvond. Volgende stop was Ona met het Monasterio de San Salvador. Gezien het warme weer heb ik hier de watervoorraad aangevuld en de innerlijke mens versterkt. Geen slecht idee want de volgende 30 km viel er niets te rapen. Pas in Ameyugo, een 10-tal km van Miranda de Ebro, kon ik de vochtvoorraad terug wat aanvullen. Aangekomen in Miranda de Ebro ben ik direct naar de Albergue gefietst en de verantwoordelijke opgebeld. Bleek al een Duitser, Michael uit Gelsenkirchen, aanwezig te zijn. Later zijn Jan en Els uit Utrecht ons ook nog komen vervoegen. We zijn dan gaan winkelen om zelf ons eten te maken vermits de restaurants pas eten gaven vanaf 20.30u en zelfs 21.30u wat voor ons veel te laat was. We hebben er een gezellige avond van gemaakt.
Ook al heb ik gisterenavond wat moeten improviseren om iets te eten, het verblijf in hotel El Roble is zeer goed meegevallen. Vriendelijke mensen en zeer behulpzaam. Hierdoor kon ik vroeg ontbijten en tijdig vertrekken. Eerste voorziene stop Aguilar de Campoo met op de heuvel de resten van een burcht. De plaza is echt een pareltje met een toch wel speciale bouwstijl. De volgende 40 km viel er niet veel te beleven tot de laatste klim vanaf Basconcillos del Tozo. Hier heb ik mij op de hoogvlakte even laten gaan en genoten van de omgeving. De natuur was te mooi (de beelden spreken voor zich; http://fotoalbum.seniorennet.be/wimsfotoalbum/compostela5). In Sargentes de la Lora is er een museum ivm. aardoliewinning in deze streek (jammer genoeg gesloten). Nadien volgende een enorme spectaculaire afdaling naar San Felices. Ik waande mij even in de Jura met de ‘Georges’ in mijn achterhoofd, maar het is Spanje nietwaar. In Basconcillos del Tozo ook twee Nederlanders ontmoet die nog naar Compostela fietsten en hadden overnacht in Complejo Residencial Miguel Delibes en ze waren vol lof. Ik moet zeggen de ontvangst en de accomodatie hier is perfect. Ondanks dat de gebouwen van de Universiteit van Burgos zijn, is de uitbating privatief. By the way, het is geen feestdag vandaag in Spanje. Dus geniet er maar van in België.
Start: 8.40u – Aankomst 16u, afstand 88km, hm 1.232 (tot. 2.672 km; 27.861hm) gemiddelde 14,2km/u, zonnig, overnachting: Hotel El Roble De rit: https://ridewithgps.com/routes/28841859
Toch goed geslapen ondanks het feestgedruis en ik kon al ontbijten om 7 uur, waardoor ik tijdig kon vertrekken. De eerste 30km waren nogal saai, pas na Guardo werd het zeer prachtig langs de stuwmeren van Compuerto en Camporredondo. De beelden spreken voor zich. Ik kwam ook een fietsgroepje tegen dat mij tweemaal passeerde en mij sterk aanmoedigde. In Triollo terrasje gedaan waar ook fietsers vol bewondering naar mijn fiets keken en mij ook aanmoedigden. Ze waren wel verrast dat hij niet elektrisch was. Ik zat opnieuw dicht tegen de sneeuwgrens en in feite heb ik vandaag afscheid genomen van de pico’s met de Alto de la Varga op 1.413m De ontvangst in hotel El Roble was zeer goed.
Kon tamelijk vroeg vertrekken gezien ik zelf ontbijt had voorzien, inclusief koffie. Toen ik mij startklaar maakte viel mij wel op dat hier alles met tralies wordt vergrendeld. Begrijp het niet goed vermits de toegang tot de hostal wel open bleef, maar het zal wel zijn reden hebben zeker. Het geeft naar mijn mening toch een onveilig gevoel. De rit zelf verliep vrij vlot. In ‘La Robla’ foto genomen van het stadshuis met in de achtergrond de cementindustrie. In Bonar rond het middaguur twee cola’s gedronken en ik kreeg er frieten en kroketten bij. Wat moet een mens meer hebben. In Llama de hoofdweg verlaten om via de oude baan de klim te doen. Prachtig baantje alleen voor het eerst twee herdershonden achter mij aan. In Sotillos nog oude mijnindustrie teruggevonden. Bij het inchecken in Cistierna moest ik wat geduld hebben, want het was zeer druk. Een feestje of verderzetting van de kermis, ik weet het nog niet. Hoe dan ook bij mijn drankje kreeg ik lasagne. Het is voor de tweede keer ook dat ik een ober zie lopen heb. Alleen de toog doen, opruimen, afwassen, afrekenen en mij dan ook nog tonen waar de fiets mag staan, chapeau!
Wat een heerlijke col bij mooi weer, met een prachtige vallei. De Puerto de Magdalena met zijn 1.434 meter en een klim van toch wel 14km had mij ingevolge de laatste dagen wat schrik doen krijgen. Niettemin viel alles zeer goed mee, stond steeds het stijgingspercentage (van 7 tot max. 9%) aangeduid en waren er voldoende recuperatiestroken, zodat ik zonder problemen ben boven geraakt. Het laatste deel wordt gekenmerkt door een vlakke alpenweide, weiden die zijn omzoomd door stenen muurtjes. Wat die stenen torentjes boven deden is mij onduidelijk. Nadien volgde een heerlijke afdaling. Dat ik de laatste 10km van de rit, de wind zwaar vanop de zijkant kreeg kon mijn dag niet stukmaken, ik zit hier per slot van rekening op 1.000 hoogtemeters. Het inchecken ondanks mijn vroege aankomst was geen probleem, alleen geven ze maar ontbijt om 10 uur. Ik zal er een mouw moeten aan passen.
