Hostel Costa Victoria is toch een geval apart. Het licht in de kamer ging niet goed, er was geen tafel en de stekkerdozen konden niets vasthouden. Gevolg geen opvolging van mijn blog. Bovendien problemen met de toegangsdeuren want een koppel geraakte niet meer binnen. Ze begrepen niet direct hoe ze hun sleutel moesten gebruiken. In het restaurant heb ik een ober nog nooit zo zien lopen, want hij stond er alleen voor. De chef zelf stond in zijn keuken, maar één ding staat vast dat die man kan koken en op een snelle manier. Het menu heeft mij heerlijk gesmaakt. Ondanks dat ik al vroeg ging ontbijten, had de chef zeeën van tijd. Hij nam uitgebreid afscheid van mij en zijn gasten waardoor mijn vertrekuur wat laat is uitgevallen. Over de rit zelf valt niet zo veel te vertellen. Die van gisteren hing nog in de benen maar andere fietsers hadden toch meer last, want bepaalde hellingen moesten ze te voet doen. Sarria was te modern, maar ik heb er wel een stempel gehaald in een albergue. Portomarin aan het stuwmeer van de Rio Mino heb ik van ver gezien, vermits de route niet door het dorp gaat, maar hierna was het 13km klimmen. Onderweg wel in een albergue een stempel gehaald en iets genuttigd want het was toch al middag Voor Palas de Rei werd een smalle heuvelachtige weg gevolgd, met regelmatig echte kuitenbijters en regelmatig de karakteristieke Horreos, stenen opslagschuurtjes op palen. Palas de Rei is mij tegengevallen, maar ik heb wel een stempel gehaald in een albergue. Aangekomen in Melide, ingecheckt in de albergue. Ik had er wat schrik voor, maar deze albergue is echt top. Vriendelijke mensen, die toch ook Frans en Engels spreken. Mooie slaapzalen met beddengoed, echt piekfijn in orde. Morgen de laatste rit tot Santiago die wel iets langer is dan normaal want ik ben hier op 57km van Santiago. Evenwel verlaat ik de drukke N547, want het is niet echt prettig fietsen daarlangs. En ik hoop dat de vlucht van mijn dochter en haar vriend geen vertraging heeft dan zie ik eindelijk eens familie terug en dit na 4 weken. Nog dit: het was vandaag drukker op de camino omdat het zondag was. Nu wel veel fietsers op mountainbikes.
Start: 8.30u – Aankomst 16.30u, afstand 90km, hm 1.417 (tot. 2.050 km; 17.565 hm) gemiddelde 13,3km/u, bewolkt met af en toe een bui, overnachting: Hostel Costa Victoria De rit: https://ridewithgps.com/routes/28363176
Vandaag een zware rit. Na een rustige aanloop van 25km tot in Villafranca begonnen we aan de klim van 30 km naar de Alto do Cebreiro (1.300m). Het eerste deel viel nog best mee maar vanaf Hospital op 10km van de top was het zwoegen. Dat het zwaar was blijkt uit het feit dat een fietser op zijn kleinste versnelling hier al met moeite vooruit ging. Op 2km van de top kwam ik zelfs een koppel tegen dat het te voet moest afleggen, vechtend tegen zichzelve. Maar de beloning is er naar want ‘O Cebreiro’ is een prachtig middeleeuws dorpje (zie foto’s). Maar hiermee was de kous nog niet af. Nadien kwam een korte klim naar de Alto do San Roque (1.270m) waar een groot en mooi pelgrimsgbeeld staat van een wandelaar vechtend tegen de wind. Na een afdaling terug omhoog naar de Alto de Poio (1.335m) het hoogste punt van de dag. De afdaling tot Samos was grandioos, kilometers lang aan 7%, ik kwam dan ook verkleund toe in de hostel. By the way: ik ben de kaap van de 2.000km gepasseerd.
Het voordeel van een Albergue is dat vanaf 6 uur U hoe dan ook ontwaakt. We dienden vandaag uiterlijk de Albergue te verlaten om 8 uur. In Astorga heb ik dan eerst nog een ontbijt genuttigd, want zonder ontbijt de gevreesde ‘Cruz De Ferro’ aanvatten zou niet slim zijn. Normaal was goed weer voorspelt maar het gebergte zat wel in de wolken en de wind zat wat tegen. Een paar snellere fietsers (lees electrisch) gaven me wel aanmoedigingen. Het was ook frisjes waardoor mijn voeten koud kregen, dus botjes aangedaan. En effectief op 6km van de top de eerste druppels. Deze keer wel direct mijn regenjas aangetrokken en in Foncebadon de Albergue binnen. Tijd voor een stempel en een warme koffie. Weerbericht nagekeken maar jammer genoeg zou het blijven regenen. Dus toch maar weer vertrokken en jammer genoeg geen omgevingsfoto’s want ik zat toch in de wolken. Curz De Ferro (1.491m) bereikt, mijn steentje/beschermengel achtergelaten, snel een foto genomen en verder nog even hogerop naar de top op 1.500m voorlopig mijn hoogste punt van mijn tocht en dit onder regen/sneeuw/hagel. Voorzichtig de afdaling genomen gezien de rukwinden en raar maar ook het weer werd beter. Het was een prachtige afdaling door een mooie vallei. Molinaseca bleek een prachtig stadje te zijn met nodige voorzieningen, maar ben er niet blijven hangen vermits ik kletsnat was. Dus door naar Ponferrada voor incheck en droge kleren aandoen en straks nog even naar de Tempeliersburcht.
Start: 9.05u – Aankomst 15u, afstand 69km, hm 306 (tot. 1.905 km; 15.314 hm) gemiddelde 16,5km/u, zonnig later regen, overnachting: Albergue de peregrinos San Javier De rit: https://ridewithgps.com/routes/28337712
Vandaag een rustig ritje alhoewel het buitenfietsen van Leon niet evident is met in het begin wel wat heuvelachtig terrein. Heb dan ook wat sfeerfoto’s genomen. De historische brug in Hospital de Orbigo heeft wel iets. En dan tijd om de belofte aan mijn werkmakkers na te komen. Een ommetje naar Villares de Orbigo voor een bezoekje aan de albergue. Ik werd er prima ontvangen, hadden een heerlijk gesprek en kreeg zelfs een rondleiding. Maar het werk stop niet want de eerste pelgrims dienden zich al aan. Een Canadees, die verstelt was dat ik frans sprak, heeft ons gefotografeerd. Jammer genoeg was het beginnen te regenen, waardoor ook de temperatuur daalde tot ca. 14 graden. Wat een verschil tegenover de 34 graden in Leon. Ben ook diverse hoppevelden tegengekomen in het fietsen naar Astorga. In Astorga eerst wat rondgewandeld, iets gaan eten en dan slaapplaats zoeken zoals een echte pelgrim. De vooropgestelde accommodatie ‘ Asociacion de amigos del camino de santiago’ met 156 plaatsen was al volzet. Oeps! Dan maar naar ‘Albergue de peregrinos San Javier’ met 110 plaatsen. Ik had geluk en van de uitbater kon ik niet rap genoeg mijn fiets binnenzetten. Ik mocht vrij een bed kiezen maar enkel benedendeks. Later op de avond bleek toch dat ook de bovendeks werd ingenomen, dus full house. Later op de avond ben ik ook nog de buitenkant van de kathedraal gaan bewonderen, want bezoek was niet mogelijk en het Palacio de Gaudi gaan bezoeken, wat echt de moeite waard was.
Start: 8.50u – Aankomst 16u, afstand 102km, hm 441 (tot. 1.836 km; 15.008 hm) gemiddelde 17,9km/u, zonnig en warm, overnachting: Alberque San Francisco De rit: https://ridewithgps.com/routes/28284476
Vandaag een lange rit zonder al te veel voorzieningen onderweg. Ik had mijn voorraad water dan ook ingeslagen. De eerste 16km verliepen gelijklopend met de wandelaars op het kiezelpad, wat in feite stof vreten is en opletten voor de putten. En ik heb veel bewondering voor deze wandelaars. De zon zat in de rug en ik heb geen enkele keer mijn bel gebruikt. Per slot van rekening is de Camino voor iedereen, behalve jonge gasten op een electrische fiets irriteerden ons wel. Een beetje nonchalant fietsen, foto hier, video daar etc… Wat mij ook opvalt zijn de vele jonge dames die de tocht doen. Na het kiezelpad volgden we de N120 met links het wandelpad waardoor ik kon ik genieten van het idyllische landschap. Sahagun was mijn eerste stop in hostal La Codorniz, een prachtige zaak. Iets genuttigd en stempel gevraagd. Nadien wat foto’s genomen van de ruines van het klooster San Facundo en de toegangspoort. Onderweg vielen ook de vele waterkanaaltjes op, die het water van de bergen naar het binnenland brengen. In Mansilla de las Mulas was mijn tweede stop voor een stempel en het versterken van de innerlijke mens. In Leon aangekomen stel ik vast dat de temperatuur ondertussen is opgelopen tot 34 graden. Wat moet dat hier dan in de zomer zijn? Ingecheckt, wasje gedaan en fiets ontdaan van het stof. Morgen is het in feite een rustdag voor aanvang van de vier laatste zware ritten.
Ik had mij een beetje als eskimo verkleed rekening houdende met de koude en winderige dagen in Burgos. Maar vrij vlug werd het duidelijk dat dit vandaag overbodig zou zijn en bovendien bij het verlaten van Burgos direct bergop. Bovenop de helling heb ik dan direct een paar attributen uitgespeeld. Met de wind in de rug en het mooie weer was het prachtig om te fietsen. Mijn eerste stop was dan ook na ca. 45 km aan de bogen van San Anton, waar een verkoper met aangename muziek de pelgrims naar zijn terras wist te lokken. Gezien het middaguur, was dit ideaal om ook iets te eten. Even verder kwam ik in Castrojeriz waar enerzijds op de heuvel de vervallen Tempeliersburcht staat en anderzijds de Santa Maria kerk die ik bezocht voor 1 euro inkom, pas dan haalde de balie de stempel boven. In deze kerk wordt in feite een permanente tentoonstelling gehouden en het was de moeite waard om te zien. Op naar Fromista, waar ik een volgende stempel haalde in een Albergue en ook de innerlijke mens nog wat versterkte. Net voor Formista is er ook nog het Canal de Castillo, cultureel erfgoed maar in feite nooit voltooid. Wat ook opvalt zijn hier de vele ooievaars. De laatste 18km naar Carrion de los Condes moet een marteling zijn voor de wandelaars: rechte weg, langs de baan en geen beschutting. En dat het hier dan bakken is in de zomer, dat kan ik goed begrijpen want het was nu al wat aan het bakken. Carrion de los Condes is een mooi stadje met oa. De Santa Maria kerk, de Santiagokerk en het klooster.
De kathedraal bezocht. Niet alleen van buiten is ze indrukwekkend, maar ook binnenin had ik ogen te kort om alles te bekijken. Toegang is betalend maar als pelgrim krijg je wel korting. Verder wat kuieren door de stad, wat inkopen doen en wat reserves opbouwen voor de komende dagen.
