Het ontbijtbuffet was vrij vroeg, tussen 6.45 en 7.15u en effectief nadien ging de deur dicht. Het gaat er hier wel professioneel aan toe, want we moeten buiten tegen 8u. Bij de start was het dan ook nog bitter koud, tot zelfs lichte vorst. Maar ik had mijn les van gisteren geleerd. Afstand tot Burgos 44km maar de route van Sweerman vermijdt de drukke N120 en doet nog een ommetje naar het oud klooster San Juan de Ortega. De hostal zelf ging maar open om 14u zodat ik eerst iets wat ben gaan eten. Klein verrassing in de hostal. Ik moest mijn fiets naar het 2de verdiep dragen (hij kon niet in de lift😉). Nog wat administratie doen, mij verfrissen en wasje doen en dan de stad verkennen.
Mij deze morgen zwaar mispakt. Ik had mij, steunend op de weerberichten, korte broek aangedaan en geen tussenvest. Wel de mouwkens aangedaan. Bleek vrij snel dat het zwaar bewolkt was, koud, gelukkig geen regen maar San Millan lag in het wolkendek, met de daaraan gekoppelde vochtigheid. Ben vrij vlug om een stempel geweest en dan richting Sto Domingo de la Calzada. Hier was het enorm druk, blijkbaar een feest aan de gang voor hospital Del Santo. Hierdoor niet direct iets gevonden voor te eten. Ben dan naar het volgende dorp Herramélurri gefietst en gelukkig was de bar open. Positief was ook dat er eindelijk opklaringen waren en het warmer werd. De laatste 18km naar Belorado waren licht lopend maar wel oneindig lange stukken rechte weg. Zo druk het was in Domingo, zo rustig is het in Belorado. Er staat ook veel te koop. De albergue zelf is zeer proper, vriendelijke mensen en bovendien veel gasten. Bij het avondeten was het dan ook supper druk en zat ik aan tafel met drie Zweden en één Hongaarse. Toch leuke babbel gehad in het Engels.
Zo’n albergue heeft wel iets. Reeds in de vroege ochtenduren, en dan spreek ik van 5 uur, is er al activiteit van jewelste. Van slapen kwam niets meer in huis ook al ben ik maar opgestaan om 7 uur. Ik was uiteindelijk de laatste vertrekker. Afscheid genomen van Daniel en Mieke, alhoewel we hebben afgesproken op de terugkomdag, en dan in het centrum een ontbijtje gaan nuttigen. Ook al was het een kortere rit, dan toch maar vroeg vertrokken. Logrono werd dan ook al bereikt om 11 uur. Wel wat vroeg voor iets te eten, maar heb het toch maar gedaan en ben ook nog wat blijven rondhangen want er is toch vanalles te zien vb. kerk santa maria de palacio met op de toren ooievaarsnesten, de kathedraal, de san bartolome kerk en het marktplein. Het interieur van deze kerken is wel indrukwekkend. Het buitenfietsen van Logrono was niet leuk omdat we langs het stuwmeer een steil klimmetje kregen op grove grindweg met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Bij het buitenfietsen van Logrono kwam ik een stel wandelaars tegen, welke ik nadien op het balkon terugvond in Navarrete. Najera is een aangenaam dorpje en de hostel is prima verzorgd.
Start: 9u - Aankomst 16.35u, afstand 79km, hm 984, (tot. 1.451km; 11.737 hm) gemiddelde, 13,9km/u, zonnig later bewolkt, overnachting: Albergue Isaac Santiago De rit: https://ridewithgps.com/routes/28128599
Rustig vertrokken door het centrum van Pamplona, maar buiten Pamplona al direct een helling. De toon van de dag was ingezet, want na gisteren is het ook vandaag een zware rit. Opvallend: de vele stappers die Pamplona verlaten. Ik heb ook door een mooie vallei van de Arga gefietst, gewoon prachtig maar wel op en af. In Puente La Reine stempel gehaald, in een panaderia een broodje genuttigd en nadien de kerk Santiago Y San Pedro bezocht, een zeer prachtige kerk met een beeld van Sint Jacob. De weg van Puenta La Reine naar Estella langs de oude route die evenwijdig loopt met de A12, was een verschrikking gezien op en af met veel tegenwind. Ik weet nu direct wat de wind hier kan doen. In Estella een stempel gehaald, maar niet te lang blijven hangen gezien ik normaal hier een rustdag heb op de terugweg. Het buitenfietsen van Estella was direct zwaar bergop maar nadien viel het vrij goed mee om tot in Los Arcos te fietsen. Even een terrasje gedaan aan de Santa Maria kerk en nadien inchecken in de Albergue Isaac Santiago welke wordt gerund door Vlaamse vrijwilligers. Een geluk dat ik gisteren al gebeld had voor een plaatsje want de Albergue is volledig volzet, ze moesten zelfs mensen doorsturen. En de uitbaters van dienst ‘Daniel en Mieke’ zijn dan toevallig nog streekgenoten van Treyen/Iddergem, maar wonen nu wel in de Zwalmstreek. We hebben een leuke gesprek gehad en bovendien werd mij een tortilla aangeboden.
De nieuwe fotoreeks: http://fotoalbum.seniorennet.be/wimsfotoalbum/compostela3
Start: 9.15u - Aankomst 16.20u, afstand 67km, hm 1.236, (tot. 1.372km; 10.753 hm) gemiddelde, 10,9km/u, regen en onweer, overnachting: Hostel Plaza Catedral De rit: https://ridewithgps.com/routes/28084149
Op alles voorbereid gezien de weersvoorspelling, toch met droog weer vertrokken voor 18 km klimmen vanuit Arnéguy tot de Ibaneta-pas. Lang heeft het niet geduurd, want daar kreeg ik de eerste regen over mij. Geen regenjasje aangedaan, want in volle inspanning zweet ge U toch kapot. Klus geklaard na 2,35u. Onmiddellijk wijziging van kledij (want ik was toch kletsnat), wat foto’s genomen en direct de afdaling ingezet naar Roncesvalles, want het was te koud op de top. In Roncesvalles mijn stempel gehaald en dan verder naar Pamplona met toch nog onderweg twee hellingen (Meskiritz 922m, 2km en Erro 801m, 4km) en ook eens geschuild voor een onweer. In Pamplona direct ingecheckt, mij wat verfrist en nadien de stad verkend. De kathedraal heb ik niet bezocht vermits toegangsgeld werd gevraagd, maar het centrum, café Iruna (stamcafé van Hemingway), het monument van de stierenloop en de arena wel bezocht. ’s Avonds mijn eerste pelgrimsmenu mogen proeven in La Raspa (mooie zaak). ’s Nachts mocht ik dan mijn eerste orkest genieten in een hostel.
Wat een openbaring en dat voor vrijwilligers van Saint Jacques. Gisteren soep, spaghetti en dessert (kaas/fruit) en van de morgen stond het ontbijt klaar met koffie. Ik had mij zorgen gemaakt om niets. Chapeau voor deze mensen die dit vrijwillig doen. Tot in Saint-Palais goed tempo kunnen houden en gezocht naar de toeristische dienst voor een stempel. Is wel een aangenaam stadje met veel winkelzaken. Later kregen ik de drukke D933 voor de wielen geschoven, maar gelukkiglijk wijkt de route toch een paar keer af van deze weg. Saint-Jean-Pied-de-Port naderend kwam ik meer en meer stappers tegen. Het was dan ook een drukte van jewelste in het bureau des Pélerins, waar ik in feite de enige fietser was. Met zes tafels tegelijk zijn ze hier aan het inschrijven en dit in alle talen. Voor morgen verwachten ze wel geen problemen om de pas over te gaan, wel is er regen voorzien. Dus ik ga ervoor. Nog even langs de post om wat balast naar huis te sturen en nadien even genieten van de zonnige dag met een baskisch biertje. By the way: hotel le Clementia is een mooi hotelletje, maar wel één van mijn laatste want vanaf morgen zijn het albergues/hostels en ben ik niet meer alleen op de baan.
Bij de bakker om koeken geweest, mij een koffie gemaakt en mijnen ‘petit dejeuner’ was in orde. Gezien ik toch de sleutel pas om 9u mocht afgeven, was dit ideaal om ook een stempel te halen in het stadshuis van Labouheyre. Dan terug de landes in, op kaarsrechte wegen, vertrouwend op de GPS. Want de dorpjes zoals Lesperon, Taller,… liggen kilometers uit elkaar. In de landes staat momenteel wel de gele brem volop te bloeien. Voor alle zekerheid nog een stempel gehaald in st. Vincent-de-Paul, waar de ladder voor de klokkentoren aan de buitenkant staat. Net voor Dax een Nederlands koppel gesproken, dat op de terugweg was. Ze hadden net twee weken de Albergue in Roncesvalles met 217 bedden opengehouden en reden nu per fiets naar huis. In Dax had ik tweemaal geluk. Enerzijds was er een carrefour, wat een winkelcentrum was. Hier kon ik in ‘Histoire D’Or’ een nieuw batterijtje bekomen voor mijn horloge. De dame van dienst had mijn dag goed gemaakt. Anderzijds passeerden we de toeristische dienst zodat ik nog een stempel kon bekomen. In Sorde-l’Abbaye eerst wat foto’s genomen om dan naar de Gîte de Pèlerin te gaan. Deze was al open en ik was de 6de persoon. Ik werd ingeschreven door de dame van dienst, kreeg mijn stempel en kon dan uitpakken. Toen ik eten wou klaarmaken, want in het dorp is er niets meer buiten een hotel dat op maandag gesloten is, verraste de dame mij door te zeggen dat dit niet nodig was omdat zij voor ons ging koken. Wat een service tegenover gisteren!
