Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-06-2014
Gentleman, start your engines…
Gentleman, start your engines…
Zo begonnen in vroegere tijden de lange duur autoraces, zoals de 500 miles van Indianapolis, waarna de hel van bulderende motoren losbrak. Ook hier in de tuin stond zo ’n racer gereed om het gazon aan te vallen met alles wat maar door een motor werd aangedreven.
Vorige week had onze baas al een deel van het gazon gekortwiekt maar een groot deel was blijven staan omdat… jawel, het begon te regenen. En zo kwam het dat er geen kans meer bestond tussen vrijdag en gisteren om het gazon nog droog te kunnen afrijden. Tot gisteren, laat in de namiddag er toch nog genoeg zon en wind was geweest om het gras droog te krijgen.
Plots kwam al het gemotoriseerd gerief uit de stal en werd het in slagorde opgesteld. De zitmaaier voor het grote werk, de kleine “mulcher”gazonmaaier om kort rond de bomen te maaien en de bosmaaier om de kanten van de tuin netjes te zetten. Onze baas is zover geraakt dat ‘hij vandaag nog met de bosmaaier dient rond te gaan’.
Dat met die bosmaaier moet ‘m omzichtig doen want dat is een gevaarlijk spul voor struiken. Al menige rozenstruik is daar al door gesneuveld. Het minste dat je met die razendsnel roterende nylondraad een tak raakt is de struik “om zeep”, en dat gebeurt zo snel als je er niet de volle aandacht aan geeft. Ook jonge boompjes durven al eens hun schors te verliezen door de draad. Dus, als de dauw op het gras verdwenen is gaat het baasje terug met de maaiwerken verder. Nu is het toch wel beginnen regenen zeker terwijl ons baasje dit verslag aan het uittypen was. Het is niet veel dat er valt maar wel genoeg om zijn plannen in duigen te sturen. En ook het vervolg van het kersenplukken is nog niet voor eerstdaags. De kersenboom die de volgende in het rijtje is om geplukt te worden is nog niet helemaal klaar. Nog een paar dagen geduld en we kunnen terug onder of naast de ladder de wacht houden terwijl onze baas in hogere sferen zich in de kruin van de boom bevindt !
Het is nog niet eentonig maar gaat het wel stilaan worden . Zo hebben we nu al drie avonden en nachten dat we serieuze onweders over ons krijgen. Neen we zijn op dit moment niet in belgenland. Ook in de Franse Charente is het hetzelfde weer , enkel is er niet zoveel schade door de immense hagelbollen. Moesten die hagelbollen hier gevallen zijn dan konden we de cognac van het jaar 2014 wel vergeten . Net als de Bordeaux wijnen, die zijn ook nogal hagelgevoelig !
Wat nog tekens terugkeert zijn de kleine regenbuitjes tijdens de dag. Het baasje wil al enkele dagen het gazon in de tuin afrijden met de zitmaaier. Maar ’s morgens is het gras nog te vochtig, en tegen ’s middags is het dan opgedroogd want zonnig weer met een zacht windje doet wonderen, maar dan kieperen ze er weer een bui uit die alle maaiplannen in duigen doen vallen. Ondertussen denkt het baasje steeds maar aan het hitje van Sam Gooris https://www.google.be/#q=laat+het+gras+maar+groeien niet dat het met zijn volle goesting is maar het is van niet anders kunnen !
Wat ook al elke dag hetzelfde is … de baas in de kersenboom en ’t vrouwtje in de keuken. De kersenverwerking draait hier op volle toeren. Er staan al zo’n vijftiental potjes kersenconfituur in de ‘schapraai’. Verschillend flessen kersensiroop zijn al gemaakt en gaan voor verfrissende drankjes zorgen tijdens de zomer. Zo is kersensiroop met Perrier, een frisdrank die je nergens kan kopen maar hoog op de ranglijst van lekkere drankjes staat.
Ook de aardbeienoogst draait op volle toeren, ook daar is de wintervoorraad 2014-2015 al gemaakt. Omdat er zoveel aardbeien zijn dit jaar hebben de baasjes ook aardbeiencoulis gemaakt voor bij ijsroom en bij nagerechtjes.
Nieuw is de coulis van rode vruchten, een coulis samengesteld uit aardbeien , kersen en rode aalbesjes, lekkerrrrrr…
Wat de kersen betreft gaat het nu even wat rustiger aan, van de grootste kersenboom zijn de best bereikbare vruchten geoogst en het is nu wachten op de volgende boom die eind deze week genoeg rijpe vruchten gaat dragen . Die kersen gaan gesteriliseerd worden in Weckpotten en zijn de ‘garni’ voor een zelfgebakken vlaai of een clafoutis.
Het baasje is zich nu aan het afvragen of het allemaal wel de moeite loont van nu op zijn eten te letten om toch maar wat kilo’s te verliezen, om dan later op het seizoen weer allemaal van die lekkere zaken uit eigen tuin op zijn bord te krijgen !
En ondertussen jammert Sam Gooris maar verder… “laat het gras…. “
Het is dat we vertrouwen hebben in onze baasjes, anders was “het kot te klein geweest vannacht”. Rond vier uur vannacht is hier een onweer uitgebarsten dat we zelden hebben meegemaakt. Zoals gezegd, wij hebben geen krimp gegeven maar het bliksemde zo hevig dat er gedurende een half uur geen licht nodig was. Het was klaarlichte dag, terwijl het aardedonker moest zijn.
Het leek wel of er vijf onweders tegelijk en om ter hevigst bezig waren. Ons baasje is opgestaan om de gang van zaken een beetje op te volgen, niet dat hij veel zou hebben kunnen doen, maar sinds we hier de storm van eind 1999 hebben meegemaakt, is hij niet zo gerust meer in de kracht van de wind. Toen moest de streek windvlagen van 220 km/u ondergaan.
Met de wind viel het vannacht best mee, we hebben gelukkig geen schade kunnen vaststellen aan de bomen. Die zijn op dit moment het meest kwetsbaar omdat ze volop in blad staan en zoals de kersenbomen, vol hangen met rijpe vruchten.
Het heeft wel fel geregend vannacht en ook hagel was van de partij. Niet van die aard zoals er zaterdag gevallen is in Vlaanderen, maar elke hagel brengt schade toe aan de wijnoogst hier.
Toevallig heeft het baasje zaterdag ochtend nog gepraat met onze Cognacboer Roger Lassoudière (de “oude” Cognacboer, Jean-Luc zijn zoon, noemen we “de jonge cognacboer”) over de invloed van hagel op de druivenoogst. Roger vertelde ons dat het hier in de streek meestal nogal meeviel met de schade door hagel. De streek in het noorden van de Pyreneeën en de streek rond Bordeaux heeft veel meer te maken met hagel volgens de kenner .
Nu we het toch hebben over druiven en Cognac, de Lassoudières hebben begin dit jaar een nieuwe distillatie installatie in gebruik genomen. Alles fonkelnieuw, distillatie proces, gebouw, bottelarij, enkel de opslag, de chai of rijpingskelder , is dezelfde gebleven. Vermits we al meer dan tien jaar “kind aan huis zijn” bij hen voor de aankoop van Cognac en Pineau des Charentes kregen we zaterdag met vijf Belgen een privé rondleiding doorheen de nieuwe installaties. We hebben er toch wel even van staan kijken hoe alles elektronisch geregeld is als ondersteuning van het ambachtelijke “cognacbrouwen”.
Als we dan de rijpingskelder verlieten en Roger wezen op het fortuin aan cognac dat daar opgeslagen lag , dan zet hij zijn petje eens wat verder naar achter en haalt de schouders eens op. Fortuin ? pfff… was dan zijn enige commentaar…
Terwijl het in de verte rommelt van een opkomend onweer…
Terwijl de Rode Duivels in Brussel de Tunesiërs proberen te verschalken…
Terwijl Jeanny vanaf de Hippodroom in Landgraaf probeert met haar GSM iets door te sturen van wat een concert van de Rolling Stones moet zijn…
Terwijl men in het Heizelstadion bezig is om de hagelbollen zo groot als golfballen van de grasmat weg te krijgen…
Terwijl al deze zaken samen gebeuren is ons hoofdbestuur bezig om van ons een halve egelfamilie afhandig te maken.
Eerst was het Lucy die met een baby egel aan kwam dragen en het stekelige beestje makkelijk afgaf aan ’t baasje. Die wilde daar eens een mooie foto van maken en plaatste het beestje op de tafel buiten. Twintig minuten heeft ‘m daar zitten wachten met het “kodakske” in de aanslag om het afrollen op beeld te krijgen. Tevergeefs… na twintig minuten is hij het mini egeltje buiten de omheining gaan zetten. Inmiddels waren Heros , Belle en Hera aan de staldeur aan het krabben. Dat doen ze enkel maar als ze aan de andere zijde iets gehoord of geroken hebben.
’T Baasje is dan langs de binnenzijde van de staldeur gaan kijken en jawel… daar lag moeder egel. Die kon niet door de gesloten staldeur en aan de andere kant stonden drie lawaaimakende Drenten haar op te wachten. ’t Baasje heeft moeder egel dan maar opgepakt (het baasje doet dan wel niet veel laswerk meer maar de lashandschoenen komen nog dikwijls van pas) en heeft moederegel dan maar buiten in de weide bij haar kleintje gezet !
Dat was zowat het tijdverdrijf op 7 juni ’s avonds, die toch voor vele mensen een bijzondere avond was. Voor Jeanny een avond met haar Stones idolen, voor de Rode Duivels een nooit geziene grasmat vol met ijzige golfballen, en voor onze roedel en baas een nooit geziene egel familie op de koer !
Onze Heros is aan de Metacam toe. Hij heeft zich gisteren rond de middag pijn gedaan en heeft last van zijn rechter achterpoot. Hoe en waar hij zich bezeerd heeft kan hij alleen weten want niemand heeft . We kunnen alleen maar vermoeden dat hij weer eens tegengehouden is door de afsluiting (niet tijdig kunnen stoppen) toen hij weer eens de belangrijke taak , van de rosse kat van de overburen wegjagen, op zich wilde nemen.
Gisterenavond toen hij zijn avondeten met veel smaak had binnen gespeeld heeft hij een halve portie Metacam gekregen. Vlak voor het slapengaan heeft hij dan de overige helft van de portie gekregen.
Omdat hij moeite of pijn had bij het gaan liggen mocht hij vannacht in de zetel of op het hondenkussen blijven liggen. Ook zijn bench is opengebleven zodat hij het zich makkelijk kon maken en zelf de keuze had. Hij is niet naar de slaapkamer gekomen om zich tussen het hoofdbestuur te komen leggen, zoals zijn zus Hera enkele weken geleden.
Gisteren was het hier “aardbeienconfituurmaakdag”. Het is jaren geleden dat we nog zoveel, zulke grote en zulke lekker sappige aardbeien konden oogsten. Sommige zijn wel aangevreten door de muizen of vogels maar zulke hoeveelheden krijgen ook die niet opgegeten. Na een dag onkruid wieden om alle aardbeien terug te vinden (twee weken geen onderhoud merk je dadelijk) en het oogsten van de vruchten staan hier veertien potjes aardbeien confituur af te koelen. Daar gaan we in de vruchtenarme periodes nog plezier van hebben. Niets zo lekker als fruit uit eigen tuin. https://www.goedboerenindestad.nl/recepten/homemade/huisgemaakte-aardbeienjam/
Vandaag gaan we aan de kersen beginnen, indien het regenen overblijft tenminste. Want het heeft vannacht en ook deze ochtend nog “gerommeld” in de verte en ook nog enkele kortstondige buitjes waren ons deel vandaag. En kersen plukken in een kletsnatte boom is nu niet dadelijk iets waar ons baasje van droomt, integendeel mogen we wel zeggen !
'Je moet er niet over willen nadenken maar vrijheid is altijd een strijd. 70 jaar na D-Day loopt de vrijheid nog steeds gevaar.'
Terwijl de ganse wereldtop aan het strand zit te Ouistreham aan de Normandische kust om de 70° verjaardag van D-day te vieren is het hier schitterend weer.
We zien het niet dadelijk gebeuren dat den Barack Obama, de Vladimir Poetin, de Swa Hollande en nog meer van dat verkozen “hoog volk” samen met onze Koninklijke hoogheid de Flup van België, de Sjarel van Engeland en Wimpie van Oranje in hun bermuda short over de plage van Ouistreham gaan flaneren.
Neen helemaal niet, zij zullen wel stijf in ’t maatpak of uniform van het leger uitgedost zijn. De reden waarom dat ze daar zijn heeft alles te maken met het begin van het einde voor Hitler en zijn bende nazi’s.
Wie de film “de langste dag” of “saving private Ryan” heeft gezien weet welke drama’s zich hier op deze stranden hebben afgespeeld. Hoeveel mensenlevens hier zijn opgeofferd om vaste voet aan de grond op het vasteland te krijgen om ten langen leste door te stoten naar Berlijn.
We zijn niet van die generatie, gelukkig maar. Maar als je dan als Belg of Fransman ook dit jaar nog eens het begin van de eerste wereldoorlog herdenkt mag je blij zijn dat er een verenigd Europa tot stand gekomen is. Een Europa waar de verschillende landen terug met elkaar praten voor ze elkaar met allerlei gesofistikeerde wapens naar de andere wereld helpen.
Dat, en met de resultaten van de Europese verkiezingen van twee weken geleden indachtig, kunnen wij die mensen als een Geert Wilders of Marine Le Pen echt niet begrijpen. Ook bij hen leeft de haat tegen ganse groepen die moeten uitgesloten worden, die terug achter hun vooroorlogse grenzen moeten verdreven worden. Waar hebben we dat nog gehoord, gelezen , en onze ouders ervaren, tot wat dit kan leiden.
Voor ons mogen den Barack, de Vlad, de Swa, onze Flup , de Sjarel en de Willem elk jaar samenkomst houden om 6 juni te gedenken op dat nu mooie vredige strand in een dorpje waar amper iemand van zou gehoord hebben moesten daar op 6 juni 1944 geen duizenden jonge mensen gesneuveld zijn voor de bevrijding van ons Europeanen, waaronder de ouders van Geert en Marine….
Marine Le Pen en haar volgelingen kiezers, zouden binnen 4 dagen, op 10 juni beter nog een 70° verjaardag komen gedenken ! De verjaardag van het vernietigen van het volledige dorp en uitmoorden van gans de bevolking, de FRANSE bevolking, van Oradour sur Glane, op zo ‘n 100 km van hier, in de schaduw van Limoges.
Van het ene uiterste in het andere in goed drie dagen. Eergisteren wilden we nog niet vertrekken omdat het door de regen een noodweer was in België en Frankrijk . Op het “beloofde” of voorspelde mooie weer voor donderdag hebben we dan ook nog eens moeten wachten tot we bijna in Parijs waren. En nu vandaag is het hier in de Charente een stralend mooie ochtend.
We hadden gisteren ook een plezante nieuwe ervaring op de snelweg. Eentje waar we in de toekomst nog heel wat plezier aan kunnen beleven. We moeten vanaf gisteren niet meer stoppen aan de péage poorten. Het baasje heeft zich immers vorige week een sensor voor de télépéage aangeschaft bij de VAB in Zwijndrecht. Ons baasje moet nu enkel een poort opzoeken waar een T boven staat met een verbodsteken 30km/u . Daar kunnen we aan die snelheid gewoon de péage voorbij rijden. De rekening sturen ze naar de bank. Poepsimpel en niks meer aanschuiven !
Straks als de zon op het hevigst staat schrijft ons baasje een nieuw bericht. Dat is dan de tijd om buiten alles even aan de kant te laten en opnieuw te schuilen, ditmaal niet meer voor de regen maar voor de hevige Charentaise zon !
We zijn dus goed en wel in La Magdeleine gearriveerd. We waren pas om 12u30 weg in Vosselaar en hebben op acht uur en een half de 800 km afgehaspeld.
Ons baasje heeft het naar zijn normen ‘heel rustig’ gedaan en ook door enkele files hebben we er iets langer over gedaan dan anders. Geen gehaast of geflirt met de 130 km/u vandaag, maar wel meer naar het gemiddelde verbruik gekeken dan op de toerenteller en de snelheidsmeter. Gisteren was ons baasje nog even naar Nederland geweest en op de regiuonale wegen kreeg hij een gemiddeld verbruik van 5,6 liter/100 km. Nu is dat cijfer niet haalbaar op de snelweg en zeker niet met een aanhangwagen aan de auto gekoppeld. Maar toch hebben we met 8,3 liter gemiddeld een mooi verbruik kunnen noteren.
Toen we deze middag vertrokken was het op de verkeersmeldingen weer alom kommer en kwel. Voor en na Antwerpen stonden er kilometer lange files door ongevallen. Toen ook de TomTom aangaf dat we via de Liefkenshoektunnel moesten heeft het baasje in Wommelgem de snelweg verlaten en resoluut voor de richting Brussel gekozen. We zijn vandaag dus langs eenngans andere kant Frankrijk binnen gekomen. In plaats van via Lille zijn we ditmaal via Valenciennes Frankrijk binnen gekomen. Onderweg zijn we dan ook Napoleon zijn leeuw op de heuvel in Waterloo voorbij gereden. Dat was een goede keuze om zo te rijden want daar hebben we geen meter file gezien !
Om vijf na negen waren we thuis vanavond en wij Drentjes hebben de ganse weg uilen met hopen gevangen. We zijn dus goed uitgerust aangekomen.
Het is inmiddels nog licht rond negen uur ’s avonds en hebben samen met het baasje al een inspectie tochtje door de tuin gemaakt.
Van één kersenboom zijn de kersen plukrijp, ook de aardbeien zijn groot, dik en heel zoet. Sommige aardbeien hebben wel sporen van hongerige muizen of vogels maar dat bekijken we morgenwel beter. Ook de rode besjes hangen in grote hoeveelheden rijp aan de struiken. ‘Coulisse van rode vruchten” maken staat hier eerstdaags op het programma !
Een man is wat slagen aan het oefenen op de golf, en een bal belandt in een bosje. De man , op zoek naar zijn balletje, ontdekt er een heksachtig wezen dat in een grote pot aan het roeren is.
Hij vraagt wat ze daar doet, en de heks antwoordt : 'ik maak een toverdrankje.
''Hmmm, interessant,' zegt de man, 'en waarvoor moet dat dienen ?'
'Wel', zegt ze, 'een slokje hiervan en je wordt een buitengewone golfspeler voor minstens één jaar.'
'Mag ik er een kopje van drinken,' vraagt de golfspeler ?
'Wel...allee ja...,' zegt ze, 'maar ik moet je waarschuwen, dit drankje heeft wel nevenwerkingen : uw seksleven zal er gans die tijd maar belabberd uitzien...'
'OK' zegt hij dan, 'Dat neem ik erbij', hij drinkt zijn toverdrankje , en gaat terug aan de slag, en o ja, de eerste bal is al bingo !
De volgende weken daagt hij de allerbeste profs uit, en wint warempel spel na spel.
Het ganse jaar door stijgt hij naar de top, hij wint beker na beker, en prijs na prijs, en iedereen ligt aan zijn voeten.
Zowat een jaartje later zoekt hij de heks terug op in hetzelfde bosje, en vertelt haar glunderend over zijn golftriomfen.
'En,' vraagt de heks,' hoe is het met je seksleven ? ' 'Bah, nie slecht... ' 'O ja 'zegt ze , 'nochtans kan dat toverdrankje je seksleven ruïneren, hoeveel maal had je seks het laatste jaar ?
''Wel,' zegt hij,'zowat driemaal, of 't kan ook viermaal geweest zijn...
''Ah ja !' zegt de heks, 'en je vindt dat 'nie slecht' ?
'Welnee,' antwoordt de man, 'voor ne pastoor met een kleine parochie valt dat nog mee vind ik.'
Of kalmte voor de storm, wie gaat het vertellen ? Het is hier vandaag heel kalm, zowel bij de bazen als bij ons Drenten. Alles is klaar voor het vertrek maar Frankske en Sabine van de météo op den TV kwamen hier gisteren en eergisteren vertellen dat het serieus lelijk ging regenen vandaag.
Niks van gezien zegt onze baas en die is al een paar keren buiten geweest.
Die is zelfs al met de laptop naar Herentals getrokken om daar in de Belgacom winkel informatie te gaan zoeken waarom de mail van Skynet niet meer doorkomt. Daar moet na al die tijd al een behoorlijk gevulde mailbox staan overlopen van de tegengehouden mail ’s
De bediende in de Belgacom shop was heel voorkomend en bekwaam. Er werden nieuwe paswoorden geïnstalleerd maar toen bleek dat de mailbox geblokkeerd zat kon hij ook niet verder meer en werd er hulp van bovenaf (den hemel ?) ingeroepen. Die (hemel ?) zouden ons dan binnen een uur tot anderhalf uur opbellen met de mogelijke oplossing. Ons baasje is inmiddels toch al eventjes wachtende…
Wijzelf Drentjes, verdoen onze tijd met ooglid gymnastiek. D.w.z. dat we van tijd tot tijd eens één oog opentrekken om bij te blijven met wat er in de wereld gebeurt. Vermits dat het vandaag heel kalm is volstaat één oog openen om het kwartuur wel. We zullen er niet echt moe van worden.
De aanhangwagen geraakt nu toch wel goed geladen, en weer is het een allegaartje aan spullen die er op geladen worden. Het zijn hoofdzakelijk honden spullen maar dit keer zit er toch wel een stapelbak met opmerkelijke inhoud bij. Het is een stapelbak met boeken voor een goed doel. Het zit zo… ons hoofdbestuur heeft in de Charente vrienden die elk jaar kinderen laten overkomen vanuit Oekraïne. René is président van de vereniging France –Ukraïne en is in die functie aanwezig op veel rommelmarkten om spulletjes te verkopen die hij bij vrienden vergaart. Met dat geld kan hij een deel van het overkomen van de Tsjenobil kinderen betalen.
René’s gamma bestaat hoofdzakelijk uit boeken en ons baasje had al opgemerkt dat in dat assortiment niet alleen Franse maar ook Engels- , Russiche en Poolstalige boeken te vinden waren. Maar er zaten geen Nederlandstalige boeken tussen ! Daar gaat ons baasje nu voor zorgen dat de Belgische en Nederlandse Charente bewoners ook aan hun trekken komen bij “boekhandel René & Nicole” les bouquinistes de Villiers le Roux”
Vrienden van ons hoofdbestuur die al in La Magdeleine geweest zijn zullen met plezier aan dat koppel terugdenken. Tot voor enkele jaren hielden zij in hun Bar-Tabac “le Poivrier” ook nog restaurant waar het heel lekker eten en toeven was. De ouderdom eiste ook hier zijn tol en oewel Nicole nog met volle goesting in de potten roerde werd het voor René te veel om tot kot in de nacht op te dienen in het restaurant. Maar ons hoofdbestuur en de Patin’s blijven vrienden. Ons baasje is trouwens bij René “son Belge préféré”…
De bazen sleuren weer met van alles en nog wat. Voornamelijk stapelbakken komen uit “den bureau” en verhuizen naar de aanhangwagen. Het is hoofdzakelijk wat men hier “hondenspul” noemt dat men verhuist.
Dat betekent waarschijnlijk dat er weer een verplaatsing van zo’n 800 kilometer zit aan te komen in de zeer nabije toekomst. Waarschijnlijk zijn we morgen of overmorgen weer onderweg want ook gisterenochtend hebben Lucy en Hera al een bezoek gebracht aan Aline onze dierenarts in Hoogstraten. Het was een nazicht voor Hera na haar schijndracht en Lucy moest mee om op “den bascule” te passeren.
Ook een vracht pillen kwam mee, we denken dat we eerstdaags weer een ontwormingsbeurt krijgen. Ook pipetjes met anti-vlooien en teken gif zitten al in de hondenapotheekkist.
Onze baasjes gaan samen met ons terug naar La Magdeleine voor een tweetal weken omdat de natuur wenkt. Het was al bij ons vertrek twee weken geleden zo dat de eerste , de vroegste van de vier kersenbomen al rijpe kersen vertoonde. Nu gaan we terug voor twee weken kersenoogst van de twee grote kersenbomen.
Ook hopen we nog iets te kunnen recupereren van de aardbeien. Die waren al volop rijp en we hopen dat de buren de rijpe aardbeien hebben geoogst. ’t Zal anders nogal kermis geweest zijn daar achteraan in de tuin. De muizen en vogels hadden twee weken geleden hun weg al gevonden naar de grote rode vruchten.
We horen hier net het hoofdbestuur overleggen wanneer ze het vertrek gaan plannen. ’t Vrouwtje heeft gisterenavond naar het weerbericht gekeken en voor morgen woensdag voorspellen ze de ganse dag regen tot hevige regen met onweersbuien.
Voor donderdag zou het dan mooi weer zijn … Als je de keuze hebt zoals wij, dan is de keuze snel gemaakt, zo graag rijdt ons baasje nu ook weer niet de ganse dag door de plensregen. En op een dag vroeger of later steekt het bij ons niet .
“Wanneer komt het je uit dat ik eens langs kom met onze kampioen ?”.
Groeten Bert en Loek
Die vraag kregen we vorige week in onze mailbox van het baasje van “onze” Loek . Loek is de broer van Lucy en de zoon van onze Hera.
Loek is zowat de grootste en de meest forse van al de reuen uit het L-nestje. Wanneer Bert schrijft “onze kampioen” is dat geenszins overdreven.
Toen we Loek met de terugkomdag van onze honden in maart terugzagen trok hij alle ogen naar zich toe.
Omdat Loek ook het oer-type is van wat een drentenreu zou moeten zijn, hebben wij zijn baasje alle steun en hulp toegezegd om zijn “paparassen” in orde te maken om ook als officiële dekreu te kunnen fungeren.
Maar Bert en Loek staan op dit moment nog aan het beginpunt van het circuit dat dient gevolgd te worden om officieel “dekreu” te mogen zijn.
De röntgen onderzoeken van HD, ED, SD, het oogonderzoek naar PRA en het bloedonerzoek naar von Willbrand dissease (wat wij sterk promoten voor jachthonden) dient hij nog te ondergaan.
Dan moet Loek ook nog het LOSH –attest van de KMSH behalen en “ergens” minstens een ZG showresultaat in een hondenshow behalen.
En zo kwam het dat Bert, dochter Emily en hun “kampioen” Loek gisteren hier neerstreken om de richtlijnen op te halen die zij dienden te volgen.
Ons baasje heeft een reeks foto’s gemaakt van Loek en Bert heeft honderd uit gepraat over de kwaliteiten van Loek. Wat een brave hond het is voor de kinderen, hoe goed hij luistert, hoe goed Loek presteert op de jacht, maar Bert vertelt ook dat Loek niet “voorstaat” !
Bert zijn woorden waren nog niet koud of er landde een bosduif op enkele meter van Loek in de tuin. En wat toen gebeurde maakte Bert tegelijkertijd fier en beschaamd ! Want Loek zijn staart stond stijf naar achter, zijn snuit gespannen naar voor en zijn rechtervoorpoot ingetrokken omhoog ! Je kan geen mooiere “voorstaan” houding verzinnen als wat Loek daar toen liet zien . Hij stootte die duif zelfs pas op toen hij het bevel kreeg ! ! !
Heb je al eens een jager gezien die rood werd van verlegenheid maar tegelijk superfier was over het presteren van zijn Drent ? Wij en onze baasjes wel, het is hier gisterenmiddag gebeurd op ons terras !
Vrijdag is ons baasje gaan “puppysnuiven” zoals ze dat in fokkerskringen noemen. Een kameraad van ’t baasje heeft een nu drie weken oud nestje Drentjes gekregen van zijn teefje Lena.
Wij hadden het bericht van de geboorte van de zes pupjes al de dag na de geboorte hier op het blog en zoals het bij de betere fokker de gewoonte is mag er de eerste twee weken niemand bij het nestje dan de fokker zelf. Dat maakt dat ons baasje bij de eersten was om te gaan puppysnuiven.
En “gesnoven” (in de beste zin van het woord) heeft hij duidelijk gedaan te zien aan de foto’s die hij meebracht uit Erpe-Mere.
Het is een heel mooi samengesteld nestje, er zijn zes pups waarvan drie teefjes en drie reutjes. Verder zijn er donkere en hele licht gekleurde pupjes. Als nu de karaktertjes ook nog verschillend zijn is het een ideaal nestje wegens voor ieder iets naar wens.
Lena, de moeder is zeer zorgzaam voor haar kroost, ze heeft niet graag dat er vreemden in de buurt van de werpkist komen. Zelfs haar zus Lisa, die ook een deel van de roedel van Peter is, blijft voorlopig nog altijd uit de buurt van de werpkist. Lena heeft niet graag te veel beweging rond de verblijfplaats van de pups.
Ons baasje weet nog maar al te goed dat het bij Hera’s nestje ook zo was. Zelfs Belle, die dan toch ook al twee nestjes had gehad mocht de eerste tien dagen niet bij Hera’s pups komen . Vanaf de pups hun oogjes open hadden mochten Belle en Heros komen helpen met haar puppy’s te helpen verzorgen.
Voor de Drentenliefhebbers onder de lezers, er zijn geen pupjes meer vrij. Alle kennen hun definitief baasje al. Er is zelfs al een reservelijst moest er iemand van de toekomstige eigenaars afhaken .
Met Peter heeft ons baasje afgesproken dat we nog eens naar de pupjes komen kijken tegen eind juni aan, dan krijgen we in plaats van puppy’s al jonge hondjes van haast acht weken te zien . We kijken er al naar uit !
Zo was het aangekondigd, maar het werd een ganse georganiseerde dag met wandeling. We waren vandaag te gast bij Cartouche en Lennaert Wessels in het Nederlands Limburgse Roosteren.
Alles samen waren we met 13 Drenten en dat hebben ze geweten in Roosteren. We bleven niet onopgemerkt in het kleine gezellige stadje aan de Maas. Vanuit de woonplaats van Hera’s vrijer Cartouche en haar zoon Lennaert is het enkele slechts enkele minuten tot aan de rivier. We mochten daar aan de oever van de Maas vrij lopen maar Heros ging in de clinch met Cartouche. Sinds Lucy bij ons gebleven is gaat het soms mis tussen Heros en andere reuen. Ons baasje vertelt dat Heros heel beschermend optreed naar Lucy toe en hij duldt geen inmenging of toenadering van andere reuen naar Lucy toe.
Jeanny en Chris, de baasjes van Cartouche en Lennaert, hadden een mooie wandeling uitgestippeld langs water en dorp. Lucy en Heros liepen met ons baasje. Belle met ons vrouwtje en Hera mocht het vrouwtje van haar zoon Lando op sleep nemen… Wij hadden onze dorstal kunnen laven aan de rivier maar ons baasje was ijverig op zoek naar een terras want hij had niet de kans gekregen aan de rivier zoals wij.
Maar toen we op een terras waren aanbeland was de verrassing groot toen de Jupiler werd opgediend in een glas getooid met de Nederlandse driekleur. Het baasje heeft glas nog gekregen ook zelfs samen met een voetbalshirt in de Nederlandse Oranje kleuren. Maar dat shirt is in de maat L en laat ons baasje nu toch al enige jaren die maat ontgroeid te zijn…
Bij de terugweg is ons baasje nog aangesproken door een Nederlands echtpaar die ons Drentjes (Lucy en Heros en Gorky) zulke mooie honden vonden. Ons baasje moest die mensen gelijk geven, ons groepje waren de mooiste honden van Roosteren en grote omgeving !
Nadien mochten we van het baasje gaan uitrusten in onze Citroën Berlingo “Drentmobiel” Daar stonden de twee grote benches in waarin we twee aan twee een uiltje konden vangen.
We hadden een fijne dag met hoofdzakelijk nakomelingen van Hera, maar ook de toekomstige familie van Lennaert. Want ook zijn liefje en haar moeder waren van de partij.
Dank aan de baasjes van Cartouche en Lennaert voor de prima en gezellige ontvangst.
En dan mag dat ook eens luidop gezegd worden. Zoals eergisteren al vertelt hier op deze plaats was onze baas op zoek naar puppyhalsbandjes in verschillende kleurtjes. Dat zijn veiligheidshalsbandjes in frisse kleurtjes die de pups om krijgen als ze ongeveer drie weken oud zijn. Dat is service…
De slotjes springen open wanneer je er aan trekt en de pups zijn zo verzekerd dat ze zich nergens aan kunnen ophangen. Maar hoofdzakelijk is het dat de kandidaat pupkopers makkelijk het hondje van hun voorkeur, of het pupje dat hen toegewezen is kunnen herkennen op foto , op de site van de fokker,of bij bezoek aan de pups, het zogenaamde “puppysnuiven”.
Ons baasje heeft na bezoek aan een tiental dierenspeciaalzaken rondom Turnhout geen bandjes gevonden. Toen is hij gaan rond telefoneren in een wijdere kring rond Turnhout, maar ook daar ving hij overal bot. Nergens geen “welperhalsbander” van Trixie meer te vinden. En wat erger was, het baasje had die bandjes beloofd aan Peter , de fokker van de pups . En beloofd is beloofd bij ons baasje, dan zal het er komen ook !
Nu is er nog een andere oplossing, de internetshops…. En dat heeft zo zijn voor- en nadelen, je weet nooit dat de bestelde spullen tijdig gaan aankomen. Hier in dit geval was het duidelijk, woensdag bestellen om vrijdag te hebben met een donderdag feestdag er tussen… dat lukt nooit !
Dus heeft het baasje even een telefoontje gepleegd naar de nieuwe eigenaars van Hunter & co, de jachthonden shop die vroeger in Goirle bij Tilburg gevestigd was. Moniek, de nieuwe eigenares wilde dadelijk alles doen om halsbandjes die bij hen nog in voorraad waren rechtstreeks naar de Peter en de pups sturen. Dan zouden ze in elk geval zo snel mogelijk ter plaatse zijn.
Dat noemen wij nu eens ECHTE SERVICE naar de klanten toe. We hebben Moniek dan al wel eens in levende lijve ontmoet bij een vorige bestelling die we toen bij haar hebben afgehaald. Maar het blijft toch steeds een kwestie van vertrouwen tussen verkoper en klant. En dat is zeker aanwezig bij Hunter & co . http://www.jachthondenwinkel.nl/index.php?action=home&lang=NL
Er bestaat een waterkansje dat het kaartje met de zes pastelkleurige bandjes vandaag al arriveert in Erpe-Mere, de uiteindelijke plaats van bestemming, en zo niet dan zal het toch wel maandag of kort na het weekend zijn.
Straks gaan onze baasjes puppysnuiven bij Peter en zijn Lena en Lisa de twee Drententeefjes . Uiteraard neemt het baasje zijn vertrouwde Sony “Kodakske” mee om wat “portretjes” te trekken. Die krijg je dan vanavond of morgenochtend hier op dit blog.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
