Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
20-03-2016
Het is nu officieel…
La Magdeleine 20 03 2016
Het is nu officieel…
Het is nu officieel en het staat op de site van de Amerikaanse Drentsche Patrijshonden club de DPCNA, (Drentsche Patrijshonden club of North America) Onze Drenten(pups) uit ons K-nestje krijgen na Deense nu ook Amerikaanse halfbroertjes en –zusjes http://www.dpcna.org/litter-announcements.html
Claire - Jazz
Mark Gorelnik uit San Fransisco California heeft na een tip van ons baasje besloten van Ferron van Drentenpassie als partner te kiezen voor een nestje met zijn teefje “Claire / Jazz” https://www.californiadrents.com/
Ferron Van Drentenpassie
Mark Gorelnik was op zoek naar nieuw bloed voor zijn teefje en voor de Amerikaanse Drenten populatie. Net als wij destijds, toen we op zoek waren naar een geschikte partner voor het tweede nestje voor onze Belle kwamen we bij Ferron van Drentenpassie uit. Voor Ferron was het toen zijn eerste dekking wat resulteerde in negen fijne gezonde puppies. Dat kwamen ze door toedoen van Roswitha Harmsen, de fokster van Ferron, ook in Denemarken te weten. En toen Gitte Becher uit Denemarken naar Booischot kwam met haar Ayla, geraakte Ferron geïntroduceerd bij de door von Willebrand disease geteisterde Deense Drenten populatie. Drie nestjes kreeg Ferron in Denemarken bij drie verschillende teefjes
Dat Ferron over schitterende papieren beschikt was daar niet vreemd aan HD-A, ED en SD , PRA en von Willebrand disease vrij , er zijn er erg weinig die zulke tests en resultaten kunnen voorleggen. Komt daar ook nog eens de waardering die hij verdiende op shows waar hij nodige U’s en CAC en CACIB’s bijeen verzamelde.
Wanneer “Jazz” loops is komt Mark met zijn hondje over gevlogen van San Francisco naar Booischot en dan gaan we duimen voor succesvolle dekkingen met prachtige nestjes als resultaat. Aan Ferron zal het in elk geval niet liggen. En wat nog meer is… ook zijn zoon Kiet die hij samen heeft met Belle, en die een dorp verder woont dan Ferron, heeft ook al voor nageslacht gezorgd in Denemarken. De opvolging is dus nu al verzekerd .
Het baasje weet al wat hem morgenochtend te wachten staat wanneer hij naar Villefagnan gaat om een brood en een krant.
Bij de krantenboer wacht hem de eerste ondervraging over de terreurzaak in Brussel en speciaal in wat hier Meulebécq noemt. Dat het baasje net als zij op zo ‘n 700 kilometer van Meulebécq zit, en ook zelf aangewezen is op wat de TV en de Belze kranten op het internet te melden hebben.
At gaat op zijn minst een serieus gesprek worden en dan hoopt het baasje dat het enkel maar tussen de krantenman en hem gaat, want voor dezelfde moeite staat ook de notaris en de vroegere postbode (nu met pensioen) ook nog in de winkel.
Vooral die voormalige postbode heeft er steeds lol in wanneer er in ’t Belgikske iets te doen is zoals dit geval met Salah Abdeslam, of een andere opzienbarende gebeurtenis, waar hij dan met het baasje over kan discuteren. Het is steeds prettig babbelen met de man die hier jaren aan de deur kwam toen we nog een abonnement op de Belze papieren krant hadden. Die krant kwam dan een dag later als de uitgifte datum, en omdat de postbode overal een klapke bleef doen kregen we de krant dan ook nog eens rond 16u00 . Sinds de krant ook te lezen is op de laptop, komt er nog zelden een postbode aan de deur. (of ’t baasje moest weer eens een zware voet gehad hebben)
Als er dan bij de bakker ook nog eens iemand staat die in onze nabije of verdere kennissenkring hoort, kan de discussie nog eens worden overgedaan. En dan bedenkt ons baasje dat hij, al zit hij op 700 km van Meulebécq, hij toch nog last heeft van die Brusselse Marokkanen, waar hij in België helemaal niets mee te doen heeft.
Maar wat ons baasje wél doet is hetzelfde als wat president Obama deed vanavond, en dat is de politie en het gerecht proficiat wensen met hun optreden en resultaat.
Een twaalftal jaren heeft hij deel uitgemaakt van onze tuin, een “wijngaard” van zestien druivenstruiken. Netjes samengesteld uit vier verschillende druiven soorten 2 soorten witte druiven en 2 soorten blauwe druiven. Zo uitgekozen dat we gedurende meerdere maanden in het jaar lekkere eetdruiven konden snoepen.
Maar het is anders uitgedraaid, veel opbrengst is er nooit geweest ondanks de boeken over druiven snoeien, druiven opbinden, ziekte bestrijding en wat nog allemaal…
Onkruid wieden onder de struiken, grond tussen de struiken los houden, takken leiden langs de spandraden, we deden het allemaal maar het was om moedeloos van te worden.
Geen eetdruiven dus, dan maar alles wat op een druiventros leek laten rijp worden en de pers in om “wijn” te maken. Al snel kwamen we tot de conclusie dat je dat wijn maken beter aan de profi’s uit de buurt kan overlaten. En dan merkte je dat die profi’s ook niet tevreden waren over hun “wijn” en hun spul leverden aan de grote Cognac huizen hier in de buurt. Hennessy, Otard, Martell, Bisquit, zijn hier in de buurt de grote “wijndrinkers”.
Toen we ook nog eens merkten dat onze Heros groot genoeg is om zelf die druiven van het nodige vocht te voorzien door zijn poot te heffen tegen de struiken, was de maat vol en de goesting om wijnbouwer te zijn definitief over.
Begin van de week wilde het baasje al aan het opruimen van de rij druivenstruiken beginnen . Een straffe, koude oostenwind hield het hoofdbestuur binnen en de druivelaars kregen nog een halve week uitstel. Maar vandaag was er nog weinig wind en veel zon en werd de wijngaard in minder dan twee uur opgeruimd.
De struiken gaan verhakseld worden en gebruikt worden in het rookoventje, ze zijn nu genoeg “gespoeld” door de regen om geen Heros smaakjes meer te vertonen. En het baasje gaat heel wat makkelijker het gazon kunnen afrijden met de zitmaaier. Hij moet in elk geval geen rekening meer te houden met de struiken en takken die steeds maar in de weg groeiden.
Vandaag hadden we bezoek van John en Anne, zij zijn uit het Antwerpse afkomstig en hebben plannen om definitief naar de Poitou Charente te verhuizen.
Het was voor ons roedeltje en voor de baasjes een allereerste persoonlijke kennismaking. John en Anne kenden ons blijkbaar al jaren… want ze zijn al jaren fanatieke bloglezers van het Bas & Belle blog !
En van die kennis heeft onze Lucy dan ook eventjes dik geprofiteerd om in de gratie te komen bij het echtpaar. En hoe kan je het raden, …het lukte haar wonderwel zoals gewoonlijk .
Ook voor ons roedeltje was het een prettige ervaring want ook John en Anne zijn echte dierenliefhebbers en zij hebben een Rotweiler als huisgenoot. Zij hebben een huis gekocht op zo’n twintig kilometer van La Magdeleine en hebben ook de charme, de rust en de goede lucht van de Charente en Vienne ontdekt.
John is dan niet alleen dierenvriend maar ook goed thuis in het wereldje van de Oldtimers en laat dat nu ook goed “klikken” met ons baasje. In september gaan ze beiden al samen naar Angoulême naar het circuit des remparts. Dé oldtimer gebeurtenis van het jaar hier in de buurt.
Als we dan dé échte oldtimer kenner bij uitstek, Richard de Engelsman die hier ook in Ferret woont en in België in de oldtimer restauratie werkt mee krijgen, is er een ware expertenploeg aanwezig op de “remparts”.
Het was een uitstekende lekker warme zonnige dag met meer dan 15°C en we konden tot 17u30 buiten zitten keuvelen.
En Lucy…die voelde zich de koning te rijk met al de nieuwe belangstelling voor haar persoontje…
We hadden ook kunnen schrijven “plein soleil” maar dit is nu wel hetzelfde want zonder zon geen schaduw… Het is dus al enkele dagen droog en zonnig maar vriê koude wind.
Er was dus even weinig tijd voor het blog want er kwam ook nog eens veel werk bij voor het project “Fokken zonder Gokken” , waar het baasje ook nog eens aan meewerkt.
Zo maakt het dat er weer flink wat nieuwtjes bijgekomen zijn. Het eerste komt uit Genk / Roosteren van waaruit baasje Jeanny een bericht stuurde met de uitslag die Nova (onze Nova) gisteren op de show in Genk behaalde. We gaan de uitslag niet verraden, we laten Jeanny het zelf vertellen !
Hallo Jan en Simonne,
Nova heeft een verdienstelijke ZG gescoord. Het zal nooit onze grootste hobby worden maar het gemak, geduld en leergierigheid van haar is een plezier om te ervaren.
Het was een lange dag....8.00 uur aanwezig en pas 13.45 uur aan de beurt als allerlaatste van de ring, toen iedereen al aan de frites en bier zat.
De keurmeester was zeer te spreken over haar drentenhoofd en ze zit goed in elkaar. Geschikt voor de fok voegde hij er nog aan toe. Wel is ze nog niet helemaal af, ze moet nog wat uitzwaren, en dat klopt. Voor mij is ze wel helemaal af...een sportieve meid die niet bang is voor modder, schot en water. Die haar jacht-passie wekelijks laat zien op de jachttraining en ook haar rondjes loopt op de blauwe loper. Een SuperNova!
Groetjes,
Nova en Jeanny
Op Facebook vonden we ook foto’s uit Heijen Waar Gonda en Anton met hun kroost Anna en Kyra-Belle naar de speeltuin trokken. Foto’s van Drenten met kinderen en zeker kleuters hebben altijd onze voorkeur. Ons baasje ziet liever familiehonden die samen leven met opgroeiende kinderen en daarbij hun zachte karakter tonen, dan Drenten met een fazant of haas in de bek.
En ook de “oudjes” komen af en toe in beeld. Zo troffen we een foto op Facebook van Eska van Claudine en Siegfried op wintersport aan. Mooie foto van de zus van onze Belle met haar baasje hoog op de Oostenrijkse skivelden. Na Kyra-Luna en haar maatje Mirza hun wintersport verhaal op groene hellingen enkele dagen geleden, kregen we nu echte sneeuwbeelden van een mooie Drent.
Morgen meer nieuws uit de tuin in Ferret waar ook al flink gewerkt is …
Maandag kregen we Koen en Kristel van de Flaccus roedel op bezoek. Zij brachten de puppytoiletjes terug die zijn van ons in bruikleen kregen toen zij de afgelopen weken een nestje Engelse Cocker Spaniëls hadden gefokt. http://engelsecocker-flaccus.jimdo.com/
Net als bij ons dienden de toiletjes om de puppy’s zindelijk te maken en zo de eigenaars dolgelukkig te maken met een van het eerste moment een zindelijke pup.
Tegelijk brachten zij het pupje Mona mee uit dit laatste nest. Mona blijft bij moeder Helena en is nu het jongste lid van de Flaccus roedel.
Voor ons was het niet nieuw maar wel lang geleden dat er nog zo ’n jonge pup van 10 weken bij ons in de roedel te gast was. Voor het kennismaken gunden we de eer aan onze alfateef en roedelleidster Belle. We weten dat zij als super moeder en oma die taak zonder twijfel mogen gunnen.
En het was weer zuiver genieten te mogen zien hoe Belle van 10 jaar met de 10 weken oude pup speelde en wat die kleine Mona allemaal van onze Belle mocht .
Maar ook wanneer Mona, helemaal niet bang en na 5 minuten al helemaal “thuis” in Vosselaar. Met 4 fokkers zaten we daar met open monden te kijken hoe Belle een voor haar totaal wild vreemde pup aanvaardde en minimale aanwijzingen gaf. Wat is die honden wereld toch een wonder wanneer je het zo onder je ogen wordt aangeboden.
Ook Koen en Kristel genoten met volle teugen van het samenspel tussen Mona en Belle. Onderstaande mail kregen we gisteren van hen in onze mailbox…
En socialiseren is een must!
We hadden het genoegen om Mona mee te nemen naar Jan Faes en Simonne.
Belle, de roedelleidster/alfateef van de Faesroedel werd geïntroduceerd aan ons Mona...
Wat we te zien kregen, was zo mooi en puur natuur .
Hoe leer je hondentaal aan je puppy? Zo dus...
Dank jullie wel, Jan en Simonne voor jullie, steeds, hartelijke ontvangst!
Inderdaad, moesten we voor zulk rotweer een verplaatsing van 800 kilometer maken ? Komt aar nog eens bij dat ook de satelliet schotel ontvangst voor het internet benden alle peil is. Zelfs een gepensioneerde met veel tijd krijgt het er van op zijn systeem !
Morgen toch maar eens naar de firma telefoneren om te vragen dat er wat aan de satelliet , de ontvangstapparatuur, modem of onze PC ligt.
Alles leek er nochtans op dat we naar het mooie weer toe reden. Pas toen we op 20 kilometer voor Lam Magdeleine kwamen begon het stilletjes te regenen. Toen we thuis aankwamen washet zelfs gedaan met regenen. Maar vannacht begon het dan uit alle macht te regenen zodat het baasje er wakker van werd.
Op een paar droge (we schreven haast zonnige) momenten kwamen we weer nat binnen omdat er ook nog eens plassen stonden waar wij als rechtgeaarde Drenten natuurlijk midden door lopen !
Baasje gaat er iets op moeten vinden om al die honden handdoeken terug droog te krijgen tegen de volgende regenbui… Maaaar er is beterschap op komst zeggen buren, niet meer dan normaal zegt het baasje, slechter kan gewoon niet meer.
Hopelijk gaat het samen met het beter weer ook wat beter met het internet en gaan we terug allees wat binnenkomt ook binnen de halve dag kunnen lezen. Jullie zien het, we blijven optimistisch, zij het met het nodige scepticisme !
Gisterenavond heel laat viel hier nog een heel fijn berichtje in onze mailbox. Als het een bericht over Oostenrijk is zoals dit dan is het gewoonlijk afkomstig uit Temse of uit Minderhout (Lesswood zeggen ze hier in dit bericht)
Onze pas verjaarde Kyra-Luna en haar maatje “Golden” Mirza, zijn samen met de baasjes terug op wintersport getogen en daar brengt Luna verslag over uit aan haar “moe” Belle. Zo gaat dat al haast vijf jaar en telkens lezen we de belevenissen met veel plezier voor aan moeder Belle.
Hier het verhaal van Kyra-Luna, Luna voor de vrienden.
Dag moe en andere Faesroedelleden,
Hier nog eens een berichtje uit Lesswood van je kleine (oeps grote) meid.
Ondertussen ben ik al 5 jaar geworden - zoals de rest van mijn broers en zussen - en kan ik met enige trots melden dat ik volgend jaar de oudste hier in huis wordt.
Onze eerste reis uit 2016 zit er weer op en dit jaar zijn we zonder botbreuken of dokters- en dierenarts bezoekjes teruggekeerd uit Oostenrijk. Misschien dat de lentetemperaturen er voor iets tussen zitten maar dat kon ons niet deren.
Dat het dit jaar even anders ging zijn, was al duidelijk voor de vakantie. Onze vrienden, die we normaal elk jaar daar zien, konden door omstandigheden dit jaar niet naar hun favo-stekje en dit impliceerde dat Nederlands baasje alleen moest gaan shifahren en dat is nu 1-maal niet zo leuk. Ik zou wel willen meegaan maar ik weet niet of dat echt zulk goed idee is. Het voordeel is wel dat het skipas-gebeuren wat minder Euro's kost.
De heenreis verliep uitmuntend tot aan de Oostenrijkse grens. Geen controle op vluchtelingen richting Oostenrijk maar ongewone drukte (het is ttz drukte die baasjes niet gewoon zijn...). Toen we in Westendorf aankwamen, leek het aan onze kant van de berg net lente. Geen sneeuw en veel groen. Het leek er alvast op dat we ons niet zouden vervelen... want minder sneeuw opent natuurlijk andere wandelperspectieven en dat hebben we geweten.
Nu horen baasjes al jaren verhalen van Aunerhof en de weg werd hen ook al eens uitgelegd maar zolang ik meega, had ik Aunerhof nog niet gezien. Maar daar is dit jaar verandering ingekomen want door het minder skieen hebben baasjes eindelijk ook de andere kant van Westendorf ontdekt en ja ze haalden de gemiddelde leeftijd er zwaar omlaag. Want weg van de pistes kom je ander volk tegen (iets ouder). Terwijl baasjes versteld stonden van de prachtige natuur en het mooie landschap, gingen wij vooral achter onze neus aan in het bos. En wat hebben we gewandeld, elke dag minimum 6 km en als Nederlands baasje ging skieen, gingen wij met het andere baasje wandelen. Tijdens de voorlaatste dag deden we de langste wandeling van de vakantie (zo'n 14 km.) Baasjes moesten de purpere pijltjes volgen maar die hadden de Oostenrijkers na pijltje 2 zo goed verstopt dat baasjes op goed geluk ons een prachtige wandeling voorschotelden, die zowel van ons als van de baasjes fysiek best wat vergde.
O ja, ik hoor jullie al denken - geen geocachen, gaat dat dan niet in de sneeuw... O jawel, ware het niet dat baasje tijdens onze eerste geocache trip de wandelgps verloor uit de broekzak (daar zijn toen veel woorden gevallen, die in talkshows weggebliebt worden). Maar toen baasje de voorlaatste dag op het gemeentehuis nog eens gingen informeren, bleek nog maar eens dat de mensen nog niet zo slecht zijn... want de gps werd gevonden en netjes teruggebracht.
Onze jaarlijkse plekjes werden ook weer aangedaan en natuurlijk werden we overal herkend - zo kregen baasjes de stamgastentafel in het restaurant waar ze vaak komen daar en mocht ik op de berg zelfs mee op de bank kruipen om door het raam te kijken. En ja, onze baasjes zeulen elk jaar met onze kussens maar daar wordt niet echt op geslapen.
De terugreis verliep minder vlot want ... strenge controle 's aan de Oostenrijks-Duitse grens. En ja als alles van 2 naar 1 vak moet, wil dat zeggen dat je daar al een uur verliest.
Gelukkig namen baasjes de files sportief op maar de zin 'Wir schaffen das nicht' viel meerdere malen.
Het belooft om op vakantie te vertrekken naar Frankrijk met het EK, terreurdreiging en een vluchtelingencrisis... Geduld zal daar zeker een stille vorm van liefde worden.
Er zijn meerdere zaken verdwenen dit weekend in Vosselaar. Waar we het al over hadden vrijdag was de afbraak van het snelwegrestaurant over de E34 op het grondgebied Vosselaar / Gierle.
In de nacht van vrijdag op zaterdag heeft het een ganse nacht precies in de verte gedonderd. Dat had niets met een natuurfenomeen te maken. Het waren de heel grote “terminator” machines die glas, beton en staal veranderden in ordinair puin. De ganse nacht donderden betonstukken in het bed van aarde die het wegdek van de snelweg moest beschermen.
Daarstraks is het baasje nog eens foto’s gaan nemen en zo krijg je enkele voor-na foto’s. Daarstraks bij het nemen van de “na-foto’s” kreeg het baasje wel te maken met twee rijkswachters die hem er op attent maakten dat hij zich als voetganger “op de snelweg” begaf. Dit terwijl hij zich “kantje randje op de parking foto’s aan het nemen was van iets …dat er niet meer was !
Nog verdwenen vandaag zijn de takken van de boom die vorige donderdag vakkundig is neergehaald door een dorpsgenoot die van bomen vellen zijn beroep gemaakt heeft.
Voor bitter weinig eurootjes heeft die man de grote, twintigjarige esdoorn in onze tuin vakkundig afgebroken. Helemaal zonder brokken te maken en in alle veiligheid. Proper werk zeggen wij voor zulk stielmannenwerk.
Omdat het werk gedaan is na een andere klus waarbij nog wat tijd overbleef had die man een akkoord gemaakt dat ons baasje zelf de takken zou wegbrengen of verwerken. Dat gaf een hééél grote hoop takken in onze tuin die wel 1,5 meter hoog was.
Het was spijtig dat het vrijdag zulk regenweer was waarin niet kon gewerkt worden. Dus is het baasje er gisteren (zaterdag) aan begonnen en had hij een volle aanhangwagen geladen die morgen(maandag) naar het containerpark moet gebracht worden. Vandaag heeft het baasje dan de rest “klein gemaakt” en netjes op een stapel klaargelegd om een tweede rit naar het containerpark zo snel mogelijk weg te brengen. Dat is dan de tweede “weg” operatie.
De derde “weg” operatie moet na het wegbrengen van de takken in actie komen. Dan gaan we de aanhanger laden zodat we dinsdag “weg” kunnen zijn richting La Magdeleine want daar heeft de natuur ook niet stil gestaan de afgelopen weken.
Driemaal weg in één bericht. WEG restaurant, WEG takken, en WEG wezen op dinsdag. Het gaat ons nog lukken ook !
Zo rond deze tijd dat we deze regels schrijven (21u00), moeten de sloopmonsters die het Carestel restaurant over de E34 te Vosselaar Gierle moeten afbreken , gestart worden.
Een ganse nacht en morgen de ganse dag zullen de betonscharen, staalbranders, kranen, bulldozers en zware vrachtwagens in de weer zijn om het bekende restaurant tot puin te herleiden en af te voeren.
Gisteren zijn we nog even langs gegaan met een tas vol fotoapparaten om nog de beelden van de laatste momenten te schieten. De voorbereidingen waren immers al zo goed als klaar, er werd enkel nog zand aangevoerd om vanavond onder het gebouw te storten ter bescherming van het wegdek van de snelweg.
Aan de werklui die nog bezig waren of de permanentie op de werf verzekerden, heb ik heel beleefd gevraagd of het nog toegelaten was om nog éénmaal tot boven in het gebouw te gaan om nog wat foto’s te schieten als verslaggever van de nabijgelegen (onze) woonwijk.
Dat mocht mits de nodige voorzichtigheid in acht te nemen want er was geen elektriciteit meer in het gebouw en enkele delen waren in totale duisternis gehuld. Daar lieten we dan enkele deuren openstaan zodat we toch ongeveer zagen waar we liepen. En tenslotte waren we er dikwijls genoeg geweest om er de weg te weten .
Vrolijk is anders, zo’n verlaten en half ontmanteld gebouw. Zeker wanneer je beseft dat daar ooit honderdduizenden mensen heel comfortabel hebben zitten eten en drinken. Niets van dat alles was nog aanwezig, op één affiche na, voor hamburgers op de overloop aan de brede toegangstrap.
Omdat het gisteren prachtig helder weer was hebben we nog mooie foto’s kunnen maken, en indien er vandaag geen krantenfotografen hetzelfde lef hebben gehad en ook over de zandbergen ter bescherming van het wegdek zijn gekropen, heb ik de laatste foto’s genomen vanuit het lege restaurant over de snelweg.
Vanaf nu worden de voertuigen op de snelweg langs de beide parkings omgeleid en dit tot de werken helemaal beëindigd zijn. De afbraakfirma heeft tijd gekregen tot maandag ochtend maar de mensen ter plaatse vertelden dat hun vooruitzichten op zaterdagnacht gesteld zijn.
Als het zondag iets behoorlijk weer is gaan we nog wel eens ter plaatse, we maken er dan gelijk een hondenwandeling van en nemen nog wat foto’s waarop dan….niks meer te zien is. Verwacht je dus maar aan lege foto’s…
Vanavond waren de baasjes nog eens toe aan puppysnuiven. Bij kameraad van ’t baasje Louis loopt sinds twee weken een pikzwart klein ding van 10 weken rond. En het luistert (nu ja luistert) naar de naam Oliv.
Het is een zoals gezegd een pikke de pikkezwart Labrador teefje waar je zo bovenop gaat staan in het donker .
Lief is ze met geweld en ze heeft zich in die mate tegen ons baasje zijn broekspijpen gewreven dat ons baasje het moeilijk had van een voet te bewegen bij thuiskomst. Want er lopen hier nog vier Drenten rond met een super fijne neus die van ver naar labrador ruikende broekspijpen ruiken !
Het baasje zijn oorlellen zijn eerst grondig gepoetst waarna ze hebben moeten bewijzen dat ze puppytandjes-proof zijn. En dat waren ze maar het heeft niet veel gescheeld of de “gaatjes” voor oorbellen waren in meervoud gemaakt !
Kleine Oliv stelt het ook prima bij de twee Drenten Gorky en Cato die nog altijd deel uitmaken bij de familie van Louis en Agnes. De schrik dat het niet goed zou gaan tussen reu Gorky , zijn moeder Cato en de kleine Oliv bleek ongegrond te zijn. Oliv huppelt vrolijk mee met die twee groten waar ze nog vlot onderdoor kan lopen.
We zijn eens benieuwd wanneer we Louis en Gorky en Oliv op jachttraining in Beerse gaan ontmoeten. Lang zal het niet duren zoals wa al aan baasje Louis konden merken die nu al bezig is met apporteren te oefenen met het kleine grut.
Uiteraard gaan we die drie nog dikwijls aan het werk zien n Gorky zal beslist kleine Oliv onder zijn vleugels nemen bij de jachtopleiding.
We wensen het trio Louis , Gorky en Oliv nog vele jaren training en jacht plezier. Wees maar zeker dat die drie namen hier op dit blog nog dikwijls gaan opgemerkt worden.
Het was me gisteren het dagje wel. Na een aanloop van meer dan een maand was het dan eindelijk zo ver. Het baasje zou met de hulp van Belle het Drenten teefje Sproet gaan ophalen. Dat was voor ons wel een eindje rijden om Sproet in Zwalm te gaan ophalen.
Dat was tijdens de vorige “woelige” week zo afgesproken met de baasjes van Sproet. Enkele weken terug was er nog sprake dat Sproet een herplaats gezin zocht en daar werd in de achtergrond rustig aan gewerkt om het heel vinnige en zenuwachtige hondje een prima plaats te vinden.
Maar dan ging het even mis en Sproet belande één nacht in het asiel te Gent. Toen werden alle registers opengetrokken en met een team met Mirjam Van Hoef, die momenteel verantwoordelijk is voor de te herplaatsen Drenten in Nederland, Met Annemarie Westerhof-Van Asselt die al geruime tijd bezig is met opvang van probleem Drentjes en ons baasje die samen met Sproet’s baasjes aan een oplossing werkte.
Afgesproken werd van Sproet een maand te laten opvangen bij Annemarie, die Sproet in die tijd zou onder handen nemen en goed observeren wat het juiste probleem is. In die tussentijd beraden de baasjes zich over waar het fout gelopen is met Sproet en henzelf. Zij kunnen ten allen tijde beroep doen op het team van voornoemde mensen. De baasjes hebben wel een grenzeloos vertrouwen gekregen in het team en zijn er volledig van overtuigd dat Sproet een fijn hondje is dat waard is van er de moeite voor te doen.
In die maand gaan zij zich beraden over de aanpak die wij hen aanleveren en of zij een jonge Drent kunnen geven wat die Drent nodig heeft en dat is beweging en leiding.
Gisteren hebben we na bijna een volle dagtaak en 500 km Sproet bij Annemarie en haar Drent Fenne afgezet. Sproet was in geen tijd terug thuis in zijn geboorteland.
De berichten die ons vanochtend bereikten van bij Annemarie zijn in elk geval hoopvol dat het goed komt met Sproet. Zij is al aan de lange lijn achter de ganzen en zwanen aan gegaan. Dat is in elk geval nieuw voor Sproet en duidt in elk geval dat er aan de jachteigenschappen van Sproet ook nog wel werk zal zijn.
De dag na zijn zoon Kiet is vader Ferron van Drentenpassie ook jarig. Dat, en ook de verjaardag van Kiet gaat in Booischot (Busschot zeggen ze daar) en ook in het buurdorp Berlaar (balder zeggen ze daar) niet ongemerkt voorbij.
Groot feest is dat daar, en wel twee dagen achter elkaar. Gisteren brachten we op Facebook al uitgebreid verslag van de festiviteiten ten huize van de Kieterwieters in Berlaar . En hier op het blog plaatsten we een foto van Milou, Kiet zijn Deens lief en hun dochter .
Vandaag geven we de foto van Kiet die fier poseert met zijn verjaardags cadeau, maar ook plaatsen we de foto’s die Rudy, het baasje van Ferron en zijn Deense zoon Falcon, ons stuurde. Ook zoon Kiet en zijn zoon, kleinzoon van Ferron, Kenzo waren op het feestje van pa en opa .
Mooi kwartet hebben ze daar tussen Lier en Aarschot . Niet alleen zijn het hele mooie Drenten, het zijn ook nog eens drie heel goeie jagers en kenzo is nog in opleiding maar dat gaat niet lang meer duren of de velden in de buurt gaan kennismaken met de vier Drenten !
Mooi toch wanneer je als fokker zulke foto’s in je mailbox krijgt. Daar doen we het voor hebben we al zo dikwijls gezegd. En om eerlijk te zijn…onze nek is al dikwijls gezwollen, maar gelukkig is het telkens terug goed gekomen.
En ik weet zeker dat ook bij Rudy en Simonne en bij Luc en Katia hetzelfde al meermaals is gebeurd.
Fijne jagers, mooie honden en ook nog eens super familiehonden. Hier hebben we vier uitstekende vertegenwoordigers van het ras waar de vaasjes meer dan fier op mogen zijn. En de verjaardag cadeautjes hebben ze meer dan verdient.
Het was druk op het blog en op de facebook pagina’s. De verschillende pups hadden vannacht al een Jacqui Lawson wenskaart in hun mailbox gekregen.
Op het Bas en Belle blog was de aankondiging van de verjaardag gisterenavond al gebeurd maar ook Annemie, het baasje van Kibbels had op Facebook foto’s geplaatst van de jarige Kibbels. Zo ook Marian van Kiki en baasje Luc van Kiet hadden mooie foto’s op Facebook geplaats.
Kiet zijn Deens lief en dochter wensten Pa Kiet ook een gelukkige verjaardag
Daar heeft ons baasje dan maar snel die foto’s tijdelijk geleend om niet te zeggen “ gepikt” en er zelf een facebook bericht van gemaakt.
Tot vanavond kwamen er telkens nog nieuwe foto’s binnen gelopen en die willen we jullie hier ook tonen. Ze zijn de moeite meer dan waard en je ziet de Drentjes zichtbaar genieten van hun cadeautjes en hun extra wandeling.
Kiki met haar nieuwe verjaardagsknuffel
Vandaag wilden de baasjes ook nog een bezoekje brengen aan het nieuwe huisgenootje van Gorky en Cato. Maar de baasjes waren niet thuis. Die waren bij familie aan het verhuizen, dus het bezoek en het cadautjes brengen zal uitgesteld worden tot maandag.
Morgen heeft het baasje immers weer een vergadering “ergens” bij de noorderburen en je mag eens drie keer raden waar het nu weer gaat Wat zeg je ? Drentjes… ? just van den eerste keer zie.
Kibbels tijdens de extra verjaardagswandeling
Voor de foto’s van een zwart labradorpupje van negen weken zal je dus nog even moeten wachten tot begin volgende week.
Morgen is er negenvoudig feest in de roedel. Als we de ouders er bij rekenen zelfs elf maal ! Spreken we in raadsels ? Een beetje wel, daar zijn we van overtuigd, maar insiders weten dadelijk wat we bedoelen.
Morgen, 27 februari 2016 is de vijfde verjaardag van het K-nestje van onze Belle en Ferron van Drentenpassie. Negen pups wierp onze Belle in een vrij makkelijke bevalling waarin we voor de tweede maal werden geassisteerd door onze dierenarts Nelly Mols.
Negen pups, een groot nest waarin zes teefjes en drie reutjes de trots van moeder Belle vormden. Het was een drukke dag waarin werd meegeleefd door tal van kandidaat pup eigenaars en hun “aanhang”. Ook een dag waarin het baasje een telefoongesprek abrupt afbrak, volledig tegen zijn gewoonte in. Gewoon omdat er toen zich weer een pup aandiende. Raar genoeg was het een mevrouw die informeerde of zij in aanmerking kon komen voor een pupje. Sybille die ons toen belde, werd acht weken later de trotse eigenares van het pupje Kato dat geboren werd toen Sybille ons baasje belde !
Uiteraard zijn er nog meerdere anekdotes van die dag toen de “lezerteller” van het blog ongekende pieken liet optekenen en de lezers informatie op de computer kregen als het ware of ze zaten zelf met ons rond de werpkist !
De wenskaarten van Jacqui Lawson zijn al klaar en besteld en gaan binnen enkele uren in de mailboxen vallen van de teefjes Kiki, Kato, Kona, Kyra-Belle, Kyra-Luna en Kibbels en bij de reutjes, Kiet, Kwispel en Kody.
Wij wensen het negental + vader Ferron van Drentenpassie alvast een heel fijne, zonnige verjaardag met baasjes die er een waar feest van maken !
Sinds wij begonnen zijn met het project “Fokken zonder gokken” en het ras specifieke onderzoek naar een test om epilepsie bij Drentsche Patrijshonden op te sporen, krijgen wij vele aanvragen (te veel) voor een pup uit een volgend nestje van Hera. http://www.fokkenzondergokken.com/
Doordat de dekking van Hera juist na nieuwjaar niet gelukt is, stapelen de aanvragen voor een pup zich in die mate op dat het onmogelijk is voor Hera om zoveel pups op de wereld te zetten. Nu heeft onze Hera al wel een reputatie van grote nesten te produceren maar wij moeten haar ook ontzien. Het is hier bij ons ook geen puppyfabriek maar we verkiezen verantwoord fokken van mooie gezonde Drentenpuppy’s.
Daarom dit “HELP” bericht. Zelf kunnen wij al deze mensen niet verder helpen, dus we moeten hen doorverwijzen naar andere fokkers en daar knelt nu juist het schoentje ! Wij willen deze mensen die ons hun vertrouwen schenken ook maar enkel doorverwijzen naar fokkers die de ouderdieren van de nestjes op dezelfde wijze laten testen net als wij dat zelf doen.
Daarom, als er fokkers van Drentsche Patrijshonden zijn die reu en teef van hun nestjes laten testen op heupdysplasie (HD), elleboogdysplasie (ED), schouderdysplasie (SD), PRA (Progressieve Retina Atrofie) een oogziekte die zelden voorkomt maar tot blindheid kan leiden, en von Willebrand disease (vWd) een bloedziekte die met bloedstolling te maken heeft, laten testen mogen zich melden bij ons. Zij krijgen van ons de adressen doorgespeeld van kandidaat eigenaars voor een pup of wij spelen hun adressen door naar de potentiële klanten.
Als die fokkers hun nestjes dan ook nog eens laten geboren worden en laten opgroeien in de huiskamer waar de pups ook nog eens goed gesocialiseerd worden, zitten deze fokkers op dezelfde lijn met onze fokmethode. Zo kunnen wij de kandidaat pupkopers met een gerust gemoed doorsturen naar bevriende fokkers die zich ook bewust zijn dat enkel testen van de ouderdieren de grootste kans bied op gezonde pups. Dat dit ook de grootst mogelijke garantie bied dat de pups zo veel als mogelijk is, vrij zijn van vererfbare ziektes.
Wij staan open voor de reacties van de fokkers maar vragen wel bewijzen dat de beide ouderdieren wel degelijk getest zijn. Het is niet nodig dat alle dieren waar mee gefokt word vrij zijn van vererfbare ziektes. Zo kan bvb een reu die “drager” is van von Willebrand disease, perfect gekoppeld worden aan een teefje die “vrij” is van vWd. Geen van de pups uit zo’n combinatie gaat de ziekte ontwikkelen en op die wijze kunnen we de genenpoel van het ras ten volle benutten, en op termijn de ziekte terugdringen. En daar dienen de testen dus voor. Een test op vWd (type 1, de meest voorkomende) kost bij de van Haeringen labo’s in Wageningen (NL) en Malle (B) 39,50 euro. Deze test dient maar éénmaal uitgevoerd te worden per dier. Zelfs pups van acht weken kunnen getest worden. Dit speciaal wanneer de intentie er is van met deze pup later te gaan fokken !
Wat HD, ED, SD betreft zijn de Belgische fokkers in het voordeel. Zij krijgen bij de KMSH een goedkopere prijs wanneer zij HD, SD en ED samen laten beoordelen ipv afzonderlijke testen. Voor PRA zijn de Nederlanders dan weer in het voordeel, zij kunnen hun ouderdieren laten testen tijdens de fokdagen van de vereniging.
Hopelijk heeft deze oproep succes, wij kijken er alvast naar uit !
Het valt blijkbaar op dat het geen behoorlijk weer is om de ganse dag te ravotten in de tuin of in het bos. De foto’s die we hier in de roedel maken zijn ook meestal stille getuigen van weinig Drentenactiviteit. Er zijn foto’s waar je soms, bij grote uitzondering enige activiteit kan ontwaren. Het zijn dan meestal de oogleden die al eens durven knipperen of ook nog het uiterste puntje van de staart dat al eens heel bescheiden durft te kwispelen wanneer je de betreffende hond zijn / haar naam noemt.
Maar wanneer ze dan buiten gaan is het achteraf onze Miel(e) die het meeste werk heeft. Die moet telkens die natte slijk handdoeken terug netjes krijgen waarmee Belle & co zo ’n XX maal per dag afgedroogd worden.
Maar we hebben deze week weer enkele foto’s van Belle en Hera nakomelingen on onze mailbox ontvangen. Je mag eens drie maal raden wat het onderwerp is… Slapende en snurkende Drenten uiteraard. Hier een bloemlezing van wat we toegezonden kregen en wat we zelf fotografeerden…
Elk jaar komt het ook bij ons weer boven… De laffe moord op onze allereerste dierenarts / vleeskeurder Karel van Noppen. Als men ons vraagt “wat deed je op het moment dat men op TV, in het nieuws vermelde dat er een dierenarts in Wechelderzande vermist was”, ons baasje tegen ’t vrouwtje zegde “ze hebben Karel”.
Even later kwam dan de melding dat Karel achter het stuur van zijn auto, onderweg naar een spoedgeval laffelijk vermoord was.
Ook vandaag kan je onderstaand artikel in de krant lezen, 21 jaar na datuum !
LILLE - Veearts-keurder Karel Van Noppen uit Wechelderzande (Lille) is vandaag precies 21 jaar geleden om het leven gebracht. Wim Peeters van de voormalige Stichting Dokter Karel Van Noppen lanceert een oproep voor een minuut stilte om 19u.
De laffe moord op Karel Van Noppen in Wechelderzande zindert na 21 jaar nog altijd na. Wim Peeters, de woordvoerder van de voormalige Stichting Dokter Karel Van Noppen, doet een oproep om vandaag bij de moord stil te staan. Samen met de intussen overleden Flor Van Noppen, de broer van Karel, heeft hij zich jarenlang mee ingezet in de strijd voor gezonde voeding.
"Elk jaar komen de beelden van de moord terug naar boven", zegt Wim Peeters. "Mede dankzij de Stichting Dr. Karel Van Noppen en hun studiedagen werden heel parlementaire initiatieven genomen in het belang van de algemene voedselveiligheid. Flor was onze trekker, samen met enkele lokale mensen en enkele beroepsmatige experts van voeding. We vormden samen een gedreven groep die de droom van Karel verder wilde zetten. De jaarlijkse fakkeltochten, de inhoudelijk sterke studiedagen, de tweejaarlijkse prijsuitreikingen maakte van onze Stichting een gewaardeerde organisatie."
Na het proces tegen de opdrachtgevers en de uitvoerders van de moord, was de werking van de Stichting minder intens. Na het overlijden van Flor Van Noppen werd de Stichting opgedoekt.
"Zowel Karel als Flor hebben een erg bewogen leven gehad. Hun idealisme, hun koppigheid en gedrevenheid is zeker een voorbeeld voor velen", meent Wim Peeters. "Daarom zou ik graag oproepen om op 20 februari (vandaag, red.) om 19u, het tijdstip van de moord op Karel, een minuut stilte in acht te nemen. Laten we samen even stilstaan bij Karel en Flor, en vooral nadenken over veilig en gezond eten."
Dat gaat prima samen zullen hier wel een paar Drentenliefhebbers instemmend knikken. Als is het maar om die taart spoorloos van het aanrecht te laten verdwijnen.
Maar in dit geval hebben de twee niets met elkaar te maken. Alleen het baasje heeft met de twee een band !
Deze ochtend waren de baasjes plots een uur vroeger opgestaan dan wat gangbaar is hier ten huize. De zon was zelfs nog niet op ! Meestal is dit een teken dat we de rest van de dag in de auto gaan doorbrengen, maar dat klopte niet met de werken die de baasjes de vorige dagen waren aangevangen, namelijk de bomen snoeien.
Het zat zo… een dikke week terug had ons baasje op het smoelenboek gelezen dat er in de Meerloop in het begijnhof in Turnhout een les zou gegeven worden door een bakker op pensioen. Ons baasje kent die bakker vriê goed want het is de nonkel van eigenaars van bakkerij Willems in Turnhout. Anke, de bakkersvrouw is een nichtje van ons baasje. En de nonkel die nu de taart-bak-les zou geven is de stichter van die bakkerij die toen nog bakkerij Verstraelen noemde. Een beetje moeilijke uitleg om toch te besluiten dat de twee “maten” zijn.
Ook buurman Peter hier uit onze straat is daar regelmatig te gast in de Meerloop en zo kwam het dat er drie mannen en zeven vrouwen deze voormiddag les kregen over het bakken en samenstellen van “Tarte Maison” destijds bij Herman Verstraelen de topper in zijn gamma patisserie. En bij ons baasje al jaren eveneens la tarte préféree zoals zijn Franse kameraad het zou noemen.
Onder de vakkundige leiding van Herman en de sappig gekruide commentaren van de cursisten kon het niet anders dan dat er tegen de middag aan lekker werd gesnoept van de ovenverse tarte maison in de Meerloop. Smulpaap als ‘m is heeft het baasje al gevaagd wanneer de volgende culinaire afspraak plaats heeft…
En dan kregen we nog een prachtige Drentenfoto in onze mailbox. Afkomstig uit Heijen in Nederlands Limburg en nu eens geen Drentje met een kleuter. Gonda stuurde ons een prachtige geposeerde foto van haar Kyra-Belle. Aan de naam kan je de oorsprong van de Drent al wel opmaken dat wij aan de oorsprong van Kyra zitten en daardoor blijft bij ze ons te eeuwige dagen toch wel “plakken”.
We zijn uiteraard een beetje bevooroordeeld maar toch gaan jullie ons gelijk geven. Op zo’n hondje kan de eigenaar en de fokker toch alleen maar fier zijn.
Ons Belle is er toch ook telkens fier op en vrolijk met haar kroost.
Zo was er gisteren voor ons de mogelijkheid van nog eens wat foto’s in eigen tuin te maken van broer en zus Lucy die haar broer Lennaert op bezoek had. Moeder Hera en Lucy hebben zich toch weer flink moe kunnen maken door te ravotten met zoon en broer…
En zie je wel taart en Drentjes gaat prima samen om er een blog bericht over te maken !
Vanuit Hongarije van Herman in ’t Veen kwam er deze voormiddag een vraag of iemand raad kon geven omtrent het bouwen en de goede maten van een hok voor een Drent
Herman woont in Hongarije en zijn Drent Ollie heeft deze zomer een schuilhok nodig wanneer hij eens alleen thuis moet blijven. Het hok moet duidelijk multifunctioneel zijn. Dat wil zeggen dienen tegen de regen én tegen de zon.
Nu heeft ons baasje enkele jaren geleden een hok getimmerd waar wel twee Drentjes, en met wat goede wil, zelfs drie Drenten in passen.
Tussen de twee entrées, is er aan de binnenkant een wegneembare scheiding voorzien. Die heeft nog nooit gediend maar… als ’t nodig is kan het zaakje gescheiden gehouden worden.
Gans het hok is op een europallet gebouwd in pure eiken planken die afkomstig zijn van het parket dat we in de woonkamer in onze Franse tweede woning hebben liggen. Daar onder de hangar in La Magdeleine staat ook dat hondenhok. Maar bij ons moet het dienen wanneer er bezoek komt van Drentenbaasjes die ook hun hond(en) bij hebben en die niet altijd zo goed overeenkomen met gewoonlijk Heros die zijn teefjes wil beschermen tegen andere reuen.
Meestal is het niet nodig want het hok is nog maar amper in gebruik geweest. Maar als het moet zijn is het beschikbaar, en dat is wat telt.
Zo… nog effe laten weten aan Herman dat hij hier op het Bas en Belle blog het hok vanaf de bouw tot een afgewerkte honden woning kan aanschouwen en eventueel namaken. Hij en alle anderen die zich geroepen voelen om aan het timmeren te gaan mogen gerust zijn er rust geen monopolie of registered trade mark op . Dus aan de slag handige dames en dappere heren … alles voor je Drent is hier het motto.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
