Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
26-08-2008
Eerste afspraak
Eerste afspraak
Ik heb het baasje de eerste afspraak horen maken deze namiddag, het ging van ja Flor, woensdag om 12 uur eerst dacht ik dat t baasje wou gaan lunchen, maar met Flor ???
Flor is één van de dierenartsen in t Binnenhof, de dierenartsenpraktijk waar wij altijd op controle en voor verzorging gaan en het is de enige Flor die ik ken. Ik hoorde Flor ook vragen dat er speciale problemen waren waarop het baasje ontkennend antwoordde.
Ik ben de laatste dagen wel wat stram in mijn achterpoten en heb moeilijkheden met het opstaan op gladde vloeren. Vandaag was het weer moeilijk maar ik heb dan ook moeilijk gelegen in de auto gisteren.
Dat klein grut van ons, Belle, heeft het er weer fijn van genomen en meer dan de helft van de achterbank aangeslagen. Ik met mijn groot zwaar lijf had nog maar een klein plaatsje vrij. Als waardige heer heb ik dan die dame maar laten doen en heb me in allerlei moeilijke bochten moeten wringen om toch maar te kunnen liggen. En nu moet ik mijn galanterie vandaag bekopen met pijn in de knoken.
Ik zie de bui al hangen woensdagmiddag, te dik, te dik en nog eens te dik zal het oordeel van Flor wel zijn. De Yarvitan kuur van vorig jaar doet het baasje niet meer zegt hij, onze Bas is te oud voor jonge dames kuren, is zijn besluit. Het zal dus wel weer het bonen dieet worden, en dat op mijne ouden dag
Vorige week kregen we in Frankrijk een telefoontje van ex-collega Cis, Jan wil jij nog wat steriliseerbokalen want mijn schoonmoeder stopt met inmaken en wil alles in de glascontainer kieperen. Nu is alles beter dan de glascontainer en het baasje hapte grif toe.
Nu deze namiddag stopt Cis hier aan de deur met de Weckpotten. Een koffer vol plus de achterbank. Ja , als Cis iets geeft dan ben je nooit bedrogen, zo kennen we hem, maar dat de helft van de hall vol zou staan, dat had het baasje niet voorzien. Hij zal er wel een plaatsje voor vinden. En als die potten nu nog eens volgeraken dan heeft m weer nood aan extra opslag ruimte. Zo blijft m bezig
Alvast bedankt schoonmoeder van Cis, nen dikke kus van de Jan , en ne lik en ne poot van ons, het is in dank aanvaard
"De Cis" is de man van de Lasagna in het begin van het verlof in Frankrijk .
Het is er nog, ons bos, we zijn deze namiddag gaan rondsnuffelen in het bos. We hebben er werk aan gehad, geloof maar.
Geen enkele geur niet meer van voor twee maanden, alles weggespoeld door de felle regens. De struiken zijn weeral fel gegroeid en we kenden het haast niet terug. Het baasje was al een eind voorop, deze maal konden wij hem niet volgen. Wij hadden het veel te druk met snuffelen, Bas heeft wel honderd keren zijn vlag uitgezet.
Onze vrienden zijn we niet tegengekomen, het was nogal vroeg op de namiddag en de meeste hondjes komen pas nadat de baasjes terug zijn van het werk. Wij hadden dus het rijk voor ons alleen deze namiddag
Een andere zetel om in te slapen, een andere bench, de tuin die gans anders is, etenbakken op een andere plaats, het is weer even wennen na twee maanden Frankrijk.
Dan straks ons bos terug zien met al die hondenmaatjes die we gaan terugzien, de Gipsy die waarschijnlijk verbaasd gaat zijn dat we terug zijn en hij terug zijn dagelijks snoepje van t baasje krijgt als m aan de poort zit te wachten
Gisterenavond hebben we nog een korte wandeling gemaakt met t baasje. t Is te zeggen, we hebben het baasje door t bos gesleurd, hij kon niet volgen ! Er waren dan ook allemaal nieuwe geuren en geuren die we twee maanden niet meer geroken hadden.
Als klap op de vuurpijl stond May dan nog buiten te kletsen met een buurvrouw. May kan ons niet laten passeren zonder ons een koekje te geven. Op zon momenten interesseert het ons niet dat het overal anders ruikt, een Vitabis koekje gaat er altijd in.
Tegen vanavond zullen we het wel weer gewend zijn in t Belgikske, de buren hebben t baasje al bedankt voor het mooie weer dat 'm heeft meegebracht
We mogen even niet in de weg lopen deze morgen,de baasjes zijn bezig met het aanzeulen van bagage die mee terug moet naar België. Het zijn net geen luchthaven toestanden van vorige week.
De Mitsubishi steekt al aardig vol en dat is zowat het cruciale moment om uit de weg te blijven. Rond dit moment heeft het baasje het altijd moeilijk want dan komen er gewoonlijk nog onvoorziene zaken op de proppen waar m nog een plaatsje voor moet vinden, opletten dan jongens
Nog even en dan kan t baasje de aanhanger met de Golf er op aankoppelen, dan is het moment van vertrek heel dichtbij. Water afsluiten, TV stekker uittrekken, luiken dicht en mogen/moeten we de auto in, voor een uur of acht met een tank- en plaspauze ergens rond Parijs.
Van thuis naar thuis dat is bij ons 820 kilometer, het baasje heeft er vandaag juist geteld 918 gedaan. Hij had daar een goede reden voor. Iedereen die al in Frankrijk getoerd heeft ken de radiofrequentie 107.7 FM, dé radiozender voor snelweggebruikers. Die meldde een rode zondag op de snelwegen rond Parijs !
Nu had het baasje dat al wel gezien toen hij in Poitiers de A 10 opreed. De nummerplaten verraden alles. Een pak NL, B en D nummerplaten, aangevuld met alle departementen rond Parijs 75, 78, 91 tot 95 kortom let tout Paris. Dat is om miserie vragen om dan richting Parijs te rijden.
Nu zijn die Fransen ook ijverige péage bouwers en de nieuwe snelweg A 28 gaat over Le Mans, Alencon, naar Rouen, ook richting noord maar zo'n 100 kilometer "rond". Een snelweg van 2 jaar oud, nog niet zo goed gekend, enkel Engelsen gebruiken hem om richting kanaalhavens te rijden. Er was nog wat lokaal verkeer maar bij t baasje ging de zweep over t gaspedaal.
Het is voor t baasje de vijfde maal dat m de omweg neemt over Rouen, steeds als er moeilijkheden te voorzien zijn rond Parijs. Het is een uur langer maar t baasje zegt dan moet m zijn kas niet opfretten in de files en je ziet nog eens iets anders onderweg.
Op t laatst heeft m in Amiens de snelweg verlaten om via de nationalrichting Arras te rijden, rustig door de mooie dorpjes geeft terug een beetje het gevoel van reizen in plaats van haasten
Na verschillende weken op vinkenslag te hebben gelegen is het ons baasje gelukt de actie foto te nemen van ons vertrek om de postbode te pakken te krijgen.
Tientallen fotos heeft m gedeleted wegens niet goed, niet scherp, zonder onderwerp, alleen staarten Gisteren wou hij het nog opgeven en nu, op de laatst mogelijke dag van dit verlof lukt het hem toch nog, het lijken de Olympics voor de Belgen wel, ook alles op t einde .
Deze foto toont zelfs rappe Belle nog, dat was ook nog niet gebeurt dat zij er op stond, Ik zet de sprint in, al een beetje trager als Belle, en de facteur die komt om de bocht met zijn geel Cliotje. Alles erop baas, proficiat.
Als een volleerde vamp heeft ze zich neergevleid in de zetel, Bas is al een paar keer komen snuffelen, maar het deert haar niet. Het is net of ze heeft die oude playboys gelezen en nu die poses probeert na te apen.
Even nadien stoeit ze weer in de velden achter alles wat beweegt. Ons Belle is soms niet te schatten en zeker en vast is ze nooit te voorzien in haar kuren.
In tegenstelling met de aangenomen pose is het een braaf hondje, een beetje schuchter naar lawaaimakende soortgenoten, aan de baas zijn hielen plakkend, en steeds het bezoek enthousiast begroetend.
Enkel in het veld, als ze iets in haar neus heeft dat voor interessant lijkt, heeft ze stoppen in haar flaporen. Ook als er water in de buurt is, is ze stoïcijns doof. Belle en water de ideale combinatie, zolang er maar geen zeep bij te pas komt
Het zal weer even aanpassen zijn vanaf morgen. Morgen is het de terugkeerdag naar België, dan is het weer even over, de grote tuin, de stilte van het platteland
De baasjes zijn al ijverig bezig met wat ze noemen klaarzetten en inpakken. Langs alle kanten worden er zaken bovengehaald die mee terug moeten naar Vosselaar. De achterklep van de Mitsubishi staat meer open als gesloten en tal van spullen verdwijnen in het gapende gat.
Na twee maanden Charente moeten de baasjes terug naar België om een hoop zaken te gaan regelen vertellen ze ons. In de praktijk betekent dat voor ons een bezoek aan de dierenarts, deelname aan de Drentenclubmatch op 30 augustus, veel bezoek over de vloer en veel uithuizige baasjes die vrienden, familie en bekenden gaan bezoeken. Het baasje heeft dan zo zijn werk met de tuin terug te fatsoeneren, papieren brol in orde te maken (wat dat ook wil zeggen), met de grote aanhangwagen naar de autoinspectie, afspraken met kapper, doktersbezoek, bloeddrukpillen halen, enzovoort te veel om op te noemen.
In twee weken moet dat allemaalgefikst zijn zegt het baasje, dan komen we terug naar het landelijke rustige leven en laten we het hectische leven aan de Belgskes, ieder zijn meug denken wij dan
Overbuur Mick heeft een camper gekocht vorig jaar, dit jaar heeft m daar eenmotorbike bijgekocht om te gaan toeristen in de buurt van de camper. Bij die motorbike hoort een aanhangwagentje om de motor op te vervoeren. Problemen met den ellentrik van de aanhanger bezorgden Mick slapeloze nachten.(haaruitval schreef het baasje bijna al, maar dat kan haast niet meer)
Waar Mick van wakker ligt daar wordt onze baas pas wakker van, een kolfje naar zijn hand. Jarenlang heeft m elektrische pannes oplossen, moeten aanleren op school. Het baasje duikt dan meteen in zijn gereedschapskist en snelt Mick ter hulp.
Opzoeken wat er mankeert is een kwestie van minuten. Hier waren meerdere mankementen oorzaak dat het zaakje niet naar behoren functioneerde. Een binnenin totaal verroeste stekker, schroefjes die niet meer los te krijgen waren, slechte kontakten, enkel de draden waren nog niet doorgebroken
Een nieuwe stekker uit het baasjes voorraad, eventjes de zaak uitmeten en Mick heeft terug licht, remlicht, knipperlichten links en rechts en zelfs de mistachterlamp werkt terug aan het aanhangertje.
Mick was natuurlijk de koning te rijk en als we vannacht niet kunnen slapen van Mick zijn gesnurk, dan weten we dat m er echt gerust in is, in t werk van t baasje
Fred en Viv hebben Ferret deze morgen verlaten, ze trekken terug naar het noorden. Volgens het baasje terug naar het rotzooi weer.
Fred moet vanaf maandag terug orde op zaken gaan stellen bij de VAB,zien dat de zaak terug draait zegt het baasje. Gaan werken zegt Fred, je leest het al, ze blijven discussiëren over zéér belangrijke zaken die twee, zaken van werelbelang
Viv mag nog een week uitrusten, haar hebben ze nog niet zo dadelijk nodig op t werk, de bazen zijn ook nog niet terug, dus
Onderweg gaan ze nog wat kastelen aan de Loire bezoeken of doorrijden naar de monding van de Somme, das Fred zijn vaste stek voor korte uitstappen of lange weekends.
Volgende week zien de baasjes hen terug, maar dan in t Belgikske, de afspraak om samen een pot mosselen of spear ribs te gaan eten in de Zeven Heerlijkheden in Lommel is al gemaakt, das ook zon vaste stek voor de vier vrienden
De krant Charente Libre kondigt in de editie van vandaag het begin van het vogeltrek seizoen aan. Op de luchthaven Brie-Champniers, tussen Angoulème en Cognac is er al een grote kolonie ooievaars neergestreken.
De krant vermeldt ook dat ze afkomstig zijn uit de Elzas, Duitsland en de noordelijke landen.
Ze zullen waarschijnlijk de regen en het koude weer beu zijn en het voorbeeld van de toeristen volgen. Zij boeken dan een last minute richting zuiden. Het grote verschil met de toeristen is wel dat zij het op eigen kracht doen en geen Airbussen of Boeings nodig hebben.
Wel een gelijkenis..., net als die vliegtuigen strijken ze neer op de luchthaven
Eventjes gaan tanken vertelde het baasje deze morgen, ja dat gebeurt wel meer als je met de auto rijdt en je wil blijven rijden.
t Heeft wel wat langer geduurd dan normaal, en we konden geen gazole geur ontwaren toen hij terug kwam. Even later bleek waarom het was in de koffer te doen dat m getankt heeft. Daar moesten die grote bidons voor dienen die m begin deze week heeft uitgewassen en klaar gezet.
t Baasje is naar Bordeaux geweest om bij te tanken. Om juist te zij naar Pugnac in de Côte de Bourg wijnstreek op de rechteroever van de Gironde. Haast elk jaar doet m dat om zijn voorraad Côte de Bourg en Côte de Blaye wijn aan te vullen. Hij tankt dan enkele grote bidons vol die dan later hier ten huize op flessen getrokken worden.
Het is jonge wijn die daar kan getankt worden, maar t baasje probeert (we zeggen probeert) zo telkens wat flessen te laten verouderen tot 5 à 8 jaar. Dat lukt het éne jaar al beter dan het andere jaar maar meestal is er wel een reden om toch maar weer een fles te proberen zo noemt m dat dan
t Baasje komt al jàren in de Cave cooperative de Pugnac. Het is er dan ook telkens prettig van de mensen daar weer te ontmoeten. De baas wordt er dan ook hartelijk ontvangen, ze weten daar dan ook dat het baasje de verplaatsing niet maakt voor twee bidonnekes van 5 liter
Gisterenavond zijn onze bazen nog eens uit eten geweest. Samen met Fred & Viv zijn ze een deel van de bedevaartsweg naar Santiago de Compostella gaan doen. Stel je daar nu niet te veel van voor. Het bedevaarten heeft plaats gehad in restaurant Le Compostelle in Tusson wat inderdaad aan de bedevaartsweg naar Santiago ligt.
Zware inspanningen worden er niet gevraagd tijdens deze bedevaart, het eten is er verrukkulukkuluk, en elk bord dat er geserveerd wordt lijkt een schilderij. Tevens hanteren ze er Franse prijzen, wat dan ook nog eens vriendelijk is voor de portemonee.
Wat we wel hebben moeten missen, er waren geen kliekjes voor ons deze keer, spijtig voor ons maar de baasjes zagen er goed voldaan uit.
Ons baasje, die met zijn peperkoeken hart, heeft ons dan bij thuiskomst een extra staafje schapenpens gegeven. Dat stinkt wel verschrikkelijk maar we lusten niets liever...
Al enkele dagen probeert het baasje de actie van ons bij het passeren van de postbode op foto te krijgen. Telkens staat hij met zijn nief kodakske klaar en telkens is het achteraf en reactie van dedju, dedju
Gisteren heeft m gezegd dat hij het opgeeft. Hierbij het beste resultaat tot nu toe.
Belle is al vertrokken en uit beeld, van Bas zie je links nog juist het achterste terwijl rechts het gele Cliotje van de Postbode dat juist in beeld verschijnt.
Meer is er niet van te maken zegt hij. Misschien binnen een paar maanden als Bas nog wat trager geworden zal zijn. Dan zijn er ook wat meer bladeren verdwenen aan de linde en de rozenstruiken en vergroot het zicht, nog even afwachten dus
Deze mail kreeg het baasje deze namiddag in zijn mailbox. Zeer actueel op t seniorennet na het introduceren van de gehoortest op maandag ll..
We verdenken Annemie, die de mail stuurde, ervan dat ze met opzet deze mail stuurde omdat alles wat mannelijk is in de familie met deze problemen kampt. Niet alleen actueel maar ook nog eens zeer toepasselijk
t Baasje heeft nog wel wat tandartsen moppen in zijn klassement zitten, ze kan zich aan iets verwachten in de loop van de week, Annemie is in elk geval verwittigd
Bas & Belle
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan : "Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen." "Je hebt het bij het rechte eind," zegt Piet.
"Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wilt weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter."
Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt: "Schat , wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw: "Schat , wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt: "Schat, wat eten we deze middag?" Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar: " Schat, wat eten we deze middag?" De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: "Voor de vierde keer, kip met friet!"
Iedereen wil koken in Simonnes specialiteiten keuken. Hier zijn Fred & Viv aan de slag met baasjes tomaten.
Fred en Viv zijn hier gisterenavond gearriveerd met hun Laika. Neen het is geen Russisch hondje maar het merk van hun camper. Voor ons geen speelkameraadje deze maal, enkel de naam van de eerste ruimtevaarder en nu dus ook het merk van een mobilhome.
Wat Fred aan het brouwen is ruikt nogal sterk naar Bauernomelet. Daar zijn we ook weeral niet vies van. Laat ze maar doen die kokende gasten, we zijn er nog nooit niet slechter van geworden, integendeel.
We hebben het baasje deze week nog horen zeggen tegen t vrouwtje dat er weeral vernieuwing moet komen in de kleerkast, wegens alles te spannend
Hoe het tot stand kwam: Jaren geleden op school bij het vrouwtje waren er nogal wat kinderen van vluchtelingen, illegalen en andere anderstaligen. Om de integratie wat aan te zwengelen organiseerde het oudercomité van de school een schitterend initiatief. Een feest met alle ouders en kinderen van de school en alle buitenlanders zouden een gerecht van hun land meebrengen. t Baasje heeft zich toen te pletter geamuseerd met Georgiërs, Serviërs, Oekraïners en Nigerianen. Frans , Duits , Engels en een mix van dat alles heeft m toen uit zijn botten geslagen. Maar t was reuze knap en gezellig.
Toen wij hier in de Charente verzeild geraakten hadden wij weinig problemen met de integratie met de lokale bevolking, we spraken de taal, keken toe hoe zij bepaalde zaken regelden en excuseerden zich als er soms een misverstand was.
t Baasje merkte wel dat er soms problemen rezen met de Engelse buren en de Fransen wegens taalproblemen die achteraf niet werden uitgepraat. Om de verstandhouding en de zaken wat toegankelijker te maken en met dat idee van ieder met ieder in kontakt te brengen wou het baasje, in t klein, ook zon feest organiseren in ons gehucht Ferret.
Dat kwam ter ore bij het comité des fêtes en die vonden dat ook een puik idee, enkel, zij wilden gans de gemeente er in betrekken. t Baasje werd gevraagd in het comité voor de mede organisatie en hoe het in België was verlopen. Tegelijk werd hij tot lid van het comité des fêtes gebombardeerd.
Tot ieders tevredenheid heeft het feest nu plaats voor de derde maal op 7 september, ieder brengt zijn eigen eetgerei en gerecht mee en proeven van de uitheemse gerechten van de buren.
t Zal echter dit jaar zonder ons zijn, spijtig maar na twee maanden moeten de baasjes op dat moment toch nog teen en tander in t Belgikske gaan regelen
Volgend jaar beter zullen we maar denken, ze kunnen het ondertussen al wel zonder ons
Daarstraks, onderweg naar de supermarkt kwamen de baasjes dit rare zonnebloemen veld tegen. Terwijl overal op de velden de zonnebloemen hun koppen al buigen en uitgebloeid zijn staan deze bloemen nog verwonderlijk fris.
Het aantal bloemen is ook maar heel miniem, het zijn waarschijnlijk overgebleven zaden van vorig jaar die nu terug gekiemd zijn. Nu staat het baasje voor een raadsel, hoe komt het dan dat die zaden dan niet voor al die andere in bloei stonden ?
t Baasje zal nog eens met buurman Serge moeten praten wil m achter dit raadsel komen. Serge is de raadsman van t baasje op dat gebied.
In de achtergrond staat nog een veld zonnebloemen in volle bloei, dat zal dan wel later gezaaid zijn dan al die andere concludeert het baasje.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
