Ik volgde vandaag op T V de Ronde van Frankrijk,echt een iets voor waaghalzen, vlakke ritten zijn nog te doen.Maar.als het dan berg op gaat zie je die mannen zwoegen, en al hun krachten uit hun lichaam persen .'T ging op een bepaald moment nogal bergop,en voor vele is dat niet zo gemakkelijk.Er zijn er weer enkele gevallen je merkt het meestal aan hun gehavende broekjes en truitjes, kapotte knieen, en ellebogen,één kon zelfs niet verder en moest opgeven.Andere stappen weer op hun fiets en rijden verder,nu kan dat nog.Maar de hoge bergen moeten nog komen, en dan zie je sommige opgelapte renners met de moed der wanhoop verder waggelen vechten tegen zichzelf en die berg ,ze hebben pijn zijn volledig leeg ,maar moeten verder voor hun kopman ,die heeft hen misschien de volgende dag nog nodig.Als het dan echt niet meer kan en ze van hun fiets vallen zie je die ontgoocheling op hun gezicht.Soms erger ik me en vraag me dan af, is dat nu echt nodig zoveel bergen in één rit, maar<< the show must go on>>, één berg is niet genoeg ,hoe meer en hoe hoger hoe beter.En als die renners dan naar boven rijden(soms lijkt kruipen een betere benaming)moeten ze zich door die horde zogezegde supporters wringen de meeste komen volgens mij niet voor de koers ,maar voor het spektakel ,ze staan vlak voor de renners hun neus foto's te maken, andere zwaaien met vlaggen alsof hun leven er vanaf hangt.Dan heb je nog een apparte soort die zetten het op een lopen alsof de duivel op hun hielen zit ,ze lopen en lopen maar kijken niet waar ze lopen .Als ik die horde bezig zie krijg ik het benauwd in de renners hun plaats ,een beetje discipline zou geen kwaad doen.Supporters moeten er zijn ,maar mensen denk toch even na jullie brengen die renners in gevaar (er zijn voorbeelden genoeg).En waar ik met mijn verstand helemaal niet bij kan is dat die snuggere reclame makers de mensen nog van die grote en lange spullen in hun handen geven ,dat is om ongelukken vragen.Geef de renners de ruimte om te rijden ,ze zullen zich een stuk veiliger voelen ,en de koers zal spannender en mooier worden en er zullen minder renners tegen de grond gaan,en de ronde op T V volgen zou een gezellige spannende gebeurtenis kunnen worden.
Vele jaren geleden ,waren we in blijde verwachting van je,pappa je broertje en zusje.We telden de maanden ,nadien de dagen af tot we je in onze armen konden houden, en je verwennen.Telkens ik je voelde bewegen was het zo een fijn gevoel,je broertje en zusje konden er niet genoeg van krijgen je te voelen bewegen in mammas buik.Eindelijk was het dan zover, maar wat een wonder moest zijn was voor ons de donkerste dag uit ons leven.Je was er ,maar je leefde niet ,enkel een engeltje was je Hoe moesten we dat aan onze kindjes vertellen, ze waren nog zo jong om het te begrijpen,dat ze toch geen broertje of zusje kregen .Hoe moet je een peuter uitleggen dat de baby naar de hemel is bij de engeltjes. Wat is voor een peuter een hemel en wat zijn engeltjes,en wanneer mogen ze nu eindelijk de baby zien.Met het verlies en verdriet moet je ,de kindjes ontgoochelen ik zie na al die jaren nog die blik in hu oogjes.Na al die jaren kan ik je niet vergeten,meisje ik mis je zo, had ik je maar een keer in mijn armen mogen houden ,maar toen mocht dat niet .Ik mis je elke dag steeds meer. Je mamma,
Alles kan men in de wereld verdragen
Be the day weary,be the day long.
