34E GRANDE MARCHE DE L’AMITIE.

LES MARCHEURS DE L’AMITIE LANDENNE.

SCLAYN - ANDENNE.

We vertrekken met de wandeling in Sclayn, een deelgemeente van Andenne.

De vrij uitgestrekte gemeente ligt in een heuvelachtig landschap. De streek is bezaaid met hoeven in arduinsteen, oude kastelen en pittoreske huizen. Wij vertrekken aan de Maas en volgen ze een tijdje zo komen we in Seilles. Hier wandelen we het dorpje in en zien de prachtige huizen in arduinsteen. We wandelen voorbij een groot U-vormige gebouw tegenover de ingang van het kasteel van Seilles, nu een restaurant, we wandelen door de ingang naar het kasteel, prachtig gebouw in arduinsteen met de hoeve gebouwen aan de achterzijde en een prachtige binnenkoer, op de sluitsteen van de ingang lezen 1646. Wij wandelen de wijk op richting Maas. Hier volgen we weer een tijdje de Maas.

Tot we beginnen te klimmen om in het centrum van Seilles te komen met een prachtig parkje en de kerk in het park een prachtige kiosk. Verder klimmen we het dorp uit. We komen aan op het terrein van een oude lood- en zinkfabriek, en in de buurt van uitgestrekte steengroeven bevindt zich het natuurreservaat van Sclaigneux.

Een 50 ha groot natuurreservaat, een pleisterplaats voor allerlei trekvogels, waar bovendien heel wat prehistorische vondsten werden gedaan. Men treft hier verschillende ecosystemen aan. Zo word een vervuilde industriegebied natuurgebied. We hebben hier ook prachtige zichten op de Maas die beneden door het landschap slingert.

Als we het natuurreservaat opwandelen kunnen we ons tegoed doen aan de wilde aardbeien die hier met de duizenden voorkomen, ze zijn lekker en hebben een heel fijne smaak, wij wandelen verder door het gebied met mooie vergezichten. Wij genieten van de omgeving met zijn prachtige natuur. Beneden in het dal staat een prachtig kasteeltje waar een schietclub is, wij horen de schoten. Maar het is hier toch zo mooi.

Hier komt de zeldzame Heideblauwtje nog voor. Wij dalen af en komen zo in Sclaigneux. Langs de rotsen en zo terug langs de Maas. Zo komen we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige en aangename wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Sclayn

Colibrivlinder

MARGRATENTOCHT.

"Historische bouwkunst: Vakwerk"

SINT GEERTRUID.
 
Margraten bestaat uit tal van prachtige plekken, zoals het Savelsbosch, het Eiland van Banholt, de Herkenrader Grub, de Schone Grubbe, Termaarder Grub, American Cemetery, Noordbeemden en nog veel meer. Ook de nabij gelegen Belgische Voerstreek vorm het prachtige decor van de Margratentocht. In dit landschap ligt de dorpskern Sint Geertruid centraal waar de startplaats is ingericht.

Wij vertrekken en al vlug wandelen we door een prachtige holle weg waar duidelijk sporen van dasburchten zijn, na een poosje komen we in de velden die ons de Belgische grens brengen. Hier kunnen we genieten van de prachtige natuur door de velden en langs de bosrand.

Door het landschap en we komen zo terug aan in Nederland, we komen in Mheer. Hier is rust en controle, maar eerst gaan we ven het kasteel bezoeken. Kasteel Mheer dateert in eerste aanleg uit de 14e eeuw, maar heeft nadien tal van uitbreidingen en veranderingen ondergaan. Het werd in verschillende fasen uitgebreid; van een L-vormige woonburcht groeide het uit tot een U-vormig complex met kelders en twee bouwlagen. De grote binnenplaats wordt omsloten door de kasteelhoeve en het eigenlijke kasteel, het woonhuis van de adellijke familie de Loë.

Het kasteel is vanaf de 14e eeuw in erfopvolging geweest van de familie. De gebieden in Mheer, waaraan de ontstaansgeschiedenis van de kern nog is af te lezen, worden in de toekomst aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Het gaat daarbij om het kasteel- en kerkcomplex, alsmede de beide oorspronkelijke bebouwingskernen ten noorden en zuiden daarvan. Naast dit toekomstig beschermd dorpsgezicht telt de kern Mheer ook nog 39 rijksmonumenten en 5 panden, die zijn aangewezen tot gemeentelijk monument.

Wij wandelen verder en genieten van de prachtige vakwerkhuizen.

Vakwerk is een historische bouwwijze om wanden te maken.

Vakwerk bestaat gewoonlijk uit een stijl- en regelwerk van hout met een invulling. De stijlen van een vakwerkconstructie maken vaak ook deel uit van de gebintconstructie. De invulling bestond oorspronkelijk uit vlechtwerk van wilgentenen, eik, vuilboom of hazelnoot dat werd bestreken met een mengsel van stro en leem. Het vlechtwerk bestond uit verticale houten staken die in gaten en sleuven in de regels werden bevestigd. Hiertussen werden vervolgens twijgen gevlochten. Later werd als invulling ook baksteen gebruikt.

Wij wandelen weer verder en komen zo in Herkenrade ook hier weer prachtige vakwerkhuizen. Ook hier weer ijzeren wegkruizen die beschermt zijn en nog onlangs gerestaureerd. Nog wat verder wandelen en dan komen we terug in Margraten. Een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Margraten.

JEFKE

GEMZENTOCHT.

WSV DE GEMZEN.

MAASTRICHT-BIESLAND.

De wandeling vertrekt in Maastricht maar al heel vlug wandelen we de grens met België over. We wandelen naar Kanne en komen aan de Jekermolen en steken de Jeker over.

Het parkoers brengt ons naar de Sint Pietersberg. Hier is natuur op zijn mooist. Het kalkmassief van de Sint-Pietersberg ligt op de grens van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Dit is een unieke streek, met pittoreske dorpjes, forten en kastelen, tal van waterlopen, een bewogen geschiedenis en een uitzonderlijke natuur. De Sint-Pietersberg is het plateau gelegen tussen de lage valleien van Jeker en Maas. De kalkachtige ondergrond van deze streek werd gevormd tijdens de Krijtperiode, meer dan 65 miljoen jaar geleden, in een zeemilieu waarin dieren goed gedijden, zoals blijkt uit de ontdekking van talrijke fossielen waaronder de befaamde mosasaurus. In de loop der eeuwen ontstond in deze streek geleidelijk aan een typische plantengroei, de kalkgraslanden, vooral door het gebruik van de hellingen als weilanden voor schapen en geiten. Omdat hier gemiddeld weinig neerslag valt, de zon meer schijnt, de hellingen goed beschut liggen en de kalkbodem sterk doordringbaar is, komen er op de Sint-Pietersberg veel zeldzame dier- en plantensoorten voor. Het gaat om soorten met vaak een zuiderse oorsprong, zoals de muurhagedis, bepaalde orchideeën en talrijke insecten.

Om deze unieke biotoop van de kalkgraslanden te behouden moet er regelmatig opschietend struikgewas en bos gekapt worden. Eenmaal ontbost, onderhouden de sterke mergellandschapen deze graslanden. Door eeuwenlange mergelontginning is er in dit gebied een indrukwekkend ondergronds gangenstelsel ontstaan dat thans een van de belangrijkste overwintering centra is geworden voor duizenden vleermuizen uit heel West-Europa. Over het hele gebied liggen ook tientallen open mergel-, krijt en silexgroeves verspreid. Van zodra de ontginning in een groeve stopt, neemt de natuur op spectaculaire wijze weer de bovenhand. Tegen de oosthelling van de Cannerberg ligt het enige terrassenkasteel van Nederland, kasteel Neercanne.

Boven het kasteel bevindt zich een oud hellingbos. In dit bos laat men de natuur zijn gang gaan. Enkele dassenfamilies en vele typische vogels voor oud bos komen in deze omgeving voor. De barokke kasteeltuin is in beheer bij de restauranthouder en de hoogstamboomgaarden bij de Stichting. Op de oude mergelmuren groeit mooie muurvegetatie, vooral gele helmbloem. In de bergwand zijn er vele oude grotingangen. De grotten in de Cannerberg zijn niet toegankelijk. Wandelen door deze prachtige omgeving genieten van de fauna en flora is een bijzondere ervaring, na een tijdje komen we aan in Kanne. Het dorpje met prachtige mergelhuizen, kapel en huizen. Mooi om door te wandelen, bezoekje aan de kapel en aan het huis Poswick, nu hotel maar vroeger een woonhuis waar door de Duitser op 18 augustus 1914 Anna Reggers en Jean Derriks vermoord werden.

Wij wandelen nu naar Kasteel Neercanne. Kasteel Neercanne is een terrassenkasteel, het ligt dus als het ware gevleid tegen de heuvels, die de westelijke zijde van het dal van de Jeker vormen. De voorgevel van het hoofdgebouw is georiënteerd op het oosten. Het kasteel is geheel gebouwd in mergelsteen. In het midden is een fronton aangebracht, die werd versierd met wijnranken. In de hardstenen omlijsting van de westgevel bevindt zich het familiewapen van Von Dopff. Voor het kasteel bevindt zich de zware keermuur, die aan de noord- en aan de zuidzijde eindigt in een hoekpaviljoen. Aan de zuidzijde ligt het poortgebouw. De bijgebouwen van kasteel Neercanne en het hoektorentje dateren uit 1611 en zijn gebouwd in Maaslandse renaissancestijl. Ze zijn daarmee ouder dan het hoofdgebouw. Over de ouderdom van de terrasmuur verkeert men in het onzekere, maar deze is vermoedelijk in het laatste kwart van de vijftiende eeuw gebouwd. De terrasmuur wordt geschoord door twee rondelen, waarvan er één een vluchtgang bevat.

Vanaf het kasteel heeft men een prachtig uitzicht op het Jekerdal, de flank van de St. Pietersberg en naar het zuiden de doorgang door de heuvels, waar het Albertkanaal werd gegraven. Wij wandelen verder langs het kasteel en zo het bos achter het kasteel. Prachtige wandeling is het. Wij komen zo terug aan waar we vertrokken zijn. We hebben genoten van onze wandeling met prachtige natuur en bijzonder omgeving.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Maastricht

Van Maastricht

33E MARCHE DES CORSAIRES.

LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA.

SART-LEZ-SPA.

Vertrek in Sart langs bloemrijke bermen waar de vlinder zich tegoed doen aan de nectar, mooi om te zien want we hebben dit jaar nog niet veel vlinders gezien.

Wij wandelen verder en komen zo aan in Wayai. We wandelen voorbij de kapel met een prachtig gouden beeldje. Verder wandelen we en voorbij de prachtige boerderijen. En dan wandelen we komen zo in het bos. We wandelen verder en komen aan de voormalig spoorwegstation van Sart-Lez-Spa, prachtige gelegen en mooi onderhouden, nu is het een restaurant en heel de omgeving is aangenaam.

Verder langs prachtige villa’s en dan weer het bos in richting “Vallee de la Hoegne” dit is een prachtige stukje natuur met een pracht van een dal en rivier.

Vallee de la Hoegne.

Van Belleheid tot het bruggetje van Centenaire; een ontdekking van één van de mooiste rivieren, ontsprongen in het hart van het natuurpark de Hoge Venen (Hautes-Fagnes).

Wat geschiedenis.

De Hoëgne, die eigenlijk “Polleur” heet, is ontstaan op 660 meter hoogte in de buurt van Baraque Michel. Alvorens door het veengebied van de Fagne te hebben geslingerd wordt het verval bruusk duidelijker bij het bruggetje van Centenaire en hier verandert de Hoëgne in een snelle stroom tot aan Belleheid op 380m hoogte.

Dit oude traject is in 2007 een Pré-ravel, (een fiets- en wandelpad) geworden. Léonard Legras, oud inwoner van Sart, was aan het begin van de 20ste eeuw de promotor van wandelingen in het dal van de Hoëgne. Een gedenkplaat ter herinnering aan L. Legras vinden we vlakbij de waterval Léopold II, die in 1899 door Koningin Marie Henriette werd onthuld.

De wandeling door het dal is één en al verbazing en prachtige zichten, geregeld over de brugjes en langs aangelegde trappen. Gewoon prachtig. Een aangename wandeling door een prachtig dal.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Sart-Lez-Spa

DE KOLIBRIVLINDER

De kolibrievlinder (Macroglossum stellatarum) is een dagactieve nachtvlinder uit de familie Sphingidae, de pijlstaarten.

De vlinder beschikt over een lange tong en is in staat om stil te hangen in de lucht bij een bloem tijdens het opslurpen van nectar. Omdat de kolibrie ook over deze eigenschappen beschikt, heeft deze vlinder de naam kolibrievlinder gekregen. De spanwijdte is ongeveer 4 tot 6 centimeter. De voorvleugels zijn grijsbruin, de ondervleugels zijn oranjegeel. Aan de brede staart zitten zwarte en witte plukken haar.De vlinder kan vrijwel het gehele jaar worden waargenomen, maar vliegt vooral in augustus en september.

WANDELING IN NIEDERKRUCHTEN.

WANDER- UND NATURFREUNDE NIEDERKRUCHTEN.

NIEDERKRUCHTEN. D.

Niederkruchten in het hart van internationale Natuurpark Maas-Schwalm-Nette. Hier is vandaag een wandeling hebben eigenlijk nog nooit van dit stadje gehoord maar het ligt op een kleine 100 kilometer. Het is een bijzonder streek met het natuurpark Maas-Schwalm-Nette.

In het Duits-Nederlands Grenspark Maas-Swalm-Nette liggen aan weerszijden van de grens bijna 10.000 ha natuurgebieden en vogelbeschermingsgebieden. De gebieden variëren van extreem vochtig en voedselrijk in het Maasdal en in de beekdalen tot extreem droog, zandig en voedselarm op de hoger gelegen terrassen. In het beekdal van de Swalm bevinden zich een aantal waardevolle natuurgebieden, Radeveekers Bruch, Lüttelforster Bruch, Tantelbruch, Schwalmbruch, Mühlenbach- en Knippertzbachtal. In het Raderveekes en Lütteforster Bruch treffen we vooral oudere elzenbroekbossen aan.

Hier stroomt de Swalm nog als een vrij meanderende beek door de broekbossen. Naast de broekbossen is het gebied interessant vanwege de zeggenvegetaties. Daar waar de oevers hoger liggen bevinden zich overgangen naar eiken-, beuken en berkenbossen. Het beekdal van de Swalm is van belang als broedgebied voor de typische beekdalbewoners zoals de IJsvogel, de Grote Gele Kwikstaart en de Waterral.

Van belang is ook het voorkomen van de kamsalamander. Cultuurhistorisch interessant zijn de verschillende watermolens, met name in het natuurgebied Raderveekes Bruch, Bremptermolen, Radermolen, Pannenmolen en Lüttelforstermolen. Wij vertrekken met onze wandeling in het midden van het dorp tegenover de kerk. Het eerste stuk van de wandeling loopt door het vlakke landschap met akkers en velden. Dan draaien we af naar Silverbeek een deelgemeente. Hier hebben we al dadelijk een nader landschap met meer bos. We komen zo in de in het Schwalmdal. Hier is de natuur prachtig, de Schwalm stroomt door het landschap met helder water waar vele waterjuffers zitten. Het is aangenaam om hier te wandelen met veel schaduw en veel groen. Prachtig. We komen ook aan verschillende prachtige grote boerderijen.

We komen nu aan de “Radermolen op de Schwalm”. Deze molen is de oudste molen op de Schwalm met een eerste vermelding in 1317. We wandelen weer verder en komen zo terug aan in Niederkruchten met een paar mooie gebouwen, we wandelen door het park met mooie vijvers en ook nog een paar mooie vakwerkhuizen. Zo komen we terug aan de kerk en de start waar een mooie wandeling eindigt.
 
Een van de naburige dorpen is Brüggen, met een prachtige winkelcentrum en met een burcht en watermolen. Nu we toch hier zijn kunnen we van het prachtige weer genieten en een bezoek brengen aan Brüggen.
 
Op kerstavond in het jaar 1289 duikt ”Burg Brüggen” en haar molen voor het eerst op in een oorkonde. Midden in de 14e eeuw bouwde men het slot uit tot een vesting met vier torens. In de 17e eeuw bouwde men verder tot de huidige hoogte. Van 1494 tot 1794 bleef “Burg Brüggen” als “Landesburg” meest noordoostelijke grensvesting van het hertogdom Jülich.

In 1801 werd zij door de Franse regering geprivatiseerd en bevindt zich tot op heden nog in privébezit. In 1974 huurde de gemeente Brüggen het slot voor het jacht- en natuurkundig museum, dat in 1979 werd geopend. Vandaag is het een prachtige plek met een park en rond de gebouwen plaatsen waar je kunt rusten en van de omgeving te genieten. De “Brüggener Mühle” dook voor het eerst in een oorkonde op in 1289 samen met de”Burg Brüggen”Zij diende als olie- en korenmolen. Het maalwerk voor koren en het slagwerk om olie te winnen werden aangedreven door een waterrad in de Schwalm. Vanaf 1801 was de molen in privébezit en bleef in gebruik tot 1955. Vandaag is het een restaurant. De omgeving is aangenaam aan de oevers van de Schwalm. Een mooi zicht heb je hier op de molen en het molenrad en ook op het kasteel. Tegenover het parkje aan de molen staat de Schwalmpoort, die als verdediging diende en een der beide poorten van de vesting Brüggen was, kwam men op Nederlands-Spaans grondgebied, nadat men de toenmalige grensrivier “Schwalm” tot de helft gepasseerd was.

Vanuit de Schwalm kan men tegenwoordig nog aan de omvang van de poort, de afmeting van de voormalige vestingspoort herkennen. In de Schwalmpoort bevonden zich ook het douanestation en de “Rentei”. In 1701 kreeg de “Rentei” zijn huidige aanzien. Voordat we het kasteel eens bezoeken wandelen we even het centrum in met zijn gezellige winkels. We komen aan het “Kreuzherrenkloster”, in het centrum van Brüggen bestond uit de kloosterkerk “St. Nikolaus”, het klooster, als woon- en functioneel werk gedeelte, een keuken en verzorgingsgedeelte, een bedrijfsgebouw en een Latijnse school. In 1751 brandde het uit twee verdiepingen bestaande gebouw gedeeltelijk af. Vanaf 1756 bouwden de “Kreuzherren” het huidige gebouw in de stijl van de “Spätbarok” weer op. In 1801 werd het klooster onder Franse heerschappij geseculariseerd, dat betekent, het verloor zijn kerkelijke karakter. Vanaf 1840 werd hier de eerste mechanische zijdeweverij van het Europese vasteland gevestigd. Daarna diende het gebouw onder andere als weeshuis. Nu is het als stadhuis in gebruik.

Wij wandelen door de straten en kijken rond in dit gezellige stadje, we bezoeken ook nog even het kasteel en de omgeving. Een mooie plek om even te verpozen. Zo eindigt onze eerste kennismaking met deze mooie streek.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Niederkruchten-D.

MARCHE POPULAIRE INTERNATIONNALE. 

LE COMITE DEPARTEMENTAL ARDENNES DE F.F.S.P.

MAIRY. FRANKRIJK.

Mairy is een gemeente in het Franse departement Ardennes (regio Champagne-Ardennen) en telt 141 inwoners . De plaats maakt deel uit van het arrondissement Sedan. Een klein dorpje wat hoger gelegen is waardoor je prachtige vergezichten hebt.

Over het prachtige landschap door de landelijke wegen, langs velden en weilanden. Wel mooi om de kerk zijn dak door het groene landschap te zien, terwijl we verder klimmen. Het is aangenaam om door het golvend landschap te wandelen. We wandelen verder en gaan richting Brevilly. In de verte zien we Mairy liggen we zijn hier halve wege tussen Mairy en Brevilly. Wat een prachtig landschap, we wandelen verder en genieten van de vele vergezichten. Ons Jefke loopt er ook happy bij, tussen het gras geen verkeer heerlijk wandelen.

We komen ook nog enkele getuigen van de oorloog tegen, bunkers in het landschap. Steeds weer het golvend landschap, wat klimmen en dan weer een stukje dalen, gewoon prachtig! Nu komt er een kasteeltje in zicht, verscholen tussen de bomen, als we naderen zien we hoe prachtig dit wel is, een klein gehuchtje met kasteel en een paar boerderijen waarvan alleen eentje bewoont is de rest staat leeg en verlaten. Via het brugje over de beek kom je op de binnenkoer van het kasteel met twee ronde torens. Mooie rode rozen staan tegen de muur wat een speciaal contrast geeft met de licht bruine stenen. Tegenover het kasteel de enige boerderij die bewoont is deze is prachtig hersteld en zeker een juweeltje in de omgeving.

Wij wandelen weer verder voor ons duiken weer prachtige vergezichten over het landschap op gewoon mooi, weer verder met de wandeling door dit rustige landschap, op veel plekken gaat ge dit niet meer vinden, maar hier in de Franse Ardennen kom je het nog veel voor, de rust de stilte de ongerepte omgeving het aangename om te wandelen zonder veel gestoord te worden, geen overrompeling en genieten van de natuur en de omgeving, hier komt een mens terug tot rust, een streek waar ik gerust zou willen komen wonen.

Wij wandelen verder en Mairy komt weer in het zicht. De licht bruine huizen met houten luiken, een strook gras voor de deur met bloemen, vele bloemen overal gewoon mooi. Een prachtige streek om te wandelen en om tot rust te komen, genoten van onze wandeling en vooral de gastvrijheid van de mensen en het aangename onthaal.

Bedankt aan het “Comite Departemental Ardennes de la F.F.S.P.” voor deze mooie wandeling in het departement Ardennen.

VLINDERS IN DE FRANSE ARDENNEN

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Mairy-Fr

2E MARCHE DES ENFANTS.

MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.

SOLIERES.

Solières is een plaats in de gemeente Hoei, deelgemeente Ben-Ahin. De Eglise Notre-Dame in Solières is een neogotische kerk uit 1858. Vertrek van de wandeling inde voormalige Abdij van Solieres.

Wat we vandaag zien zijn de overblijfselen van gebouwen geregeld door de vier grote abdissen van deze site, namelijk Mary Cassal (1648-1663) (Soy en Ny), Agnes van Selys Fanson (b. 1639, abdis 1663 tot 1695) , dochter van Godfried hoogovens op Dieupart (Aywaille) en Agnes Coenen, Beard Caverenne (abdis 1727-1765) en Catherine Matagne (abdis 1765-1793). De oprichting van de abdij van Solières gaat terug tot 1174-1184, maar werd pas in 1229 een abdij van cisterciënzerinnen. Doorheen de geschiedenis van de abdij zijn er heel wat bouwperiodes geweest die de abdij haar prachtig huidig uitzicht hebben gegeven. Voor wat betreft de hoeve en de landelijke gebouwen hebben vooral de abdissen Marie de Cassal (1648-1663) en Barbe de Cavenne (1727-1765) zich zeer verdienstelijk gemaakt.

De watermolen wordt reeds vermeld in 1262 als eigendom van de abdij. Hij werd echter volledig herbouwd in de XVIIe en XVIIIe eeuwen, en is in bedrijf gebleven tot in 1935. De aanpassingen en veranderingen die hij heeft ondergaan hebben zowel het volume als de deur- en vensteropeningen aangetast. De toegang tot het gebouw heeft zijn oorspronkelijke korfboogdeur met afgekante omlijsting bewaard. De belangrijkste abdijgebouwen, met inbegrip van de molen werden wettelijk beschermd (monument en landschap) op 18 december 1984. Het rad is echter verdwenen. Het (nu afgesloten) sluiswerk en de grote spaarvijver zijn nog aanwezig.

Wij wandelen vanuit de abdij en komen aan de oude tramstation (1907). Weer wandelen we verder door de straten met prachtige huizen. We komen langs”La cense de Solieres” straks komen we er nog eens langs. Nu wandelen we door het bos langs mooie boswegels. Dan komen we in een klein gehucht met prachtige huizen, hier is de tijd blijven stilstaan. Prachtig om te bekijken.

Dan terug naar Solieres met een prachtig kasteeltje en dan komen we terug aan “La cense de Solieres” de donjon uit 1362 en de toren uit 1932. Het geheel is geklasseerd als monument. Weer een eind verder wandelen en door de beemden en weilanden zo komen we aan “La chapelle Saint Eustrope” en de dorpsbron. We komen terug aan de abdij van solieres, de oude watermolen, het kasteel en de boerderij. Zo eindigt een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Solieres

Ons Jefke

2DE VRIJE VLAAMSE VVRS WANDELDAG.

W.C. AVIAT SINT – TRUIDEN.

SINT – TRUIDEN / BEVINGEN.
 
“ ...de natuur in Haspengouw is apart en mooi, de kerkdorpen zijn stil en rustiek. Holle wegen, bloemrijke akkers, vergezichten met niets dan groen... af en toe een kasteel of kapel.” Mooie heuvelende en kronkelende wegen langs gezellige dorpjes, prachtige kastelen en fruit, vooral veel fruit. Wij vertrekken met de wandeling in Bevingen: het militair domein waar nu een gedeelte asielopvang is, maar het grootste gedeelte van de toch nog heel militaire gebouwen staan leeg en er word veel vandalisme gepleegd, het zijn barakken die overwoekerd worden door planten en bomen, spijtig dat zulke gebouwen er staan te vergaan.

Op het domein van Bevingen stond een prachtig kasteel waar de officieren verbleven ook dit stukje patrimonium is aan verval toe. Een stukje geschiedenis van dit eens zo prachtige kasteel Rochendaal.

Advocaat Jean-Henri-Paul Ulens was een uitgesproken katholiek figuur en burgemeester in Sint-Truiden van 1876 tot 1891. Hij was voorzitter van het Bureel van Weldadigheid, lid van de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw, voorzitter van de provinciale commissie beurzenstichtingen, ondervoorzitter van de landbouwcommune te Sint-Truiden en kapitein van de burgerwacht. Hij huwde in 1850 met zijn nicht Marie Ulens en bouwde in 1881 het kasteeltje van Rochendaal te Bevingen. Het wapenschild van de familie Ulens zie je aan de linkerkant van het kasteel. J.H.P. werd in 1871 in de adel verheven tot jonkheer en kreeg later de eretitel van pauselijk graaf. Het kasteel werd later in een militair domein opgenomen tijdens Wereldoorlog II. Het militair domein + startbaan werd gebouwd door de Duitsers. Het werd een belangrijke pion in het systeem van de Luftwaffen. De beroemde nachtjachtpiloot Otto Fries verbleef op deze basis. Na de oorlog viel het domein onder de bevoegdheid van het Belgisch leger. Het kasteel werd de officiersmess.

Door het plan Delcroix van juli 1992 en de besparingshonger werd in de loop van 1996 de 9de Wing Training van Brustem inclusief het schoolcomplex van Bevingen en de Elementaire Vliegschool van Goetsenhoven gesloten. De sluiting van Brustem heeft van bij de aanvang gestuit op veel onbegrip. Omdat de infrastructuur pas was gemoderniseerd voor veel geld en de basis een zeer goede ligging en vele mogelijkheden had. Ook was en is de bestemming onduidelijk. Het resultaat is dat het kasteel er met de jaren zwaar op achteruit gegaan is. Het kasteel is dit jaar 130 jaar oud.

Met dank aan J.C. Pallen voor de vele info.
 
We wandelen van op de militaire basis, langs de leegstaande gebouwen de basis uit en dadelijk hebben we een prachtig stukje natuur, een Holleweg met veel groen, rustig is het hier en we kunnen genieten van het landschap. Langs grote Haspengouwse hoeven en dan weer een eind langs het militair domein.

We komen langs “Het Dorp” met Het Dorp bouwde kunstenaar Gert Robijns een kopie van het dorp waarin hij opgroeide, Gotem, en verplaatste het op een boogschuit van het origineel en tegen de achtergrond van een voormalig militair vliegveld in Brustem. Wat verder komen we in Kerkom een kasteeldorp met een ambachtelijke brouwerij. We komen aan het Wit Kasteel: De toegang tot het wit kasteel ligt tegenwoordig langs de Naamsesteenweg, in het verlengde van de dreef met rode beuken maar in feite is dit de achteringang naar de hoeve. We hebben hier inderdaad te maken met een kasteel waaraan ook een hoeve verbonden was en dit was de toegang voor de pachter .

De bewoners van het kasteel kwamen van de andere kant via een thans verdwenen weg. Zoals bij de meeste kastelen hebben we hier dus ook te maken met een neerhof of pachthof, en een opperhof, de woonst van de heer. Reeds in de 14de eeuw was er hier bewoning en is er al sprake van een kasteel, meer dan waarschijnlijk een constructie in hout. En in al die tijd is het goed in zijn geheel overgegaan zonder één keer verdeeld of verkocht te worden. Daaraan komt pas een einde in 1979 wanneer de huidige bewoners, de familie Porreye, het goed koopt. We wandelen nog wat verder door het dorp langs het oude dorpscafé en komen dan komen we aan het Rood Kasteel van Kerkom wordt genoemd naar het geslacht van Alsteren dat van de 14de tot de 17de eeuw heer van Kerkom was.

Van het oorspronkelijke kasteel uit 1760 resten, na een brand op het einde van de 19de eeuw, enkel nog de noordvleugel met wagenhuis, knechtenkamers en hoektoren. De hardstenen vensteromlijstingen met sluitsteen, de afgewolfde daken en het mansardedak met peerspitsje verwijzen nog naar het 18de-eeuwse classicisme. Behalve voornoemde gebouwen bleef ook nog een stukje Franse tuin bewaard. Het eclectische kasteel van Kerkom dat in de volksmond Rood kasteel genoemd wordt, dateert van 1889. Het is een drukaandoend gebouw met hoektoren, spitsen, dakkapellen en puien. Het is gelegen in een mooi Engels landschapspark met grasvelden, een vijver, bruggetjes en exotische boomsoorten. Spijtig dat we zo weinig van dit mooie kasteel kunnen zien.

Verder wandelen we door het dorpje en komen dan aan de Brouwerij Kerkom.
De brouwerij dateert van 1878. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bestonden er nog 127 brouwerijen in Limburg. In '65 bleven er daar amper 13 van over. Nu zijn er daar nog 6 van actief. Eéntje daarvan is Brouwerij Kerkom. Evarist Clerinx hing in z'n voorlaatste jaar geneeskunde z'n studentenpet aan de haak in ruil voor de roerstok. Hij kocht in Kerkom op de weg Sint-Truiden-Hannuit-Namen de oude afspanning La Rennaissance en bracht er een brouwerij in onder. In 1913 werd een storting genoteerd van 23.000 kg mout. In de beginperiode van Evarist werd alleen bier geleverd in tonnen. De distributie was kleinschalig: de afstand die een paard heen en terug in één etmaal kon afleggen. Naast café's kochten ook bemiddelde burgers,die altijd bier in voorraad hadden, zijn gerstenat. 'De vreugde moet uit de kelder komen' is een gezegde dat hier ongetwijfeld zijn oorsprong vindt. De Reus van Evarist was erg in trek. Het was een bier met hoge gisting dat toen het best vergeleken kon worden met de Jack-op. Tijdens de eerste wereldoorlog (1914-'18) eisten de Duitse bezetters de brouwerij op. In 1920 werd de productie terug opgestart en vanaf die dag werd Paul, de zoon van Evarist, mee ingeschakeld. In 1932 werd voor de eerste keer de vooroorlogse hoeveelheid gestort mout overtroffen, met name 37.100 kg! Door het succes van de nieuwe Brouwerij Alken met z'n Cristal Alken en het overlijden van Evarist, kreeg Brouwerij Kerkom enkele rake klappen. Toch overleefde het de Tweede Wereldoorlog.

In 1952 kwam er nieuw leven in de brouwerij: Jean Clerinx trad in dienst van de brouwerij. Hij geloofde in een streekbier, maar zou de strijd na enkele jaren opgeven. In 1968 nam hij de beslissing om de brouwactiviteit te staken. Na z'n pensioen, in 1988 begon hij terug met een kleine ambachtelijke brouwerij. Hij brouwde een donker-blond bitterig bier van hoge gisting met een alcohol volume van 5,5 %.Wanneer je weet dat Bink de spotnaam is van de Truienaar, kan je je voorstellen waarom Jean die naam aan z'n bier gaf. Sinds 1999 nam Marc Limet de roerstok letterlijk en figuurlijk over van Jean Clerinx. In de volgende jaren investeerde hij om de installaties en het bier terug op punt te brengen. Er kwamen nieuwe biertanken bij om de kwaliteit van het bier nog beter te maken. De respons van het publiek en van de bierliefhebbers bleef niet uit. In 2000 werd dit alles kracht bijgezet met de lancering van twee nieuwe seizoensbieren: de Bloesem Bink en het Winterkoninkske. Wij nemen de tijd om even binnen te gaan en te genieten van een lekker Limburgs Biertje. Even rondkijken op de brouwerij en dan weer verder langs een prachtig plekje een kapel gewoon prachtig. Dan klimmen we weer een eindje en we wandelen terug het militair domein op en eindigen zo een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van St Truiden

SENTIERS ARDENNAIS.

MARCHEURS DE LA MASBLETTE.

MASBOURG.

Masbourg ligt in het dal van de Masblette, een zijriviertje van de Homme, wel eens "een haven van rust temidden de bossen" genoemd. Masbourg is een deelgemeente van het mooie dorpje Nassogne is gelegen aan de rand van een bosgebied dat zich uitstrekt tot voorbij Saint-Hubert.

In de tijd van de Romeinen woonden er al mensen in Nassogne maar veel sporen hebben ze niet achtergelaten. Meer resten en verhalen zijn er overgebleven na de komst van de Schotse monnik Monon. Het was zijn doel om Nassogne en de omringende te bekeren. Echter, hij maakte hierbij vele vijanden zodat zijn dood onafwendbaar was. In 636 werd hij koelbloedig met messteken om het leven gebracht. De stoffelijke resten en enkele kledingstukken die door hem zijn gedragen, zijn vandaag de dag nog te bewonderen in de Heilige Mononkerk. Deze 17de-eeuwse kerk staat centraal op de zondag na Hemelvaart. De bewoners van Nassogne vertrekken met talrijke andere bedevaartgangers in optocht naar deze kerk. Deze processie wordt ook wel Les Remuages (de beweging) genoemd. Buiten de dorpsgrenzen begint het bos van Saint-Hubert. Dit woud staat bekend om zijn vele wilde dieren zoals herten en everzwijnen.

Wij wandelen door de prachtige natuur, genieten van de kleuren en geuren, lopend langs wegen met gele brem. We komen aan de controlepost waar we kiezen voor de wandeling naar het museum. Door het bos klimmen we en dan daar beneden in het dal ligt “Fourneau Saint Michel” Ontdek via een wandeling doorheen een prachtige natuur negen oude traditionele plattelandsgehuchten.

Huizen, boerderijen, kapel, school, ateliers en hangars doen ons terugkeren in de 19de en begin 20ste eeuw. Tijdelijke tentoonstellingen en talrijke animaties tonen de kennis en de vaardigheid van onze voorouders. Het is aangenaam om door het museum te wandelen en te kunnen kijken hoe men toen leefde. Op infoborden in beide landstalen kunnen lezen wat we te zien krijgen.

Wij verlaten het museum en steken de Masblette over en wandelen weer het bos binnen. We wandelen naar “Au Bois de Machi” op 390 meter hoogte. Verder door het bos langs een kasteeltje en dan weer verder met prachtige vergezichten over het glooiend landschap.

Zo komen we in Grupont- Tellin. Grupont is gelegen op een plaats waar het riviertje de Linçon in de Lhomme vloeit. Het dorp is zowel over de weg als via de spoorweg goed ontsloten. Er bevindt zich in het centrum een oud vakwerkhuis, het zogenaamde ‘Spaans Huis. De bouw van deze prachtige woning met houtvakwerk zou dateren uit de Spaanse periode. Het wordt ook wel « Huis van de Burgemeester » genoemd, ter herinnering aan de plaatselijke gezagsdrager die het bewoonde.

Het is het oudst bewaarde burgerlijk monument in de streek van de Haute-Lesse. Het deed dienst als herberg, maar werd ook enkele eeuwen lang gebruikt als vergaderplaats voor het Gerechtshof. Drie zogezegde heksen, de zussen « Gaumette », werden hier in 1618 veroordeeld en verbrand. Verder staat er hoog boven het dorpje de Sint-Deniskerk. (l’église Saint-Denis). Wij wandelen het dorpje uit en komen dan weer aan ons vertrekpunt aan. Een mooie en aangename wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Masbourg

MARCHE DU 35E ANNIVERSAIRE.

MARCHEURS DU GEER.

BASSENGE.

De Jekervallei en het heuvelland waren geliefkoosde woonoorden in de Romeinse tijd. Bassenge lag ideaal tussen twee belangrijke Romeinse wegen en men deed er talrijke archeologische vondsten.

Vandaag de dag lijkt het leven in Bassenge te zijn stilgevallen. Alleen de laatste bedevaarders komen nog naar Bassenge voor een bezoek aan Petit-Lourdes. Een pastoor uit de 19de eeuw bouwde hier een kopie van de grot van Massabielle van Lourdes en zo werd Bassenge het Lourdes van de Armen. De Jeker, een zijrivier van de Maas, heeft de bovenste krijtlaag diep ingesneden en steile valleihellingen doen ontstaan. Die valleihellingen zijn geschikt voor hoogstamboomgaarden. Boven op het plateau vind je akkers en in de natte vallei weilanden. In dit afwisselend landschap met veel kleine landschapselementen voelt de das zich thuis. We zullen deze kleine beer waarschijnlijk niet ontmoeten, maar tijdens de wandeling zien we in de bermen van de holle wegen wel hun burchten zien.

De dorpjes in het dal van de Jeker verwierven sinds de achttiende eeuw faam door de productie van strohoeden. De hoeden werden uitgevoerd tot ver in het buitenland. Toen de hoedenproductie het door nieuwe modes en concurrentie uit het verre oosten moeilijk kreeg in het midden van de 20ste eeuw, bracht een industrieel uit Parijs wat zwamvlok mee van de beroemde Parijse champignons. Hij startte de champignonkweek in de grotten van Jekervallei, die zich uitstekend toe leenden voor deze cultuur. Onze wandeling brengt ons door het prachtige landschap en laat ons genieten van de streek en zijn erfgoed. Wij vertrekken in het centrum en vlug komen we aan Petit-Lourdes, een stuk door prachtige hollewegen, met op de berm de mooie hondsroos –rosa camina- boven op het plateau hebben we mooie vergezichten over de akkers. Dan komen we in Wonck, waar controle is in de mergelgroeve. De oppervlakte van de grotten van Wonck in Bassenge beslaan meer dan 10.000m². Ze zijn samengesteld uit silex en turfkrijt (steen op basis van zand) en in de loop van hun 2000-jarig bestaan waren ze makkelijk uit te graven. Zij hebben zelfs als schuilplaats gediend tijdens de oorlog en men heeft er de geboorte van diverse kinderen meegemaakt. Tegenwoordig beoefenen de eigenaars van de grotten van Wonck er de teelt van de paddenstoelen, ze organiseren er bezoeken, wij houden er halt op de controlepost, dan weer verder met onze wandeling.

Wij wandelen een heel eind langs de Jeker, hier is het wel prachtig veel prachtige struiken en bomen. Dan klimmen we uit het dal van de Jeker en klimmen naar de Sint Pietersberg. De Sint-Pietersberg is het plateau gelegen tussen de lage valleien van Jeker en Maas. De kalkachtige ondergrond van deze streek werd gevormd tijdens de Krijtperiode, meer dan 65 miljoen jaar geleden, in een zeemilieu waarin dieren goed gedijden, zoals blijkt uit de ontdekking van talrijke fossielen waaronder de befaamde mosasaurus. In de loop der eeuwen ontstond in deze streek geleidelijk aan een typische plantengroei, de kalkgraslanden, vooral door het gebruik van de hellingen als weilanden voor schapen en geiten. Omdat hier gemiddeld weinig neerslag valt, de zon meer schijnt, de hellingen goed beschut liggen en de kalkbodem sterk doordringbaar is, komen er op de Sint-Pietersberg veel zeldzame dier- en plantensoorten voor. Het gaat om soorten met vaak een zuiderse oorsprong, zoals de muurhagedis, bepaalde orchideeën en talrijke insecten. Om deze unieke biotoop van de kalkgraslanden te behouden moet er regelmatig opschietend struikgewas en bos gekapt worden. Eenmaal ontbost, onderhouden de sterke mergellandschapen deze graslanden. Door eeuwenlange mergelontginning is er in dit gebied een indrukwekkend ondergronds gangenstelsel ontstaan dat thans een van de belangrijkste overwinteringcentra is geworden voor duizenden vleermuizen uit heel West-Europa. Over het hele gebied liggen ook tientallen open mergel-, krijt en silexgroeves verspreid. Van zodra de ontginning in een groeve stopt, neemt de natuur op spectaculaire wijze weer de bovenhand. Wij wandelen weer verder en dalen terug af naar Wonck voor een tweede rust in de grotten.

Maar eerst komen we aan de “Roseraie de la Vallee”: Romantische privé tuin gelegen in het Jekerdal. De tuin is aangelegd tegen een heuvelrand en is 5000m2 groot met een hoogteverschil van 40 meter. Het is een verzamelaarstuin met 750 rozensoorten, 150 soorten pioenen, en o.a. helleborussen en veel meer. De tuin is een oase van rust waar je ontspannen kunt genieten, heerlijk wandelen in zoete en kruidige geuren die je als een waas omringen.

De terrassen zijn schitterend aangeplant, een lust voor je ogen! Wij wandelen weer verder tot aan de grotten voor de rust, dan weer verder door het landschap van weilanden en akkers hier en daar weer een stuk bos gewoon prachtig de afwisseling. En dan komen we terug aan ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling.

MEITOCHT.

JO-NE VIJLEN.

VIJLEN.

De statige toren van de St. Martinuskerk torent fier en vooral hoog boven het landschap uit. Van verre is dit Vijlense Godhuis zichtbaar en manifesteert zich daardoor als oriëntatiepunt bij talloze wandelaars, op de wandeling krijg je dan ook dikwijls de kerk in zicht. Het is de hoogst gelegen RK kerk van Nederland. De uitgestrektheid van de Vijlenerbossen vormt een aparte attractie. Aan alle kanten omzoomd door veelal steile hellingbossen, is het plateau een eldorado voor de echte wandelaar.

Wij vertrekken met de wandeling en komen al vlug aan de eerste vakwerkhuizen, dan dalen we af uit het dorp en wandelen we langs prachtige huizen en nog meer vakwerkhuizen. Dan weer door de natuur en door de prachtige landelijke wegen. Dan het Vijlenerbos geweldig mooi.

Het Limburgse landschap kent authentieke vakwerkhuisjes, kastelen, kloosters en oude hoeves. De Vaalserberg is het hoogste natuurlijke punt in Nederland. Een prachtig zicht als we boven komen in de verte staat de kerk van Vijlen. Toch altijd een prachtig zicht. Verder door het bos, we komen aan het kruis voor de Russische krijgsgevangen gedood in 1916-1918. Verder wandelen we door het prachtige landschap licht golvend met veel afwisseling van weilanden, akkers en bos. Wat prachtig is het hoe de vakwerkhoeven opgenomen worden in het landschap.

We komen in het gehucht Wolfhaag , hier prachtige vakwerkhuizen.

Wat verder komen we aan Kasteel Vaalsbroek. Het huidige kasteel werd in 1761 gebouwd door de Akense lakenfabrikant Johann Arnold von Clermont, die zijn fabrieken naar Vaals verplaatste.

Hij maakte van het landgoed zijn buitenverblijf en het al bestaande huis werd een voor die tijd modern en aantrekkelijk slot in classicistische stijl en met inwendig een prachtige afwerking. Het ontwerp van het huis was van de hand van Joseph Moretti. Rondom het kasteel werd een park aangelegd in landschapsstijl met een voor de familie von Clermonts op een heuvel in Lodewijk XVI-stijl gebouwd mausoleum (1788), voorzien van een tentdak en een fronton. Zowel de tuin als het mausoleum werden eveneens ontworpen door Moretti. Bij het kasteel ligt verder een kasteelboerderij, waarin een watermolen is opgenomen, de Vaalsbroekermolen genaamd. De molen wordt bediend door water uit een naastgelegen molenvijver, die op zijn beurt wordt gevoed door de Zieversbeek met ook bronnen op het landgoed.

Wij wandelen weer verder en komen aan een grote boerderij met een prachtige voorgevel, een zon met stralen siert de gevel, weer gaan we een eindje verder, we komen aan de Frankenhofmolen. Volmolen Frankenhof of Frankenhofmolen is een bovenslag watermolen op de Zieversbeek in het buurtschap Weijerhof tussen Holset en Vaals. Reeds vóór 1700 stond op deze plaats een kopermolen of messingmolen, die echter in verval geraakte en in 1736 vervangen werd door een volmolen. Hieromheen werd een fabriekscomplex gebouwd dat eerst dienst deed als spinnerij en lakenfabriek en later als spinnerij en wollendekenfabriek. De molen annex fabriek bestaat uit een groot U-vormig gebouw met één verdieping en een grote zolder. Het dak hiervan dateert van 1877. De fabriek was lange tijd in handen van Duitse fabrikanten, die wel meer activiteiten in Vaals verrichtten. In 1810 verkocht de Zweed Bartholomeus Frederikus Fauche de molen aan de Duitser Isaac von Lövenich uit Burtscheid bei Aachen, en deze verkocht de fabriek in 1852 aan de uit Vaals afkomstige Richard Boventer. Deze plaatste in 1858 een stoommachine. In 1861 brandde de fabriek af. Het zwaar beschadigde complex werd gesloopt en de nieuwe fabriek kwam gereed in 1863. In 1877 brandde de fabriek opnieuw af en werd weer herbouwd. In 1893 werd de fabriek verkocht aan Josepoh Merzenich uit Aken. In 1905 werd de spinnerij annex dekenfabriek gesloten. De molen werd nu als korenmolen ingericht. In 1949 kwamen de gebouwen aan het Nederlands Beheers instituut en in 1955 werd de voormalige pachter, Hubert Leclerq, de nieuwe eigenaar. De molen werkte toen echter niet meer en raakte in verval. In 2007 werd ze gekocht door Het Limburgs Landschap. De bedoeling is om dit industrieel monument geheel te herstellen en in te richten voor een openbare functie. Vandaag is de molen in verval maar gelukkig worden de grote herstellingswerken aangevat en zal het eens zo groot complex in eren hersteld zijn. We komen in Holset.

Het dorp Holset is onderdeel van de gemeente Vaals en er wonen zo’n 160 mensen. Meer als een paar boerderijen, horecagelegenheden en de H.H. Lambertus en Genovevakerk is er dan ook niet te bewonderen. Toch is het een aangenaam dorp. Met de vakwerkhuizen “In de oude Stroopstokerij” van 1767. Nu een gezellige herberg. Wij bezoeken even de kerk en dan weer verder met de wandeling.

Prachtige vakwerkhuizen en het is heerlijk om hier te wandelen, spijtig dat het al naar zij einde loopt, Vijlen komt in zicht en hier eindigt een prachtige wandeling met Jo-Ne Vijlen.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Vijlen

Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez

COTE d’OPALE – FRANKRIJK.

Aan de Côte d’Opale (Opaalkust) – de schilder Edouard Lèvéque moet erg onder de indruk geweest zijn toen hij de Kanaalkust met een edelsteen vergeleek – bij het Nauw van Calais, ligt de spectaculaire Cap Blanc-Nez.

De ganse kustlijn ligt letterlijk bezaaid met bunkers, relicten van de fameuze ‘Atlantic Wall’. Op de nauwe zeestraat heerst een drukte van belang. Tot vijfhonderd zeereuzen passeren dagelijks het Nauw van Calais, de drukst bevaren zeestraat ter wereld. Vanaf het strand komt de ware omvang van Cap Blanc-Nez pas echt tot zijn recht. 133 m rijzen de krijtklippen hier omhoog. Aan de rand van de klip kleeft een bunker, gereed om naar beneden te donderen. De resten van een andere liggen al op het strand. Onophoudelijk knabbelt de zee aan de krijtwand en neemt terug, wat haar miljoenen jaren geleden werd ontnomen.

Wij stoppen boven de Cap Blanc Nez, waar het standbeeld van Hubert Latham staat, een Franse luchtvaartpionier die in 1909 een poging deed om het Kanaal over te vliegen. Op 19 juli starte bij vanaf Cap Blanc-Nez in zijn vliegtuig Antoinette IV. Na 13 kilometer kreeg hij motorpech. Hij slaagde erin met zijn vliegtuig te landen op het water, waarna hij rustig wachtte op een fregat van de Franse Marine. Wij wandelen naar beneden daar voor ons ligt het Kanaal, je ziet de ferry’s varen. De omgeving is bezaaid met bunkers. De weilanden staan vol met sleutelbloemen, we dalen verder af met een prachtig zicht op de zee. Wandelen boven op de Cap Blanc Nez is wel een bijzondere beleving; de zichten zijn adembenemend. Wij wandelen naar boven, op de top van deze 133 meter hoge kalksteenberg staat sinds jaar en dag een monument ter nagedachtenis van de gevallenen in WO II. Hier heeft men een prachtig zicht op de omgeving en aan de overzijde van het kanaal zien we England als een dikke witte streep liggen.

De natuur hier op de Cap is bijzonder en door speciale richtlijnen en het binnen de perken houden van de plekken waar je moogt wandelen heeft de natuur hier een bijzonder plaats veroverd. Je bent verplicht op de wandelpaden te blijven, alles is hier gewoon prachtig onderhouden met afgebakende paden, die je door het mooie landschap brengt. Wij wandelen hier een hele tijd door om dan onze dag af te sluiten. Morgen gaan we op verkenning van de Cap Gris-Nez.

CAP GRIS-NEZ.

Vroeg op de morgen rijden we naar de Cap Gris-Nez, naar het dorpje Audinghen. Wij parkeren aan het enige restaurant aan de kust wat wel gesloten is, en wandelen tot op het strand, hier hebben we een mooi zicht op de hoge rotsen, het is laag water en we kunnen een eindje langs de kust wandelen.

Wij besluiten om naar de top van de Cap te rijden om daar de wandeling “La Boucle du Cap” te doen. Het eerste stuk wandelen we boven langs de kustlijn, prachtige zichten langs de steile wanden. De prachtige natuur is hier uitzonderlijk mooi, de steile hellingen zijn begroeid met duizenden bloemen, hoe mooi kan het hier zijn. Wij wandelen verder en komen langs de verschillende bunkers. Aan de overzijde ligt Engeland, Dover met zijn witte kliffen. Wij wandelen verder langs de prachtig aangelegde wandelwegen, belangrijk is dat de wandelaars op de paden blijven en de natuur niet verstoren.

Wij mogen blij zijn dat we deze prachtige streek mogen verkennen. Wat verder draaien we het dorpje in, langs de bunkers en dan komen we aan een prachtige boerderij met een merkwaardig torentje in het midden van de koer. Dan wandelen we weer richting kust, we komen dan aan het “Fort Henri VIII” hier hebben ze loopplanken gelegd waardoor we het gehele gebied kunnen bewandelen. Tussen de bunkers grazen schapen die het gras kort houden. Wij wandelen nog verder en lopen rond aan de kust met prachtige zichten op het kanaal en de steile rotsen.

Het is een prachtige rondwandeling.

Na de wandeling op de Gap Gris-Nez gaan we naar de “Batterie Todt” waar we een rondwandeling maken door het bos naar de grote bunkers en uitzicht op de kust. En dan bezoeken we het museum. Als we toch in de buurt zijn van Ambleteuse, brengen we een bezoek aan dit groot complex, de geschutsopstelling Batterie Todt.

Deze is te vinden slechts enkele kilometers ten noorden van Ambleteuse aan de D 940 bij Haringzelles. Aan het Nauw van Calais stonden verschillende geschutsopstellingen die Engeland konden bestoken. Een van de bekendste is Batterie Todt. Dit complex bestond uit vier enorme kazematten (Turm's) met 380mm Siegfried kanonnen. Oorspronkelijk was het geschut bestemd als scheepsgeschut maar later ook gebruikt als spoorweggeschut. De loop van zo'n kanon woog 103 ton en had een lengte van 19 meter. Hij kon een projectiel van 490 kg 55 kilometer wegschieten. Een projectiel van 790 kg kon 53 kilometer worden weggeschoten. Het lichte projectiel (490 kg) deed er 33 seconden over om Dover te bereiken, het zwaardere deed er 9 seconden langer over.

De kazematten Turm II, III en IV zijn nog wel aanwezig en te bezoeken, maar Turm I is nu een museum wat zeker de moeite waard is. Er staat geen kanon meer in de bunker, maar men krijgt een goed idee van de leefomstandigheid in zo'n bunker. Achter de kazemat staat, tussen verschillende andere interessante voertuigen, een opvallende aanwinst, een spoorwegkanon. Wij komen juist aan als het museum sluit voor de middagrust, niet erg wij gaan eerst de wandeling rond de 4 Turm doen, van af het museum wandelen we het bos in met weer prachtige zichten op de zee, wat verder komt een van de bunkers komt in zicht. Maar eerst komen we aan de bunker die bijna geheel verwoest is, het zijn indrukwekkende ruïnes. Wij wandelen verder en komen dan aan de volgende bunker. Deze staat aan de achterzijde verscholen in het groen maar als we aan komen zien we hoe indrukwekkend deze bunkers zijn. Als we rond de bunker wandelen en binnen gaan kijken is de grootsheid van deze bunkers heel duidelijk, als we aan de opening staan waar het kanon stond hebben we een prachtig zicht op het Kanaal.

Wij wandelen weer een stukje verder en komen aan de volgende bunker, deze is heel goed toegankelijk met een loopbrug, weer worden we overdonderd door de grote van de bunker. Wij wandelen verder en komen zo terug aan de het museum, we hebben nog wat tijd voor het museum open gaat en we nemen de tijd om een verfrissing te gebruiken in het chalet bij het museum, we proberen een lokaal biertje JENLAIN het is een lekkere verfrissende biertje dat smaakt met een lekkere maaltijd.
Wij bezoeken nu het Museum “BATTERIE TODT” Het is een museum waar veel te zien is van materiaal van de Duitse strijdkrachten. Het is een aangename kennismaking met dit museum.

Wij wandelen rond in het museum, bezoeken de verschillende kamers en kijken nog wat rond de bunker, een bijzonder stuk geschiedenis is het kanon op een treinstel. Wij wandelen nog wat rond en kijken naar de verschillende kanonnen die hier tentoongesteld staan. Hier eindigt onze 3daagse aan de Cote Opale. Nog een 300kilometer rijden en we zijn weer thuis. Wij kijken uit naar onze volgende trip naar Frankrijk.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Cote Opale

RAND’OPALE 2011.

FRETHUN.

FRANKRIJK.

Vijf minuten voorbij Calais gaat het Frans-Vlaamse polderlandschap plots glooien en kom je terecht in een kuststreek vol woeste kliffen, eindeloze duinen, adembenemende stranden en pittoreske vissersdorpje. Welkom aan de Côte d'Opale! De topattracties van de Côte d'Opale zijn Les 2 Caps: twee kliffen die oprijzen boven het smalste deel van het Kanaal. Cap Blanc Nez is de spectaculairste: de 133 meter hoge krijtrotsen zijn geologisch identiek aan de White Cliffs of Dover, een goeie 30 km aan de overkant. Bij helder weer kan je Engeland zelfs zien liggen. Cap Gris Nez, een kilometer of tien zuidwaarts, is net iets minder de moeite waard. Er ligt ook een dorpje op, en een knullige taverne, waardoor je een minder desolaat gevoel krijgt. Beide kliffen zijn bezaaid met brokkelige bunkers uit de Tweede Wereldoorlog, want je kan je voorstellen dat dit een behoorlijk strategische plek was, zo dicht bij Engeland.

Wij vertrekken met de wandeling in Frethun. Het bezit een mooie ”Mairie” gemeentehuis. Op het rondpunt een oude antieke paardenkar. Wij wandelen de vertrekhal binnen om onze inschrijving te gaan halen. Bij de inschrijving (2,5€) is er een gratis koffiekoek en koffie om de wandeling aan te vatten. Wij wandelen het dorp uit en klimmen even om over de spoorweg te wandelen. Hier staan grote struiken met langs stekels en gele bloemen.

BOULOGNE SUR MER.

FRANKRIJK.

Boulogne-sur-Mer combineert prachtig traditie, erfgoed, landschap, gastronomie en ontspanning. Boulogne-sur-Mer bestaat uit een historische bovenstad en een moderne benedenstad. Beneden vind je het bekende Nausicaa en boven de basiliek Notre-Dame en het kasteel waarmee alles begon in Boulogne-sur-Mer.

Het kasteel, dat nu een museum is, dateert uit de 13de eeuw en is het beginpunt van een mooie wandeling op de vestingen van het oude Boulogne-sur-Mer. We wandelen vanuit de benedenstad en van zodra we boven komen stappen we direct op de vestingen. Je wandelt boven de toegangspoorten naar het kasteel en de basiliek om dan in de toeristische binnenstad te komen. Wij wandelen eerst op de vestingen waardoor we een prachtig zicht hebben op de stad. De vele torens hebben een naam en de poorten zijn ook heel bijzonder.

Na de rondwandeling op de vesten nemen we de tijd om beneden rond de vestingmuren te gaan wandelen, en de mooie standbeelden en pleintjes te bekijken, daarna wandelen we door de straten van het stadje met zijn mooie gebouwen, het is genieten van de gezelligheid va het stadje. Het oude gedeelte met zijn belfort, en de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek en het kasteel.

Wij nemen de tijd om een terrasje te doen en te genieten van een lekkere portie mosselen. We wandelen nog wat door de straten en kunnen nog wat winkel kijken. Een prachtige stad. Nog even naar de haven rijden op daar nog wat rond te wandelen en te bekijken. Na een prachtige dag zoeken we ons logies voor de komende dagen op en kijken al uit naar de wandeling van morgen “Rand’Opale in Frethun”.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Boulogne sur Mer

11DE VOORJAARSTOCHT.

DE HANESTAPPERS.

DE HAAN.

Wij vertrekken met de wandeling in Klemskerke, de geschiedenis leert ons dat De Haan een gehucht bij de zee was, gelegen op het grondgebied van twee der oudste polderdorpen: Klemskerke (1003) en Vlissegem (988). Het gehucht genoot een goede bescherming tegen het watergeweld dankzij een brede duinengordel. Zo is het ook te verklaren dat Vlissegem en Klemskerke gespaard bleven toen in de loop der tijden grote overstromingen onze kust teisterden.

Volgens de eerste beschrijvingen van het gehucht ging het om enkele hutten "opgericht in het duynlandt of heylandt van Clemskerke of Vlisseghem". Onder de niet altijd gewaardeerde bewoners bevonden zich "arbeyders en de visschers van gheernaert die hen gheneerden met visch te verkoopen, gaende met enen ezel van dorpe tot dorpe - een schoenlapper, een wever, een speelman ende verder aerme, en een meulenaere". Meer dan eens beklaagde de overheid zich over het sluikwonen in de duinen. In brieven werd zelfs beweerd dat hier mensen leefden met een slecht karakter en dat hun hutten haarden waren van 'diefte' en stroperij. De douane, over wie de eerste gegevens teruggaan tot 1814 had hier ook een vaste stek maar kreeg omstreeks 1830 een betere behuizing, de nu nog in de volksmond bekende 'Komiezenkoten' die in 1961/62 werden afgebroken. Hier werd vooral bij aanspoelingen een hartig woordje gebekvecht en soms werden letterlijk slaande argumenten gebruikt. De duinbewoners mochten tegen vergoeding hun vee laten grazen en werden meestal verplicht duinhelmgras te planten om zandverstuiving te voorkomen.

We verlaten Klemskerke om naar Vosseslag. En dan een bos in de duinen? Het bestaat! Tussen Wenduine en de Vosseslag, even onderbroken door het pittoreske De Haan, liggen 157 hectare beboste duinen. Wandelpaadjes slingeren zich tussen de bomen, over duinen en zandpannen. Zout en zeewind gaan voortdurend de strijd aan met de bomen en planten. Grillig gevormde boomwortels komen bloot te liggen door de verplaatsing van de duinen. Elders slagen kleine plantjes en mossen er wel in vaste grond te krijgen. Daar ontstaan vlakke heidelandschappen, enkel doorbroken door een eenzame struik. We wandelen door de duinbossen welke mooi zijn om door te wandelen. Zo volgen het “Pad van De Haan” en zo krijgen we de mooiste zichten op de omgeving. Dan komen we in de rand rond De Haan met prachtige huizen, villa’s eigenlijk. Het is prachtig om te zien hoe hier toch nog een groot deel van de natuur bewaard gebleven is.

Omstreeks de eeuwwisseling was het gehucht dat zo rustig sluimerend bij de zee lag, een bedrijvig nest geworden. Er kwamen buitenlandse toeristen, vooral Fransen en Engelsen. De eerste dorpsbewoners kochten grond "aen den Haene". In 1899 werd het casino gebouwd. Het werd met veel pracht en praal ingewijd doch reeds in 1929 afgebroken. De twee kiosken, die vroeger de ingang vormden, staan er nog. Omstreeks 1899 liet de heer Simson de bouw starten van het voor die tijd zeer luxueuze Grand Hotel du Coq. In 1949 werd het een vakantiehuis voor Waalse kinderen onder de naam L'Espérance. Na de fusie werd het gebouw door de gemeente aangekocht en als gemeentehuis opgericht.

Wij wandelen nu langs de zee, toch prachtig langs het strand. Dan wandelen we op de promenade van De Haan naar het centrum. Dan komen we door de 'Concessie' in De Haan-Centrum. Zowat alle gebouwen dateren uit de Belle-Epoque periode. Koning Leopold II was persoonlijk betrokken bij het ontstaan van de badplaats De Haan. Elk gebouw heeft er een eigen verhaal: van het eerste luxe hotel met stromend warm water, over architecturale pareltjes, tot het onderduikadres van Albert Einstein kort voor de 2e wereldoorlog. Ook de De opkomst van het kusttoerisme en vooral de aanleg van de stoomtramlijn die op 8 augustus 1886 in gebruik werd gesteld brachten ingrijpende veranderingen. Tramreizigers wisten al vlug verder te vertellen hoe aangenaam het was in het groene De Haan uit te stappen.Gevolg hiervan is het prachtige tramhalte van De Haan.

Als we na de controlepost de tramhalte achter ons laten komen we aan een prachtige wijk met huizen uit de jaren 1920. Ze hebben allemaal prachtige schilderijen op de gevels die naar de naam van het huis weergeven, Roodkapje, Rusthave en nog vele nadere. Nog even en we zijn terug in de sporthal van Klemskerke waar onze mooie wandeling eindigt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van De Haan

Kasteel Widooie/Tongeren -  Over God, grenzen en het geven van namen in Widooie

Het regionaal landschap brengt samen met het Centrum voor Agrarische Geschiedenis een boek uit over de landschapsgeschiedenis van Haspengouw en Voeren.  Om dit boek te promoten zal de klapcaravan halt houden in Rijkhoven, Millen, Widooie, Brustem en Borgloon. In elk dorp organiseren ze bovendien leuke activiteiten.

Het landschap in onze streek is het groeiende en bloeiende product van eeuwenlange geschiedenis en gebruik. Het regionaal landschap heeft, samen met het Centrum voor Agrarische Geschiedenis, de laatste 200 jaar van deze landschapshistorie onderzocht. Stadsarchieven werden uitgepluisd, oude foto’s werden verzameld en streekbewoners werden bevraagd. Het resultaat van het onderzoek kan je lezen in het boek ‘Het landschap vertelt – Haspengouw en Voeren, de mens vormt zijn landschap'.

Vandaag word Kasteel Widooie de plek to be.

In Widooie bevinden zich een kasteel (1640–1652) en een kasteelhoeve (1755), de vroegere proosdij van Corbie, beide in Maaslandse renaissancesstijl uitgevoerd. Nu wordt dit complex het kasteel van Widooie genoemd.

Het kasteel van Widooie behoorde aan de abdij van Corbie (Amiens) en de oudste vermelding dateert uit 1559, Het werd in 1588 verkocht aan de Tongerse burgemeester Hendrik Vaes die met de restauratie begon. Deze werd in 1662 voltooid door Richard Veas, zoals aangeduid op de gevelsteen met wapenschild boven de inrijpoort. De hoektoren, poortgebouw en aansluitend woongedeelte dateren uit 1662, Een zijgevel met trappen werd in Maaslandse stijl uitgevoerd en de geveltop toont bloemen uitgewerkt in mergel.

In de periode 1911-1930 (bevolkingsregisters) wordt het kasteel o.a. bewoond door Charles de Schaetzen die gehuwd is met Mathilde d'Udekem d'Acoz, waarmee een verband gelegd is tussen Widooie en de koninklijke familie. Charles de Schaetzen was de jongste oom van de laatste burgemeester van Widooie: Stany de Schaetzen van Brienen. Zijn echtgenote Mathilde d'Udekem d'Acoz was familie van de gelijknamige prinses. Dat is evenwel niet het enige verband. Jaren later zullen de dochter van Norbert de Schaetzen van Brienen, de huidige bewoner van het kasteel, en prinses Mathilde d'Udekem d'Acoz samen op kot zitten te Brussel.

De weg van het kasteel van Widooie naar het paleis van Laken in acht stappen.:

21E MARCHE DU STRUVIAUX.

LES SANGLIERS DU SAMSON.

MOZET.

Mozet, dat middenin de velden en bossen op de zuidhelling van de prachtige Samsonvallei ligt, is een voorbeeld van typische Condrozarchitectuur.

De oude dorpskern wordt gedomineerd door de klassieke Saint-Lambertkerk van blauwe hardsteen die in 1775 werd herbouwd. Het grijs van de kalksteen en het zwart van de leien overheerst in heel het dorp en verleent het een onmiskenbare charme. De oude dorpskern, gelegen rond de kerk op een heuveltje, is karakteristiek vanwege de straatjes met de kleine kalkstenen huizen en leistenen daken. Wij wandelen langs de Tronquoy, een rustig riviertje dat door het dorp loopt, staan twee belangrijke hoeven met gesloten binnenplaatsen. We komen aan hoeve van Royer.

Oorspronkelijk het verblijf van de heren van Mozet vormt dit landhuis een geheel van 17e-18e-eeuwse gebouwen die in een vierkant zijn opgebouwd. Ze werden opgetrokken uit kalksteen. Frappant is de aanwezigheid in het noordoosten van een mooie vierkanten hoektoren met twee verdiepingen (renaissance in de typische stijl van het Maasbekken) die in 1979 geklasseerd werd. Verder is er nog een schuur uit 1601 en andere gebouwen uit het eind van de 18e eeuw. Wij wandelen verder en klimmen naar het hoogste punt van het dorp waar we langs het kasteel van Mozet.

Oorspronkelijk een oude heerlijkheid met een donjon uit de 13e-14e eeuw, werd deze vierhoek in kalksteen en omringd door slotgrachten opgetrokken in de 17e eeuw. Het gebouw bevat nu nog enkel een deel van de oorspronkelijk noordkant, geflankeerd door twee ronde torens. De westelijke en oostelijke vleugels die uit de 18e eeuw dateren, kregen in 1868 en 1962 een grondige opknapbeurt. Enkel het gemetselde deel van de ruwbouw herinnert nog aan de Middeleeuwen. U komt binnen langs een duivenhuisportaal, met aanpalend de hoevegebouwen. Al hoewel de wandeling niet naar het kasteel gaat wandelen we er toch even naar toe om de ingang van de hoeve te zien met duiventil. Keren terug op parkoers, wij wandelen een heel eind door een park met meidoornhagen, welke nu prachtig in bloei staan en heel fel ruiken. Hier is ook de controlepost.

Wij nemen even de tijd om in het park op de bank te zitten en al het moois in ons op te nemen, blijkbaar zijn we niet de enige die daar zo over denken. Na een poosje wandelen we verder en komen we in Goyet een gehuchtje van Mozet. Op een heuvel, in de schilderachtige vallei van de Samson, heersend over dal en dorp, staat het kasteel van Goyet. Het werd gebouw in 1865. Vandaag zijn er grondige restauratie werken bezig met veel zorg uitgevoerd met veel respect voor de originele stijl.

Wij dalen verder af naar het gehucht zelf. Langs het kasteel uit 1867 nu “Foyer St. Antoine” een rusthuis. Voor het gebouw vloeit de Samson. Hier is gezellig om even te verpozen en we gaan even op het terrasje van de enige taverne zitten om van het uitzicht te genieten, het is vrij rustig en aangenaam om te vertoeven, na een korte koffiepauze wandelen we verder. Hier ook weer prachtige oude huizen in kalksteen, verder wandelen we en komen aan de “Grotten van Goyet” De site van Goyet maakt deel uit van de rijke prehistorie van Wallonië, een regio gekend voor zijn kalkrotsen, valleien en talloze grotten. De grotten van Goyet zijn gelegen in een rots massief aan de samenvloeiing van de Strouvia en de Samson. De site van Goyet heeft een lange geschiedenis van bewoning gekend: eerst holenberen en holenleeuwen, nadien lynxen, wolven en vossen. Later kwam de mens. Eerst de Neandertaler tijdens het midden-paleolithicum, gevolgd door de Cro-Magnon of Homo Sapiens in het laat-paleolithicum. Uiteindelijk gebruikte de mens van het neolithicum Goyet als begraafplaats. Een plek met een lange geschiedenis, moeten deze toch eens gaan bezoeken, maar vandaag hebben we er niet de tijd voor en ook zijn we er niet op gekleed. Verder wandelen we richting Maizeroulle.

Hier krijgen we prachtige zichten over het landschap en zien hoe mooi deze streek wel is. hier en daar een grote boerderij midden in het groen. Wat prachtig toch de weilanden vol met koeien die ons aanstaren. Tussen de bomen de torens van het kasteel van Faulx. Wie de Samsonvallei richting Goyet afdaalt en het dorpje Faulx doorkruist, ontdekt aan zijn linkerkant een echt sprookjeskasteel.

Met dank aan
www.globalview.be voor de luchtfoto's

Het kasteel in gotische stijl werd gebouwd op het einde van de 13e eeuw. Aan het eind van de Middeleeuwen raakte het in verval. In de 19e eeuw startte architect Henri Beyaert met een uitgebreide restauratie. Hij droeg er zorg voor dat de oude torens bewaard bleven en vernieuwde de linkergevel in renaissancestijl. Spijtig dat we van dit sprookjes kasteel niet veel kunnen zien, gelukkig kun je wel wat foto’s vinden op het internet. Ook oude postkaarten laten zien hoe mooi dit kasteel is. Wij wandelen verder en komen zo terug in Mozet waar de Douxflammehoeve voor ons opduikt.

Met zijn massieve hoektoren die al in 1289 vermeld wordt als oude riddertoren, heeft dit vierzijdige gebouw uit de 17e-18e eeuw een zekere feodale allure. Deze hoeve ontleent zijn mooie naam aan de familie die het goed op het eind van de 16e eeuw overnam. Nu klimmen we verder langs de kerk en de mooie huizen, het is de moeite om even achterom te kijken naar de prachtige gebouwen in de vallei, nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling in een streek die tot de verbeelding spreekt. Dat Mozet behoort tot “ Les Plus Beaux Villages de Wallonie” is niet verwonderlijk door zijn rijke erfgoedwaarde. In 1994 werd de vzw ‘De Mooiste Dorpen van Wallonië’ boven de doopvont gehouden. Ze promoot sindsdien via een aantal heel diverse dorpen en landschappen een beeld van een landelijk Wallonië dat waardering verdient en dat in stand moet worden gehouden. Een prachtige wandeling in een prachtige streek.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Mozet

BLOESEMTOCHT.

DE LOONSE TSJAFELEERS.

BORGLOON.

De wandeling vertrekt in de Fruitveiling, maar wij starten met de wandeling op de controlepost te Borgloon. Wij wandelen de Stationsstraat in en dalen af naar de Stoomstroopfabriek. In 1879 werd de spoorlijn Sint Truiden – Borgloon –Tongeren in gebruik genomen waardoor de ontwikkeling van de fruitteels en de fruitverwerking in een stroomversnelling kwam.

In de stationsbuurt kwamen niet minder dan 3 stroopfabrieken, Stroopfabriek Meekers, Wijnants-Groenendaels en Klein Panis. De stoomstroopfabriek Wijnants-Groendaels won de Monumentenstrijd in 2007 en na decennia van leegstand en verkommering kwam er opnieuw in oktober 2006 de geur van Loonse Stroop over de Stationsbuurt. De familie Bleus generaties van stroopstokers in Vrolingen kwamen naar Borgloon om opnieuw Loonse Stroop te maken. De gemeente die eigenaar is van de gebouwen startte met de restauratie van de site, wat nog vele jaren zal duren. In 2010 werd de fabrieksschouw terug gerestaureerd en in zijn oude glorie hersteld. Als we de Stationsstraat afwandelen zien we de schouw heel duidelijk. Zo komen we aan de stoomstroopfabriek.

Voor degene die even de tijd nemen om een kijkje te nemen worden beloont met het zicht op de koperen kookketels waar de stroop in gestookt word. Wij wandelen nu verder en verlaten Borgloon en wandelen richting Kerniel. Wij komen langs Tivolie, eens één van de voornaamste boerderijen van de streek en een gekende plaats. Deze boerderij komt ook veel voor op oude postkaarten. Wij wandelen nu verder en komen nu in Kerniel, hier wandelen we de Kalversteeg in die naar de Abdij van Colen leidt. Weggedoken in het heuvelend Haspengouwse landschap midden in de fruitstreek straalt de Abdij "Mariënlof" vrede en rust uit. In de loop der jaren is ze een vaste waarde geworden in Zuid-Limburg. Oorspronkelijk gesticht voor en bewoond door de Kruisheren, opgeheven met de Franse Revolutie, wordt de Abdij sedert 1822 bewoond door de cisterciënzerzusters, als voortzetting van de Abdij Woutersbrakel in Waals-Brabant. Het cisterciënzerideaal werd er hoog gehouden en nog steeds beleeft. Mariënlof, mensen komen en gaan, mensen om de schatten te bewonderen, mensen om te bidden, mensen met hun vragen en problemen, mensen om één of meerdere dagen te genieten van de rust en de stilte. Een wandeling rond de abdij laat ons de pracht van de gebouwen zien. De tuin is een plek waar je tot rust kunt komen en genieten van de vallei van Colen welke ons het prachtige golvend landschap van Haspengouw laat zien.

Wij wandelen door de kerkwegel en komen zo aan de Cohlenbergse Wijnbouwers, als we even achterom kijken hebben we een prachtig zicht op de abdij. Wij wandelen verder verlaten Kerniel en gaan naar Boeshoven, wij passeren hier een paar van de mooiste hoeven van de streek. Wij wandelen nu het veld in een hier hebben we nog enkele laagstam appels die in bloei staan. Wij wandelen weer verder en krijgen een prachtig zicht op Borgloon.

Nog even langs het centrum van Borgloon en dan terug naar de school waar voor ons de wandeling startte. Wij willen nog wat van het mooie weer genieten en nemen nog een stukje van de omloop naar het kasteel van Rullingen. Het is een prachtige dag en een mooie en aangename wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Borgloon