Camille




Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen.
En altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn andere muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen en
wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.


Annie M.G. Schmidt
uit: En wat dan nog
Uitgeverij: De Arbeiderspers

01-07-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Mijn vader vertikt het “duur geld” uit te geven aan kappers voor het volgens hem  beetje haar dat hem nog rest. Vroeger zorgde mijn moeder ervoor dat hij netjes bleef. Ondertussen is het 6 maanden dat mijn moeder geen haren meer knipt, tenzij daarboven……….?   En zo werd mij afgelopen zondagmorgen die knipbeurt  toevertrouwd. Na eerst wat tegengesparteld te hebben, zo van: “Zou je niet liever toch even naar de kapper gaan? (Ben je er meteen weer even uit) Straks mislukt het, zie je er raar uit of knip ik je oren er af! En.... toch zonde pa! Je kunt al een staartje maken!” Nu ken ik maar twee coupjes. En hij had de keuze.  Helemaal kaal of………..hij koos voor de tweede, een frisse monnikencoupe.

30-06-2010 om 04:25 geschreven door Loewiesa

Natuurlijk had Hare Heiligheid  Moeder Loewiesa, “Sainte Nitouche” de keuze om zedig haar ogen neer te slaan en vervolgens haar weg te vervolgen. Om zich later te gaan afvragen, wat ze eventueel was misgelopen, of…… waaraan ze was ontsnapt….

Maar de zon scheen. En het leven kan leuk zijn bij momenten,  en wat kon mij gebeuren in zo’n drukke winkelgalerij? En ik had nog wel even, voor dat ik terug moest naar mijn pannen……Bovendien, had een oude vriend kortgeleden, bij wie ik mijn hart had uitgestort toen ik in een dip zat, mij niet aangeraden van het leven te profiteren en vooral te genieten? Omdat wij er volgens hem maar eentje hebben. Mijn gekwetst ego te laten rijpen, en...... Toch ook niet te versmaden:  Een jonge minnaar te nemen!

“U bent groot” zei de man met een, ja echt!  bewonderende blik, “Grande femme, grand esprit” vervolgde hij, zijn trukendoos opentrekkend. “Grappig”, flitste het door mijn hoofd. Want nog niet zo lang geleden had een tuinkabouter van anderhalve meter mij een opmerking gemaakt over mijn volgens hem “belachelijke lengte”. Een opmerking die ik al jaren niet meer had gehoord en waardoor ik heel even werd terug gekatapulteerd in de tijd, naar dat schoolfeest, waar een pukkelig joch mij ten dans vroeg en verschrikt een paar stappen achteruit deed, toen ik opstond en vervolgens  zonder nog iets te zeggen het hazenpad koos, de loser! En daar sta je dan, als 15 jarige,  toch ietwat vertwijfeld, en zo werd na mijn kinderzieltje ook mijn puberzieltje ernstig geschonden…........ Vervolgens is de man van de kikkererwten een uur bezig geweest met mij te “animeren” en te complimenteren... “Laat maar komen!!! Wij willen meer!!!” genoot ik in stilte, terwijl ik mijn ego terug naar een acceptabele hoogte voelde stijgen. Ik heb in tijden niet meer zo gelachen. Het maakte voor hem ook niets uit dat ik een heel stuk ouder was. Nog beter! Hij viel juist op oudere vrouwen. Hoe meer hij echter benadrukte dat ons leeftijdsverschil er echt niet toe deed, hoe wijzer ik werd en hoe bejaarder ik me begon te voelen.  Uw gedachtespinnende jonge vijftigster is overigens niet op zijn uitnodiging ingegaan om elkander die avond nog terug te zien, vanwege uh……….. die kikkererwten. 

28-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Een bejaard koppel zit op een zondagochtend in de kerk.
Halverwege de mis leunt de vrouw naar haar man en zegt :"Ik heb juist
een stil windje gelaten. Wat moet ik nu doen? "Haar man leunt naar
voren en zegt:"Voorlopig niets. Als we thuis zijn zal ik een nieuw
batterijtje in je hoorapparaat steken."
 

25-06-2010 om 05:49 geschreven door Loewiesa

In de rij van een supermarkt -alweer- Bezig met de tijd wat te doden met het analyseren van de winkelkarretjes van de andere klanten. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat je aan de inhoud van winkelwagentjes kunt zien hoe een gezin is samengesteld en wie alleenstaand is en wie niet. Zo zouden wanhopige singles op zoek naar een partner, hun “jachtgebied” kunnen vergroten.  Nu varieert mijn wanhopigheid, van niet erg wanhopig, tot een beetje wanhopig, een aan wanhopigheid grenzende wanhoop tot aan helemaal niet wanhopig  en ben ik ook niet op jacht, daar ik de vorige man van mijn dromen nog niet geheel heb  verteerd. Maar toch, ik kan het niet laten...... En in zo’n rij in de supermarkt dwalen mijn gedachten nog al eens af. Wat bijvoorbeeld te denken van een man met een fles Champagne,  twee diepvriesovenschotels, èn een flacon WC Eend in zijn karretje? Die krijgt bezoek…….. en hij kan hoogstwaarschijnlijk niet koken,  dat is zeker!  Als ik zie wat de man voor mij in de rij  uit zijn winkelmandje haalt, kan ik het niet laten even te moeten lachen, nu ja diskreet dan, want je weet maar nooit tegenwoordig, één verkeerde blik schijnt soms al genoeg te zijn….! Er liggen 6 blikken met kikkererwten  op de rolband! En 2 dozen met van die witte korrels, voor als je last hebt van je maag! Deze is duidelijk. Een boodschappenlijstje met zo'n combinatie kan mijn inziens alleen door een man bedacht worden. De man ziet dat ik lach en geeft mij een knipoog: “Voor op het werk!” zegt hij, bijna verontschuldigend. “Geeft U een feestje?” grijns ik terug. “Ik werk bij de spoorwegen” antwoord hij, waardoor alles in eens veel duidelijker wordt………..?!? Bij het afrekenen van mijn boodschappen, merk ik dat de man achter mij blijft staan dralen.  “ik vind U sympathiek” zegt de man, maar dan in het frans, waarna hij mij uitnodigt iets met hem te gaan drinken…….

Wordt misschien, maar waarschijnlijk niet vervolgd…….

23-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Lief dagboek

Gisteren, maandag 21 juni 2010. De eerste dag van de zomer. De temperatuur was aangenaam nadat ik de verwarming had aangezet. De zoon, moest die morgen zijn stagerapport afgeven, Mijn zoon is “cool” en doet graag dingen op het laatste moment, en zo had ik het rapport afgelopen zondag min of meer toevallig in handen  gekregen om vervolgens vrolijk te concluderen dat de conclusie op het laatste blad ontbrak terwijl het wel bij de inhoud vermeld stond. Er brak even iets uit dat op  een lichte paniek leek in het kamp van mijn zoon. Maandagmorgen mocht hij dus voor de examens begonnen, terug naar het copycenter om het ontbrekende blad alsnog te laten inbinden. En zo is alles toch nog in orde gekomen….

 Ik was die dag in een gekke bui. Ik heb gestofzuigd*, het stof van de meubels weggehaald. En als klap op de vuurpijl de ramen gekuist! Boven en beneden! Na deze aanval van gekte nog even gecomputerd en een paar boodschappen gedaan. Vervolgens een poging gedaan om de beltoon van mijn gsm te veranderen. Ik heb een framboos rode mobiele telefoon van finse makelarij, een toestelletje dat in hoofdzaak ontworpen werd om mee te telefoneren.  Ik kan er geen foto’s mee maken en het heeft geen enkel effect op de teletekst, maar is verder volledig Loewiesa proof, en doet het dus, ondanks een paar keer gevallen te zijn, èn een zwemles, in het ondiepe water van de wasmachine, nog steeds hartstikke goed. Omdat ik mij iedere keer aangesproken voel wanneer ik om mij heen het voor dit merk gsm typische op den duur irritante beltoontje hoor, besloot ik iets nieuws in te stellen. De beltonen op mijn gsm zijn echter geen van allen om over naar huis te schrijven. Van de slechtste de beste gekozen.

‘s Middags mijn oudste dochter gebeld om te vragen hoe het met Simon en de kersverse ouders gaat. Alles gaat goed. Simon drinkt goed, slaapt wanneer zij wakker zijn en is wakker wanneer zij (willen) slapen. Heeft zijn mama al onder geplast tijdens het verschonen en ze hebben reeds kennis gemaakt met het effect van een niet goed gesloten Pamper.  

’s Avonds naar het zwembad geweest, voor de tweewekelijkse seance aquagym. En er een “nieuwe Hollandse” ( geen haring) ontmoet, die net als ik al jaren in Wallonië woont in een dorp hier vlakbij. Wij hebben ervaringen uitgewisseld, zo van:” Heb jij dat ook? En ja, dat had ik ook. En vervolgens, vind jij dat ook? En ja, dat vond zij dus ook.” Zodat wij tevreden concludeerden dat wij het over een aantal dingen "ook" eens waren.

Weer thuisgekomen moest er nog gegeten worden. Paprika’s gevuld met een rest spagettisaus, Parmezaanse kaas erover, rijst eronder, water en olijfolie bijvoegen, alles in een ovenschaal,  12 minuten in de magnetron op 1000 watt, en even laten garen. Gemak dient de mens, toch?  



UPDATE; naar aanleiding van de reactie van Z uh SAAGJE!

Vraag: Stofzuigen: gestofzogen stofgezogen / gestofzuigd

Antwoord

Gestofzuigd.

Toelichting

Stofzuigen is een onscheidbaar samengesteld werkwoord. In de vervoeging blijven stof- en -zuig samen. Dat geldt voor de tegenwoordige tijd maar ook voor de verleden tijd. In de verleden tijd wordt stofzuigen zwak vervoegd, in tegenstelling tot het grondwoord zuigen. Voorbeelden:

 Zij stofzuigt de gang. (onvoltooid tegenwoordige tijd)

 Zij stofzuigde de gang. (onvoltooid verleden tijd)

 Zij heeft de gang al gestofzuigd (voltooid tegenwoordige tijd).

22-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Stelling van Pythagoras

De stelling van Pythagoras is waarschijnlijk de bekendste stelling in de wiskunde. De stelling dankt zijn naam aan de Griekse wiskundige Pythagoras. 'Zijn' stelling was overigens alleen maar nieuw voor de Grieken. In Soemerië was het resultaat al veel langer bekend, net als in Babelonië. Belangrijker nog dan de kennis van de stelling was het leveren van een bewijs daarvoor; daarbij waren de Grieken (Pythagoras of een van zijn leerlingen) wel de eersten.

De stelling van Pythagoras luidt:

"In een rechthoekige driehoek is het kwadraat van de lengte van de hypotenusa (schuine zijde) gelijk aan de som van de kwadraten van de lengtes van de rechthoekszijden."

In wiskundige vorm: 

Een paar bewijzen:

·         Bewijs door geloofwaardigheid: “Het klinkt goed, dus het moet waar zijn.”

·         Bewijs voor het gemak: “Het zou heel mooi zijn als het waar is…”

·         Bewijs door de verbeelding: “We doen gewoon of het waar is.”

·         Bewijs door noodzakelijkheid: “Het is beter dat het waar is, anders brokkelt de hele structuur van de wiskunde af.”

·         Bewijs door intimidatie: “Doe niet zo stom! Natuurlijk is het waar!”

·         Bewijs per definitie: “We definiëren dat het waar is.”

·         Bewijs door Godslastering: (Voorbeeld weggelaten)

·         Bewijs door plagiaat: “Op blz 289….”

·         Bewijs door Mumbo Jumbo......... wat een nachtmerrie

·         Bewijs door gebrek aan belangstelling:” Wie kan het wat schelen?”

·         Bewijs door een verloren referentie: “Ik weet dat ik het ergens heb zien staan…”

·         Bewijs door analyse: “Dit bewijs vereist analyse, dus dit slaan we maar over.”

·         Bewijs door intuïtie: “ik heb het gevoel dat…”

·         Bewijs door het ontwerp: “Als het niet waar is, dan moet er een nieuw ontwerp bedacht worden waarin het waar wordt.”

·         Bewijs door onleesbaarheid: blablablablabla

·         Bewijs door bladvulling: “Dit bewijs is het zelfde als het laatste.”

·         Bewijs door het Goddelijk woord: “En de Heer zei:” Laat het waar zijn, en het was waar.”

·         Bewijs door koppigheid: “Het kan me niet schelen wat je zegt. Het is waar”

·         Bewijs door vereenvoudiging: “Dit bewijs is teruggebracht tot de verklaring van 1 + 1 = 2”

·         Bewijs door smeekbede: “Oh alsjeblieft, laat het waar zijn!”.

20-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

19-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En ondertussen…...Na 4 dagen op de kraamafdeling mochten mijn dochter en kleinzoon Simon naar huis. De echte pret is begonnen. Mijn dochter zit in een soort van onzekere borstvoedende moeder modus. De eerste kraamtraantjes zijn gevallen.  Nieuwe mama’s moeten nu eenmaal dit en moeten nu eenmaal dat om aan het perfecte “hetstaatindeboekjesplaatje”  te voldoen. Hoera wat een feest! Borstvoeding?  Breek me de bek niet open!  Als alles goed gaat, zalig intiem en reuze gemakkelijk. Maar het gaat nu eenmaal niet altijd zo makkelijk als het lijkt. Even aanleggen en het kind doet de rest. In korte tijd verander je van redelijk normaal in een soort van Lolo Ferrari.  Het doet vaak gewoon pijn en de roze wolkjes en het strijkorkest zijn in een klap verdwenen. En dan het gedoe met het afkAlven! Waardoor het melkkoegevoel meteen helemaal kompleet is. Kloven en zelfs ontstekingen kunnen ook nog deel uitmaken van het lijden, maar daar bestaan dan weer zalfjes voor. Ondertussen blijft de kleine Simon door blèren. Ze hebben maar vast een doos babyvoeding gekocht, voor het geval dat…..En nu maar afwachten op het eerste teken van de een of andere allergie, want dat is “IN” tegenwoordig.

18-06-2010 om 17:09 geschreven door Loewiesa

Ik schiet niet op met mijn pa, voor zover je in dit geval over “opschieten” kunt spreken. Veel te snel Victorie geroepen, toen ik aan het computeravontuur met mijn vader begonnen ben. Mijn “goed oefenen pa, en… er zit een aardige vrijwilligster  aan wie je echt alles kan vragen indien je iets niet weet” heeft geen enkele zin. Hij vergeet bewust of onbewust zijn leesbril of had “iets anders” te doen (???) Het liefst zit hij gewoon, wat te zitten en naar buiten te staren,  zuchtend en trommelend met zijn vingers op de rand van de stoel. Terwijl ik, mijn ergernis verbijtend mijzelf tegen kom. Na een lang weekend in zijn gezelschap is mijn energie tot een dieptepunt beland en heb ik het gevoel met mijn rug tegen een muur te staan. Verveling en triestheid zijn besmettelijk …… En dan is daar mijn zoon, net 19, midden in de eindexamens middelbaar onderwijs.  Slim, grappig, sportief, meestal lief, vaak heel slordig. Hij doet aan telepathie, denkt dat zijn kleren vanzelf in de wasmand komen en is verbaast wanneer hij op een gegeven moment niets meer heeft om aan te trekken. Ook is hij er van overtuigd dat gebruikte borden en kopjes vanzelf in de afwasmachine komen en dat ik mij de hele dag bezig hou met het verstoppen van dingen zoals zijn huissleutels die hij altijd en eeuwig kwijt lijkt te zijn. De afgelopen maanden heeft hij mij in al mijn verschillende gemoedstoestanden meegemaakt. Een hele brede rug gehad, geslikt en gezwegen, mij af en toe alleen eens aangetikt.  Als ik moedeloos thuis kom, heeft hij - ditmaal zonder de resultaten af te wachten van zijn telepathische experimenten - opgeruimd.  Hij slaat zijn armen om mij heen, geeft mij een zoen en zegt: “ Dag mam, ik ben blij dat je er weer bent, ga zitten en dan moet je eens proeven! Ik heb iets héél lekkers klaar gemaakt.”

17-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En ondertussen…. Terwijl afgelopen zondag de eerste resultaten van de verkiezingen binnen komen en men elders op de wereld achter een bal aan loopt en naar hartenlust op de vuvuzela blaast. Er dagelijks duizenden liters olie in de zee stromen, wordt Simon geboren. Perfect, lief, mooi, blond, blauwe ogen, 51 cm lang,  3.790 kg schoon aan de haak, met alles erop en eraan. En zich van niks nog bewust. En zo scoorde mijn schoonzoon tevens zijn eerste en waarschijnlijk allermooiste vaderdag cadeau.

Later meer…..

15-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Gisteravond naar mijn twee wekelijkse seance aquagym geweest.  In gedachte had ik indertijd een beeld voor de ogen van dames van middelbare leeftijd met een onflatterende badmuts die tot hun middel in het water met verbeten gezicht, bang dat ze wel eens nat zouden kunnen worden,oefeningen deden. Niets voor mij, dacht ik toen, wat zou ik daar in zo’n zwembad een beetje gaan staan springen en zwaaien. Tot dat ik mij eens liet overhalen door een vriendin, toen wij een paar jaar geleden op zoek waren naar een nieuwe sportieve activiteit, en het zelf eens ging proberen. En ik was meteen verkocht. Dit is Big Fun. De oefeningen worden onder begeleiding van opzwepende muziek in het water gedaan en niet in de lucht en zijn soms best pittig. Door de weerstand van het water wordt de inspanning van de spieren verhoogd  Een oefening in het water zou maar liefst 3x meer resultaat geven als op het droge en je verbrand naar het schijnt een flink aantal kilocalorieën per sessie. Last van blessures heb je niet indien de oefeningen correct worden uitgevoerd. We zijn met een groepje van 30 vrouwen tussen de 17 en de 60. Gewone leuke vrouwen zonder poeha, die heel wat af lachen en kwetteren. Maar vrouwen zijn en blijven nu eenmaal vrouwen, niet altijd lief, soms zelfs gemeen en vaak ook superkritisch voor elkaar. En af en toe klinkt het dan toch : “Heb je dìe gezien??? Hoe oud is die eigenlijk?  En jeetje…..... Wat heeft die een dikke kont”

11-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Er ging een wereld voor mij open, toen ik als -niet altijd- nuchtere noorderlinge mijn lokale vriendinnen, waarvan enkele  van Italiaanse afkomst zijn, hoorde praten over kaartlegsters en witte of zelfs zwarte magie. Allemaal hebben ze wel een nonna of de een of andere zietta of een cugina die zich hier mee bezig houdt. In hun huizen hangen of liggen voorwerpen die het goed of het kwaad binnen of buiten moeten houden. Hoewel ik heel vaak in ben voor een geintje,  en het niet kan laten mijn horoscoop te lezen, als ik die toevallig ergens tegenkom, heeft niemand mij tot nu toe  kunnen verleiden, tot een spirituele seance of om voor mij de kaarten te leggen. Tot een van mijn kennisjes, uit dankbaarheid, omdat ik haar dochter geholpen had met het voorbereiden van haar examen nederlands en hiermee een goed resultaat had behaald, een afspraak voor mij had gemaakt bij een wat volgens haar een hele goeie is! “Ze wil wel eerst het een en ander van je weten!” “Ja, hé halloooo!!!  Zo kan ik het ook!” Moest ik lachen. Want vertel mij;  dat je moeder net overleden is, je pa alleen, je relatie nog niet zo lang geleden verbroken is, één nog thuiswonende zoon, 2 nieuwe kleinkinderen onderweg , en ik zal je precies vertellen wat je graag, of misschien niet graag, wilt horen. Iedereen met een beetje inzicht kan daar zonder veel moeite een mooi verhaal van maken.“Vertel haar maar helemaal niets”  Dacht  ik slim  te zijn.  En zo ben ik dus uit nieuwsgierigheid naar Madame Soleil getrokken. Zij kon mij meteen vertellen dat ik niet van hier was!!!! (Sag se amme groene oge) Over de foto van mijn overleden broer vertelde zij, dat hij in de problemen zat, maar dat hij er wel uit zou komen. (8 jaar geleden is hij er uit gestapt) Ik mocht ook nog een vraag stellen, en op de vraag of Elio Di Rupo al dan niet een goede premier zou zijn? antwoordde zij, dat de kaarten gunstig lagen maar meer kon daar niet over worden gezegd…En toen raadde zij mij, dat ik moest oppassen voor een man met een auto met vier wielen, en kijk, dat vind ik … straf ....... zeer straf …

09-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

07-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Eindelijk heb ik dan voor het eerst een klein succesje bereikt in mijn poging om mijn vader, die sinds het overlijden van mijn moeder, helemaal nergens meer zin in heeft, weer naar buiten te krijgen. En zo heeft hij op 88 jarige leeftijd de eerste stapjes op het wereld wijde web gezet. In de hal van de seniorenflat waar hij woont is een hoekje met een aantal computers, waar iedere flat bewoner gratis gebruik van mag maken. Eerst moest het toetsenbord van alle kanten bekeken worden. En dat was héél anders zag hij meteen. Als mijn vader het vroeger (en nog) niet eens was met de beslissing van de een of andere administratie, dan werd er op “hoge poten” een brief geschreven en daarvoor werd bijna plechtig een oude UNDERWOOD schrijfmachine van stal gehaald, waar dan een paar bladen papier in werden gedraaid met een carbonnetje er tussen en hij vervolgens onder begeleiding van het bijbehorende geratel die deze machines nu eenmaal maakten aan het werk ging. Zo’n machine, waarbij je van te voren goed moet bedenken wat je gaat typen, want “gewoon” even backspacen of hele stukken deleten is er niet bij, een ander lettertype? Zit er niet op, even een zin tussen voegen kon ook al niet, knippen, copieren en plakken? No way........ En dan was er dat pijltje op het scherm en de muis! Die tegendraadse, tegenspartelende lastige muis, die niet wilde zoals mijn vader wilde en die dus af en toe door de lucht vloog, op zoek naar zijn doel “Paps, het is de bedoeling dat de muis op het tapijtje blijft liggen” probeerde ik geduldig te blijven........

Wordt (hopelijk) vervolgd

04-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

“Een goed moment om op reis te gaan; er lijkt geen sprake van oponthoud....."  Stond er dinsdag morgen in mijn horoscoop in "De Krant van Wakker  Nederland.” En dat kwam mooi uit, want ik zou die dag terug reizen naar huis, na weer een paar dagen in het gezelschap  van mijn vader in Amsterdam te hebben doorgebracht.  En net toen ik mij op perron 14a geïnstalleerd had om daar op mijn trein te wachten klonk het opgewekt uit de luidspreker: “De IC trein met bestemming Brussel Zuid  van 9.54 is  i.v.m.  “mompel, mompel , mompel .... afgeschaft!” En dat in 4 talen! Een uurtje later reed de trein inderdaad zonder verder oponthoud in 2 uur en 48 minuten naar Brussel waar bij aankomst juist afgeroepen werd dat de trein met bestemming La Louvière na een vertraging van 15 minuten (dit keer in mijn voordeel) op dàt moment het station binnen reed, en ik dus moest  rennen van het ene perron naar het andere voor mijn aansluiting en het  “genoegen” had deze trein..........! Door een aantal obstakels op de roltrap, in de gedaante van een stel kletsende trutten  uh...dames op uitstap!!!......... voor mijn neus te zien wegrijden.

01-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Een mooi, spiksplinternieuw, nog witter dan wit bloesje... En dan was er die spaghettisaus……

28-05-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het was weer tijd voor de jaarlijkse “contrôle technique”. Dat wij hier in “la Région du Centre” in een soort van economisch rampgebied wonen, dat wist ik al, en dat het ziekenhuis waar ik mij op dat moment bevond in financiële problemen zit, ook daar was ik van op de hoogte. Maar dat het zooooo erg was!  Terwijl ik in ietwat tochtige houding naar het plafond lag te staren, ondertussen aan mijn boodschappenlijstje denkend, want aan wat anders moet je denken tijdens zo’n onderzoek? Even daarvoor had ik de foto’s van de katachtigen op de muur naast mij bewonderd, daarbij bedacht dat het overduidelijk was dat ik hier met een poesjes freak te maken had.  En toen ineens, om 15 uur en een beetje, ging het licht uit en zat “aile D” volledig in het donker. Nou, en daar lig je dan..."Can I get there by Candlelight?" 

Categorie: moet mij weer overkomen.

26-05-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Pinksterzondagmorgen, de dag begonnen met een ontbijtje in de tuin op het terras. Genieten van de eerste al warme stralen van de zon. Genieten van de wolkeloze blauwe hemel. Genieten van de stilte om mij heen, van het getjilp van de vogels, de altijd ruisende populieren. Genieten van de geur van de seringen, van de geur van het pas gemaaide gras. Ik tel de “zegeningen” van mijn leven als “happy single”. Want wat zijn wij gelukkig, ik en mijzelf. Geen gezeur meer aan mijn hoofd, geen chagrijnig gezicht tegenover mij aan de ontbijttafel. Geen verplichte indringende geluiden van een radio die mij ’s morgens veel te vroeg met de realiteit van de dag confronteren. Mijn bed helemaal voor mij alleen. Er moet komende zomer niet bijna dagelijks gevoetbald te worden ( hoewel, ik heb ook nog een zoon, besmet met dat virus. En een paar wedstrijden, die van de “allerbesten” wil ik eigenlijk ook wel zien  ) Geen vent die zo nodig naar het wielrennen moet kijken en daar dan zo bekaf van wordt dat hij na 5 minuten al ligt te maffen. Ik kan als ik wil! 3 afleveringen van Dr. House achter elkaar zien zonder opmerkingen te krijgen en joepie...wat een verrijking, sinds kort kunnen wij hier in Wallonië de Vlaamse zender Vitaya krijgen zodat ik mij dagelijks kan relooken, mijn huis restylen, en hinderlijke geesten kan laten uitdrijven……Maar nu even geen plannen, gewoon genieten van heerlijk niets doen, van helemaal niets te moeten…

En dan gaat de telefoon, het is een van mijn dochters: “Màààm, we gaan barbecueën straks, kom je….?”

24-05-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Hij stond af te rekenen bij de kassa van de supermarkt. Ik had geprobeerd door mij een beetje  gebukt hangend over een winkelwagentje achter de brede gestaltes van twee Italiaanse nonna’s voor mij in de rij te verstoppen.  Tevergeefs, hij had mij gezien, en wachtte mij op. “Verdorie” dacht ik bij mijzelf, “was ik maar meteen terug de winkel ingedoken toen ik hem zag, want "ni vue, ni connue".... Mijn alcoholische ex met wie ik nu al bijna 15 jaar geleden de relatie verbroken heb, omdat hij zo destructief bezig was dat ik er niet langer getuige van wilde zijn hoe hij niet alleen zichzelf maar ook mij en iedereen in zijn omgeving kapot maakte. Maar voor het zover was!  Meerdere keren heb ik mij laten verzorgen op spoed,  en iedere keer was ik degene die probeerde het weer “goed” te maken. De klappen met de mantel der liefde bedekkend.  Want in die tijd dacht ik nog dat het allemaal door mij kwam. “Als een man drinkt, komt dat door zijn vrouw” beweerde immers mijn krengige schoonmoeder die tevens mijn buurvrouw was. Wat heb ik het mens gehaat indertijd. “Bonjour Chérie” lalde mijn ex, daarbij een weeïge lucht, een melange van bier en knoflook verspreidend, die ik nooit van mijn leven zal vergeten......“Mijn ex! ” Vond hij, het nodig de vrouw aan de kassa uit te leggen. Ze keek mij aan en vroeg terwijl ze mij een knipoog gaf:  “une erreur de jeunesse?”. “Zeg wel!” zuchtte ik en knipoogde terug.

21-05-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa