Nog niet zo heel lang geleden was het vaak bijna avontuurlijk en soms bijzonder interessant in de internationale trein en kreeg ik vaak een soort schoolreisjesgevoel wanneer er soms mensen naast of tegenover mij kwamen zitten die open stonden voor een praatje. Mensen overal vandaan, gewoon ergens onderweg op de een of andere citytrip, mensen met bestemming Parijs of Londen en nog verder, mensen van buiten europa die het continent aan doen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mensen van verschillende leeftijden en van allerlei soorten, zo kreeg ik ooit eens een bijna lezing over windmolens en herinner ik mij een Chinese studente op stage in verschillend hoofdsteden en een jonge Portugese student in filosofie, die met een rugzak heel Europa doortrok en een stel hele vrolijke Ieren op Belgische bieren trip en dan was er dat stel uit Buenos Aires, waarvan de vrouw last had van haar knie en ik toen ook, en zoiets schept dan meteen een band. Wij communiceerden in het Engels, Spaans, Frans en met onze handen en wij begrepen elkaar. Het leuke was, die mensen waren ook geïnteresseerd in mij en wilden weten, waar ik woonde, waar ik naar toe ging, gewone leuke babbels. Maar die tijden leken voorbij.
De laatste maanden was er bijna niks meer aan, iedereen zit tegenwoordig met een tablet of een laptop op een schermpje te staren en te scrollen. Of ze zitten met een smartphone met doppen in de oren, die met heel veel tegenzin uit de oren worden gehaald met een gestoorde blik van wat mot je? als er per ongeluk eens iets tegen ze wordt gezegd
..
Maar toen kwam de Fyra, verraste reacties en lachen al in het begin wanneer de trein op tijd het station uit rijdt en dan de vele tunnels onderweg en wanneer dan blijkt dat WiFi verbindingen en mobiele telefoons daar plots verbroken worden omdat er ergens, een draadje in zon tunnel ontbreekt. Plots zijn er weer openingen tot een praatje, verbaasde wat knullige gezichten wanneer ze constateren Hey
..ik heb geen bereik!
|