|
Laatst heb ik naar "Memories" gekeken op de Nederlandse tv. een programma waarin mensen op zoek gaan naar hun oude liefdes. Natuurlijk wordt zon programma gemaakt voor de kijk cijfers, maar echt, eigenlijk heb ik zo mijn twijfels bij dit soort programma's. Eigenlijk vind ik dat zon oude liefde gewoon lekker, romantisch in je hoofd moet blijven zitten. Want stel je eens voor, je vind je oude lief terug mèt een partner en met kinderen, dan kan dat toch alleen maar ellende geven? Of je romantische beeld is voor altijd verpest, of de vonk is er nog, met alle gevolgen van dien. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mijn eerste echte liefde was op de middelbare school. Van hem kreeg ik mijn eerste kus, ergens in een stil hoekje van het fietsenhok Wat was ik verliefd! Hij zat 2 klassen hoger dan ik, en was daarmee eerder van school. Hij kreeg een ander leven en een ander vriendinnetje en weer een ander vriendinnetje. Wat had ik een verdriet in die tijd. Nog steeds als ik the fool on the hill van de Beatles hoor (the Magical Mystery Tour was net uit) denk ik aan mijn eerste lief, want daar schuivelden* we op voor het eerst samen.
Ik heb hem wel eens gegoogled
. Hij heeft een traiteurszaak ergens in de Randstad, misschien dat ik
gewoon uit nieuwsgierigheid?.... eens binnen stap, gewoon voor een pasteitje?
*= slow
Wel doen? Niet doen? Nee ik ben vastbesloten, ik laat mijn eerste "grote" liefde gewoon een mooie herinnering zijn.
|
