|
Opnieuw in contact gekomen met een paar oud medeleerlingen van de school in Amsterdam waar ik de laatste drie jaren van de roaring sixties en de eerste twee jaren van de net zo roaring seventies heb doorgebracht en wij herinneren ons:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het flaconnetje sterke drank in de bureaula van de tekenleraar.
De natuurkundeleraar die je nek zo lekker kneedde ??? als je naast hem de trap afliep Een scheikunde proef die mislukte, maar wij hadden gelukkig onze ogen nog. Geleerd hoe een elektriciteitsdraad in een stekker te monteren.
Aan de lerares Engels vragen: Wat betekent SATISFACTION?
En aan de leraar Frans de vertaling van Je Taime Moi Non Plus? dat in alle Franssprekende landen verboden was, dus niet bij ons en die de flauwerik ons niet wilde geven. In plaats daarvan kregen wij La Mer van Charles Trenet, want dat ging ook over golven.
Met de trein naar Utrecht om daar het theaterstuk La Putain Respectueuse van J.P. Sartre bij te wonen. Of was het toch La Leçon van Ionesco ? Of wij er iets van hebben begrepen? Ik heb die dag in ieder geval nooit vergeten. Naderhand in de stad rondgezworven en pannenkoeken in een van de restaurantjes aan een Utrechts grachtje.
Twee leerlingen die door een andere leerling opgesloten werden in een kast en toen brak de sleutel. Ze werden geschorst voor 5 dagen omdat men dacht dat ze oneerbaar bezig waren geweest maar dat waren ze niet
zeiden ze
..
De lerares Duits, een al oudere heel lieve dame, die ook biologie les gaf en Duits gaf als ze biologie moest geven en biologie als het Duits moest zijn
.. En als wij geen zin hadden in Duits dan gooiden wij een balletje
.. biologie op en daarom waren wij heel slecht in Duits maar wisten wij alles over hoe zich voort te planten (en vooral hoe niet) en ook alles over konijnen, harige spinnen en andere rollebollebeesten
.. Toch nog een boekverslag Duitse gedichten, een dag voor de deadline. Heinrich Heine gekozen, en alleen maar omdat het hele korte gedichtjes waren. (logische gedachtegang) Bleek het de lievelingsdichter van de lerares. Ze prees me regelrecht de hemel in! Om vervolgens zelf heel gepassioneerd enkele van zijn gedichten voor te dragen. En ik, die niet eens de moeite had genomen mij in de vertaling te verdiepen voelde iets dat verdomd veel op een schuldgevoel leek.
De Ryam schoolagenda die uitpuilde van de door ons ingeplakte fotos van the Stones, Bob Dylan en Boudewijn de Groot en vol stond met spreuken zoals: De groten van deze aarde zijn alleen maar groot omdat wij op onze knieën liggen. Laat ons opstaan!
Op het matje moeten komen bij de baas van de school die ook aan psychologie deed en die je minuten lang zwijgend kon taxeren om dan plotseling te vragen of je wel van je ouders hield
. CREEPY
The story of Kasangwa the Rhodesian Lion een Engels lesboek en een van de leerlingen die klierig deed en Kasangwa speelde door met een tand aan een veter uit zijn mond bungelend brul geluiden te maken. Hij werd er uitgestuurd, maar gaf het niet op, door de glazen ruit van de deur ging hij verder en de lerares die met veel moeite probeerde om COOL te blijven.
Met dezelfde Cool prof naar de film op vrijdag namiddag: Yellow Submarine, Woodstock, The Ballad of the Easy Rider, Midnight Cowboy
.
Met mooi weer een baalmiddag nemen. En met zn tweeën op een oude Solex, geschilderd in hippe kleurtjes van Amsterdam naar Zandvoort rijden. Twee uur heen en twee uur terug
..veel te laat weer thuis en op onze donder krijgen........
Met dank aan Hella voor de gedeelde herinneringen.
|
die herinneringen he Loewiesa...goed dat ze die niet kunnen afnemen..zelfs als Alzheimer toeslaat vergeet je het niet...wat anders met ons korte geheugen
heb jij daar nog nooit an gedacht een boek te schrijven, dat gaat bij jou zo vlot en echt aangenaam om te lezen. Mijn gedacht moet dat een bestseller worden 
