|
om dit alles een plaats te geven, de tijd heelt alle wonden maar toch blijven de emoties de overhand houden, toch in het begin.
Dat je de kleinkinderen leert omgaan met vreugde en verdriet, het hoort er gewoon bij, ik vind dat je dat moet helpen verwerken. En mij heeft het ook geholpen dat onze kleinkinderen zo goed kunnen omgaan met het overlijden van hun overgrootvader, dat gaf me een goed gevoel. Een grootouder is nog iets anders natuurlijk en ikzelf heb daar vroeger echt veel onder geleden, gewoon omdat we zulk een goed contact hadden. Ik heb mijn overgrootvader weten sterven en later mijn overgrootmoeder mee helpen begraven, ik was toen amper 9 maar deed flink mee met de familie, al begreep ik niet echt goed waarom die mensen zo'n verdriet hadden. En dat ze daarna heel rustig aan de koffietafel zaten, net of er was niks aan de hand, daar kon ik toen niet bij. Mijn eigen grootouders heb ik ook mee begraven maar toen was ik al wat ouder en ja, ook dat brengt verdriet mee, gewoon omdat je je ouders ziet wenen, het verdriet een plaats geven is niet altijd gemakkelijk, ik wou dat ik toen wat meer hulp daarbij had gekregen, al mag ik echt niet klagen, het blijft ergens toch wel hangen.
Waarmee ik het vrij gemakkelijk had was het overlijden van mijn vader in februari, daar had ik in mijn hoofd en hart al afscheid van genomen. Na een "goede" dag was ik tevreden om op alles terug te zien vlak na zijn dood. We hebben toen gepraat, hij vroeg nog honderd uit en ja, dat heeft me vrede gegeven om het te verwerken, al deed zijn overlijden ook wel even pijn. Nu ben ik dankbaar dat ik zo goed voor hem heb kunnen zorgen, dat iedereen tevreden was met wat we gedaan hadden, dat was wel anders bij mijn schoonmoeder, daar kregen we allerlei verwijten en dan duurt de verwerking veel langer, je moet je daar ook tegen verzetten en dat is niet altijd gemakkelijk.
Ach, geef het zijn tijd en de pijn om het verlies wordt heel zeker verzacht, als het je een troost kan zijn, we zijn ook op een begrafenis geweest vrijdag, er waren er twee maar we moesten kiezen. Daar was bijna geen kat in de uitvaart en dat vind ikzelf dan weer zielig, een vroegere buurvrouw en buurvrouw van mijn vader, medebewoner van het rusthuis.
Laat vooral alles rustig over je heen komen en overhaast niks, laat iedereen maar zeggen en doen, je moet het op je eigen tempo verwerken, nog veel sterkte aan iedereen van de familie en probeer de kinderen goede waarden mee te geven. Een mens die zijn emoties toont is voor mij een goed mens, tenzij hij of zij comedie speelt maar bij verdriet is dat niet zo, dat heb je of dat heb je niet . . .
24-06-2012 om 17:43
geschreven door Chrisje
|
)
- maar ik deed het om hem mijn liefde en dankbaarheid te tonen.
