|
Het regent, het waait geen weer om er een hond door te jagen zeggen ze dan. Daarom het ideale moment om eens terug te denken aan vroeger toen nieuwjaar eraan kwam!
Toen ik nog een kleine snotter was, hadden ze nieuwjaar ook al uitgevonden. Iedereen trok dan zijn schoonste hemd of jurk aan om nieuwjaarsavond te vieren . Als iedereen - en dat waren meestal mijn ouders, grootouders ,de nevenburen , een paar vrienden en wij kinderen”- aanwezig was, was dat dan ook een getetter van jewelste. De vrouwen kletsten over de aankoop van hun nieuwste jurk en nylonkousen zonder naad en de mannen waren aan het stoefen over hun duiven en hun vinken dat de pluimen in het rond vlogen. Af en toe werd er ook tegen ons iets gezegd zo in de zin van :” Zeg, zie ne keer stille als de grote menschen klappen!”
Daarom gingen we liever buiten spelen tot we aan tafel mochten ,daar konden we ons eens uitleven. Soms hadden we wel eens geluk dat het gesneeuwd had en dan werd er duchtig met sneeuwballen gegooid of “glijdbanen” gemaakt. Als er dan al eens eentje uitgleed en de “ beste kleren” besmeurd waren, was dat plezant tot we binnen moesten om aan tafel te gaan. Het jaar was nog niet eens gans uit en we kregen nog een laatste preek te horen!
Als de opgevulde kalkoen zo goed als op was ,gingen de vrouwen weer aan den tetter bij de afwas en de mannen genoten van een extra “ druppel. Wij probeerden wakker te blijven tot het nieuwe jaar werd ingezet. Deze die om middernacht nog wakker waren, kregen de gekende nieuwjaarskussen, drie van de moeders, drie van de grootmoeders, drie van de vaders en drie van de grootvaders enz…. amai mijn voeten, daar kwam geen einde aan. Als dat kussengedoe afgelopen was, stond je meestal zodanig vol met lippenstift dat je een zakdoek met white spirit moest pakken om al die verf van je smoelenwerk te krijgen.
‘ s Anderdaags zetten we het nieuwe jaar goed in en gingen we met onze “beste” kleren aan bij meter en peter nieuwjaren. Wij moesten niet ver lopen want die woonden naast ons Daar kwam le moment suprème, waar we als kleine snotters onze nieuwjaarsbrief moesten voorlezen en dat per anciënniteit. Op school had de juffrouw een tekst op het bord geschreven die wij overgeschreven hadden op onze grote nieuwjaarsbrief en dat in ons schoonste doktersgeschrift . Fier als een gieter lazen we onze nieuwjaarsbrief voor en kregen als beloning een pakje, soms een schone enveloppe met een spaarcent in ! Terwijl we als jonge snotter nog niet echt de waarde van het geld kenden, keken we toch uit naar wie het schoonst gekleurde briefje zou krijgen. Ja, ik moet zeggen dat er in die tijd niet met geld gesmeten werd.
Op straat was het een komen en gaan van volwassenen die te voet en met een fles drank op zak gingen nieuwjaren! “ De wins van ‘t joar…” klonk het als ze mekaar voorbijstaken en “ van ’t zelfde” volgde er dan meestal daarop! Jaja, Iedereen wenste iedereen een gelukkig nieuwjaar en hoe later op de dag hoe luider en zelfs met gezang!  Als dan de sneeuw of de vorst voor de extra sfeer zorgde, waren er zelfs die naar mate de avond naderde uit puur enthousiasme de grond kusten ! 
En zo ging het jaar na jaar. De tijden veranderen en nu staat 2021 voor de deur. Alles moet nu chic zijn en met veel luxe en vertoon, met overladen tafels en bubbels en drank en veel cadeautjes… Ok , we doen er allemaal aan mee maar of we de warmte ,de eenvoud en de gezelligheid van vroeger daarmee overtreffen? Als ik in mijn geheugenarsenaal grabbel dan weet ik het nog niet zo direct!
Jaja, de feestdagen verlopen nu anders dan vroeger hé en zeker dit jaar door corona!
|
)
Ik wens jou alle goeds toe in deze laatste week van 2020 en het allerbeste voor 2021. Oprecht lieve en warme groetjes van mij, Monique.
