Gisteren het bericht gekregen dat de dochter van een heel goede kennis op 32 j overleden is na een hartstilstand in de armen van haar partner. Het kwam over als een shock! We wisten dat ze ziek was, want ze sukkelde al een tijdje met de gezondheid maar men vond de oorzaak niet. Uiteindelijk kreeg ze toch het " verdict" ze had sarcoïdose, een zeldzame systeemziekte met onbekende oorzaak. Het hele lichaam kan aangetast zijn, maar er is een voorkeur voor de longen. De ziekte komt gewoonlijk voor bij jong-volwassenen (20-40 jaar) en even vaak bij mannen als bij vrouwen. De ziekte wordt gekenmerkt door zogenaamde "granulomen", kleine opeenhopingen van ontstekingscellen. De ontsteking is vaak zichtbaar op een röntgenfoto van de longen door middel van vergrote lymfeklieren tussen de longen en soms verdichtingen in de long zelf.
De meest voorkomende locatie voor deze granulomen is in de longen, maar ook in de huid, ogen, hart en nieren openbaart de ziekte zich wel. De ziekte openbaart zich vaak met klachten van moeheid, hoesten en kortademigheid. Ook gewrichtsklachten, oogklachten, huidafwijkingen en gewichtsverlies zijn vaak genoemde symptomen.
Ik herinner mij Ellen als een jong, vrolijk ding dat vol enthousiasme kwam aankloppen om via de dochter info te krijgen over de studierichting lerares. Ze ontleende zelfs cursussen van haar en kwam af en toe aan huis. Ze was een opgewekte, lieve meid en bleek later ook een prima leerkracht te zijn tot opeens zomaar, een onverklaarbare vermoeidheid toesloeg en ze de job - die ze zo met hart en ziel deed - niet echt meer kon uitoefenen. 3 jaar heeft haar ellende geduurd, de hoop op genezing bleef, enkel de vraag wat er nu precies scheelde werd nooit opgelost , tot heel recent en nu is ze er al niet meer... Het moet verschrikkelijk zijn om op zo'n jonge leeftijd je kind te verliezen. Twee jaar geleden was het de zoon ( 34j) van onze West Vlaamse vrienden en nu Ellen.... Ik had daar straks even de moeder aan de lijn en ze beseffen nog niet ten volle wat hen overkomt. Dat Ellens gezondheid achteruit ging, dat wist iedereen maar er was geen enkele aanduiding dat het slechtste zomaar kon gebeuren. Het is zo moeilijk om een schreiend moederhart te troosten!
Onze dochter loopt hier nu dagelijks rond en ik kan het mij niet voorstellen wat het zou betekenen mocht ze zomaar uit ons leven verdwijnen. Alle huidige drukte en hectische toestanden verdwijnen in het niets als je door zo'n droevig nieuws wordt overvallen. Daar zal ik nog vaak aan denken de komende weken als het hier wat te veel wordt en ik weet nu al dat zaterdag bij de uitvaart een moeilijke dag wordt voor de ouders vooral, maar ook voor alle vrienden en kennissen van een toffe, jonge meid die veel te vroeg moest gaan. Straks valt hier ook nog eens de zoon, schoondochter en hun 4 kinderen binnen want ik organiseer telkens iemand verjaart een etentje. Wat zal ik ervan genieten dat iedereen hier bij ons is.. alles is zo vergankelijk...
De dood neemt alles maar geeft niets, het is als een wakker worden aan de verkeerde kant van je dromen. We dragen je mee in ons hart Ellen!
Reacties op bericht (9)
27-10-2009
Dag Natoken
Dit is vreselijk, maar helaas het gebeurt. Knuffel, Loewiesa
27-10-2009 om 13:12
geschreven door Loewiesa
26-10-2009
..
Niet eerlijk, dat is het gevoel dat ik krijg als er jonge mensen zo plots uit het leven gerukt worden. De mens wikt, maar het lot beschikt. Groetjes.
26-10-2009 om 14:57
geschreven door ludovikus
..
Intriest Natoken,als je moest weten hoe dankbaar ik ben dat mijn kinderen allemaal gezond zijn(toch van lijf en leden...het kan allemaal zo vlug omslaan,zeker rond deze tijd staan we er dikwijls bij stil he!dikke kus!
In de liefde kent men elkaar omdat men elkaar bemint. In de vriendschap bemint men elkaar omdat men elkaar kent. kus en knuffel voor een fijn begin van de week!
26-10-2009 om 13:58
geschreven door lipske
erg...
het lijkt wel of we met ouder worden steeds minder bestand lijken tegen het verdriet dat anderen overkomt, niet natoken? onlangs had ik het hier nog met mijn hollandse vriendin over, zij ondervindt net hetzelfde en ik wil je graag haar tip meegeven, ttz : iets om in gedachten te houden, zijzelf heeft in haar werkkamer volgende tekst opgehangen : "voldoende mezelf beschermen tegen het verdriet van een ieder, het wel op medeleven meeleven."warme knuffel
26-10-2009 om 12:43
geschreven door paz
Een fijne nieuwe week,ik lees hier geen goed nieuws spijtig he
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen. Lieve groetjes dikke knuffel
26-10-2009 om 11:37
geschreven door Brigitta
ach
vreselijk nieuws , ik heb daar geen woorden voor ...
ik hoop dat die mensen zich erdoor slaan met elkaar te steunen ...
in deze periode van het jaar , november , a.s. is het al moeilijk hé...
goed voor jou dat je het nu druk hebt , liefs
vreselijk wat mensen allemaal kan overkomen Natoken....
.... en dit voelt zeker niet fijn vooral als je die mensen goed kent zoals in jou geval.... van zo een nieuwsbericht blijft het toch even nazinderen. Daarbij komt dan nog dat men dit heel moeilijk kan aanvaarden , vooral omdat het over jonge mensen gaat..... Jammer, maar helaas, niemand kan dit verhinderen. Het zal voor die echtgenoot en familie een zware dobber worden vrees ik, hopelijk kunnen ze elkaar hierin goed steunen om zo het verlies van een dierbare te boven te komen.
25-10-2009 om 23:35
geschreven door Amor Fati
Wat is dat
toch allemaal zo intriest en het gebeurt zo dikwijls. Ik ben dan echt zo'n ongelukkig geval dat zich maar steeds blijft afvragen, wat de zin daarvan is. Kan dat niet van me afschudden, of me bij het onvermijdelijke neerleggen. En daar doe ik vooral mezelf mee tekort. Hoop det die partner en de ouders het kunnen plaatsen en bij elkaar steun vinden in hun verdriet. Warme knuf op deze zondagavond. Michelly
)
.
.