Een tijdje terug zat een familie huismussen in onze tuin!
Pa-mus en Ma-mus hadden hun nestje gemaakt in één van de bomen.
Op een dag bleef Ma-mus bij de haard op het nest zitten, terwijl Pa-mus als noeste arbeider heen en terug vloog om eten in het bekje te brengen.
Het ging zo weken aan één stuk, tot op een dag de eitjes gingen scheuren en er een paar kleine musjes geboren werden.
Ma-mus en Pa-mus waren zeer begaan met hun kroost en waren steeds in de weer, tot de musjes pluimen kregen en plaats namen op de rand van het nest.
Na een harde val op de grond konden de kleine musjes nog rekenen op Pa-mus en Ma-mus.
Na een tijdje konden de musjes eindelijk hun vleugels uitslaan.
Ze vlogen en tjilpten dat het een lust was.
Ma-mus en pa-mus zaten te kijken in het lege nest hoe de musjes hun eigen weg zochten. Toen de kleine musjes niet meer in zicht waren, verlieten ook pa-mus en ma-mus het nest.
Het lege nest syndroom was een feit.
De lege gebroken schelpen waren nog de enige herinnering aan de opvoeding van dit mussen gezin.
Ook die kleine mussen zullen nu hun weg moeten zoeken tussen de gevaren der natuur!
Het is een doodsimpel en onnozel mussen verhaal!
Maar als men eens goed denkt en men zich in de plaats stelt van pa-mus en ma-mus, als men de dagen en maanden vervangt door jaren en als men het nest vervangt door een huis.....
Hoever staan we dan nog van dat ei, dat voor ons de wieg was van onze kinderen, tot de kinderen hun eigen weg gaan en je als ouder achterblijft in het vertrouwde nest van waaruit je zorgend blijft meekijken?
Gewoon even de ogen sluiten en je in de plaats stellen van die mussen familie en je zal zien dat er veel gelijkenis is met onze manier van vliegen!
Dat ging gewoon door mijn hoofd na wat er de voorbije maanden allemaal gebeurde ....
Reacties op bericht (8)
23-07-2011
ach
Als de eerste het nest verlaat voel je je echt verloren... die leegte... wanneer je eindelijk gewend geraakt aan de toestand vliegt de tweede het nest uit en dan voel je je een tijd echt rot... maar nu beklaag ik de ouders die hun kinderen het huis niet uitkrijgen... er komt een tijd dat je het wat rustiger aan wil doen...
23-07-2011 om 22:56
geschreven door Myette
denk niet dat Ma & Pa-Mus last hebben van het lege nestsyndroom zoals vele mensen Natoken.... maar garanderen kan ik evenwel niet want ze hebben het me niet verteld de mussen
Amor Fati wenst je een aangenaam weekend toe!
Neem het leven niet te serieus, maar relativeer
Het leven is eenvoudig, het is de mens die alles compliceert
Het geluk ligt binnen het bereik van iedereen, het gaat erom het te ontdekken
23-07-2011 om 22:48
geschreven door Amor Fati
Groeten van Fjak@
Wel dat musje van mij is dan wel een grote vogel geworden hoor Natoken
Al dat leven, al dat even.
Het is de kunst om van
dat even je leven te maken.
23-07-2011 om 16:25
geschreven door Fjak@
Wens je een fijne zaterdag vriendin
Wat heb je dit hier zo mooi geschreven de mus, maar soms is mijn man wel eens boos op de musjes dat ze in zijn salade pikken hahahaha
Denk goed na over wat je wilt, en bepaal je nieuwe doelen, als je verleden kunt vergeten, dan kun je echt weer voelen. Wees oprecht en eerlijk voor jezelf, en in het algemeen, verplaats je in gevoelens van mensen om je heen. Liefs Nikki
23-07-2011 om 14:49
geschreven door Nikki
musjes ??
na AL die jaren heb ik er nog last van , van dat lege nest syndroom ! een mus of een mens , je wil " troetelen " en je kunt het niet meer !
23-07-2011 om 10:25
geschreven door ani
Dat lege nest-syndroom ...
is bij vogeltjes gelukkig redelijk snel opgelost, maar bij ons blijft het vaak hangen. Zeker wanneer we merken dat het bij onze kinderen niet zo lekker gaat als wij graag gewild hadden. Zo vrij als een vogeltje, dat klinkt wel aardig, maar bij ons mensen ligt het toch net even anders, denk ik zo.
23-07-2011 om 08:16
geschreven door thea
we zijn allemaal wat te vergelijken met die musje familie
ik ga seffens de bramen en boontjes verzamelen ...toch lekker het kleine beetje dat ik heb uit de tuin... er zijn van de week nog verse boontjes geplant en sla gezaait...de nieuwe patatjes vielen tegen ...wel groot maar er staan er weinig aan ...en nu ben ik weg
23-07-2011 om 07:07
geschreven door Jeske
Fijn inmaak weekend mateke
.
Alle dagen van de week hebben hun charme,
Maar de zaterdag wil ik speciaal omarmen.
Het begint al in de ochtend als ik wakker wordt
Geen schreeuwend geluid van de wekker die me stoort.
Rustig je ogen open doen en je strekt je nog eens lekker uit,
Dan langzaam opstaan en je bedje uit.
Als eerste een bakkie koffie en daarna de computer aan,
om dan hier tekomen en je een
& fijn weekend warme groetjes en knufke van ikke voor jou
)
