Zeg jij het maar: Een stevige knuffel of een Franse colère...?
Onlangs was ons kleindochtertje boos. Heel boos. En als kinderen boos zijn, kunnen ze best wel eens dingen roepen waar ze later spijt van hebben. Dat weet ik nog, want ik ben ook ooit zo jong geweest. :-? Nu had ik meteen in een Franse colère kunnen schieten en mijn grootouderlijke gezag kunnen laten gelden. Maar dat deed ik niet. Ik herinnerde me ineens een Indianen verhaal van lang geleden...Vraag me niet hoe ik daar op kwam!
Zo ging het verhaal... Hert was op weg naar de grote geest op de top van de heilige berg. Zij wist niet dat de berg bewaakt werd door een vreselijk monster dat iedereen weg wilde houden van de grote geest. Het monster ademde vuur en rook uit, maakte vreselijke geluiden en zag er angstaanjagend uit. Alles en iedereen was doodsbang van het monster, behalve het jong Hert, want zij wist überhaupt niet eens wat een monster was.
Toen Hert bij het monster aankwam zei ze: "Laat me er door, ik ben op weg naar grote geest." Ze keek hem aan met ogen vol liefde en mededogen. Het monster begreep er niks van. Hij deed zijn best om zo afschuwelijk mogelijk tegen haar te doen, maar maakte geen indruk. Hert bleef hem met haar grote, lieve, zachte ogen aankijken. En langzaam begon het steenharde hart van het monster te smelten. Zijn grote, lelijke lijf kromp ineen tot het formaat van een walnoot. En Hert huppelde vrolijk verder de berg op.
Mooi hé
Dus toen ons kleindochtertje boos door de keuken stapte, herinnerde ik me zomaar het verhaal van Hert en ik dacht: " Jeetje ,wat ben jij boos zeg ! " Niet dat je bijzondere gaven nodig had om dat op te merken. Dat kon een blinde kip nog wel zien, laat staan horen.
Wat ik ook meteen dacht was: "Wat heb jij het moeilijk. Die boosheid is helemaal niet voor mij bedoeld, je bent pisnijdig op ..of iets ligt op dat klein hartje te wegen... Dus ik liet haar uitrazen en bleef rustig en lief en zacht.( als oma heb je de tijd gehad om dat te oefenen!!) En zij werd stil en begon te huilen en zo kwam ik te weten wat er uiteindelijk aan de hand was, ze miste haar bomma.. och arme dat kind. Een heel stevige knuffel deed hier meer wonderen dan een strenge berisping.
Reacties op bericht (10)
03-07-2012
Lieve groetjes vanwege Nikki
Och arme de meis,het is goed dat oma Nany haar dan goed kan opvangen
Ons lichaam dat enkel een verkregen omhulsel is wat als gebonden oogt een ziel echter blijft naar vrijheid zoeken in de open ruimte tussen leven en dood Nikki
03-07-2012 om 16:32
geschreven door Nikki
Goedenamiddag Natoken.na mijn korte blogstop waarin ik enorm verdriet gehad heb neem ik nu terug de draad in bloggenland op.
We zijn vandaag dinsdag 3 juni.Hopelijk wordt het een mooie zonnige dag vandaag.Na een korte héél moeilijke periode ben ik dan terug in bloggenland en ik wens Jullie een mooie en gezellige dinsdagnamiddag toe met vele lieve en dankbare groetjes vanwege Jos.
03-07-2012 om 16:20
geschreven door Jos Vande Ghinste
moeilijk voor zo'n uk ook
als wij het moeilijk hebben met verlies en er kunnen over praten .... voor zo'n kind is het ook lastig , om er mee om te gaan , knuffelen helpt voor ENORM veel zaken , zeg maar liefde en zachtheid helpt bij een kind meer dan ook moeilijk doen ! een fijne rest van de dag natoken !
03-07-2012 om 15:02
geschreven door ani
Piepelou Nanneke
Hallo goede morgen, ik ben er weer om u een aangename en fijne dinsdag te wensen...in Retie gaan ze er nog eens invliegen..dat is al een goei voornemen ...nu nog uitvoeren ! Bedankt voor uw lieve reactie en bezoekje Knufje en liefs, ikke
03-07-2012 om 07:13
geschreven door Jeske
02-07-2012
*
Ik kies zonder twijfel voor de knuffel. Dikke kus x 2 en tot in den draai!
02-07-2012 om 22:51
geschreven door Huismusje/Petra
Groeten van Fjak@
Ja een rustige aanpak is altijd beter dan dan zelf in een colère te vliegen.Ik maak dat hier dagelijks mee bij buren recht over ons. Dat meisje is door studies wat dolgedraaid maar kan zelfstandig wonen , van zodra haar moeder daar is is dat een geroep en getier ik kan het niet begrijpen waarom die moeder het niet anders opneemt. Deze jonge dame kan met ons wel goede gesprekken doen omdat zowel mijn man als ik kalm en correct met haar zijn.Op een dag zei ze tegen mij ze zouden beter al die pillen dat ik moet slikken aan men moeder geven. Dit gaat nu wel over een volwassen persoon , maar is wel door studies in de hersenen getroffen, dus ze kan er ook niet aan doen ze is nu 28 jaar. Maar zeker weten met rust en kalmte bereikt men veel meer, en komt de waarheid er dan toch uit. Dikke kus , want je verhaal was weer heel mooi weergeven.Fjak@
02-07-2012 om 21:00
geschreven door Fjak@
kleine kinderen en hun gevoelens
Kleine kinderen kunnen heel raar reageren als er iets is dat ze kwijt willen en dat hen pijn doet.
Zo hadden wij een buurjongen die zowat aan zijn lot werd overgelaten in de vakantie. De moeder zat aan de fles, vader was werken en hijzelf, die jongen dus, was meestal alleen thuis. En dan kwam hij al snel bij ons zijn troost zoeken, hij wist dat er twee meisjes waren en dat ze goed met hem konden opschieten. Het stoorde me dan ook geeneens dat hij veel bij ons over de vloer kwam, hij speelde en deed volop mee met onze kinderen, ze waren wel wat ouder dan hij maar dat kon hem blijkbaar niet schelen.
Op een dag was ik er alleen mee en ik was erwten aan het trekken van de planten, die waren in hun geheel uitgetrokken op het veld. Toen ik daar zo zat kwam hij op mijn schoot gekropen, vleidde zich tegen mij aan en vertelde me met een heel droevig stemmeke "Ik mis mijn mama", hij gaf me een zoen en kroop nog wat dichter tegen me aan zodanig dat ik helemaal niet meer kon verder werken. Ik heb dan ook alles gelaten voor wat het was en dan kwam het eruit "Mijn mama is weg ! En ik heb zoveel verdriet . . . !" en toen kwamen de waterlanders.
Ik kon hem kalmeren omdat het toch al tegen de avond aan liep en ben met hem mee gegaan tot bij hem thuis, daar ving zijn papa hem op en ik hoop dat het hem in het leven wat beter is vergaan dan toen in die tijd.
Hoe vaak hij bij ons mee aan tafel schoof, je kan het niet geloven, hij was altijd de eerste om de tafel mee te dekken als ik zei dat het eten klaar was, de jongen was ocharme aan zijn lot overgelaten, tot op de dag van vandaag herinner ik me hem nog steeds, die jongen had toen echt verdriet maar heeft verder er nooit iets over gezegd, alleen toen we daar zo alleen zaten en onze kinderen weg waren . . . ik vond het toen zo zielig . . .
02-07-2012 om 14:55
geschreven door Chrisje
..
zo is het Natoken, die kleine kinderen kunnen zich nog niet goed uiten, zeker hun verdriet niet. Bovendien zien ze thuis het verdriet dat hun ouders en hun bompa nog verwerken. Onze jongste zoon, normaal een ongelooflijk rustig kind, kwam ooit na een lang verblijf in't ziekenhuis thuis, nog steeds heel kalm. Maar plots begon hij te gillen en te krijsen en te stampen. Ook hij had de woorden toen nog niet om zijn frustraties te uiten en gelukkig begreep ik toen ook dat zijn gedrag op dat ogenblik de enige manier was. Na mijn maand aan zee met Zij die we niet meer gaan benoemen, voel ik me ook nog altijd vreselijk gefrustreerd. Ik wil of kan me tegenover B. ook niet uiten, want hij kan er natuurlijk niets aan doen. Maar gelukkig heb ik mijn blogmaatjes waar ik mijn frustratie weldra kwijt kan. Heel dikke knuffel.
02-07-2012 om 12:23
geschreven door bojako
zo zie je maar, hoe klein of jong ze ook nog zijn Natoken, ze kunnen best ook gefrustreerd en boos raken omwillen van soms heel begrijpelijke dingen....
Een aangename Week toegewenst vanwege Amor Fati
Wie de dag plukt als een bloem oogst het boeket van zijn leven
02-07-2012 om 10:51
geschreven door Amor Fati
Piepelou Nanneke
Ben heel stillekes hier geweest met een antidecompressie knuffeltje kan het best geloven dat je het nu over je krijgt je ben ook lang nen ferme steunpilaar geweest voor ieder Fijn toch he samen BBkoeien met zen allen lekker smullen ...wij hebben gisteren geknabbelt uit het vuistje het was hier weer behoorlijk druk ...we kregen een ferme groep rond 11 uur ...en om 1 uur was de deur open voor de rest...en rond 3 uur kregen we een ferm pak hemelswater en nadien weer de zon om alles op te drogen ...en nu ben ik verder ...mateke laat u niet doen hoor !!! Ik klaag niet over weer zunne het helpt dat er af en toe een buike valt ... moeten we niet sproeien ! maar ik zou toch nog graag wat vlindertjes zien ... en zaadjes plukken ...en bbq ...en picknicken maar nu is het Monday moorning bah ... we weten weeral waar we aan toe zijn
)
...
