De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Schurft, difterie en mazelen – ziekten die in Duitsland als bijna uitgeroeid werden beschouwd, vieren blijkbaar een comeback als gevolg van de massa-immigratie. Onze redactie beschikt over exclusieve gegevens. Maar de federale overheid stopt plotseling met het registreren van sommige cijfers. Waarom?, vraagt Gunther Strauss.
Ziekten die voorheen bijna waren uitgeroeid, hebben door de toestroom van migranten weer voet aan de grond gekregen in Duitsland. Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne en de daaropvolgende vluchtelingenbeweging in 2022 is het aantal gevallen van difterie verachtvoudigd tot 172 gevallen vergeleken met het voorgaande jaar, zoals blijkt uit het antwoord van de federale regering op een kleine interpellatie van AfD-parlementariër Jan Wenzel Schmidt, die exclusief beschikbaar is voor onze redactie. In 2023 daalde het aantal diagnoses licht, maar bleef ruim boven het niveau van voorgaande jaren.
Infectieziekten nemen schrikbarend toe door de ongebreidelde instroom van asielzoekers overal in Europa.
Vluchtelingen kunnen dragers zijn van ziekten die hier al lang uitgeroeid zijn. Infectieziekten steken nu opnieuw de kop op. Ze worden geïmporteerd door nieuwelingen die van heel ver gekomen zijn om hier de hemel op aarde te zoeken. De belastingbetaler werkt zich uit de naad om hen opvang, eten en drinken te geven.
Virussen, microben en bacteriën hebben vrije toegang tot het luxueuze Westen. Zij banen zich een weg doorheen poreuze poriën van kartonnen grenzen die zo lek zijn als een zeef. Open grenzen- en welkomstpolitiek zetten ons een stap terug in de evolutie naar een superbeschaving met overvloedige welvaart. Europa: eerst welvaart, nu 'verarming'! Dankzij de 'verrijkers' die hier hartelijk welkom geheten worden zonder medische screening. Ik kan me niet voorstellen dat nieuwkomers allemaal 1 voor 1 gescreend worden. Een groot deel van hen verdwijnt spoorloos om incognito als illegalen onze eigen bevolking bloot te stellen aan besmettingsgevaar.
Al in 2018 signaleerde de Brusselse vervoermaatschappij in Haren schurftgevallen, maar het werd gebagatelliseerd. En twee studenten van UHasselt waren ook al besmet met schurft. Ook migranten in het Brusselse Maximiliaanpark vertoonden tekenen van schurft, en leden bovendien aan tuberculose. Zowat 100 agenten liepen toen het risico om besmet te worden door de overdraagbare ziekten.
En dan zwijgen we nog over de vele besmettelijke ziekten die onder de radar blijven.
De twee Zweden die door Abdesslam Lassoued vermoord werden.
Op 16 oktober vorig jaar werden twee Zweden doodgeschoten toen ze in Brussel de wedstrijd België-Zweden volgden.
De dader van de aanslag was Abdesslam Lassoued, een illegale Tunesiër die de weg kwijt was naar de uitgang van ons land en hier als illegaal bleef ronddwalen om te broeden op snode plannen.
Ons land vond het niet nodig om de terreurdreiging naar het hoogste niveau op te trekken, zoals Frankrijk deed na de moord op een Franse leraar in Arras. Er werd gewacht tot er doden vielen! De twee dode Zweden.
En nu zegt Comité P dat de dramatische aanslag op de twee Zweden niet vermeden kon worden door de politiediensten. Een schrijffout in de naam van de moordenaar (Abdeslam) verhinderde een vlotte verbinding tussen verschillende politionele databanken. Toch zou deze stommiteit geen oorzakelijk verband hebben met het niet kunnen voorkomen van het drama.
Net zoals Abdesslam Lassoued dwalen er zowat 150.000 illegalen rond in ons land. Ze zijn zo talrijk geworden dat veiligheidsdiensten ze niet meer kunnen volgen, ze zijn de tel kwijt. Na een asielafwijzing krijgen mensen een papier waarop staat dat ze het land moeten verlaten. Ze kieperen het bevelschrift in de vuilnisbak en duiken onder, verdwijnen in de massa, leven van diefstallen, overvallen of drugshandel. "Als afgewezenen het land niet verlaten is er weinig tot geen opvolging", aldus migratie-expert Temmerman.
***
Deschrijfwijze van exotische namen was vroeger bij mijn collegaatjes ook al een probleem. De sloddervossen sloegen met hun klak naar de spelling van vreemde namen van migrantenleerlingen. Er was er zelfs eentje dat het alfabet niet kende...
Vanmiddag tegen 15.00 uur bevonden zich een moeder met haar 4-jarige dochtertje in een NORMA-supermarkt in Wangen in de Allgäu (Duitse deelstaat Baden-Württemberg), toen een 34-jarige Syriër onverhoeds op het kind af rende en met een mes op haar instak.
Deze moordlustige Syriër hebben wij met ons veel te grote hart welkom geheten. Door onze onmetelijke menslievendheid worden we vertrappeld door vreemde volkeren: Syriërs, Oekraïners... maar ook negers die pas uit de bomen gekropen zijn en niet weten wat een autosnelweg is. Ze denken dat ze hier overal mogen lopen, net zoals bij hen in het oerwoud.
1 april 2024: Christenen en Moslims vieren samen Pasen en Iftar
Een buffet van 2 kilometer lang stond er zondagavond in Borgerhout op de Turnhoutsebaan. Een lange Iftartafel. Niet 'Paastafel', maar 'Iftartafel'. Een veel te lange tafel waaraan christenen en moslims samen zaten te smullen en te smikkelen. Allah keek toe en was tevreden.
Bij het zien van die weerzinwekkende beelden op tv, bekroop me een onbehaaglijk gevoel. Onze eigen paastradities komen in 't gedrang als we samen met de islam de verrijzenis van Jezus vieren. Het is een soort heiligschennis, een verwording van onze eigen paastradities die we niet genoeg koesteren.
Zien we nog kinderen kijken in de hoge blauwe lucht naar voorbijtrekkende paasklokken die van Rome komen vliegen om ons eitjes te brengen, chocoladen eieren die in tuinen en velden gedropt worden? En joelende kindjes met korven en mandjes vrolijk overal op zoek naar eitjes van de paasklokken? En de paashaas was ook al de grote afwezige aan de Iftartafel.
Genieten we nog van het nieuwe klokkengelui op paasdag? Genieten we nog van de paasviering in de kerk waar iedereen op zijn paasbest de verrijzenis van Jezus viert?
Vroeger leefde bij velen nog de illusie dat moslims hier zouden integreren, hun koran vaarwel zouden zeggen en Mohammed de boom in sturen, of naar de hel, bij Allah. En daarom gooide de overheid er een smak geld tegen aan om die islamitische integratie te bevorderen. Vergeefs. De moslimgemeenschap wordt sterker en groter en moslims blijven bidden tot Allah... en Vlaamse schapen sluiten zich aan bij de lange Iftartafel.
Er wordt veel gespeculeerd en geschreven over 9 juni 1924, de dag dat het volk zijn leiders mag kiezen. We stellen er ons veel van voor en rekenen op een Vlaamse overwinning. De democratie zal zegevieren en alle stemmen van de kiezers zullen goud waard zijn, vooral die van Vlaamsbelangers.
In werkelijkheid zou het weer eens anders kunnen uitdraaien, maar dat is een scenario waar we nu liever niet aan denken. De euforie na rooskleurige peilingen is te groot.
Het Vlaams Belang mag tot in de hemel scoren, dan nog bestaat de kans op een nieuwe staatsgreep door Vivaldi, een Waals-linkse constructie die met haken en ogen in elkaar hangt, een wankele regering die in de solden gekocht werd, ineengeknutseld op het drijfzand van een moerassige vlakte.
Partijen die op instorten staan en wild om zich heen slaan met stunten en miskleunen, zij zijn de zwakke schakels in ademnood die deel uitmaken van een verzameling Vivaldianen. Ook onverkozen losers van de vorige verkiezingen zitten in Vivaldi, maar bijzonder opvallend is de diverse samenstelling. Een vrouw hier, een transgender daar, een paar allochtonen, een homo, en als blikvanger een gepensioneerde ex-minister die geld verbrandde. Niemand werd gekwetst noch achtergesteld. Er werd gestreefd naar vrouwenquota, migrantenquota en genderquota bij het verdelen van de ministerposten.
Na 9 juni hoop ik dat er een scheidsrechter komt die beter naar het volk luistert dan De Croo, en zonder quota.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/ccc2f3ae-6dbb-11ee-847f-0257d57b707f.jpg)
