|
Het streven naar meer ouderbetrokkenheid in het onderwijs is niet nieuw. De media doen het uitschijnen als een actueel onderwerp. Maar toen ik in mijn oude vergeelde papieren ging snuisteren, kwam ik een brief tegen van het Gemeentebestuur van Heusden-Zolder. Datum 1 maart 1990, onderwerp: ouderbetrokkenheid. En daarin stond te lezen dat de gemeente via het Lenssensproject de ouderbetrokkenheid op school wilde stimuleren. Kosten: 500 miljoen (franken)! Toen ik op de vergadering vroeg of Vlaamse kinderen ook 500 miljoen krijgen, begreep niemand mijn vraag...
Martine, Kathleen, Natasja en Gülnür, een stelletje geitenwollensokkenwijven hielden zich ledig met het project Schoolopbouwwerk dat draaide rond integratie van migranten en ouderbetrokkenheid. In plaats van allochtone ouders naar school te lokken, gingen ze op huisbezoek in gezelschap van de Turkse tolk. Migrantenwerksters op het pad des verderfs... een clubje ratelende en taterende en koffieslurpende kletstantes die met een loeiharde radio Donna nakaartten over hun avonturen in de allochtone huishoudens.
Neen, ouderbetrokkenheid werd er toen zeker niet bereikt. Integendeel, samen met de Turkse tolk huisbezoeken afleggen, dan hoefden allochtone ouders geen Nederlands te spreken, en dan hoefden ze ook niet naar school te komen... En die speeltuin voor migrantenwerksters kostte 27 jaar geleden 500.000.000 franken! En daarmee stopten de Parels voor de Zwijnen niet. Het ene project volgde het andere op, en waarom? Van een evaluatie was er nooit sprake, de Vlaamse fortuinen smolten weg en werden verzwolgen in een bodemloos moeras...
|
