Het aantal problematische afwezigheden in de lagere school blijft stijgen. Een verdubbeling in vijf jaar tijd!...
Spijbelende kleuters en spijbelende tieners kenden we al. Nu komen er ook nog eens lagereschoolkinderen bij die de weg naar school kwijt zijn.
Jarenlang al worden we om de oren geslagen met de toename van het aantal spijbelaars die niet naar school willen. Hun aantal zal nog blijven stijgen, en dat mag ons niet verbazen, want hoe meer migrantjes erbij komen, hoe meer er gespijbeld zal worden. Vluchtelingen, migranten, asielzoekers, anderstaligen, illegalen... het blijft binnenstromen en dat volk vindt dagelijkse aanwezigheden op school niet vanzelfsprekend. In hun cultuur ontbreekt het plichtsbesef om zich stipt elke ochtend op school te melden. Allochtone ouders vegen hun voeten aan de leerplicht vanaf zes jaar, alleen de wet van Allah geldt...
Het zijn de allochtonen die massaal spijbelen, die oververtegenwoordigd zijn in de spijbelpopulatie, en die mededeling ontbreekt nu in elke berichtgeving over spijbelaars. Neem nu het bericht van gisteren Steeds meer kinderen spijbelen al in de basisschool (GVA) waarin met geen enkel woord verwezen wordt naar de etniciteit van spijbelaars. En daarom vertel ik graag WIE die spijbelaars zijn.
Het heeft nooit gewerkt en het zal nooit werken, de spijbelactieplannen gebaseerd op overleg, gezeur en gezanik over kinderen die 'zomaar niet naar school komen', of gewoon thuisblijven of elders doelloos ronddwalen, het levert allemaal niets op zolang er geen drastische sancties uitgedeeld worden, zoals de inhouding van het kindergeld. Dat is hét ultieme wapen tegen spijbelgedrag dat nooit gebruikt wordt: het inhouden van kindergeld! Schoolbezoek moet afgedwongen worden, moet gekoppeld worden aan kindergeld. Alleen dán zullen ouders van spijbelaars hun verantwoordelijkheden opnemen.
Onderwijsminister Crevits nam al initiatieven om het spijbelen aan te pakken, maar net als haar voorgangers vervolgde ze hun lakse spijbelbeleid. Initiatieven, actieplannen, aanmaningen... ze zijn veel te soft en leggen de klemtoon op begrip voor de spijbelaar en niet op sancties, waardoor spijbelproblemen stagneren.
En de inschakeling van CLB'ers die met roze brillen en zondagse handschoenen het spijbelprobleem aanpakken, is al helemáál een hopeloze zaak. Maatschappelijk werksters en migrantenwerksters met een straathoekmentaliteit voeren vriendelijke gesprekjes met de spijbelaar en zijn ouders, en in oeverloze vergaderingen en besprekingen palaveren ze zich te pletter.
|