Toen onze kinderen naar school gingen kregen ze elke dag (buiten maandag) verse sandwiches, zo goed als recht uit de oven mee naar school. Aangezien mijn vader en moeder een brood en banketbakkerij hadden was dat de logica zelve.
In de kleuterklas was er een juf (juf Marisse) die regelmatig een "aanslag" pleegde op de sandwiches van onze kinderen met de opmerking "die ruiken en zien er zo lekker uit". Uit voorzorg dat de kinderen niet met honger op school rondliepen werd er een sandwich op overschot meegegeven.
Aangezien ik zelf als kind nog bij die kleuterjuf in de klas zat en er niet onmiddellijk positieve ervaringen mee had wist ik zeker dat er geen verbetering (pikken van sandwiches) in het gedrag van de juf zat.
Toen onze kinderen naar de lagere school gingen zag ik regelmatig kinderen aankomen met een zak chips en een busje cola als ontbijt, wat ook niet onmiddellijk ideaal kan genoemd worden.
Nu zijn we zo ver dat kansarme gezinnen hun kinderen op school van eten voorzien moeten worden. We kunnen uiteraard kinderen geen maaltijd laten overslaan. Maar ik denk dat men beter een campagne zou voeren om kansarme ouders het nut van eten mee naar school te geven te leren.
Als men armoede blijft importeren zit er niet onmiddellijk verbetering in dit probleem lijkt me.
Vroeger leerde men ons op de broederschool hoe we de "exotisch gekleurde mensen" moesten helpen in hun eigen land, en dat ging als volgt: geef zo een hongerige vreemde sukkelaar een vis en hij heeft voor 1 keer eten. Leer hem vissen en hij heeft eten voor altijd.
Wie deze correcte stelling van de broederschool van toen nu durft opperen riskeert een aanvaring met UNIA.
16-10-2018 om 12:22
geschreven door Walter F.
|