|
In november zal het 100 jaar geleden zijn dat Ernest Claes zijn beroemde verhalen over 'De Witte van Zichem' voltooide.
Maandag bracht VRT/VTM een ode aan de overleden Vlaamse filmmaker Robbe De Hert. Hij werd opgehemeld tot in alle hoeken van de hemel en over alle mogelijke paarden getild, maar hij is er niet in geslaagd om het pure Vlaamse karakter van de jaren 1900 in zijn moderne film over De witte te leggen. Hij evenaarde bijlange niet het meesterschap van de filmmakers die in 1934 het boek van Ernest Claes verfilmden.
Het stoorde me enorm dat de tv-verslaggever geen enkele verwijzing maakte naar de originele verfilming van het boek van Ernest Claes. Op meesterlijke wijze laat de film uit 1934 (!) je proeven van de landelijke sfeer van het Vlaanderen van 1900. De Vlaamse nostalgie druipt er gewoon af. Vlaamser kan het het.
De 'Wittekop' speelt de hoofdrol. Ondanks de armoedige levensomstandigheden was hij altijd vrolijk en zijn fratsen zijn onvergetelijk. Denk maar aan het vele zout op de patatjes. Ook in de klas, met de lekker-ouderwetse schoolbankjes, kon hij het niet laten om iedereen beet te nemen.
De beelden van De Witte die met zijn vrienden ging zwemmen zijn ontroerend. Vroeger waren de beekjes nog zuiver en kon jer erin zwemmen. En daarna zalig in het gras liggen.
De Witte kreeg veel straf, en op een keer toen hij opgesloten werd, ontdekte hij het boek van Hendrik Conscience: 'De Leeuw van Vlaanderen'. Het maakte veel indruk op hem en hij hield het boek bij zich. Hij speelde scènes na met zijn vriendjes en ging dan vechten tegen de 'vijanden'. In deze denkbeeldige gevechten waren er natuurlijk geen vijanden te zien, maar de fantasie van de jongens volstond om, met 'De Leeuw van Vlaanderen' in de hand, luidkeels aan te vallen met kreten als 'Vlaanderen de Leeuw, volg mij'.
De Witte had het boek vaak bij zich, 'De Leeuw van Vlaanderen', hij vereenzelvigde zich met de Leeuw... Maar zijn catechismus om mee naar school te gaan, kon ie niet altijd vinden. Liever speelde hij 'Vlaanderen de Leeuw, volg mij'.
Vroeger, toen de beekjes nog zuiver waren
Een prettige scène uit de originele film van 1934: de jongens gaan met varkensblazen zwemmen in de Demer. Links vooraan Nand Buyl als Tuurke.
|
