Chiro en C°... van A tot Z of van het begin tot het einde..
For You wherever you are
Mijn wens? hopelijk een steuntje zijn...
11-03-2007
Buiten
Ik was juist buiten, planten gaan verplaatsen: ik keek naar de hemel en zag al die sterren, ik deed mijn ogen dicht en ruikte de geur van de lente: fris, zuiver, aarde, yacinthen, paaslelies al.... bijna geen wind, geen geluiden: rust; niet lang hoor: enkele seconden en daarna, aansluitend aan die vrede kwam het terug: MAAR WAAROM DAN????
Waarom moest Steven sterven? Waarom moesten andere jonge mensen voor hun ouders sterven (en voor echte prullen soms!)? Waarom komt het altijd terug? Waarom is het altijd rond die periode dat er akties zijn voor kom op tegen kanker? Waarom? is dat mijn verbeelding of is het inderdaad zo dat ik ieder jaar na zijn dood rond die periode zelf meer geconfronteerd ben met mensen die ik ken en die ook die ziekte hebben, of kunnen hebben, of gehad heben? met mensen die ook een dierbaar verloren hebben?....
WAAROM
En neen: ik ben zelf niet kwaad... op wie? op wat? wel ontmoedigd: het is soms heel moeilijk om te geloven dat ieder leven zin heeft, dat het mooi is, van hoop te kunnen geven aan anderen... en aan jezelf....en toch... blijf ik hopen....
Terug: van woensdag namiddag tot vanavond ben ik "gevlucht", nog eens, zoals ieder jaar opnieuw...proberen naar "de bron" terug te gaan, mezelf terug vinden, rust terug vinden, tijd hebben om Steven terug dichter te voelen, mijn "ingebouwde pc" eindelijk eens te kunnen "uitschakelen", al een grote kuis te kunnen doen tussen al de bestanden die zoveel vrije ruimte nemen te wissen.... een herstelpunt proberen... van 10 jaar....
Nu ben ik terug thuis: mijn ingebouwde pc blijft draaien, geen herstelpunt mogelijk....rustiger ben ik ook niet: dezelfde beelden, dezelfde gevoelens, dezelfde woorden komen opnieuw.... wat mij nog meer "in de put" duwt is dat ik soms moeite heb om mijn geheugen scherp te houden: als ik probeer, met mijn ogen dicht, Steven te "zien" en te "horen" gebeurt het dat het mij niet meer lukt... en dat doet mij zoveel pijn; op andere momenten gaat het vanzelf: zonder dat ik erover denk: daar is hij terug.... ouder worden misschien? maar toch heb ik de indruk dat ik hem soms aan het "vergeten" ben: niet "echt" vergeten maar teveel afstand van hem neem....
5 jaar geleden was mijn keuze Steven "te ontmoeten" waar hij zo graag was, waar hij zeker was dat hij in die Paasvakantie ging kunnen gaan: naar zee, naar Bredene... dat was in een beperke kring, zonder viering, zonder afgesproken "doel": gewoon laten weten dat we samen kwamen om een bepaalde uur ... aan de Visserkapel van Bredene... we zijn daar een beetje gebleven, het was mooi weer; daarna hebben we samen een wandeling gemaakt langs de paden dat Steven zo goed kende: in het park, in de duinen, op het strand, in "zijn" Bredene ... Het heeft mij deugd gedaan: we waren echt samen: we spraken niet alleen over Steven maar hij was bij mij, bij ons.... de aanwezigen kenden hem persoonlijk, ik heb zelfs dingen gehoord die dag dat ik niet wist (ja: ik ben zijn moeder he: geen "maat" van hem: bepaalde dingen zeg je niet tegen je ouders... bevoorbeeld dat de meeste van zijn "maten" onze caravane kenden??? hoe? hij had een sleutel maar wist dat het uitsluitend was om, als we al sliepen, binnen te kunnen, niet om met "maten" te komen!!)... ik kon alleen maar glimlachen: ik was zelf blij voor hem dat het hem gelukt was....
Zaterdag zal het heel anders zijn: mijn echtgenoot heeft gekozen voor een viering, veel mensen weten het... ik vraag mij toch af: zal Steven ook zo dicht bij mij zijn als 5 jaar geleden? ik hoop het... maar ben er niet zeker van....
Hoe langer het geleden is
hoe meer we Steven missen.
Ze zeggen dat het went,
maar niemand zegt wanneer.
Dus we leven dag na dag en hij sterft telkens weer.
Jouw aandacht,
het noemen van zijn naam,
de herinneringen koesteren, ...
zijn als een zachte hand op onze schouders.
Steven, ... reeds 10 jaar -op Pasen 1997- "zonder jou"...
We willen onze Steven herdenken op
zaterdag 31 maart om 17.30 uur
in de kapel van het klooster O.L.V. van Vlaanderen, Beverlaai 75 te Kortrijk.
De eucharistieviering wordt gecelebreerd door priester Tom Flamez
en muzikaal opgeluisterd door Steffen Ron, de dagelijkse reisgezel van Steven op weg naar school en terug.
Je bent van harte welkom!
Marie-Luce en Jan Meersman Marie-Ange en Serge
Matisse en Hélène
Ik ben Marie-Luce
Ik ben een vrouw en woon in West Vlaanderen (Belg) en mijn beroep is geen meer..
Ik ben geboren op 03/11/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: veel (gelukkig!) : klein-kinderen, planten, foto\\\'s, knutselen, en nu ook computer....
Ik ben Franstalig, getrouwd met een Vlaming en woon in Vlaanderen al meer dan 30 jaar. Mijn basis van de taal was wat ik op school geleerd had (en dat was niet mijn beste vak!)...
Nu spreek ik goed maar schrijven is moeilijker: meer uitleg in mijn blog
de tijd vliegt snel zo leef ik vaak in toekomst en verleden droom en herinnering
mocht ik ooit in zuchten en in weeën dromen dat je meer bij me bent voor altijd vanaf heden.
Dala
Ticket To Heaven
I can see what you're looking to find in the smile on my face In my peace of mind, in my state of grace I send what I can to the man from the ministry He's a part of heaven's plan and he talks to me
Now I send what I can to the man with the diamond ring He's a part of heaven's plan and he sure can sing Now it's all I can afford but the lord has sent me eternity It's to save the little children in a poor country
I got my ticket to heaven and everlasting life I got a ride all the way to paradise I got my ticket to heaven and everylasting life All the way to paradise
Now there's nothing left for luxuries Nothing left to pay my heating bill But the good lord will provide, I know he will So send what you can to the man with the diamond ring They're tuning in across the land to hear him sing
I got my ticket to heaven and everlasting life I got a ride all the way to paradise I got my ticket to heaven and everlasting life All the way to paradise, all the way to paradise.
Dire Straits
Tears in heaven
Would you know my name if I saw you in heaven? Would it be the same if I saw you in heaven? I must be strong and carry on, 'Cause I know I don't belong here in heaven.
Would you hold my hand if I saw you in heaven? Would you help me stand if I saw you in heaven? I'll find my way through night and day, 'Cause I know I just can't stay here in heaven.
Time can bring you down, time can bend your knees, Time can break your heart, have you begging please, begging please.
Beyond the door there's peace I'm sure, And I know there'll be no more tears in heaven.
Would you know my name if I saw you in heaven? Would it be the same if I saw you in heaven? I must be strong and carry on, 'Cause I know I don't belong here in heaven.
