Chiro en C°... van A tot Z of van het begin tot het einde..
For You wherever you are
Mijn wens? hopelijk een steuntje zijn...
05-02-2006
aan Veveke en Gazel
Bedankt voor jullie reacties! NU kan ik inderdaad weer genieten van de kleine dingen: ik was, in mijn "eerste leven" al zo iemand (ik voel het echt zo: ik heb één leven gehad tot 30 maart 1997 en vanaf dan een tweede).... het was veel moeilijker in mijn 2de leven om dat weer aan te leren, zoals een klein kindje: met vallen en opstaan (en veel meer vallen dan opstaan de eerste jaren hoor Veveke!).
Weet je, als men iemand verliest van wie we houden, denk ik dat het verdriet even groot is voor iedereen en de wonde even diep. Wel is het zo dat een kind verliezen (volgens mij) het ERGSTE is dat je "moet" proberen te verwerken omdat het helemaal niet klopt. We weten allemaal dat we zullen sterven maar LOGISCH is dat hoe ouder je bent hoe minder lang je zal leven; het is totaal onrechtvaardig dat je kind er niet meer is en jij wel, een andere reden is dat een kind deel uitmaakt van jezejf (letterlijk). Maar ik geloof echt niet dat je verdriet "minder" is dan mijn verdriet of jou wonde minder diep dan de mijne, de leegte zal altijd blijven... je hebt wel een "positieve" punt: je zal nooit hun vader kunnen terug geven aan je kinderen maar (en ik wens het jou van harte) je kan altijd iemand ontmoeten met wie je gelukkig zal zijn en die ALS een echte vader zou zijn voor je kinderen (er zijn verschillende manieren van "houden van", de leegte in je hart zal niet verminderen maar je hart is groot genoeg om een plaats te maken voor iemand anders).
Het kan ook gebeuren dat de dood van een dierbare ook een gevoel van "opluchting" geeft: als mijn vader gestorven is 12 jaar geleden na jaren van aftakeling, pijn, en ondertussen dement an het worden de laatste jaren van zijn leven- heb ik dat als een echte verlossing gevoeld; niet voor mijn moeder of voor mij hoor maar wel voor hem. Ik ben enig kind, was "toevallig" bij mijn ouders voor enkele dagen en heb thuis mijn vader zien sterven (hij had gevraagd om thuis te blijven en hoe moeilijk het ook was mijn moeder heeft dat altijd gerespecteerd). Het was voor mij de eerste keer dat ik iemand zag sterven en dat was een ervaring dat ik nooit zal vergeten: hij lag rustig te slapen en was aan het dromen (ik zat rechtover hem in een zetel en zag dat hij aan het glimlachen was) op een moment heeft hij, in zijn slaap, zijn linker arm omhoog gedaan en op zijn bovenbeen laten vallen (zoals men doet als men hard moet lachen) en ik dacht "hij lacht van de moppen van zijn vrienden" - het gebeurde vroeger nu en dan bij ons. Enkele seconden later werd hij "wakker", draaide zijn hoofd naar mij en keek in mijn ogen en dan keek hij naar mijn moeder die bij mij in een zetel in slaap gevallen was, ik heb haar wakker gemaakt en gezegd dat Papa wakker was: in de korte tijd dat mijn moeder van de zetel naar hem ging zag ik hem, heel rustig diep inademen.... en uitademen... mijn moeder (die verpleegster was als ze jonger was!) begon tegen hem te spreken, vroeg als hij iets moest hebben, als hij pijn kreeg... ik weet nog dat ik zei "Maman, il n'a PLUS mal"...
Iedereen had verwacht dat ik mijn "klop" ging krijgen maar ik WIST dat het niet ging gebeuren: mijn rouwproces is BEEINDIGD als mijn vader -dat ik enorm graag zag- echt verlost was...
Genoeg voor vandaag: morgen moet ik op tijd opstaan: geen school en mijn kleinzoon komt bij Oma!!
Tot de volgende keer en...Veveke: probeer de dag te plukken!!!
Reacties op bericht (1)
06-02-2006
geniet van je kleinzoon ..
want ze zijn zo rap groot
Slaapwel
06-02-2006 om 00:03
geschreven door veveke
Over mijzelf
Ik ben Marie-Luce
Ik ben een vrouw en woon in West Vlaanderen (Belg) en mijn beroep is geen meer..
Ik ben geboren op 03/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: veel (gelukkig!) : klein-kinderen, planten, foto\\\'s, knutselen, en nu ook computer....
Ik ben Franstalig, getrouwd met een Vlaming en woon in Vlaanderen al meer dan 30 jaar. Mijn basis van de taal was wat ik op school geleerd had (en dat was niet mijn beste vak!)...
Nu spreek ik goed maar schrijven is moeilijker: meer uitleg in mijn blog
de tijd vliegt snel zo leef ik vaak in toekomst en verleden droom en herinnering
mocht ik ooit in zuchten en in weeën dromen dat je meer bij me bent voor altijd vanaf heden.
Dala
Ticket To Heaven
I can see what you're looking to find in the smile on my face In my peace of mind, in my state of grace I send what I can to the man from the ministry He's a part of heaven's plan and he talks to me
Now I send what I can to the man with the diamond ring He's a part of heaven's plan and he sure can sing Now it's all I can afford but the lord has sent me eternity It's to save the little children in a poor country
I got my ticket to heaven and everlasting life I got a ride all the way to paradise I got my ticket to heaven and everylasting life All the way to paradise
Now there's nothing left for luxuries Nothing left to pay my heating bill But the good lord will provide, I know he will So send what you can to the man with the diamond ring They're tuning in across the land to hear him sing
I got my ticket to heaven and everlasting life I got a ride all the way to paradise I got my ticket to heaven and everlasting life All the way to paradise, all the way to paradise.
Dire Straits
Tears in heaven
Would you know my name if I saw you in heaven? Would it be the same if I saw you in heaven? I must be strong and carry on, 'Cause I know I don't belong here in heaven.
Would you hold my hand if I saw you in heaven? Would you help me stand if I saw you in heaven? I'll find my way through night and day, 'Cause I know I just can't stay here in heaven.
Time can bring you down, time can bend your knees, Time can break your heart, have you begging please, begging please.
Beyond the door there's peace I'm sure, And I know there'll be no more tears in heaven.
Would you know my name if I saw you in heaven? Would it be the same if I saw you in heaven? I must be strong and carry on, 'Cause I know I don't belong here in heaven.
