Mijn echtgennoot en ik zijn dit week-end mijn moeder (meer dan 80 jaar) gaan bezoeken in Gosselies, in plaats van de "rapste" baan te nemen hebben we (gedeeltelijk) de "oude baan" genomen: Avelgem, Ronse.... hoeveel keren hebben we die weg gevolgd met onze twee kindjes mee om een week-end door te brengen bij mijn ouders (die nog in Jumet woonden dan!). Het was, na 4 uur, zonnig met hier en daar een mooi wit wolkje en ik moest weer denken aan een lied van Jacques Brel als ik naar al die frisse lentekleuren, die jonge bladeren, die mooie lucht..... "C'est dur de mourir au printemps..."

Wat ben ik blij dat IK dat denk.... en dat mijn zoon het niet ondervonden heeft!