Ik moet, als ik de waarheid wil vertellen, nog iets vertellen voor Pasen, maar ik stel het altijd uit omdat ik weet dat ik het moeilijk zal kunnen schrijven en ook omdat ik zeker ben dat sommige mensen mij zullen uitlachen of kwaad op mij zijn.... maar het maakt deel uit mijn leven en het is waar dus daar gaan we: ik zal proberen....
Mijn zoon was al jaren in de Chiro en, volgens wat ik later gehoord heb, durfden de jonge gasten "geesten roepen"; ik wist het toen niet.... en weet nog altijd niet hoe ze dat deden, ik heb, na zijn dood, geprobeerd een duidelijk uitleg te krijgen maar heb ze nog niet gekregen....
Ongeveer 2 jaar voor zijn dood, hij studeerde dus in Brugge, kwam ik thuis 'savonds met een nicht: mijn zoon zat in de zetel in de achterkeuken, stil, de tv lag niet aan, zijn Pa was naar een vergadering,... en hij zei niet veel (wat niet van zijn gewoonte was!). Als ik alleen met hem was vroeg ik wat er was en hij antwoorde "je moet niet meer bang zijn dat ik een ongeluk zou hebben met mijn brommer of later met een auto: ik zal sterven voor mijn twintig jaar en niet door een ongeluk....". Stellen jullie dat eens voor!!! Ik vroeg hem als hij zot geworden was en hoe hij zoiets kon zeggen... en hij vertelde mij dat hij, in Brugge met enkele klasgenoten, geesten had opgeroept.... om te weten als een meisje voor hem of voor een andere jongen ging kiezen(!) maar dat de enige antwoord dat hij kreeg was.... wat hij mij eerst gezegd had.... IK was heel kwaad, vroeg hoe het mogelijk was dat ze zoiets dom of gevaarlijk konden doen, legde hem uit dat, als het zo gemakkelijk zou zijn, ze beter de winnende cijfers van de lotto zouden vragen (en dat veel andere mensen de "grote pot" zouden winnen maar bewijs: het is zo niet) enzovoort enzovoort... Ik vroeg hem ook welke "ZIN" het had om naar de toekomst te polsen: "pluk de dag" in de plaats.... en deed hem beloven dat hij het NOOIT meer zou proberen. Ik zag wel dat hij het niet kon vergeten daarna....
Een tijdje later moest ik terug weg met die nicht en.... als ik terug kwam 'savonds (Mijn echtgenoot was al gaan slapen) was mijn zoon op mij aan het wachten "zie je wel: ik heb het weer gedaan en heb weer die antwoord gekregen" RAZEND was ik! ik vroeg waar en wanneer: in de living, met vrienden (niet dezelfde) ....
De tijd, en de jaren gingen voorbij, hij had er juist nog eens over gesproken omdat hij zijn rijbewijs ging hebben... en een auto: omdat hij wist dat ik neen ging zeggen (Ma, je bent altijd bang!) zei hij terug dat ik geen schrik moest hebben van een auto omdat.... En in januari 1997 had hij zijn wagen.... en in september ging hij twintig worden.... en met Pasen was hij overleden.... door kanker...
Ik MOEST dat schrijven, het is echt waar, er zijn getuigen: na zijn dood heb ik met een van de jonge mensen gesproken uit Brugge: ik heb bevestiging gekregen.... en met de jonge mensen van dichter: ik heb bevestiging gekregen.... maar geen duidelijk uitleg: ze hebben wel allemaal gezegd dat ze er toen echt niet goed van waren en dat nooit meer geprobeerd hadden daarna....
Ik heb er alleen maar enkele weken na zijn dood terug aangedacht.... ik weet niet wat ik moet geloven maar, ALS dat zou kunnen, dan betekent dat dat er IETS is en, hoe eng die verhaal is....dat geeft mij hoop...
|