|
Ik vind het echt heel jammer voor Hélène (mijn kleindochter van 2 ,5 jaar): de twee kindjes Matisse (4,5 jaar) en zij waren zo gelukkig dat ze, voor de eerste keer, met ons naar de caravane mochten en... gisteren morgen als ze bij ons kwamen zei mijn schoonzoon dat Hélène waarschijnlijk de wimpokken begon: ze was heel "in form", zag er goed uit, had er geen last van, er was geen uitslag te zien dus... zijn we vertrokken (met poeder en andere middelen in het geval dat...).
Heel slecht weer gisteren aan zee: koud, heel veel wind: Matisse wilde natuurlijk gaan wandelen: mijn echtgenoot is met de twee vertrokken (allemaal heel goed gekleed) maar ze zijn heel vlug teruggekomen... het was niet te doen, zeker voor Hélène! We hebben binnen gespeeld, ze vonden het heel leuk en waren heel flink.
Tegen de avond had Hélène wel overal uitslag (tot in haar haar) en jeuk: enorm!; ik heb poeder op haar lichaam gedaan, hopende dat het zou verbeteren, we zijn gaan slapen maar Hélène kon niet slapen van de jeuk, Matisse werd constant wakker; na een tijd heb ik Matisse bij mijn echtgenoot in bed gestopt en heb geprobeerd Hélène zo goed mogelijk te troosten: ze kon nu en dan een beetje slapen maar werd daarna weer wakker, geplaagd door die jeuk!
Deze morgen was het "mooi" weer: Matisse ging buiten, Hélène wilde ook buiten... maar mocht zeker niet: mijn lief meisje verstond natuurlijk niet dat haar broer mocht en zij niet!
We hebben dus besloten dat de Papa van Hélène en Matisse, na zijn werk, Oma, haar hondje Lady en Hélène ging komen halen (omdat Oma veel werk thuis heeft (hum!), hondje Lady heel oud is en liever thuis is (hum!) en omdat Hélène ziek is, dat het slecht weer is en dat ze nog eens naar zee zal mogen komen als ze genezen is en dat het mooi weer zal zijn). Matisse heeft gekozen om, samen met mijn echtgenoot, aan zee te blijven... om te werken (hum!).
Conclusie: ik ben thuis.... Wel wat mijn keuze was.... maar zeker niet ten koste van mijn kleindochter!....
|
