|
Als ik bij hem was, na het eten van 's middags werd hij moe en zei dat hij een beetje ging slapen; ik bleef stil in de zetel bij de venster, rechtover zijn bed... hij viel al gauw in slaap: hij sliep heel rustig, zijn ademhaling was normaal en toch..... ik keek op mijn uurwerk.... als het 2u30 werd voelde ik mij heel bang, ik kon mijn hart zien bonken door mijn pull... ik dacht "zie dat hij om 3 uur...."; ik stond recht, ging dicht naast hem staan, bleef staren naar zijn borstkast die verder, rustig, omhoog en omlaag ging.... en pas een tijdje na 3 uur ging ik, opgelucht en heel stil, terug in de zetel....
als hij wakker werd was hij "goed": alles ging goed worden!....
|
