|
Bij de eerste mensen die de maandag kwamen waren.... vrienden van Steven: er waren er die al wisten dat hij overleden was (van de Chiro) en een ander die hem kwam bezoeken: hij wist nog van niets anders dan "Steven is thuis van gisteren".... en kwam....
Zijn beste vriend wist het al: hij was een van die eerste....
Ik zie ze nog zitten: ze wisten niet wat te zeggen... ze gingen buiten, zaten aan onze terrastafel, versteend
DAT WAS ECHT: voor mij was het de juiste houding:
Dat was "INNIG", "OPRECHT"...
WAT konden ze zeggen????
Wat kan je zeggen op zo een moment?
Woorden van troost: je bent zelf ontroostbaar!
Woorden van hoop? welke hoop?... nog veel te vroeg!
Van "meeleven"? dat is onmogelijk: ze beleefden in die momenten hun eigen verdriet....
Konden (kunnen) onmogelijk onze verdriet meeleven:
het was hun vriend....
maar onze zoon die overleden was....
|
