15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
19 maart is in de katholieke kerk het feest van de Heilige Jozef, bruidegom van Maria en voedstervader van Jezus.
Vroeger werd dit feest ook in de gezinnen gevierd, als Vaderdag. In sommige streken van ons land gebeurt dit nog sporadisch. In ons gezin krijgt het beeldje van Sint Jozef op 19 maart een ereplaats. Ook vader wordt die dag niet vergeten door onze kinderen.
In Kapellen bij Antwerpen is er een kapel, waar de Heilige Jozef wordt vereerd. Het is een bedevaartsplaats, temidden van een kleine woonwijk. Er komen bedevaarten naartoe van uit heel het land, maar ook individueel gaan mensen er bidden en de hulp van Sint Jozef vragen.
Is Sint Jozef van het toneel verdwenen? Zeker niet, maar wij, de moderne mens vergeet wel eens aan hem te denken of zijn voorspraak te vragen.
Hierna citeer ik enkele gedachten van Teresa van Avila en het belang dat zij hechtte aan Sint Jozef:
'In die tijd nam ik de heilige Jozef als bemiddelaar en meester. Tot op de dag van vandaag herinner ik mij niet hem wat dan ook, zonder resultaat gevraagd te hebben. Bij ondervinding weet ik dat God aan deze glorievolle heilige verleent in alles te voorzien. Heel wat anderen aan wie ik de raad gaf tot hem te gaan, ondervonden hetzelfde.' Leven 6, 6.
Ook ik mag getuigen dat ons gebed tot Sint Jozef om hulp en bijstand, nooit zonder gevolg is gebleven.
Kerkliederen zijn dikwijls een inspiratie tot gebed. Misschien klinken voor velen de teksten oudbollig, alhoewel er ook op dit vlak veel vernieuwing is.
De tekst hierboven vind ik heel mooi, omdat God sinds mijn kinderjaren mijn blijdschap is. Ik heb daar persoonlijk geen enkele verdienste aan. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat deze genade mij overkomt.
Ik wil een beetje van die blijheid delen, met iedereen die er voor openstaat.
Heb ik dan geen problemen, geen lijden gekend? Toch wel, maar met Gods hulp zijn die omgebogen tot nieuwe kansen.
Bij God is niets onmogelijk.
Ik wens ieder van U een zonnige dag en een heerlijk weekend, Louise
Sommigen onder U zullen misschien denken dat gelovig zijn synoniem is van veel bidden en naar de kerk gaan. OK, dat komt er ook bij. Maar dat is niet het doel op zichzelf, dat zijn middelen die ter beschikking staan.
Geloven is op de eerste plaats: leven in God's Aanwezigheid. Weten en aanvaarden dat ik niets ben, dat ik uit mezelf niets kan zonder Zijn genaden. Natuurlijk heb ik mijn mogelijkheden en mijn talenten, maar ik " geloof " dat ik die aan Hem te danken heb, vermits Hij mij geschapen heeft. Mijn opvoeding, mijn studies, de vele kontakten uit mijn jeugd en ook nu nog hebben mij verder gevormd. Dikwijls waren daar echte genade-momenten bij. En die waren dan nog niet persé vanuit het geloof geinspireerd. Als ik iets zie of meemaak, waarin de liefde de hoofdrol speelt vraag ik mij niet af, is die persoon wel gelovig. Neen, dan zie ik in die persoon God aan het werk, ook al weet hij of zij dat zelf niet. Dat is nu juist het wonderbare in het leven: Alle LIEFDE komt uit GOD, of men dat nu wil of niet. Zonder God's Liefde zouden wij niet in staat zijn om oprecht te beminnen, zonder zelfzucht of egoisme.
Helaas, velen geloven dit niet en wijzen Hem ook af. Maar God is trouw en Hij heeft geduld. En iedere daad van edelmoedige liefde brengt ons dichter bij Hem.
Maar hoeveel (h)eerlijker is het om met Hem om te gaan, als men beseft waar het eigenlijk om gaat. Als ik bemind word, bv. door mijn ouders en ik wijs die liefde af, zal ik er zelf door gekwetst geraken, maar erger nog ik zal mijn ouders heel erg pijn doen.
Het Geloof is een gave, zegt men. En ik denk dat dit waar is. Waarom heeft de ene mens het zoveel moeilijker om te geloven dan een andere? Maar men kan God vragen om het Geloof te mogen ontvangen, de enige voorwaarde is dat men er zich wil voor opemenstellen. En, op een dag zal die grote stralende zon door-breken in het leven van die mens. Maar voor dit alles is ook eenvoud nodig.
Het geloof geeft niet op alles een antwoord en God leren kennen, daar komt men in een heel leven niet mee rond. Daarom ook heeft Hij ons zijn Zoon gezonden, mens zoals wij. Ik kan mijn hart openstellen voor Jezus en met mijn moeilijkheden naar Hem toegaan. Ik mag Hem oprecht beminnen. Voor mij is dit evident, omdat Hij ook voor de vergeving van mijn zonden geleden heeft en gestorven is Zei Jezus niet: " Niemand kent de Vader tenzij de Zoon en niemand komt tot de Vader, tenzij door de Zoon." Jezus is dus de Weg naar de Vader en naar de Geest.
Moeilijk? Niet moeilijker dan we zelf willen. De liefde is de sleutel en als we proberen te groeien naar een oprechte liefde, groeit die genade van ontdekking van God in ons mee.
God is een realiteit in mijn leven van elke dag. Maar dat dit niet altijd zo is of was vertel ik een volgende keer.
U mag mij emailen als U vragen hebt. Wees gerust, ook ik ben maar een heel gewone vrouw, echtgenote, moeder en oma. Louise
Heer, maak van mij een werktuig van uw vrede. Laat me liefde brengen waar haat heerst. Laat me vergeving brengen waar beledigd werd. Laat me eendracht brengen waar tweedracht heerst. Laat me waarheid brengen waar mensen dwalen. Laat me geloof brengen waar getwijfeld wordt. Laat me hoop brengen waar gewanhoopt wordt. Laat me licht brengen waar het duister daalt. Laat me vreugde brengen waar droefheid is.
En geef dat ik bij dit alles veeleer zoek te troosten dan getroost te worden, te begrijpen dan begrepen te worden, te beminnen dan bemind te worden.
Want het is door te geven dat men krijgt, door zichzelf te verliezen dat men vindt, door te vergeven dat men vergeven wordt en door te sterven dat men verrijst tot eeuwig leven.
Spreek tot mijn hart, Heer, terwijl ik het even stil maak en mijn geest tot rust laat komen. Ook nu weer zegt U: " Ik ben er voor jou". En ik, ik wil er ook weer zijn voor U.
uit Bezinningsblad van maart 06 - van Kerk en Wereld
Heer God, alles wat ik heb, alles wat ik ben, alles wat ik doe, bied ik U aan. Kom en vervul mijn dag. Schenk mij uw Geest, dat in mijn denken, spreken en handelen, iets van uw stille aanwezigheid mag doorbreken. Laat me niet enkel voor mezelf leven, maar zoals Jezus, verbonden met U en gegeven aan mensen. Amen.
uit " Met Christus " uitgave van Kerk en Wereld Mechelen
In het dialect van een mus hoor ik mijn moeder roepen: verdwaald tussen de bloemen moet ik haar zoeken. Purper valt haar mantel op het koningskruid.
Zij is mijn moeder: hoe bedrijvig waren de mieren in het handwerk van haar vreugde.
Ik heb mij vaak in haar huis betrapt.
In niets werd zij misleid: aan de wijnkleur van de daken was de liefde te herkennen.
Nog wiedt zij een hemel van kers en radijs, op zachte knieën maakt zij onderscheid tussen waarheid en leugen. En waar zij van loutere goedheid spreekt, wordt haar tong met laurier belegd.
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind- want, o de mateloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind.
O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in de wind ritselend langs de zoom van oude wonden, en alles is onzeker en hoe zouden wij weten wat alleen de wind weet, kind.
En laten wij omdat wij eenzaam zijn nu onze hoofden bij elkander neigen, en wijl wij same'in 't oude waaien zwijgen binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in de wind, en wat de wind wil zullen wij nooit vergeten; en daarom - voor we elkaar vergeten - laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
Adriaan Roland Holst uit " Alle dagen van ons leven " - Averbode
Houdt U van sport? Zoveel zelfs dat U daarvoor uit uw zetel komt en LIVE gaat kijken, naar wielrennen bv, of houdt U meer van voetbal of tennis? In ieder geval U loopt er warm voor enU gaat er voor. U staat tussen die massa, een heerlijk gevoel! U hebt een goede plaats kunnen bemachtigen, was wel niet simpel. Iedereen kijkt in dezelfde richting, hoofden gaan van links naar rechts, U weet wat er gebeurt, U kent de regels van het spel. U gaat er zo in op dat U mee roept, zingt en danst. En als uw favoriete spelers dan ook nog punten scoren is het hek helemaal van de dam. U mag zich gelukkig prijzen en U gaat dan ook vol vertrouwen en gesterkt naar uw dagelijkse bezigheden. De sleur even doorbroken.
Ik hou ook van sport, vooral van wielrennen en als mijn klein- zoon in de goal staat en mijn kleindochter een flinke goal maakt ( niet in dat doel van haar broer ) ga ik er ook mee in op.
WEL, U zult het misschien niet geloven. Maar zo voel ik mij ook een beetje als ik deelneem aan de zondagmis. Ik ken de regels. Ik ga er mee in op. We zijn er samen met vele mensen die er ook zo over denken. Onze hoofden staan in dezelfde richting. We bidden samen, zingen samen en soms wordt er geaplaudisseerd. Deze morgen bv. om 11u in onze parochiekerk, zat de kerk af- geladen vol. Meer dan 60 aanstaande vormelingen, nog enkele weken verwijderd van dat grote moment in hun leven. Zij gaan vrijwillig (tegenwoordig dwingen ouders hun kinderen niet meer) hun ja-woord geven op de vraag van de Vormheer, om te behoren tot die groep van jonge christen-katholieken, die de toekomst van de Kerk zullen uitmaken. Ik zei, de kerk zat afgeladen vol en inderdaad dat was zo, alle plaatsen bezet - ongeveer 300 - met jonge mensen, maar ook met ouderen en gezinnen met kleine kinderen.
Hier voel ik mij thuis. Dit is al veertig jaar mijn parochiekerk. Ik zie er dikwijls dezelfde mensen, maar er komen ook regel-matig jonge gezinnen bij. En vooral, daar kan ik God, Jezus ontmoeten, samen met die andere gelovige zusters en broeders. Ik voel me ermee ver- bonden. Ik kan er luisteren naar Zijn Woord. Regelmatig word ik getroffen door een tekst, een lied ,of zo maar door de innig- heid die Jezus in mijn hart legt, vooral tijdens de Consecratie en de Communie, waarin Hij zichzelf schenkt aan ons in de vorm van Brood en Wijn. Ik voel mij dan heel klein en onwaardig, maar o zo dankbaar, omdat Hij zijn Liefde zo maar gratis aan ons ( aan mij )geeft.
" Verbeelding " denkt U. Absoluut niet. Maar het heeft vele jaren geduurd, ik heb hard moeten "trainen", maar vooral; "ik heb me moeten openstellen" om God " tenvolle " toe te laten in mijn leven.
Als men jong is, is men zo vol van zichzelf, heeft men zoveel aan zijn hoofd. Als men ouder wordt moet men wel leren dingen los te laten. Zo komt er meer ruimte vrij in een mensenhart. Ruimte die God kan vullen met zijn Liefde en Barmhartigheid, als wij er ons voor openstellen. Sommigen leren dit al heel jong. Anderen doen er een heel leven over.
De parochiekerken lopen leeg, zegt men, en dat is voor een deel ook waar. Maar anderzijds blijven de vieringen en dan vooral de Eucharistie een bron van vreugde voor vele mensen. Wij hebben ook een Mariakapel, waarin mensen een kaarsje kunnen branden en een intentie opschrijven. Als je moest horen, waarvoor er allemaal gebeden wordt, zou je beseffen dat heel de wereld daar vertegenwoordigd is. Bij sommige vieringen gebeurt het dat er niet genoeg zitplaatsen zijn en dat er stoelen moeten bijgeplaatst worden. Dan voel ik de warmte (letterlijk en figuurlijk) die daar aanwezig is en met elkaar wordt gedeeld. Zoals die sportfanaat na die sportmatch, mag ik dan vertrouwvol en gesterkt huiswaarts keren. De sleur van alle wereldse dingen werd hier doorbroken. Met Jezus in mijn hart kan ik er weer tegen. Louise
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
