15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
19-12-2006
Evangelie 3e. zondag van de Advent
Vele mensen denken dat de zondagmis een 'ver van hun bed show' is. Dat zou ik toch willen tegenspreken. Als men regelmatig naar de zondag- viering gaat is er altijd wel een of andere tekst die aanspreekt. Het evangelie van vorige zondag is één van die teksten. Hij verwijst naar Johannes de doper, de voorloper van Jezus. Meer dan twee duizend jaar geleden, maar wel brandend actueel. ... Daarom heb ik de inleiding en het evangelie zelf hier neergeplaatst. Een klein stukje bezinning voor de moderne mens van vandaag. Louise
In kleine woorden van aandacht getuigen wij van ons vertrouwen. Als kringen in het stille water, deinen ze uit. Daar wordt uw Rijk, onzichtbaar nog, door ons bewoond.
Telkens als ons hart zich moeizaam omkeert en een ander kosteloos bemint, komt U er als een derde bijzitten en kunnen wij U herkennen.
Zo kan het vertrouwen en de hoop in ons hart groeien en werken we mee aan een wereld van liefde, voor U God en voor elkaar.
Deze week bidden we heel speciaal voor de christenen die waar ook ter wereld, in Afrika, in het midden en het verre Oosten, maar vooral in Irak, vervolgd worden voor hun geloof. Heel dikwijls wordt dit doodgezwegen in pers en media. Enkele gruwelijke feiten:
" Priesters, misdienaars, gelovigen, vrouwen en kinderen worden tijdens de zondagvieringen uit de kerken gehaald, of gewoon maar van straat geplukt.
Ze worden mishandeld, verkracht, verminkt en als ze hun geloof niet afzweren worden ze ter dood gebracht.
Sommigen worden gekruisigd, na eerst gemarteld en gehoond te zijn, door een massa hysterische mensen."
Herkennen wij hierin niet de Lijdende en Stervende Jezus, Jezus die opnieuw gekruisigd wordt in ieder van die martelaren
LATEN WIJ IN DEZE DAGEN BIDDEN VOOR AL DEZE MARTELAREN DIE STERVEN VOOR HUN GELOOF.
LATEN WIJ OOK ONS EIGEN GELOOF VERSTEVINGEN EN MOEDIG GETUIGEN DAAR WAAR WIJ KUNNEN.
GOD VAN LIEFDE, onze Vader, Vader van Jezus, wiens komst wij weer verwachten,
Roep Satan, die mensen er toe aanzet om hun broeders zo bloedig en vreselijk te haten, een halte toe, ontneem hem die macht.
En leer ons, uw kinderen wat het betekent om in vrede en liefde te leven met elkaar.
God verhoor ons gebed, door bemiddeling van uw Zoon, Jezus, die we weldra verwachten.
Advent beleven is eigenlijk niets anders dan 'groeien naar het licht' Het is uitzien naar de komst van Jezus, die het Licht van de wereld wordt genoemd. Vier weken lang mogen wij open komen voor het Licht dat ons op zoek laat gaan naar het mooiste in onszelf, naar onze eigenlijke bestemming, naar het antwoord op onze diepste levensvragen.
Nik.Devynck osb.
*************
Op zondag 3 mei werd de eerste adventskaars aangestoken
Met dit kaarsje bidden we voor alle mensen die gedwongen zijn om in armoede en soms in mensonterende omstandigheden te leven. Geef Heer, dat wij, ieder op onze manier, LICHT mogen zijn voor hen. Dat wij uw Licht uitdragen, daar waar Gij ons zendt, daar waar mensen beroep op ons doen. Maak ons vindingrijk en creatief om uw Liefde uit te dragen. Vooral aan hen, die zoveel warmte en liefde moeten ontberen. Heer, ga met ons mee op weg. Wijs ons Uw weg Amen
Laat heb ik Jou bemind, Schoonheid zo oud en zo nieuw, laat heb ik Jou bemind.
Jij was binnen, ik zocht Jou buiten. Daar zocht ik dan en begreep de zin niet van de mooie dingen die Jij hebt gemaakt. Jij was bij mij, ik was niet bij Jou. Al die dingen die er niet eens zouden zijn als ze niet in Jou waren, hielden mij ver van Jou weg.
Jij hebt geroepen met luide stem, Jij bent door mijn doofheid gebroken. Jouw glans en Jouw schittering hebben mijn blindheid verjaagd. Ik heb Je ingeademd als een zoete geur. Ik loop verlangend achter Je aan. Ik mocht Je proeven en nu honger en dorst ik naar Jou. Jij hebt me geraakt en ik verlang naar Jouw vrede.
Mijn Heer, U en die U omringen spreken wij aan. Luister naar het geloof in onze schamele woorden, en schenk ons hoop en nieuwe vrede. Tot U en tot U allen bidden wij:
Gij die helden zijt en omwille van uw geloof gestorven zijt voor de Heer, hoor ons
Gij die heilig zijt en door uw geloof voor zovelen geluk hebt gebracht, hoor ons
Zalig die als graankorrel sterft want die draagt veel vruchten
Gij die rusten moogt na jarenlang hard werken en uw taak vervulde onder ons, hoor ons
Gij die plots zijt heengegaan als een dief in de nacht en bij ons levensvragen wekte, hoor ons..
Zalig die als graankorrel sterft want die draagt veel vruchten
Gij die mooie plannen maakte maar van ons werd weggerukt, een wereld vol herinneringen schiep, hoor ons
Gij die vroom waart, heel uw leven God aanbad en met ons zo zijn liefde deelde, hoor ons
Zalig die als graankorrel sterft want die draagt veel vruchten
Gij die eenzaam waart, gesloten omdat wij u vergaten, of achtergelaten door misprijzen, hoor ons
Gij die recht deed, die streed voor rechtvaardigheid en werkte aan een mooie wereld voor velen, hoor ons
Zalig die als graankorrel sterft want die draagt veel vruchten
Gij die stil waart eenvoudig en aandachtig bleef, die ons hart vaak heeft ontroerd, hoor ons
Gij die ons voorbeeld waart die Jezus in ons leven bracht, die ons leerde voluit te leven, hoor ons
Zalig die als graankorrel sterft want die draagt veel vruchten
Want door hen blijven wij U kennen, zal Uw naam tussen ons blijven leven, Heer God, Vader van alle levenden, van gisteren tot in eeuwigheid. Amen
Spreek tot ons Heer, en laat ons niet enkel leegte. Kom in ons leven en ook al zien wij U niet toon ons door kleine dingen uw bestaan en uw steun die wij nu zo hard nodig hebben.
Spreek tot ons als wij spreken met onze doden, lach ons toe als wij hen ervaren in onze herinnering en omarm ons als wij elkaar in de armen vallen.
Gij deed de belofte dat de liefde ons deel zal zijn, vervul die belofte aan onze doden. Laat hen met U verrijzen en geef hen een nieuwe taak in het Vaderhuis.
Missionaris zijn en missionaris worden is kwetsbaar dagelijks je ja herhalen op de aanspraak van Jezus, alles riskeren zoals Abraham, doorheen de woestijn mee de weg zoeken naar het beloofde land zoals Mozes, is blij geloven zoals Maria, om de gerechtigheid
Er het hoofd bij verliezen zoals Johan, de doper.
Missionaris worden is één hartstocht hebben : de Vader van Jezus, Liefde, is met eerbiedige ontvankelijkheid voor de eigen aardigheid van mensen hen het unieke van Jezus evangelie niet verzwijgen, is om het even welke mens helpen zichzelf te overstijgen in de kracht van Jezus Geest.
Missionaris zijn is geroepen en gezonden, voorlopig hier, tijdelijk daar, anderen samenroepen en zenden, het graan malend avontuur van Jezus ingaan, van woestijnbekoring tot Getshemani, van Kana tot Golgotha, van Thabor en Bergrede tot Pasen.
Missionaris zijn en missionaris worden is jezelf bekeren elke ochtend en elke avond ontledigd weggegeven zijn, is de Vadernaam van God voortverhalen en kerk opbouwen in dienst van alle mensen, allemaal broers en zusters, is profeet zijn en stotteren met de bevrijdende boodschap, is met het evangelie uitdagen en bemoedigen, is aan de armen verrijzenishoop schenken en door rijken gekruisigd worden, is uitgestoten worden ginder en uitgelachen hier, is moeder genoemd worden door de melaatse, en vader door de vertrapte.
Missionaris zijn en missionaris worden is vreemdeling zijn bij een ander volk en nooit meer thuis zijn in je eigen ras, is lachen om de mogelijkheden en wenen om je onmacht, is gekraakt en versleten - gelukkig zijn om een nieuwe jonge kerk na u !
Missionaris zijn en missionaris worden is bedelen om te delen en zelf gedeeld worden, is gemist kunnen worden en onmisbaar zijn, is gissen en missen, vergissen en mislukken, en telkens opnieuw beginnen, is gist mengen in een vreemde deeg en voor de graankorrel de grond omploegen, is hart en ziel zijn van elk bevrijdings en ontwikkelingswerk, is doen ervaren dat de verrezen Jezus Christus geen blanke is en de Kerk universeel.
Missionaris zijn is anderen in je hart en vlees laten proeven van God, zelf uitgespuwd worden en vergeten sterven, maar alleluia neuriën omdat zij nooit meer de smaak van God van Jezus zullen kwijt geraken.
Zonne, als k in mijn groene blaren en vol waterpeerlen sta en dat gij komt uitgevaren, schouwt mijn bloeiend herte u na. Throonend op den throon gezeten van den rooden dageraad, wilt het blomke niet vergeten, dat naar u te wachten staat.
Langs die hooge hemelpaden, zonne, nimmer klemmens moe, volge ik u, van zoo k mijn bladen met den morgen opendoe: komt en zoekt mijn herte en vindt het, u behoort het, te alder tijd, u verwacht het, u bemint het, die mijn hemelminnaar zijt.
s Avonds, als het wordt te donkeren, als ge in t gloeiend westen daalt, schouw ik naar uw laatste vonkelen zinkend met u nederwaard. Hangende op mijn staal gebogen, weene ik toen den nacht rondom, van u niet te aanschouwen mogen: kom toch weêre, o zonne, kom!
Ik heb deze tekst overgenomen en hem hier geplaatst omdat ik er ook zo over denk. Het gaat alleen maar van kwaad naar erger. Hebben we niet allemaal een verantwoordelijkheid hieromtrent, vrede scheppen in onze eigen omgeving. Omdat de tekst komt uit het tijdschrift: ' De Stem van de Hoop ' heb ik hem durven overnemen. Ik wil geen zwartkijker zijn, maar wel een realist. En ik wil ook de hoop niet verliezen. We staan er niet alleen voor, we hebben elkaar en we hebben GOD.
Het recept staat hierboven afgedrukt!!!
IK WENS ALLE BEZOEKERS EEN VREDEVOL WEEKEND, Louise
Als duinzand glijden de dagen door onze vingers. Te slordig gaan we meestal om met wat we meemaken, dag na dag. We kijken maar zien niet, horen maar luisteren niet.
Mochten we in alles aanwezig zijn, dan wordt onze aandacht verwondering over een glimlach, ontroering voor een hartelijke attentie en dankbaarheid voor de kleine dingen die ons leven verdiepen.
Deel 1: Hebt U misschien ook naar Braambos gekeken, op Canvas - vrt 2. Braambos is de katholieke tv.uitzending die om de 4 weken plaats vindt. Er was een overzicht van gesprekken die langer geleden gevoerd werden met Henri Nouwen, een geleerde, een Nederlander, een professor aan de Harvard universiteit, maar bovenal een Godzoeker. Hij heeft ook ontzettend veel gepubliceerd en diverse talen. Zijn verhaal heeft ons (mijn man en ikzelf) zo getroffen dat ik op zoek ga naar een korte inhoud van zijn verhaal. Hij is inmiddels 10 jaar overleden. En de essentie van zijn levensverhaal is dat hij, vooral de laatste jaren, wanneer hij samenwerkte in de Ark gemeen- schap - met zwaar mentaal gehandicapten, het dichtst God ervaren heeft in zijn leven. Bijzonder ontroerend.
VERVOLG Wat opmerkelijk is geweest in het leven van Henri Nouwen, was zijn zoektocht naar God. Hij was katholiek priester, maar ook een geleerde, een professor, een groot schrijver. In al die levensperioden, in al die verschillende domeinen was hij steeds op zoek naar God, hielp hij mensen in hun zoektocht naar God. Maar vooral in de laatste jaren van zijn leven, toen hij zich engageerde in de Ark, ontstaan in Frankrijk, maar reeds uitgebreid in vele landen, heeft hij zich het meest verbonden gevoeld met God. Hij vond God in de lijdende mensen, in de kleinsten, die hij probeerde te helpen in hun dagelijkse noden, zoals wassen, aankleden, voeden, strelen, kortom nabij zijn en beminnen. Ieder mens, heeft hij daar ontdekt, is een kind van God. Ieder mens heeft dezelfde waardigheid en wordt door God bemind met een onnoemelijke liefde. Henri Nouwen zegde van zichzelf dat hij een heel onhandige persoon was. Het koste hem dan ook veel moeite om die handelingen te stellen. Maar als je hem bezig zag, bv.met een zwaar mentaal en lichamelijk gehandicapte jonge man, zag je ook de vreugde en de liefde waarmee hij die dingen deed. Het geluk stond in zijn ogen te lezen en heel zijn gelaat straalde, omdat hij God ervaarde in deze jonge man. Persoonlijk denk ik, dat dit de enige manier is, om er je leven aan te wijden en toch gelukkig te zijn.
Ik zou willen eindigen met een lied dat door de mensen, gehandicapten en gezonde in de Ark gezongen werd. Het werd uit het Engels vertaald.
Vader, we vragen U, zegen ons en blijf van ons houden.
Maak de Arkgemeenschap tot een thuis waar de armen van
Geest leven vinden.
Een huis van troost en vrede voor hen die lijden.
Heer geef ons een ontvankelijk hart, een nederig en vriendelijk
hart, zodat wij hen die Gij zendt kunnen ontvangen met
tederheid en medeleven.
Geef ons een mild hart om lief te hebben en te dienen.
Waar tweedracht is, laat ons verzoening en vrede brengen.
Toon uw levende Zoon in het gelaat van de lijdende mens.
Zegen ons door de handen van uw kleinen.
Lach ons toe door de ogen van de verstotenen.
Heer, breng vrijheid, vriendschap en eenheid in de wereld.
Verwelkom alle mensen in uw koninkrijk.
De kleinen der wereld zijn groot in de ogen van God.
De klaproos en de korenbloem de gouden aar en de lupine de lelie en de leeuwenbek de ridderspoor, de akelei het kruidgewas, het halmgras
Een bloemenkrans gevlochten rondomheen het mensenkind dat dromend in Gods liefde nog geloven mag
in hem en haar, in mensenras met hart met ziel bij aardegrond vanwaar de bloemen zijn geplukt alwaar het leven is ontstaan en waar haar voeten stappen gaan over wegen en die weg van hoop en grenzeloos verlangen
Zonder angst en onbevangen zo droomt zij weg en wiegend klemt zij zich in ene krans en houden bloemen haar gevangen
Theresia Van Lisieux vlak voor haar intrede
Droom, ja droom maar mensenkind en laat je wiegen door jouw God die jou omarmd heeft met zijn krans; spring op en dans en neem je krans en tooi je hoofd voor hem; en maak je mooi voor hem; jij kleine bruid van God
je zult je wegen gaan en eenmaal zal een laatste krans van bloemen met je gaan; voortgegaan je weg gegaan; dan zal jij voor jouw Gode staan slaapdromend opgetild uit dood bevrijd naar hemellicht
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
