Vriendschap omvat véle kleuren... Van vurig rood naar héél diep blauw MAAR Bij diepe oprechte vriendschap... zegt men ongedwongen,
IK HOU VAN JOU!
Dit is ikke... Lisette in België... Lisa in Indië... Geboren in Antwerpen op... 7 december 1951
Foto's van de maand... APRIL 2009 Paasbrunch bij oma en opa... en naar "De Schorre"... Mariekes paradijs
Beoordeel dit blog
De paashaas is geweest... das dus weeral een... geweldig... Van Ael feest!
"Marieke" maakt pettie... met oma... leuk... lekker... een echte kok!
Alai Osai
Het geluid van de golven
12-12-2008
Ik stel u voor...
Met enige trots stel ik jullie mijn tweede kleinkind... eerste kleinzoon voor "Jelle"... geboren op 11 december 2008-4,450kg-zoontje van Evi en Mick-broertje van Marieke!
De zoveelste keer gekwets dit jaar, er kan nu echt niks meer bij... Zal mijn troost en vriendschap dus zoeken met mijn blogje en terug in gang schieten... Daarnaast verwachten wij binnen enkele dagen ons tweede kleinkind en dat is natuurlijk iets om enorm naar uit te kijken! Het jaar zit er bijna op en het was weeral een leerschool... Nooit te oud om de leren... weet je wel! Een lichtpuntje was wel het feit dat ik mij inschreef op fecabook en zo bijna al mijn highschoolkids terug vond... Het gevolg is dat ik ondertussen al met de héle wereld chatte... leuk toch die moderne dingen... Mijn higschoolkids stellen het allemaal wel, en zijn inderdaad wereldwijd verspreid... sommige getrouwd, verloofd... dus de cirkel van het leven draait gewoon door! Prachtig toch! Er zijn nog waarden!
Sinds kort liet ik mij verleiden om toe te treden tot de grote familievrienden van "facebook..." en ja hoor je staat versteld van wie je daar dan wel tegenkomt! En het toeval wil... de Taj-Mahal kreeg ik nog niet... maar voor mij ligt een ander geschenk... dat ik kreeg van "Jan"... toen ik naar India vertrok! En wie is Jan... t'ja... Jan is... of beter gezegd was een lid van ons security team... een stil iemand, vriendelijk... beleefd en gereserveerd... maar iemand die mij bij mijn vertrek naar India toch bedacht met een leuk geschenk... en goede raad! Dit geschenk sla ik nu open om jullie te vergasten op een Indisch gerechtje... maar ik wil jullie toch ook het gedichtje niet onthouden dat Jan in mijn kookboekje schreef...
Liefde, vreugde of verdriet... Wat op je weg komt weet je niet... Dus kijk maar niet zo ver vooruit... Het heeft géén nut, je ziet géén fluit.
"P.S Wees zuinig met de chilipepers"
Jan
Ik kan alleen maar toevoegen dat dit geschenkje mij al dikwijls voooruit heeft geholpen... en dat nog steeds doet...
Bedankt Jan! Ben blij dat ik jou zopas terug tegenkwam!
Daarnaast las ik ook héél heugelijk nieuws... en hoop ik dat ik dit speciale pakje onder mijn kerstboom mag vinden... Alhoewel... ik niet direct zou weten wie mij zo een prachtig cadeau zou schenken... en daarenboven blokjes... ben ik daar niet te groot voor... te oud voor??? "Lego"... het Deense woord voor "play well"... ontwierp... jawel... ga er maar bij zitten... een heuse replica van de wereldberoemde "Taj Mahal"... 5.922 stukken, speciale elementen, unieke kleuren en architectale details ontworpen voor snuggere blokkenbouwers boven de 14 jaar... Ohlalalalala... één van de zeven wereldwonders vereeuwigd in legoblokken... Als alle 4 miljoen toeristen die jaarlijks de "Taj" bezoeken zich deze bouwdoos aanschaffen zit lego zeker goed... deze fan zal toch nog efkes moeten wachten... want voor de prijs van ongeveer 300 euro... daar heb ik momenteel in dit dure Belgiëlandje andere prioriteiten voor... Spijtig... Spijtig... Spijtig! Maar als iemand zich geroepen voelt? Zal dit geschenk met dank aanvaard worden!
Vandaag toch nog eens de Hindustan times doorgenomen... Ik kan het immers niet laten! Mijn God... hoe kan een mens toch zo verliefd zijn... en dan nog wel op een land, dat eigenlijk het zijne niet is??? Dit is tevens de reden dat ik dit blogje niet kan laten gaan... zoveel andere dingen aan mijn hoofd en toch! Het blijft zelfs voor mij een raadsel... zou ik dan toch mijn vorig leven... neen dat kan niet... of kan het wel??? Als je de krant gaat lezen is het in België toch véél beter... of niet... my... my... my... Kijk maar eens naar de zoveelste overstroming... in India... in Bihar... 2,5 miljoen mensen getroffen en 1 miljoen mensen geëvacueerd... Wetende dat onze Chacra geboren en getogen is in Bihar en dat zijn héle familie daar nog steeds woonachtig is... Deze misérie raakt mij... raakt mij diep!
Wat Spijtig... bij dit mooie koppel ziet het er minder rooskleurig uit... Niet goed... trouw-loos... letterlijk en figuurlijk...ai,ai,ai... zijn dat wel dezelfde sterren die spreken??? Als we ze mogen geloven blijft dit "trouw-loos en heu... trouw-loos"... Dus dat éne feestje komt er niet maar... véle andere feestjes dan weer wel... hm, ja t'is kwestie van keuzes maken nietwaar? Bezinnen voor te beginnen beste "Priyanka Chopra" en "Harman Baweja"... t'Is beter één goed feestje in de hand dan... liefjes over het héle land!
Donderdagavond... De vegetarische spaghettisaus op het vuur... en een glaasje rood bij de hand... dat kan niet anders dan... romantiek teweeg brengen... onze Jean is naar de gemeenteraad dus... ik bedenk bij mezelf dat... ondanks het feit dat ik enorm moe ben... hm... eerst vroege kopers voor ons wijngerief... Tai-chi met onze vrienden kankerpatiënten... een fixe stadswandeling om ons Marieke haar verjaardagscadeau te kopen... boodschappen om ons van de nodige etenswaren te voorzien... lang weekend weet je wel... en dan maar een pizza-ke klaargemaakt... niet echt calorie-arm maar ja een mens kan niet alles hebben hé... Dus ja... moe... maar Who cares... houdt dat niet jong??? Nog steeds vechtend met mijn geweten... wat doe ik met mijn blogje??? Maar vandaag ga ik er in ieder geval nog voor... in volle romantische stemming... en naar wat kijk je dan... jazeker... Wat zeggen de sterren over onze Indische koppeltjes??? En geloof me het ziet er goed uit voor mijn favoriete koppel "AbhishekBachchan" en "Ashwaria Ray"... zij zijn voor elkaar geboren... yoepie... yoepie... de sterren hebben gesproken... maar... nu moeten ze het nog waar maken!!! En de sterren weten nog meer.......... Het huwelijksgeluk gaat zich uitbreiden... Het koppel weet het waarschijnlijk nog niet maar... Jawel, het staat in de sterren geschreven... Oh... wat ben ik dol op de sterren...
Ai... oei... Blijf met de vraag zitten... sluit ik mijn blogje af of... ga ik door??? Ik krijg immers steeds weer de vraag om ermee door te gaan, en de verleiding is groot... maar tijd... waar haal ik de tijd??? Kreeg ondertussen een lieve brief met foto's van onze Ramesh en dat doet altijd zo goed aan mijn hartje... Onze Ramesh kreeg er op 10 juli een dochter bij... Op de familie foto kan je dus Bharath zien de grote broer... Amul 7 maanden zwanger en onze Ramesh. De foto is getrokken op het Seramunni-feest van Amul. Dit feest gaat door als de toekomstige moeder 7 maanden is... Op die dag krijgt ze o/a melk in haar saree gegoten om ervoor te zorgen dat de bevalling vlot verloopt en de baby gezond is... (Meer over dit groots offerfeest vind je uitgebreid besproken terug in mijn archiefje) Na dit feest vertrekt de moeder naar het dorp van haar ouders en verblijft daar tot 2 maanden na de bevalling (Als ze terug rein is... mag ze pas terug naar haar echtgenoot en thuis...) Dus onze Ramesh heeft zijn dochter nog niet gezien!!!! Op de 2e foto zie je Ramesh op de BMW plant waar hij een tijdje werkte!Goh... wat ben ik fier op onze Ramesh... Als ik terug denk aan mijn aankomst in Chennai... en de jovele chauffeur die ik toegewezen kreeg... en dan zie wat hij ondertussen bereikt heeft... enfin... dan ben ik ook best een beetje fier op mezelf natuurlijk... Fier omdat ik achter het jovele het ambitieuse zag... fier omdat ik de tijd nam hem Engels en eitiquette bij te brengen... want dat en het feit dat hij zelf ook mee wilde ligt natuurlijk aan de basis dat hij en zijn gezinnetje het nu zo goed hebben! Na ons vertrek begon hij te werken op het Brits consulaat, dan naar BMW (dit was een jongensdroom van Ramesh) en nu... heeft hij samen met zijn broer een toesristen-taxi bedrijf waarmee ze vervoer doen in héél Indië... en werkt hij daarnaast voor de Amerikaanse Ambassade... Goed gedaan mijn vriend... Well done!!!
Lieve, lieve bloggertjes... ik weet het wel... 't is schandalig... ik liet jullie in de steek... maar geloof me het was voor het goede doel! Het goede doel dat eventjes mijn onvoorwaardeljke inzet vroeg en mijn dagdageljkse uurtjes zwaar in beslag nam! Ondertussen besef ik meer en meer dat ik mijn blogje zal moeten opgeven... er zijn immers maar 24 uur in één dag... en hoe ouder men is... hoe vlugger de tijd gaat! Ik beloof jullie één dezer een mooie echt gebeurde afsluiter van dit blogje... Mijn droom is dit blogje vertalen in een boek... Het leven van een ex-pat is immers onbekend voor velen... Ik zoek mijn computerdagboek dus wel al uit te printen... aan te vullen... en te corrigeren... alleen zal dat voor nog wat later zijn... Ik zal na het afsluiten mijn véle blogvrienden niet vergeten... want jullie weten ook bloggen... ja... t'is een verslaving!
Hier alvast nog een mooie Indische foto - Miss India 2008 - Simran Kaur Mund
Hey lieve blogvrienden... op deze prachtige zondagmorgen zit ik toch een beetje... een beetje véél triest voor mijn computer... Ik weet het wel, ieder huisje heeft zijn kruisje... maar de afgelopen weken woog het mijne toch wat véél en het lijkt er niet op dat dit binnen de kortste keren zal gedaan zijn... De afgelopen weken stonden hier kompleet in het teken van gezondheidproblemen... in ons eigen geval futaliteiten... vervelende futaliteiten zoals een aanhoudende sinisitus, neus keel en oor problemen... maar... als ze aan je kinderen beginnen te tornen is het wat anders... en ook onze zoon Peter kreeg weer zijn deel... en dat doet pijn!!! Inmens véél pijn! En alsof dat niet genoeg was moeten wij morgen bellen naar de dierenarts om ons trouw viervoetertje Tino te laten inslapen! Bij hem was een aantal weken geleden kanker vastgesteld... aan de lever... dus je kan wel stellen dat we wisten dat dit er zat aan te komen, maar toch is dit een harde dobber!!! De afgelopen week leek het er op dat hij terug opfleurde... maar gisteren... enfin... het is triest... echt triest!
Als ik dan op zoek ga naar nieuws van Indië ziet het er ook al niet zo fleurig uit!!! De nieuwste rage blijkt daar immers... politieagenten die... kinderen van 11 en 12 jaar verkrachten... alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Volgens de statistieken werden er in 2007, 581 verkrachtingen aangegeven... Op zo'n moment...t'ja... "ik geloof dat God de vader weer op reis is... dat hij denkt dat het bij ons een paradijs is..."... Is dit de wereld die wij willen???!!! In elk geval hoop ik wat Indië betreft dat de hulp gaat komen van "Sonia Gandhi"... geboren op 9 december 1946 en momenteel 6e op de lijst van sterkste vrouwen ter wereld... Italiaanse van geboorte... Rooms katholiek en weduwe van "Rajiv Gandhi"... Een enorm sterke persoonlijkheid die haar job als voorzitter van "Indian National congress" perfect combineert met haar gezin dat ze hoog in het vaandel draagt... Chapeau voor deze dame... ik hoop van harte dat ze dit nieuwe (alhoewel) fenomeen in Indië met harde hand op gaat lossen! Op "Indian yahoo" loopt momenteel een poll... moeten deze agenten de doodstraf krijgen... ja... of neen... awel het spijt me... maar géén compasie met deze... NULLEN!
Vandaag laat ik jullie allemaal zegenen door deze "mooie" Godin... genaamd "Lakshmi" zij is de Godin van rijkdom-Geluk-Liefde en Schoonheid... iets dat wij allemaal kunnen gebruiken... of ben ik verkeerd??? De Indische bevolking viert haar en aanbid haar op "Diwali"... het festival van het licht... met de nodige olie-lampen buiten aan hun huisje om haar vriendelijk binnnen uit te nodigen! Goh... eigenlijk is dit één van de véle redenen waarom ik zo verliefd werd op Indië... soms verlies je daar echt alle binding met de realiteit... en hoe moeilijk het leven daar ook is... het blijft een "sprookje"... het blijft een sprookjeswereld waar je vanzelf al je zorgen minimaliseert... de mythes... het geloof... het laat je zweven!
Op deze mooie zondag in april hoop ik dat al mijn blogje-lezers gezegend mogen worden met al het mooie dat deze "Godin" te bieden heeft... maar let wel... hopelijk begint hier niet iedereen zijn héle huisraad te verbranden... want dat doen de hindus wel... "Lakshmi" is immers erg kieskeurig en gaat alleen nette propere huisjes binnen... Ik herinner mij dat er rond de periode van haar verjaardag héél wat geschrobt, gepoets, en geschilderd werd... daarenboven werd er echt alles wat in hun huisje staat en ligt op een hoopje buiten gezet en verbrand... dus ieder jaar... jawel moesten ze alles nieuw kopen... Ik spreek hier nu wel over de diepgelovigetrouweaanhangers van "Lakhsmi"... het huisje proper maken is één... maar het beetje dat je bezit opbranden en helemaal opnieuw beginnen... t'ja dat begreep ik niet echt zo goed hoor... ik kan je vezekeren dat het die dagen ook niet erg gezonde buitenlucht was dat we inademden... in elk geval deden de drogisterijen gouden zaken want hun blauwgroene verf (die gebruikt word in de huisjes omdat deze verf ongedierte afschrikt) ging vlotjes van der hand...
India laat mij echt niet los... het rare is als mensen je vragen waarom??? Is het oh... zo moeilijk uit te leggen! Want als ik eerlijk moet zijn... zo simpel is het leven daar echt niet!!!! Toch als ze mij moesten voor stellen om terug te vertrekken... zou ik dat op slag doen!!! Wat is het dan dat mij zo bind??? Zoals ik mijn blogje begon... mijn echtgenoot zat vast in zijn werk... en wilde verandering... ik zat vast in... pf... in wat eigenlijk??? ... wilde verandering... En Indië warmde mijn hart! Toch heb ik daar tot op heden nog altijd géén verklaring voor... was het, het pure???Was het de zon??? Was het de mysterie enhet vreemde??Of was er inderdaad een simpeler verklaring?? Liefde, verliefdheid...(die toeslagen op een zwak moment)... op het land en zijn bevolking??? Of zocht ik op dat moment inderdaad alleen een toevluchtsoord... om welke reden dan ook... Feit is dat mijn geest te simpel is om een verklaring te vinden! Feit is... dat het lijkt ofdat mijn liefde voor India eeuwigdurend zal zijn! En hoe ik het ook draai of keer... daar zal zeker een reden... voor zijn! Ondertussen gaat er nog steeds geen dag voorbij zonder dat er herinneringen naar boven komen... en dat bij de meest eenvoudige dagdagelijkse gebeurtenissen. Vandaag trokken we voor een middagje naar Lier...Lierke... Lierke Plezierke... een wandelinkske en een lekker glaasje wijn of koffietje in het "Elzenhof"... De koffie is daar lekker en... de wijn wordt geschonken in een mooi GROOT glas... ontegensprekelijk het smakelijkste om wijn uit te drinken... hm... echt waar daar kan ik van genieten! Gelukkig kom ik daar niet al te véél "Betty Boops" tegen... want haar misselijke lach maakt mij mottig! De rest is daar geweldig... ook de maitre... mag er wezen... dus... laat ik het zo stellen dat ik daar wegvlucht... vooral in het.... en de... neen hoor het is het grote glas dat het hem doet... iets supersimpelalseenglas!!! Dus ja... in Indië zal het ook wel iets simpel zijn dat mij aantrekt... of iets... super gecompliceerd... wie zal het zeggen! In elk geval onderweg naar Lierke... kwamen we hier op het hoekje al iets tegen dat mij ... jajajajajajaja... aan Indië deed denken... namelijk twee jonkvrouwen te paard! Zoals ik al eender schreef ging onze Jean en Evi paard rijden op zondag met "Raj" en andere ex-pats... terwijl ik of met Ramesh op foto jacht trok... of met Sumi een eigenhuisgemaakte limo dronk! Feit is... hm alweer een feit... dat dit enorm toffe ontspannende momenten waren... alhoewel!!!!! Er gebeurde altijd wel iets tijdens het paardrijden... en wij... de achterblijvers waren pas gerust als iedereen gezond en wel terug keerde! Het gebeurde frequent dat één van de paarden op hol sloeg na het zien of trappen op een reuze slang... en de verschoten berijder van de rug gooide... naast de slang!!! Paniek alom natuurlijk! Evi lag eens bewusteloos op het strand nadat haar paard struikelde in een of over een nest van een reuzeschildpad... man... was dat bangelijk... en onze Jean zijn paard was dan weer... hm... hm... waarschijnlijk... een dronkaard... want op een gegeven zondag tijdens het galoperen op het strand... beklom hij plots het bergske... laat ons zeggen de heuvel... die liep van het strad naar het terras van "Fisherman's cove"... was dat van de grote dorst??? Of had het paard zin in kreeftjes??? Hm... ook niet simpel uit te leggen hé... Oh... wat blijf ik deze onwezelijke toestanden missen... O.K... je mag niet achteruit blijven kijken... dus ik kijk vooruit... en geniet nu ook van elke dag! Maar het was toch............................anders!
Deze foto's komen uit een promo reportage die ik maakte voor de ranch van Sumi en Raj... genomen op... jawel de zondag dat Evi héél véél change gehad heeft... en het paard van onze Jean héél véél dorst!
Jawel... bij deze kom ik graag nog eens terug op ons aller Debbie en haar Indisch avontuur... Terwijl de deftige Standaard het even deftig omschrijft... "Vlaamse borst choquert India"... Kan men natuurlijk her en der andere titels lezen refererend naar dezelfde... blote borst... "Oogstrelendebeelden van Debbie De Waele veroorzaken aardschok in India..." schrijft alweer een andere krant... straf en met een duidelijk satirische knipoog schrijft "Huug en Druug": Debbie de Waele toont muggenbeet... en half India is hysterisch en boos... massa hysterie in India... Feit is dat debbie haar avontuur niet gauw zal vergeten... en... dat op Indische sites... jawel... de omstreden video van de verkeerdelijk afgelopen fashion-(German???)Debbie-week... met véle sterren aangeduid staat als... "Most viewed"...
Enfin ik ga bij deze toch eens stoefen met mijn "model of the year"..."Marieke Pierlot"... Tijdens haar modeshow... voor en na het schminken...hmhm... met de boompjes-plant dag van de kankerliga, in Aartselaar... Ja, hoor vanaf nu heeft ons klein mirakel haar eigen "zomer-eik" in het nieuwe stadsrandbos... leuk toch!
Jajajajajajaja... Indië is niet uit het nieuws te branden... Indische neushoorn geboren...De Dalailamalaat van zich horen... en héél belangrijk nieuws deze week... Richard Gere ontlooptgevangenisstraf... en mag terug Indië binnen zonder problemen... Gelukkig is deze beste vriend van de Daila Lama vrijgesproken voor zijn kus aan de wel erg wulpse Shilpa Shetty... oeps... dedees is opgelucht... want de Richard is wel mijn vlam!!! Allez vroeger toch... toen ik nog jong en onbezonnen was... Aan de andere kant zou ik wel eens willen weten... hoeveel het de Richard gekost heeft!!??Want tussen ons gezegd en gezwegen... ook dat is Indisch! Enfin al dit nieuws aan het verteren... En er gebeurde alweer een "schandaal"... hm... naar Indische normen dan... en wat blijkt... ditmaal is het een Belgische schone die aan de schandpaal genageld wordt!!! "Wardrobemalfunction at the fashion parade... leest elke grote krant... Nieuwsgierig als we zijn lezen we verder... Het ensemble, gedragen door "Debbie" een vrij nieuw gezicht op de Indische catwalk van Belgische nationaliteit, "slipped and left the audience at the Wills lifestyle Indian fashion weekgasping..."... ai... ai... ik kan het mij voorstellen... ramp... ramp... dubbele ramp! De ontwerper "Rajesh Pratap Singh"... heeft vanaf nu een wel erge slechte naam... want hij had moeten leren uit vorige ongelukjes... In Indië is het verplicht dat de models "nipple tape" dragen waarmede de tepels afgeschermd worden... foei... foei... Rajesh!!! Of wilde jij imponeren, zoals sommige kranten het dan weer formuleren??? In elk geval volgens de kranten was "the-peek-a-boo" more telling then anything! Shame on Rajesh en na de Belgium Dutroux... shame aan Belgium "Debbie"... hm... voor ons absoluut niet vergelijkbaar... voor de Indiërs... t'ja... is dit spijtig genoeg nog maar eens... allemaal slechte invloed uit het Westen! Hoe moeten we dit ooit weer goed maken?
Zondag... zondag... vandaag wil de héle dag dicht bij je zijn... hm... beste Rob de Nijs dat zal weer niet lukken! Het blijft hier druk... spurten en niet sporten... Onze home trainer is terug opgeblonken... maar weet niet wanneer ik mijn oefeningen zal kunnen doen? Ai... Ai... Caramba... Gelukkig blijft mijn weegschaal stagneren op hetzelfde gewicht... maar toch... Een leuke Indischesaree of kalwaar kameez... zou véél kunnen bedekken... maar als ik daar mee op de bus stap, sluiten ze mij pas echt op! Enfin genoeg gezeverd... want uiteindelijk zijn we zeker en vast goed bezig... Met "Rekanto" (bewegen na en tijdens kanker) gaat het absoluut de goeie kant op... er is duidelijk een vraag naar bewegingsessies... en de kankerpatienten genieten van de erg toffe nababbel... het is een heuse gezellige boel aan het worden! De afgelopen week heeft ook mijn echtgenoot... onze Jean zich aangeboden als vrijwilliger voor rekanto, hetgeen door de organisatie met dank en enthousiasme onthaald werd. Natuurlijk gaat hij iets totaal anders doen dan ik, ieder zijn ding natuurlijk! Er waren deze week 3 vergaderingen van politieke aard voor onze Jean, en voor mij was er de yoga van de kankerpatienten op dinsdag en daarnaast de promotie-toer... het verdelen van de info-mappen aan alle zorgverleners uit de rupelstreek... een huzarenwerkje voor 1 vrijwilliger... maar met plezier gedaan... al zal het nog wel een tijdje duren voordat inderdaad iedereen geinformeerd is... Samen volgden we een avond cursus "leer jezelf lachen"... en... gelachen hebben we... maar ook véél geleerd uit deze "Hopla methode"..."POP en PAP"... hahahahahahaha... We gaan het leven vanaf nu véél positiever tegemoet... Afgeloten hebben we deze week met... gisteren zaterdag... een héle dag Marieke... We gingen naar de bib... ze is nog géén 2 (pas in augustus)... maar het uitzoeken van boeken en doorzakken in de grote ligzakken vind ze zalig... daarna gingen we haar boom kopen, een actie van de Vlaamse kanker liga... Je koopt een kaars, de opbrengst gaat naar de liga... maar aan de kaars is een boompje verbonden voor het aanleggen van het stadrandbos in Aartselaar... de boompjes worden geplant op 16 maart met grote festiviteiten... haar labeltje rond de boom zal dus lezen "Marieke Pierlot"... en wordt opgedragen aan de overgrootmoeders die beide aan kanker stierven... krijg er wel wat kiekevlees van! Dan gingen we naar de leuke kinderboerderij in St.Amands waar we boerenworst met appelmoes en frikadellen met kriekjes aten en een paar uur de beestje voederden... Op zo een moment staat ons Marieke, te glunderen... Dit zijn momenten om te koesteren... Dit zijn de momenten om eventjes bij stil te staan... Dit komt nooit meerterug!!!! Enfin na deze drukke zaterdag gingen we naar vrienden in het verre "Eeklo"... we eindigden de dag met een lekker etentje in het trappenhuis in Eeklo, waar we met Ignace en Martine bijbabbelden... Wij gaan al ver terug... maar door de afstand zien wij elkaar immers maar 1 keer jaarlijks... We lachen elke keer wat af met onze verschillende dialecten... Zo sloten we het dinéétje af met Eeklose "nonnenbillen"... uitgesproken "neunebellen..."... heu...hahaha... vraag me eigenlijk af waarom we dat... neunebellen noemen... op zijn Antwerps heet da gewoon spekke... of spinne... ge kent dat wel... die roze met witte plakkerige superzoete platte spinnen... heu...in elk geval dat is toch een Eekloos woord dat we niet zo gauw gaan vergeten... Echt afgesloten hebben we in het Leffe café met ne lekkere volle donkere... hm... uitgezonderd onze Jean... want Eeklo is wel een beetje buitenland hé... en zo ver terug rijden... na een vermoeiende dag dat doe je best zonder pinten... Wat is onze Jean toch ne sukkelaar!!! Ocharme... Ocharme... Maar... eigenlijk mag je wel stellen dat zoals ik gisteren vertelde aan Martine wij best bevoorrechte mensen zijn... gezond... en al die leuke dingen mogen doen die je graag doet... omringd door véél warmte en liefde... Al moet ik zeggen... ben wel wat jaloers op onze Ignace... die vetrekt morgen immers naar Indië... naar Bangalore... voor Alcatel... yeh... yep... hij behoord voorlopig... nog bij de noeste werkers van het miljoenen concern... dat nu afgebouwd is tot 2 keer niks (ge moet hun aandelen maar eens bekijken... waar iedereen zijn broek aan scheurde...)... "Alcatel"... voorlopig natuurlijk want Ignace is ondertussen ook 52... dus zit hij midden de gevare zone als het slecht... hm nog slechter moest beginnen gaan met Alcatelleke... In elk geval ga ik seffes mijn verhalen weer vertellen in een briefje naar onze Ramesh en... waarschijnlijk zal ik wat "Neunebellen" opsturen voor de klein mannekes in Chennai... en hopen dat "Chennai" ook wat stagneerd... Want gisteren bevestigde Ignace wat "nonkel Stef" al lang zegde... Lisette ge moet nu naar jouw geliefde Indie gaan... want het is er niet meer zoals het was... Niets is meer zoals het was!
Evi... en mijn highschoolkids... op Indian day... lang geleden dus... dat is allemaal zoals het WAS............. Gelukkig... want anders was Marieke onze zonneschijn... er nu niet geweest!
Hoe erg!!!! Het is weeral 2 weken geleden dat ik de tijd vond om eventjes op mijn blogje te werken... Ben ik nu goed bezig... of ben ik nu slecht bezig??? Feit is dat ik vooral druk bezig ben... druk... drukker... drukst... Maar zelfs dan laat Indië mij niet los, geloof me! Zelfs dan blijf ik het stille verlangen koesteren om mijn vrienden te gaan opzoeken... Een droom die ik hopelijk vlug kan waarmaken... Het droom die mij bljft achtervolgen "No matter What"... Vooral bezig met "Rekanto" het onderdeel van de "stichting tegen kanker" dat zich bezig houd met sport en beweging van kankerpatienten!!! Hier in de rupelstreek staat het nog in zijn beginschoenen, en aangetrokken als vrijwilliger "coach"... doe ik elke dinsdagmiddag de "yogasessies" (toch ookeen beetje Indië...) maar ik wil natuurlijk ook de héle boel zoveel mogenlijk promoten... daarbij breng ik info-omslagen naar apothekers, dokters en andere gezondheidswerkers... en geloof me daar kruipt wat tijd in! Maar ik ondervind toch dat dit absoluut mijn ding is! Ondertussen zijn we met zijn achten voor de yoga en ik weet nu al dat de mensen... de yoggies... evenveel genieten van onze koffiebabbel na de yoga als van de yoga zelf... tof hé... en mij maakt het altijd weer gelukkig, als ik anderen kan gelukkig maken! Natuurlijk hopen we met "Rekanto" zoveel mogenlijk mensen te bereiken... ik hoop dus ook dat ons kleine "yoggie-gezinnetje" vlug mag uit breiden! Daarnaast stond er de afgelopen 14 dagen héél wat op het "vrijwilligers-menu"... te véél om op te noemen... en heu... geef het niet graag toe maar niet alles smaakt (hhhhh) even lekker!!! 6000 folders tellen en verdelen in pakjes per ronde... om een info avond te promoten aangaande energie-zuinig leven... t'ja het doel heiligt de middelen maar geef mij dan maar Rekanto... Daarnaast hadden we ook vergaderingen over het stadsrandbos... het Reukenspad en bos... enz... enz... Enfin, ik besef dat ik mij over een aantal dingen dringend eens moet buigen... en keuzes maken... ondertussen hier nog wat foto's uit de oude doos! Bovenaan... moeder en dochter...Moeder en vader op zoek naar mooi beeldje... inMahabalipuram...en... Schoolkinderen glunderend kijkend naar de bakken pepsien dan... vinden we ook nog deze twee "goei loebassen" zich wentelend en slapend in... neen... neen niet medelijden... maar een relaxerend modderbadje... in Indië was dat gratis... vooral tijdens de monsoon... maar hier... ja... betaal je voor zo een modderbadje véél geld hé...Heu... zou dit ook moeder en dochter zijn??
Moet ondertussen wel toegeven dat de kwalitiet van mijn Indische foto's serieus te wensen overlaat!!! Spijtig... zal ze maar inscannen voor het helemaal te laat is!
Oei... oei... ai... ai... het is gelukt hier ben ik! Het vrijwilligers werk, bij (Stichting tegen kanker en CM) heeft mij weeral terug in zijn ban... (ben terug bezig met ongeveer hetzelfe wat ik deed in India... mij aan de kant van de minderbedeelde zetten...) en dat laat zich natuurlijk voelen... op mijn blogje... om dan nog maar te zwijgen over mijn strijk die er al 14 dagen ligt... maar bon... we zijn "Goed bezig"... Ik heb vannacht toch al kunnen doorslapen en dat was lang geleden! Of zou dat door de yoga komen??? Maar in elk geval... "kvoel me goed ik voel me goed", k'heb de kriebels in mijn bloed... De afgelopen week was vrij zwaar maar inmens leuk... al waren de dagen overvol! Ook "Valentijn" was een absolute voltreffer... Een filmpke in ons eigenste cultureel centrum, met taart en koffie... en s'avonds probeerden we de nieuwe wok uit in ons eigenste... hahahahaha... Aartselaar. De wok was lekker... subliem, overheerlijk... "TOOOOOOOOOOOOOOO MUCH"... En daarenboven kwam ik deze week een héle hoop gelijkgezinden tegen... Dan kom je natuurlijk tot de constatatie dat er in België héél véél rond vrijwilligers draait... Zou wel eens willen weten hoeveel "vrijwilligers" ons België landje heeft???? Weeral iets om eens een studie rond te maken! Ik hoorde natuurlijk ook... weeral een heleboel schrijnende toestanden... zoals hoe mensen met kanker in het midden van hun miserie toch nog te maken krijgen met "Dokters die van de centen maar niet genoeg krijgen"... man.. man... enmoeten we daar U tegen zeggen???!!! Wat een onrechtvaardigheid! brbrbrbrbrbr... daar krijg ik negatieve kriebels van! In elk geval ook de Valentijns film was... alhoewel we er regelmatig mee konden lachen toch ook wel een voorsmaakje van de harde realiteit die ons als 55 plussers te wachten staat... een film over ouder worden en de daaraan verbonden problemen... alhoewel er wel degenlijk een zonnekantje in verborgen zat... namelijk, dat alhoewel alles vergankelijk is... zelfs... maar dat wisten we al... vriendschap en loyaliteit... "Echte liefde met de juiste dosis warmte en genegenheid, doet wonderen"... dus lieve vrienden laat ons een oproep doen voor wat meer van dat! Laat ons er voor zorgen dat niemand vervalt in "Vidange Perdue"...
Op deze foto's beelden van een andere film... de film in India waar we in meespeelden... spijtig genoeg heb ik hem nooit gezien!
Lisette zou Lisette niet zijn... als ze niet eens ging kijken waar en wat Baroda... En zo te zien zou ik best op mijn travel-lijstje zetten van mijn komende... (wanneer??) Indië verlof... want het ziet er daar mooi uit!!! Baroda is gesitueerd aan de oevers van de "Vishwamitri" rivier... die genoemd is naar de "Heilige Rishi Vishwamitra"... De vroegere naam van de stad was "Chandravati"... naar de ruler "Raja Chandan"... dan werd het Viravati, en dan Vapatra door de véle "Banyan trees" aan de oever... Uiteindelijk is het dan Baroda of Vadodara. Hm... das alvast nen héle boterham... In elk geval heeft de stad een groot hystorisch verleden... te groot om daar te gaan in spitten! Te saai natuurlijk ook voor mensen die zich daar niet voor intresseren... De stad heeft een eigen universiteit en staat bekend bij de bezoekers als "Sanskari nagari" of "gecultiveerde stad"... Baroda staat inderdaad bekend als "India's most cosmopolitan citie"... raar dat men er in de wereld nog niet zo veel van hoorde... maar mijn nieuwsgierigheid is absoluut gewekt! Blijkbaar is het ook een erg commerciële en industriële stad! In 1962... toch efkes geleden... telde de stad al 288 fabrieken waar toenertijd 27.510 mensen tewerkgesteld waren... het grootste gedeelte zijn chemische fabrieken... Impressionant niet??? De taal die er officieel gesproken word is natuurlijk "Gujarati", maar ook Hindi, Marathi en Engels zijn er de normale voertalen! Baroda is een synoniem voor scholing... er zijn 20 publieke scholen en 100 privé scholen... Ja wadde! Het grootste juweel in de kroon "Baroda" is de "Maharaja Sayajirao University" waar de voertaal alleen Engels is... Het is waarschijnlijk daar in de 13 faculteiten, en 17 residentional hostels, dat zo'n 30.000 studenten klaar gestoomd worden om als "Bolleboos"... binnenkort de wereld te gaan veroveren!Enfin... Het ziet er naar uit dat over de steden van Indië nog niet alles gezegd en geweten is!!! Geloof me we gaan er nog van horen!
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
Lierke... kwamen we hier op het hoekje al iets tegen dat mij ... jajajajajajaja... aan Indië deed denken... namelijk twee jonkvrouwen te paard! Zoals ik al eender schreef ging onze Jean en Evi paard rijden op zondag met "Raj" en andere ex-pats... terwijl ik of met Ramesh op foto jacht trok... of met Sumi een eigenhuisgemaakte limo dronk! Feit is... hm alweer een feit... dat dit enorm toffe ontspannende momenten waren... alhoewel!!!!! Er gebeurde altijd wel iets tijdens het paardrijden... en wij... de achterblijvers waren pas gerust als iedereen gezond en wel terug keerde! Het gebeurde frequent dat één van de paarden op hol sloeg na het zien of trappen op een reuze slang... en de verschoten berijder van de rug gooide... naast de slang!!! Paniek alom natuurlijk! Evi lag eens bewusteloos op het strand nadat haar paard struikelde in een of over een nest van een reuzeschildpad... man... was dat bangelijk... en onze Jean zijn paard was dan weer... hm... hm... waarschijnlijk... een dronkaard... want op een gegeven zondag tijdens het galoperen op het strand... beklom hij plots het bergske... laat ons zeggen de heuvel... die liep van het strad naar het terras van "Fisherman's cove"... was dat van de grote dorst??? Of had het paard zin in kreeftjes??? Hm... ook niet simpel uit te leggen hé... Oh... wat blijf ik deze onwezelijke toestanden missen... O.K... je mag niet achteruit blijven kijken... dus ik kijk vooruit... en geniet nu ook van elke dag! Maar het was toch............................anders!
Enfin ik ga bij deze toch eens stoefen met mijn "model of the year"... "Marieke Pierlot"... Tijdens haar modeshow... voor en na het schminken...hmhm... met de boompjes-plant dag van de kankerliga, in Aartselaar... Ja, hoor vanaf nu heeft ons klein mirakel haar eigen "zomer-eik" in het nieuwe stadsrandbos... leuk toch!
Zondag... zondag... vandaag wil de héle dag dicht bij je zijn... hm... beste Rob de Nijs dat zal weer niet lukken! Het blijft hier druk... spurten en niet sporten... Onze home trainer is terug opgeblonken... maar weet niet wanneer ik mijn oefeningen zal kunnen doen? Ai... Ai... Caramba... Gelukkig blijft mijn weegschaal stagneren op hetzelfde gewicht... maar toch... Een leuke Indische saree of kalwaar kameez... zou véél kunnen bedekken... maar als ik daar mee op de bus stap, sluiten ze mij pas echt op! Enfin genoeg gezeverd... want uiteindelijk zijn we zeker en vast goed bezig... Met "Rekanto" (bewegen na en tijdens kanker) gaat het absoluut de goeie kant op... er is duidelijk een vraag naar bewegingsessies... en de kankerpatienten genieten van de erg toffe nababbel... het is een heuse gezellige boel aan het worden! De afgelopen week heeft ook mijn echtgenoot... onze Jean zich aangeboden als vrijwilliger voor rekanto, hetgeen door de organisatie met dank en enthousiasme onthaald werd. Natuurlijk gaat hij iets totaal anders doen dan ik, ieder zijn ding natuurlijk! Er waren deze week 3 vergaderingen van politieke aard voor onze Jean, en voor mij was er de yoga van de kankerpatienten op dinsdag en daarnaast de promotie-toer... het verdelen van de info-mappen aan alle zorgverleners uit de rupelstreek... een huzarenwerkje voor 1 vrijwilliger... maar met plezier gedaan... al zal het nog wel een tijdje duren voordat inderdaad iedereen geinformeerd is... Samen volgden we een avond cursus "leer jezelf lachen"... en... gelachen hebben we... maar ook véél geleerd uit deze "Hopla methode"... "POP en PAP"... hahahahahahaha... We gaan het leven vanaf nu véél positiever tegemoet... Afgeloten hebben we deze week met... gisteren zaterdag... een héle dag Marieke... We gingen naar de bib... ze is nog géén 2 (pas in augustus)... maar het uitzoeken van boeken en doorzakken in de grote ligzakken vind ze zalig... daarna gingen we haar boom kopen, een actie van de Vlaamse kanker liga... Je koopt een kaars, de opbrengst gaat naar de liga... maar aan de kaars is een boompje verbonden voor het aanleggen van het stadrandbos in Aartselaar... de boompjes worden geplant op 16 maart met grote festiviteiten... haar labeltje rond de boom zal dus lezen "Marieke Pierlot"... en wordt opgedragen aan de overgrootmoeders die beide aan kanker stierven... krijg er wel wat kiekevlees van! Dan gingen we naar de leuke kinderboerderij in St.Amands waar we boerenworst met appelmoes en frikadellen met kriekjes aten en een paar uur de beestje voederden... Op zo een moment staat ons Marieke, te glunderen... Dit zijn momenten om te koesteren... Dit zijn de momenten om eventjes bij stil te staan... Dit komt nooit meer terug!!!! Enfin na deze drukke zaterdag gingen we naar vrienden in het verre "Eeklo"... we eindigden de dag met een lekker etentje in het trappenhuis in Eeklo, waar we met Ignace en Martine bijbabbelden... Wij gaan al ver terug... maar door de afstand zien wij elkaar immers maar 1 keer jaarlijks... We lachen elke keer wat af met onze verschillende dialecten... Zo sloten we het dinéétje af met Eeklose "nonnenbillen"... uitgesproken "neunebellen..."... heu...hahaha... vraag me eigenlijk af waarom we dat... neunebellen noemen... op zijn Antwerps heet da gewoon spekke... of spinne... ge kent dat wel... die roze met witte plakkerige superzoete platte spinnen... heu...in elk geval dat is toch een Eekloos woord dat we niet zo gauw gaan vergeten... Echt afgesloten hebben we in het Leffe café met ne lekkere volle donkere... hm... uitgezonderd onze Jean... want Eeklo is wel een beetje buitenland hé... en zo ver terug rijden... na een vermoeiende dag dat doe je best zonder pinten... Wat is onze Jean toch ne sukkelaar!!! Ocharme... Ocharme... Maar... eigenlijk mag je wel stellen dat zoals ik gisteren vertelde aan Martine wij best bevoorrechte mensen zijn... gezond... en al die leuke dingen mogen doen die je graag doet... omringd door véél warmte en liefde... Al moet ik zeggen... ben wel wat jaloers op onze Ignace... die vetrekt morgen immers naar Indië... naar Bangalore... voor Alcatel... yeh... yep... hij behoord voorlopig... nog bij de noeste werkers van het miljoenen concern... dat nu afgebouwd is tot 2 keer niks (ge moet hun aandelen maar eens bekijken... waar iedereen zijn broek aan scheurde...)... "Alcatel"... voorlopig natuurlijk want Ignace is ondertussen ook 52... dus zit hij midden de gevare zone als het slecht... hm nog slechter moest beginnen gaan met Alcatelleke... In elk geval ga ik seffes mijn verhalen weer vertellen in een briefje naar onze Ramesh en... waarschijnlijk zal ik wat "Neunebellen" opsturen voor de klein mannekes in Chennai... en hopen dat "Chennai" ook wat stagneerd... Want gisteren bevestigde Ignace wat "nonkel Stef" al lang zegde... Lisette ge moet nu naar jouw geliefde Indie gaan... want het is er niet meer zoals het was... Niets is meer zoals het was! 
Hoe erg!!!! Het is weeral 2 weken geleden dat ik de tijd vond om eventjes op mijn blogje te werken... Ben ik nu goed bezig... of ben ik nu slecht bezig??? Feit is dat ik vooral druk bezig ben... druk... drukker... drukst... Maar zelfs dan laat Indië mij niet los, geloof me! Zelfs dan blijf ik het stille verlangen koesteren om mijn vrienden te gaan opzoeken... Een droom die ik hopelijk vlug kan waarmaken... Het droom die mij bljft achtervolgen "No matter What"... Vooral bezig met "Rekanto" het onderdeel van de "stichting tegen kanker" dat zich bezig houd met sport en beweging van kankerpatienten!!! Hier in de rupelstreek staat het nog in zijn beginschoenen, en aangetrokken als vrijwilliger "coach"... doe ik elke dinsdagmiddag de "yogasessies" (toch ook een beetje Indië...) maar ik wil natuurlijk ook de héle boel zoveel mogenlijk promoten... daarbij breng ik info-omslagen naar apothekers, dokters en andere gezondheidswerkers... en geloof me daar kruipt wat tijd in! Maar ik ondervind toch dat dit absoluut mijn ding is! Ondertussen zijn we met zijn achten voor de yoga en ik weet nu al dat de mensen... de yoggies... evenveel genieten van onze koffiebabbel na de yoga als van de yoga zelf... tof hé... en mij maakt het altijd weer gelukkig, als ik anderen kan gelukkig maken! Natuurlijk hopen we met "Rekanto" zoveel mogenlijk mensen te bereiken... ik hoop dus ook dat ons kleine "yoggie-gezinnetje" vlug mag uit breiden! Daarnaast stond er de afgelopen 14 dagen héél wat op het "vrijwilligers-menu"... te véél om op te noemen... en heu... geef het niet graag toe maar niet alles smaakt (hhhhh) even lekker!!! 6000 folders tellen en verdelen in pakjes per ronde... om een info avond te promoten aangaande energie-zuinig leven... t'ja het doel heiligt de middelen maar geef mij dan maar Rekanto... Daarnaast hadden we ook vergaderingen over het stadsrandbos... het Reukenspad en bos... enz... enz... Enfin, ik besef dat ik mij over een aantal dingen dringend eens moet buigen... en keuzes maken... ondertussen hier nog wat foto's uit de oude doos!
en... Schoolkinderen glunderend 
en dan... vinden we ook nog deze twee "goei loebassen" zich wentelend en slapend in... neen... neen niet medelijden... maar een relaxerend modderbadje... in Indië was dat gratis... vooral tijdens de monsoon... maar hier... ja... betaal je voor zo een modderbadje véél geld hé... 
Heu... zou dit ook moeder en dochter zijn??
Oei... oei... ai... ai... het is gelukt hier ben ik! Het vrijwilligers werk, bij (Stichting tegen kanker en CM) heeft mij weeral terug in zijn ban... (ben terug bezig met ongeveer hetzelfe wat ik deed in India... mij aan de kant van de minderbedeelde zetten...) en dat laat zich natuurlijk voelen... op mijn blogje... om dan nog maar te zwijgen over mijn strijk die er al 14 dagen ligt... maar bon... we zijn "Goed bezig"... Ik heb vannacht toch al kunnen doorslapen en dat was lang geleden! Of zou dat door de yoga komen??? Maar in elk geval... "k voel me goed ik voel me goed", k'heb de kriebels in mijn bloed... De afgelopen week was vrij zwaar maar inmens leuk... al waren de dagen overvol! Ook "Valentijn" was een absolute voltreffer... Een filmpke in ons eigenste cultureel centrum, met taart en koffie... en s'avonds probeerden we de nieuwe wok uit in ons eigenste... hahahahaha... Aartselaar. De wok was lekker... subliem, overheerlijk... "TOOOOOOOOOOOOOOO MUCH"... En daarenboven kwam ik deze week een héle hoop gelijkgezinden tegen... Dan kom je natuurlijk tot de constatatie dat er in België héél véél rond vrijwilligers draait... Zou wel eens willen weten hoeveel "vrijwilligers" ons België landje heeft???? Weeral iets om eens een studie rond te maken! Ik hoorde natuurlijk ook... weeral een heleboel schrijnende toestanden... zoals hoe mensen met kanker in het midden van hun miserie toch nog te maken krijgen met "Dokters die van de centen maar niet genoeg krijgen"... man.. man... en moeten we daar U tegen zeggen???!!! Wat een onrechtvaardigheid! brbrbrbrbrbr... daar krijg ik negatieve kriebels van! In elk geval ook de Valentijns film was... alhoewel we er regelmatig mee konden lachen toch ook wel een voorsmaakje van de harde realiteit die ons als 55 plussers te wachten staat... een film over ouder worden en de daaraan verbonden problemen... alhoewel er wel degenlijk een zonnekantje in verborgen zat... namelijk, dat alhoewel alles vergankelijk is... zelfs... maar dat wisten we al... vriendschap en loyaliteit... "Echte liefde met de juiste dosis warmte en genegenheid, doet wonderen"... dus lieve vrienden laat ons een oproep doen voor wat meer van dat! Laat ons er voor zorgen dat niemand vervalt in "Vidange Perdue"...
Lisette zou Lisette niet zijn... als ze niet eens ging kijken waar en wat Baroda... En zo te zien zou ik best op mijn travel-lijstje zetten van mijn komende... (wanneer??) Indië verlof... want het ziet er daar mooi uit!!! Baroda is gesitueerd aan de oevers van de "Vishwamitri" rivier... die genoemd is naar de "Heilige Rishi Vishwamitra"... De vroegere naam van de stad was "Chandravati"... naar de ruler "Raja Chandan"... dan werd het Viravati, en dan Vapatra door de véle "Banyan trees" aan de oever... Uiteindelijk is het dan Baroda of Vadodara. Hm... das alvast nen héle boterham... In elk geval heeft de stad een groot hystorisch verleden... te groot om daar te gaan in spitten! Te saai natuurlijk ook voor mensen die zich daar niet voor intresseren... De stad heeft een eigen universiteit en staat bekend bij de bezoekers als "Sanskari nagari" of "gecultiveerde stad"... Baroda staat inderdaad bekend als "India's most cosmopolitan citie"... raar dat men er in de wereld nog niet zo veel van hoorde... maar mijn nieuwsgierigheid is absoluut gewekt! Blijkbaar is het ook een erg commerciële en industriële stad! In 1962... toch efkes geleden... telde de stad al 288 fabrieken waar toenertijd 27.510 mensen tewerkgesteld waren... het grootste gedeelte zijn chemische fabrieken... Impressionant niet??? De taal die er officieel gesproken word is natuurlijk "Gujarati", maar ook Hindi, Marathi en Engels zijn er de normale voertalen! Baroda is een synoniem voor scholing... er zijn 20 publieke scholen en 100 privé scholen... Ja wadde! Het grootste juweel in de kroon "Baroda" is de "Maharaja Sayajirao University" waar de voertaal alleen Engels is... Het is waarschijnlijk daar in de 13 faculteiten, en 17 residentional hostels, dat zo'n 30.000 studenten klaar gestoomd worden om als "Bolleboos"... binnenkort de wereld te gaan veroveren! Enfin... Het ziet er naar uit dat over de steden van Indië nog niet alles gezegd en geweten is!!! Geloof me we gaan er nog van horen!
