Lieve, lieve bloggertjes... ik weet het wel... 't is schandalig... ik liet jullie in de steek... maar geloof me het was voor het goede doel! Het goede doel dat eventjes mijn onvoorwaardeljke inzet vroeg en mijn dagdageljkse uurtjes zwaar in beslag nam! Ondertussen besef ik meer en meer dat ik mijn blogje zal moeten opgeven... er zijn immers maar 24 uur in één dag... en hoe ouder men is... hoe vlugger de tijd gaat! Ik beloof jullie één dezer een mooie echt gebeurde afsluiter van dit blogje... Mijn droom is dit blogje vertalen in een boek... Het leven van een ex-pat is immers onbekend voor velen... Ik zoek mijn computerdagboek dus wel al uit te printen... aan te vullen... en te corrigeren... alleen zal dat voor nog wat later zijn... Ik zal na het afsluiten mijn véle blogvrienden niet vergeten... want jullie weten ook bloggen... ja... t'is een verslaving!
Hier alvast nog een mooie Indische foto - Miss India 2008 - Simran Kaur Mund
Hey lieve blogvrienden... op deze prachtige zondagmorgen zit ik toch een beetje... een beetje véél triest voor mijn computer... Ik weet het wel, ieder huisje heeft zijn kruisje... maar de afgelopen weken woog het mijne toch wat véél en het lijkt er niet op dat dit binnen de kortste keren zal gedaan zijn... De afgelopen weken stonden hier kompleet in het teken van gezondheidproblemen... in ons eigen geval futaliteiten... vervelende futaliteiten zoals een aanhoudende sinisitus, neus keel en oor problemen... maar... als ze aan je kinderen beginnen te tornen is het wat anders... en ook onze zoon Peter kreeg weer zijn deel... en dat doet pijn!!! Inmens véél pijn! En alsof dat niet genoeg was moeten wij morgen bellen naar de dierenarts om ons trouw viervoetertje Tino te laten inslapen! Bij hem was een aantal weken geleden kanker vastgesteld... aan de lever... dus je kan wel stellen dat we wisten dat dit er zat aan te komen, maar toch is dit een harde dobber!!! De afgelopen week leek het er op dat hij terug opfleurde... maar gisteren... enfin... het is triest... echt triest!
Als ik dan op zoek ga naar nieuws van Indië ziet het er ook al niet zo fleurig uit!!! De nieuwste rage blijkt daar immers... politieagenten die... kinderen van 11 en 12 jaar verkrachten... alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Volgens de statistieken werden er in 2007, 581 verkrachtingen aangegeven... Op zo'n moment...t'ja... "ik geloof dat God de vader weer op reis is... dat hij denkt dat het bij ons een paradijs is..."... Is dit de wereld die wij willen???!!! In elk geval hoop ik wat Indië betreft dat de hulp gaat komen van "Sonia Gandhi"... geboren op 9 december 1946 en momenteel 6e op de lijst van sterkste vrouwen ter wereld... Italiaanse van geboorte... Rooms katholiek en weduwe van "Rajiv Gandhi"... Een enorm sterke persoonlijkheid die haar job als voorzitter van "Indian National congress" perfect combineert met haar gezin dat ze hoog in het vaandel draagt... Chapeau voor deze dame... ik hoop van harte dat ze dit nieuwe (alhoewel) fenomeen in Indië met harde hand op gaat lossen! Op "Indian yahoo" loopt momenteel een poll... moeten deze agenten de doodstraf krijgen... ja... of neen... awel het spijt me... maar géén compasie met deze... NULLEN!
Vandaag laat ik jullie allemaal zegenen door deze "mooie" Godin... genaamd "Lakshmi" zij is de Godin van rijkdom-Geluk-Liefde en Schoonheid... iets dat wij allemaal kunnen gebruiken... of ben ik verkeerd??? De Indische bevolking viert haar en aanbid haar op "Diwali"... het festival van het licht... met de nodige olie-lampen buiten aan hun huisje om haar vriendelijk binnnen uit te nodigen! Goh... eigenlijk is dit één van de véle redenen waarom ik zo verliefd werd op Indië... soms verlies je daar echt alle binding met de realiteit... en hoe moeilijk het leven daar ook is... het blijft een "sprookje"... het blijft een sprookjeswereld waar je vanzelf al je zorgen minimaliseert... de mythes... het geloof... het laat je zweven!
Op deze mooie zondag in april hoop ik dat al mijn blogje-lezers gezegend mogen worden met al het mooie dat deze "Godin" te bieden heeft... maar let wel... hopelijk begint hier niet iedereen zijn héle huisraad te verbranden... want dat doen de hindus wel... "Lakshmi" is immers erg kieskeurig en gaat alleen nette propere huisjes binnen... Ik herinner mij dat er rond de periode van haar verjaardag héél wat geschrobt, gepoets, en geschilderd werd... daarenboven werd er echt alles wat in hun huisje staat en ligt op een hoopje buiten gezet en verbrand... dus ieder jaar... jawel moesten ze alles nieuw kopen... Ik spreek hier nu wel over de diepgelovigetrouweaanhangers van "Lakhsmi"... het huisje proper maken is één... maar het beetje dat je bezit opbranden en helemaal opnieuw beginnen... t'ja dat begreep ik niet echt zo goed hoor... ik kan je vezekeren dat het die dagen ook niet erg gezonde buitenlucht was dat we inademden... in elk geval deden de drogisterijen gouden zaken want hun blauwgroene verf (die gebruikt word in de huisjes omdat deze verf ongedierte afschrikt) ging vlotjes van der hand...
India laat mij echt niet los... het rare is als mensen je vragen waarom??? Is het oh... zo moeilijk uit te leggen! Want als ik eerlijk moet zijn... zo simpel is het leven daar echt niet!!!! Toch als ze mij moesten voor stellen om terug te vertrekken... zou ik dat op slag doen!!! Wat is het dan dat mij zo bind??? Zoals ik mijn blogje begon... mijn echtgenoot zat vast in zijn werk... en wilde verandering... ik zat vast in... pf... in wat eigenlijk??? ... wilde verandering... En Indië warmde mijn hart! Toch heb ik daar tot op heden nog altijd géén verklaring voor... was het, het pure???Was het de zon??? Was het de mysterie enhet vreemde??Of was er inderdaad een simpeler verklaring?? Liefde, verliefdheid...(die toeslagen op een zwak moment)... op het land en zijn bevolking??? Of zocht ik op dat moment inderdaad alleen een toevluchtsoord... om welke reden dan ook... Feit is dat mijn geest te simpel is om een verklaring te vinden! Feit is... dat het lijkt ofdat mijn liefde voor India eeuwigdurend zal zijn! En hoe ik het ook draai of keer... daar zal zeker een reden... voor zijn! Ondertussen gaat er nog steeds geen dag voorbij zonder dat er herinneringen naar boven komen... en dat bij de meest eenvoudige dagdagelijkse gebeurtenissen. Vandaag trokken we voor een middagje naar Lier...Lierke... Lierke Plezierke... een wandelinkske en een lekker glaasje wijn of koffietje in het "Elzenhof"... De koffie is daar lekker en... de wijn wordt geschonken in een mooi GROOT glas... ontegensprekelijk het smakelijkste om wijn uit te drinken... hm... echt waar daar kan ik van genieten! Gelukkig kom ik daar niet al te véél "Betty Boops" tegen... want haar misselijke lach maakt mij mottig! De rest is daar geweldig... ook de maitre... mag er wezen... dus... laat ik het zo stellen dat ik daar wegvlucht... vooral in het.... en de... neen hoor het is het grote glas dat het hem doet... iets supersimpelalseenglas!!! Dus ja... in Indië zal het ook wel iets simpel zijn dat mij aantrekt... of iets... super gecompliceerd... wie zal het zeggen! In elk geval onderweg naar Lierke... kwamen we hier op het hoekje al iets tegen dat mij ... jajajajajajaja... aan Indië deed denken... namelijk twee jonkvrouwen te paard! Zoals ik al eender schreef ging onze Jean en Evi paard rijden op zondag met "Raj" en andere ex-pats... terwijl ik of met Ramesh op foto jacht trok... of met Sumi een eigenhuisgemaakte limo dronk! Feit is... hm alweer een feit... dat dit enorm toffe ontspannende momenten waren... alhoewel!!!!! Er gebeurde altijd wel iets tijdens het paardrijden... en wij... de achterblijvers waren pas gerust als iedereen gezond en wel terug keerde! Het gebeurde frequent dat één van de paarden op hol sloeg na het zien of trappen op een reuze slang... en de verschoten berijder van de rug gooide... naast de slang!!! Paniek alom natuurlijk! Evi lag eens bewusteloos op het strand nadat haar paard struikelde in een of over een nest van een reuzeschildpad... man... was dat bangelijk... en onze Jean zijn paard was dan weer... hm... hm... waarschijnlijk... een dronkaard... want op een gegeven zondag tijdens het galoperen op het strand... beklom hij plots het bergske... laat ons zeggen de heuvel... die liep van het strad naar het terras van "Fisherman's cove"... was dat van de grote dorst??? Of had het paard zin in kreeftjes??? Hm... ook niet simpel uit te leggen hé... Oh... wat blijf ik deze onwezelijke toestanden missen... O.K... je mag niet achteruit blijven kijken... dus ik kijk vooruit... en geniet nu ook van elke dag! Maar het was toch............................anders!
Deze foto's komen uit een promo reportage die ik maakte voor de ranch van Sumi en Raj... genomen op... jawel de zondag dat Evi héél véél change gehad heeft... en het paard van onze Jean héél véél dorst!
Jawel... bij deze kom ik graag nog eens terug op ons aller Debbie en haar Indisch avontuur... Terwijl de deftige Standaard het even deftig omschrijft... "Vlaamse borst choquert India"... Kan men natuurlijk her en der andere titels lezen refererend naar dezelfde... blote borst... "Oogstrelendebeelden van Debbie De Waele veroorzaken aardschok in India..." schrijft alweer een andere krant... straf en met een duidelijk satirische knipoog schrijft "Huug en Druug": Debbie de Waele toont muggenbeet... en half India is hysterisch en boos... massa hysterie in India... Feit is dat debbie haar avontuur niet gauw zal vergeten... en... dat op Indische sites... jawel... de omstreden video van de verkeerdelijk afgelopen fashion-(German???)Debbie-week... met véle sterren aangeduid staat als... "Most viewed"...
Enfin ik ga bij deze toch eens stoefen met mijn "model of the year"..."Marieke Pierlot"... Tijdens haar modeshow... voor en na het schminken...hmhm... met de boompjes-plant dag van de kankerliga, in Aartselaar... Ja, hoor vanaf nu heeft ons klein mirakel haar eigen "zomer-eik" in het nieuwe stadsrandbos... leuk toch!
Jajajajajajaja... Indië is niet uit het nieuws te branden... Indische neushoorn geboren...De Dalailamalaat van zich horen... en héél belangrijk nieuws deze week... Richard Gere ontlooptgevangenisstraf... en mag terug Indië binnen zonder problemen... Gelukkig is deze beste vriend van de Daila Lama vrijgesproken voor zijn kus aan de wel erg wulpse Shilpa Shetty... oeps... dedees is opgelucht... want de Richard is wel mijn vlam!!! Allez vroeger toch... toen ik nog jong en onbezonnen was... Aan de andere kant zou ik wel eens willen weten... hoeveel het de Richard gekost heeft!!??Want tussen ons gezegd en gezwegen... ook dat is Indisch! Enfin al dit nieuws aan het verteren... En er gebeurde alweer een "schandaal"... hm... naar Indische normen dan... en wat blijkt... ditmaal is het een Belgische schone die aan de schandpaal genageld wordt!!! "Wardrobemalfunction at the fashion parade... leest elke grote krant... Nieuwsgierig als we zijn lezen we verder... Het ensemble, gedragen door "Debbie" een vrij nieuw gezicht op de Indische catwalk van Belgische nationaliteit, "slipped and left the audience at the Wills lifestyle Indian fashion weekgasping..."... ai... ai... ik kan het mij voorstellen... ramp... ramp... dubbele ramp! De ontwerper "Rajesh Pratap Singh"... heeft vanaf nu een wel erge slechte naam... want hij had moeten leren uit vorige ongelukjes... In Indië is het verplicht dat de models "nipple tape" dragen waarmede de tepels afgeschermd worden... foei... foei... Rajesh!!! Of wilde jij imponeren, zoals sommige kranten het dan weer formuleren??? In elk geval volgens de kranten was "the-peek-a-boo" more telling then anything! Shame on Rajesh en na de Belgium Dutroux... shame aan Belgium "Debbie"... hm... voor ons absoluut niet vergelijkbaar... voor de Indiërs... t'ja... is dit spijtig genoeg nog maar eens... allemaal slechte invloed uit het Westen! Hoe moeten we dit ooit weer goed maken?
Zondag... zondag... vandaag wil de héle dag dicht bij je zijn... hm... beste Rob de Nijs dat zal weer niet lukken! Het blijft hier druk... spurten en niet sporten... Onze home trainer is terug opgeblonken... maar weet niet wanneer ik mijn oefeningen zal kunnen doen? Ai... Ai... Caramba... Gelukkig blijft mijn weegschaal stagneren op hetzelfde gewicht... maar toch... Een leuke Indischesaree of kalwaar kameez... zou véél kunnen bedekken... maar als ik daar mee op de bus stap, sluiten ze mij pas echt op! Enfin genoeg gezeverd... want uiteindelijk zijn we zeker en vast goed bezig... Met "Rekanto" (bewegen na en tijdens kanker) gaat het absoluut de goeie kant op... er is duidelijk een vraag naar bewegingsessies... en de kankerpatienten genieten van de erg toffe nababbel... het is een heuse gezellige boel aan het worden! De afgelopen week heeft ook mijn echtgenoot... onze Jean zich aangeboden als vrijwilliger voor rekanto, hetgeen door de organisatie met dank en enthousiasme onthaald werd. Natuurlijk gaat hij iets totaal anders doen dan ik, ieder zijn ding natuurlijk! Er waren deze week 3 vergaderingen van politieke aard voor onze Jean, en voor mij was er de yoga van de kankerpatienten op dinsdag en daarnaast de promotie-toer... het verdelen van de info-mappen aan alle zorgverleners uit de rupelstreek... een huzarenwerkje voor 1 vrijwilliger... maar met plezier gedaan... al zal het nog wel een tijdje duren voordat inderdaad iedereen geinformeerd is... Samen volgden we een avond cursus "leer jezelf lachen"... en... gelachen hebben we... maar ook véél geleerd uit deze "Hopla methode"..."POP en PAP"... hahahahahahaha... We gaan het leven vanaf nu véél positiever tegemoet... Afgeloten hebben we deze week met... gisteren zaterdag... een héle dag Marieke... We gingen naar de bib... ze is nog géén 2 (pas in augustus)... maar het uitzoeken van boeken en doorzakken in de grote ligzakken vind ze zalig... daarna gingen we haar boom kopen, een actie van de Vlaamse kanker liga... Je koopt een kaars, de opbrengst gaat naar de liga... maar aan de kaars is een boompje verbonden voor het aanleggen van het stadrandbos in Aartselaar... de boompjes worden geplant op 16 maart met grote festiviteiten... haar labeltje rond de boom zal dus lezen "Marieke Pierlot"... en wordt opgedragen aan de overgrootmoeders die beide aan kanker stierven... krijg er wel wat kiekevlees van! Dan gingen we naar de leuke kinderboerderij in St.Amands waar we boerenworst met appelmoes en frikadellen met kriekjes aten en een paar uur de beestje voederden... Op zo een moment staat ons Marieke, te glunderen... Dit zijn momenten om te koesteren... Dit zijn de momenten om eventjes bij stil te staan... Dit komt nooit meerterug!!!! Enfin na deze drukke zaterdag gingen we naar vrienden in het verre "Eeklo"... we eindigden de dag met een lekker etentje in het trappenhuis in Eeklo, waar we met Ignace en Martine bijbabbelden... Wij gaan al ver terug... maar door de afstand zien wij elkaar immers maar 1 keer jaarlijks... We lachen elke keer wat af met onze verschillende dialecten... Zo sloten we het dinéétje af met Eeklose "nonnenbillen"... uitgesproken "neunebellen..."... heu...hahaha... vraag me eigenlijk af waarom we dat... neunebellen noemen... op zijn Antwerps heet da gewoon spekke... of spinne... ge kent dat wel... die roze met witte plakkerige superzoete platte spinnen... heu...in elk geval dat is toch een Eekloos woord dat we niet zo gauw gaan vergeten... Echt afgesloten hebben we in het Leffe café met ne lekkere volle donkere... hm... uitgezonderd onze Jean... want Eeklo is wel een beetje buitenland hé... en zo ver terug rijden... na een vermoeiende dag dat doe je best zonder pinten... Wat is onze Jean toch ne sukkelaar!!! Ocharme... Ocharme... Maar... eigenlijk mag je wel stellen dat zoals ik gisteren vertelde aan Martine wij best bevoorrechte mensen zijn... gezond... en al die leuke dingen mogen doen die je graag doet... omringd door véél warmte en liefde... Al moet ik zeggen... ben wel wat jaloers op onze Ignace... die vetrekt morgen immers naar Indië... naar Bangalore... voor Alcatel... yeh... yep... hij behoord voorlopig... nog bij de noeste werkers van het miljoenen concern... dat nu afgebouwd is tot 2 keer niks (ge moet hun aandelen maar eens bekijken... waar iedereen zijn broek aan scheurde...)... "Alcatel"... voorlopig natuurlijk want Ignace is ondertussen ook 52... dus zit hij midden de gevare zone als het slecht... hm nog slechter moest beginnen gaan met Alcatelleke... In elk geval ga ik seffes mijn verhalen weer vertellen in een briefje naar onze Ramesh en... waarschijnlijk zal ik wat "Neunebellen" opsturen voor de klein mannekes in Chennai... en hopen dat "Chennai" ook wat stagneerd... Want gisteren bevestigde Ignace wat "nonkel Stef" al lang zegde... Lisette ge moet nu naar jouw geliefde Indie gaan... want het is er niet meer zoals het was... Niets is meer zoals het was!
Evi... en mijn highschoolkids... op Indian day... lang geleden dus... dat is allemaal zoals het WAS............. Gelukkig... want anders was Marieke onze zonneschijn... er nu niet geweest!
Hoe erg!!!! Het is weeral 2 weken geleden dat ik de tijd vond om eventjes op mijn blogje te werken... Ben ik nu goed bezig... of ben ik nu slecht bezig??? Feit is dat ik vooral druk bezig ben... druk... drukker... drukst... Maar zelfs dan laat Indië mij niet los, geloof me! Zelfs dan blijf ik het stille verlangen koesteren om mijn vrienden te gaan opzoeken... Een droom die ik hopelijk vlug kan waarmaken... Het droom die mij bljft achtervolgen "No matter What"... Vooral bezig met "Rekanto" het onderdeel van de "stichting tegen kanker" dat zich bezig houd met sport en beweging van kankerpatienten!!! Hier in de rupelstreek staat het nog in zijn beginschoenen, en aangetrokken als vrijwilliger "coach"... doe ik elke dinsdagmiddag de "yogasessies" (toch ookeen beetje Indië...) maar ik wil natuurlijk ook de héle boel zoveel mogenlijk promoten... daarbij breng ik info-omslagen naar apothekers, dokters en andere gezondheidswerkers... en geloof me daar kruipt wat tijd in! Maar ik ondervind toch dat dit absoluut mijn ding is! Ondertussen zijn we met zijn achten voor de yoga en ik weet nu al dat de mensen... de yoggies... evenveel genieten van onze koffiebabbel na de yoga als van de yoga zelf... tof hé... en mij maakt het altijd weer gelukkig, als ik anderen kan gelukkig maken! Natuurlijk hopen we met "Rekanto" zoveel mogenlijk mensen te bereiken... ik hoop dus ook dat ons kleine "yoggie-gezinnetje" vlug mag uit breiden! Daarnaast stond er de afgelopen 14 dagen héél wat op het "vrijwilligers-menu"... te véél om op te noemen... en heu... geef het niet graag toe maar niet alles smaakt (hhhhh) even lekker!!! 6000 folders tellen en verdelen in pakjes per ronde... om een info avond te promoten aangaande energie-zuinig leven... t'ja het doel heiligt de middelen maar geef mij dan maar Rekanto... Daarnaast hadden we ook vergaderingen over het stadsrandbos... het Reukenspad en bos... enz... enz... Enfin, ik besef dat ik mij over een aantal dingen dringend eens moet buigen... en keuzes maken... ondertussen hier nog wat foto's uit de oude doos! Bovenaan... moeder en dochter...Moeder en vader op zoek naar mooi beeldje... inMahabalipuram...en... Schoolkinderen glunderend kijkend naar de bakken pepsien dan... vinden we ook nog deze twee "goei loebassen" zich wentelend en slapend in... neen... neen niet medelijden... maar een relaxerend modderbadje... in Indië was dat gratis... vooral tijdens de monsoon... maar hier... ja... betaal je voor zo een modderbadje véél geld hé...Heu... zou dit ook moeder en dochter zijn??
Moet ondertussen wel toegeven dat de kwalitiet van mijn Indische foto's serieus te wensen overlaat!!! Spijtig... zal ze maar inscannen voor het helemaal te laat is!
Oei... oei... ai... ai... het is gelukt hier ben ik! Het vrijwilligers werk, bij (Stichting tegen kanker en CM) heeft mij weeral terug in zijn ban... (ben terug bezig met ongeveer hetzelfe wat ik deed in India... mij aan de kant van de minderbedeelde zetten...) en dat laat zich natuurlijk voelen... op mijn blogje... om dan nog maar te zwijgen over mijn strijk die er al 14 dagen ligt... maar bon... we zijn "Goed bezig"... Ik heb vannacht toch al kunnen doorslapen en dat was lang geleden! Of zou dat door de yoga komen??? Maar in elk geval... "kvoel me goed ik voel me goed", k'heb de kriebels in mijn bloed... De afgelopen week was vrij zwaar maar inmens leuk... al waren de dagen overvol! Ook "Valentijn" was een absolute voltreffer... Een filmpke in ons eigenste cultureel centrum, met taart en koffie... en s'avonds probeerden we de nieuwe wok uit in ons eigenste... hahahahaha... Aartselaar. De wok was lekker... subliem, overheerlijk... "TOOOOOOOOOOOOOOO MUCH"... En daarenboven kwam ik deze week een héle hoop gelijkgezinden tegen... Dan kom je natuurlijk tot de constatatie dat er in België héél véél rond vrijwilligers draait... Zou wel eens willen weten hoeveel "vrijwilligers" ons België landje heeft???? Weeral iets om eens een studie rond te maken! Ik hoorde natuurlijk ook... weeral een heleboel schrijnende toestanden... zoals hoe mensen met kanker in het midden van hun miserie toch nog te maken krijgen met "Dokters die van de centen maar niet genoeg krijgen"... man.. man... enmoeten we daar U tegen zeggen???!!! Wat een onrechtvaardigheid! brbrbrbrbrbr... daar krijg ik negatieve kriebels van! In elk geval ook de Valentijns film was... alhoewel we er regelmatig mee konden lachen toch ook wel een voorsmaakje van de harde realiteit die ons als 55 plussers te wachten staat... een film over ouder worden en de daaraan verbonden problemen... alhoewel er wel degenlijk een zonnekantje in verborgen zat... namelijk, dat alhoewel alles vergankelijk is... zelfs... maar dat wisten we al... vriendschap en loyaliteit... "Echte liefde met de juiste dosis warmte en genegenheid, doet wonderen"... dus lieve vrienden laat ons een oproep doen voor wat meer van dat! Laat ons er voor zorgen dat niemand vervalt in "Vidange Perdue"...
Op deze foto's beelden van een andere film... de film in India waar we in meespeelden... spijtig genoeg heb ik hem nooit gezien!
Lisette zou Lisette niet zijn... als ze niet eens ging kijken waar en wat Baroda... En zo te zien zou ik best op mijn travel-lijstje zetten van mijn komende... (wanneer??) Indië verlof... want het ziet er daar mooi uit!!! Baroda is gesitueerd aan de oevers van de "Vishwamitri" rivier... die genoemd is naar de "Heilige Rishi Vishwamitra"... De vroegere naam van de stad was "Chandravati"... naar de ruler "Raja Chandan"... dan werd het Viravati, en dan Vapatra door de véle "Banyan trees" aan de oever... Uiteindelijk is het dan Baroda of Vadodara. Hm... das alvast nen héle boterham... In elk geval heeft de stad een groot hystorisch verleden... te groot om daar te gaan in spitten! Te saai natuurlijk ook voor mensen die zich daar niet voor intresseren... De stad heeft een eigen universiteit en staat bekend bij de bezoekers als "Sanskari nagari" of "gecultiveerde stad"... Baroda staat inderdaad bekend als "India's most cosmopolitan citie"... raar dat men er in de wereld nog niet zo veel van hoorde... maar mijn nieuwsgierigheid is absoluut gewekt! Blijkbaar is het ook een erg commerciële en industriële stad! In 1962... toch efkes geleden... telde de stad al 288 fabrieken waar toenertijd 27.510 mensen tewerkgesteld waren... het grootste gedeelte zijn chemische fabrieken... Impressionant niet??? De taal die er officieel gesproken word is natuurlijk "Gujarati", maar ook Hindi, Marathi en Engels zijn er de normale voertalen! Baroda is een synoniem voor scholing... er zijn 20 publieke scholen en 100 privé scholen... Ja wadde! Het grootste juweel in de kroon "Baroda" is de "Maharaja Sayajirao University" waar de voertaal alleen Engels is... Het is waarschijnlijk daar in de 13 faculteiten, en 17 residentional hostels, dat zo'n 30.000 studenten klaar gestoomd worden om als "Bolleboos"... binnenkort de wereld te gaan veroveren!Enfin... Het ziet er naar uit dat over de steden van Indië nog niet alles gezegd en geweten is!!! Geloof me we gaan er nog van horen!
Dit gezegd zijnde wil ik jullie natuurlijk ook die mooie ode aan "den diamant" niet onthouden... uit "Gentleman prefer blondes"... is hier ons aller "Marilyn"... met "Diamonds are a girls best friend"... Geniet ervan!!!
Hey lieve vrienden... hier ben ik weer... eventjes kort natuurlijk... want er staat weer véél op het programma... net zoals de afgelopen week... een week die supervol was! Vraag me nu niet meer wat ik zoal deed... want dat ben ik alweer vergeten! Zo gaat dat hé als je een dagje ouder gaat worden hm... Ben in elk geval nog eens leuk gaan stappen met mijn buurvrouwtje... een leuke gezellige dag... lekker lunch-ke... en nog een solde-ke meegenomen... al zal ik om dat te kunnen dragen... heu... terug een paar kilokes moeten afvallen! Misschien kan ik er voor "valentijn" een leuk diamantje bij vragen aan mijn echtgenoot... Een diamantje zoals "The moon of Baroda"... Hij zal te zien zijn op de nieuwe tentoonstelling van het diamant museum "Diamond Diva's"... Deze prachtige gele peervormige diamant van 25.95 karaat voor de "cut" en 24.04 karaat na de "cut"... is omringd door ... zoals al het moois op deze aarde... héél véél mysterie... en is Natuurlijk...ook zoals al hetmoois op deze aarde...van Indische origine! Hij komt uit "Baroda" of zoals deze stad nog al eens genoemd werd "Vadodara"... Waar hij jarenlang het bezit was van de plaatselijke "MaharadjaSayajirao Gaekwad"... Alhoewel het voor een kleine periode eigendom werd van Keizerin Marie-Therese van Oostenrijk... Om daarna terug te komen naar "Baroda"... Nog later... véééééééééééél later werd hij gekocht door Meyer Rosenbaum uit Detroit... en in 1991 werd hij geveild door Christies... De huidige eigenaar is niet gekend! Of beter gezegd zijnde... wil niet gekend zijn.. en dit alles zal zeker te maken hebben met de waarde van het kleinnood... hm... Zou dat toch De Beers kunnen zijn??? In elk geval een aardig weetje is... dat de steen ongeluk brengt aan de eigenaar... en degene die hem over water brengen... dus voorzichtigheid is toch geboden ... Misschien is dat de reden... hm... want zoals we wel weten ... de steen werd gedragen door "Marilyn Monroe"... in de film "Gentleman prefer blondes" ...
Van de véle mensen die ik mocht ontmoeten blijven deze twee op en top Hollandse meiden mij waarschijnlijk nog lang bij! Corry de "moederkloek" en Farida die mij met plezier inwijde in de "Indonesiche" keuken! Hoe zou het met hen zijn... Door Corry's en mijn onverwachte vertrek terug naar het vaderland was het immers niet mogenlijk om adressen uit te wisselen... De kans dat wij elkaar in dit leven nog eens tegen komen is dus zo goed als nihil... Spijtig!!Mag jullie levenspad over rozen gaan lieve vriendinnen uit het verre nederland!
Dit blogje begonnen met "de man van Wendy"... kan ik het natuurlijk nu niet laten om ook te kijken naar "de man van Pheadra"... natuurlijk heb ik weer vrrrrreeeeeeeeeeede tegenslag want mijn favoriet "de Joost" ligt er al uit... spijtig want hij is best knap en had volgens mijn bescheiden menig een héél hoog knuffelgehalte... Enfin "Koen de pompier" vind ik ook kunnen... en "de Glenn"... t'ja wat moet ik daar van zeggen??? Ze zeggen van mij wel eens dat ik (op zijn Antwerps) kak ben... omdat ik mij goed verzorg... Wel ik denk dat Glenneke... echte k.. is!! Maar misschien is dat ook maar een facade... als ik Pheadra was... zou ik met hem toch een beetje de kat uit de boom kijken... Maar wie ben ik??? Bij de "man van Wendy" heb ik mij ook schromelijk vergist... Ik vond immers Kurtje de max... en wat zie ik nu... datzelfde Kurtje komt ook gewoon bij Pheadra binnen gewandeld... Kurtje... Kurtje... op twee paarden wedden dat kan toch niet jongen! Ik vraag mij wel eens af of het géén goed idéé is om er een studie te maken... wie komt er in godsnaam af op zulke programma's?? Aan de andere kant voor mij zijn dezelfde programma's best erg ontspannende en amusante kijkdingetjes na een zware drukke overvolle week! Maar om aan een partner te geraken verkies ik dan toch de Indische methode boven deze "slapstick comedy"... Een advertentie in de Hindu... "cast no bar"... en de familie zoekt de rest uit!!!!
Gelukkig moest dit olijke kwartet géén man zoeken in "Pondicherry"... maar wel de weg naar Indochine... het restaurant van Charles Aznavour... oeps toch een man! En heu... ondergetekende...bibie mocht het weeral oplossen... en de weg vragen!
Op de foto's... België-Nederland, "Christine-Lisette" en "Corry met Farida"
"Indochine"... waar het eten en de omgeving super zijn!!!! Daar ga ik zeker nog eens terug... al is het met een loopstokje! Hun boterkip is om duimen en vingers af te likken!
Gisteren een kalme maar leuke zaterdag gehad... één van de weinige zaterdagen dat ons Marieke niet kwam, en alhoewel je ze dan absoluut mist is het toch ook eens leuk om onder ons twee te zijn! Boodschappen, ons stadswandelinkse, en krantje lezen in "t'Heilig huizeken"... meer moet dat niet zijn... Daarenboven sloten we thuis af met een potje overheerlijke mosselen en een lekkere fles wijn... hm... dat dit weeral géén goed doet aan mijn kilo's... dat neem ik er dan graag bij... Ik weet niet ofdat ik jullie al vertelde over ons mosselfestijn in Indië??? Wel... normaal word de vis daar verkocht op het strand... hetgeen voor ons natuurlijk weinig smakelijk over komt... de vis zit onder de vliegen... en over het ander vuil zullen we maar zwijgen! Wij hadden ook een vis-madam... die aan de huizen van de ex-pats haar vis kwam verkopen... maar... natuurlijk ook onder vliegen... brbrbrbr... Weet niet ofdat mijn maagje daar zou tegen kunnen... Natuurlijk kocht ik vis... leven en laten leven... en daarenboven was iedereen die bij ons werkte daar stik-content mee! Toen ik een kleine viswinkel vond ergen in chacamakka... kreeg ik van onze Ramesh een preek van een uur... madam... "this is thesame fish"... Ook waar natuurlijk! Enfin... op een gegeven moment was mijn verlangen naar mosselen zo groot dat ik besloot om er bij de visboerin eens achter te vragen... Ofcourse was het géén problem... als ge maar betaald... Ik bestelde dus een aantal kilo's mosselen, want had er ondertussen al zo over gestoefd dat iedereen wilde proeven... De week na mijn bestelling kreeg ik telefoon... mijn mosselen waren aangekomen... Ik liep op wolken... Eindelijk!Mosselen! Heu... de mosselen waren zoooooooooooooo groot... man... man... nooit gezien! Bij het koken kwam het water in de mond, ze roken super! Bij het eten... wel ja... daar was het iets anders... ze waren... zoals wij in Antwerpen zeggen "niet te vreten"... of... "je kon er je schoen mee lappen"... niet te doen... gelukkig had niemand van ons een vals gebit... dat had niet goed afgelopen... De jongens van security... en dan vooral Chacra... Waar onze peter uren mee gezwansd had over de betekenis het woordje "Mossel"... (hihih)... vonden het een dellicatesse... Dus onze "Gouden mosselen" (qua prijs dan)... zijn toch nog met smaak opgegeten!
Gisteren mosselen en vandaag gaan we dan voor een andere Belgische delicatesse... Wafels met héél véél slagroom... voor het goede doel... is dan het exuus... Maar... kan je wel zeggen dat we ook dat geintroduceerd hebben in Chennai... Sinds wij er woonden... kan je ook wafels eten in "De Meridiën" in Chennai... Jaja... We hebben daar véél PR gedaan! Het goede van Belgie werd vakkundig gepromoot... en dat was wel nodig... want dezelfde periode stonden ook de Indische kranten vool over... "Mijnheer Dutroux"...
In elk geval mijne wafel zal weeral smaken... en misschien drink ik er dit keer wel een thee bij inplaats van koffie... alleen al... omdat ik de foto van de thee-reclame zo mooi vind aanleunen bij mijn wereldse interesse!
Met een lekker zonneke in mijn rug... op een mooie kalme zaterdagmorgen... toch even de hoofdpunten van de Hindu doorgenomen... Dezer dagen is hetgeen we daarin lezen al even bizar als in de Belgische kranten... Verkrachtingen op minderjarigen nemen enorm hard toe in de grootsteden... Indische studenten gaan studeren in China... Druggebruik en handel niet meer te stoppen... (vooral heroine is in) t'ja waar hebben we dat allemaal nog gehoord?! Daarnaast lezen we ook dat er weeral 5 "foreigners" aangehouden zijn, waaronder een dokter voor de handel in nieren! Pfpfpfpfpf... prettig nieuws is anders! In Chennai zelf zijn er daarenboven weeral een hoop milieu schandalen... Zo is er de nieuwe bushalte die 7 jaar geleden gebouwd werd... de terminus heeft een parking voor 15 bussen... deze is ondertussen uitgegroeid tot... zoals ze het zelf noemen "a garbage dump"... Ook niet nieuw natuurlijk... maar men zou toch denken dat er wat vooruitgang geboekt kan worden... want toen wijer vertrokken en dat is ook al 5 jaar geleden... was immers de eerste vuilkar een feit!!! Tegelijk met de nieuwe bushalte werden er in "West Velachery" 50 nieuw appartement complexen gebouwd... de bewoners laten hun stem gelden en leggen klacht neer... de open ruimte word immers gebruikt om afgedankte bussen, en auto's te stallen... alsook... als... openbaar toilet! Daarnaast worden er tonnen afval gedumpt door de lokale shopkeepers... en het busje??? " Busje komt zo"...
Misschien moeten we ons aller Mieke Vogels eens naar daar sturen! Om met de grote mannen een klapke te doen... want geloof me de kleintjes... de man in straat... die kunnen, net als in België... kromgetrokken situaties niet recht zetten... zij hebben immers de middelen niet!
Zoals ik al vertelde beginnen we hier in de Rupelstreek met yoga lessen voor kankerpatienten en gewezen kanker patienten... en dit elke dinsdag om 2 uur in "t'Wolfaertshof" - Aartselaar... De lessen worden gegeven door een proffessionele yoga leraar en door mij gecoacht... gisteren was het de eerste les... en moet zeggen het was leuk.... leuker dan in Indië... daar had ik een privé leraar en het lijkt mij toch meer iets om te doen ik groep! Vorige week kwam ik overeen met "rekanto" om de taak van coach op mij te nemen... géén betaalde job maar als vrijwilliger... voor mij niet gelaten natuurlijk want dit is wel mijn ding! We zijn gestart met een kleine groep, maar dat gaat zeker uitbreiden!! De yoga leraar die ik gisteren de eerste keer zag is een echt speciaal yoga-typetje... Paul draagt... zoals het hoort... dikke kralen rond armen en hals... is rustig en kalm... en houd met elkeen zijn beperkingen rekening... voor mij is hij goedgekeurd! Natuurlijk profiteer ik mee van al het goede want ik doe actief mee... leuk! Zoals ik eerder vertelde in Indië kwam de leraar aan huis... op aanbeveling van andere ex-pats... maar daar waren alleen Evi en ik... Ik veronderstel dat onze leraar met een onuitspreekbare naam goed was in wat hij deed maar... wij moesten zo dikwijls lachen... dat... hij er niet meer kon mee lachen... en op het einde van elke rit, na de ontspanningoefeningen... viel ik als een baksteen in slaap! Oei... oei... ook gisteren had ik bijna prijs... Paul raad dan nog iedereen aan om een fleesdekentje mee te brengen om onder te kruipen tijdens de ontspanningsoefeningen... hm... ik hoop dat ze daar nooit de deur op slot draaien voor de nacht terwijl wij daar allemaal liggen te dutten!! Paul geeft ook yoga in Italië... dus zoals onze Indische vriend een globetrotter... die werkt nu in de Verenigde Emiraten voor de prinsenkinderen...
Hierbij de laatse 3 foto's van onze house-warming-party bij de verhuis naar ons 2e Indische huis......
Op de eerste foto vinden we Vincenté, Raquel en een Mexicaanse alcateller... Foto twee de Plisinskys met Sandra en Marvin Haymon... op de derde foto ziet ge iedereen moe... maar voldaan op een stoel geploft met vooraan marie-lore en DE Sarah waarvoor Steven bijna zijn hersenen verloor...
Zag drie beren broodjes smerenoh dat was een wonder... t'was een wonder boven wonder... Deze drie beertjes hun broodje is toch gesmeerd!!! Naar wat kijken ze dan zo verwonderlijk???Zeg het es... Eric, Bart en Janneman??
Lisette pas op want ze houden ons in de mot...Jaja, Steven... maar zijt gij ook zo nat???pfpfpfpfpf... zo dansen bij bijna 45° is toch ni niks zéne! Seffes pakken we nen duik in t'zwembad Lisette no problem!
En heu dat deed Steven... maar... met welke gevolgen??? Hij wilde zo graag afkoelen en Sarah imponeren... Nam een duik... in het water en waande zich een Chippendaler... Het afkoelen lukte maar... de circus-act achteraf niet... Steven kwam ongelukkig ten val... stootte zijn hoofd... en begon te bloeden als een rund!!! Ai... Ai... Terwijl Steven zich uitgebreid verorontschuldigde, Lisette en Jean het bebloede hoofd probeerde te deppen en stelpen... was Sarah... helmaal niet geimponeerd... "Nice try steven, volgende keer beter"...
Het gaat dus echt wel over DE Sarah dochter van Christine en Claude... wiens foto je iets vroeger op mijn blogje kan vinden...
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
Lierke... kwamen we hier op het hoekje al iets tegen dat mij ... jajajajajajaja... aan Indië deed denken... namelijk twee jonkvrouwen te paard! Zoals ik al eender schreef ging onze Jean en Evi paard rijden op zondag met "Raj" en andere ex-pats... terwijl ik of met Ramesh op foto jacht trok... of met Sumi een eigenhuisgemaakte limo dronk! Feit is... hm alweer een feit... dat dit enorm toffe ontspannende momenten waren... alhoewel!!!!! Er gebeurde altijd wel iets tijdens het paardrijden... en wij... de achterblijvers waren pas gerust als iedereen gezond en wel terug keerde! Het gebeurde frequent dat één van de paarden op hol sloeg na het zien of trappen op een reuze slang... en de verschoten berijder van de rug gooide... naast de slang!!! Paniek alom natuurlijk! Evi lag eens bewusteloos op het strand nadat haar paard struikelde in een of over een nest van een reuzeschildpad... man... was dat bangelijk... en onze Jean zijn paard was dan weer... hm... hm... waarschijnlijk... een dronkaard... want op een gegeven zondag tijdens het galoperen op het strand... beklom hij plots het bergske... laat ons zeggen de heuvel... die liep van het strad naar het terras van "Fisherman's cove"... was dat van de grote dorst??? Of had het paard zin in kreeftjes??? Hm... ook niet simpel uit te leggen hé... Oh... wat blijf ik deze onwezelijke toestanden missen... O.K... je mag niet achteruit blijven kijken... dus ik kijk vooruit... en geniet nu ook van elke dag! Maar het was toch............................anders!
Enfin ik ga bij deze toch eens stoefen met mijn "model of the year"... "Marieke Pierlot"... Tijdens haar modeshow... voor en na het schminken...hmhm... met de boompjes-plant dag van de kankerliga, in Aartselaar... Ja, hoor vanaf nu heeft ons klein mirakel haar eigen "zomer-eik" in het nieuwe stadsrandbos... leuk toch!
Zondag... zondag... vandaag wil de héle dag dicht bij je zijn... hm... beste Rob de Nijs dat zal weer niet lukken! Het blijft hier druk... spurten en niet sporten... Onze home trainer is terug opgeblonken... maar weet niet wanneer ik mijn oefeningen zal kunnen doen? Ai... Ai... Caramba... Gelukkig blijft mijn weegschaal stagneren op hetzelfde gewicht... maar toch... Een leuke Indische saree of kalwaar kameez... zou véél kunnen bedekken... maar als ik daar mee op de bus stap, sluiten ze mij pas echt op! Enfin genoeg gezeverd... want uiteindelijk zijn we zeker en vast goed bezig... Met "Rekanto" (bewegen na en tijdens kanker) gaat het absoluut de goeie kant op... er is duidelijk een vraag naar bewegingsessies... en de kankerpatienten genieten van de erg toffe nababbel... het is een heuse gezellige boel aan het worden! De afgelopen week heeft ook mijn echtgenoot... onze Jean zich aangeboden als vrijwilliger voor rekanto, hetgeen door de organisatie met dank en enthousiasme onthaald werd. Natuurlijk gaat hij iets totaal anders doen dan ik, ieder zijn ding natuurlijk! Er waren deze week 3 vergaderingen van politieke aard voor onze Jean, en voor mij was er de yoga van de kankerpatienten op dinsdag en daarnaast de promotie-toer... het verdelen van de info-mappen aan alle zorgverleners uit de rupelstreek... een huzarenwerkje voor 1 vrijwilliger... maar met plezier gedaan... al zal het nog wel een tijdje duren voordat inderdaad iedereen geinformeerd is... Samen volgden we een avond cursus "leer jezelf lachen"... en... gelachen hebben we... maar ook véél geleerd uit deze "Hopla methode"... "POP en PAP"... hahahahahahaha... We gaan het leven vanaf nu véél positiever tegemoet... Afgeloten hebben we deze week met... gisteren zaterdag... een héle dag Marieke... We gingen naar de bib... ze is nog géén 2 (pas in augustus)... maar het uitzoeken van boeken en doorzakken in de grote ligzakken vind ze zalig... daarna gingen we haar boom kopen, een actie van de Vlaamse kanker liga... Je koopt een kaars, de opbrengst gaat naar de liga... maar aan de kaars is een boompje verbonden voor het aanleggen van het stadrandbos in Aartselaar... de boompjes worden geplant op 16 maart met grote festiviteiten... haar labeltje rond de boom zal dus lezen "Marieke Pierlot"... en wordt opgedragen aan de overgrootmoeders die beide aan kanker stierven... krijg er wel wat kiekevlees van! Dan gingen we naar de leuke kinderboerderij in St.Amands waar we boerenworst met appelmoes en frikadellen met kriekjes aten en een paar uur de beestje voederden... Op zo een moment staat ons Marieke, te glunderen... Dit zijn momenten om te koesteren... Dit zijn de momenten om eventjes bij stil te staan... Dit komt nooit meer terug!!!! Enfin na deze drukke zaterdag gingen we naar vrienden in het verre "Eeklo"... we eindigden de dag met een lekker etentje in het trappenhuis in Eeklo, waar we met Ignace en Martine bijbabbelden... Wij gaan al ver terug... maar door de afstand zien wij elkaar immers maar 1 keer jaarlijks... We lachen elke keer wat af met onze verschillende dialecten... Zo sloten we het dinéétje af met Eeklose "nonnenbillen"... uitgesproken "neunebellen..."... heu...hahaha... vraag me eigenlijk af waarom we dat... neunebellen noemen... op zijn Antwerps heet da gewoon spekke... of spinne... ge kent dat wel... die roze met witte plakkerige superzoete platte spinnen... heu...in elk geval dat is toch een Eekloos woord dat we niet zo gauw gaan vergeten... Echt afgesloten hebben we in het Leffe café met ne lekkere volle donkere... hm... uitgezonderd onze Jean... want Eeklo is wel een beetje buitenland hé... en zo ver terug rijden... na een vermoeiende dag dat doe je best zonder pinten... Wat is onze Jean toch ne sukkelaar!!! Ocharme... Ocharme... Maar... eigenlijk mag je wel stellen dat zoals ik gisteren vertelde aan Martine wij best bevoorrechte mensen zijn... gezond... en al die leuke dingen mogen doen die je graag doet... omringd door véél warmte en liefde... Al moet ik zeggen... ben wel wat jaloers op onze Ignace... die vetrekt morgen immers naar Indië... naar Bangalore... voor Alcatel... yeh... yep... hij behoord voorlopig... nog bij de noeste werkers van het miljoenen concern... dat nu afgebouwd is tot 2 keer niks (ge moet hun aandelen maar eens bekijken... waar iedereen zijn broek aan scheurde...)... "Alcatel"... voorlopig natuurlijk want Ignace is ondertussen ook 52... dus zit hij midden de gevare zone als het slecht... hm nog slechter moest beginnen gaan met Alcatelleke... In elk geval ga ik seffes mijn verhalen weer vertellen in een briefje naar onze Ramesh en... waarschijnlijk zal ik wat "Neunebellen" opsturen voor de klein mannekes in Chennai... en hopen dat "Chennai" ook wat stagneerd... Want gisteren bevestigde Ignace wat "nonkel Stef" al lang zegde... Lisette ge moet nu naar jouw geliefde Indie gaan... want het is er niet meer zoals het was... Niets is meer zoals het was! 
Hoe erg!!!! Het is weeral 2 weken geleden dat ik de tijd vond om eventjes op mijn blogje te werken... Ben ik nu goed bezig... of ben ik nu slecht bezig??? Feit is dat ik vooral druk bezig ben... druk... drukker... drukst... Maar zelfs dan laat Indië mij niet los, geloof me! Zelfs dan blijf ik het stille verlangen koesteren om mijn vrienden te gaan opzoeken... Een droom die ik hopelijk vlug kan waarmaken... Het droom die mij bljft achtervolgen "No matter What"... Vooral bezig met "Rekanto" het onderdeel van de "stichting tegen kanker" dat zich bezig houd met sport en beweging van kankerpatienten!!! Hier in de rupelstreek staat het nog in zijn beginschoenen, en aangetrokken als vrijwilliger "coach"... doe ik elke dinsdagmiddag de "yogasessies" (toch ook een beetje Indië...) maar ik wil natuurlijk ook de héle boel zoveel mogenlijk promoten... daarbij breng ik info-omslagen naar apothekers, dokters en andere gezondheidswerkers... en geloof me daar kruipt wat tijd in! Maar ik ondervind toch dat dit absoluut mijn ding is! Ondertussen zijn we met zijn achten voor de yoga en ik weet nu al dat de mensen... de yoggies... evenveel genieten van onze koffiebabbel na de yoga als van de yoga zelf... tof hé... en mij maakt het altijd weer gelukkig, als ik anderen kan gelukkig maken! Natuurlijk hopen we met "Rekanto" zoveel mogenlijk mensen te bereiken... ik hoop dus ook dat ons kleine "yoggie-gezinnetje" vlug mag uit breiden! Daarnaast stond er de afgelopen 14 dagen héél wat op het "vrijwilligers-menu"... te véél om op te noemen... en heu... geef het niet graag toe maar niet alles smaakt (hhhhh) even lekker!!! 6000 folders tellen en verdelen in pakjes per ronde... om een info avond te promoten aangaande energie-zuinig leven... t'ja het doel heiligt de middelen maar geef mij dan maar Rekanto... Daarnaast hadden we ook vergaderingen over het stadsrandbos... het Reukenspad en bos... enz... enz... Enfin, ik besef dat ik mij over een aantal dingen dringend eens moet buigen... en keuzes maken... ondertussen hier nog wat foto's uit de oude doos!
en... Schoolkinderen glunderend 
en dan... vinden we ook nog deze twee "goei loebassen" zich wentelend en slapend in... neen... neen niet medelijden... maar een relaxerend modderbadje... in Indië was dat gratis... vooral tijdens de monsoon... maar hier... ja... betaal je voor zo een modderbadje véél geld hé... 
Heu... zou dit ook moeder en dochter zijn??
Oei... oei... ai... ai... het is gelukt hier ben ik! Het vrijwilligers werk, bij (Stichting tegen kanker en CM) heeft mij weeral terug in zijn ban... (ben terug bezig met ongeveer hetzelfe wat ik deed in India... mij aan de kant van de minderbedeelde zetten...) en dat laat zich natuurlijk voelen... op mijn blogje... om dan nog maar te zwijgen over mijn strijk die er al 14 dagen ligt... maar bon... we zijn "Goed bezig"... Ik heb vannacht toch al kunnen doorslapen en dat was lang geleden! Of zou dat door de yoga komen??? Maar in elk geval... "k voel me goed ik voel me goed", k'heb de kriebels in mijn bloed... De afgelopen week was vrij zwaar maar inmens leuk... al waren de dagen overvol! Ook "Valentijn" was een absolute voltreffer... Een filmpke in ons eigenste cultureel centrum, met taart en koffie... en s'avonds probeerden we de nieuwe wok uit in ons eigenste... hahahahaha... Aartselaar. De wok was lekker... subliem, overheerlijk... "TOOOOOOOOOOOOOOO MUCH"... En daarenboven kwam ik deze week een héle hoop gelijkgezinden tegen... Dan kom je natuurlijk tot de constatatie dat er in België héél véél rond vrijwilligers draait... Zou wel eens willen weten hoeveel "vrijwilligers" ons België landje heeft???? Weeral iets om eens een studie rond te maken! Ik hoorde natuurlijk ook... weeral een heleboel schrijnende toestanden... zoals hoe mensen met kanker in het midden van hun miserie toch nog te maken krijgen met "Dokters die van de centen maar niet genoeg krijgen"... man.. man... en moeten we daar U tegen zeggen???!!! Wat een onrechtvaardigheid! brbrbrbrbrbr... daar krijg ik negatieve kriebels van! In elk geval ook de Valentijns film was... alhoewel we er regelmatig mee konden lachen toch ook wel een voorsmaakje van de harde realiteit die ons als 55 plussers te wachten staat... een film over ouder worden en de daaraan verbonden problemen... alhoewel er wel degenlijk een zonnekantje in verborgen zat... namelijk, dat alhoewel alles vergankelijk is... zelfs... maar dat wisten we al... vriendschap en loyaliteit... "Echte liefde met de juiste dosis warmte en genegenheid, doet wonderen"... dus lieve vrienden laat ons een oproep doen voor wat meer van dat! Laat ons er voor zorgen dat niemand vervalt in "Vidange Perdue"...
Lisette zou Lisette niet zijn... als ze niet eens ging kijken waar en wat Baroda... En zo te zien zou ik best op mijn travel-lijstje zetten van mijn komende... (wanneer??) Indië verlof... want het ziet er daar mooi uit!!! Baroda is gesitueerd aan de oevers van de "Vishwamitri" rivier... die genoemd is naar de "Heilige Rishi Vishwamitra"... De vroegere naam van de stad was "Chandravati"... naar de ruler "Raja Chandan"... dan werd het Viravati, en dan Vapatra door de véle "Banyan trees" aan de oever... Uiteindelijk is het dan Baroda of Vadodara. Hm... das alvast nen héle boterham... In elk geval heeft de stad een groot hystorisch verleden... te groot om daar te gaan in spitten! Te saai natuurlijk ook voor mensen die zich daar niet voor intresseren... De stad heeft een eigen universiteit en staat bekend bij de bezoekers als "Sanskari nagari" of "gecultiveerde stad"... Baroda staat inderdaad bekend als "India's most cosmopolitan citie"... raar dat men er in de wereld nog niet zo veel van hoorde... maar mijn nieuwsgierigheid is absoluut gewekt! Blijkbaar is het ook een erg commerciële en industriële stad! In 1962... toch efkes geleden... telde de stad al 288 fabrieken waar toenertijd 27.510 mensen tewerkgesteld waren... het grootste gedeelte zijn chemische fabrieken... Impressionant niet??? De taal die er officieel gesproken word is natuurlijk "Gujarati", maar ook Hindi, Marathi en Engels zijn er de normale voertalen! Baroda is een synoniem voor scholing... er zijn 20 publieke scholen en 100 privé scholen... Ja wadde! Het grootste juweel in de kroon "Baroda" is de "Maharaja Sayajirao University" waar de voertaal alleen Engels is... Het is waarschijnlijk daar in de 13 faculteiten, en 17 residentional hostels, dat zo'n 30.000 studenten klaar gestoomd worden om als "Bolleboos"... binnenkort de wereld te gaan veroveren! Enfin... Het ziet er naar uit dat over de steden van Indië nog niet alles gezegd en geweten is!!! Geloof me we gaan er nog van horen!
"Indochine"... waar het eten en de omgeving super zijn!!!! Daar ga ik zeker nog eens terug... al is het met een loopstokje! Hun boterkip is om duimen en vingers af te likken!
Zag drie beren broodjes smeren oh dat was een wonder... t'was een wonder boven wonder... Deze drie beertjes hun broodje is toch gesmeerd!!! Naar wat kijken ze dan zo verwonderlijk???Zeg het es... Eric, Bart en Janneman??
Jaja, Steven... maar zijt gij ook zo nat???pfpfpfpfpf... zo dansen bij bijna 45° is toch ni niks zéne! Seffes pakken we nen duik in t'zwembad Lisette no problem!
