De maan schijnt door de wolken naar beneden Schaduwen bewegen zich over de grond Er wordt een Psalm gezongen door een eenzame man Psalm 25 - De Here is mijn herder, mij ontbreekt niets Hij heeft beloftes om zich aan te houden In stilte schitteren de sterren in het donker Ver weg en in een diepe slaap ligt zijn grote liefde
Ik wist wat ik wilde, ik voelde me zo zeker Maar door een dal van diepe duisternis gaande Vraag ik me nu toch af - wat ben ik hier aan het doen Morgen, ik reken niet meer op morgen Maar ik zou alles willen geven Om deze nacht in je armen te liggen De maan schijnt door de wolken op haar kussen
al wandelend langs goddelijke paden had ik alleen maar oog voor jou ik keek jou aan, je ogen hingen vast aan mij ik voelde eventjes je dij, kon amper mijn zinnen bedaren
je wees naar een uil, die zat te slapen tussen het gebladerte ik zag alleen maar je ogen die doorweven waren met Amethist en dagdroomde dat dit nooit over zou gaan je streek vluchtig door je lange haren
mijn liefde voor jou is als een zoete slavernij waarin hartstocht nooit dooft en alleen de klank van de liefde klinkt ik laat me verdwalen in jouw liefdesklank
