05 dag 3     El Burgo - Ronda donderdag 13/05/2010

We hebben alle vier zeer vast geslapen. Hoe kan het ook anders na onze late avond. We hebben afgesproken ons ontbijt rond 8 h 00 te nemen. We willen tegen de middag in Ronda toekomen. Pol en ikzelf doen inkopen in het dorp, terwijl Hugo en Antoine koffie zetten en de tafel dekken. Na het ontbijt ruimen we op. De keuken van Juan zal nog nooit zo opgeruimd geweest zijn, ( vermoeden we). Hij heeft het ons later per mail laten weten!

We verlaten El Burgo om 9 h 30, het is nog erg fris en toch is het zonnig.

Het stille witte dorpje was een aangename verblijfplaats, waar we heel goede herinneringen aan overhouden. We zijn nog maar juist buiten het dorp en daar begint al een akelige beklimming. We moeten naar de Puerto del Viento, een smalle pas op een hoogte van 1190m.

Op één lijntje vorderen we heel traag met achter ons een reeks auto’s die geduldig wachten op een kans om ons voorbij te steken. Na een 4 tal kilometer is er een kijkparking waar we elkaar opwachten.

Wanneer de achterop komende wagens voorbij stuiven, zien we onze 2 Nederlandse vrienden ook omhoog klauteren. Ze willen echter heel snel verder.Na een korte drinkpauze en onder aanmoedigingen verdwijnen ze uit het zicht in de volgende bocht.

Na een 10 tal kilometer taai klimmen, moeten we door een bosrijk gebied. Dit is het natuurpark van de Siërra de las Nieves. Dit enorme park is gelegen in de heuvels aan de oostkant van de weg naar Ronda. Het park beslaat een gebied van 20 op 30 km of 18.530 hectare.  In dit bergachtige gebied heeft de flora en fauna weinig last van menselijke activiteiten. Er is slechts enige productie van kurk, kastanjes en honing.

De naam “Siërra de las Nieves “ suggereert, dat er in de winter sneeuw ligt. In het natuurpark zijn er heel diepe ravijnen en spectaculaire kloven. Er groeien zeldzame Spaanse dennen. Ook leven er veel reeën, steenbokken en zelfs wilde katten en otters.

Na een korte rustpauze zwoegen we ons verder naar boven. De begroeiing wordt schaarser. Het wordt steeds frisser en de wind begint vrij spel te krijgen nu we tussen kale rotspartijen klimmen. Na een 12-tal kilometer wordt de klim onderbroken door een plateau van een

2-tal kilometer. We krijgen de koude wind recht op de neus.

Nu we juist dachten dat we beter vooruit zouden geraken, begint de laatste steile strook naar de Puerto del Viento (poort van de wind) een echt toepasselijke naam. We houden het hier niet lang vol niettegenstaande het prachtige uitzicht op de top. Nadat we ons zweet wat laten drogen en een slokje drinken willen we vlug naar beneden

Er volgt een rustige overzichtelijke afdaling van 12 km naar Ronda.

We zien de stad in de verte liggen. We volgen lange tijd een spoorweg en komen langs een oud aquaduct aan een heel druk rond punt.

We volgen de plaatjes naar het centrum. Dorst doet ons halt houden bij het station waar we onze aperitiefpauze nemen in een bar.

Het verkeer wordt heel druk en we moeten erg opletten om elkaar niet te verliezen. Ik weet dat ons verblijf zich in het oude gedeelte van Ronda bevindt.

Op de site van de B&B staat er een duidelijke uitleg. Eerst moeten we voorbij de Plaza del Torro over de beroemde brug, de Puente Nuevo. Nu zijn we in het oude gedeelte van Ronda en volgen de weg tot we links de kerk Espiritu Santo zien. Ietsjes verder is er een helling naar beneden en plots staan we voor het huis met nr.35 “Boabdil Guesthouse”.

Er doet niemand open doch na een telefoontje weten we dat Fleur, onze gastvrouw, op komst is. Grote verwondering wanneer we het schijnbaar kleine huisje binnen stappen Alles lijkt veel groter dan we dachten. We krijgen 2 ruime kamers op de eerste verdieping. Onze fietsen kunnen we achteraan via een poortje binnenbrengen. Onze gastvrouw bezorgt ons onmiddellijk de sleutels en een plannetje van de stad. Haar zoontje is opgenomen in het ziekenhuis en ze moet er vlug naar toe.

We spreken af om morgenvroeg te ontbijten rond 8 h 00 en af te rekenen.

Na onze was en plasbeurt, het is dan 14 h 30, krijgen we serieuze honger. We willen bovendien deze stad bezoeken. Na een simpel menu del dia, welke in sneltempo geserveerd wordt, kunnen we op stap.

Ronda ligt op 740 m, boven op een rots en wordt middendoor gesneden door een indrukwekkend ravijn. Over de kloof, El Tajo, ligt een brug met 3 bogen, de Puente Nuevo. Ronda is één van de oudste steden van Andalusië. De alom bekende beelden van de beroemde brug dragen bij tot een overdreven toeristische drukte. Ook nu ondervinden we dat er duidelijk heel wat dagtoeristen aanwezig zijn.

We wandelen, het is meer slenteren, naar een uitkijkpunt.Daarna willen we in de kloof afdalen. Het is een hele onderneming, langs een zandwegje met af en toe trapjes geraken we heel diep en kunnen prachtige foto’s maken. Als natuurliefhebbers hebben mijn vrienden soms meer belangstelling voor de begroeiing en de variatie aan bloemen dan voor de spectaculaire brug.

We klauteren traagjes terug naar boven en verpozen wat op het uitkijkterras waar een straatmuzikant ons flamenco muziek doet beluisteren. We bemerken echter dat hij zich laat bijstaan door een cd-speler. Zo zouden wij ook muzikant kunnen spelen! Wanneer we over de beroemde brug stappen komen we voorbij een “Parador” en wandelen verder door een park.

We komen aan de arena, blijkbaar een van de oudste van heel Spanje.

Er is een stierengevechtmuseum. Men zou hier de gevechtsregels opgesteld hebben. Niemand van ons is geïnteresseerd in deze dierenmishandeling. We merken dat alle toeristen verdwenen zijn. Het zijn waarschijnlijk aangevoerde Costa del Sol vakantiegangers. Even later zien we inderdaad volgepropte bussen voorbij komen.

Iets voorbij de arena krijgen we een indrukwekkend uitzicht op het gebergte rond de stad. We krijgen grote dorst en “doen” een terrasje. Door de winkelstraatjes komen we op een Plaza. Het wordt in de zon genieten van enkele San Miguels. We blijven een uurtje napraten en zijn het helemaal eens met elkaar.

Onze ritten zijn heel kort en toch kosten ze heel veel energie. We voelen ons eerder moe en hopen dat we morgen wat minder hoogtemeters (optelling van het aantal meter klimmen) moeten maken. Hoewel, de natuur is ongelofelijk mooi en variabel en ja, dat is ook een van de prioriteiten van deze fietstocht. Ik wil mijn vrienden niet ontmoedigen maar ik weet dat er nog zware dagen komen…….

Na een groot uur en enkele biertjes willen we souperen.

We verlaten het plein en nemen de lagergelegen weg richting “Banos Arabes” oude Arabische wasplaatsen. Hiervoor moeten we over de kloof via een lagergelegen brug. Stuntmannen tonen hoe men nederdaalt in de kloof met kabels en touwen. Het wordt steeds frisser en we moeten terug naar de B&B om warmere kledij op te halen.

Fleur heeft ons enkele eethuisjes aangeprezen. We wandelen door de Almocabarpoort naar het plein. In “Bar Maria” krijgen we een typisch menu aangeboden. We happen toe en laten de rode wijn rijkelijk vloeien. We voelen ons loom. Gelukkig zijn we dicht bij onze B&B. Heel vlug liggen we onder de lakens.

Start :         El Burgo 6h30            Aankomst: Ronda 13h00

Afstand :    30km                Cumul: 126km

Weer:         zonnig maar fris, koude wind op de hoogvlakte  +/- 17°C

Verblijf:     B&B Boabdil Guesthouse  Calle Espiritu Santo 35

29400 Ronda, Malaga, España  +34952161460  +34638908139

Info@boabdilronda.com

www.boabdilronda.com

23-11-2010 om 14:47 geschreven door Via de la Plata

04 dag 2 Alora – El Burgo woensdag  12/05/2010

Wanneer, Pol en ikzelf wakker worden, horen we al gestommel op het terras vóór onze kamer. Onze vrienden Hugo en Antoine moeten al een tijdje op zijn.

Inderdaad onze fietsmakkers staan er al fris bij. De badkamer is dus nu voor ons.

Vliegensvlug zijn we klaar want om

8h30 hebben we met Erica afgesproken om te ontbijten.

Onze gastvrouw legt ons echt in de watten……Antoine kan zelfs genieten van zijn geliefd beleg “Heunink” zoals hij honing noemt in zijn Beverens dialect!

 Vandaag hebben we een korte rit en nemen onze tijd. Ons gastgezin komt na het ontbijt nog wat napraten, terwijl we genieten van de enig mooie vergezichten, overgoten door een stralende zon.

Zo vertellen ze: In 2006 namen ze het besluit om Nederland te ruilen met Spanje. Ze waren beiden werkzaam in de zorgsector in Rotterdam. Ze wilden met mensen blijven werken en besloten iets in het toerisme te doen.

Zo hebben ze “Casa el Naranjo” zelf verbouwd tot een B&B met 2 kamers en 5 appartementen. Momenteel zijn ze nog bezig met de achtergevels in orde te brengen. Graag hadden ze ook nog een restaurant en een fietsenreparatiewerkplaats ingericht.

Jelle en Jochem gaan naar de lagere school en hebben zich prima aangepast. Ze spreken ondertussen 3 talen, Spaans op school, Engels met Britse vriendjes en Nederlands met hun ouders.

Met het plaatselijke taaltje hebben Erica en Rik meer moeite dan hun zoontjes.

Ze hebben beiden Spaans geleerd vóór ze geëmigreerd zijn……maar blijkbaar is het dialect hier iets heel anders dan het Castilliaanse schoolspaans. Toch blijkt de buurtgemeenschap hen goed te hebben aanvaard. Ze worden met veel liefde geholpen en krijgen groenten en fruit van alle omwonenden.

Ook bij de verbouwingswerken komen die buren een handje toesteken.

Erica beweert hier nooit meer weg te willen gaan.

Wij kunnen haar best geloven.

Rond 10h rekenen we af en beladen we onze fietsen. Na enkele groepsfoto’s verlaten we deze heel aangename B&B. We worden door het gastgezin en enkele buren nog uitgewuifd tot we onder het spoorwegtunneltje verdwijnen. We moeten terug langs het station van Las Mellizas om op de route te komen.

Het is frisjes, maar in de stralende zon voelen we ons kiplekker op onze fiets. De weg is van uitstekende kwaliteit en slingert zich tussen boomgaarden en irrigatiekanalen naar El Chorro. Nog geen 10 km verder komen we aan een brug over het stuwmeer van Garganta del Chorro. We rijden met veel zwier naar het dorpje aan de overzijde. Wanneer we echter na, een forse klim langs het station geen enkele richtingsaanwijzer vinden, vermoeden we dat we verkeerd gereden zijn. We moeten inderdaad terug en vóór het stuwmeer naar links richting Ardales.

De Garganta del Chorro is een heel geliefde plaats voor bergbeklimmers. Het is een zeer diepe kloof omringd door steile rotswanden. We zien nog overblijfselen van een pad hangend tegen de rotswanden. Blijkbaar zou dit pad in het begin van de vorige eeuw aangebracht zijn voor de aanvoer van materialen voor de bouw van de stuwdam. Later is het een gevaarlijk wandelpad geworden door de kloof van El Chorro……”De Camino del Rey” of het Koningspad. Dit wandelpad is al enkele jaren afgesloten omdat er teveel ongevallen gebeurden. Het ziet er inderdaad spectaculair uit!

We moeten langs het meer verder over een niet geasfalteerde weg. De sporen van de winteroverstromingen zijn nog duidelijk te zien. Af en toe moeten we zelfs tevoet langs afgescheurde en nog niet opgevulde weggedeelten. Enkele kilometer verder rijden we voorbij een scheefgezakt kapelletje waarnaast zich een bar bevindt.

Wanneer we door een overwoekerde ingangspoort rijden komen we over een loopbrug bij een terras aan een zwembad. De Zweedse uitbaters maken voor ons een verse zumo de naranja, in verstaanbare taal, vers geperste sinaasappelsap.

Het is heerlijk genieten in het zonnetje tussen de witgekalkte muren.

Na deze welgekomen verpozing, kabbelen we op een rustig tempo met vals plat richting Ardales. We hebben al de tijd en willen dit eerder onbekend wit dorp zeker bezoeken. Van op afstand ziet het er heel mooi uit. We volgen de rustige maar heel steile klim naar het centrum van het dorp.

Ardales is een typisch wit Andalusisch bergdorp in het gebergte tussen Antequera en Ronda. Het dorp is niet toeristisch gekend, er lijkt nog een vorige eeuwse sfeer te hangen. We worden met argusogen bekeken door de op het dorpsplein rondslenterende ouderlingen. Er zijn er zelfs enkelen die eerder schuchter onze zwaarbeladen trekkersfietsen komen besnuffelen.

Hier willen we toch onze aperitief nemen op een terras in de zon.

Grote dorst doet ons meer dan één biertje bestellen. De erbij geserveerde tapas doen ons honger krijgen en we bestellen enkele raciones als middagmaal. De mengeling van olijven, jamon, calamares en gambas a la plancha zijn echt heerlijk.

Het is bijna 15 h wanneer we beseffen dat we nog een 20 tal kilometer verder moeten. Nadat we tot aan de kerk gewandeld zijn, rijden we terug naar het dorpsplein. Hier staat een wegwijzer richting El Burgo. Het is onmiddellijk klimmen geblazen op een slecht lopend asfaltbaantje met gevaarlijke putten.

Na een 6-tal kilometer komen we op een nieuw aangelegde maar steil slingerende weg. We rijden langs de Rio Turon die wel 50m lager ligt. Iets verder passeren we een verlaten dorp.Vanaf hier is het op de trappers lopen.

Tussen een woest decor van rotsen en palmen moeten we langs enkele heel steile haarspeldbochten omhoog. Op het hoogste punt wachten we elkaar op.

Ver beneden ons zien we nog twee fietsers in elkaars wiel naar boven klimmen. Na een poosje komen ze ook bij ons uitrusten. Het zijn 2 jonge Nederlanders Bertus en Hans, die al 14 dagen door Andalusie gefietst hebben. Ze willen ook overnachten in El Burgo. De twee pezige jongelingen vertrekken heel vlug, ze moeten nog een slaapplaats zoeken. Ze weten niet of overnachten mogelijk in dit dorp, welke we onder ons zien liggen. De afdaling is veel minder stijl en heel overzichtelijk. We stuiven de pueblo blanco, El Burgo, binnen en stoppen aan een rond punt.

Wanneer ik aan enkele rustende bejaarden vraag waar zich “Casa Chimenea” bevindt, verwijzen ze me naar het centrum. Ook in de kern van het dorp vragen we aan verschillende mensen de weg…….Niemand kan ons aanwijzen waar de Casa Rurales is. Uiteindelijk worden we door 2 vrouwen op sleeptouw genomen. Ze stappen een gebouw binnen en komen terug buiten met een jongeling. De man kan ons met een tekeningetje goed uitleggen waar we heen moeten. Terug naar het ronde punt en daar achter het nabijgelegen benzinestation zouden we moeten zijn. We zien de vraagtekens in de ogen van de ouderlingen waaraan we daarstraks de weg gevraagd hebben, wanneer we fluitend voorbij fietsen.

Straatnamen zijn er niet maar de uitleg is zo duidelijk dat ik aanbel aan het eerste witte huis met naastliggende garage in het smal straatje bij het dorpspark.

Na enkele keren bellen komt er een zichtbaar verwonderde jonge man openen.

Zijn eerste woorden zijn “Sorry, sorry”. We zijn op het goede adres maar Juan is duidelijk vergeten dat wij vandaag zouden komen.

Hij blijkt een erg verstrooide en eerder slordige alleenwonende man. We krijgen onmiddellijk een frisdrankje waarna hij ons de 2 kamers aanwijst. We helpen hem de kamers opruimen en de bedden opmaken. Ja, dat is voor ons ook de allereerste keer dat we zoiets beleven. De fietsen kunnen we in de garage bergen en we kunnen gebruik maken van de twee badkamers.

Om zich te excuseren wil Juan ons meenemen en in het dorpje trakteren. Dat moet ons natuurlijk geen 2 maal gevraagd worden. In een wip staan we klaar, we willen tenslotte het witte dorp heel graag verkennen. We stappen een dorphuis binnen, bijna alle tafeltjes zijn bezet met dominospelende ouderlingen. Juan bestelt een voor ons onbekend drankje. Het is een zoet aperitief Jerry wijntje met teveel alcohol. Het kan ons niet bekoren, we drinken het, beleefd als we zijn, uit en bestellen een San Miguel biertje. Juan spreekt enkele woorden Engels en tracht uit te leggen dat hij energie-ingenieur is. Hij maakt een studie over alternatieve energiebronnen in opdracht van de Andalusische overheid.

Morgenvroeg moet hij die studie verdedigen in Malaga. Hij wilt zich deze avond nog wat voorbereiden. Ik krijg van hem de sleutels van zijn huis en we mogen morgenvroeg gebruik maken van zijn keuken om te ontbijten. Hij denkt dat hij, ons niet meer zal zien morgen. Dus rekenen we af en wensen hem veel succes. Echt een rare vogel menen we!

We stappen het dorp binnen. Er zijn blijkbaar maar 2 straten die naar de kerk leiden. Op het einde versmallen de straten en is de helling zo steil dat er in het midden van de straat trappen liggen en aan de zijkant rijstroken. Af en toe moeten we ons tegen de witte geveltjes aandrukken om oude puffende auto’s te laten voorbij klimmen. Zo smal zijn de straatjes.

Op het hoogste punt van het dorp hebben we een fantastisch panoramisch uitzicht. Naast het kerkje is er een uitkijkterras. We zien duidelijk de bergpas welke we morgen over moeten de “Sierra de las Nieves”. We mogen er niet aan denken, het ziet er niet van de poes uit!

%%%FOTO21%%%

De wandeling doet ons honger krijgen.

We weten dat het moeilijk is om vóór 21h ergens te kunnen souperen. Toch riskeren we het in Casa Pépé. De patroon, een jonge man, is onmiddellijk bereid om voor ons te koken, later komen we teweet dat het zijn moeder is welke ons het menu del dia heeft klaar gemaakt. Na een gezellig en lekker avondmaal met teveel wijn, slenteren we naar ons verblijf.

Ze zullen ons niet moeten in slaap wiegen…..

Enkele minuten later liggen we alle vier in dromenland.

Er zal heel zeker een snurkconcert volgen.

%%%FOTO22%%%

Start :         Alora Estacion de las Mellizas 10h00

Aankomst: El Burgo 17h00

Afstand :    45km

Weer:         zonnig maar eerder fris, geen  wind   +/- 18°C

Verblijf:     Casa Chimenea (Casa Rurales)  Direccion El Cruce 5  El Burgo

Juan   tel  65 66 35 322

casarural_elburgo@hotmail.com

www.sierraronda.net

19-11-2010 om 14:37 geschreven door Via de la Plata

03 dag 1 Brussel/Malaga – Alora    dinsdag 11/05/2010

Zoals elke keer kan ik de nacht vóór ons vertrek helemaal niet slapen. Steeds weer spookt het in mijn hoofd:  Zal het ons morgen lukken om in Andalusië te geraken ??? Sinds enkele dagen is die verdomde stofwolk opnieuw aanwezig. Er zijn zelfs in Spanje moeilijkheden.

 Hugo en Pol zijn bij mij in Male om 2 h 30.

Dave, Hugo zijn schoonzoon, zal ons met zijn bestelwagen naar Zaventem brengen. We laten Hugo echter niet zenuwachtig worden. De fietsen zijn reeds goed ingepakt. De dozen laden, een laatste knuffel en daar gaan we dan.

Een beetje gespannen komen we om 3 h 45 aan op de luchthaven.

Antoine, die rechtstreeks vanuit Beveren naar Zaventem wordt gebracht, is nergens te bespeuren. We zijn wat te vroeg, denken we. Maar neen, er heerst al een zenuwachtige bedrijvigheid aan de Jetairbalie. Niemand is zeker dat onze vlucht wel zal doorgaan!

Wanneer er uiteindelijk ingecheckt wordt, beginnen wij en de medepassagiers erin te geloven. Onze fietsdozen worden gewogen en we krijgen eindelijk onze instaptickets. Maar onze vriend Antoine is nog steeds niet aanwezig. Wanneer ik hem met de gsm oproep, blijkt hij de balie van Jetair niet te vinden. Na wat uitleg vind ik hem vlug en kan ook hij inchecken. Zijn bagage zit echter in zijn fietsdoos, deze is bijgevolg veel te zwaar.

Enkele minuten later is alles netjes opgelost.

Het is bang afwachten tot we uiteindelijk om 6 h15 opstijgen.

Zal men wel degelijk naar Malaga vliegen? Het wordt een vlucht van bijna

3 h 30, we vliegen veel lager dan gewoonlijk. Het traject gaat van Brussel naar Nice om dan de Middellandse zeekust te volgen over Barcelona, Valencia, Murcia, Almeria naar Malaga.

Om +/- 10h00 landen we. Een halfuur later krijgen we onze fietsen. Onder grote belangstelling monteren we onze fietsen, het is hier net een fietsatelier. Het gaat vliegensvlug, het is tenslotte niet meer de eerste maal. Hugo wil absoluut de Vlaamse wimpel monteren, hij beweert dat hij toch steeds als laatste zal rijden.

Afwachten maar, met onze minst jonge vriend, weet je nooit!

Ik heb van Raoul Gonzalez een adres gekregen waar ik de fietsdozen eventueel zou kunnen stapelen. http://www.fietseninspanje.nl/ .

Ik laat mijn vrienden op de luchthaven en ga op zoek naar Easy Parking. Daar had ik een afspraak gemaakt. Ik fiets tussen het zenuwachtige autoverkeer naar het eerste rond punt richting Malaga en vind heel gemakkelijk de Parking. Na wat gebabbel kan ik bekomen dat we de 4 dozen er kunnen achterlaten voor de som van 30 €.

http://www.easyparkingmalaga.com

De patroon laat één van zijn gasten mij met een busje terugbrengen naar de aeropuerto, om de dozen op te halen. De man zet mij verkeerdelijk af bij het “Depart” en eer ik door heb dat mijn vrienden zich een verdieping lager bevinden, is het busje al terug weg….. Uiteindelijk geraken we toch veilig met de fietsdozen op hun bewaarplaats.

De parkingbaas legt ons uit hoe we het veiligst weg geraken uit de drukte.

De eerder uitgedokterde binnenweg langs Zapata blijkt de voorbije dagen overspoeld geweest te zijn door een modderstroom. Heel voorzichtig en op een rijtje starten we onze “Vuelta de Andalucia”.

Na enkele gevaarlijke rondepunten geraken we op de pechstrook van de autosnelweg Malaga-Torremolinos-Cadiz. We moeten 3km het moordend verkeer naast ons verdragen. Eindelijk, na de 2° afrit, zien we plaatjes die ons naar Cartama en Alora leiden. Gelukkig kunnen we vanaf hier op een ventweg naast een 4-vaksbaan op de A7052 geraken. Ondertussen hebben we in een grootwarenhuis onze inkopen voor deze middag kunnen doen.

In Peñon vinden we een rustig parkje met zitbanken, hier kunnen we picknicken. We zijn dan 10km ver en weg uit het drukke gewoel.

 Het is klimmen geblazen naar Estacion de Cartama waar we linksaf moeten naar Pizarra. Bijna gelijktijdig zien we in dit mini dorp een uitnodigend terras. We hebben dorst en trakteren ons op een eerste San Miguel met tapas.

We moeten tussen de eerste sinaasappelbomen klimmen naar Alora.

Dit kleine stadje ligt +/- 45 km ten noorden van Malaga, bij de weg naar Antequera en 12 km ten zuiden van El Chorro. Vanop een afstand is het een typisch pueblo blanco, een wit dorp gelegen tussen drie rotsachtige heuvels.

Vóór we naar de B&B rijden +/- 6km richting El Chorro, willen we het stadje bezoeken. Het kleine centrum bestaat uit een reeks van zeer steile hellingen en mooie geplaveide straatjes, het is de moeite waard. De witgekalkte straten zijn bekleed met citroenbomen. Bij een uitkijkpunt op een plein kunnen we genieten van een prachtig panorama op het Guadalhorce stroomgebied.

Zo te zien is er heel wat landbouw en teelt men tropisch fruit, olijven en wijngaarden. Het is zalig om een terrasje te doen, genietend in het zonnetje met zicht op een oude burcht. We moeten terug naar beneden en zeker nog een 5-tal kilometer verder richting El Chorro om bij de B&B te komen. Gelukkig kreeg ik van de Fam. De Groot een gedetailleerde wegbeschrijving.

Zonder veel moeite bereiken we om 18 h, Casa El Naranjo. De B&B ligt aan het stationnetje van Las Mellizas. Het wordt een feestelijke ontvangst door Erica en Rik en hun zoontjes Jelle en Jochem. We krijgen onmiddellijk een fris biertje en kunnen een lekkere douche nemen. We hebben twee naast elkaar gelegen kamers met een gemeenschappelijke badkamer.

Rik is ook een hartstochtelijk fietser en we geraken niet uitgepraat over onze vorige tochten. Hij geeft ons veel goede raad voor de volgende fietsdagen. Hij voorspelt ons 2 zware bergritten om in Ronda te geraken, dat beloofd zeg! Tegen 20 h kunnen we souperen.Ondertussen genieten we van een late siësta aan het zwembad.

Vóór we eten willen we nog een aperitiefje nemen. Genietend van de vergezichten op het terras drinken we een fris wijntje. Al bij al hebben we echt geluk gehad, dat we hier in de avondzon samen kunnen napraten over onze bewogen eerste dag Andalusië. Erica presenteert ons een Mexicaans avondmaal. Samen met het gastgezin genieten we nog heel lang van enkele flesjes wijn en een gezellige babbel.

Start :         Malaga Aeropuerto 13h00

Aankomst: Alora Estacion de las Mellizas 18h00

Afstand :    51km

Weer:         bewolkt en zonnige geen  wind   +/- 20°C

Verblijf:     B&B  “Casa El Naranjo” Fam. De Groot
                   Estación de las Mellizas nr. 14  29500 Álora, Malaga

0034 628611546   info@casaelnaranjo.nl

www.casaelnaranjo.nl

16-11-2010 om 10:42 geschreven door Via de la Plata

02 Hoe het begon & de voorbereiding

Dat we de tocht in Andalusië kost wat kost wilden doen, stond al enkele jaren vast. Nog vóór het einde van onze fietstocht 2009 naar de Elzas had “de Bende van Bob” deze beslissing genomen. We gaan in 2010 naar Spanje om in Andalusië te fietsen. Al vlug begon ik te zoeken naar een mooie maar vooral, naar een voor ons, geschikte reisweg.

We wilden er een natuur- , cultuur- en culinaire tocht van maken met korte afstanden. In ieder geval zouden we de steden van de “Gouden driehoek” Sevilla, Granada en Cordoba, aandoen. Na wat googlen, in de herfst van 2009, leek mij “Fietsen in Andalusie” van de bekende wereldfietser “Luc Oteman” de meest geschikte gids. Opnieuw bleek deze uitverkocht. Luc kon mij niet helpen en een 2° handsboekje kon ik maar niet op de kop tikken. Wel verwezen mij verschillende fietsers naar de gids “Onbegrensd Fietsen naar Andalusie” van Paul Benjaminse. Ik heb dit boekje dan ook als leidraad gebruikt samen met enkele gegevens van de bibliotheek “Wegwijzer Reisinfo” www.wegwijzer.be Beenhouwerstraat 9 8000 Brugge.

We kozen, om de grootste hitte te vermijden, de laatste week april en de eerste week mei. De reisweg kreeg stilaan vorm. We dachten aanvankelijk te starten in Sevilla, maar nadien werd het Malaga vanwege de eerder goedkopere vluchten met Jetair. (185 € pp heen en terug fietsen incluis)

Uiteindelijk kozen we voor een aaneenkoppeling van een aantal trajecten met één rust- en bezoekdag in Sevilla en Granada.

We zouden starten op 20 april en terugkeren op 6 mei 2010.

Omdat wij geen kampeerders zijn moest er ook voor elke dagbestemming naar een degelijke overnachting worden gezocht. Na veel gegoogle en zoekwerk in allerhande gidsen kon ik zowel B&B’s als hotels bestellen.

Bij sommigen moest ik zelfs vooraf een aanbetaling storten.

Nu nog alles mooi in een exellijst gieten, van dorp naar dorp met km afstanden en cumuls per dag. Ik maakte voor iedereen een routeboekje met teksten, trajectkaartjes en overnachtingadressen.

Ons programma van onze “Vuelta de Andalucia” wordt echter kompleet overhoop gegooid. Een IJslandse stofwolk ontregelt het vliegverkeer.

We voelden het al enkele dagen aankomen. Op maandag 19 april word ik door Jetair op de hoogte gebracht dat onze vlucht naar Malaga geschrapt wordt. Mits een aanzienlijke meerprijs van 86€ pp kunnen wij een nieuwe vlucht boeken van 11 mei tot 26 mei. Gezien de eerdere voorschotten bij enkele verblijven moeten we noodgedwongen toehappen.

Onmiddellijk mail ik alle gereserveerde B&B’s en hotels. Buiten het hotel in Sevilla en de Haciënda in Montellano, is iedereen akkoord met de andere data. Op die twee plaatsen trekken ze zich niks aan van overmacht.

We zien wel wanneer we ter plaatse zijn…….

De bende laat zich niet kennen, onmiddellijk en unaniem beslissen we één weekje van 21/04 tot 28/04/2010 bij onze Noorderburen te gaan fietsen. Dit verslag van deze Noordzee- IJselmeerroute kan je lezen op: http://blog.seniorennet.be/viadelaplata/

Na deze grote trainingsrit waren we er alle vier klaar voor.

Stilaan begon het erg te kribbelen.

De hoofdrol spelers: Antoine – Pol –Bob - Hugo.

14-11-2010 om 12:03 geschreven door Via de la Plata

Vuelta de Andalucia

2010

Met de “Bende van Bob”

Dagboek van een fietstocht van 11/05 tot 26/05/2010

13-11-2010 om 18:00 geschreven door Via de la Plata