:-( Gisteren hadden we bezoekers. De zoon, schoondochter, schoonmoeder van de zoon uit Bulgarije, de kleinkinderen Emelie en Matthias en mijn jongste zus, een ganse bende dus. Zaterdag was ik al druk in de weer, boodschappen doen en zoveel mogelijk eten voorbereiden zodat ik op de dag zelf niet te veel stress heb. Mayonaise maken, appelmoes voor de kleinsten en een aardbeien coulis voor bij het dessert. Aardbeitjes geplukt in de tuin, zorgvuldig gewassen, gesneden, met suiker een beetje gegaard, laten afkoelen en afgewerkt met een scheutje dadelazijn en verse muntblaadjes. Nu kon dat nog een nachtje trekken in de koelkast. Het was hier zondagmiddag een hele leuke bende, het zonnetje was van de partij en iedereen was goedgemutst. Het eten had voortreffelijk gesmaakt, de hoogste tijd voor een dessertje. Vanille ijs met een soepje van aardbei. Ik open de deur van de ijskast, neem de kom met de aardbeien op het bovenste schap, een heerlijke taart staat op het onderste schap. Op dat ogenblik komt Matthias (1,5 jaar) voor mij staan, grabbelt naar de taart, ik laat de kom los om het gebak te redden, maar helaas, de glazen schotel met het rode goedje klettert met veel lawaai op de stenen vloer in duizend stukjes. Aardbei overal, het loopt heel langzaam van mijn benen naar beneden. Matthias kijkt me verschrikt aan : "Oei oma", een paar seconden later schudt hij meewarig zijn krullenbol alsof hij wil zeggen : "Wat heb je nu weeral uitgestoken!" Iedereen kwam toegesneld om de zoete smurrie zo vlug mogelijk op te ruimen. Het was dan maar vanille ijs zonder...maar de kaastaart was toch tenminste heel gebleven. Vandaag heb ik dan maar de vloer geschrobd, hij plakte bijna net zo hard als die ouderwetse vliegenvangers van vroeger.
Reacties op bericht (1)
10-07-2013
druk hé, Annie, met de kids
Vele lieve groetjes vanwege Annie & Rogier
10-07-2013 om 07:44
geschreven door Annie & Rogier