Ik ben Annie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Prinses.
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 05/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kleindochter Emelie, lezen, schrijven, dansen, wandelen enz....
Aangename kennismaking!
Buiten de vele hobby's heb ik ook een luisterend oor voor alle lieve (en minder lieve) mensen in mijn leven. Ik respecteer elke geloofsovertuiging, rang, stand en ras. Iedereen heeft recht op een eigen visie
Vanaf de ontmoeting tussen de zaadcel en het eitje tot de fase van het lijk dat in staat van ontbinding verkeert, legt het lichaam een uniek verhaal vast. De odyssee van een lichaam waarin het hele leven zich samenbalt, legt slechts één verplichting op : het leven niet vergooien. Vandaar de categorische imperatieven : vorm geven aan je bestaan, bouwen aan je uitmuntendheid, zelf bepalen wat je lot is, je zijn bijslijpen, een stijl creëren.
We lezen boeken om erachter te komen wie we zijn. Wat andere mensen, echt of gefantaseerd, doen, denken en voelen is een wezenlijke leidraad bij het doorgronden van wie we zelf zijn en kunnen worden.
Leven in het "NU" krijgt iets eeuwigs omdat er geen schaduw over valt. Zorgen bestaan niet in het heden. Als we toch willen nadenken over de toekomst, zou het een fantasie vol blijdschap, geluk en positieve dingen moeten zijn. Het onheil van zorgen wordt verslagen door de waardering voor wat het leven vandaag te bieden heeft.
We willen ons compleet voelen. We willen het gevoel hebben dat we eindelijk geleerd hebben om te leven. Dus is het de hoogste tijd dat we eens ernstig beginnen met nadenken.
Een waarachtig geloof hoort niet tegen ons te zeggen dat we moeten gehoorzamen, dat we klakkeloos alle regeltjes moeten volgen die ons worden opgedragen. Het zou ons moeten stimuleren om te groeien en te leren uit onze fouten.
Zelf onze hersens gebruiken, waarachtige, integere mensen worden, ontdekken wie we zijn, onvolmaakt, maar blijven leren, zoeken en groeien, dat is onze grootste taak!
Waar gaat het om in het leven? Anderen liefhebben en mooie momenten koesteren. Samen gelukkig zijn met de mensen van wie we houden, genieten van het heden en ons geen zorgen maken over de toekomst.
Pas als we werkelijk weten en beseffen dat we op aarde een beperkte tijd van leven hebben en dat we hoegenaamd niet kunnen zeggen wanneer onze tijd om is, zullen we ermee beginnen elke dag ten volle te leven, als was het de enige dag die we hadden.
Geef uzelf niet over aan verdriet, kwel uzelf niet met getob. Een vreugdevol hart brengt een mens tot leven, blijdschap geeft hem lengte van dagen... Verdrijf uw zorgen, troost uw hart, jaag uw verdriet op de vlucht; want verdriet heeft tot de ondergang van velen geleid, en niemand heeft er iets aan.
Uit het boek : Vandaag nog gelukkig zijn van Robert Holden
Ik begon te begrijpen dat de beloften van de wereld grotendeels ijdele fantomen zijn, en dat in jezelf geloven en iets van waarde worden de beste en veiligste koers is.
Alle tegenslagen en overwachte obstakels in het leven bieden altijd een wijze levensles, al is dit steeds niet onmiddellijk duidelijk. Wanneer je eenmaal bent begonnen met te groeien door de uitdagingen van het leven, begrijp je hoe ze je hebben gevormd tot de persoon die je nu bent. Hoe hartverscheurend het verdriet soms ook is, vroeg of laat zien we de geschenken die hier uit deze nare ervaring zijn voortgekomen. Daarom mogen we nooit de moed verliezen en niet opgeven!
DE KWALITEIT VAN DE DAG BEÏNVLOEDEN, DAT IS DE GROOTSTE ONDER DE KUNSTEN.
Als je jezelf vredig voelt, dan is er in elk geval enige vrede in de wereld. Deel vervolgens je vrede met iedereen, en iedereen zal zich vredig voelen.
Als we echt om onszelf geven wordt het mogelijk oprechter om anderen te geven. Hoe alerter en gevoeliger we zijn voor onze eigen behoeften, hoe liefdevoller en vrijgeviger we kunnen zijn ten opzichte van anderen.
Volgens de Vietnamese boeddhist Thich Nhât Hanh moeten we ophouden met onze pogingen om gelukkig te zijn, maar moeten we GEWOON gelukkig zijn. Hij schrijft het volgende:
Moeten we speciale moeite doen om van de schoonheid van de blauwe lucht te genieten? Moeten we oefenen om in staat te zijn ervan te genieten? Nee, we genieten er gewoon van. Elke seconde, elke minuut van ons leven kan zo zijn. Waar we ook zijn, op elk willekeurig tijdstip hebben we het vermogenn om van de zonneschijn te genieten, van de aanwezigheid van elkaar, en zelfs van de gewaarwording van onze ademhaling. We hoeven niet naar China te gaan om van de blauwe lucht te genieten. We hoeven niet naar de toekomst te reizen om van onze ademhaling te genieten. We kunnen nu, op dit moment, contact hebben met deze dingen.
HET KOST NET ZOVEEL TIJD OM GELUKKIG TE ZIJN ALS OM DEPRESSIEF OF HAATDRAGEND TE ZIJN.
Hoe meer we onvoorwaardelijke liefde en acceptatie beoefenen, des te beter zien we in dat onze innerlijke vrede niet afhankelijk hoeft te zijn van de daden van anderen. Onvoorwaardelijke liefde begint als we ons wederzijds ontdoen van verwachtingen en voorstellingen die we van elkaar hebben, een beslissing die vrijwel direct een veel meer liefdevolle, vredige en harmonieuze relatie tot stand brengt. Het geeft ons de ruimte in een relatie uit liefde in plaats van uit plicht te handelen.
Gedachten bepalen of tijd lang of kort duurt. Het hart bepaalt hoe groot of beperkt onze ruimte is. Als je geest vrij is, duurt een dag langer dan duizend eeuwen. Als je een ruime geest hebt, is een kleine kamer groter dan hemel en aarde.
...Indien u een band heeft met de natuur, wanneer u de beweging van een vliegende vogel observeert, de schoonheid van elke beweging van de hemel, de schaduwen op de heuvels of de schoonheid op het gezicht van een ander...
Krishnamurti
Gary Zukav geeft een antwoord op de veel gestelde vraag : "Als er een God is, waarom gebeuren er dan zoveel verschrikkelijke dingen in deze wereld?
Als je wilt dat de wereld liefdevol en mededogend wordt, moet je zelf liefdevol en meedogend worden. Als je de angst in de wereld wilt verminderen, moet je je eigen angst verminderen. Dat zijn de geschenken die jij de wereld kunt geven. De angst die tussen volkeren bestaat is een macrokosmos van de antgst die er tussen mensen bestaat, de liefde, de helderheid en het mededogen die naar boven komen bij de mens die zich bewust op één lijn wil stellen met zijn ziel, zijn dezelfde als die de seksen, rassen, volkeren en buren met elkaar in harmonie brengen. Een andere weg is er niet. Al is ieder mens verantwoordelijk voor de kwaliteiten van leven die hij persoonlijk ervaart, deze strekt zich tegelijkertijd uit tot de macrokosmos. Zo binnen, zo buiten en dus is iedere ziel uiteindelijk verantwoordelijk voor de hele wereld.
Naar je hart luisteren is niet eenvoudig. Erachter komen wie je bent is niet eenvoudig. Er is veel inspanning en moed voor nodig om te ontdekken wie je bent en wat je wilt.
Sue Bender
Er zijn van die dagen dat we op wolkjes lopen en we vinden dat alles wat we hebben eigenlijk het enige is wat we werkelijk nodig hebben. Andere dagen lijkt het alsof we zoveel onvervulde dromen hebben. Soms zijn we verdrietig om een duidelijke reden, het verlies van een geliefd persoon, zorgen om geld, zorgen om de gezondheid enz. Het gebeurt ook vaak dat we echt niet weten waarom we ons zo slecht voelen. Dat kan zijn door gebrek aan waardering, vermoeidheid, het weer, hormonen, maar het kan ook deel uitmaken van een persoonlijk transformatieproces.
Spirituele en creatieve groei verloopt niet altijd even gemakkelijk. Spirituele groei gaat meestal als volgt, drie stappen vooruit, twee achteruit. Dan komt er een periode waar er precies niets meer gebeurt en we de indruk krijgen dat het allemaal geen zin meer heeft. Velen worden tijdens deze periode depressief en besluiten het zoeken op te geven.
In deze donkere en uitzichtloze tijden mogen we niet vergeten dat zelfs dan elke dag iets moois te bieden heeft, als we het maar willen zien.
Wees vooral lief voor jezelf en praat zoveel mogelijk met gelijkgestemden.
Ik ben er me wel degelijk van bewust dat het niet voor iedereen zo eenvoudig ligt. Bij een aanhoudende depressie is uiteraard medische hulp nodig.
Dankbaarheid maakt de volheid van het leven los. Het verandert wat we hebben in genoeg, en meer dan dat. Het verandert ontberen in accepteren, chaos in orde, verwarring in helderheid. Het kan van een maaltijd een feestmaal maken, van een huis een thuis, van een vreemdeling een vriend. Dankbaarheid geeft ons verleden zin, brengt rust in het heden en schept een ideaalbeeld voor de toekomst.
Er zijn tegenwoordig veel vrouwen (en ook mannen) die een droefenis voelen waar we geen naam voor hebben. Hoewel we veel van wat we van plan zijn bereiken, hebben we het gevoel dat er iets ontbreekt en we zoeken "daarbuiten" naar een oplossing - vruchteloos. Het gemis zit hem er meestal in dat we zijn losgekoppeld van een authentiek zelfgevoel.
Emily Hancock
Kennen jullie ook dat gevoel? Psychologen noemen dit "verschuiving van het zelfgevoel". Het komt vooral voor in periodes van stress. Wat is de oorzaak? Misschien komt het wel omdat we niet echt kunnen zijn wie we zouden willen zijn. We missen ons authentieke zelf. Probeer je af en toe af te wenden van de buitenwereld (eens geen TV of radio, een paar dagen zonder al die negatieve informatie). Maak tijd om te luisteren naar je hart, je diepste zelf. Kijk naar binnen. Je zal verwonderd zijn wat je te horen krijgt. De echte "jij" zal zijn wensen kenbaar maken. Misschien komen er wel lang gekoesterde dromen uit je jeugdjaren naar boven. Door het drukke leven ver opgeborgen en ondertussen vergeten. Misschien ontdek je wel de passie voor het schrijven of tekenen, het plezier van het kokerellen en is de tocht waartoe je was voorbestemd begonnen.
Ik ben Annie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Prinses.
