Ik ben Breezer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumper.
Ik ben een man en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Waker.
Ik ben geboren op 01/01/2009 en ben nu dus 4 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, baasje plagen, konijntje plagen en bang maken, mee naar zee gaan, bij baasje gaan zitten en samen tv kijken, baasje om eten vragen, altijd omhoog springen tegen de glazen deur als baasje thuis komt, daarom de nickname Jumper. En in de veranda en.
Annie met dit kaartje wil ik je bedanken voor je vriendschap. Dit doet me goed om te weten dat we vrienden van elkaar kunnen zijn Dikke knuffeltjes xxxxxxx
Ben net gaan wandelen hier in de buurt. We hebben een gezamelijke tuin. En als het donker is lopen hier egels rond. Ons Breezer mag normaal niet zonder lits lopen, maar op een dag geraakte hij los. En hij was aan't blaffen en ik ging zien, en er zat een egel. Op den duur kon ik Breezer pakken, en hij hing vol bloed. Van die egel zijn stekeltjes, de egel heeft groot gelijk. Nu zat er weer ene buiten.
Was het kotsbeu dat die vliegen me bleven ampeteren, dat ik dacht ik ga eens proberen met de spuitbus. Ik spoot eerst in de keuken, dat stinkt wel, maar ik zag er veel terug buiten vliegen. Heb dat nu in de living ook gedaan, en met mijn hond Breezer gaan buiten zitten. Een hele tijd. .......................................................
Nu ben ik terug binnen, zit achter mijn computer. Snikheet hier binnen zoals gewoonlijk, terwijl de deur en raam openstaan, wel een vliegendeur in mijn verandadeur. En dan staat er ook nog een raam open in living. Toch krijg ik hoofdpijn, zou dat komen van die spuitbus of van de warmte hier binnen. heb er anders wel geen last van, van hoofdpijn.
Ik wens al mijn bezoekertjes een gezellige en ontspannende avond. Lieve groetjes Annie
PS: Heb me vandaag drie vliegenmeppers aangeschaft. : wink: Twee in de living en ene in de keuken.
ben vandaag niet naar Turnhout geweest. Was nog te moe van gisteren. één van de volgende dagen ga ik, ofwel volgende week. Die boek kan je kopen, 15 euro.
PS: Ik had hier gisteravond nog zo een plakstrip gehangen voor die vervelende vliegen. Die zijn slimmer dan ik. Ze plagen me nog altijd, er hangt nog geen enkele vlieg aan. Die lachen in hun vuistje, maar ik ooit ook hoor. Als dat niet helpt, koop ik me een klopper eens zien wie dan lacht.
In Ravels kregen we bezoek van onze ouders. Alle kindjes natuurlijk. Maar mijn zus zegd ene keer per maand en ik zeg twee keer per maand. Wa ist nu? Mijn vader wou ons persé komen bezoeken, terwijl hij eigenlijk in het ziekenhuis moest liggen. Hij vertelde ons. Ik ben gaan lopen uit het ziekenhuis om jullie te zien. Wij blij natuurlijk dat we hem zagen. Ons pa (echte vader) vroeg aan de hoofdzuster: Mag ik Annie en bea eens mee naar buiten nemen? ja, natuurlijk zegd ze. We wilden wat gaan wandelen want ver mocht hij niet weg. Aan de bureau's van de Hoofdzuster begon mijn vader over te geven want hij was ziek. Wij in paniek en heel hard huilen. Wat is er, wat is er? vraagt de Hoofdzuster? ons pa is ziek. ocharme zegd ze, kom maar gauw binnen. Wie ooit zegd dat de Zusters slecht zijn zoals Helmut Lotti deed, krijgt met mij te maken, want die leefden met ons mee. Misschien waren er slechte Zusters maar niet in Ravels of je moet heel wat uitgehaalt hebben, dan verdien je een straf, he Helmuteke.
Juf Maria en Zuster Godelieva koesteren zolang mogelijk. Love you Godelieva, Love you Maria Rust zacht lieve Tarcicia Rust zacht Jozeva Rust zacht Fredeganda
Morgen ga ik weer op stap, naar Turnhout deze keer. Mijn fiets doe ik Dinsdag wel binnen. Die Mevrouw van Heemkunde Poppel kreeg telefoon, en ze zeiden: In Turnhout op het gemeentehuis ligt een boek 400 jaar Gasthuiszusters van Turnhout. Als daar niets tussen zit waar dan wel? En trouwens het is mooi weer, waarom zou ik thuis blijven?
Ik zou nog eens graag naar Zuster Godelieva willen gaan. Durf niet goed bellen; Ik ga deze keer alleen, en dan kan ik blijven zolang ik wil. Zo'n lieve Zuster, ze had niet graag dat we vertrokken.
Voor al mijn bezoekers ik wens jullie allemaal een fijne zonnige Zondag. .......................................... Ik ga er niet zijn, Ik ben op weg naar Poppel als jullie dit lezen. Lieve groetjes Annie
Ben net thuis, 22.15u Opgezwollen voeten en moe en teleurgesteld. Ik ben om 11u vertrokken te morgend. Bus genomen om 11.20u naar Turnhout, dan de bus van Turnhout naar Poppel. Daar aangekomen ben ik naar dat museum geweest. Mevrouw was vriendelijk tegen mij, die man minder vriendelijk. Ze begon met mij te praten en wou weten wat ik moest hebben. Foto's natuurlijk. Maar zoals altijd foto's van de jaren 20. Ik ben pas geboren in 1959, iemand anders kwam daar ook binnen, ziçj kende de directrice maar die Mevrouw is ook al 80 jaar, maar toch ging ze vragen of er foto's waren van 1964. Dat is al goed nieuws maar ik ben, toch buiten gegaan met lege handen.
Er was wel iets grappigs. Twee jonge mannen kwamen daar binnen het waren Ieren. Ze spraken dus Engels. Ze waren met verschillende maar ze worden ergens gedropt met twee te gelijk. Zeiden ze. Ze moesten vandaag nog aankomen in SPA, weet ge wel, Ardennen. Mevrouw zei dat is maar een uurke met de auto??? Ik dacht dat wij er 3 A 4 uur opreden. Ze kwamen vragen stellen, ze hadden opdrachten. Waren al 10 dagen onderweg; Ze kwamen van Tilburg, te voet. Ik zei tegen één van hen GOOD LUCK. Hij zei: Thank you maar ik bedoelde ermee, met het aankomen en vinden van Spa. ben benieuwd of ze aangekomen zijn.
Ben het beu als ik zeg dat ik volgende week naar Brussel ga, naar het Défilé dat ik daarvoor uitgemaakt word, daar ook al door de Mevrouw die daar werkt. Ik ben Koningsgezind en dat is mijn keus.
terug op stap met de bus. ben ik uitgestapt in Ravels. Wou Juffrouw Maria nog eens ontmoeten maar ze was niet thuis. .................... Een uur staan wachten op de volgende bus.
Aangekomen in Turnhout aan de statie. Alle keer als ik daar afgezet word, loop ik verloren. Ik zag een kerk en dacht dat dat de kerk was van de markt, mis dus. Dan had ik het gevoel dat ik achtervolgd werd. Een man met witte broek en wit hemd s tak de straat over als ik dat deed en volgde me een heel eind. Ik maar achterom kijken tot ik hem niet meer zag. ppfff pjew.
Wat me het meest gaat nablijven zijn die Ierse jongens, Spa; hmmm, een heel eind.
Nu ga ik een eind maken aan die vervelende vliegen, die pesten me nu al dagen; nu is het mijn beurt. het plekt wel maar wacht maar af matekes. Wie laatst lacht best lacht. Ten aanval vandaag nog !!!!! Pestkoppen zijn dat !!!!
Ik kom deze avond langs om jullie een bezoekje te brengen. Heb nog zoveel te doen. Ik moet mijn ratjes hun kooi nog uitkuisen.
Had net mensen van de Jehova aan de deur. Ik heb gezegd: Ik wil wel praten maar zal er nooit onder gaan. Was een jonge man met broertje denk ik. We hebben nog zitten lachen. Ze zijn welkom als ze me niet dwingen om er onder te gaan. Iedereen is WELKOM bij mij, als ze geen slechte bedoelingen hebben.
Morgen ben ik niet thuis. Ik ga naar Poppel om te gaan zien of ze toch foto's hebben van Ravels kinderkolonie in de jaren 60. Heb een afspraak gemaakt, ze weten dus dat ik kom. het is Heemkunde Museum t'kaste in Poppel. Ik ga dan als er nog tijd is, naar Ravels terug naar de plaats waar vroeger de kinderkolonie was. Hopelijk hebben ze ernaast gekeken en zijn er toch foto's. Ik mag in een boek kijken. Lieve groetjes Annie
PS: Ik ga nu te voet naar de aldi, platte band, remember???
De mensen van Ravels gaven ons geregeld kleren die ze niet meer droegen, ik bedoel kinderkleding. En die moesten wij dan aandoen. Soms waren mijn kleren te groot. Maar meestal waren het wel kleren die ik graag droeg. Maar s'Zondags droegen we Zondagse kleren. Kleding die we hadden van onze ouders. Ik keek altijd uit naar s'Zondags. s'Zondags betekende ook bezoek van de ouders. Mijn zus zei dat we maar ene keer per maand bezoek kregen, dat is ook heel weinig zeg. Ik dacht twee keer per maand, maar Bea is den boss. één jaartje ouder he.
Sommige woningen zijn beschermd door de overheid. Dat zijn niet alleen de grote monumenten zoals kastelen, maar bijvoorbeeld ook woningen die deel uitmaken van een beschermd stads- of dorpszicht. De beschermde status van deze woningen staat de verkoop ervan echter niet in de weg.
Ik wou dat de Kinderkolonie in Ravels ook zo'n beschermd monument was.
Afscheid nemen van uw Kindertijd.
Maanden het internet afschuimen om toch maar iets te vinden. Kom je alleen maar foto's tegen van de jaren 20. Wij betekenden niks toen. Annie
Mijn zus en ik mochten elk jaar dat we in Ravels waren, met een zorgvuldig uitgekozen familie een dagje op stap. Dat was een heel avontuur. Zo hebben we eens Nonkel Bob ontmoet. Ik zag hem al van ver, en trok bijna de Mevrouw die voor ons moest zorgen, haar arm eraf. Ik kon niet snel genoeg bij hem (Nonkel Bob) zijn. Er waren heel veel kindjes toen. Spijtig dat ik daar ook geen foto's van heb. Maar s'avonds moesten we terug naar het tehuis, en toen hadden ze opnieuw problemen met ons. We hadden het eens mogen voelen hoe het was, in een familie op te groeien. Grote mensen snapten dat toen niet, alleen de kinderen. Annie
Ik ben verleden week op bezoek geweest bij Zuster Godelieva. Met een A en niet E. Zusters die binnen treden krijgen allemaal een naam, hun geboortenaam wordt hen afgenomen. Zo heet deze Zuster Godelieva. (Als dat met die naamverandering niet klopt zeg het dan aub.) Een hele lieve Zuster, maar met zo een bende kinderen met hun eigen problemen, was het wel eens moeilijk voor hen, en moesten ze wel eens streng zijn. Maar nu was ze heel vriendelijk tegen ons. Ik vroeg haar: Waarom hebben ze het gebouw niet gehouden, en er een MONUMENT van gemaakt? Dat bestond toen nog niet zei ze. Spijtig, Foto's van in de jaren 20 zijn er, maar niet van toen ik er was. Hoe kun je dan ooit afscheid nemen van je kindertijd? Ze had enkele foto's gemaakt, en ze koestert ze. Ik zag dat aan haar, hoe ze haar foto's stevig vast hield. Ik zag dat ze een foto van het gebouw had zoals het er toen eruit zag. Had ik ook graag gehad. Maar durfde niks te vragen, respect he.
Nu Zondag ga ik naar Poppel en ik hoop, dat ik daar foto's vind, van hoe het gebouw eruit zag in de jaren 60. Ik weet nog hoe het gebouw eruit zag. Ze hebben toen de voorgevel vernieuwd. Waar de bureau's waren van de Zusters. En die zware poort waar je door moest, met zo een grote sleutel, Ik hoor nog altijd het geluid van dat slot. Dat blijft je bij, je hele leven. Dat geluid betekende hier kan je niet meer weg. Als kind he.
Het zonnetje is minder warm maar dat vind ik minder erg, nu is het binnen wat frisser. Ik vind dit weer, warmte, ook wel goed, jij niet? Nog een fijne avond gewenst. Had vandaag platte band, kon overal te voet naartoe. ppfff Als ik kan breng ik hem morgen naar de fietsenmaker. Lieve groetjes Annie
Veel Zusters konden vroeger ook wel fietsen; Weet niet wie hun fietsenmaker was.
Zomerboeket: Zomerbries Een frisse zomerbries waait door het huis. De allium, campanula, phlox, spirea en eustoma in dit zomerboeket wiegen heen en weer
Wachtend op het verlichten van de pijn. Wachtend op de avond bries van de warmst zomer avond. En die krijgen als ik voel dat jij er bent. Na dagen hitte eindelijk die koele lucht. Die bries die je ziel streelt je ontspant. Als geen ander. En ieder moment gelukkig maakt. Het gevoel van extase op het moment dat je het niet verwacht. Dat was jij voor mij. zonder jou zoek ik niks meer om me heen. Tevergeefs zal ik wachten want. Alleen voel ik die zomerbries niet. En zal ik zoeken naar wat er niet meer is.
Mijn naam is Annie Lambrechts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BANANIE Vrienden noemen mij zo, rijmt op Annie. Ik ben een vrouw en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Huisvrouw. Ik ben geboren op 25/10/1959 en ben nu dus 53 jaar jong. Mijn hobby's zijn: Ratjes, mijn hond Breezer, fietsen met mooi weer, computeren, blogs maken, Fitnessen . Elk jaar mijn zus opzoeken in Blankenberge, daar woont ze. Relaxen. Ik ga in September lessen volgen, hoe omgaan met uw camera. Bij Pionier. Ik heb gekozen voor een CANON.
Deze kaars laat ik branden voor onze medebloggers die overleden zijn, en voor de erge zieke mensen
Bedankt John,voor het in orde brengen van mijn blog. Jij hebt je Hart op de goede plaats. Ik vraag iets en jij doet dat,zonder mopperen. Deze bedank kaart is speciaal voor U Annie
Bob Davidse alias Nonkel Bob, heb hem ooit mogen ontmoeten als kind. Toen we verbleven in Ravels: tehuis. Mochten we elk jaar een dagje opstap, met een zorgvuldig uitgekozen familie. De Zusters lieten ons voor een dagje weggaan. Wat heb ik en mijn zus Bea genoten van die dag.
Nonkel Bob met kinderen Vrolijke vrienden. Nostalgie Maakt me zo vrolijk als ik dit hoor
:
