Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
05-03-2009
DE FORTISCOMMISSIE EN SCHEIDING DER MACHTEN
In België is er officieel een scheiding der machten. Iedereen die het gebeuren een beetje volgt, weet dat er een permanente wisselwerking is tussen de politieke en de gerechterlijke wereld. Wie benoemt immers de magistraten? Inderdaad, de politieke wereld benoemt onze rechters. Niet een vergelijkend examen zorgde ervoor dat figuren als rechter D'Hondt en Mireille De Gucht op hun zitje van rechter terechtkwamen, maar een regelrechte inmenging van de loge en de katholieke zuil zorgen voor de benoemingen van de rechterlijke macht. Dat is een blaam voor een Westerse democratie, maar het is een gebruik dat al vele jaren meegaat en niet zomaar zal verdwijnen.
Dat alles komt natuurlijk de werking van het gerecht niet ten goede. Politiek geladen dossiers worden dikwijls buiten de rechtbank geregeld. En dan krijg je zo van die rare zaken, zoals een "verjaring" van het correctioneel dossier van "open" VLD-er Noël Slangen, die voor een aantal stinkende dossiers terecht stond. Nadien werd Noël Slangen aangesteld als directeur van zijn VLD. De VLD is gewoon even schaamteloos als iedere andere partij. In het dossier Fortis zien we nu hoe CD&V achter de schermen het dossier trachtte te beïnvloeden.
De magistraten die in de FORTIS-commissie komen getuigen, laten een zeer triestige indruk na. In feite zou er onder hun naam telkens de zuil (of "stal") moeten staan vanwaar ze komen. Alles zou dan voor de toeschouwer veel duidelijker worden. Zou het kunnen dat de "logemagistraten" veel scherper zijn voor Van Deurzen dan de eigen katholieke magistraten?
Nadien mocht de uiterst triestige Sylvain Verherstraeten het eens komen uitleggen in Terzake. De man die het uiterlijk heeft van een lijkbidder en de gang van een mislukte dandy weerde zich als een duivel in een vat wijwater om niet te moeten toegeven dat zijn CD-V minister Van Deurzen een fout heeft gemaakt. Hij ging af als een gieter.
Nu, andere regeringspartijen moeten niet van een hoge toren blazen. Enkele maanden geleden moest Patrick Dewael gaan lopen als Minister van Justitie na bedenkelijke politiebenoemingen, waar zijn kabinet voor vanalles tussen zat.
Dat ons land een apenland is, wordt nogmaals bevestigd door deze FORTIS-commissie
KNACK:"Bezwarende getuigenissen in Fortis-commissie
04/03/2009 22:54
Eerste voorzitter Guy Delvoie van het Brusselse hof van beroep heeft in het gerechtelijk Fortis-dossier druk ondervonden van Marc de le Court, procureur-generaal bij het Brusselse hof van beroep. Dat heeft Delvoie woensdag verklaard in de parlementaire onderzoekscommissie. De le Court ontkende. Ook Paul Dhaeyer, de substituut van het Brusselse parket die in eerste aanleg een negatief advies uitsprak over de verkoop van Fortis Bank aan BNP Paribas, verklaarde in de commissie druk te hebben gevoeld.
Het Brusselse hof van beroep velde op 12 december 2008 het arrest dat bepaalde dat de verkoop van Fortis aan BNP Paribas moest worden opgeschort en dat de aandeelhouders zich moesten kunnen uitspreken.
Delvoie verklaarde woensdag in de commissie druk te hebben ondervonden van procureur-generaal Marc de le Court, procureur-generaal bij het Brusselse hof van beroep. Delvoie kreeg tweemaal het bezoek van de le Court.
De eerste keer meldde de le Court volgens Delvoie dat hij had vernomen dat er een probleem was gerezen in het beraad en dat het beter zou zijn mocht hij de zaak toevertrouwen aan drie andere rechters.
De le Court had dat telefonisch vernomen van het kabinet Justitie. Delvoie zei woensdag bezorgd te zijn dat Justitie blijkbaar op de hoogte was van elementen uit het beraad.
Bij zijn tweede bezoek kreeg Delvoie naar eigen zeggen met zoveel woorden te horen dat het openbaar ministerie elementen met betrekking tot problemen in de beraadslaging zou kenbaar maken als enkel rechter Christine Schurmans zou worden vervangen.
Delvoie zei een ander te hebben ervaren als een poging om druk uit te oefenen met het doel een volledig andere kamer samen te stellen.
De le Court ontkent onder druk te zijn gezet
In zijn getuigenis zei de le Court woensdagavond dat hij zich in het Fortis-dossier nooit onder druk gezet te hebben gevoeld en ontkende hij Delvoie onder druk te hebben gezet.
De le Court zei op 12 december 2008, de dag waarop het Fortis-arrest werd geveld, van de adjunct-kabinetschef van toenmalig Justitieminister Jo Vandeurzen (CD&V), Eric de Formanoir, een telefoontje te hebben gekregen.
Die signaleerde hem dat er een zitting op til was in de Fortis-zaak en dat er moeilijkheden waren in de beraadslaging. Het kabinet-Vandeurzen vroeg me de regelmatigheid van de procedure na te gaan, aldus de procureur-generaal.
Hij legde de link met rechter Christine Schurmans, die weigerde het Fortis-arrest te ondertekenen en in een mail gewag maakte van onregelmatige druk op haar om dat toch te doen. Ze sprak ook over 'kennelijk onwettige praktijken'.
Daarom pleitte De le Court voor de volledige vervanging van de kamer. Een herneming van de debatten met het behoud van twee van de drie rechters van de achttiende kamer, waarbij dus enkel Schurmans zou worden vervangen, zou problematisch zijn, aldus de procureur-generaal.
Op 12 december 2008 kreeg de le Court opnieuw telefoon van de Formanoir. Hij meldde dat er een arrest op til zou zijn en dat advocaten van de Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij een wrakingsverzoek via hem wilden indienen. De le Court zei dat laatste te hebben geweigerd.
Dhaeyer ervaarde ook druk
Paul Dhaeyer, de substituut van het Brusselse parket die in eerste aanleg een negatief advies uitsprak over de verkoop van Fortis Bank aan BNP Paribas, verklaarde dat er vanuit de kabinetten van toenmalig premier Yves Leterme (CD&V) en minister van Justitie Jo Vandeurzen 'ongelukkige tussenkomsten' zijn geweest.
Dhaeyer verklaarde dat hij daags voor hij op 6 november zijn advies zou bekendmaken, werd opgebeld door Pim Vanwalleghem, die als substituut was gedetacheerd naar het kabinet van Leterme.
Vanwalleghem zei volgens Dhaeyer dat hij een zware verantwoordelijkheid droeg en dat er een risico op een faillissement bestond.
Ook het kabinet van Vandeurzen werd in de commissie in het vizier genomen. Bruno Bulthé, de korpsoverste van Dhaeyer, werd volgens die laatste gecontacteerd door de kabinetschef van Vandeurzen, Herman Dams.
Dams wilde volgens Dhaeyer het advies per fax krijgen (mogelijk in de veronderstelling dat het al was uitgesproken) en vroeg naar de politieke kleur van Dhaeyer.
'Dhaeyer is een doelwit'
Dhaeyer verklaarde in de commissie ook dat Christian Van Buggenhout, die in het Fortis-dossier optrad als advocaat van de Belgische Staat, hem gezegd had dat hij een doelwit was.
'Vanaf nu hebben we een doelwit en dat bent u', zo zou Van Buggenhout hebben gezegd in een lift, in het bijzijn van getuigen, nadat Dhaeyer zijn advies in het proces in eerste aanleg had uitgebracht.
Rol van Reynders
Vanwalleghem ontkende in de commissie evenwel dat hij tijdens het Fortis-proces in eerste aanleg heeft geprobeerd Dhaeyer onder druk te zetten.
Vanwalleghem werd zowel op vraag van de kabinetschef van Leterme, Hans D'Hondt, als die van minister van Financiën Didier Reynders, Olivier Henin, gevraagd contact op te nemen met Dhaeyer.
Dat gebeurde nadat ze 'ongerust' waren over signalen die ze hadden opgevangen over het nakende advies van het openbaar ministerie."
Gisterenavond woonde ik de premiere bij van de Joodse film Defiance. Een avond die werd georganiseerd door Joods Actueel olv de familie Davids. Het was de eerste maal dat ik naar een dergelijk evenement ging en ik moet zeggen dat ik op voorhand toch wel enige reserves had. Ik verwachtte mij aan een zaal vol orthodoxe joden, die zich zoals de Amish -die ik Belize heb ontmoet- volledig zouden afzonderen. Deze vooroordelen bleken totaal ongegrond. De Joodse aanwezigen zaten netjes verdeeld over de zaal en waren zeer openlijk en vriendelijk. Natuurlijk is er het magazine "Joods actueel" zelf. Omdat ik nog wat te vroeg was, kreeg ik uitgebreid de tijd om het eens door te nemen. Het is een luxe-magazine, op dik papier met daarin een waaier van onderwerpen die besproken worden. Over de wetenschap bijvoorbeeld met een artikel in over Albert Einstein en zijn België-connectie. Maar de rode draad in het magazine is toch wel de toestand in Israël, waar de Joden een eigen staat trachten uit te bouwen. Op dat punt is men zeer militant en misschien soms toch wel radicaal. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat men in Israël een soort van Apartheidsregime heeft geïnstalleerd. Nu, ik begrijp zeer zeker dat de Joden ook recht hebben op een eigen land, maar het is maar de vraag of Palestina en de huidige manier waarop de juiste oplossing is.
De prent Defiance is de moeite waard om te bekijken. Het is een film die aan de ribben blijft plakken. Het geeft het verhaal weer van Joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog trachtten te ontsnappen aan het Duitse geweld. In de bossen van Belarus overleven ze enkele jaren. Ze creëren een gemeenschap met eigen regels en gebruiken. Het is een film die in de lijn ligt van andere grote prenten zooals Schindler's List. Het is een film die men zeker moet gezien hebben.
Na de film werden we uitgenodigd op een receptie. Er was wat volk aanwezig zoals de zeer sympathieke Paul Ambach "Bougie Boy" en natuurlijk een aantal lokale "bekende" politici, zoals de VLD-ers Van Campenhout en Annick De Ridder. Ik ken Annick De Ridder nog van toen ze in de VLD keet schopte tegen het migrantenstemrecht. Iedereen verwachtte toen dat ze uit de "open" VLD zou worden gezet of een overstap zou maken naar het Vlaams Belang of de "bruine" Ward Beysen. Groot was ons aller verbazing toen Annick De Ridder op het congres plots de partijtop begon te bedanken en een bocht maakte van 180 graden. Als jongedame waren toen haar politieke broodjes gebakken. De Ridder is nu Volksvertegenwoordigster voor Open VLD. En Annick De Ridder is een echte politica geworden. Eerst deed ze gisteren alsof ze mij niet meer herkende, maar toen ik even later afscheid nam, noemde ze mij bij mijn voornaam. Over de film zei ze tegen mij dat ze het een "deprimerende film" vond, terwijl ze één minuut later tegen Paul Ambach verkondigde dat ze het een "fantastische" prent vond. Annick's De Ridder haar gezicht staat scheef van smoelen te trekken en dat is zonde voor zo'n jonge vrouw. Bij God, hoe kan zo'n karaktertje ooit een evenwichtig gezin uitbouwen? Voor mij is een mooi gezin het hoogste wat er bestaat. Dan heb ik meer sympathie voor de jonge Inge Vervotte (CD&V) die toch meer consequent blijkt te zijn in haar houding.
Premier Van Rompuy heeft te kennen gegeven dat het begrotingsdeficiet voor 2009 meer dan 3 % zal bedragen. Dat is het grootste begrotingstekort in jaren. Van Rompuy zei dat er geen mogelijkheden zijn om te besparen.
Nochtans zou men in de overheidsuitgaven enorm kunnen besparen: Ten eerste beschikt België over het meest aantal politici per inwoner. Maar liefst 600 parlementariërs en 60 ministers besturen dit kleine land. Daarmee komen nog de overvolle kabinetten, de ministeries, de provincies...Indien men de helft van de politieke mandaten zou afschaffen kan men gemakkelijk 10 miljard oude BEF besparen. Bovendien is het niet ondenkbaar dat het geheel veel eenvoudiger zou functioneren. Nu geeft de ene nietsnut de andere werk. Ook op de torenhoge vergoedingen van de parlementariers zou men enorm kunnen bezuinigen. Is het echt nodig dat zij over een eigen pensioenkas beschikken en een belastingsvrij inkomen?
België beschikt eveneens over het grootste ambtenarenkorps per inwoner. Daardoor zijn er bepaalde ministeries waar er "ambetantenaren" op overschot zijn. Sommige diensten kunnen gewoon gehalveerd worden. In regel zou men best elke drie gepensioneerde ambtenaren vervangen door twee. Op lange termijn dus een vermindering met 1/3.
Gisteren in Terzake liet men fragmenten zien waarin oud-SP voorzitter Steve Stevaert een scherpe analyse maakt van de huidige politieke koers van de SPA; Te elitair, te afstandelijk, te intellectueel...
Nadien mocht huidig SPA-voorzitter Caroline Gennez alles relativeren in de studio. Gennez beweerde dat de kritieken van Steve Stevaert helemaal niets met haar vandoen heeft. Uiterst eigenaardig dus.
De Vlaamse socialisten hebben nu een historische kans om zich opnieuw te profileren. Honderden mensen raken wekelijks hun job kwijt maar de socialistische partij doet het historisch slecht in de opiniepeilingen.
Wat is er aan de hand? Ten eerste zijn de socialisten al lang geen socialisten meer. Het socialisme stond voor een staatsgeleide economie, zoals we die kenden in het voormalige Oostblok. De naam staat dus al lang niet meer voor de inhoud. De socialisten zijn salonsocialisten geworden, nepotisten, links-liberalen, maar dus zeker geen economische communisten. Gelukkig maar zou ik zeggen. Tot voorheen hadden de socialisten in Vlaanderen een zeker populisme in hun retoriek en dat sprak wel aan bij bepaalde lagen van de bevolking. Helaas voor de partij, is met het vertrekken van Steve Stevaert -na zijn politieke benoeming- het populisme verdwenen. Ongeveer gelijktijdig verscheen Jean-Marie Dedecker, een échte tafelspringer op het toneel. En natuurlijk dat veel basismilitanten vallen voor de retoriek van de LDD-voorman. Zijn houding, zijn taalgebruik, zijn voorkomen, alles ligt in de lijn van de Vlaamse arbeider. Daartegenover staat een Caroline Gennez, een vrouw in een zeer mannelijke partij, vrij houtain, stijf, net geen "babe" die de massa naar zich zou moeten halen.
Bij God, wat heeft de SPA bezielt deze jongere versie van Mia Devidts aan het hoofd te zetten van de partij? Nu, mij niet gelaten. Dedecker is wellicht de beste optie de we hebben bij de volgende verkiezingen. Maar door zo'n trien aan het hoofd te plaatsen van de SPA zal de verkiezingsoverwinning van Dedecker alleen maar groter worden.
Baby De Gucht wordt de nieuwe lijsttrekker van de open VLD voor Oost-Vlaanderen. Hij laat daarmee oud-minister Fientje Moerman en burgemeester Filip Antheunis uit Lokeren achter zich.
Deze zeer eigenaardige beslissing komt er niet als gevolg van een democratische stemming in de verschillende afdelingen, maar na een petit-comité vergadering met Papa Doc Karel De Gucht. Het toont aan hoe verziekt de sfeer is bij de zogegezegde "open" Vlaamse Liberalen en DEMOCRATEN. Baby De Gucht heeft werkelijks nog niets gepresteerd in zijn leven. Hij kan niet spreken in het openbaar en komt zeer onzeker over bij de media. Deze onbenullige figuur zou nooit iets te zeggen gehad hebben in de partij indien zijn naam niet eindigde op de De Gucht.
Ik heb Baby Doc ooit persoonlijk ontmoet toen ik op bezoek was bij grootmeester Karel De Gucht. Hij was toen de onzekere knaap die de drank bracht op een schoteltje toen ik bij de logeman in de zetel zat. Voor het overige moest baby De Gucht in mijn bijzijn de tirades doorstaan van zijn vader die blijkbaar naar een gemeenteraad moest en gehinderd werd door zijn onbenullige zoon. Baby De Gucht deed mij in alle opzichten denken aan de Duitse kroonprins uit Blackadder die door zijn butler onder zijn gat werd geschopt en onderuit ging. In alle opzichten een zielige bedoening dus.
Het is duidelijk dat Papa Doc deze plaats voor zijn zoon heeft moeten kopen. Wat is de prijs van Fientje en Filip? Dat zullen we de komende maanden wel vernemen. Een ministerpost of een goedbetaalde functie ergens?
Wat natuurlijk belangrijker is: Hoe zullen de kiezers op deze uiterst eigenaardige lijsttrekker reageren? Dit groentje dat nog nat is achter zijn oren maakt geen enkele kans tegen de zwaargewichten van andere partijen. In die zin vind ik deze beslissing gewoonweg subliem. Ik verheug mij al op de avond van de verkiezingen. Leg de zakdoeken maar al gereed voor de "open" VLD Oost-Vlaanderen...
Ik kijk weinig naar "Man bijt hond" omdat het een peperduur maar helaas zeer dom programma is. De meeste afleveringen belichten de meest dwaze en onnozele figuren die ons land rijk is. Bv een bomma met een afstandsbediening of een madame die een hondje wil. Het programma lijkt meer en meer een parodie van zichzelf te worden en het enige wat er nog ontbreekt is een lachplaat. Zo belachelijk is het.
Er is één uitzondering: "Het gesproken dagblad" elke vrijdagavond. De tekstschrijver is Stijn Meuris. In een ouderwets aandoende reportage worden vele hedendaagse bekende Vlamingen ongelofelijk belachelijk gemaakt. Enkele weken geleden werd Bertje Anciaux er enorm doorgetrokken, maar ook Leterme en de meeste partijbonzen krijgen geregeld lik op stuk. Ook met vreemdelingen wordt er graag gespot: Enkele weken geleden lachte men mog met Congo en de Congolezen, terwijl er een paar stammen en wat missiepaters werden getoond. Ik verwachtte een reactie van het centrum tegen racismebestrijding, maar die kwam er blijkbaar niet. Het satirisch programma maakt van alles en iedereen een karikatuur en voorbije vrijdag was het dus eindelijk prijs. De Joden werden ook belachelijk gemaakt, maar deze bevolkingsgroep kon er dus niet mee lachen. Joden hebben zeer lange tenen en laten niet zo maar met zich spotten. Terecht? Misschien wel als de gruwelijke geschiedenis bekijkt van het volk. Anderzijds is het misschien stilaan tijd om een bladzijde om te draaien. Bovendien zijn de Joden ook geen engeltjes. Ze houden al 60 jaar een land bezet op een manier die misschien nog veel erger is dan het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Eén groot verschil: De Joodse lobby in Washington. Zonder deze lobby had de Joodse gemeenschap nooit kunnen overleven in Palestina. Ik ben eens benieuwd wat men in de volgende aflevering van "Het gesproken dagblad" gaat zeggen over deze opgeklopte heisa.
Jean-Marie Dedecker is de man van de verrassingen. Hij verraste met zijn prachtscore in 2007, het verraste met zijn entourage en hij is nu van plan een "Hollander" vooraan op de lijst te plaatsen bij de volgende Europese verkiezingen. Derk-Jan Eppink is een zeer luciede journalist. Hij maakt indringende analyses en is bovendien een aimabel man. Maar Derk-Jan is ook een Hollander, die zich liever Nederbelg noemt.
Maar het blijft een feit dat de Vlamingen een aangeboren aversie hebben tegenover Hollanders die wij maar al te graag koppelen aan een goedkoop vulgair volk dat arrogant is in omgang. Op vakantie zullen wij niet gemakkelijk contact leggen met onze noorderburen. De Vlaming is bourgondisch, een levensgenieter, de Hollander daarentegen is een calvenist zonder enige vorm van culinaire smaak. Een Hollander die frans spreekt is als een pastoor die staat de vloeken in de kerk, verschrikkelijk gewoonweg.
Gaan de Vlamingen zich over deze aangeboren en aangeleerde afkeer heen zetten en stemmen op deze verbluffende geest van Hollandse origine? Ik vrees van niet. Opnieuw is dit erover. Jean-Marie wilt choqueren en provoceren. Hij deed dit met zijn nieuwjaarsreceptie in megadancing Carré, hij deed dit met zijn optreden in de slimste mens, waar hij met zijn hoofd een stapel bakstenen brak en hij doet dit nu opnieuw met Derk-Jan Eppink. Op een bepaald ogenblik gaat de bevolking zich afzetten tegen dit circus. Vroeger als ik aan Jean-Marie Dedecker dacht, zag ik een Vlaamse variant van Pim Fortuyn en zijn "At your service" campagne. Nu zie ik meer en meer een variant op Jean-Pierre Van Rossem. Intelligent, luidruchtig, grappig, maar erover. Net zomin als Van Rossem een staatsman was, is dat spijtig genoeg ook meer en meer het geval bij Dedecker. En dat is spijtig omdat we juist in Vlaanderen nood hebben aan een brede beweging die deze archaïsche bureaucratische maatschappij kan vernieuwen. Verhofstadt heeft ons ooit laten geloven dat hij de nieuwe messias was, maar ik vrees dat we nog een tijdje gaan moeten wachten op een goed alternatief.
De dagen van oud-VU-er, oud-spiritist en SPA-er Bert Anciaux zijn geteld nu hij opnieuw in opspraak is wegens zijn uitspraken over kindermoordenaar De Gelder en het Israëlisch leger. Is het de media die de man wilt kraken of ligt het probleem bij Anciaux zelf? Het is alleszins opvallend dat Anciaux een slinkend aantal aanhangers kent. Zelfs bij SPA zien sommigen hem niet graag meer komen.
Ik heb hem ooit eens ontmoet in mijn studentijd te Gent en hij maakte geen diepe indruk op mij noch op de medestudenten. Anciaux dankt zijn positie volledig aan zijn vader Vic Anciaux die hem in de politiek lanceerde. Indien Bert Anciaux Bert Janssens noemde, was hij nooit meer geweest dan een of ander gemeenteraadslid.
Ik denk wel dat hij een gevoelsmens is of zoals Louis Tobback het pleegde te noemen de man van de "emocratie", de heerschappij van de emotie. Soms moet men de mensen beschermen tegen zichzelf. Het is niet omdat iemand het goed meent, dat hij ook het goed doet. Je kan medelijden hebben met zo iemand, maar medelijden is geen goede drijfveer om iemand een sleutelpositie te geven in de maatschappij. We hadden dat allemaal veel vroeger moeten inzien en zo had de man nu een brave en wellicht goede huisvader kunnen zijn van een brabants gezin. Nu zitten we in Vlaanderen met een geval opgescheept die op een pijnlijke manier de deur zal worden gewezen. Ik heb met hem te doen, maar ik vrees dat er geen andere oplossing voor hem is.
Is dit het einde van een tijdperk waar emotie regeerde boven de rede? Als je het mij vraagt zou de afschaffing van de Assisenhoven een goede zaak voor onze zogenaamde rechtstaat. Teveel speelden advocaten op de gevoelens van de doorsnee juryleden om een moordenaar vrijuit te laten gaan. Sommige advocaten misbruikten het principe van de "onweerstaanbare drang". Als je iemand tijdens een ruzie vermoordt, ben je altijd buiten jezelf. De onweerstaanbare drang was de stok achter de deur in vele dossiers. De kampioen onder de advocaten is natuurlijk Jef Vermassen. Hij weet als geen ander de juryleden te beïnvloeden en soms tot wenen toe te beroeren. Hij trekt de kaart van de emotie en herhaalt keer op keer de miserie en de ellende van de dader die op het einde van het proces eerder een slachtoffer lijkt te zijn. Het is opvallend dat hij nogal dikwijls kapitaalkrachtige moordenaars verdedigt. Voor een vrijspraak zijn deze maar al te graag bereid een flinke duid in het zakje te doen. Naar het schijnt hangen bij de meester-strafpleiter peperdure schilderijen te pronken. Op de emotie en het verdriet van de mensen kan men in dit land blijkbaar rijk worden. Ik begrijp niet dat de media een dergelijk figuur ophemelt. Een iets kritischere benadering zou in deze geen slecht idee zijn.
Het is inderdaad geen slecht idee om ook het Assisenproces te herzien. Naast de idee dat men te weinig professioneel en te veel gevoelsmatig oordeelt is er natuurlijk ook het feit dat deze procedure geen beroepsmogelijkheden toelaat. Dat is naar internationale normen een tekortkoming in de procedure.
Natuurlijk is justitie een lompe tanker die niet zo eenvoudig om te vormen is. Er spelen veel belangen en er wordt achter de schermen veel en aan verschillende touwtjes getrokken. Dat heeft ervoor gezorgd dat het 21e eeuwse justitie-apparaat weinig verschilt van het 19e eeuwse Napoleontische systeem. U moet maar eens het ongeluk hebben om in zo'n bureaucratische mallemolen terecht te komen. Het is een regelrechte ramp. Dat net nu de Hoge Raad voor de Justitie een verandering voorstelt is veelzeggend. Het betekent dat men zelfs op Justitieniveau inziet dat het zo niet meer verder kan. Laat ons hopen dat er gevolg wordt gegeven aan deze voorzet.
Ik herinner mij hoe ik als jonge student geïntrigeerd was door de militante houding van het toenmalige Vlaams Blok. Het Vlaams Blok had de stijl en de rebelsheid van het Pallieterke en dat sprak mij als jongeman sterk aan. Een mens wordt meer gematigd door ouder te worden, men wordt als het ware "wijzer" met de jaren. Het leven in dit land is niet zo zwart-wit zoals het Vlaams Belang het voorstelt. Er bestaat ook zoiets als een grijze zone. Ik ken allochtonen die perfect geïntegreerd zijn, die foutloos Nederlands spreken en een mooie functie hebben. Ook niet alle Walen zijn per definitie slecht, lui of dom. Dit soort van karikatuur strookt niet altijd met realiteit.
Ik kom zoals vele Vlamingen uit een familie met zowel "zwarten" en "witten". Een kozijn van mijn grootvader, Emiel Hertecant werd als jongeman door de Duitsers onthoofd wegens zijn betrokkenheid in het verzet. Zijn broer Paul Hertecant werd in Duitsland gevangen gezet. De verklikker van beide Hertecants was de vader van wielrenner Fred De Bruyne. Na de oorlog werd deze daarom enkele jaren gevangen gezet. Mijn "nonkel" Wies Moens, kozijn van mijn grootmoerder Germaine Moens werkte samen met de Duitsers en moest na de Tweede Wereldoorlog België ontvluchten. De Vlaamse Beweging kreeg het enkele jaren moeilijk en verschillende politieke projecten faalden. Pas met de Volksunie, nadien het Vlaams Blok en nog later het NVA kreeg de Vlaamse Beweging opnieuw enige politieke zeggingsschap. Het Vlaams Belang was gedurende een generatie de belangrijkste vertolker van de Vlaamse eisen. Maar macht en geld maken de politiek kapot en dat geldt ook voor het Vlaams Belang. De partij is meer en meer een samenraapsel van figuren die op zoek zijn naar een goedbetaald postje. De laatste maanden komen dergelijke intriges meer en meer op de voorgrond. Het idealisme van de pioneersjaren is stilaan verdwenen. Bovendien is het Vlaams Belang door de racismewetten met handen en voeten gebonden en kan het niet meer vertellen wat het eigenlijk wil. En er is ook een kaper op de kust: Jean-Marie Dedecker. De populistische Dedecker doet het goed bij de bevolking. Hij is de reïncarnatie van de socialistische tafelspringer, maar dan met een zeer liberale inslag. Voor mij gaat hij iets te ver. Zijn nieuwjaarsreceptie in de megadancing Carré te Willebroek is een teken aan de wand.
Ondertussen geraakte bekend dat Vlaams Belangkopstuk Marie-Rose Morel aan kanker lijdt. Eigenlijk verwondert mij dit weinig. De politiek maakt vele mensen kapot. Uitputtende ongezonde vergaderingen in rokerige lokalen, persoonlijke intriges en roddelcampagnes wegen op een normaal mens. Dit is het biotoop om ziek te worden. Iemand die in zo'n omgeving goed functioneert moet een zeer verdorven geest hebben. En zie wie het in de politiek goed doet: Karel De Gucht. Quod erat demonstrandum!
Het drama van Dendermonde en de falende Psychiatrie
De laatste dagen is er veel te doen rond moordenaar De Gelder. Het drama wordt nog pijnlijker, nu blijkt dat de ouders van de jongeman veel gedaan hebben om de hem te laten interneren. Nergens ter wereld wordt er zoveel uitgegeven voor de gezondheidszorg dan in België en dan net hier krijgen we een dergelijk drama te slikken. Blijkbaar is onze dure psychiatrie niet in staat om drama's te vermijden, zelfs niet als de ouders aan de alarmbel trekken.
In de negentiende eeuw bekeek men het menselijk brein zeer technisch. Zo trachtte de frenologie aan de hand van de schedelomtrek iemands verstandelijke vermogens in te schatten. Ook aan uiterlijke kenmerken van iemand koppelde men gedragingen. Een atleet zou bij voorbeeld een meer promiscu gedrag vertonen dan een piknisch type. Sommigen onder ons -die professor Gijsbrecht nog gekend hebben - herkennen dit wel. De psychologie onderging onder leiding van Sigmund Freud enorme gedaanteverandering. Voor alles werd een psychologische verklaring gezocht en nogal dikwijls oordeelde de bekende dokter dat de oorzaak van seksuele oorsprong was. De hele twintigste eeuw stond in het teken van een zeer psychische benadering van alle uitwendige problemen. Zo was een maagontstekening een "psychosomatische" aandoening. Nu, in de 21e eeuw is men tot de constatatie gekomen dat een maagzweer het gevolg is van een virus. In de jaren zestig van vorige eeuw was er op een amerikaanse campus een student die massaal medestudenten afslachtte. De jongeman werd doodgeschoten en bij de autopsie van diens brein stelde men vast dat de man kampte met een reuzetumor aan zijn amygdala, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor angsten en angststoornissen. Freud zou zeker een psychische verklaring gezocht hebben voor de dolgedraaide schutter, terwijl een technisch probleem aan de oorzaak lag. Ik ken iemand die bij een psycholoog in behandeling ging voor aanhoudende zweetbuien, vapeurs e.d., hetgeen volgens Freud wijst op een neurose. De psycholoog begeleidde de patiente gedurende vele maanden zonder grote verbeteringen. Nadien kreeg ze andere problemen en toen men na vele onderzoeken een hersenscan uitvoerdde bleek de dame een reuzetumor te hebben, een zogenaamd macro-adenoom op de hypofyse.
In eer en geweten, de Freudiaanse 20e eeuwse psychologie is achterhaald door de tijd. Vele stoornissen en aberrant gedrag vinden hun oorsprong NIET in een softwareprobleem of levenservaringen, maar wel in een hardware probleem of fouten in de hersenen. Er komt een moment in de toekomst dat men mensen met zware stoornissen technisch gaat behandelen, via hersenchirurgie of via electronische impulsen. Zo konden we enkele dagen geleden op VRT zien hoe een dame met dwangneurosen dankzij het inbrengen van electronische impulsen een normaal leven kan leiden. Of met andere woorden, het zoveelste falen van de praattherapie.
Moest men het brein van de moordenaar De Gelder onderzoeken, zou men kunnen zien wat er werkelijk fout zit in zijn hardware. Dit soort van gedrag is niet mens-eigen. Het is een afwijking die ziekelijk is en duidelijk maakt dat er iets grondig fout is in het hoofd van de man. Ik koester geen illusies. Het archaïsch belgisch gerecht met haar Napoleontische methodes gaat nooit zover gaan. Ze gaan de man op een verkeerde manier behandelen en misschien hebben de ondervragers hem volledig verkeerd ingeschat. De meeste mensen missen het inzicht om in te zien dat dit geen gewoon individu is. En ik ken de kwaliteit van het parket van Dendermonde. Men kan van mensen die beneden de middelmaat zijn en die benoemd zijn door de politiek en de loge niet verwachten dat zij een zeer vernieuwende aanpak naar voor zullen brengen. In plaats van De Gelder te ondervragen zouden ze hem beter eens goed laten scannen en hem medisch bestuderen. Maar ja, dat moet men van een procureur Dufour niet verwachten. Spijtig dat mijn familielid Guido Desaeger er niet meer zit...
En ondertussen kunnen de Dendermondse politici zich nog wat meer profileren op het diepe verdriet van de mensen. Echt schandalig...
"Psychiater vond gedwongen opname De Gelder niet nodig"
HLN update Kim De Gelder, de dader van de steekpartij in het kinderdagverblijf Fabeltjesland, heeft een zware depressie gehad. De jongeman zou al sinds zijn vijftiende psychische problemen hebben en hoorde soms stemmen in zijn hoofd. De jongste maanden was zijn toestand zwaar verslechterd. Dat verklaarde zijn raadsman Jaak Haentjens vandaag.
Ouders vroegen opname De ouders van Kim De Gelder hebben een aantal jaren geleden al gevraagd dat hun zoon in de psychiatrie zou worden opgenomen omdat hij bizar gedrag vertoonde. "Dat is niet gebeurd omdat hij een behandeling heeft gevolgd", zegt Haentjens. "Een psychiater oordeelde toen dat een gedwongen opname niet nodig was. Hij hoorde toen stemmen in zijn hoofd."
"Of dat op het moment van de feiten ook zo was heeft hij niet gezegd", vervolgt De Gelders advocaat. "Hij weet niets meer van die drie, vier uur in Dendermonde. Er zijn aanwijzingen dat hij een geestesafwijking heeft, maar dat zal het psychiatrisch verslag moeten uitmaken. Op zijn 15, 16 jaar heeft hij een zware depressie gehad en vertoonde hij al bizar gedrag."
Aanhouding bevestigd Vandaag is De Gelder in Dendermonde voor de raadkamer verschenen in het bijzijn van zijn advocaat. Zoals verwacht besliste de raadkamer dat hij aangehouden blijft naar aanleiding van de steekpartij in kinderdagverblijf Fabeltjesland in Sint-Gillis-Dendermonde. De Gelder werd echter (nog) niet in verdenking gesteld voor de dodelijke steekpartij in Vrasene waarbij een bejaarde vrouw om het leven kwam. De Gelder heeft niet gesproken tijdens de zitting.
De 20-jarige jongeman uit Sinaai werd afgeschermd van de pers bij zijn verschijning voor de raadkamer. Volgens de VRT-nieuwsdienst droeg De Gelder een donkere bril en een geluidswerende koptelefoon.
Geen contact meer met familie In zijn jeugd was De Gelder vereenzaamd en teruggetrokken. "Sinds hij in oktober vorig jaar alleen ging wonen, had hij op wat telefoonverkeer en sms'jes na geen contact meer met zijn familie. Dat kan bezwaarlijk normaal gedrag voor een 20-jarige genoemd worden.
De zaak is eenvoudig: hij is toerekeningsvatbaar of hij is het niet", zegt Haentjens. "Waren er stemmen of krachten waaraan hij niet kon weerstaan. Als hij in een toestand van psychose gehandeld heeft, ligt een internering voor de hand."
Geen moordplan Volgens de raadsman kan er niet gesproken worden van een 'moordplan'. "Hij maakte volgens het onderzoek voorbereidingen op zijn computer. Hij had een uitprint met de adressen van de kinderdagverblijven, maar waarom hij in Dendermonde de feiten pleegde, blijft nog altijd een raadsel. Hij heeft aan mij een gevoel van spijt uitgedrukt. Hij vind het verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar omdat hij zich de feiten niet kan herinneren, kan je niet spreken van een echte inkeer."
De Gelder ontkent ook de moord op de 72-jarige vrouw uit Beveren. De advocaat vreest dat het een moeilijke klus wordt om het contact met De Gelder te blijven onderhouden en hem aan te zetten om op een constructieve manier mee te werken met het gerecht.
Kogelvrije vest De 20-jarige jongeman uit Sinaai bracht vrijdagochtend twee baby's en een 54-jarige vrouw om het leven toen hij in het wilde weg met een mes begon te steken op de babyafdeling van het kinderdagverblijf. Hij verwondde ook tien andere kinderen en twee begeleiders. De dader vluchtte met een fiets en werd opgepakt in Lebbeke. Bij zijn arrestatie droeg hij een kogelvrije vest onder zijn kleren en in zijn rugzak had hij een mes, een bijl en een neppistool.
HET DRAMA VAN DENDERMONDE EN DE MEDIAGEILE POLITICI
Gisteren werden we opgeschrikt door een vreselijk drama. Een geestesgestoorde vermoordde meerdere mensen, waaronder twee baby's en verwondde meerdere kinderen. Een nooitgezien drama dat onze maatschappij op haar grondvesten doet daveren.
En dan komen de politici. Dat de burgemeester van Dendermonde Piet(er) Buysse (CD&V) hierover uitspraken doet, lijkt mij normaal. Hij deed dat overigens vrij sereen. Daarna kwam de OCMW-voorzitter Janssens (SPA.), die ook zijn zegje deed. Ook dit was nog aanvaardbaar aangezien het kinderdagverblijf deel uitmaakt van het OCMW-Dendermonde. Dan kwam een zekere "buurtbewoonster" Hilde Dierickx op de proppen. Hilde Dierickx is een beschermelinge van Karel De Gucht, die haar in Dendermonde dropte nadat hij Marc Verwilghen had weggepest. Dierickx geraakte in 2007 niet meer verkozen in het Belgisch Parlement, zag ook een zitje in het Vlaams Parlement aan zich voorbijgaan toen Fientje Moerman het opeiste en is nu ziekelijk op zoek naar een nieuwe functie.
Het doet pijn te zien dat sommige politici een drama zoals dit aangrijpen om zich in de media te werken. Het is zielig, maar vooral het is er enorm over. Het is schaamteloos. Zien de media dat zelf niet in? Kijkt men niet na of een "buurtbewoonster" wel degelijk in de buurt woont? Hilde Dierickx woont in de Volaardestraat te Sint-Gillis-Dendermonde en het kinderdagverblijf ligt niet op loopafstand. Dit kan je toch moeilijk een "buurtbewoonster" noemen, maar eerder een dorpsgenoot.
Nadien kwamen prins Filip en prinses Mathilde op de proppen. Zeer nobel van hen, maar de beelden die we te zien krijgen waren belachelijk. We zagen het koninklijk paar een bende brandweermannen groeten. Wat hebben deze brandweermannen immers met dit drama te zien? Ik begrijp dat dit niet de fout is van Filip en Mathilde, maar het kan toch anders.
Op het laatavondjournaal zagen we een VRT-journalist aan het verlaten Justitiepaleis van Dendermonde, in de kou en in de mist. Wat is het nut nu van zoiets? En natuurlijk, de man die rijk geworden is op moorden en het verdriet van de mensen, een zekere Jef Vermassen, was ook van de partij. Mediageil zoals hij is, mocht hij niet ontbreken.
Kortom, een heel zielig boeltje dat er serieus over was. Op het zeer grote verdriet van de mensen hebben gisteren een heleboel mensen zich kunnen profileren in media. De meesten zouden zich best diep schamen...
Freddy Willockx -de man die ooit Agusta-smeergeld ontving, maar er nooit voor gestraft werd- stelt zich vele vragen bij de manier waarop Bert Anciaux wordt binnengehaald bij de SP.A. Het valt op dat de Vlaamse Socialisten al enige tijd in onvrede leven met elkaar. We zien dit op gemeentelijk niveau, maar dus ook op nationaal niveau. Caroline Gennez -voor sommigen een "babe" voor anderen een "bitch"- kan blijkbaar de groep niet in toom houden. Ze heeft te weinig gewicht of autoriteit in haar eigen partij. Is het niet straf dat oude knarren als Tobback en Willockx ongenuanceerd kritiek spuien op hun eigen voorzitster?
Bij mijn weten is Gennez die eerste vrouwelijke voorzitter van de Vlaamse Socialisten en zou daar niet een deel van het probleem liggen? SP.A is van oudsher de partij van de arbeiders, "Jan met de pet", als het ware. Hoe staat deze modale werkende vlaming tegenover een relatief jonge vrouw die het eens gaat doen. Ik heb er mijn twijfels bij. Natuurlijk is dit een argument die weinigen luidop durven verkondigen wegens té seksistisch, maar ik denk dat de Vlaamse Socialisten nog niet rijp zijn voor een "voorzitster". Overigens, in Frankijk is het toch net hetzelfde. Vanaf er een vrouw aan het hoofd kwam van de PS was het ambras.
Ik heb er reeds vroeger over geschreven: De dagen van Gennez als voorzitster zijn geteld. In het beste geval houdt ze het nog uit tot aan de volgende verkiezingen, waar de Socialisten een historische nederlaag zullen lijden. Gennez zal de schuld in haar schoenen geschoven krijgen en zal mogen gaan.
Het fundamenteel probleem van de Vlaamse socialisten ligt elders: De Lijst Dedecker. De populist Jean-Marie Dedecker is een tafelspringer zoals we die in de jaren zeventig bij de socialisten gekend hebben. Zijn boodschap is klaar en duidelijk, zijn oplossingen lijken dat ook. Deze klare duidelijke wranke taal spreekt de doorsnee-burger sterk aan en de socialisten dreigen vele kiezers te verliezen. Gennez beweerde op een vorig congres dat er geen "rode" Dedecker bestaat, maar dat is onjuist. Steve Stevaert was op zijn manier een populist, de "oude" Tobback was dat ook. Maar vooral Gennez is een tegenpool van de populist Dedecker en wringt nu net het schoentje...
"Europees parlementslid Mia De Vits (SP.A) spaart haar kritiek niet. "Ik vind het ongehoord. Het partijbureau zit erbij voor spek en bonen en de leden en militanten worden niet gehoord. Noch voor de naamsverandering, noch voor de manier waarop wij gaan samenwerken met de VlaamsProgressieven.
(Belga)
De Vits heeft ook bedenkingen bij Bert Anciaux zelf. Volgens haar doet hij smalend over de vakbond en de mutualiteit.
Ze ergert zich ook omdat Anciaux als minister automatisch wordt toegevoegd aan het partijbureau zodat de partij voor een voldongen feit wordt gesteld. Voor haar kan ook de partijnaam slechts veranderd worden met een congres.
"Enthousiasme? Laat ons niet hypocriet zijn hé"
Ook Louis Tobback, SP.A-boegbeeld en burgemeester van Leuven, toont zich in De Morgen niet bepaald enthousiast over de komst van Anciaux.
De vergelijking met bijvoorbeeld de Doorbraak-operatie van Karel Van Miert uit de jaren 80 of de zoektocht naar progressieve samenwerking van Norbert De Batselier met Het Sienjaal in de jaren 90, vindt hij te veel eer voor Anciaux.
"Enthousiasme over de komst van Bert Anciaux? Laat ons niet hypocriet zijn hé. Ik heb twee weken geleden gezegd dat ik het eerste SP.A-lid nog moet tegenkomen dat enthousiast reageert op de komst van Anciaux. Wel, ik ben hem nog altijd niet tegengekomen'" aldus Freddy Willockx (foto) in De Standaard.
(Belga)
Onvrede over nieuwe naam
Ook Kamerlid Maya Detiège zegt in dezelfde krant dat het ongelukkig is dat de top op eigen houtje beslist om de naam te veranderen.
Het is vele SP.A'ers ook een doorn in het oog dat Anciaux zichzelf geen "socialist" wil noemen. "Ik ben een sociaaldemocraat in hart en nieren, en misschien ben ik wel een socialist", zei Anciaux gisteren daarover nog in Terzake.
"We zijn en blijven de SP.A", reageerde voorzitter Gennez. "Stop de verwarring met aparte kartels en clubjes. Wij willen één partij, één project. De naam moest veranderen om geloofwaardig te zijn. Bert ís geen socialist."
De SP.A verandert van naam. Een klein beetje dan toch. De letters SP.A staan niet langer voor "Socialistische Partij Anders", maar wel voor "Socialisten en Progressieven Anders". Een en ander is nodig om de komst van gewezen Vl.Pro'er Bert Anciaux naar de SP.A "verteerbaar" te maken. Samen met enkele andere ex-Vl.Pro'ers maakte hij gisteren de overstap bekend.
Andere naam, zelfde afkorting
De naamsverandering is blijkbaar gebeurd zonder medeweten van de partij-instanties, en dat zet kwaad bloed. Op het partijbureau maandag is volgens De Standaard wel gepraat over de campagne voor de komende verkiezingen én de naam van de partij. "Socialisten en Progressieven Anders" werd toen wel geopperd, maar er was bitter weinig enthousiasme voor.
De hele zaak ligt extra gevoelig, omdat voor de basis het kartel met Vl.Pro vroeger al moeilijk lag, en Anciaux geregeld het verwijt "postjespakker" kreeg. De laatste maanden was er ook veel kritiek op de interne werking van de partij. De bekendmaking van Anciaux en SP.A-voorzitter Caroline Gennez gisteren was voor velen dan ook verrassend."
André Flahaut, de voormalige minister van defensie én de man met de rode wangetjes wist wel wat te doen met ons geld. Privé-tochtjes met vliegtuigen en helikopters van het leger, een museum in zijn kiesdistrict en nieuwe paradekostuums ter waarde van 135.000 euro die nooit werden gedragen. En inderdaad, het was een dorpsgenoot die ze mocht ontwerpen. Terwijl de bevolking de gevolgen van de economische crisis begint te voelen, komen dergelijke verhalen écht niet goed over. Hoe dit bericht bekend is geraakt weet ik niet. Al zou het mij niet verwonderen dat zijn opvolger Crembo er voor iets tussen ziet. Het is geweten dat Pieter De Crem (CD&V) -ook wel "zatte" Crembo genoemd, omwille van zijn feestjes in de V.S.- André Flahaut niet kan luchten.
Ik ken Wim Schamp alle vele jaren (uit Zeebrugge (persoonlijk), bij Ward Beysen en andere campagnes). Zijn voorkomen geeft de indruk dat je te maken hebt met een ziener, een creatief persoon. Na vele jaren echter ben ik tot de conclusie gekomen dat Wim Schamp geen godheid is. Nu, ik begrijp wel dat Schamp moet werken met een bepaald "product" en indien het product niet deugt, kan je nog zo'n goede campagne voeren, de resultaten zullen nooit uitstekend worden.
Wat mij het meest in hem stoort in zijn mediageilheid. Hij doet alles om zijn hoofd in de media te krijgen. En vandaag is er dus de discussie met de lijst Dedecker. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat Schamp deze hetze net nu naar buiten brengt omdat vele politici nog geen reclameman hebben aangeduid voor de volgende verkiezingen. Door weer eens het nieuws te halen en dan zogezegd "voor een goed doel" wil hij zich op kosten van Dedecker profileren.
Wat is er toch aan de hand met al die reclamemannen? Ik ken er weinig die rustig en evenwichtig zijn. Ze moeten altijd opvallen en zijn eigenlijk zeer materialistisch. Veel slechter dan Wim Schamp is natuurlijk Noël Slangen. De man werd correctioneel veroordeeld en doet gewoon rustig voort. Zijn rechtszaak verjaarde (!) en hoe zou dat nu weeral komen? Inderdaad, de "open" VLD is vergeven van logebroeders en dan moet men er geen tekening bij maken...Na al de onfrisse praktijken van Slangen werd hij door "open" VLD benoemt als directeur van de partij. Men moet toch eigenlijk zeer diep gevallen zijn om zo iemand als directeur te maken. Hoe moeten de partijmilitanten zich voelen met zo'n figuur als boegbeeld? Slangen geraakte ook nog eens aan de campagne van de Lange Wapper in Antwerpen. Een campagne waarvoor hij meer dan 6 miljoen euro opstreek. Dat ex-Dendermondenaar Guy Verhofstadt en zijn bendeleden zo iemand als reclameman aanhalen is toch veelzeggend.
Nu, de zaak met Wim Schamp gaat geen goed doen aan de uitstraling van Lijst Dedecker. Men creëert op deze manier een aura van ruzie en verwarring. Het geheel doet mij wat denken aan Pim Fortuyn zaliger, waarvan men in Rotterdam zei: "Waar Pim komt, is er ruzie." Hetzelfde dreigt dus te gebeuren met Jean-Marie Dedecker. Er zijn al ruzies in de media gekomen de voorbije maanden en er zullen er nog volgen. Dat is natuurlijk koren op de molen van de "open" VLD, SPA en het Vlaams Belang. Jean-Marie Dedecker moet oppassen van het samenraapsel waarmee hij een partij wil maken. Eigenlijk zijn alle malcontenten welkom. Maar wat bindt hen eigenlijk? Je zit daar met mensen als Peter Reekmans. Ik ken hem niet persoonlijk, maar ik weet dat toen hij voorzitter was van de VLD-jongeren alle weekends in Carré in Willebroek bij een fles Champagne een gratis lidkaart gaf. Bij God, wat heeft een fles champagne nu te maken met een partij? Wat interesseren dergelijke leden zich voor een beweging? Staan zij ideologisch achter het project? Natuurlijk niet! Maae dat was nu Peter Reekmans. Nadien ging hij bij de lijst Blauw, een totale mislukking. En nu heeft hij zich vastgeklampt aan Jean-Marie Dedecker. Ik heb hem vorig jaar als een hondje zien lopen achter Dedecker tijdens de nieuwjaarsceptie te Gent. Dit jaar gaat de receptie door in Carré (deze week overigens). Peter Reekmans zal er zeker voor iets tussenzitten. Gisteren geraakte ook bekend dat een parlementslid van het NVA de lijst Dedecker vervoegt. Volgens velen plat opportunisme. De man, wiens naam ik niet ken en van wie ik nooit zal horen, was eerst voorzitter van het Vlaams Belang in Brugge, dan stak hij over naar het NVA en neemt nu een bocht naar Lijst Dedecker. Hij kwam via opvolging in het parlement met amper 800 stemmen. Een lokale cafébaas doet beter. Ik houd mijn hart vast voor de toekomst van de partij. Zijn dit de typische kinderziekten? Of wordt dit symptomatisch voor Lijst Dedecker? We weten allemaal wat er met de Lijst Pim Fortuyn is gebeurd na de moord op de kopman...Laat ons hopen dat Jean-Marie Dedecker orde kan houden in dit zootje ongeregeld.
"Schamp was anderhalf jaar geleden de ontwerper van de verkiezingscampagne van Jean-Marie Dedecker voor de federale verkiezingen. Maar sindsdien is de relatie tussen de twee verzuurd en de samenwerking verbroken.
Schamp liet de naam en het logo van de partij intussen deponeren op zijn naam en veilt ze nu voor een goed doel op eBay. "De naam en het logo zijn mijn eigendom, en bij mijn weten mag je daarmee doen wat je wil", zegt Schamp.
Volgens Dedecker draait alles rond wraak, Schamp nuanceert. "Als iemand als Jean-Marie Dedecker, die het omgekeerde is van wat hij beweert te zijn, integer en recht voor de raap, je voor de rechter daagt, dan ga je creatief nadenken over hoe je op een ludieke manier kan terugslaan", geeft de communicatiespecialist aan.
Volgens Dedecker heeft hij Wim Schamp betaald voor het ontwerp en is het dus eigendom van de partij. De zaak komt over een jaar voor de rechter.
Dedecker: "Schamp perst ons af"
Jean-Marie Dedecker kan niet echt lachen met het initiatief van Schamp. Hij spreekt van een "rancuneuze campagne". "Schamp eist 75.000 euro, anders zou hij "de vuile was buitenhangen"."
Volgens Dedecker ontstond het conflict tijdens de campagne voor de verkiezingen van 2007. "Schamp had toen een campagne rond Lucky Luke (de stripfiguur, red) uitgewerkt, maar de nazaten van tekenaar Morris sleepten ons voor de rechter."
De partij zette de campagne stop en Schamp heeft toen zelf de samenwerking stopgezet, zegt de LDD-kopman. "We hebben toen één factuur van hem achtergehouden omdat we hem mee hadden gedagvaard. Hij was tenslotte verantwoordelijk."
Na de rechtszaak, gewonnen door LDD, heeft Schamp dan "in alle stilte" een patent op het logo genomen. "En daarmee komt hij ons nu afpersen. In een brief vraagt hij 75.000 euro, anders zou hij "de vuile was buitenhangen"", besluit Dedecker."
Machtsmisbruik door senatrice Els Schelfout (CD&V)?
BRUSSEL - Senator Els Schelfhout (CD&V) haalde een Congolese baby naar hier met het oog op adoptie. Officieel is het kind, dat Emile heet, tijdelijk naar ons land gebracht om medische redenen. De senator vond een achterpoortje in de strenge adoptiewet.
Van onze redactrice
Een bericht op haar website laat er geen twijfel over bestaan: Emile, die op 3 november 2007 geboren werd in Kinshasa, is op 21 december 'thuisgekomen'. Hij wordt 'het broertje van Matthijs, Victor en Cato, het kindje van Hans en Els Van Dooren-Schelfhout en het petekindje van Katia Deboute en Pol Van Den Driessche'. Einde citaat.
In de weekendeditie van onze zusterkrant Het Nieuwsblad legde de CD&V-senatrice uit dat ze het kind in een ziekenhuis in Kinshasa onmoette toen ze daar op parlementaire missie was. Ze zag 'de lichtjes in zijn ogen' en was verkocht. 'Cadetje', zoals hij door de Vlaamse zuster die de afdeling runde werd genoemd, had toen nog geen naam, maar hij liet Schelfhout niet meer los. Toen ze later vernam dat het kind naar een weeshuis werd gebracht, besloot ze hem naar België te halen.
Ze kon dat regelen met een humanitair visum, om medische redenen. Over de ziekte in kwestie blijft de senator vaag, maar het gaat om een ziekte waarvoor in Congo 'geen adequate behandeling voorhanden' is. Het visum is tijdelijk, maar Schelfhout laat duidelijk verstaan dat de komst van Emile voor haar definitief is.
Het gezin Van Dooren-Schelfhout gaat nu in België de adoptieprocedure opstarten. Kan het nog foutlopen? Op die vraag antwoordde ze in Het Nieuwsblad: 'Nee! Neen. Neen. Dit kindje laat ik nooit meer terug naar Congo gaan. Tenzij dan met vakantie.'
In het wereldje van de adoptiegezinnen en de kandidaat-adoptiegezinnen, die vaak lang moeten wachten voor hun een kind wordt toegewezen, veroorzaakt het nieuws ophef. Sinds 2005 geldt immers een strenge wetgeving inzake adoptie in ons land, overeenkomstig het Verdrag van Den Haag ter bescherming van de rechten van het kind. Daarmee wordt elke vorm van vrije adoptie uitgesloten: er moet altijd eerst toestemming zijn vanuit België.
Om zo'n officiële toestemming te verkrijgen, moeten kandidaat-adoptieouders een maatschappelijk onderzoek ondergaan en als ze zelfstandig willen adopteren, moet ook hun 'adoptiekanaal' goedgekeurd worden. Dat is zo bij een eerste adoptie, maar ook bij een tweede of volgende.
De CD&V-senator doorliep eerder die hele procedure voor haar adoptiedochter Cato. 'Ze kent de regelgeving dus heel goed', zegt de adoptieouder Bram Tanésy. 'Dat uitgerekend zij, die als senator een voorbeeldfunctie heeft, de wet nu aan haar parlementaire laars lapt, vind ik bepaald schokkend.'
Tanésy is samen met zijn vrouw opnieuw in de procedure gestapt om een tweede kind te adopteren. Die begon hij in juni 2007 en hij hoopt eind dit jaar een tweede kind in het gezin te kunnen verwelkomen: een procedure van ruim twee jaar. 'Het gaat er mij heus niet om dat de senator enkele honderden adoptieouders zoals wij in snelheid heeft gepakt. Wat niet door de beugel kan, is dat zij juist doet wat de wetgever met de adoptiewet wilde uitsluiten: ergens in een arm land een kind van de straat plukken en meetronen naar huis.'
'En als er dan toch een achterpoortje in de wet zou zijn, dan moet zij het helpen dichten in plaats van er gebruik van te maken', zegt hij.
Hij staat met zijn verontwaardiging niet alleen. Zo is er ook Ron Rauman, die net als Tanésy op een tweede adoptiekind wacht. Hij bracht zijn verbazing per e-mail over aan Schelfhout. De senator liet er in haar antwoord geen twijfel over bestaan: Emile is hier en blijft hier.
Letterlijk: 'Ik ben niet de moeder die na het verstrijken van de geldigheidsduur van het visum zal staan wuiven op de luchthaven. Ikzelf en mijn gezinsleden beschouwen Emile nu als een volwaardig lid van ons gezin en ik heb van meet af duidelijk gesteld dat wij, zodra Emile hier zou zijn geland, de reguliere procedure voor interlandelijke vrije adoptie zouden opstarten voor de bevoegde jeugdrechtbank. (...) Dit heeft niets te doen met enige voorkeursbehandeling.'
Interlandelijke adopties moeten worden goedgekeurd door de Vlaamse adoptieambtenaar, Dorine Chamon. Zij zegt: 'Als dit dossier bij ons terechtkomt, zullen wij het moeten afkeuren zoals we andere soortgelijke gevallen hebben afgekeurd. Senator Schelfhout heeft wel de voogdij bekomen in Congo, maar onze wet zegt duidelijk dat elke stap in het buitenland voorafgegaan moet worden door een procedure in eigen land. Dat heeft ze nagelaten. Bovendien heeft ze het kind zelf uitgekozen en dat is strikt verboden. De geest van de wet zegt dat adoptie geen privéaangelegenheid is, maar een regelgeving tussen autoriteiten. Want dat geeft de beste garanties tegen kinderhandel.'
Een andere mogelijkheid is dat Schelfhout de jeugdrechter ervan kan overtuigen dat het om een binnenlandse adoptie gaat, aangezien Emile al in België is. Als dat lukt, kan ze Emile zonder problemen adopteren."
Ik heb reeds meermaals gewezen op de duistere zijde van de minister van buitenlandse zaken, wiens leven volledig in het teken staat van het vergaren van macht. In België is er zogezegd een scheiding der machten hetgeen impliceert dat er geen interactie is tussen de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht. In praktijk zijn er dus ministers (=uitvoerende macht) die opdracht geven aan de wetgevende macht (=parlement) om wetten aan te passen om zo zoveel mogelijk macht te kunnen vergaren en behouden. Men kan dus in de land wetten à la tête du client laten goedkeuren en dat is nu dus ook het geval met Karel De Gucht. Had CD&V dit niet aan de pers overgemaakt dan zou niemand er op de hoogte van zijn. Wat wij hier te zien krijgen is niets meer dan het topje van de ijsberg...
"De Gucht redt zijn sjerp met nieuwe wetgeving Zelfs meerderheid spreekt van 'merkwaardig' snelle aanpassing
BERLARE - Als Karel De Gucht in het najaar inderdaad Europees Commissaris wordt, hoeft hij zijn burgemeestersjerp in Berlare niet in te leveren. Daarvoor is het Vlaams gemeentedecreet in allerijl aangepast. Wetgeving à la tête du client, zeggen oppositie èn meerderheidspartijen.
Open VLD verraste zijn coalitiepartners door plots een amendement in te dienen op het gemeentedecreet, dat gisteren in het Vlaams parlement ter stemming voorlag. Dat maakt het mogelijk voor een EU-commissaris om zich voor de duur van zijn mandaat te laten vervangen in de gemeenteraad, zonder ontslag te moeten nemen.
Het amendement is duidelijk op maat geschreven van Karel De Gucht. Want volgens de huidige politieke afspraken verhuist de minister van Buitenlandse Zaken na de Europese verkiezingen van 7 juni 2009 naar de Europese Commissie. Daar volgt hij dan, als enig Belgisch commissielid, Louis Michel (MR) op.
Open VLD wil nu blijkbaar voorkomen dat De Gucht ontslag moet nemen uit zijn lokale mandaten, wat Europa vandaag nochtans oplegt. Karel De Gucht is burgemeester van het Oost-Vlaamse Berlare. Omdat hij minister is, laat hij zich vervangen, maar hij is er wel 'titelvoerende' burgemeester. De Gucht is in Berlare bovendien voorzitter van de gemeenteraad.
Het amendement van Open VLD biedt de betrokkene bovendien de gelegenheid om ook aan de gemeenteraadsverkiezingen deel te nemen. De Gucht kan dus in 2012 proberen zijn mandaat als gemeenteraadslid en/of burgemeester te heroveren, om dat in 2014 na afloop van zijn Europees mandaat effectief op te nemen.
De oppositiepartijen Vlaams Belang en Groen! reageerden furieus. Maar zelfs de coalitiepartners CD&V en SP.A voelen zich voor schut gezet. 'Pas de avond voordien zijn we door Open VLD gecontacteerd', zegt CD&V-parlementslid Jan Verfaillie. 'En met die snelheid hebben we best wel moeite. Dit lijkt wetgeving à la tête du client , maar dat is de verantwoordelijkheid van Open VLD.' CD&V keurde het amendement niettemin goed, maar uit protest onthield Jan Verfaillie zich - als enige CD&V'er. 'Zelfs voor een EU-commissaris blijft het lokale niveau het allerbelangrijkst', zegt Verfaillie."
Ook SP.A'er Bart Martens protesteerde door zich te onthouden, omdat zijn partij zich 'in snelheid genomen' voelde. 'We hebben er geen problemen mee dat een EU-commissaris zich laat vervangen en waarnemend burgemeester blijft, maar wél dat die ook deelneemt aan verkiezingen', zegt Martens. 'Een EU-commissielid moet, zoals een provinciegouverneur en topambtenaar, neutraal zijn en boven het politieke strijdgewoel staan. Dit amendement maakt dus misbruik mogelijk.' Martens verwijst naar Louis Michel, die door EU-commissievoorzitter José Manuel Barroso op de vingers werd getikt omdat hij in 2007 actief campagne voerde voor de MR-lijst en daarvoor zijn job als EU-commissielid tijdelijk opzij zette.
Open VLD-fractieleider Sven Gatz erkent dat de snelheid van werken 'merkwaardig' is. 'Maar dat recht om zich te laten vervangen is een normale maatregel', zegt Gatz. Karel De Gucht zelf reageerde kort met een droog 'geen commentaar'.
Ik heb het reeds tot vervelens toe herhaald: Het Belgisch gerecht draait vierkant, de zogezegde onafhankelijke rechters worden politiek benoemd, er gelden archaïsche regels die doen denken aan een communistisch land en de wetgeving is zodanig zwak dat de criminelen er gretig gebruik kunnen van maken. Gisteren was het weer zover: Procedurefouten bij het Gentse gerecht zorgen ervoor dat 10 zware criminelen werden vrijgelaten: Drugsbarons, mensenhandelaars etc...Gewoonweg walgelijk!
Wilt er aub eens iemand die stinkend meststal van het Belgisch Gerecht uitmesten, zodat de bevolking eindelijk krijgt waar het recht op heeft: Een goedwerkend parket, dynamische rechters en voldoende moderne gevangenissen voor de criminelen. En stop aub met die politieke benoemingen van middelmatige figuren in de rechtbank! Want nu zitten we met luie, zatte rechters, vrouwen en vriendjes van politici...Dit bevordert de onafhankelijkheid niet!
HLN update Tien criminelen die gisteren zijn vrijgesproken na het omstreden BOM-arrest hebben vandaag juichend de gevangenis verlaten. Als gevolg van de procedurefout die aan het licht kwam, bestaat de kans dat zeker nog tientallen beklaagden in zware misdaaddossiers vrijgelaten moeten worden. In die zaken moet de bodemrechter dossier per dossier beslissen of het toezicht op de bijzondere opsporingsmethodes correct is verlopen.
Verdachten en OM apart gehoord Gisteren werden vijftien misdadigers vrijgepleit omdat het hof van beroep in Gent de wet anders had geïnterpreteerd dan in Antwerpen en Brussel. In een aantal zaken werden de verdachten en het Openbaar Ministerie afzonderlijk gehoord en dat mag niet. Voor hen volgt dus de vrijlating, tenzij ze nog in andere zaken betrokken zijn.
Mensenhandel De tien vrijgelaten criminelen stammen voort uit drie afzonderlijke dossiers. De eerste zaak rond Gurpreet Singh draaide om mensenhandel, waarbij de beklaagden door de correctionele rechtbank van Dendermonde veroordeeld werden tot straffen die opliepen tot vijf jaar opsluiting. Het tweede dossier ging over een mislukte ontsnappingspoging van een gedetineerde, waarna vijf mannen vorig jaar in Dendermonde veroordeeld werden wegens bendevorming.
Spilfiguur blijft wel in cel Spilfiguur Ashraf Sekkaki, die eerder al ontsnapte uit de gevangenis van Turnhout en nu in Brugge verblijft, kreeg toen drie jaar cel. Ook hij gaat voor deze zaak nu vrijuit. Omdat Sekkaki al eerder veroordeeld werd na een reeks gewapende overvallen en carjackings blijft hij wel opgesloten.
Drugshandel Tenslotte gaat het om de zaak rond drugshandel met hoofdverdachte Nihat Karabulut. De man werd eind 2007 samen met drie anderen opgepakt met 300 kilogram heroïne. Karabulut kreeg van de rechtbank in eerste aanleg zeven jaar cel, maar door het arrest van het hof van beroep is de strafvordering ook tegen hem onontvankelijk verklaard.
Wetsvoorstel CD&V-senator Hugo Vandenberghe heeft inmiddels een wetsvoorstel klaar om verdere misbruiken van de wet op bijzondere opsporingsmethodes tegen te houden. Volgens Lijst Dedecker waren de leden van Kamer en Senaat al maanden op de hoogte van deze cruciale fout. "Het is uitsluitend aan hun zelfgenoegzaamheid te wijten dat dit gebeurd is. Wij hadden al drie keer een verzoek ingediend in het parlement om de commissie Wetsevaluatie te activeren, net om dit maatschappelijk drama te kunnen voorkomen", luidt het in een persbericht.
Verhofstadt is voor velen de betere premier van het land. Toch is Verhofstadt ook geen onbeschreven blad, noch op privé-vlak, noch op politiek vlak. Verhofstadt staat binnen de "open" VLD gekend als een iemand die men geregeld hoort roepen tot op straat. Hij is dé man van de "open" VLD sinds meer dan twee decennia. Hij weigert het roer over te dragen aan een opvolger. In het beste geval mag men de tweede viool spelen. Dat mocht overigens Karel De Gucht ondervinden tijdens de snel-belg wet. Keizer Karel hinderde de premier teveel en werd publiekelijk teruggefloten. De Gucht met zijn logevrienden is ongeveer de enige die weerwerk kan bieden aan Verhofstadt. Nu is Verhofstadt nog niet uitgezongen. Hij plant zijn zoveelste comeback op het hoogste niveau. Verhofstadt heeft een vrij goed imago opgebouwd en recent kwam hij enkel in het nieuws als een cultuurlievende persoon. Achter de schermen blijft hij een havik met typische duistere kantjes. Dat bleek gisterenavond op Terzake, waar onthult werd dat Verhofstadt in het Sabenadossier het Gerecht had proberen te beïnvloeden. Maar ten tijde van Verhofstadt's premierschap moest men geen schrik hebben van overdragers of vieze spelletjes van "open" VLD of de loge. Want Verhofstadt is immers zelf een vriendje van hen. Dus Verhofstadt mocht rustig in het zadel blijven zitten.
In Gent zijn gisteren drie Franse carjackers vrijgelaten na een procedurefout. De drie waren donderdag in Gent opgepakt nadat ze een ongeluk hadden veroorzaakt met een auto die in Oudenaarde was gestolen.
Het dossier was dus een zaak voor het parket van Oudenaarde. Maar door de blunder konden ze niet naar Oudenaarde worden gebracht en moesten ze worden vrijgelaten.
Vrouw gewond
De daders hadden op nieuwsjaarsmorgen in Etikhove, in Oost-Vlaanderen, de auto van Veerle Descamps gecarjackt. De vrouw raakte daarbij gewond en moest naar het ziekenhuis worden overgebracht. Op weg naar Gent veroorzaakten de daders verschillende ongevallen.
Het drietal had op nieuwsjaarsnacht al een andere wagen gestolen. Toen die een lekke band kreeg, staken ze hem in brand. De drie, afkomstig uit Valenciennes, zijn intussen terug in Frankrijk.
(Belga) 
(Belga) 
