Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
08-12-2009
KBLUX proces: een aanfluiting van de democratie...
Ik heb veel begrip voor mensen die gaan lopen uit dit land als gevolg van de torenhoge fiscale druk. "Fiscale vluchtelingen" worden ze soms genoemd. Ik heb ook veel sympathie voor het feit dat de beklaagden wellicht vrijuit gaan, maar waar ik zeer veel grote vraagtekens bijplaats, is het feit dat het 14 jaar heeft geduurd vooraleer de rechtbank een uitspraak kon doen.
Bij God, wat loopt er toch allemaal verkeerd in dit land? Is het normaal dat men een half leven moet zitten wachten op één of ander dom vonnis. Deze duurtijd is een moderne democratie onwaardig. Maar een kind weet dat er natuurlijk heel wat anders aan de hand is. Waarom krijgt Jan Modaal wel een vonnis na een paar jaar en deze hoge pieten niet? Het heeft allemaal te maken met de macht van sommige beklaagden. Ook VLD-directeur Noël Slangen kon zo een correctionele veroordeling ontlopen...Ja, het is een systeem op zich: manipulatie van de rechterlijke macht. Hoge heren zorgen ervoor dat het dossier steeds onderaan belandt en dat er geen vonnis komt. Dit systeem is al jaren gekend.
De familie van minister van Justitie Stefaan De Clerck "wacht" al bijna 20 jaar op een vonnis om dan uiteindelijk te kunnen inroepen dat de "redelijke termijn" is overschreden. Vindt U het normaal dat een dicht familielid van de De Clerck-clan minister van Justitie kan worden? Is dit geen belangenvermenging? Onze rechtspraak in België is een opeenstapeling van politieke intriges en manipulaties. U zal maar hopen op een eerlijk vonnis. Ik ken rechters die onomwonden verklaren dat ze mij geen eerlijk vonnis kunnen geven gezien mijn politieke voorkeur. Ik ken een advocate uit een Gents kantoor die het vonnis al kent vooraleer er gepleit is! Haar baas, een logebroeder, bespreekt de vonnissen eerst met zijn broeders...Och, België is een echt zielig land als we het gerechtelijk apparaat bestuderen.
Wat mij nog het meest stoort in het verhaal van KB-LUX is het feit dat de media geen enkele grondige kritiek durft geven op de abnormale lange duurtijd van het vonnis en zich ook geen enkele vraag stelt of dit vonnis wel zo objectief tot stand is gekomen. Men vraagt zich ook nergens af welke grote vissen in dit dossier zaten. En bedoel ik niet alleen de directie van KBC maar de rekeninghouders bij KBlux. Zaten er geen hoge magistraten tussen de beklaagden, geen bekende politici? Allemaal pertinente vragen die de journalisten niet durven opwerpen.
Rechter verklaart proces KB Lux nietig
De Brusselse rechtbank van eerste aanleg heeft de vervolgingen in het KB-Lux proces onontvankelijk verklaard. Het proces wordt met andere woorden nietig verklaard. Het parket heeft 25 dagen om in beroep te gaan.
Volgens de voorzitter van de 49ste kamer van de correctionele rechtbank werd het onderzoek onregelmatig gevoerd. Het bewijsmateriaal zou illegaal verzameld zijn.
Het proces KB Lux draait om een fraudezaak bij KB Lux en de toenmalige Kredietbank. De omvang van de fraude wordt op 400 miljoen euro geraamd. 11 topmensen en 3 klanten van de Luxemburgse dochter van Kredietbank stonden terecht.
De advocaten van de verdediging hebben steeds volgehouden dat de speurders de 2.995 stukken via een tussenpersoon hebben ontvangen van één van de vier hoge kaderleden die werden ontslagen bij KBL. Het zou gaan om Jean-Pierre Leurquin, een tipgever die op de zwarte lijst stond.
Het openbaar ministerie heeft dit steeds ontkend, maar wordt nu door de rechter in het ongelijk gesteld. De feiten waarvoor de verdachten terechtstonden mogen dan zeer ernstig geweest zijn, dat mag niet met zich meebrengen dat de rechten van verdediging volledig uitgehold worden zoals in het KB Lux-dossier is gebeurd, oordeelde de voorzitter.
Nog volgens de rechter moeten zowel het parket als onderzoeksrechter Jean-Claude Leys op de hoogte geweest zijn van die manipulaties maar hebben ze er, ondanks aandringen van de verdediging, nooit iets aan gedaan. Ze zouden zelfs bewust te kwader trouw geweest zijn.
In totaal vond de rechter meer dan twintig aanwijzingen van onregelmatigheden of onwettigheden in het hele onderzoek, genoeg om te zeggen dat de rechten van de verdachten op onherstelbare wijze waren geschonden en dat de waardigheid van justitie was aangetast.
In hun strijd naar kijkcijfers zoeken de Vlaamse zenders steeds controversiëlere onderwerpen. Begin volgend jaar start één zender een programma met gevangenen die op zoek zijn naar een vrouw. De camera volgt hen op de voet, zelfs tot in de privé datingcel, waar ze elkaar kunnen leren kennen! Echt de moeite waard.
Een andere zender start als reactie met een datingprogramma voor gehandicapten.
Het belooft weer een interessant televisiejaar te worden!
Bechermelinge van Karel De Gucht "kiest geen partij"
Sommige mensen vonden haar sympathiek, anderen vonden haar zelfs vernieuwend, maar in feite was "open" VLD-kandidate Rutten niet meer dan een zoveelste marionnet van meester manipuleerder Karel De Gucht. Het zal een serieuze streep door de rekening van De Gucht geweest zijn dat zijn beschermelinge de eerste ronde niet heeft overleefd.
De tweede ronde van de voorzittersverkiezingen wordt nu uitgevochten door Verhofstadt-De Wael boy Marino Keulen en de einzelganger Alexander Decroo. Dat Decroo volledig geïsoleerd staat blijkt overduidelijk omwille van het feit dat hij momenteel geen enkel politiek mandaat heeft.
Zelfs een lichtgewicht als Matthias De Clercq krijgt in de partij prachtige functies cadeau en een Decroo loopt overal tegen de muur. Vader Decroo werd de leiding van de partij keer op keer scheef bekeken, maar heeft kunnen overleven op karakter en een onuitputtelijke inzet. De agenda die de man afwerkte, kan zelfs een sportman met moeite aan. Maar Herman Decroo maakte al lang geen enkele kans meer op een "serieus" mandaat. Dat hij kamervoorzitter werd was een enorme toegeving. Recent werd deze functie "gestolen" door Patrick De Wael die moest gaan lopen na verdenking van manipulatie in de politiediensten in zijn functie van minister van Binnenlandse zaken. De totaal onbenullige Guido De Padt mocht even zijn positie overnemen, maar werd uiteindelijk ergens "commissaris" van. Niemand die weet wat De Padt's nieuwe functie inhoudt, maar De Padt is een echte aparatsjiek en liberale aparatsjieks mogen enkel zwijgen en slikken. Kijk maar naar de triestige figuur van een Dirk Van Mechelen. Nu, van Mechelen had wel wat meer inhoud dan de grijze Guido De Padt.
Nu, ik ben blij dat Gwendolyn Rutten geen nieuwe "open" VLD-voorzitter wordt. Ik weet wel Annemie Neyts ook geen mooie vrouw was, maar het oog wil toch ook wat. Als je jong bent, maar je ziet eruit alsof je met Uw gezicht tegen een muur hebt gelopen, blijf dan aub uit de media. Er zijn al genoeg lelijke mensen in de wereld dat ik 's avonds nog eens moet getrakteerd worden op een babyface met een achterbeet. Maar dit allemaal terzijde, want Verhofstadt is eigenlijk ook afzichtelijk en heeft blijkbaar toch aantrok bij het andere geslacht. Ik zag overigens gisteren nog één van zijn bekende liefjes rondlopen in de Melsenstraat.
Om tot de essentie te komen. Natuurlijk dat Gwendolyn Rutten niet kiest voor Decroo. Het zou politieke zelfmoord betekenen. Nu leeft ze uit de handen van de partijtop. Ze heeft haar carrière aan hen te danken. Zij was de excuustruus voor vernieuwing en vervrouwelijking in de politiek, maar zeker niet meer dan dat. Als ze echt voor haar mening zou uitkomen, koos ze voor Marino Keulen, maar zeker niet voor Alexander De Croo, daar heeft immers niemand vat op. "Vernieuwing" in de VLD moet immers altijd met een korreltje zout worden genomen. Net zoals de "nieuwe politieke cultuur" niet meer was dan windowdressing is de vernieuwing de VLD dat ook. Schoolvoorbeeld hiervan is toch wel de Antwerpse Annick De Ridder. Zij ging ook eens een frisse wind doen blazen door de VLD. Zelden in mijn leven heb ik iemand zo snel zijn stoel zien dragen dan Annick De Ridder. Ze is zo vals dan ze groot is en dat soort mensen ziet men graag in de partij. Ze mogen vals zijn, zolang ze maar trouw zijn aan de partijtop. In de open VLD is men daarom als de dood voor iemand als een Alexander Decroo. Hij is geen traditionele smoelentrekker. Hij zit niet in de zak van de partijtop. Zeker de oude garde van het triumviraat is momenteel bezig iedereen aan het mobiliseren tegen Alexander Decroo. Zelfs de kabinetards zijn dag en nacht bezig met het contacteren en opbellen van de partijleden, echt zielig. Niets zo erg immers dan een voorzitter die men niet kan manipuleren. De voorbije 30 jaar werden alle liberale voorzitters gesteund door de partijtop -lees Verhofstadt en De Gucht-. Het prototype was toch wel mister Playmobiel Bartje Somers. De man had niets te betekenen zonder de steun van de grote broers. Bart Somers staat in zijn regio gekend als een grote valsaard, die zelfs zijn campagnebus in brand zou steken voor een beetje media-aandacht. Overigens Freya Vandenbossche heeft deze truc ook wel begrepen.
Maar de VLD is ook niet beschaamd om totaal oneerbare handelingen te stellen. Jawel de partij die democratie in haar naam draagt, zal indien nodig de stemmen manipuleren. Jean-Marie De Decker weet er alles van. Bij zijn bewuste voorzittersverkiezingen werden stemmen massaal gemanipuleerd. Pas op, ik heb dit verhaal niet ergens gehoord. De Decker heeft het gewoon recht in mijn gezicht gezegd. Dus, Marino Keulen moet niet wanhopen. Er zijn teveel mensen die uit de hand eten van de partijtop dat het bijna onmogelijk is voor Decroo om te winnen. En als het echt moet zullen ze wel wat stemmen laten verloren gaan. De tocht tussen de lokale afdelingen en Brussel is lang en Decroo kan niet overal vriendjes meesturen.
Maar laten we nu eens verder denken. Stel voor dat Decroo toch wint. Wat dan? Die man begeeft zich in het hol van de leeuw. Ze gaan alles doen om hem kapot te maken. Net zoals zovelen zal hij uiteindelijk aan het kortste eind trekken. Nu, voor de eenheid in de "open" VLD is het misschien het best dat Keulen wint. Immers, met een Decroo aan het hoofd zullen de interne problemen nog duidelijker worden. En we weten allemaal hoe het vele oud-kandidaat-voorzitters vergaat...Ward Beysen was weliswaar geen kandidaat-voorzitter, maar hij vertegenwoordigde ook een groot deel van de partij. Uiteindelijk beroofde hij zichzelf van zijn leven. Och, het is een triestige bende met veel duistere grijze figuren. Het vernieuwende van de jaren negentig is al lang vergeten. Het jeugdige van weleer heeft plaats moeten maken voor een machtsgeil vet imago. Want dat is de essentie van het probleem: Het platte opportunisme dat elke vernieuwing onmogelijk maakt. En dan maar verwonderd zijn als uw partij het niet meer goed doet in de opiniepeilingen. Er is nog veel werk aan de winkel, me dunkt.
Gwendolyn Rutten kiest geen kamp
Gwendolyn Rutten, de kandidate die het zaterdag voor de strijd om het voorzitterschap van Open VLD moest afleggen tegen Alexander De Croo en Marino Keulen, heeft beslist om haar steun voor één van de twee kandidaten niet publiekelijk uit te spreken. Ze legt wel een inhoudelijke eis op tafel in een interview met De Standaard.
'Tegen het voorjaar van 2010 moet er een tweede generatiepact komen. De nieuwe voorzitter van Open VLD moet daarvoor gaan. Tegelijkertijd is het een oproep met mijn 28 procent van de stemmen in de partij aan Yves Leterme. Ik ken hem van in de Vlaamse regering. Hij vond al in 2005 dat er een sense of urgency was voor een generatiepact. We kunnen daar bondgenoten in worden.'
Zaterdag eindigde Marino Keulen heel nipt voor Alexander De Croo. Tot zaterdag kunnen de Open VLD-leden in een tweede ronde stemmen voor één van de twee. Alle twee maken ze de leden die voor Gwendolyn Rutten kozen nu het hof, en zeggen ze dat ze het dichtst bij Rutten aanleunen. Marino Keulen beweert dat zijn programma het dichtste bij dat van haar ligt, Alexander De Croo benadrukt dat hij samen met Rutten in de debatten constant de kaart van de vernieuwing getrokken heeft.
Een vrouw die de penis van haar man in brand stak wordt beschuldigd van brandstichting en moord. Haar echtgenoot liep hevige brandwonden op en stierf na een wekenlange doodstrijd in het ziekenhuis.
Rajini Narayan (44) moest voor de rechter verschijnen in Adelaide. De moeder van drie kinderen had in december vorig jaar de penis van haar echtgenoot, Satish Narayan in de fik gestoken. De daad van de vrouw had niet alleen gevolgen voor haar man. Ook het huis van het gezin in Unley brandde volledig af. De beschuldigde vertelde haar buren dat ze een jaloerse vrouw is. "Ik ben een jaloerse eega. Zijn penis behoort alleen mij toe." Met haar daad wilde ze een statement maken. Satish is van haar en van niemand anders! "Ik wilde zijn penis in brand steken om aan te tonen dat het lid van mij alleen is maar het is nooit mijn bedoeling geweest om mijn man om te brengen", verklaarde ze eerder. Haar advocate Lindy Powell vroeg en kreeg uitstel. Haar cliënte heeft meer tijd nodig om zich op de zaak voor te bereiden. Op 22 januari verschijnt ze opnieuw voor de rechtbank. (hlnsydney)
Luchthavenpolitie rijdt met gevaarlijke wrakken 'Tijdens escorte staatshoofd viel de voorbumper eraf'
ZAVENTEM - Politieagenten die rondrijden in oude, afgekeurde roestbakken: het is dagelijkse kost op de luchthaven van Zaventem. De politiewagens die er dienst doen, zijn gemiddeld meer dan tien jaar oud en raken nog maar moeilijk door de keuring. Maar de agenten moeten er wel de luchthaven mee beveiligen en VIP's escorteren.
Het oudste exemplaar waarmee de luchthavenpolitie op Zaventem rondtoert, is een Peugeot van goed vijftien jaar oud. Aan de buitenkant blinkt hij nog, maar met 218.193 kilometer op de teller heeft hij z'n beste tijd wel gehad. 'Agenten die daarmee rondrijden, maken zichzelf gewoon belachelijk', zegt Philip Van Hamme van het Nationale Syndicaat voor het Politie- en Veiligheidspersoneel (NSPV). Om zijn stelling te onderbouwen moet hij maar verwijzen naar een recent incident toen de voorbumper er tijdens een escorte van een staatshoofd pardoes afviel. Of iets langer geleden, met een al niet veel betere dienstwagen: plots kwam er rook uit het dashboard. De bedrading was beginnen te smeulen.
'Regelrechte roestbakken'
De luchthavenpolitie van Zaventem is niet meteen de meest in het oog springende dienst bij de politie. En juist daar lijkt het probleem te zitten. 'Jarenlang hebben ze te horen gekregen dat er andere prioriteiten waren', zegt Van Hamme. 'Met alle gevolgen van dien.'
Nochtans telt het korps zo'n 450 agenten. Ze staan in voor de beveiliging van zo'n 16 tot 17 miljoen luchtreizigers per jaar, onder wie een pak hoogwaardigheidsbekleders. De ene keer escorteren ze internationale VIP's, de andere keer brengen ze vluchtelingen naar asielcentra of criminelen naar de gevangenis.
'Maar de dienstwagens waarmee onze mensen op Zaventem rondrijden, zijn gemiddeld tien jaar oud', aldus Van Hamme. 'In sommige gevallen zijn het zelfs geen auto's meer, maar regelrechte roestbakken.' Voor het gewone, operationele politiewerk staan er twaalf voertuigen ter beschikking. Drie ervan zijn dringend aan vervanging toe, drie andere houden het mogelijk nog 'ietsje' langer uit. Voor de repatriëringen staan er een achttal wagens in de garage. Maar ook die hebben langzaam maar zeker hun beste tijd gehad.
'In sommige auto's staan de achterste zitbanken zelfs nog in de lengte opgesteld', vertelt een luchthavenagent. 'Iets wat al enkele jaren wettelijk verboden is.' Daarnaast zijn er ook niet overal veiligheidsgordels aanwezig en hoewel er geregeld op de openbare weg wordt gereden, zouden verschillende auto's niet meer door de keuring geraken. 'Ongevallen zijn tot nu toe uitgebleven. Maar het gebeurt wel vaker dat we een arrestant tot aan de grens moeten brengen. Als je dan je buitenlandse collega's met zo'n auto tegemoet moet rijden, is je reputatie snel gemaakt.' Zolang de auto's binnen de luchthaven blijven, is een keuringsbewijs in principe niet nodig. 'Maar of ze nu op de openbare weg rijden of niet, elke agent zou toch met een auto moeten kunnen rijden waarvan de remmen effectief werken en de deuren sluiten', aldus Van Hamme.
Staking dreigt
De politievakbond dringt dan ook aan op een nieuw wagenpark. Zoniet lijkt een staking niet uitgesloten. 'Er is een duidelijke grens overschreden. De situatie begint nu echt wel uit de hand te lopen. Dit wordt ronduit gevaarlijk.'
De federale politie, waar de luchthavenpolitie onder valt, reageert alvast verbaasd. 'Wij stellen geen grote problemen vast', luidt het. 'En als er al wagens zijn die te oud zijn, worden ze wel degelijk vervangen.'
DE STANDAARD: Verkoop beer niet voor hij in de diepvries zit'
De verrassingen in de open voorzittersverkiezingen van Open VLD Welke voorzitter kiest de blauwe achterban vandaag? De burgerdemocratie van Open VLD zorgde al vaak voor verrassingen. Tot nog toe bleef de strijd tussen Marino Keulen, Alexander De Croo en Gwendolyn Rutten sportief. Maar heilzaam voor de partij waren de clangevechten allerminst.
en Isabel Albers
Samen met Gwendolyn Rutten, Alexander De Croo en Marino Keulen houdt heel Open VLD, vandaag klokslag 16 uur, de adem in. Gerechtsdeurwaarder Brackeva deelt voorzitter Guy Verhofstadt dan de uitslag van de eerste ronde van de voorzittersverkiezingen mee. Haalt één van de drie kandidaten minstens 50 procent van de stemmen, dan is hij of zij voorzitter. In het andere geval volgt er een tweede ronde met de beste twee kandidaten.
Burgerdemocratie: Open VLD heeft er een patent op. Met zijn burgermanifesten wilde Guy Verhofstadt begin jaren negentig de macht aan de burger geven. Gedaan met het middenveld', al die sociale organisaties die op een ondoorzichtige manier het regeringswerk beïnvloeden. Rechtstreekse verkiezingen en referenda vormden het alternatief. De eerste minister, de minister-president, de burgemeester: de burger moest ze zelf aanwijzen.
Verander de wereld, begin bij jezelf. Wat België nodig had in het groot, kreeg de pas opgerichte VLD in het klein: de rechtstreekse verkiezing van de voorzitteren het partijbestuur.
19 juni 1993
Context: In november 1992 vormt Guy Verhofstadt de PVV om tot de VLD. Verhofstadt denkt dat de regering-Dehaene geen lang leven beschoren is. Met de burgermanifesten bestormt hij de politieke arena. Hij introduceert de overloperij. Malcontenten, vooral bij de Volksunie, worden aangetrokken. De VLD klinkt fris en aantrekkelijk, net als de pas opgerichte radio Donna. Nu nog een voorzitter. Voor het eerst mogen de leden hem rechtstreeks aanwijzen. Het gedoe in de achterkamertjes roept Verhofstadt uit tot verleden tijd.
Campagne: Een PVV-voorzitter die VLD-voorzitter zou worden, dat is gênant. Verhofstadt is zich ervan bewust dat die continuïteit zijn tegenstanders als muziek in de oren klinkt. Het lijkt of al die toeters rond de omvorming niks met inhoud, maar alles met marketing te maken hebben. Koortsachtig zoekt hij naar een geloofwaardige kandidaat om de operatie te verzinnebeelden. Hij vindt niemand die tegenkandidaat Herman De Croo de baas kan. Uiteindelijk is hij toch zelf kandidaat. Het is goed dat ik het werk afmaak tot de volgende verkiezingen. Dan bereiken we ons doel, anders trek ik mijn conclusies', zo bepaalt hij de inzet.
Aan de diepblauwe De Croo is de nieuwlichterij niet besteed. Hij verwijt Verhofstadt autoritaire trekjes, overdreven felheid. De man uit Brakel vreest dat de liberalen zich isoleren. Hij krijgt gelijk, de liberalen verzeilen tot 1999 in de oppositie.
De partij komt in een verkiezingsroes terecht. De media verslaan de tweestrijd alsof het om echte verkiezingen gaat. Het prijskaartje is navenant. De kandidaten tasten diep in hun portefeuille om de 80.000 leden aan te schrijven. Verhofstadt:'Daar dient de opbrengst van mijn bal voor. Mijn moeder regelt dat allemaal.'
Uitslag: Verhofstadt haalt dubbel zo veel stemmen als De Croo (20.000 tegen 10.000).
16 september 1995
Context: De blijde intrede in de regering komt maar niet. Na de verkiezingen van mei 1995 moet Verhofstadt ontslag nemen.
Campagne: Natuurlijk doet Herman De Croo mee. Ook Annemie Neyts, Rik Daems en Patrick Dewael staan klaar. Neyts en Daems geloven nooit dat ze kunnen winnen. Dewael is de gedoodverfde opvolger. In de aanloop scharen zowat alle kopstukken zich achter hem.
Het verhaal wil dat Verhofstadt slechts opstapte nadat hij zeker wist dat Dewael zich kandidaat zou stellen. Die wil dit unieke project, zonder weerga in de politieke geschiedenis van de voorbije decennia, nog beter verwoorden en nog beter uitdragen'.
De mensen zijn mentaal blauw gestampt', repliceert de uitdager. Het wordt tijd voor een plaatsje op een echte fiets, in plaats van al dat getrappel op een hometrainer. De Croo speelt er tijdens zijn campagne handig op in. Met hem zou de partij in een wip weer aanvaardbaar zijn voor de CVP en haar leider Jean-Luc Dehaene. Een plaats in de regering zou slechts een kwestie van maanden zijn.
Uitslag: Kwart over acht. Herman De Croo arriveert in het VLD-hoofdkwartier aan de Melsensstraat. Cameralichten floepen aan. Een geïmproviseerde persbabbel volgt. Laten we het vel van de beer niet verkopen voor het dier geschoten is en in de diepvries zit', zegt de kandidaat-voorzitter grinnikend. Zijn avond kan niet meer stuk. Dit is de mooiste overwinning uit mijn carrière.'
De Croo vernedert Dewael. Hij komt enkele tienden van een procent te kort om het varkentje in één ronde te wassen. Dewael gooit de dag erop de handdoek in de ring.
7 juni 1997
Context: Onder het voorzitterschap van Herman De Croo verwordt de VLD tot een krabbenmand. Journalisten distilleren schitterende verhalen, zoals hoe De Croo zijn kantoor kanariegeel laat schilderen. Ook inhoudelijk bakt hij er niet zoveel van. De VLD is dood. Ze moet alleen nog begraven worden', kopt de bevriende krant Het Laatste Nieuws na een zoveelste miskleun.
Vervolgens wordt het rustiger, al sluimert de verdeeldheid. Dat kan ook moeilijk anders. De zaak-Dutroux houdt België in de ban. Ondertussen begraaft Verhofstadt zich in de Rwanda-commissie in de Senaat. In alle stilte bereidt hij zo zijn terugkeer aan het hoofd van de VLD voor, gelouterd.
Campagne: De Croo wil maar wat graag verder doen, Verhofstadt houdt zich lang op de vlakte. Rik Daems doet opnieuw een gooi. De clans De Croo en Verhofstadt vechten een guerrillaoorlog uit. Er wordt gezocht naar een alternatief. Rijzende ster Marc Verwilghen is niet geïnteresseerd. Annemie Neyts en Karel De Gucht wegen te licht', Patrick Dewael is onaanvaardbaar voor De Croo en niemand gunt Rik Daems het voorzitterschap. Uiteindelijk wil Verhofstadt zelf de vernieuwing redden'. Op zijn 22ste bal stelt hij zich kandidaat. Hij moet erop en erover', zegt een medestander.
Uitslag: Verhofstadt wint met 16.600 stemmen. De Croo haalt slechts 8.700 stemmen, Daems heeft er 6.200.
20 november 1999
Context: Wat een weelde. De verkiezingen draaien uit op een triomf. VLD levert de eerste minister, de minister-president, de kamervoorzitter... Het voorzitterschap valt na deze reshuffle Karel De Gucht in de schoot. De man uit Berlare wordt zorgvuldig gecast. Nu de partij eindelijk in de regering zit, zijn risico's uit den boze. Maar zoals het een burgerdemocratie betaamt, moet De Gucht als dienstdoend voorzitter rechtstreeks worden verkozen en zo de termijn van Verhofstadt volmaken.
Campagne: De tegenkandidaten moeten worden gezocht bij de losers' van de regeringsvorming. Partijsecretaris Geert Versnick staat als eerste op. Hij heeft voordien met De Gucht een gesprek over wat zijn rol in de toekomstige partijorganisatie kan zijn. Het wordt een kort gesprek. Versnick komt niet eens toe aan de tweede vraag. Maar de Gentenaar ziet zich verzekerd van de steun van Marc Verwilghen. Verder dingen nog zeven dwergen mee.
Uitslag: Een walk-over. De Gucht haalt 69 procent, Versnick 40 procent minder. Voor De Gucht meteen een aanleiding om te stellen dat dit zijn tegenstander niet meteen in een onderhandelingspositie plaatst'. Als secretaris moet Versnick de baan ruimen voor Fientje Moerman. De Gucht geniet van zijn nieuwe functie. Zodra je je lippen beweegt, denkt men dat je de wereld verandert.'
In 2001 kan De Gucht zijn voorzittersschap zonder enige strijd verlengen. Alleen eeuwige nar Christiaan De Stoop dient een tegenkandidatuur in. De partij van de burger groeit, de arrogantie ook.
4 december 2004
Context: Een annus horribilis, het is een cliché, maar dat is wel wat de VLD achter de rug heeft. De krachtmeting over het migrantenstemrecht ontaardt in pijnlijke taferelen tussen Karel De Gucht en Guy Verhofstadt. Hugo Coveliers en Jean-Marie Dedecker surfen op dat ongenoegen en worden steeds dissidenter.
Bart Somers likt zijn wonden na een mislukt jaar als invaller-minister-president'.
Campagne: Jean-Marie Dedecker ontpopt zich tot de grote uitdager van Somers, die hij afschildert als de handpop van het establishment. Nog vijf namen doen mee om de hoop te vullen.
De campagne verloopt ongemeen hard. De zenuwen van Bart Somers zijn strak gespannen. Maar niemand die op dat moment denkt dat Dedecker ook maar een schijn van kans maakt. Tot dan schildert de partijtop Dedecker als een geïsoleerde dissident af.
Uitslag: De verkiezingsnacht draait uit op een langgerekte thriller. Bart Somers haalt het met 51 procent, maar vermijdt maar heel nipt een tweede verkiezingsronde. Het uitstekend resultaat van Dedecker (38 procent) is de voorbode van maandenlange krachtpatserij tussen Dedecker (nu kunnen ze mij niet meer negeren') en de partijtop. Met een brede lach schudden Guy Verhofstadt, Patrick Dewael en Bart Somers handjes met Dedecker. Achter de schermen is er paniek. Vanaf dan waant Dedecker zich onoverwinnelijk in de VLD. Somers moet zelfs een beroep doen op speciale volmachten' om het geruzie te stoppen. Uiteindelijk wordt Dedecker uit de partij gezet.
8 maart 2008
Context: Bart Somers denkt komaf te hebben gemaakt met zijn imago van playmobilmannetje van Guy Verhofstadt, sinds hij de Open VLD-delegatie voor de regeringsonderhandelingen heeft geleid. Nu de dissidenten vertrokken zijn, vermoedt hij weinig tegenstand, ook al heeft Open VLD bij de verkiezingen in 2007 een uppercut gekregen.
Campagne: Somers is ervan overtuigd dat hij een gewonnen race loopt. Margriet Hermans dient zich aan als tegenkandidate met een hoog koldergehalte. De politiek is een klotestiel, zegt ze, en de SP.A'ster Kathleen van Brempt, dat is lekker vlees'. Drugsverslaafden chemisch laten castreren of Johnny Logan uitroepen tot vader van Wendy Van Wantens baby, het kan allemaal.
Uitslag: Somers haalt een bleke score van 69 procent. Fenomeen Hermans klokt af op 22 procent. Bart Somers blijft maar beweren dat zijn uitslag goed is, maar iedereen weet beter. Zijn intern gezag wordt weggevreten. Een noodlottige campagne voor de regionale verkiezingen in 2009 doet Somers de das om. Na de desastreuze verkiezingsuitslag stapt hij meteen op.
Guy Verhofstadt moet als eerste ondervoorzitter de tent recht houden. In een partijmeeting in Oostende zorgt hij er zelf voor dat er geen vadermoord nodig is. Verhofstadt decreteert dat het tijd is voor de nieuwe generatie.
Uiteindelijk manifesteren Rutten en De Croo zich als twee uitgesproken kandidaten van le nouveau VLD. Marino Keulen is als establishmentkandidaat een tussenpaus. Vandaag weten we wie het haalt. Of, als geen van de kandidaten 50 procent haalt, welke twee nog een week lang mogen wedijveren.
Op 05 december 2009 omstreeks 06u21, zei Jelle Peeters:
20 november 1999: De Gucht haalt 69 %; zijn belangrijkste tegenstander 40 % minder en dat wordt een walk-over genoemd. 8 maart 2008: Somers haalt 69 %; zijn belangrijkste tegenstander 45 % minder en dat wordt een bleke score genoemd. Hoe groter het verschil met de tegenstanders, hoe bleker de score?
vr 04/12/2009 - 11:38Michel Daerden, momenteel minister van Pensioenen, heeft zich samen met zijn dochter uitgebreid laten fotograferen voor het Franse weekblad Paris Match. In de fotoreportage is Daerden te zien als Julius Caesar, weliswaar in hedendaagse klederdracht, en zijn dochter Aurore, als een echte Cleopatra.
Daerden geeft toe dat hij zich geamuseerd heeft. Ik ben mij altijd bewust geweest van de rol die vrouwen gespeeld hebben in het leven van mannelijke politici. Ook in mijn leven waren er zon vrouwen. Zij hebben mij veel gegeven en ik heb hen een beetje teruggegeven, aldus Daerden op lalibre.be.
De fotos laten alvast weinig tot de verbeelding over. Weelde, wulpsheid en onderdanigheid staan centraal. Fotografe Alexis McDrew zegt op lalibre.be: Het idee was uit te beelden hoe Julius Caesar vandaag zou zijn, met zijn keizerlijke entourage in zijn nabijheid. Een soort Papa met al zijn gezag en autoriteit in hem, ondanks een fysiek die geen leiderschap uitstraalt.
In ieder geval komt de publiciteitsstunt op het juiste moment. Volgende week start RTBF immers met "De XII Werken van Michel Daerden".
Prostituees bieden hun diensten gratis aan tijdens de klimaattop in Kopenhagen. De actie geldt als protest tegen een maatregel die de burgemeester van de Deense hoofdstad had uitgevaardigd. Dat meldt De Telegraaf op zijn website.
Prostitutieban De dames van plezier verlenen hun diensten kosteloos op vertoon van een kaartje van de burgemeester en hun toegangskaart tot de top. De prostituees zijn boos omdat de burgemeester Ritt Bjerregaard aan 160 hotels kaartjes had rondgestuurd met het verzoek vooral geen prostituees te regelen voor hun gasten tijdens de conferentie. Als protest bieden de vrouwen nu gratis seks aan. (eb)
De auditeur bij de Raad van State adviseert de vernietiging van de benoemingen van Fernand Koekelberg en zijn directeurs-generaal Jean-Marie Van Branteghem en Olivier Libois. Als de Raad van State dat advies volgt - en daar ziet het naar uit - wordt de federale politie zogoed als onthoofd, zo staat vrijdag in De Morgen.
Alles draait om een procedure die de Waalse hoofdcommissaris, Michel Brasseur, aanspande tegen de benoeming van Fernand Koekelberg als commissaris-generaal bij de federale politie, begin 2007. Brasseur nam in 2000 deel aan het assessment voor de benoeming van de eerste nummer 1 van de toen net gevormde eenheidspolitie. Hij moest nipt de duimen leggen voor Herman Fransen, tot dan toe de commissaris-generaal bij de rijkswacht.
Toen Fransen in 2007 vertrok, nam Brasseur deel aan de selectieprocedure om hem op te volgen, maar hij werd deze keer 'ongeschikt' bevonden. De man liet het daar niet bij. Hij was van mening dat hij, na het vertrek van Fransen, op basis van de beoordeling in 2000 automatisch benoemd had moeten worden. Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open VLD) koos voor een nieuwe procedure, Brasseur stapte naar de Raad van State.
'Wachten op definitief advies'
Als het definitieve advies van de Raad van State bekend raakt, 'zullen we wel zien wat we kunnen doen. Verder kunnen we er nog niets over zeggen.' Dat zegt de woordvoerster van minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom. 'Het definitieve advies kan nog weken, misschien wel maanden op zicht wachten.'
Brusselse agenten verdacht van verduistering in beslag genomen auto's
Een agente en een voormalige hoofdinspecteur van de politiezone Brussel Hoofdstad-Elsene worden ervan verdacht betrokken te zijn bij de verduistering van in beslag genomen auto's. Dat bevestigden de politiezone en het parket van Brussel. Ze werden vrijgelaten onder voorwaarden; een derde verdachte blijft aangehouden.
Vennoot van takeldienst De hoofdinspecteur, die inmiddels ontslagen is, wordt ervan verdacht dat hij de attesten van de voertuigen vervalste. De man, overigens zelf vennoot van een takeldienst, zou er zo voor gezorgd hebben dat de auto's ongemerkt uit de opslagplaats konden wegrijden. De man werkte sinds 2008 bij de Brusselse politie, nadat hij overkwam van de politie van Tienen.
Tegen de man loopt sinds 18 september een onderzoek. Het parket van Brussel bevestigde dat hij werd opgepakt, maar op 20 oktober werd vrijgelaten onder voorwaarden. In de zaak zou ook agente Fabienne B. zijn opgepakt en weer vrijgelaten. Ze hangen af van alternatieve maatregelen.
Achtergelaten Een derde betrokkene, Mustapha S., blijft aangehouden. Volgens Jos Colpin, de woordvoerder van het Brusselse parket, gaat het om een particulier die de voertuigen van de hand deed. "Het gaat niet om juridisch in beslag genomen voertuigen", zei Colpin. "Wel om voertuigen die bijvoorbeeld werden achtergelaten op de autoweg."
Meteen geschorst De agente en hoofdinspecteur werden onmiddellijk geschorst nadat ze werden opgepakt, zei Christian De Coninck, de woordvoerder van de zone Brussel Hoofstad-Elsene. "De hoofdinspecteur maakt sinds 1 december 2009 geen deel meer uit van het korps." De Coninck zei dat een interne audit werd uitgevoerd, nadat de feiten aan het licht kwamen. (belga/eb)
BRUSSEL - Minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) plande een trip naar Zuid-Amerika. SP.A-senator John Crombez reageert scherp: Bilaterale contacten aan een waterval? Pure geldverspilling.'
Van onze redacteur
Normaal gezien had minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) de voorbije week in Zuid-Amerika moeten doorbrengen. Het vertrek van ex-premier Herman Van Rompuy naar Europa gooide echter roet in het eten. Met de terugkeer van Yves Leterme als eerste minister moest de volledige regering immers opnieuw de eed afleggen in Laken. Ook De Crem, die daardoor zijn reis op de valreep moest annuleren.
Ondanks het feit dat de minister uiteindelijk in het land bleef, schiet de SP.A met scherp. Senator John Crombez kreeg het vliegschema van de reis in handen en stelt zich vragen. Uit dat schema blijkt dat de minister van Brussel naar Manaus in het Braziliaanse Amazonewoud zou vliegen. Vandaar moest het naar Rio De Janeiro en de Chileense hoofdstad Santiago gaan. Waarna koers zou worden gezet naar Mendoza, de Argentijnse wijnhoofdstad. Vervolgens stond Iguazu op het programma. Die plek op de grens tussen Argentinië en Brazilië is vooral bekend wegens de enorme watervallen. Na een bezoek aan Buenos Aires zou terug naar Brussel worden gevlogen.
Volgens Kurt Verwilligen, de woordvoerder van minister De Crem, stond er tijdens de missie een hele reeks bilaterale contacten op het programma. Voorts was er ook een ontmoeting gepland over de Polar Foundation, die de Belgische basis op de zuidpool beheert. Maar ik kan u zeggen dat het zeker geen plezierreis zou geweest zijn. Wie ooit met de minister mee is geweest op een officiële missie weet dat.'
Crombez vraagt zich af waarom bilaterale contacten per se aan een wereldberoemde waterval moeten gebeuren. Maar dat is niet eens wat me het meeste stoort', klinkt het. Wel dat De Crem de trip wilde uitvoeren met de Airbus A330-300 die het Belgische leger net in gebruik heeft genomen. De halve wereld rondvliegen met een delegatie van een tiental mensen in een toestel dat 270 personen kan transporteren, is pure geldverspilling.'
De SP.A-senator vindt dat een dergelijke geldverspilling niet kan op een moment dat de minister een driest besparingsplan aan het doordrukken is. Dit is absoluut niet evident voor de honderden militairen die door de geplande reorganisaties uren langer zullen moeten pendelen of zelfs moeten verhuizen.'
Het was niet de eerste keer dat De Crem een reis naar Zuid-Amerika in het water zag vallen. Precies een jaar geleden was dat ook al het geval. Dat gebeurde na heisa over een bezoek aan New York. Volgens de minister was de echte reden van de afgelasting toen echter het afzeggen van geplande contacten met de presidentes van Chili en Argentinië.
De Duitse student Christopher Hahn (24) mag van de rechter 15 jaar niet meer met de fiets rijden. Een gevolg van een uit de hand gelopen feestje, vorig jaar in juni.
Om 4 uur 's ochtends werd de jongeman uit Giessen toen tegengehouden door een politiepatrouille. Christopher Hahn moest een alcoholtest afleggen. Daaruit bleek dat hij 1,71 promille in het bloed had.
Boete en onderzoek De student betaalt volgens Bild tandenknarsend de boete van 500 euro die deze uitspatting hem had opgeleverd. Maar daarmee was de kous niet af. In maart van dit jaar moest Hanh zich van de politierechter onderwerpen aan een medisch-psychologisch onderzoek. Dat kostte nog eens 500 euro en Hahn weigert zich aan te bieden.
Allergisch Na een aanmaning, die Christopher Hahn aan zijn laars lapt, valt het verdict van de politierechter: een fietsverbod van vijftien jaar. Telkens hij met een stalen ros op de openbare weg wordt opgemerkt, moet hij een boete van 25 euro betalen. Wettelijk mag Hahn zich nog wel te paard verplaatsen, maar het probleem is dat hij allergisch is voor paardenhaar. (eb)
HLN:"57 procent van de Zwitsers wil verbod op minaretten
Een minaret in het Zwitserse Genève.
HLN update Bij het referendum over een verbod op het bouwen van nieuwe minaretten in Zwitserland, heeft 57 procent van de stemmers zich uitgesproken voor een dergelijk verbod. Dat blijkt uit de definitieve uitslag van het volksbevraging.
Verrassende uitslag Deze uitslag is verrassend. In peilingen vooraf werd een overwinning voor de tegenstanders van een verbod voorspeld. De groenen hebben al laten weten dat ze overwegen om de zaak aanhangig te maken bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Partijvoorzitter Ueli Leuenberger noemt het initiatief tegen de minaretten "ongrondwettelijk".
Vier minaretten Het referendum is een initiatief van de nationaal-conservatieve Zwitserse Volkspartij (SVP). In Zwitserland wonen zowat 400.000 moslims. Er staan momenteel 4 minaretten in het land. De Zwitserse regering sprak zich op voorhand tegen het voorstel uit. Ze vreesde dat een goedkeuring gevolgen zou kunnen hebben voor de relaties met de Arabische wereld. (afp/adb/ep)
Daar gaan we weer. De arme weerloze huurders kunnen hun huishuur niet meer betalen en worden op straat gezet. Een mens zou bijna zijn zakdoek bovenhalen. En toch is dit de geest waarin de meeste persartikels verschijnen over onze huurders. De huurders worden in de pers voorgesteld als brave goede huisvaders die door de economische crisis hun huishuur niet meer kunnen betalen en door de huisjesmelkers worden uitgedreven.
De realiteit is veel genuanceerder. Er zijn inderdaad brave goede huurders die het slachtoffer geworden zijn van de economische crisis. Maar zij zijn een absolute minderheid. Immers een goede huurder houdt immers steeds rekening met een "worst case scenario" en zal geen nodeloze uitgaven doen. Maar de meerderheid van de huurders die worden uitgedreven, leven erop los. Zij kopen flatscreens, auto's, computers, boeken dure reizen e.d. op afbetaling en kunnen als er iets tegengaat niet meer afbetalen. Het eerste dat sneuvelt is de maadelijkse huishuur. Want de huurder in België is uitermate goed beschermd. Door opeenvolgende aanpassingen van de huurwetgeving heeft ons land momenteel één van de meest socialistische huurwetgevingen van Europa. Men drijft niet zomaar een huurder uit in België. Eerst moet hij al een serieuze huurachterstand hebben. Concreet betekent dit meer dan twee maanden huurachterstand. Na twee aangetekende in gebreke stellingen, kan men dan de huurder voor de vrederechter brengen in "verzoening". Als de huurder dan opwerpt dat hij van goede wil is, wordt de zaak uitgesteld. Een huurder kan bij voorbeeld ook een afbetalingsplan voorleggen. Als de huurder zich nadien niet herpakt, kan de zaak eindelijk voor de vrederechter gebracht worden. Uiteindelijk valt dan een vonnis, waarbij de huurwaarborg van amper twee maanden wordt vrijgegeven. Maar dan moet het vonnis nog worden betekend en het duurt nog minstens één maand vooraleer de huurder kan worden uitgedreven! De huurders kunnen ondertussen het huurpand volledig vernield hebben. In het beste geval treft de huisbaas een stort aan en is hij weken zoet met de opkuis van de vuile huurder! Arm Vlaanderen...inderdaad, maar voor wie? Momenteel verliest een verhuurder gemakkelijk vier maanden huishuur die wellicht nooit meer terugziet.
Net zomin als dat de huurders weerloze slachtoffers zijn, zijn de huisbazen crapuleuze huisjesmelkers. Vele kleine zelfstandigen en loontrekkenden hebben hun zuurverdiende centjes belegd in een appartementje of een huisje. De huurinkomsten moeten dienen als een aanvulling op hun belachelijk laag pensioen. Zij hebben zich dikwijls krom gewerkt en botsen nu op de socialistische huurwetgeving die hun enorm veel plichten oplegt en zeer weinig rechten geeft.
Men maakt in de media teveel een karikatuur van de huurders en verhuurders. Men wendt excessen aan om Jan Modaal aan te pakken. Dat geldt zo bij de verkeerswetgeving en boetes en dat geldt zeker voor de verhuurmarkt. Het is een schande hoe onze eigenaars worden afgeschilderd!
"Dubbel zo veel arme huurders op straat
Vrederechters bevelen dit jaar tot 60 uitzettingen per dag
Dit jaar werden al dubbel zoveel Vlaamse gezinnen uit hun woning gedreven omdat ze de huur niet kunnen betalen. Het gaat om bijna zestig uitzettingen per dag.
Het lijkt een beeld uit lang vervlogen tijden: op bevel van de vrederechter zet de deurwaarder wanbetalers op straat. Desnoods zet hij hun inboedel op de stoep. Dat beeld uit Arm Vlaanderen is helemaal terug.
Vorig jaar werden volgens de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten (VVSG) 10.780 gezinnen uit hun woning gezet. Dat zijn er 207 per week of 30 per dag. Toen al was dat een record.
Dit jaar neemt het aantal uitzettingen hand over hand toe. We stevenen zelfs af op een verdubbeling: 60 uitzettingen per dag. Want in de eerste negen maanden van dit jaar begonnen eigenaars dubbel zoveel procedures tegen hun huurders wegens wanbetaling als vorig jaar', zegt Katelijne D'Hauwers van het Algemeen Eigenaarssyndicaat (AES).
Met zijn 25.000 leden staat het AES sterk op de private huurmarkt. Neen, onze leden zijn geen huisjesmelkers', zegt D'Hauwers. Het merendeel zijn kleine eigenaars die twee of drie panden verhuren. En ze gaan niet lichtvaardig naar de vrederechter, want zo'n procedure betekent een zware kost.'
Betrouwbare graadmeter
De verdubbeling van het aantal procedures van eigenaars tegen wanbetalers is dus een betrouwbare graadmeter. In 90procent van de gevallen leidt zo'n procedure tot uitzetting op bevel van de vrederechter. Tien procent van onze leden krijgt jaarlijks te maken met huurders die niet of onregelmatig betalen', aldus D'Hauwers.
Het geschatte cijfer van zestig uitzettingen per dag wil ze nuanceren: In Vlaanderen woont driekwart van de gezinnen in een eigen woning. Uitzettingen doen zich vooral voor in grotere steden (zie kaderstuk over Gent, nvdr.) en dan hoofdzakelijk in Brussel, waar de helft van de bevolking huurt.'
Nathalie Debast van de VVSG noemt de uitzettingen een fenomeen dat enorm escaleert, parallel aan andere duidelijke aanwijzingen voor de snel groeiende armoede in Vlaanderen'.
In geval van een uitzetting worden de OCMW's op bevel van de vrederechter automatisch verwittigd, in de hoop dat zij op de valreep een oplossing kunnen bekokstoven. Debast: Meestal is dat ijdele hoop, want vrederechters zetten gezinnen niet zomaar op straat. Het gaat vrijwel altijd om leefloners en andere uitkeringtrekkers die zich hopeloos in de schulden werkten.'
Ook op platteland
Uit haar regelmatige bevraging van OCMW's leert Nathalie Debast dat overal in Vlaanderen, ook op het platteland, het fenomeen een dagelijkse realiteit wordt. Vanzelfsprekend speelt de economische crisis een belangrijke rol in de terugkeer van Arm Vlaanderen. Als er elk dag veel ontslagen vallen, komen meer gezinnen vanzelf in betalingsmoeilijkheden', zegt minister van Wonen Freya Van den Bossche.
De crisis is een te gemakkelijke verklaring', vindt Ludo Serrin van het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk. Er zijn gewoon te weinig sociale woningen. Zo worden armoedige gezinnen naar de private, duurdere huurmarkt gedreven, waar ze onvoldoende worden beschermd.'
Nathalie Debast (VVSG) beaamt: Een alleenstaande met een leefloon van 726euro per maand wat onder de Europese armoedegrens van 860 euro zit slaagt er niet in te voorzien in zijn basisbehoeften. Huur, energie en kledij vreten bij uitkeringtrekkers een te grote hap uit het budget om met het restje nog menswaardig te kunnen leven. Vorig jaar plaatsen we meer dan 38.000 budgetmeters voor elektriciteit, 7procent méér dan het jaar voordien. Een onmiskenbaar teken van de groeiende armoede. En dan moeten de OCMW's het telkens weer oplossen.'
"Sterke aanwijzingen van grootschalige fraude bij Wegen en Verkeer"
Kris Daels en Rob Van de Velde van LDD.
Er zijn sterke aanwijzingen dat de Afdeling Wegen en Verkeer van de Vlaamse administratie op grote schaal fraude pleegt en dat de Vlaamse regering niet reageert. Dat zegt Lijst Dedecker. LDD beschuldigt de Vlaamse regering ervan al jaren gesjoemel bij de Afdeling Wegen en Verkeer (AWV) in de doofpot te stoppen.
In oktober 2008 kondigde LDD-kopman Jean-Marie Dedecker al aan dat hij in de aanloop van de regionale verkiezingen van juni 2009 op de proppen zou komen met een schandaal over geknoei met wegenwerken. De concrete onthullingen en bewijzen lieten op zich wachten. Nu acht Dedecker de tijd blijkbaar rijp. Concrete aanleiding is de huiszoeking van het parket van Brussel bij enkele Vlaamse ambtenaren onder wie ook administrateur-generaal Chris Caestecker.
Volgens ex-undercoveragent Kris Daels (LDD) beschikt de partij over de nodige bewijsstukken om aan te tonen dat fraude bij de Afdeling Wegen en Verkeer geen alleenstaand geval is, maar 'een modus vivendi'.
Vlaamse regering is laks LDD hekelt vooral de laksheid van de Vlaamse regering. Jean-Marie Dedecker maakt zich sterk dat hij, naast getuigenissen van ambtenaren, onder meer over een intern auditrapport van 2004, waarin melding wordt gemaakt van verschillende onregelmatigheden. Dat rapport zou indertijd verzonden geweest zijn naar Kris Peeters (toenmalig Vlaams minister van Openbare Werken), Dirk Van Mechelen (toen minister van Begroting), Geert Bourgeois (toen minister van Bestuurszaken) en toenmalig minister-president Leterme. "Van de vele aanbevelingen uit dat en uit andere rapporten is tot nu toe nog altijd niets in huis gekomen", stelt Daels.
LDD eist transparantie en vraagt aan minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) dat ze bepaalde audits vrijgeeft. Temeer omdat LDD naar eigen zeggen vanuit de dienst Afdeling Wegen en Verkeer getipt is dat de rapporten vaak opgesmukt worden.
Volgens Daels lopen er verschillende gerechtelijke onderzoeken naar de dienst, zowel bij de lokale als de federale politie, alsook door de centrale dienst ter bestrijding van corruptie (CDBC), maar zijn ze jammer genoeg niet gecentraliseerd. (belga/jv)
Politici vallen Brusselse schepen aan in restaurant
Bertin Mampaka (midden)
De Brusselse schepen van Sport Bertin Mampaka is woensdagavond aangevallen in een Brussels restaurant, schrijft La Capitale. Onder zijn belagers bevonden zich volgens Mampaka cdH-parlementslid Dominique Weerts en Bob Kabamba, ex-senator voor Ecolo.
Kelder Volgens Mampaka namen de twee mannen samen met een derde hem mee naar de kelder van het restaurant, waar ze hem probeerden vast te binden. Een van de mannen zou hem zelfs hebben geslagen. De schepen werd tot op de trappen achtervolgd, tot de baas van het restaurant tussenbeide kwam. Mampaka belde daarop de politie, die Bob Kabamba ondervroeg. Dominique Weerts was toen niet meer aanwezig op de plaats van het gebeuren.
Congo Weerts en Kabamba zeiden er niets van te begrijpen. "We hebben een hoogoplopende discussie gehad over de situatie in Congo, maar hij werd geen seconde lang opgesloten", reageerde Weerts in La Capitale. Mampaka verwondde zijn hand tijdens de schermutselingen, en schrijft het incident toe aan jaloezie 'politico-politicienne'. De politie van Brussel-Elsene bevestigde de klacht, maar onderzoekt het incident nog. (belga/sam)
26/11 Een buschauffeur van De Lijn is woensdagnamiddag met een hele bus vol passagiers verdwaald in het Vlaams-Brabantse Kessel-Lo.
De vrouw kende het traject blijkbaar niet goed en miste daardoor een paar haltes. In een poging om haar fout weer recht te zetten, reed ze het centrum van Kessel-Lo in. Daar raakte ze hopeloos verdwaald.
Uiteindelijk konden enkele passagiers haar de juiste weg wijzen.
Twee Australische tortelduifjes zijn gefotografeerd toen ze seks hadden in een klokkentoren. Het koppeltje kon ongezien de klokkentoren aan het drukke Broadway Shopping Centre in Sydney binnensluipen. Een alerte voorbijganger merkte hen wel op en legde het tafereel vast op de gevoelige plaat.
Vermoedelijk gaat het om studenten. De examens waren net afgelopen en mogelijk was dit hun manier om stoom af te laten. De klokkentoren ligt vlakbij het studententhuis van de universiteit van Sydney.
'Toen ik foto's begon te nemen, keek iedereen rondom mij ook naar boven en begon te lachen', vertelt een getuige. In mum van tijd verzamelde zich een grote menigte aan de voet van het gebouw. Volgens voorbijgangers wist het koppel heel goed dat ze gezien konden worden, maar dat leek hen niet te storen.
De Boliviaanse politie is erin geslaagd om een man te arresteren die, volgens zijn robotfoto, geen oren heeft en lijkt op de vogelverschrikker uit de 'Tovenaar van Oz'.
De Boliviaanse autoriteiten maakten de schets openbaar in het kader van een onderzoek naar de moord op een taxibestuurder, in maart van dit jaar. Het slachtoffer, Rafael Vargas, kreeg elf messteken en werd vervolgens in brand gestoken.
Volgens de broer van Vargas was de verdachte maanden voordien al eens naar de woning van het slachtoffer gekomen. De man zou toen al gedreigd hebben Vargas te vermoorden, omdat die een affaire zou hebben met zijn vrouw.
De tekening werd gemaakt door een buur van Vargas, die de vermoedelijke dader gezien had. Het filmpje van de nieuwslezer die de opmerkelijke robotfoto presenteerde, werd al snel een hit op YouTube.
Toch is de Boliviaans politie er intussen in geslaagd de vermoedelijke dader te arresteren. Het zou gaan om een 23-jarige jongeman, die vooralsnog zijn onschuld staande houdt.
HOERA! DE EERSTE EUROPESE PRESIDENT IS EEN VLAMING!
"Van Rompuy eerste president van Europa
Ashton Europees minister van Buitenlandse Zaken
Catherine Ashton
Eerste minister Herman Van Rompuy wordt de eerste president van Europa. De Britse Catherine Ashton wordt de Europese minister van Buitenlandse Zaken, de andere topjob die op de EU-top in Brussel verdeeld werd.
(tijd) - Het diner van de staatshoofden in Brussel is verrassend snel afgelopen. De Belgische eerste minister Herman Van Rompuy is door EU-voorzitter Zweden voorgedragen als eerste president van Europa. Zijn benoeming werd vervolgens officieel gemaakt.
In het Justus Lipsius-gebouw in Brussel zijn de 27 staats- en regeringsleiders van de EU sinds 18 uur vanavond samen voor de buitengewone top. Er is maar één agendapunt: de verdeling van de topfuncties die vrijkomen door de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon.
Aanvankelijk werd ervan uitgegaan dat het een lange avond en nacht kon worden in Brussel, omdat het moeilijk zou zijn om tot een consensus over één naam voor het presidentschap te komen. Het proces raakte in een stroomversnelling toen de Britten Blair lieten vallen en voor Ashton gingen.
Ashton
De acht socialistische regeringsleiders in Europa hebben zich voor de aanvang van de top unaniem achter Catherine Ashton geschaard voor de positie van Hoge Vertegenwoordiger van het Buitenlands Beleid, de Britse premier Gordon Brown incluis. Dat betekent dat Londen de kandidatuur van Tony Blair voor het Europese presidentschap opgeeft.
Op die manier kwam de weg voor Herman van Rompuy om als president te worden voorgedragen helemaal vrij.
Bovendien past Ashton, die tijdens haar functie van Europees Commissaris voor Handel op korte tijd een goede reputatie heeft opgebouw, perfect in het plaatje. Ze is Britse, socialiste en vooral: vrouw. Aangezien de chef Buitenland de vicevoorzitter van de Europese Commissie wordt, kan voorzitter Jose Manuel Barroso tevreden zijn indien Ashton de job krijgt. Barroso benadrukte al meermaals zoveel mogelijk vrouwen in zijn Commissie te willen.
Buschauffeur van De Lijn rijdt verloren
Reacties
Alle 1 reacties
Op 05 december 2009 omstreeks 06u21, zei Jelle Peeters:
20 november 1999: De Gucht haalt 69 %; zijn belangrijkste tegenstander 40 % minder en dat wordt een walk-over genoemd. 8 maart 2008: Somers haalt 69 %; zijn belangrijkste tegenstander 45 % minder en dat wordt een bleke score genoemd. Hoe groter het verschil met de tegenstanders, hoe bleker de score?