Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
24-02-2010
Win for life: Kom naar België! Wij betalen Uw Hotel...
Brussel overspoeld door Balkanezen
BRUSSEL - In de Servisch-Macedonische grensstreek lopen dorpen langzaam leeg. Het Belgische asielbeleid trekt de etnische Albanezen die er wonen, sterk aan.
Naar schatting 334 Macedoniërs en evenveel Serviërs hebben zich in februari al aangemeld op het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen. Dat is een historische piek. De asielzoekers geloven dat ze in ons land recht hebben op onderdak en maaltijdcheques, al dan niet in combinatie met een uitkering.
Op 19 december stelde de Europese Unie, met uitzondering van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, zijn grenzen open voor inwoners van Servië, Montenegro en Macedonië. Een reisvisum is voor hen niet langer verplicht als ze een EU-land binnen willen. België krijgt in vergelijking met de meeste andere West-Europese landen veel meer etnische Albanezen over de vloer. Ze ontvluchten de leefsituatie in hun regio, de grensstreek tussen Macedonië en Servië. Daarbij voelen ze zich aangetrokken tot het Belgische asielbeleid, dat in hun ogen uitermate tolerant is.
Vroeger hadden ze een visum nodig of deden ze een beroep op smokkelroutes, wat natuurlijk veel duurder was', verklaart de Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen, Dirk Van den Bulck. Nu hebben ze de mogelijkheid om hun reis erg goedkoop te maken.'
Doordat de kans reëel is dat hun asielaanvraag negatief wordt beoordeeld, lopen de vluchtelingen volgens Van den Bulck een dubbel risico op verlies'. Voor hun reis moeten ze nog altijd een zeker budget investeren. En wanneer ze hier in België toekomen, belanden ze meestal op straat.' In het opvangnet van Fedasil is geen plaats, de vluchtelingen worden doorverwezen naar OCMW's.
Van den Bulck is bezorgd over de geloofwaardigheid van de Belgische asielprocedure. Deze toestroom brengt andere asielaanvragen in het gedrang. Na een analyse van het profiel van deze vluchtelingen gaan we de dossiers zo snel mogelijk behandelen. Zowel hier als in het thuisland kunnen we daarna een campagne opstarten die duidelijk stelt dat een asielaanvraag in hun geval tot mislukken is gedoemd.'
De Dienst Vreemdelingenzaken neemt de situatie ernstig en heeft in samenwerking met de bevoegde staatssecretaris, Melchior Wathelet (CDH), een onderzoek opgestart.
Michel Bourlet (61), de ex-procureur-des-konings van Neufchâteau en de openbare aanklager op het proces-Dutroux, heeft een boek geschreven over zijn loopbaan als magistraat. Bourlet is sinds 2009 met pensioen.
In De jacht op wolven blikt Bourlet terug op de gerechtelijke onderzoeken die onder zijn leiding gevoerd werden naar de moord op minister van staat André Cools en naar de misdaden van Marc Dutroux en Michel Fourniret.
Stuk voor stuk gaat het om controversiële onderzoeken waar Bourlet tegen wil en dank bij betrokken raakte én het aan de stok kreeg met zijn hiërarchie. 'Ik ben indertijd van het parket van Luik naar Neufchâteau verhuisd omdat ik geen bijzonder grote ambities had en omdat repressie niet echt mijn ding was. Maar soms draaien de dingen anders uit dan je zelf wil en komen de grote zaken je toegewaaid.'
Het verleden loslaten, is ook voor Bourlet moeilijk, zo blijkt uit zijn boek. 'Ik wil mijn verhaal vertellen omdat ik anders bang ben dat de geschiedenis vervalst wordt.'
Heeft u ergens spijt van in de grote dossiers die u behandelde?
'Aan de huiszoeking van 13 augustus 1996 in het huis van Dutroux in Marcinelle denk ik nog vaak terug. Toen vonden we de verborgen kooi niet waar Sabine en Laetitia toen nog zaten.'
'Pas 48 uur later heeft Dutroux ons getoond waar de meisjes zaten. Ze hebben dus 48 uur te lang opgesloten gezeten. Daar ben ik nog altijd boos over. Hoe het mogelijk is dat die huiszoeking niet grondiger werd gevoerd. Maar voor de rest heb ik nergens spijt van, neen.'
Heeft men u ooit stokken in de wielen gestoken in uw dossiers?
'Ik heb mijn beroemde zin Als men mij laat doen, uitgesproken op de RTBF tijdens een live-uitzending over de zaak-Dutroux met in het achterhoofd de manier waarom men onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte en het parket van Neufchâteau van het onderzoek-Cools heeft gehaald. Die zin is later totaal uit zijn context gerukt. Eigenlijk ben ik daar nog altijd een beetje boos over op de RTBF.'
Heeft het gerecht iets geleerd uit de zaak-Dutroux?
'Herinner u de commissie-Dutroux. België werd met verstomming geslagen toen bleek dat onderzoeksrechter Martine Doutrèwe niet op de hoogte was van de operatie-Othello die de rijkswacht had opgezet om Marc Dutroux te ontmaskeren als kidnapper van Julie en Melissa.'
'Vijf jaar later verzuimde de federale politie aan de onderzoeksrechter te zeggen dat in de auto van Fourniret en haar was teruggevonden van een Aziatisch meisje.'
'Dat had ons kunnen leiden naar Mananya Thumpong, één van de slachtoffers van Fourniret. Connerotte kwam ook niet te weten van de Fransen wat zij wisten over Celine Saison, één van de slachtoffers die Fourniret in ons land dumpte. Op dat vlak heeft justitie geen lessen geleerd.'
'Anderzijds vind ik het positief dat Paul Van Thielen, de gerechtelijk directeur van de federale politie, nu laat natrekken of er iets fout is gelopen met het dossier-Van Uytsel in Leuven. De bedoeling is niet om iemand te straffen, maar om lessen te trekken.'
Heeft u geen politieke ambities?
'Geen enkele. Zoals de Franse schrijver Paul Léautaud zei op zijn sterfbed. En laat mij nu met rust., '
Michel Bourlet, 'De jacht op de wolven', Uitgeverij Borgerhoff &Lamberigts, 19,95 euro
BRUSSEL - Bij bezoeken aan Brussel doen Congolese vips een beroep op leden uit de stadsbendes, schrijft MO*'.
In de editie van MO* die vandaag in de winkel ligt beschrijft het magazine hoe de echtgenote van president Kabila in 2007 een bezoek brengt aan de Brusselse Matongéwijk.
Twee groepen Afrikaanse bodyguards' staan in voor haar veiligheid. In het zwart gekleed en met zonnebril', schrijft MO*. Het ene groepje bestaat uit een tiental leden van een Brusselse stadsbende, het andere uit ex-leden van een andere stadsbende, die actief zijn in het portiersmilieu. Met niet mis te verstane blik snoeren ze al te luidruchtige opposanten van president Kabila de mond.'
Anonieme bronnen bevestigen in het magazine dat de bodyguards betaald werden door de Congolese ambassade om de orde te handhaven. Normaal gezien neemt de Belgische Staatsveiligheid de beveiliging van buitenlandse vips voor zijn rekening. Dat gebeurt in opdracht van het Crisiscentrum van Binnenlandse Zaken en na een dreigingsevaluatie door het antiterreurorgaan OCAD.
De zwarte bendeleden, onder wie leden van de Black Wolves, zouden vooral ingezet worden bij informele bezoekjes van Congolese vips: bezoekjes aan familie of zakenrelaties in ons land. Ze vormen een schaduwcordon van veiligheidsagenten en treden op wanneer de Staatsveiligheid er niet is', zo zegt een goed geïnformeerde bron aan MO*.
Sinds 2006 zou de beveiliging van Congolese vips door zwarte bendes een opkomend fenomeen zijn geweest in Brussel. De criminelen beveiligden ook manifestaties, telkens betaald door de Congolese ambassade of inlichtingendienst.
De Congolese ambassade vond dat België voor protectie moet zorgen, ook tijdens informele bezoeken', zo zegt een andere bron. Dat dat niet gebeurt, zien ze als een gebrek aan Belgische overheidscapaciteit. Ze redeneren: We moeten wel een beroep doen op de stadsbendes, want België zorgt niet voor bescherming en het geld voor dure veiligheidsfirma's hebben we niet. '
Het fenomeen zou sinds juli vorig jaar, bij de aantreding van de huidige Congolese ambassadeur, Henri Mova Sakanyi, aan het uitdoven zijn.
De ambassade van Congo ontkent het verhaal. Volgens MO* zouden het parket en het Crisiscentrum van Binnenlandse Zaken, dat bevoegd is voor officiële bezoeken van vips, niet op de hoogte zijn van het fenomeen. Officieuze bronnen bevestigden gisteren aan De Standaard dat het verhaal van MO* strookt met de waarheid.
Regel voor 900 euro je eigen ontvoering tegen verveling
Een Frans bedrijf heeft een originele manier gevonden tegen verveling. Voor 900 euro kan je je eigen ontvoering kopen en zo spanning in je leven brengen. Een beetje zoals in de film 'The Game' van regisseur David Fincher. Dat staat op de website van het Franse bedrijf Ultimate Réalité, dat sinds januari bestaat.
Het basisaanbod bestaat uit de volgende ingedriënten: ontvoerd worden en vastgebonden met een prop in je mond en vier uur ergens vastgehouden worden. De liefhebbers van nog meer avontuur kunnen extra betalen voor woeste achtervolgingen, een spannende ontsnapping of een klopjacht met helikopters. Alles is mogelijk. "Ik stel vast wat de klant wil en probeer het om te zetten in actie", zegt eigenaar Georges Cexus. Hij beweert zeker twee aanvragen per dag te krijgen. Onverwacht moment De 'slachtoffers' tekenen een contract en verzekeringspapieren. Dan slaat het bedrijf op een onverwacht moment toe. De politie vindt alles best zolang ze van tevoren ingelicht wordt om verontruste getuigen gerust te kunnen stellen.
Thomas Beatie (34) is voor de derde keer vader geworden. De transseksueel is bevallen van een meisje. Beatie liet zich ombouwen tot een man maar hij behield zijn vrouwelijke geslachtsorganen.
De Amerikaan die opgroeide in Hawaï ging twintig jaar lang door het leven als Tracy Lagondino en haalde nog de finale van een schoonheidswedstrijd voor jonge meisjes. Hij werd wereldberoemd toen hij zwanger verscheen in een homoblad en zijn opwachting maakte op de sofa van Oprah Winfrey. "Kinderen krijgen is niet een exclusie aangelegenheid voor vrouwen alleen. Ook mannen willen een kind krijgen. Het is gewoon een menselijke behoefte. Ik ben wie ik ben en ik heb het recht om te bevallen." En dat deed hij dus al voor de derde keer
Dronken Russische kapitein verstopt zich voor politie
De Nederlandse waterpolitie heeft een dronken Russische kapitein van een kustvaarder aangehouden. De 41-jarige man wilde tijdens het schutten in de sluizen van Terneuzen niet op de brug verschijnen, ondanks verzoeken van een loods. Die schakelde de politie in.
De onder Nederlandse vlag varende boot was onderweg van Dublin naar Gent, en had vijf bemanningsleden aan boord. De stuurman stond aan het roer, maar de kapitein hield zich schuil in zijn hut. Uit een blaastest bleek dat de man drie keer meer had gedronken dan toegestaan. De rederij heeft de in Tallinn in Estland woonachtige Rus direct ontslagen. Nadat een andere kapitein was komen opdraven, kon het schip zijn tocht voorzetten.
De Rus weigerde in te gaan op een schikking van 1.500 euro, en moet in april voor de rechter verschijnen.
Carnaval is voorbij maar niet voor deze twee heren tot groot jolijt van de politie. Een clown werd op de afrit van een autosnelweg in Zwitserland geflitst.
De chauffeur met rode neus haalde 93 kilometer per uur toen hij de afrit nam van de A1 in Mörschwil. Hij reed 23 kilometer per uur te snel en stond zo breed glimlachend op de flitsfoto. De agenten zetten meteen de achtervolging in op de snelheidsduivel. De grapjas en zijn bijzit die ook verkleed was, werd aan de kant gezet en moest 123 euro afdokken. Of de chauffeur ook om zijn boete kon lachen is niet duidelijk.
Man wil oprit van dame plaveien in ruil voor orale seks
In South Carolina is eerder deze week een man gearresteerd op beschuldiging van openbare zedenschennis. Hij stelde een merkwaardige deal voor aan een 55-jarige vrouw: in ruil voor een partijtje orale seks was de kerel bereid om de oprit van de dame te plaveien.
Gereedschap al klaar Billie Bobbie Harrison (24) was een en al bereidheid en had zijn klokkenspel reeds ontbloot voor de ogen van zijn potentiële opdrachtgeefster. Deze gaf de kerel evenwel lik op stuk en ging niet in op het voorstel.
Afgedropen Billie 'ik zal u betalen in natura, maar ik heb niks kleiner' Harrison, had zich blijkbaar niet verwacht aan deze afwijzing en droop onverrichterzake af. De vrouw uit Chesnee belde de politie. Die arresteerde de ondernemende aannemer kort nadien op beschuldiging van openbare zedenschennis
De Amerikaanse regisseur Kevin Smith werd onlangs nog uit een vliegtuig gezet omdat hij "te dik" was, nu gebeurde hetzelfde met een man die "te hard stonk". Zijn medepassagiers klaagden over de sterke lijfgeur van de man, waarna hij vriendelijk gevraagd werd het vliegtuig te verlaten.
De onfortuinlijke passagier wilde van Charlottetown (Prince Edward Island, Canada) naar Montreal vliegen met Air Jazz, dat onder de vlag van Air Canada vliegt. Het boordpersoneel had al voorzorgen genomen en er voor gezorgd dat er niemand naast hem moest zitten. Maar zelfs enkele stoelen verder begonnen passagiers te mompelen en naar hem te staren.
De vlucht kende, nadat de passagier uit het vliegtuig was gezet, uiteindelijk een vertraging van zo'n twintig minuten. De man maakte de trip naar Montreal de dag nadien, ook met Air Jazz.
Gedupeerden kunnen hier hun gestolen schoenen recupereren.
De uitbater van een winkel in tweedehandsschoenen heeft ruim 1.200 paar schoenen gestolen van rouwende mensen. In Zuid-Korea is het de gewoonte dat mensen hun schoenen uittrekken wanneer ze deelnemen aan een wake voor een overleden vriend of familielid. De dief mengde zich onder de rouwenden en sloeg dan toe.
De 59-jarige onverlaat verwisselde volgens The Times zijn schoenen voor een duurder paar van de mensen die aan de rouwplechtigheid deelnamen. Zo vergaarde hij een aanzienlijke buit die hij aan de man bracht in zijn tweedhandswinkel.
Valstrik De politie kreeg echter argwaan en zette een valstrik op. De speurders konden hem op heterdaad betrappen en volgden hem tot aan zijn opslagplaats vol dure schoenen. De dief was op dat moment op pad met drie paar gestolen schoenen ter waarde van 1.275 euro.
De politie van Seoul heeft de buit nu tentoongesteld. Gedupeerden mogen hun verdwenen schoenen terughalen als ze kunnen bewijzen dat ze hen toebehoren. Wie het schoentje past, trekke het aan
Een rechtbank in Saoedi-Arabië heeft een dienstmeisje uit Zuidoost-Azië veroordeeld tot 200 zweepslagen en 1 jaar gevangenisstraf omdat ze haar urine onder het eten van haar werkgevers gemengd had. Het dienstmeisje zou uit wraak gehandeld hebben, omdat ze naar eigen zeggen slecht werd behandeld door haar werkgever.
Volgens een bericht van het dagblad Arab News, beweren leden van de betrokken familie waar de vrouw werkte dat ze "zwarte magie" gebruikte tegen hen.
Uitbuiting Internationale mensenrechtenorganisaties strijden al jaren tegen de uitbuiting en mishandeling van buitenlandse dienstmeisjes in de Arabische Golfstaten. De werkgevers hebben alle macht terwijl de gastarbeider niet zonder toestemming van de werkgever van job kan veranderen. Bovendien gebeurt het vaak dat het paspoort van de werknemer wordt afgenomen, waardoor ze niet zonder toestemming het land kunnen verlaten.
De vondst van een lijk in ontbinding in een huurwoning bij Parijs heeft in Frankrijk ontzetting veroorzaakt. De ongeveer 60 jaar oude man lag blijkbaar al jarenlang dood in zijn appartement. Familieleden noch buren hadden zich uit ongerustheid bij de politie gemeld.
"Deze zaak is tekenend voor de eenzaamheid in onze samenleving", zei de burgemeester van Asnières-sur-Seine dinsdag. "Het is vreselijk dat iemand drie jaar lang in een woning kan liggen, zonder dat iemand ook maar wat merkt".
Rekeningen bleven onbetaald De dood van de man was uiteindelijk pas opgevallen omdat hij sinds begin 2007 geen bijkomende kosten meer had betaald. Een advocaat van de verhuurmaatschappij liet daarom de broer contacteren. Die alarmeerde dan de politie.
Mams vindt slangenkop tussen de bevroren groentjes
Een hoge score voor Ernestine Jamison in de categorie: "Wat voor iets wansmakelijks zit er nu weer tussen mijn eten?". De Amerkaanse uit Houston in Texas stuitte tijdens het koken namelijk op een slangenkop tussen haar bevroren boontjes van Pictsweet.
De moeder van vier dacht eerst dat het een steen betrof. "Het ding was hard, lijk een steen." Maar het bleek bij nader inzien om een kop-zonder-romp van een slang te gaan. "Toen ik doorhad dat het een slangenkop was, smeet ik die weg, riep mijn kinderen bij mij en zei hen dat ik een slangenkop tussen de groene boontjes had gevonden. Iedereen reageerde met de woorden: 'Oh nee, een slangenkop tussen de groene boontjes!'" Dat was niet gelogen.
De 15-jarige dochter Sarah hield haar eigen hoofd ook koel en greep haar camera om beelden te schieten van het unieke voorval. "Ik zag grote ogen, een open mond met de tong eruit. Klaar om aan te vallen, zo leek het wel", zei de tiener aan Fox26.
"Ik moet geen schadevergoeding" Mevrouw Jamison belde naar de firma Pictsweet die haar prompt een vergoeding van 110 euro aanbood. Maar geld was niet wat mams wou, en ze weigerde.
Pictsweet liet haar dan weten dat zij niet verantwoordelijk waren voor het incident. Het bedrijf zei ook dat het niet om een slangen- maar om een kikkerkop ging. "Het blijft walgelijk, of het nu een slang of een kikker is", zei Jamison daarop.
Mama heeft het nu moeilijker dan ooit om haar kroost bonen te laten eten. "Groenten, ahum, ik kan er niet meer op dezelfde manier naar kijken", zei Mariam, de dochter van 17. "Ik was er al niet dol op, maar nu kan ik zelfs niet meer in de buurt van groenten komen." Eten wat de pot schaft?
Vroeger was Sergio de vrolijkheid zelve, tegenwoordig heeft de Brabander het een pak moeilijker. Als tv-figuur of zanger komt hij niet meer aan de bak, terwijl er roddels de ronde doen als zou Sergio gaan scheiden en hij zijn huis moet verkopen omwille van geldproblemen. "Sommige mensen hebben me zo kwaad gemaakt, dat ik vrees dat ik stommiteiten ga doen", zegt Sergio in de krant 'Het Laatste Nieuws'. "Ik kan niet meer tegen dat onrecht. Voor mij hoeft het niet meer."
Zijn vrouw Sofie, zoon Gill (18) en dochter Steffi (12) hebben door dat Sergio het moeilijk heeft. "Omdat ze weten dat ik onvoorspelbaar ben. Met mijn auto tegen een boom knallen? Ik zou dat durven, ja. Maar ik zou het laf vinden, omdat ik mijn gezin dan achterlaat. Voor de daad zou ik wel eerst een pak anderen mee de dood in sleuren. 'Sergio the serial killer', wees gerust."
Sergio overweegt België de rug toe te keren en met zijn gezin naar Benidorm te trekken. "Al die stress hier, mijn gezondheid lijdt eronder. Het is dat of domme dingen doen. Ik voel me daar goed tussen de oude mensen, in die mooie streek. Ik zie het niet als een vlucht. Ik wil gewoon dat thuisgevoel terug, kunnen leven als iedereen. Weg van de roddels en geruchten. Er is echt te veel gebeurd de laatste jaren."
Pretentie en vergoedingen hebben ze genoeg, de drie managers van de NMBS. Iedereen weet ondertussen waarom er net drie managers zijn en niet één. Inderdaad, één manager per politieke zuil; Eén voor de socialisten, één voor de liberalen en één voor de tsjeven. Net daarom dat de politieke partijen niet graag een onderzoekscommissie aanstellen. Immers, er zou altijd wel één van hun mannetjes niet goed kunnen uitkomen. Vroeger deed men het met één manager, zoals Etienne Schouppe. Hij deed het wellicht niet slechter dan de huidige peperdure bende van drie. Maar Schouppe, een kozijn van Jean-Luc Dehaene, moest gaan en kreeg daarvoor 2 miljoen euro ontslagvergoeding! Nu, voor 2 miljoen euro mag men mij morgen direct ontslagen. Het is natuurlijk weeral geld van ons waarmee de heren politici gooien. En op het einde van de rit zit men met een begrotingstekort...
Het toeval wil dat ik één van de managers nog onlangs heb ontmoet. Zulke arrogantie zeg! Hij verlangde dat ik voor hem sprong, hetgeen ik ook deed. Maar omdat ik afwezig was enkele dagen later -ik was gaan skiën-, maakte hij zich boos tegen mijn secretaresse. Net zoals bij de meeste overheidsbedrijven, dient er ook bij de NMBS met de grove brostel worden doorheen gegaan.
Gisterenavond woonde ik een lezing bij van Norbert De Batselier over de Staatsfinanciën. Norbert is eveneens het schoolvoorbeeld van een politieke benoeming of dacht U misschien dat zijn kennis doorslaggevend was voor zijn benoeming tot directeur bij de Nationale Bank. Nu De Batselier vertelde iets interessants. Hij zei dat deze crisis misschien als positief punt zou kunnen hebben dat het leidt tot verandering, structurele maatregelen, initiatieven e.d. En dat is juist. We moeten deze economische crisis aangrijpen om onze maatschappij grondig aan te passen aan de 21e eeuw. Logge structuren met een politiek benoemd management als de NMBS zijn uit den boze. Men moet durven de overheidsbedrijven om te vormen tot moderne ondernemingen met een totaal ander personeelsbeleid dan in de overheid.
NMBS-top: "Nooit bespaard op investeringen in veiligheid"
De NMBS-top heeft in de Kamercommissie Infrastructuur benadrukt dat de spoorwegen nooit hebben bespaard op veiligheidsinvesteringen. De NMBS en Infrabel hebben de voorbije jaren ook goed samengewerkt om het automatisch remsysteem voor treinen in te voeren. Op verschillende momenten werd de invoering ervan versneld, luidde het.
Eén week na het dodelijke ongeval buigt de bevoegde Kamercommissie zich maandag over de treinramp in Buizingen. Bij het begin van de zitting hield de commissie een ogenblik stilte ter nagedachtenis van de 18 slachtoffers en hun families. Ook de drie ceo's van de spoorwegen drukten nogmaals hun medeleven uit.
Noodplannen goed gewerkt Tijdens een uitgebreide uiteenzetting beklemtoonden Jannie Haek (NMBS Groep), Marc Descheemaeker (NMBS) en Luc Lallemand (Infrabel) dat de noodplannen en de hulpverlening vorige maandag goed hebben gewerkt. Zij verzekerden ook dat de slachtoffers zo snel als mogelijk zullen worden vergoed voor de geleden schade. Vorige vrijdag ontvingen de betrokkenen in dat verband al de eerste documenten.
De NMBS-top bevestigde de cijfers over de uitrusting van de treinen en het infrastructuurnetwerk met het systeem dat ervoor moet zorgen dat treinen automatisch stoppen wanneer er een rood signaal wordt genegeerd. Het netwerk is ongeveer voor een vijfde gedekt. Voor de treinen is dat minder het geval: slechts 7 procent beschikt over een dergelijk systeem.
De drie ceo's wezen er wel op dat Infrabel en NMBS altijd goed hebben samengewerkt bij de invoering van het systeem en dat de procedure op verschillende momenten werd versneld. Haek benadrukte tevens dat nooit is bespaard op veiligheidsinvesteringen
Het is niets nieuws: het slecht werken van de politiediensten. Het probleem is dat de instellingen zo verrot zijn dat men structurele ingrepen dient te doen. En er is geen minister noch politieke partij die daarvoor de moed heeft. Er zijn teveel heilige koeien mee gemoeid. Nu, kan men de politietop en de parketten rustig politiek benoemen. Dat de bevolking daarmee een "gekleurd" gerechterlijk apparaat krijgt zal de heren politici in Brussel worst wezen, dat er hier en daar eens een onschuldig slachtoffer valt, neemt men er graag bij. Neen, men wilt natuurlijk geen tweede Dutrouxcommissie die zou duidelijk maken dat er in essentie niet teveel is veranderd op meer dan 10 jaar tijd. Want zeg nu eens eerlijk, wat heeft de politiehervorming verwezenlijkt. Ik ken wel wat oud-rijkswachters die de politiehervorming hebben meegemaakt. Het ging hoofdzakelijk over geld en titels. Iedereen werd naar boven toe gepromoveerd. Een simpele agent van weleer draagt nu de titel van inspecteur en heeft een vergoeding die vergelijkbaar is met die van een licentiaat in het hoger onderwijs. Is dat normaal? Natuurlijk niet. Maar de verantwoordelijke politici vonden het plezant om Sinterklaas te spelen. Maar wel met ons geld. Ach, het is zo leuk om het geld van anderen uit te delen...En wat het meest belangrijk is: Heeft het allemaal iets opgebracht? Helaas niet dus. Dubbel pech voor de bevolking, geld kwijt en de miserie blijft gewoon voort duren. U zal maar het slachtoffer zijn van een overval of oplichtingszaak. Als je geluk hebt, hoor je er ooit iets van. Maar koester niet teveel illusies. Onze politiediensten en het gerecht zijn zeer goed om Jan Modaal te pesten. België blinkt uit in het vervolgen van verkeersmisdrijven, alsof we daar het meest van wakker liggen. Onbemande camera's, controles als het maar geld opbrengt zou men kunnen denken. Maar of Uw dochter veilig naar huis kan fietsen na een avondje stappen dat is natuurlijk teveel gevraagd. Verkeersveiligheid, ja dat is gemakkelijk en plezant, maar de echte misdaad bestrijden dat vergt onuitputtelijke inzet en samenwerking. En we gaan ons toch niet moemaken zeker? Figuren als "Witse" bestaan amper bij onze recherche. Ik was ooit een grote oplichtingszaak op het spoor. Een gangster lokte mij naar Hotel Carnapolski te Amsterdam. Hij stelde mij een typische zwart geld transactie voor. Terug in België bezorgde ik de gegevens (GSM, naam etc) aan de Belgische recherche. Denkt U dat er ooit iets is tegen ondernomen? Tuurlijk niet! Ja, de politiediensten werken goed, me dunkt...
Politierapport uit 2008 wees Janssen al aan als moordenaar Annick Van Uytsel
Janssen krijgt nog elke maand 2.000 euro loon
Er is wel degelijk een zware fout gebeurd in het onderzoek naar de moord op Annick Van Uytsel. Een officieel rapport van een lokale rechercheur van de politie van Herk-De Stad duidde in 2007 seriemoordenaar Ronald Janssen al aan als de dader van die moord. Het rapport werd overgemaakt aan de speurders in Leuven. Die hadden alles in handen om Janssen op te pakken, maar het rapport werd genegeerd en de leraar uit Loksbergen kon bijna twee jaar later ook Shana en Kevin vermoorden. Diezelfde moordenaar krijgt overigens nog altijd zijn loon van leraar uitbetaald. Dat meldt Het Laatste Nieuws
In zijn rapport meldt de rechercheur uit Herk dat hij Janssen gezien heeft op een fuif in Diest. Hij was er in het gezelschap van jonge meisjes en gedroeg zich verdacht. De speurder kende Ronald Janssen, want in 2006 had hij zelf de klacht over pervers seksueel partnergeweld tegen hem onderzocht.
Gsm-mast Bovendien legde de man ook een direct verband tussen Janssen en de moord op Van Uytsel door aan te geven dat Janssen vlakbij de mast woonde waar het laatste signaal van de gsm van het slachtoffer was opgevangen. De vraag is waarom de speurders in Leuven het rapport genegeerd hebben. Ze ontkennen het bestaan ervan niet, maar verdedigen zich door te stellen dat het niet of tenminste niet helemaal of niet op tijd tot bij hen is geraakt.
Elke maand 2.000 euro Ronald Janssen krijgt overigens nog steeds zijn loon als leraar elke maand uitbetaald. De Sint-Martinusschool in Herk-de-Stad moet de meervoudige moordenaar en verkrachter elke maand 2.000 euro. Janssen is preventief geschorst als leraar, maar hij krijgt zijn loon zolang de procedure tot afzetting niet rond is. Opmerkelijk is dat de Sint-Martinusschool volgens de wet zelf een dossier moet samenstellen om die zware tuchtstraf te verantwoorden. Bovendien kan Janssen nog beroep aantekenen tegen een afzetting.
Pascal Smet Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet zit verveeld met de zaak en wil onderzoeken of hij een aparte clausule kan toevoegen aan het decreet over de rechtspositie van onderwijspersoneel bij de overheid. Die moet mogelijk maken dat scholen in extreme gevallen, zoals het geval van Ronald Janssen, leerkrachten om hoogdringende redenen kunnen ontslaan.
Notaris Janssens, Gina Heirman en Katrien Van Nuffel
Veroordeelde juriste werkt bij veroordeelde notaris
SINT-LIEVENS-HOUTEM - Een notoire oplichtster is nog altijd aan het werk bij een notaris, die zelf ook ver van onbesproken is. De gedupeerden konden hun oren niet geloven tijdens het proces in beroep: 'Hoe kan je daar nu nog in alle vertrouwen geld afgeven?'
Op het proces voor het hof van beroep in Gent maandag tegen de oplichtsters Gina Heirman (54) en Katrien Van Nuffel (31), dochter van de eerste, verkeerden de gedupeerden in alle staten. Tientallen burgers verloren have en goed omdat ze in de val waren getrapt die Gina Heirman met onverbiddellijke sluwheid had opgesteld.
De vrouw, die zich uitgaf voor het nichtje van textielbaron Jan De Clerck, slaagde erin jarenlang geldsommen af te troggelen van goedgelovige zielen en eenzame dames. Ze wurmde zich op een geraffineerd charmante wijze binnen in het leven van haar toekomstige prooien en gaf de indruk dat ze toegang had tot de hoogste kringen.
De ziekelijke mythomane, die in de late jaren negentig een tijdlang werd geïnterneerd, schrok daarbij niet terug om zich te laten voorrijden door haar zogenaamde privéchauffeur of geanimeerde gsm-gesprekken te voeren met mensen als Herman De Croo of Martine De Clerck. Geen mens die kon merken dat er niemand aan de andere kant van de lijn was. Zelfs tot in de gevangenis toe slaagde ze erin een moreel consulente geld te ontfutselen.
Niet te verwonderen dat het Openbaar Ministerie Gina Heirman 'een pathologische leugenaarster' noemde die met 'ongekende schaamteloosheid' haar slachtoffers uitzoog.
Gevlucht naar Spanje
Heirman, die in de jaren tachtig als filiaalhoudster van een ASLK-filiaal in Oudegem voor verduistering werd vervolgd, werd in eerste aanleg door een rechtbank in Brugge veroordeeld tot zeven jaar celstraf. Maar ze ontsprong de dans door tijdens een penitentiair verlof in voorhechtenis naar Spanje te vluchten. Pas vorige maand werd ze weer gearresteerd. Maandag weigerde ze uit haar cel te komen voor het proces in beroep.
Haar dochter Katrien Van Nuffel wordt door het Openbaar Ministerie beschouwd als mededaderes. Sommige slachtoffers bestempelen haar zelfs als het échte brein achter de schaamteloze oplichterspraktijken. In eerste aanleg werd ze veroordeeld tot 37 maanden cel en de ontzetting uit haar burgerrechten voor vijf jaar.
Niettemin werkt ze al enkele jaren als kandidaat-notaris in het kantoor van notaris Eduard Janssens op de Markt van Sint-Lievens-Houtem. Volgens de website zijn haar specialisaties successies, vennootschappen, familierecht en nalatenschapsplanning.
'Achter de wijven lopen'
Toen dat duidelijk werd tijdens het proces in beroep, werd het de meeste gedupeerden te veel: 'Hoe is het in godsnaam mogelijk dat Katrien Van Nuffel, die ons voor tienduizenden euro's heeft opgelicht samen met haar moeder, nog altijd kan blijven werken in het kantoor van een notaris? Hoe kan je daar nu nog in alle vertrouwen geld afgeven?'
Notaris Ward Janssens (48) zelf is ook niet bepaald onbesproken. De man staat in het Oost-Vlaamse plattelandsdorp bekend als een kleurrijke figuur en een mecenas van muziekgroepjes. Hij is gek op vrouwelijk schoon en blitse Ferrari's - in zijn kantoor hangt een certificaat dat hij meer dan 400 km per uur reed op een circuit. De man werd ooit door Paul Jambers geïnterviewd over zijn liefdesleven. Hij liet in zijn tuin een middeleeuwse liefdestoren met romantisch ogende kantelen optrekken om geliefden te ontvangen. Op de jongste jaarmarkt in het dorp vulde hij het waarschuwingsbordje 'verboden achter de paarden te lopen' aan met de boodschap 'achter de wijven lopen mag wel'.
Minder olijk is dat notaris Janssens eind 2007 veroordeeld werd tot een half jaar cel met uitstel wegens valsheid in geschrifte, een straf die in beroep werd bevestigd.
Op verzoek van een inwoner uit Denderleeuw was notaris Janssens in 2003 naar diens peetvader in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis van Aalst getrokken om daar het testament van de stervende en wilsonbekwame man te veranderen, zodat zijn cliënt de hele erfenis kreeg.
'Betrouwbaarheid is het keurmerk van ons beroep', reageert een woordvoerder van de Federatie van Notarissen. 'Wie daar misbruik van maakt, hoort niet thuis bij ons.' De Oost-Vlaamse Kamer van Notarissen heeft dan ook gevraagd om de man de zwaarste tuchtsanctie te geven: ontzetting uit het ambt. Vandaag volgt de uitspraak.
'Als hij zijn beroep niet langer mag uitoefenen, wordt zijn kantoor vacant gesteld', aldus de Federatie van Notarissen. 'Een bedrijfsrevisor legt op basis van de bedrijfsresultaten een overnamesom vast die minstens 200.000 euro bedraagt en aardig kan oplopen. Uit de reeks van kandidaat-notarissen kiest de Oost-Vlaamse Kamer dan iemand om het notariaat voort te zetten.'
Uiteengespatte droom
Ondertussen hangt ook zijn rechterhand Katrien Van Nuffel een nieuwe veroordeling boven het hoofd. Gisteren kwam ze gewoon werken. Notaris Fernand Nève, die sinds een maand de geschorste Ward Janssens vervangt, zodat het kantoor kan blijven draaien, wacht het arrest van het hof van beroep af alvorens in te grijpen. 'Bij een nieuwe veroordeling kan die mevrouw hier niet langer blijven werken', zegt hij.
Op 1 maart velt het hof van beroep zijn arrest. Als het tegenvalt voor Katrien Van Nuffel, betekent dat wellicht het definitieve einde van de droom van haar overleden grootvader, ooit schepen voor de PVV in Oudegem en zijn leven lang notarisklerk. De man hoopte dat zijn dochter Gina zijn droom om notaris te worden ooit in zijn plaats zou realiseren. Door haar ziekelijke fantasie trok ze echter een dikke streep door dat plan.
Zijn kleindochter haalde wel het diploma van notarieel juriste. Maar het ziet ernaar uit dat misplaatste loyauteit aan haar moeder en schaamteloze geldzucht de droom helemaal uit elkaar zal doen spatten.
Enkele maanden geleden ben ik gaan eten met Boudewijn Bouckaert. Wat mij toen opviel was het feit dat professor Bouckaert toen reeds met een zekere heimwee terugkeek naar de open VLD. Hij hoopte vurig op een verkiezing van Alexander Decroo en gaf de indruk meer open VLD-er te zijn dan LDD-er. Hij ergerde zich -misschien wel terecht- aan de soms overdreven agressieve stijl van Jean-Marie Dedecker.
Ondertussen blijkt LDD toch een beetje op haar terugweg. Inderdaad, Jean-Marie Dedecker heeft een slechte beurt gemaakt met zijn privé-dedective op Karel De Gucht. De mensen vergeten dat Karel De Gucht een zeer duistere figuur is met veel geheimen en ergeren zich eerder aan het feit dat iemand een privé-dedective zet op één van zijn politieke tegenstrevers. Ook het verhaal dat Jean-Marie Dedecker publiekelijk met zijn vrouw gevochten zou hebben is een zeer zwarte bladzijde voor de figuur van Dedecker. Wellicht is Jean-Marie Dedecker echt recht voor de raap, zoals vele Oostendenaars en West-Vlamingen, maar in de politiek verlangt de bevolking toch een zeker nuance, een zekere diplomatie. Het is wel eens plezant om een vloekende Van Rossem of ongezouten Dedecker bezig te zien, maar die mensen missen toch heel inhoud voor echte staatslui te worden. Zij worden als het ware een karikatuur van zichzelf en marginaliseren zichzelf politiek door hun gedrag. Een intelligente figuur als een Boudewijn Bouckaert ziet dat ook in.
Maar los van de stijl valt er inhoudelijk natuurlijk wel wat te zeggen over het feit dat de liberale flank hopeloos verdeeld is. We hebben lokale scheurlijsten, we hebben het LDD en dan de open VLD. De partijnaam "open" VLD is bijna cynisch, want er lijkt zich het voorbije decennia een heuse diaspora te hebben afgespeeld. Ik ken VLD-ers die naar het Liberaal Appel van wijlen Ward Beysen zijn gevlucht, anderen kozen voor Vlaams Belang en de laatste jaren werd het NVA steeds interessanter. Het fundamenteel probleem van de VLD was het feit dat een bende van een vijftal partijbonzen -zoals "de bende van vijf" in China- ongeveer alles besliste in een partij die zich uitgaf voor democratisch en liberaal. Wie waren de bendeleden. Natuurlijk de eeuwige Guy Verhofstadt en zijn politieke tweelingsbroer Patrick Dewael, hun loopjongen Bartje Somers en natuurlijk de logeman van Karel De Gucht. Onder deze partijtop bengelden steeds een paar Verhofstadtboys (of ook wel Dewaelboys) en een paar -bijna lettelijk- politieke hoeren. Iedereen die de VLD kent, weet wel over welke individuen ik het heb.
Je zou maar een ambitieus ideologisch individu zijn in zulke partij. Voor je het wist stond je buiten op de Melsenstraat. Als de leiders spraken, moest iedereen zijn mond houden. Zelfs als men een linkse koers begon te varen. Voor bepaalde politieke bitchen was dit geen enkel probleem. Zij betekenden voor de partij niets meer dan een excuustruus voor het minimumquotum van vrouwen en voor enkele partijbonzen een aangenaam vermaak in de saaie Wetstraat. En de vrouwen waren opgezet met hun titel van Volksvertegenwoordiger en hun mooie vergoeding. Spijtig genoeg hebben de vrouwen in de open VLD niet veel te zeggen. Ze moeten mooi zijn en volgzaam, maar dat ze aub hun mond niet open doen.
Guy Verhofstadt geraakte meer en meer links georienteerd onder invloed van een aantal figuren van het type Hugo Claus. Op een bepaald ogenblik duwde hij het migrantenstemrecht door de strot van de VLD-militant. Dat werd natuurlijk een aantal consequente VLD-ers zoals Ward Beysen teveel. Maar zelfs de heimelijke Karel De Gucht ageerde ertegen, hetgeen leidde tot een historische clash tussen Verhofstadt en zijn generatiegenoot De Gucht.
Ondertussen waait er een (beetje) een nieuwe wind in de open VLD met Alexander Decroo. Ik stel mij echter veel vragen of Decroo wel zal overeind blijven. Immers Decroo heeft de bende van vijf tegen zich. En die bende heeft wel al meer mensen (politiek) gekraakt. Maar het valt op dat Boudewijn Bouckaert het sprankeltje hoop aangrijpt om een brug te bouwen tussen LDD en de open VLD. Of is het plat opportunisme van de oude professor? Want 100% zeker is men in de politiek nooit.
di 16/02/2010 - 16:47Vlaams Parlementslid Boudewijn Bouckaert sluit een terugkeer naar Open VLD niet uit. Nu zit Bouckaert nog bij Lijst Dedecker, maar die partij is volgens de Gentse professor "haar drive kwijt". Dat zegt hij in een interview met het weekblad Knack.
Bouckaert was een supporter van het eerste uur van Jean-Marie Dedecker. Beide politici kennen elkaar van bij Open VLD en deelden de mening dat de partij zijn liberale roots had verloochend. De Oost-Vlaming volgde Dedecker drie jaar geleden naar Lijst Dedecker. Als professor in de rechten aan de Universiteit van Gent moest Bouckaert het inhoudelijke profiel van LDD versterken. Vorig jaar werd hij verkozen voor het Vlaams Parlement.
Maar de liefde voor LDD is duidelijk bekoeld, zo staat te lezen in het weekblad Knack. De partij van Dedecker doet het niet goed in de peilingen en dat is volgens Bouckaert geen toeval. "Peilingen zijn natuurlijk wat ze zijn, maar ik voel aan dat die tendens klopt. We zijn onze drive kwijt."
Onlangs kondigde LDD aan dat de partijnaam veranderd zal worden. Volgens Bouckaert "de enige optie". Volgende maand zijn er voorzittersverkiezingen bij LDD, waarna Dedecker waarschijnlijk met vlag en wimpel aan een tweede termijn kan beginnen. "Maar wel voor de laatste keer", laat Bouckaert verstaan. De politicus gelooft nog altijd in een toekomst van de partij, maar voor hem staat één doel centraal: "Ik wil streven naar een erg zelfstandig en liberaal Vlaanderen met een minimum aan overheid en regelneverij".
Terug naar Open VLD-stal?
Bouckaert sluit helemaal niet uit dat hij naar Open VLD terugkeert. "De verkiezing van Alexander De Croo tot partijvoorzitter heb ik met vreugde begroet. Het water tussen ons is veel minder diep dan sommigen denken. Een terugkeer sluit ik dus helemaal niet uit".
"Ik ben meer dan twintig jaar lang lid geweest van die partij. Ik heb er vijanden gemaakt, maar ik heb er ook nog altijd veel vrienden. Natuurlijk praat ik met hen over de toekomst van het liberalisme in Vlaanderen. Maar we beseffen allemaal dat een liberale hergroepering uitgesloten is vóór de federale verkiezingen van volgend jaar", aldus Bouckaert.
De denktank van Lijst Dedecker -Cassandra- gaat samen met de andere blauwe denktanken Nova Civitas en WorkForAll op in een brede, Vlaamse, liberale denktank met als naam "LIBERA!". De initiatiefnemers willen naar eigen zeggen zo de "versplintering van het liberale gedachtegoed in Vlaanderen tegengaan.
Boudewijn Bouckaert was zowel voorzitter van Cassandra als Nova Civitas.
Het is triestig hoe men in de politiek mensen afmaakt. Ik ben geen socialist, verre van, maar ik heb toch enige sympathie voor de intellectueel Frank Vandenbroucke die door de eigen partijtop wordt afgemaakt. Naar het schijnt was Frank Vandenbroucke te eigenwijs, te belerend voor de partijtop en moest daarom worden afgemaakt. Voor Caroline Gennez is dit haar eerste publieke karaktermoord. Zeer sympathiek is de "bitch" Gennez er zeker niet door geworden. De SPA is er overigens onder Gennez niet op vooruit gegaan. Vroeger waren bepaalde linkse intellectuelen à la Norbert De Batselier zeer welkom in de partij, nu wordt de SPA meer en meer terug een partij van tafelspringers, of moet ik zeggen tafelspringsters, alsof die meer succes zullen boeken bij de brede lagen van de bevolking. Ik zie de partij meer en meer wegdeemsteren en natuurlijk zal de kop van Gennez rollen na de volgende verkiezingen. Eigenlijk is het zonde dat de partij in deze economische crisis geen beroep doet op haar intellectueel potentieel, maar kiest voor platte stemmingmakerij met een aantal goedkope figuren in haar midden.
Met een ruim dertig bladzijden tellende analyse waarin hij de toekomst van onze welvaartsstaat tegen het licht houdt, zette Frank Vandenbroucke zich vorige week opnieuw in het middelpunt van het politieke debat. Maar zijn eerste concrete plan vindt geen navolging. In het VRT-programma De Zevende Dag pleitte Vandenbroucke gisteren voor een prijsverhoging van de dienstencheques voor tweeverdieners. Volgens de voormalige SP.A-minister werd de prijs van de dienstencheques in de startjaren bewust erg laag gehouden om zo het zwartwerk uit te roeien. Maar dat is niet houdbaar. Het systeem kost de federale overheid immers handenvol geld - in 2008 bruto ongeveer 1 miljard euro.
Vanuit politieke hoek krijgt Vandenbroucke echter geen steun. 'Een debat over de prijs van de dienstencheques is nu niet aan de orde', klinkt het afgemeten bij federaal minister van Werk Joëlle Milquet (CDH). Integendeel, Milquet herhaalt haar voornemen om werk te maken van dienstencheques tegen een verminderde prijs voor lage inkomens, wat Vandenbroucke trouwens een slecht idee vindt. Minister Milquet denkt aan een bedrag van ongeveer 4 euro.
Ook aan Vlaamse kant zijn de reacties op de ideeën van Vandenbroucke erg terughoudend. 'Tijdens de begrotingsbesprekingen hebben we afspraken gemaakt over de prijs van de dienstencheques in 2010 en 2011', zegt Open VLD-vicepremier Guy Vanhengel. 'Pas als blijkt dat de kosten de pan uit rijzen, moeten we nadenken over een aanpassing.' Bij CD&V schiet men het voorstel niet af, maar luidt het 'dat we moeten we oppassen dat we de consumptie van de mensen nu niet gaan afremmen'.
Bij Vandenbrouckes eigen partij was men dan weer verbaasd. 'We hebben hier intern immers nooit over gepraat', weet SP.A-kamerfractieleider Bruno Tobback. 'Een debat over de prijs van de dienstencheques is misschien best valabel, maar dit voorstel lijkt me toch nogal kort door de bocht. We moeten opletten dat we de mensen niet opnieuw naar de zwarte markt drijven.'
Volgens Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige van Randstad, is er nog wel wat ruimte voor een verhoging van de prijs. Toch zou hij het veiliger vinden om eerst een einde te maken aan de fiscale aftrek van de dienstencheques. 'Dat komt financieel op hetzelfde neer, maar psychologisch ervaren mensen dat veel minder als een verhoging van de prijs.'
Roddelen kan de carrière vooruithelpen, bleek deze week uit Nederlands onderzoek. Maar het kan veel meer dan dat. Waarom zou 70 procent van onze dagelijkse communicatie er anders uit bestaan?
'Mensen kunnen zichzelf opwerken in een bedrijf en hun concurrenten uitschakelen door strategische roddels te verspreiden', zegt Aafje Brandt, die deze week promoveerde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ze onderzocht hoe we ons een beeld vormen van mensen op basis vaninformatie via anderen. Brandt bedacht dialogen waarin twee personen het vooral hebben over de competentie en sociale vaardigheden van een derde, en legde die voor aan honderden proefpersonen. Zij moesten hun indruk over die derde beschrijven.
Brandts aanpak is veel minder kunstmatig dan op het eerste gezicht lijkt. Onderzoek heeft aangetoond dat zowat de helft van onze dagelijkse communicatie gaat over mensen die niet aanwezig zijn. Dat betekent meteen ook dat de helft van onze gesprekken gecatalogeerd kunnen worden als geroddel. 'Want roddelen betekent net het uitwisselen van informatie over personen die niet aan het gesprek deelnemen', zegt Brandt. Volgens de Engelse antropoloog Robin Dunbar bestaat zelfs zeventig procent van onze conversaties uit geroddel. Maar hij neemt er ook de 'praatjes over jezelf' bij.
Hoe dan ook ontstellende cijfers. 'Het betekent dus dat een heel groot deel van onze info over anderen niet gebaseerd is op eigen ervaring of observatie', zegt Aafje Brandt. Dat geldt zeker ook op de werkvloer, waar geroddel verstrekkende gevolgen kan hebben. 'Wie in gesprekjes met collega's positieve dingen over zichzelf vertelt, maakt weinig indruk en wordt snel als vervelend en ongeloofwaardig ervaren. Maar komen dezelfde lovende woorden uit de mond van iemand anders, dan worden ze doorgaans vlot geslikt en verspreiden ze zich gestaag over de hele werkvloer.' Zorgen dat anderen je bewieroken, dat is dus de kunst. Niet meer dan logisch.
Maar wat met kwaadsprekerij? Op de doorsnee werkvloer gedijt ze beter dan positief of neutraal geroddel (genre 'X is zwanger'), omdat er concurrentie en competitie in het spel is. We verkneukelen ons erin, ongeacht wie de boodschapper is. 'Aas je op promotie, dan kan je rivalen schade toebrengen door hen in een slecht daglicht te stellen', zegt Brandt, 'zelfs als voor iedereen duidelijk is dat je er zelf belang bij hebt.' We kunnen de persoon over wie geroddeld wordt maar beter mijden, of de uitspraken nu waar zijn of niet. Ze verklaart dat evolutionair: 'we kunnen maar beter een keer te vaak dan een keer te weinig op de vlucht slaan.'
Opmerkelijk is ook dat roddels na lancering moeilijk de wereld uit geholpen kunnen worden. 'Stel: je verspreidt het gerucht dat je baas overspel pleegt. Het blijkt dat mensen wel bereid zijn om hun mening bij te stellen als iemand anders dat ontkent, maar tegelijk wordt de link tussen baas, en overspel, in onze hersenen versterkt telkens de twee woorden in één zin gebruikt worden, ook wanneer het woord niet, erbij staat. Het is alsof die ontkenning niet echt doordringt.'
Amerikaanse studies hebben ook aangetoond dat roddelsessies op de werkvloer of onder leerlingen vaak crescendo gaan. Een fragment uit een groepsgesprekje onder 15-jarigen in Indiana, over een schoolgenoot met overgewicht:
Penny: In het koor zat ze voor ons, en we zeiden de hele tijd 'Meuh'
Karen: Ja, we gingen van 'Kom hier, koe; kom hier, koe'
Bonnie: Ik weet het. Ze ís er ook één
Penny: Ze ziet eruit als een grote, vette koe
Julie: Over wie gaat het?
Bonnie: Dat meisje van het basketbalteam
Penny: Die grote, rosse koe
Julie: Oh, die. Inderdaad, een vadsige koe
Het nieuwe vlooien
Dergelijke voorbeelden zijn koren op de molen van wie geroddel vooral ziet als een manipulatieve, schadelijke daad. Zij zitten op de lijn van Robert Paine, in de jaren zestig een van de eersten die zich met het fenomeen bezighield. Uitbannen, is hun devies. Her en der worden daar intussen verwoede pogingen toe ondernomen. In bepaalde Amerikaanse scholen zijn momenteel roddelvrije uurtjes van kracht. Het Amerikaanse online drukbedrijfje PrintingForLess.com haalde onlangs de media met zijn 'no gossip-policy'. In de New York Times getuigde een werkneemster dat ze aan een paar collega's had verteld dat ze haar eerste kind verwachtte. Zes maanden later, toen haar buik boller werd, vroegen de anderen haar verbaasd of ze misschien zwanger was. En het gaat nog verder. Wie er een job krijgt, wordt gescreend op zijn communicatiestijl en krijgt op zijn bureau een naambord met een kleur: groen voor de gevoelige ziel die zacht benaderd wil worden, rood voor wie houdt van direct en duidelijk, blauw voor wie graag alle details hoort en tijd wil om ze ook te verwerken.
Vooralsnog is alles peis en vree in het drukbedrijfje. Maar PrintingForLess.com is jong, en het is nog maar de vraag of die fluwelen aanpak het houdt, want volgens velen zit roddelen ingebakken in onze natuur. In 1991 nam de Amerikaanse antropoloog Donald Brown de bezigheid op in zijn Human Universals, een lijst van universele menselijke kenmerken en gedragingen. 'Roddelen komt overal voor, ook in de nog bestaande jager-verzamelaarculturen', zegt communicatiewetenschapper Charlotte De Backer, die enkele jaren geleden een doctoraat maakte over roddelen. Ze verwijst naar Robin Dunbar, een van de grootste autoriteiten ter zake. Hij omschrijft geroddel als een alternatief voor het vlooien bij bijvoorbeeld apen. Die leven met hooguit vijftig soortgenoten samen. Elkaar vlooien zou een voldoende efficiënte manier van communiceren zijn. Mensen leven in groepen van zowat 150 en hebben communicatievormen nodig waarbij meerdere groepsleden tegelijk betrokken kunnen worden. Vandaar de taal. Onderzoek heeft uitgewezen dat we het best communiceren in groepjes van vier. En binnen die groepjes regeert de roddel.
Volgens Max Gluckman, een tijdgenoot van pionier Robert Paine, is dat geroddel niet in de eerste plaats een schadelijke, maar een groepsbindende kracht, een sociale lijm. Een manier om coalities te smeden en je eigen positie veilig te stellen ook. Iets wat spontaan groeit. 'Roddelen komt op gang wanneer een kind een onderscheid leert te maken tussen ik, en de anderen,. Vandaar dat in kleuterklasjes, waar kinderen nog in hun eigen wereld leven, weinig wordt geroddeld. Dat verandert vanaf de lagere school.
Alleen vrouwen?
Zo bekeken kan roddelen vier functies hebben, zegt Charlotte De Backer. 'Negatieve roddels kunnen alarmerend werken, iets waar ook Aafje Brandt op wijst. Dunbar vergelijkt ze met de alarmkreten die dieren gebruiken om mekaar op gevaar te wijzen. We moeten er dan uiteraard wel van uitgaan dat die roddels op waarheid berusten.' Ze kunnen ook een entertainmentwaarde hebben. 'Roddels over celebrities, bijvoorbeeld,' zegt De Backer. 'Vaak kan erom gelachen worden. Daarbij komen endorfines vrij, die ons welbevinden bevorderen.' Roddelen kan ook puur informatief zijn: 'Als je een nieuwe job hebt, zal je vaak veel sneller alle praktische info krijgen via het roddelcircuit dan wanneer je alles uitzoekt via de officiële kanalen.' En ja, roddels worden ook gebruikt om te manipuleren, in twee richtingen. 'Positief, bijvoorbeeld als een familielid een prijs in de wacht heeft gesleept. Dan vertellen we dat verhaal graag omdat we onszelf kunnen presenteren als een soort bondgenoot', aldus De Backer. Een beetje mee baden in het zonlicht dus. Of negatief, zoals in het onderzoek van Aafje Brandt, waarbij je je concurrenten in een slecht daglicht stelt voor persoonlijk gewin. 'Intentioneel manipulatief gedrag', noemt De Backer dat. Vooral vrouwen bezondigen zich eraan. Brandt constateerde dat het behoorlijk wat effect kan hebben, maar panikeren moeten we nu ook weer niet doen. 'Het roddelcircuit is heel sterk zelfregulerend', weet De Backer. 'Excessen worden afgestraft.' Wie aan de lopende band loze geruchten verspreidt, wordt na verloop van tijd uit het circuit gebannen. Een vorm van natuurlijke selectie, zeg maar.
Het lijkt erop dat vooral vrouwen dat risico lopen. 'Zij doen vaker aan negatieve manipulatie', zegt De Backer. En aangezien kwaadsprekerij sneller opvalt, hebben vrouwen ook de reputatie veel meer te roddelen dan mannen. Een vertekening van de werkelijkheid. Vrouwen doen het wel iets vaker dan mannen, maar het verschil zit veel minder in de frequentie dan in de onderwerpen. 'Vrouwen roddelen vooral over anderen: acteurs en actrices, kennissen, vrienden en familieleden. Mannen praten veel vaker over zichzelf. Competitie en prestatiedrang spelen daarin mee. Ze roddelen wel vaker over collega's dan vrouwen. De acteurs en actrices zijn bij hen sportfiguren.' Eén iets hebben beide seksen wel gemeen: ze hebben het allebei graag over het uiterlijk van vrouwen. De woordkeuze zal allicht wel verschillen.
