Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
23-02-2010
Slang in eten
Mams vindt slangenkop tussen de bevroren groentjes
Een hoge score voor Ernestine Jamison in de categorie: "Wat voor iets wansmakelijks zit er nu weer tussen mijn eten?". De Amerkaanse uit Houston in Texas stuitte tijdens het koken namelijk op een slangenkop tussen haar bevroren boontjes van Pictsweet.
De moeder van vier dacht eerst dat het een steen betrof. "Het ding was hard, lijk een steen." Maar het bleek bij nader inzien om een kop-zonder-romp van een slang te gaan. "Toen ik doorhad dat het een slangenkop was, smeet ik die weg, riep mijn kinderen bij mij en zei hen dat ik een slangenkop tussen de groene boontjes had gevonden. Iedereen reageerde met de woorden: 'Oh nee, een slangenkop tussen de groene boontjes!'" Dat was niet gelogen.
De 15-jarige dochter Sarah hield haar eigen hoofd ook koel en greep haar camera om beelden te schieten van het unieke voorval. "Ik zag grote ogen, een open mond met de tong eruit. Klaar om aan te vallen, zo leek het wel", zei de tiener aan Fox26.
"Ik moet geen schadevergoeding" Mevrouw Jamison belde naar de firma Pictsweet die haar prompt een vergoeding van 110 euro aanbood. Maar geld was niet wat mams wou, en ze weigerde.
Pictsweet liet haar dan weten dat zij niet verantwoordelijk waren voor het incident. Het bedrijf zei ook dat het niet om een slangen- maar om een kikkerkop ging. "Het blijft walgelijk, of het nu een slang of een kikker is", zei Jamison daarop.
Mama heeft het nu moeilijker dan ooit om haar kroost bonen te laten eten. "Groenten, ahum, ik kan er niet meer op dezelfde manier naar kijken", zei Mariam, de dochter van 17. "Ik was er al niet dol op, maar nu kan ik zelfs niet meer in de buurt van groenten komen." Eten wat de pot schaft?
Vroeger was Sergio de vrolijkheid zelve, tegenwoordig heeft de Brabander het een pak moeilijker. Als tv-figuur of zanger komt hij niet meer aan de bak, terwijl er roddels de ronde doen als zou Sergio gaan scheiden en hij zijn huis moet verkopen omwille van geldproblemen. "Sommige mensen hebben me zo kwaad gemaakt, dat ik vrees dat ik stommiteiten ga doen", zegt Sergio in de krant 'Het Laatste Nieuws'. "Ik kan niet meer tegen dat onrecht. Voor mij hoeft het niet meer."
Zijn vrouw Sofie, zoon Gill (18) en dochter Steffi (12) hebben door dat Sergio het moeilijk heeft. "Omdat ze weten dat ik onvoorspelbaar ben. Met mijn auto tegen een boom knallen? Ik zou dat durven, ja. Maar ik zou het laf vinden, omdat ik mijn gezin dan achterlaat. Voor de daad zou ik wel eerst een pak anderen mee de dood in sleuren. 'Sergio the serial killer', wees gerust."
Sergio overweegt België de rug toe te keren en met zijn gezin naar Benidorm te trekken. "Al die stress hier, mijn gezondheid lijdt eronder. Het is dat of domme dingen doen. Ik voel me daar goed tussen de oude mensen, in die mooie streek. Ik zie het niet als een vlucht. Ik wil gewoon dat thuisgevoel terug, kunnen leven als iedereen. Weg van de roddels en geruchten. Er is echt te veel gebeurd de laatste jaren."
Pretentie en vergoedingen hebben ze genoeg, de drie managers van de NMBS. Iedereen weet ondertussen waarom er net drie managers zijn en niet één. Inderdaad, één manager per politieke zuil; Eén voor de socialisten, één voor de liberalen en één voor de tsjeven. Net daarom dat de politieke partijen niet graag een onderzoekscommissie aanstellen. Immers, er zou altijd wel één van hun mannetjes niet goed kunnen uitkomen. Vroeger deed men het met één manager, zoals Etienne Schouppe. Hij deed het wellicht niet slechter dan de huidige peperdure bende van drie. Maar Schouppe, een kozijn van Jean-Luc Dehaene, moest gaan en kreeg daarvoor 2 miljoen euro ontslagvergoeding! Nu, voor 2 miljoen euro mag men mij morgen direct ontslagen. Het is natuurlijk weeral geld van ons waarmee de heren politici gooien. En op het einde van de rit zit men met een begrotingstekort...
Het toeval wil dat ik één van de managers nog onlangs heb ontmoet. Zulke arrogantie zeg! Hij verlangde dat ik voor hem sprong, hetgeen ik ook deed. Maar omdat ik afwezig was enkele dagen later -ik was gaan skiën-, maakte hij zich boos tegen mijn secretaresse. Net zoals bij de meeste overheidsbedrijven, dient er ook bij de NMBS met de grove brostel worden doorheen gegaan.
Gisterenavond woonde ik een lezing bij van Norbert De Batselier over de Staatsfinanciën. Norbert is eveneens het schoolvoorbeeld van een politieke benoeming of dacht U misschien dat zijn kennis doorslaggevend was voor zijn benoeming tot directeur bij de Nationale Bank. Nu De Batselier vertelde iets interessants. Hij zei dat deze crisis misschien als positief punt zou kunnen hebben dat het leidt tot verandering, structurele maatregelen, initiatieven e.d. En dat is juist. We moeten deze economische crisis aangrijpen om onze maatschappij grondig aan te passen aan de 21e eeuw. Logge structuren met een politiek benoemd management als de NMBS zijn uit den boze. Men moet durven de overheidsbedrijven om te vormen tot moderne ondernemingen met een totaal ander personeelsbeleid dan in de overheid.
NMBS-top: "Nooit bespaard op investeringen in veiligheid"
De NMBS-top heeft in de Kamercommissie Infrastructuur benadrukt dat de spoorwegen nooit hebben bespaard op veiligheidsinvesteringen. De NMBS en Infrabel hebben de voorbije jaren ook goed samengewerkt om het automatisch remsysteem voor treinen in te voeren. Op verschillende momenten werd de invoering ervan versneld, luidde het.
Eén week na het dodelijke ongeval buigt de bevoegde Kamercommissie zich maandag over de treinramp in Buizingen. Bij het begin van de zitting hield de commissie een ogenblik stilte ter nagedachtenis van de 18 slachtoffers en hun families. Ook de drie ceo's van de spoorwegen drukten nogmaals hun medeleven uit.
Noodplannen goed gewerkt Tijdens een uitgebreide uiteenzetting beklemtoonden Jannie Haek (NMBS Groep), Marc Descheemaeker (NMBS) en Luc Lallemand (Infrabel) dat de noodplannen en de hulpverlening vorige maandag goed hebben gewerkt. Zij verzekerden ook dat de slachtoffers zo snel als mogelijk zullen worden vergoed voor de geleden schade. Vorige vrijdag ontvingen de betrokkenen in dat verband al de eerste documenten.
De NMBS-top bevestigde de cijfers over de uitrusting van de treinen en het infrastructuurnetwerk met het systeem dat ervoor moet zorgen dat treinen automatisch stoppen wanneer er een rood signaal wordt genegeerd. Het netwerk is ongeveer voor een vijfde gedekt. Voor de treinen is dat minder het geval: slechts 7 procent beschikt over een dergelijk systeem.
De drie ceo's wezen er wel op dat Infrabel en NMBS altijd goed hebben samengewerkt bij de invoering van het systeem en dat de procedure op verschillende momenten werd versneld. Haek benadrukte tevens dat nooit is bespaard op veiligheidsinvesteringen
Het is niets nieuws: het slecht werken van de politiediensten. Het probleem is dat de instellingen zo verrot zijn dat men structurele ingrepen dient te doen. En er is geen minister noch politieke partij die daarvoor de moed heeft. Er zijn teveel heilige koeien mee gemoeid. Nu, kan men de politietop en de parketten rustig politiek benoemen. Dat de bevolking daarmee een "gekleurd" gerechterlijk apparaat krijgt zal de heren politici in Brussel worst wezen, dat er hier en daar eens een onschuldig slachtoffer valt, neemt men er graag bij. Neen, men wilt natuurlijk geen tweede Dutrouxcommissie die zou duidelijk maken dat er in essentie niet teveel is veranderd op meer dan 10 jaar tijd. Want zeg nu eens eerlijk, wat heeft de politiehervorming verwezenlijkt. Ik ken wel wat oud-rijkswachters die de politiehervorming hebben meegemaakt. Het ging hoofdzakelijk over geld en titels. Iedereen werd naar boven toe gepromoveerd. Een simpele agent van weleer draagt nu de titel van inspecteur en heeft een vergoeding die vergelijkbaar is met die van een licentiaat in het hoger onderwijs. Is dat normaal? Natuurlijk niet. Maar de verantwoordelijke politici vonden het plezant om Sinterklaas te spelen. Maar wel met ons geld. Ach, het is zo leuk om het geld van anderen uit te delen...En wat het meest belangrijk is: Heeft het allemaal iets opgebracht? Helaas niet dus. Dubbel pech voor de bevolking, geld kwijt en de miserie blijft gewoon voort duren. U zal maar het slachtoffer zijn van een overval of oplichtingszaak. Als je geluk hebt, hoor je er ooit iets van. Maar koester niet teveel illusies. Onze politiediensten en het gerecht zijn zeer goed om Jan Modaal te pesten. België blinkt uit in het vervolgen van verkeersmisdrijven, alsof we daar het meest van wakker liggen. Onbemande camera's, controles als het maar geld opbrengt zou men kunnen denken. Maar of Uw dochter veilig naar huis kan fietsen na een avondje stappen dat is natuurlijk teveel gevraagd. Verkeersveiligheid, ja dat is gemakkelijk en plezant, maar de echte misdaad bestrijden dat vergt onuitputtelijke inzet en samenwerking. En we gaan ons toch niet moemaken zeker? Figuren als "Witse" bestaan amper bij onze recherche. Ik was ooit een grote oplichtingszaak op het spoor. Een gangster lokte mij naar Hotel Carnapolski te Amsterdam. Hij stelde mij een typische zwart geld transactie voor. Terug in België bezorgde ik de gegevens (GSM, naam etc) aan de Belgische recherche. Denkt U dat er ooit iets is tegen ondernomen? Tuurlijk niet! Ja, de politiediensten werken goed, me dunkt...
Politierapport uit 2008 wees Janssen al aan als moordenaar Annick Van Uytsel
Janssen krijgt nog elke maand 2.000 euro loon
Er is wel degelijk een zware fout gebeurd in het onderzoek naar de moord op Annick Van Uytsel. Een officieel rapport van een lokale rechercheur van de politie van Herk-De Stad duidde in 2007 seriemoordenaar Ronald Janssen al aan als de dader van die moord. Het rapport werd overgemaakt aan de speurders in Leuven. Die hadden alles in handen om Janssen op te pakken, maar het rapport werd genegeerd en de leraar uit Loksbergen kon bijna twee jaar later ook Shana en Kevin vermoorden. Diezelfde moordenaar krijgt overigens nog altijd zijn loon van leraar uitbetaald. Dat meldt Het Laatste Nieuws
In zijn rapport meldt de rechercheur uit Herk dat hij Janssen gezien heeft op een fuif in Diest. Hij was er in het gezelschap van jonge meisjes en gedroeg zich verdacht. De speurder kende Ronald Janssen, want in 2006 had hij zelf de klacht over pervers seksueel partnergeweld tegen hem onderzocht.
Gsm-mast Bovendien legde de man ook een direct verband tussen Janssen en de moord op Van Uytsel door aan te geven dat Janssen vlakbij de mast woonde waar het laatste signaal van de gsm van het slachtoffer was opgevangen. De vraag is waarom de speurders in Leuven het rapport genegeerd hebben. Ze ontkennen het bestaan ervan niet, maar verdedigen zich door te stellen dat het niet of tenminste niet helemaal of niet op tijd tot bij hen is geraakt.
Elke maand 2.000 euro Ronald Janssen krijgt overigens nog steeds zijn loon als leraar elke maand uitbetaald. De Sint-Martinusschool in Herk-de-Stad moet de meervoudige moordenaar en verkrachter elke maand 2.000 euro. Janssen is preventief geschorst als leraar, maar hij krijgt zijn loon zolang de procedure tot afzetting niet rond is. Opmerkelijk is dat de Sint-Martinusschool volgens de wet zelf een dossier moet samenstellen om die zware tuchtstraf te verantwoorden. Bovendien kan Janssen nog beroep aantekenen tegen een afzetting.
Pascal Smet Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet zit verveeld met de zaak en wil onderzoeken of hij een aparte clausule kan toevoegen aan het decreet over de rechtspositie van onderwijspersoneel bij de overheid. Die moet mogelijk maken dat scholen in extreme gevallen, zoals het geval van Ronald Janssen, leerkrachten om hoogdringende redenen kunnen ontslaan.
Notaris Janssens, Gina Heirman en Katrien Van Nuffel
Veroordeelde juriste werkt bij veroordeelde notaris
SINT-LIEVENS-HOUTEM - Een notoire oplichtster is nog altijd aan het werk bij een notaris, die zelf ook ver van onbesproken is. De gedupeerden konden hun oren niet geloven tijdens het proces in beroep: 'Hoe kan je daar nu nog in alle vertrouwen geld afgeven?'
Op het proces voor het hof van beroep in Gent maandag tegen de oplichtsters Gina Heirman (54) en Katrien Van Nuffel (31), dochter van de eerste, verkeerden de gedupeerden in alle staten. Tientallen burgers verloren have en goed omdat ze in de val waren getrapt die Gina Heirman met onverbiddellijke sluwheid had opgesteld.
De vrouw, die zich uitgaf voor het nichtje van textielbaron Jan De Clerck, slaagde erin jarenlang geldsommen af te troggelen van goedgelovige zielen en eenzame dames. Ze wurmde zich op een geraffineerd charmante wijze binnen in het leven van haar toekomstige prooien en gaf de indruk dat ze toegang had tot de hoogste kringen.
De ziekelijke mythomane, die in de late jaren negentig een tijdlang werd geïnterneerd, schrok daarbij niet terug om zich te laten voorrijden door haar zogenaamde privéchauffeur of geanimeerde gsm-gesprekken te voeren met mensen als Herman De Croo of Martine De Clerck. Geen mens die kon merken dat er niemand aan de andere kant van de lijn was. Zelfs tot in de gevangenis toe slaagde ze erin een moreel consulente geld te ontfutselen.
Niet te verwonderen dat het Openbaar Ministerie Gina Heirman 'een pathologische leugenaarster' noemde die met 'ongekende schaamteloosheid' haar slachtoffers uitzoog.
Gevlucht naar Spanje
Heirman, die in de jaren tachtig als filiaalhoudster van een ASLK-filiaal in Oudegem voor verduistering werd vervolgd, werd in eerste aanleg door een rechtbank in Brugge veroordeeld tot zeven jaar celstraf. Maar ze ontsprong de dans door tijdens een penitentiair verlof in voorhechtenis naar Spanje te vluchten. Pas vorige maand werd ze weer gearresteerd. Maandag weigerde ze uit haar cel te komen voor het proces in beroep.
Haar dochter Katrien Van Nuffel wordt door het Openbaar Ministerie beschouwd als mededaderes. Sommige slachtoffers bestempelen haar zelfs als het échte brein achter de schaamteloze oplichterspraktijken. In eerste aanleg werd ze veroordeeld tot 37 maanden cel en de ontzetting uit haar burgerrechten voor vijf jaar.
Niettemin werkt ze al enkele jaren als kandidaat-notaris in het kantoor van notaris Eduard Janssens op de Markt van Sint-Lievens-Houtem. Volgens de website zijn haar specialisaties successies, vennootschappen, familierecht en nalatenschapsplanning.
'Achter de wijven lopen'
Toen dat duidelijk werd tijdens het proces in beroep, werd het de meeste gedupeerden te veel: 'Hoe is het in godsnaam mogelijk dat Katrien Van Nuffel, die ons voor tienduizenden euro's heeft opgelicht samen met haar moeder, nog altijd kan blijven werken in het kantoor van een notaris? Hoe kan je daar nu nog in alle vertrouwen geld afgeven?'
Notaris Ward Janssens (48) zelf is ook niet bepaald onbesproken. De man staat in het Oost-Vlaamse plattelandsdorp bekend als een kleurrijke figuur en een mecenas van muziekgroepjes. Hij is gek op vrouwelijk schoon en blitse Ferrari's - in zijn kantoor hangt een certificaat dat hij meer dan 400 km per uur reed op een circuit. De man werd ooit door Paul Jambers geïnterviewd over zijn liefdesleven. Hij liet in zijn tuin een middeleeuwse liefdestoren met romantisch ogende kantelen optrekken om geliefden te ontvangen. Op de jongste jaarmarkt in het dorp vulde hij het waarschuwingsbordje 'verboden achter de paarden te lopen' aan met de boodschap 'achter de wijven lopen mag wel'.
Minder olijk is dat notaris Janssens eind 2007 veroordeeld werd tot een half jaar cel met uitstel wegens valsheid in geschrifte, een straf die in beroep werd bevestigd.
Op verzoek van een inwoner uit Denderleeuw was notaris Janssens in 2003 naar diens peetvader in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis van Aalst getrokken om daar het testament van de stervende en wilsonbekwame man te veranderen, zodat zijn cliënt de hele erfenis kreeg.
'Betrouwbaarheid is het keurmerk van ons beroep', reageert een woordvoerder van de Federatie van Notarissen. 'Wie daar misbruik van maakt, hoort niet thuis bij ons.' De Oost-Vlaamse Kamer van Notarissen heeft dan ook gevraagd om de man de zwaarste tuchtsanctie te geven: ontzetting uit het ambt. Vandaag volgt de uitspraak.
'Als hij zijn beroep niet langer mag uitoefenen, wordt zijn kantoor vacant gesteld', aldus de Federatie van Notarissen. 'Een bedrijfsrevisor legt op basis van de bedrijfsresultaten een overnamesom vast die minstens 200.000 euro bedraagt en aardig kan oplopen. Uit de reeks van kandidaat-notarissen kiest de Oost-Vlaamse Kamer dan iemand om het notariaat voort te zetten.'
Uiteengespatte droom
Ondertussen hangt ook zijn rechterhand Katrien Van Nuffel een nieuwe veroordeling boven het hoofd. Gisteren kwam ze gewoon werken. Notaris Fernand Nève, die sinds een maand de geschorste Ward Janssens vervangt, zodat het kantoor kan blijven draaien, wacht het arrest van het hof van beroep af alvorens in te grijpen. 'Bij een nieuwe veroordeling kan die mevrouw hier niet langer blijven werken', zegt hij.
Op 1 maart velt het hof van beroep zijn arrest. Als het tegenvalt voor Katrien Van Nuffel, betekent dat wellicht het definitieve einde van de droom van haar overleden grootvader, ooit schepen voor de PVV in Oudegem en zijn leven lang notarisklerk. De man hoopte dat zijn dochter Gina zijn droom om notaris te worden ooit in zijn plaats zou realiseren. Door haar ziekelijke fantasie trok ze echter een dikke streep door dat plan.
Zijn kleindochter haalde wel het diploma van notarieel juriste. Maar het ziet ernaar uit dat misplaatste loyauteit aan haar moeder en schaamteloze geldzucht de droom helemaal uit elkaar zal doen spatten.
Enkele maanden geleden ben ik gaan eten met Boudewijn Bouckaert. Wat mij toen opviel was het feit dat professor Bouckaert toen reeds met een zekere heimwee terugkeek naar de open VLD. Hij hoopte vurig op een verkiezing van Alexander Decroo en gaf de indruk meer open VLD-er te zijn dan LDD-er. Hij ergerde zich -misschien wel terecht- aan de soms overdreven agressieve stijl van Jean-Marie Dedecker.
Ondertussen blijkt LDD toch een beetje op haar terugweg. Inderdaad, Jean-Marie Dedecker heeft een slechte beurt gemaakt met zijn privé-dedective op Karel De Gucht. De mensen vergeten dat Karel De Gucht een zeer duistere figuur is met veel geheimen en ergeren zich eerder aan het feit dat iemand een privé-dedective zet op één van zijn politieke tegenstrevers. Ook het verhaal dat Jean-Marie Dedecker publiekelijk met zijn vrouw gevochten zou hebben is een zeer zwarte bladzijde voor de figuur van Dedecker. Wellicht is Jean-Marie Dedecker echt recht voor de raap, zoals vele Oostendenaars en West-Vlamingen, maar in de politiek verlangt de bevolking toch een zeker nuance, een zekere diplomatie. Het is wel eens plezant om een vloekende Van Rossem of ongezouten Dedecker bezig te zien, maar die mensen missen toch heel inhoud voor echte staatslui te worden. Zij worden als het ware een karikatuur van zichzelf en marginaliseren zichzelf politiek door hun gedrag. Een intelligente figuur als een Boudewijn Bouckaert ziet dat ook in.
Maar los van de stijl valt er inhoudelijk natuurlijk wel wat te zeggen over het feit dat de liberale flank hopeloos verdeeld is. We hebben lokale scheurlijsten, we hebben het LDD en dan de open VLD. De partijnaam "open" VLD is bijna cynisch, want er lijkt zich het voorbije decennia een heuse diaspora te hebben afgespeeld. Ik ken VLD-ers die naar het Liberaal Appel van wijlen Ward Beysen zijn gevlucht, anderen kozen voor Vlaams Belang en de laatste jaren werd het NVA steeds interessanter. Het fundamenteel probleem van de VLD was het feit dat een bende van een vijftal partijbonzen -zoals "de bende van vijf" in China- ongeveer alles besliste in een partij die zich uitgaf voor democratisch en liberaal. Wie waren de bendeleden. Natuurlijk de eeuwige Guy Verhofstadt en zijn politieke tweelingsbroer Patrick Dewael, hun loopjongen Bartje Somers en natuurlijk de logeman van Karel De Gucht. Onder deze partijtop bengelden steeds een paar Verhofstadtboys (of ook wel Dewaelboys) en een paar -bijna lettelijk- politieke hoeren. Iedereen die de VLD kent, weet wel over welke individuen ik het heb.
Je zou maar een ambitieus ideologisch individu zijn in zulke partij. Voor je het wist stond je buiten op de Melsenstraat. Als de leiders spraken, moest iedereen zijn mond houden. Zelfs als men een linkse koers begon te varen. Voor bepaalde politieke bitchen was dit geen enkel probleem. Zij betekenden voor de partij niets meer dan een excuustruus voor het minimumquotum van vrouwen en voor enkele partijbonzen een aangenaam vermaak in de saaie Wetstraat. En de vrouwen waren opgezet met hun titel van Volksvertegenwoordiger en hun mooie vergoeding. Spijtig genoeg hebben de vrouwen in de open VLD niet veel te zeggen. Ze moeten mooi zijn en volgzaam, maar dat ze aub hun mond niet open doen.
Guy Verhofstadt geraakte meer en meer links georienteerd onder invloed van een aantal figuren van het type Hugo Claus. Op een bepaald ogenblik duwde hij het migrantenstemrecht door de strot van de VLD-militant. Dat werd natuurlijk een aantal consequente VLD-ers zoals Ward Beysen teveel. Maar zelfs de heimelijke Karel De Gucht ageerde ertegen, hetgeen leidde tot een historische clash tussen Verhofstadt en zijn generatiegenoot De Gucht.
Ondertussen waait er een (beetje) een nieuwe wind in de open VLD met Alexander Decroo. Ik stel mij echter veel vragen of Decroo wel zal overeind blijven. Immers Decroo heeft de bende van vijf tegen zich. En die bende heeft wel al meer mensen (politiek) gekraakt. Maar het valt op dat Boudewijn Bouckaert het sprankeltje hoop aangrijpt om een brug te bouwen tussen LDD en de open VLD. Of is het plat opportunisme van de oude professor? Want 100% zeker is men in de politiek nooit.
di 16/02/2010 - 16:47Vlaams Parlementslid Boudewijn Bouckaert sluit een terugkeer naar Open VLD niet uit. Nu zit Bouckaert nog bij Lijst Dedecker, maar die partij is volgens de Gentse professor "haar drive kwijt". Dat zegt hij in een interview met het weekblad Knack.
Bouckaert was een supporter van het eerste uur van Jean-Marie Dedecker. Beide politici kennen elkaar van bij Open VLD en deelden de mening dat de partij zijn liberale roots had verloochend. De Oost-Vlaming volgde Dedecker drie jaar geleden naar Lijst Dedecker. Als professor in de rechten aan de Universiteit van Gent moest Bouckaert het inhoudelijke profiel van LDD versterken. Vorig jaar werd hij verkozen voor het Vlaams Parlement.
Maar de liefde voor LDD is duidelijk bekoeld, zo staat te lezen in het weekblad Knack. De partij van Dedecker doet het niet goed in de peilingen en dat is volgens Bouckaert geen toeval. "Peilingen zijn natuurlijk wat ze zijn, maar ik voel aan dat die tendens klopt. We zijn onze drive kwijt."
Onlangs kondigde LDD aan dat de partijnaam veranderd zal worden. Volgens Bouckaert "de enige optie". Volgende maand zijn er voorzittersverkiezingen bij LDD, waarna Dedecker waarschijnlijk met vlag en wimpel aan een tweede termijn kan beginnen. "Maar wel voor de laatste keer", laat Bouckaert verstaan. De politicus gelooft nog altijd in een toekomst van de partij, maar voor hem staat één doel centraal: "Ik wil streven naar een erg zelfstandig en liberaal Vlaanderen met een minimum aan overheid en regelneverij".
Terug naar Open VLD-stal?
Bouckaert sluit helemaal niet uit dat hij naar Open VLD terugkeert. "De verkiezing van Alexander De Croo tot partijvoorzitter heb ik met vreugde begroet. Het water tussen ons is veel minder diep dan sommigen denken. Een terugkeer sluit ik dus helemaal niet uit".
"Ik ben meer dan twintig jaar lang lid geweest van die partij. Ik heb er vijanden gemaakt, maar ik heb er ook nog altijd veel vrienden. Natuurlijk praat ik met hen over de toekomst van het liberalisme in Vlaanderen. Maar we beseffen allemaal dat een liberale hergroepering uitgesloten is vóór de federale verkiezingen van volgend jaar", aldus Bouckaert.
De denktank van Lijst Dedecker -Cassandra- gaat samen met de andere blauwe denktanken Nova Civitas en WorkForAll op in een brede, Vlaamse, liberale denktank met als naam "LIBERA!". De initiatiefnemers willen naar eigen zeggen zo de "versplintering van het liberale gedachtegoed in Vlaanderen tegengaan.
Boudewijn Bouckaert was zowel voorzitter van Cassandra als Nova Civitas.
Het is triestig hoe men in de politiek mensen afmaakt. Ik ben geen socialist, verre van, maar ik heb toch enige sympathie voor de intellectueel Frank Vandenbroucke die door de eigen partijtop wordt afgemaakt. Naar het schijnt was Frank Vandenbroucke te eigenwijs, te belerend voor de partijtop en moest daarom worden afgemaakt. Voor Caroline Gennez is dit haar eerste publieke karaktermoord. Zeer sympathiek is de "bitch" Gennez er zeker niet door geworden. De SPA is er overigens onder Gennez niet op vooruit gegaan. Vroeger waren bepaalde linkse intellectuelen à la Norbert De Batselier zeer welkom in de partij, nu wordt de SPA meer en meer terug een partij van tafelspringers, of moet ik zeggen tafelspringsters, alsof die meer succes zullen boeken bij de brede lagen van de bevolking. Ik zie de partij meer en meer wegdeemsteren en natuurlijk zal de kop van Gennez rollen na de volgende verkiezingen. Eigenlijk is het zonde dat de partij in deze economische crisis geen beroep doet op haar intellectueel potentieel, maar kiest voor platte stemmingmakerij met een aantal goedkope figuren in haar midden.
Met een ruim dertig bladzijden tellende analyse waarin hij de toekomst van onze welvaartsstaat tegen het licht houdt, zette Frank Vandenbroucke zich vorige week opnieuw in het middelpunt van het politieke debat. Maar zijn eerste concrete plan vindt geen navolging. In het VRT-programma De Zevende Dag pleitte Vandenbroucke gisteren voor een prijsverhoging van de dienstencheques voor tweeverdieners. Volgens de voormalige SP.A-minister werd de prijs van de dienstencheques in de startjaren bewust erg laag gehouden om zo het zwartwerk uit te roeien. Maar dat is niet houdbaar. Het systeem kost de federale overheid immers handenvol geld - in 2008 bruto ongeveer 1 miljard euro.
Vanuit politieke hoek krijgt Vandenbroucke echter geen steun. 'Een debat over de prijs van de dienstencheques is nu niet aan de orde', klinkt het afgemeten bij federaal minister van Werk Joëlle Milquet (CDH). Integendeel, Milquet herhaalt haar voornemen om werk te maken van dienstencheques tegen een verminderde prijs voor lage inkomens, wat Vandenbroucke trouwens een slecht idee vindt. Minister Milquet denkt aan een bedrag van ongeveer 4 euro.
Ook aan Vlaamse kant zijn de reacties op de ideeën van Vandenbroucke erg terughoudend. 'Tijdens de begrotingsbesprekingen hebben we afspraken gemaakt over de prijs van de dienstencheques in 2010 en 2011', zegt Open VLD-vicepremier Guy Vanhengel. 'Pas als blijkt dat de kosten de pan uit rijzen, moeten we nadenken over een aanpassing.' Bij CD&V schiet men het voorstel niet af, maar luidt het 'dat we moeten we oppassen dat we de consumptie van de mensen nu niet gaan afremmen'.
Bij Vandenbrouckes eigen partij was men dan weer verbaasd. 'We hebben hier intern immers nooit over gepraat', weet SP.A-kamerfractieleider Bruno Tobback. 'Een debat over de prijs van de dienstencheques is misschien best valabel, maar dit voorstel lijkt me toch nogal kort door de bocht. We moeten opletten dat we de mensen niet opnieuw naar de zwarte markt drijven.'
Volgens Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige van Randstad, is er nog wel wat ruimte voor een verhoging van de prijs. Toch zou hij het veiliger vinden om eerst een einde te maken aan de fiscale aftrek van de dienstencheques. 'Dat komt financieel op hetzelfde neer, maar psychologisch ervaren mensen dat veel minder als een verhoging van de prijs.'
Roddelen kan de carrière vooruithelpen, bleek deze week uit Nederlands onderzoek. Maar het kan veel meer dan dat. Waarom zou 70 procent van onze dagelijkse communicatie er anders uit bestaan?
'Mensen kunnen zichzelf opwerken in een bedrijf en hun concurrenten uitschakelen door strategische roddels te verspreiden', zegt Aafje Brandt, die deze week promoveerde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ze onderzocht hoe we ons een beeld vormen van mensen op basis vaninformatie via anderen. Brandt bedacht dialogen waarin twee personen het vooral hebben over de competentie en sociale vaardigheden van een derde, en legde die voor aan honderden proefpersonen. Zij moesten hun indruk over die derde beschrijven.
Brandts aanpak is veel minder kunstmatig dan op het eerste gezicht lijkt. Onderzoek heeft aangetoond dat zowat de helft van onze dagelijkse communicatie gaat over mensen die niet aanwezig zijn. Dat betekent meteen ook dat de helft van onze gesprekken gecatalogeerd kunnen worden als geroddel. 'Want roddelen betekent net het uitwisselen van informatie over personen die niet aan het gesprek deelnemen', zegt Brandt. Volgens de Engelse antropoloog Robin Dunbar bestaat zelfs zeventig procent van onze conversaties uit geroddel. Maar hij neemt er ook de 'praatjes over jezelf' bij.
Hoe dan ook ontstellende cijfers. 'Het betekent dus dat een heel groot deel van onze info over anderen niet gebaseerd is op eigen ervaring of observatie', zegt Aafje Brandt. Dat geldt zeker ook op de werkvloer, waar geroddel verstrekkende gevolgen kan hebben. 'Wie in gesprekjes met collega's positieve dingen over zichzelf vertelt, maakt weinig indruk en wordt snel als vervelend en ongeloofwaardig ervaren. Maar komen dezelfde lovende woorden uit de mond van iemand anders, dan worden ze doorgaans vlot geslikt en verspreiden ze zich gestaag over de hele werkvloer.' Zorgen dat anderen je bewieroken, dat is dus de kunst. Niet meer dan logisch.
Maar wat met kwaadsprekerij? Op de doorsnee werkvloer gedijt ze beter dan positief of neutraal geroddel (genre 'X is zwanger'), omdat er concurrentie en competitie in het spel is. We verkneukelen ons erin, ongeacht wie de boodschapper is. 'Aas je op promotie, dan kan je rivalen schade toebrengen door hen in een slecht daglicht te stellen', zegt Brandt, 'zelfs als voor iedereen duidelijk is dat je er zelf belang bij hebt.' We kunnen de persoon over wie geroddeld wordt maar beter mijden, of de uitspraken nu waar zijn of niet. Ze verklaart dat evolutionair: 'we kunnen maar beter een keer te vaak dan een keer te weinig op de vlucht slaan.'
Opmerkelijk is ook dat roddels na lancering moeilijk de wereld uit geholpen kunnen worden. 'Stel: je verspreidt het gerucht dat je baas overspel pleegt. Het blijkt dat mensen wel bereid zijn om hun mening bij te stellen als iemand anders dat ontkent, maar tegelijk wordt de link tussen baas, en overspel, in onze hersenen versterkt telkens de twee woorden in één zin gebruikt worden, ook wanneer het woord niet, erbij staat. Het is alsof die ontkenning niet echt doordringt.'
Amerikaanse studies hebben ook aangetoond dat roddelsessies op de werkvloer of onder leerlingen vaak crescendo gaan. Een fragment uit een groepsgesprekje onder 15-jarigen in Indiana, over een schoolgenoot met overgewicht:
Penny: In het koor zat ze voor ons, en we zeiden de hele tijd 'Meuh'
Karen: Ja, we gingen van 'Kom hier, koe; kom hier, koe'
Bonnie: Ik weet het. Ze ís er ook één
Penny: Ze ziet eruit als een grote, vette koe
Julie: Over wie gaat het?
Bonnie: Dat meisje van het basketbalteam
Penny: Die grote, rosse koe
Julie: Oh, die. Inderdaad, een vadsige koe
Het nieuwe vlooien
Dergelijke voorbeelden zijn koren op de molen van wie geroddel vooral ziet als een manipulatieve, schadelijke daad. Zij zitten op de lijn van Robert Paine, in de jaren zestig een van de eersten die zich met het fenomeen bezighield. Uitbannen, is hun devies. Her en der worden daar intussen verwoede pogingen toe ondernomen. In bepaalde Amerikaanse scholen zijn momenteel roddelvrije uurtjes van kracht. Het Amerikaanse online drukbedrijfje PrintingForLess.com haalde onlangs de media met zijn 'no gossip-policy'. In de New York Times getuigde een werkneemster dat ze aan een paar collega's had verteld dat ze haar eerste kind verwachtte. Zes maanden later, toen haar buik boller werd, vroegen de anderen haar verbaasd of ze misschien zwanger was. En het gaat nog verder. Wie er een job krijgt, wordt gescreend op zijn communicatiestijl en krijgt op zijn bureau een naambord met een kleur: groen voor de gevoelige ziel die zacht benaderd wil worden, rood voor wie houdt van direct en duidelijk, blauw voor wie graag alle details hoort en tijd wil om ze ook te verwerken.
Vooralsnog is alles peis en vree in het drukbedrijfje. Maar PrintingForLess.com is jong, en het is nog maar de vraag of die fluwelen aanpak het houdt, want volgens velen zit roddelen ingebakken in onze natuur. In 1991 nam de Amerikaanse antropoloog Donald Brown de bezigheid op in zijn Human Universals, een lijst van universele menselijke kenmerken en gedragingen. 'Roddelen komt overal voor, ook in de nog bestaande jager-verzamelaarculturen', zegt communicatiewetenschapper Charlotte De Backer, die enkele jaren geleden een doctoraat maakte over roddelen. Ze verwijst naar Robin Dunbar, een van de grootste autoriteiten ter zake. Hij omschrijft geroddel als een alternatief voor het vlooien bij bijvoorbeeld apen. Die leven met hooguit vijftig soortgenoten samen. Elkaar vlooien zou een voldoende efficiënte manier van communiceren zijn. Mensen leven in groepen van zowat 150 en hebben communicatievormen nodig waarbij meerdere groepsleden tegelijk betrokken kunnen worden. Vandaar de taal. Onderzoek heeft uitgewezen dat we het best communiceren in groepjes van vier. En binnen die groepjes regeert de roddel.
Volgens Max Gluckman, een tijdgenoot van pionier Robert Paine, is dat geroddel niet in de eerste plaats een schadelijke, maar een groepsbindende kracht, een sociale lijm. Een manier om coalities te smeden en je eigen positie veilig te stellen ook. Iets wat spontaan groeit. 'Roddelen komt op gang wanneer een kind een onderscheid leert te maken tussen ik, en de anderen,. Vandaar dat in kleuterklasjes, waar kinderen nog in hun eigen wereld leven, weinig wordt geroddeld. Dat verandert vanaf de lagere school.
Alleen vrouwen?
Zo bekeken kan roddelen vier functies hebben, zegt Charlotte De Backer. 'Negatieve roddels kunnen alarmerend werken, iets waar ook Aafje Brandt op wijst. Dunbar vergelijkt ze met de alarmkreten die dieren gebruiken om mekaar op gevaar te wijzen. We moeten er dan uiteraard wel van uitgaan dat die roddels op waarheid berusten.' Ze kunnen ook een entertainmentwaarde hebben. 'Roddels over celebrities, bijvoorbeeld,' zegt De Backer. 'Vaak kan erom gelachen worden. Daarbij komen endorfines vrij, die ons welbevinden bevorderen.' Roddelen kan ook puur informatief zijn: 'Als je een nieuwe job hebt, zal je vaak veel sneller alle praktische info krijgen via het roddelcircuit dan wanneer je alles uitzoekt via de officiële kanalen.' En ja, roddels worden ook gebruikt om te manipuleren, in twee richtingen. 'Positief, bijvoorbeeld als een familielid een prijs in de wacht heeft gesleept. Dan vertellen we dat verhaal graag omdat we onszelf kunnen presenteren als een soort bondgenoot', aldus De Backer. Een beetje mee baden in het zonlicht dus. Of negatief, zoals in het onderzoek van Aafje Brandt, waarbij je je concurrenten in een slecht daglicht stelt voor persoonlijk gewin. 'Intentioneel manipulatief gedrag', noemt De Backer dat. Vooral vrouwen bezondigen zich eraan. Brandt constateerde dat het behoorlijk wat effect kan hebben, maar panikeren moeten we nu ook weer niet doen. 'Het roddelcircuit is heel sterk zelfregulerend', weet De Backer. 'Excessen worden afgestraft.' Wie aan de lopende band loze geruchten verspreidt, wordt na verloop van tijd uit het circuit gebannen. Een vorm van natuurlijke selectie, zeg maar.
Het lijkt erop dat vooral vrouwen dat risico lopen. 'Zij doen vaker aan negatieve manipulatie', zegt De Backer. En aangezien kwaadsprekerij sneller opvalt, hebben vrouwen ook de reputatie veel meer te roddelen dan mannen. Een vertekening van de werkelijkheid. Vrouwen doen het wel iets vaker dan mannen, maar het verschil zit veel minder in de frequentie dan in de onderwerpen. 'Vrouwen roddelen vooral over anderen: acteurs en actrices, kennissen, vrienden en familieleden. Mannen praten veel vaker over zichzelf. Competitie en prestatiedrang spelen daarin mee. Ze roddelen wel vaker over collega's dan vrouwen. De acteurs en actrices zijn bij hen sportfiguren.' Eén iets hebben beide seksen wel gemeen: ze hebben het allebei graag over het uiterlijk van vrouwen. De woordkeuze zal allicht wel verschillen.
De politie in het Nederlandse Stadskanaal heeft vanochtend een hondje gered dat na het doen van zijn behoefte was vastgevroren aan een brug. Dat meldt De Telegraaf.
De politie vermoedt dat het dier, een Jack Russell, na het plassen een tijdje op dezelfde plek is blijven zitten waardoor hij met zijn pootjes vastvroor aan het brugdek. Hoe lang het hondje daar zo heeft gezeten, is niet bekend.
Wondjes aan de poten Voorbijgangers waarschuwden de politie. Agenten slaagden erin het dier uit zijn benarde situatie te bevrijden. Het hondje werd vervolgens overgedragen aan de dierenambulance. Het dier had wondjes aan zijn poten. Van de eigenaar ontbreekt elk spoor.
Fiscale vluchtelingen schrikken van nieuw belastingsverdrag
De socialisten noemen ze witteboordcriminelen of fraudeurs, maar in feite zijn het niets anders dan fiscale vluchtelingen. Diegenen die België ontlopen omwille van de torenhoge belastingen tot aan de dood kunnen nu een stuk minder gerust zijn. België heeft met een 30-tal fiscale paradijzen een belastingsverdrag afgesloten dat inzage moet verlenen in de financiële toestand van Belgen in het buitenland. Iemand die vandaag de dag in België geboren wordt, is gedoemd om zijn hele leven lang achtervolgd te worden door een staat die zelf het geld door vensters en deuren buitengooit. Moesten we goed bestuurd worden, dan zouden de belastingen een stuk lager liggen. Maar nee, men smijt met het geld van de burgers, men pluimt iedere hardwerkende Vlaming en als die dan naar het buitenland vlucht, noemt men hem een crimineel. Wie is er eigenlijk de crimineel? Diegene die de mensen hun geld afpakt als een heuse dief in de nacht of diegene die gaat lopen van het fiscaal terreurbewind? Hoe anders kan je een staat noemen die erfenissen van suikertantes belasten met 70%? Geld dat al een leven lang belast is geworden, gaat bij het overlijden van de kinderloze oom of tante voor 70% naar de staat! Een echte schande. Het valt op dat niemand van de politici hierover iets durft te vertellen.
De nieuwe belastingverdragen die de Belgische regering afsluit met fiscale paradijzen en de fiscale regularisatie die vorig jaar gold, hebben een schrikeffect veroorzaakt bij de spaarders.
Vorig jaar keerde 224 miljoen euro aan zwart geld terug naar ons land, driemaal meer dan een jaar voordien. Volgens de vele nieuwe verdragen zou de Belgische fiscus informatie kunnen vergaren over Belgen die hun geld in het buitenland hebben staan. Maar verschillende experts spreken van stemmingmakerij en wijzen erop dat vaak een vermoeden van fraude moet bestaan alvorens de informatie wordt vrijgegeven.
Een partij die opgang maakt, kent weinig interne problemen. Door de groei van een partij komen er immers massa's functies en middelen vrij, zodat iedereen wel gepaaid kan worden met een mandaat of functie. Een partij die echter aan populariteit inboet, dient verscheurende keuzes te maken. En dan komen wel interne meningsverschillen naar boven. Teleurgestelde mandatarissen praten met de media en die schept daar natuurlijk genoegen in. Het resultaat: Nog meer negativisme en een negatieve spiraal waar men nog moeilijk uitgeraakt. De open VLD is het schoolvoorbeeld van dergelijke problematiek. En we kennen allemaal de gevolgen: Scheurlijsten op lokaal en nationaal niveau met afwisselend succes. Het Vlaams Belang is ook bezig met een neerwaartse spiraal. Het lijkt erop dat het verguisde cordon sanitaire geslaagd is. De partij heeft nooit echt kunnen deelnemen aan een bestuur en op de lange duur gaan de kiezers op zoek naar rechtse alternatieven. Op staatkundig vlak staat het Belang al lang niet meer alleen. Een partij als het NVA en LDD komen openlijk op voor een onafhankelijke Vlaamse staat. Ook het migrantenstandpunt is doorgesijpeld naar de andere partijen aan de rechter vleugel. Het Vlaams Belang heeft het aanlokkelijke van een zweeppartij verloren. Het zijn nu Bart De Wever en in tweede orde Jean-Marie Dedecker die voor enfant terrible kunnen spelen. Ik denk dat de huidige polemiek binnen het Vlaams Belang zal leiden tot afscheuringen en politieke herverkavelingen. Maar de formule van het Vlaams Belang heeft wel zijn beste tijd gehad.
'Dat het partijbestuur (voor de raad van bestuur van de VRT, red.) twee voor deze taak manifest onbekwame mensen benoemt, is zo mogelijk nog erger dan enkel maar het verder liquideren van Marie-Rose Morel.' Op zijn weblog reageert Frank Vanhecke woedend op de aanstelling van Eric Deleu en Hilde De Lobel als vertegenwoordigers van Vlaams Belang in de raad van bestuur van de openbare omroep. Bij de eerstvolgende vergadering van het partijbestuur stelt het europarlementslid dat aan de kaak. 'Als een partij liever twee onbekwame kandidaten van de Antwerpse gemeenteraadsfractie, op strategische posten benoemt dan het risico te lopen bekwame en loyale mensen te benoemen die misschien niet altijd naar de pijpen van de Antwerpse club zullen dansen, is er iets zeer ernstig mis.'
Het zit de gewezen voorzitter van Vlaams Belang hoog. 'De partij verkeert in moeilijkheden. Als er strategische posten te verdelen zijn, dan spreekt het toch voor zich dat er bekwame, onderlegde mensen worden aangeduid die bovendien kunnen rekenen op een groot draagvlak in de partij', zo legt hij uit aan De Standaard. 'En eigenlijk wil ik Hilde De Lobel niets verwijten. Zij is bijzonder loyaal. Aan iedereen die het wilde horen, zei ze erg geambeteerd te zijn dat ze werd misbruikt om de kandidatuur van Morel te dwarsbomen.'
Gewezen parlementslid Hilde De Lobel en reclameman Eric Deleu zijn allebei vertrouwelingen van Antwerps boegbeeld Filip Dewinter. De Lobel zetelt in de Antwerpse gemeenteraad, Deleu was in 1982 het eerste gekozen gemeenteraadslid voor die partij in Antwerpen (tegenwoordig zetelt hij in de gemeenteraad van Aartselaar). Vijf jaar geleden kwam Deleu voor het eerst in de raad van bestuur, als derde kandidaat.
'Inderdaad, hij is ooit mijn vriend geweest.' Waarmee Vanhecke toegeeft dat hij ooit verantwoordelijk was voor zijn benoeming. 'Maar ondertussen hebben we zijn werk kunnen evalueren, niet alleen bij de VRT, maar ook elders. Intern heb ik dat al aangeklaagd. En dan wil ik het niet eens hebben over die vermeende kunstdiefstal die hem wordt aangewreven. Dat is slechts een probleem voor die Duitse museumdirecteur, al symboliseert het zijn gedrag. Ik ben vooral bekommerd om de toekomst van de partij.'
De top van Vlaams Belang houdt vol dat mediaminister Ingrid Lieten (SP.A) verantwoordelijk was voor de aanduiding van de Vlaams Belang-kandidaten. Vanhecke: 'Alle leden van de partijraad hebben een kopie van de brief aan de minister gekregen die dat verhaal moet ondersteunen. Maar de minister heeft het partijbestuur vooraf laten weten dat ze op basis ervan De Lobel en Deleu zou kiezen. Ze vroeg expliciet of het bestuur het met die zienswijze eens was. Dat vind ik allemaal zo grof dat ik niet anders kan dan iets op mijn blog te zetten.'
'In december heb ik voorzitter Bruno Valkeniers een vertrouwelijke nota bezorgd waarin een hele passage over Deleu staat. Ik kreeg geen antwoord, tenzij zijn benoeming. Een echt schandaal. Ik weet dat de politieke strijd koud en bitter kan zijn. Maar ik ben altijd edel en correct geweest, ook financieel correct. Ik kan me niet voorstellen dat Valkeniers graag met een sujet als Deleu omgaat. Op de vraag waarom hij hem dan wel heeft benoemd, kan ik echt geen zinnig antwoord geven.'
Valkeniers zal het dossier Deleu met 'cijfers en feiten' tijdens de eerstkomende partijraad aankaarten. 'Al wie nu nog zwijgt en het hoofd afwendt, wordt medeplichtig,' schrijft hij op zijn blog. Hij gaat ervan uit dat Hilde De Lobel 'pour le besoin de la cause' eruit gaat zodra het stof rond de benoemingen is gaan liggen. 'Vervolgens mag Dimitri Hoegaerts (een getrouwe van Annemans, red.) opnieuw naar de raad van bestuur. En dat is wel een goede kandidaat.'
Hond eet 13 golfballen op: "Operatie net goocheltruc"
In het Britse Dunfermline heeft een dierenarts 13 golfballen uit de maag van een hond gehaald. Baasje Chris Morrison ging op consultatie nadat hij een rammelend geluid had gehoord in de buik van zijn zwarte labrador Oscar, waarmee hij geregeld wandelt langs een golfbaan.
Een van de ballen zat al zo lang in het dier dat hij zwart geworden was, en al gedeeltelijk vergaan. "Hij vindt golfballen als truffels," zegt Morrison in de Daily Telegraph. "Hij brengt er geregeld mee naar huis, maar ik had geen idee dat hij er al zoveel had opgegeten."
Dierenarts Bob Hesketh voerde de operatie uit. "Het was als een goocheltruc," zegt die. "Ik maakte hem open, en dacht twee of drie golfballen te voelen. Ze bleven echter maar komen tot we een zak vol hadden."
Oscar gaat voortaan wandelen met een muilkorf rond zijn snuit.
Gestrand door panne C-130 Minister van Defensie Pieter De Crem zit vast in Tadzjikistan. En dat was niet zozeer de bedoeling. De Crem zou 'onze jongens' in Kunduz gaan bezoeken, maar de C-130 die hem daarheen moet brengen, is defect.
Het zit Pieter De Crem niet bepaald mee. De CD&V'er vertrok vrijdag voor een vierdaagse richting Afghanistan. De bedoeling was dat de trip low profile te houden - men weet maar nooit dat de Taliban meeleest - maar het nieuws lekte toch uit.
Op advies van zowel de Duitse als de Belgische veiligheidsdiensten verblijft De Crem niet in de compound in Afghanistan, maar wel net over de grens in Doesjanbe, Tadzjikistan. Van daaruit zou hij dagelijks de oversteek maken naar Kunduz, een goed half uurtje vliegen.
Motorpech
Zaterdag verliep dat perfect, of toch alleszins de heenreis. Op de terugtocht naar Doesjanbe kreeg de C-130 te kampen met problemen. Nadat het vliegtuig om 17.20 uur plaatselijke tijd in Kunduz was opgestegen, kreeg één van de motoren onderweg te kampen met olieverlies. Die motor werd uitgeschakeld, waardoor het vliegtuig op drie van de vier motoren geland is.
Na een technisch onderzoek in Doesjanbe bleek dat het toestel niet meteen hersteld kan worden. De Crem kan dus niet terug naar het kamp in Kunduz, waar de Belgische troepen gelegerd zijn, zegt zijn woordvoerder zondagmorgen.
Er wordt nu onderzocht hoe het verder moet. Om met een ander vliegtuig te vertrekken is diplomatieke goedkeuring nodig van alle landen wiens luchtruim het toestel doorkruist. Er wordt nu geprobeerd om die toelating op korte termijn te krijgen, zodat De Crem zondag nog kan vertrekken.
Bahrein
Een tweede bezoek aan de Belgische militairen in Kunduz zit er in elk geval niet meer in. 'Maandag heeft de minister namelijk een afspraak met de commandant van de vijfde vloot in Bahrein', verduidelijkt zijn woordvoerder.
Het was de eerste keer dat De Crem voor langere tijd in Kunduz op bezoek wilde gaan. Vorige bezoeken duurden slechts enkele uren. Nu stonden de volledige zaterdag en zondag op het programma.
'Benchmark voor de regio'
Overigens is het bezoek aan Afghanistan voor De Crem niet helemaal mislukt. 'We hebben zaterdag felicitaties gekregen van de Duitse legerleiding dat onze mensen heel goed hun werk doen en over uitstekend materiaal beschikken', zegt de woordvoerder van De Crem. 'De Duitse kolonel Hanlein, de hoogste Duitse officier ter plaatse, noemde de Belgen een Benchmark voor de regio.' Zondag stond een bezoek aan het reconstruction team, dat de contacten tussen militairen en burgers verzorgt, en de ontmijners op het programma. Maar die bezoeken zijn dus afgelast.
In de jaren tachtig kon je geen dagblad openslaan of er stonden artikels in over het schandalige apartheidsregime in Zuid-Afrika en hoe de blanken de zwarten uitbuitten. Het verhaal over Zuid-Afrika leest niet veel anders dan een uit de hand gelopen kolonisering. Maar in plaats van enkele tienduizenden blanken, gaat het over een aantal miljoenen afstammelingen van Hollanders en Fransen. Het apartheidsregime was zonder enige twijfel racistisch, maar zoals bij vele koloniseringen brachtten de blanken ook enige kwaliteit op de Afrikaanse bodem. Niet voor niets was Zuid-Afrika het enige Westerse land van het continent, met een uitstekende infrastructuur en zeer degelijk onderwijs. Herinner U, de eerste harttransplantatie ging door in Zuid-Afrika.
Men moet dus zien dat men het kind niet samen met het badwater weggooit en dat is steeds het probleem bij een dekolonisering. Natuurlijk, wie kan het wat schelen. Zuid-Adrika is vandaag de dag een vorm van randnieuws geworden, een soort van curiosum en niemand durft zich de vraag te stellen hoe het nu eigenlijk gesteld is met deze Afrikaans parel. Het verwonderde mij dat bijna niemand in de Westerse wereld reageerde toen het vorige zwarte bewind een racistische wet invoerde die de blanken op basis van hun huidskleur discrimineert en zelfs boetes oplegt. De naam van deze Wet? The Black Empowerment Act. U kan deze wet gemakkelijk opzoeken op het internet. Neen, de zwarten in Zuid-Afrika schamen er zich al lang niet meer voor om racistische wetten in te voeren. Ook de morele waarden waar de Afrikaners zo fier waren met hun gereformeerde kerken op kop zijn nu stilaan aan het wegdeemsteren. Een quasi-ongeletterde president Jacob Zuma moet nu dit land verderleiden. Om bij te huilen...
Ik hou niet van dingen die kapotgaan of kapot worden gemaakt. Als ik zie hoe de Belgen Congo hebben achtergelaten en hoe het land nu in de miserie zit, dan word ik diep bedroefd. Hier in België hebben we niets van bodemrijkdommen. Het enige wat we hebben is brains. En toch zijn we erin geslaagd een zeer Westers land op te bouwen. Ik weet wel, ik erger mij soms aan de logge ambtenarij en de regelneverij, maar ten opzichte van Afrika is België een heus paradijs. Het heeft zonder enige twijfel te maken met onze mentaliteit. Wij stammen bijna allemaal af van boeren, hardwerkende landbouwers. De gulden middenweg, het goed studeren, katholieke waarden zitten allemaal vervat in ons levenspad. Niet voor niets is Brussel er zo erg aan toe. Door massale inwijkelingen zijn onze eigen waarden verwaterd en viert de criminaliteit hoogtij in bepaalde wijken. Maar dat is niet eigen aan ons volkscultuur. Wij zijn van nature noeste werkers met echte waarden. En dat is totaal anders in Afrika. De Afrikaanse bevolking is geen bevolking van harde werkers zoals onze Vlaamse boeren. Het Afrikaanse klimaat is niet van die aard om dergelijke inzet van haar bevolking te verwachten. Het is te warm, te vochtig om overdag een klop te doen. Enkel onder druk -zoals tijdens de koloniale tijd- werden zwarten aangezet tot zware arbeid. Wanneer de druk wegvalt, zakt het ganse economische stelsel ineen. Ook de cultuur en de godsdienst is niet zoals in het Westen. De morele waarden zijn totaal anders. En om het geheel nog wat moeilijker te maken. Wij hebben het in ons landje al moeilijk met twee of drie grote bevolkingsgroepen. In Afrika heeft ieder gebied een eigen stam. In Kenia bij voorbeeld zijn er maar liefst 40 stammen. En elk van die stammen rivaliseert ten opzichte van de andere. En nog niet zolang geleden stond het leven van de Afrikaan in het teken van de strijd. De Afrikaanse oorspronkelijke bevolking is een bevolking van strijders en jagers, maar zeker geen boeren. In Zuid-Afrika staan de boer-zijn gelijk met blank zijn. En eigenlijk is het woord "boer" in Zuid-Afrika een scheldwoord geworden van de zwarten ten opzichte van de blanken. In vele zwarte bewegingen geldt de slogan: "Kill a boer, kill a farmer". Een slogan die is overgeërfd van de Zimbabwaanse president Mugabe. Deze knettergekke leider is ervoor verantwoordelijk om het welvarende Rhodesië in de totale vernieling te rijden en dit op amper één generatie tijd. Want, inderdaad ook Rhodesië werd bestuurd door een blank racistisch regime. En daarom geldt de volgende redenering: Beter een kapot land met aan het hoofd een zwarte dan een racistisch welvarend land met aan het hoofd een blanke. In feite zijn beide regimes slecht. Maar ik vind een welvarend land nog altijd beter dan een bankrupt land.
Wat is dan de oplossing voor Zuid-Afrika? Wel, de internationale gemeenschap mag niet tolereren dat er opnieuw racistische wetten worden ingevoerd in Afrika, noch in Zuid-Afrika, noch in Zimbabwe. Men moet durven consequent zijn. Racisme of het nu zwart, geel, blank of rood racisme is, is altijd uit den boze. En indien een land een "Black Empowerment Act" invoert is het aan de internationale gemeenschap om actie te ondernemen. Een waarschuwing, een veroordeling, sancties en misschien zelfs een embargo. Ik heb zo de indruk dat de internationale gemeenschap enkel optreedt als het kwaad geschied is. Bv in Rwanda. Nadat de toetsies en de hoetoes elkaar vermoord hebben, kwam er enige actie. De internationale gemeenschap draagt een zeer grote verantwoordelijkheid in vele volkerenmoorden. Ze heeft niet opgetreden tegen Nazi-Duitsland toen dit land de Jodenvervolging startte, ze reageert nu mager op iemand als Mugabe en ze doet niets aan de racistische wetten in het nieuwe Zuid-Afrika en dat kan niet. Of dienen die instellingen alleen maar om zichzelf te verrijken. Een topfunctie voor de vergoeding, een beetje lullen in vergaderingen en That's it? Neen, ik wil niet aanvaarden dat men toekijkt en niets doet terwijl een bevolkingsgroep een andere het leven onmogelijk maakt. Indien de internationale gemeenschap niets onderneemt wordt Zuid-Afrika het zoveelste rampverhaal van het continent.
De blanke intelligentia proberen met alle middelen een betere toekomst te zoeken. Het is zielig om te zien hoe blanke afrikaners hier in België komen studeren, terwijl hun ouders in Zuid-Afrika met moeite de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Anderen emigreren volledig met hun hebben en houwen naar Australië, Canada en Europa. Het is hartverscheurend om sommige brieven en mails te lezen van hopeloze blanke Zuid-Afrikaners. En diegenen het echt niet meer weten, plegen gewoon zelfmoord. In de jaren negentig was Joannes Kerkorrel hier in de lage landen een vrij bekend zanger die samen met Jeroen Bos optradt. Hij vertegenwoordigde een soort van linkse artiestenbeweging die zwaar ageerde tegen het oude apartheidsregime. Hij geloofde in het goede in de mens en in de multiculturele maatschappij. Het nieuwe Zuid-Afrika zou een een utopische staat worden, waar blank en zwart hand in hand zou bouwen aan de toekomst. Alleen buiten Nelson Mandela en een select clubje rond Thabo Mbeki waren niet veel zwarten geïnteresseerd in dit soort van mooie verhaaltjes. Neen, de zwarte Afrikanen willen het leven overnemen van de blanken, met hun mooie villa's, dikke BMW's en dure kleren. Ze imiteren de rijke blanken in hun levenswijze, maar helaas voor het land niet in hun werkideologie. Dat deze rijkdom eigenlijk een gevolg is van studies en noeste arbeid, ja dat moet je hen niet proberen wijs te maken. Het zoals ik vandaag nog hoorde vertellen door een Congolees die de onafhankelijkheid had meegemaakt: "Wij dachten dat we na de onafhankelijkheid niet meer moesten werken en in mooie huizen konden wonen." Het lijkt te naïef om waar te zijn, maar iemand die Afrika kent, weet dat dit soort van redeneringen eerder de regel zijn dan de uitzondering. En iemand zoals Nelson Mandela of Thabo Mbeki hebben wel een goede ingesteldheid, maar worden onvoldoende gevolgd door de massa in de straat. Neen, men houdt liever van een soort "easy-talk", niet te gecompliceerd zoals van de huidige president Jacob Zuma. "Als er geld tekort is, dan moet er maar wat bijdrukken" Klinkt goed voor een ongeschoolde zwarte Afrikaan, maar ieder intelligent wezen weet dat zoiets leidt tot een hyperinflatie. En hoeveel is Afrikaanse Rand nog waard? Doe er nog eens tien jaar bij en de hyperinflatie is een feit. Ook hier is een belangrijke rol weggelegd voor de internationale gemeenschap. Het IMF moet strikt toezien op de financien van het land. Ook het engelse Common Wealth dient zich dringend te moeien met het land. Van België en de lage landen verwacht ik niet veel. België is nog niet in staat een degelijk ontwikkelingsbeleid door te voeren in Congo, laat staan dat ze iets zouden kunnen betekenen in Zuid-Afrika. Buiten een culturele uitwisseling tussen enkele Vlaamse groeperingen en hun Zuidafrikaanse broeders zie ik niet veel actie. Maar kom, hetgeen het is, is het toch.
Om terug te keren tot de Zuid-Afrikaanse zanger Joannes Kerkorrel. Weet U wat er van hem is geworden? Hij heeft net als zovelen andere blanken zelfmoord gepleegd. Ik denk niet dat een Vlaamse gazet het bericht heeft gebracht. Dat is niet interessant genoeg. En vooral het strookt niet met de houding van onze progressieve krachten in Vlaanderen. Volgens links was het vroeger slecht in Zuid-Afrika en moet het nu -het kan niet anders- veel beter zijn. En alle berichten die niet stroken met deze opvatting worden gemarginaliseerd of verzwegen. Bijgaand bericht vond ik als randnieuws in een Vlaamse gazet. Indien er tijdens het apartheidsregime een minister was geweest wiens echtgenote zich bezighield met criminele activiteiten, dan was dat zeker voorpaginanieuws geweest...
Ministersvrouw verdacht van cocaïnesmokkel
De Zuid-Afrikaanse politie heeft de echtgenote van minister Siyabonga Cwele van Staatsveiligheid wegens drugshandel aangehouden. Dat heeft het Openbaar Ministerie in het Afrikaanse land bekendgemaakt.
Sheryl Cwele wordt ervan verdacht dat zij samen met een Nigeriaan die in december in Zuid-Afrika werd aangehouden, betrokken was bij de invoer van cocaïne in het land. Zij zouden samen jonge blanke vrouwen hebben geworven onder het voorwendsel dat die op korte termijn een baan in het buitenland zouden krijgen. Ook zou Cwele hebben samengewerkt met haar landgenote Tessa Beegte, die in 2008 in Brazilië werd aangehouden en in een gevangenis in Sao Paulo vastzit.
God In een interview met een krant zegt de ministersvrouw onschuldig te zijn. "Ik ben christen, dus ik bid veel. De enige die dit probleem kan oplossen, is God", zegt Cwele. Haar man heeft gezegd dat hij niet van haar praktijken op de hoogte was.
Turk is slechts vader van één van zijn tweelingzonen
Turk papa van slechts één van zijn twee tweelingzonen
Een Turkse vader heeft een wel heel merkwaardige ontdekking gedaan: hij is slechts de papa van één van zijn twee tweelingzonen.
De man, die in een echtscheidingsprocedure verwikkeld zit, vermoedde dat zijn vrouw vreemdging en liet daarom een dna-test uitvoeren. Daaruit blijkt nu met 99,9% zekerheid dat slechts één van beide tweelingzonen zijn genen draagt. De andere stamt voort uit een 'slippertje' van de vrouw met een andere man. Die vrijpartij vond plaats net vóór ze door haar familie gedwongen werd om te trouwen met de veiligheidsagent uit Istanboel.
Het gaat hier niet om tovenarij, maar om een zeer zeldzaam wetenschappelijk verschijnsel dat superfecundatie genoemd wordt. In mensentaal: een dubbele zwangerschap waarbij meerdere eitjes in eenzelfde ovulatieperiode worden bevrucht op verschillende momenten. Bij katten en honden komt dit fenomeen wel vaker voor
Minder immigranten betekent automatisch minder misdadigers. Met die woorden heeft de Italiaanse premier Silvio Berlusconi vandaag voor de zoveelste keer een knuppel in het hoenderhok gegooid. Il Cavaliere produceerde zijn oprisping bij de presentatie aan de ministerraad van de "zeer positieve" resultaten van zijn strijd tegen de illegale immigratie.
"Vulgaire uitspraak" Koren op de molen voor de belangrijkste oppositiepartij, de Partito Democratico (PD). PD-leider Luigi Bersani zei dat "een regering niet eeuwig op de angsten kan blijven inspelen, zij moet ook weten hoe een land verstandig besturen". Parlementslid Livia Turco (PD), auteur van een immigratiewet, bestempelde Berlusconi's uitspraak als "vulgair". Oppositiepartij Italia dei Valori hekelde de "racistische slogans die een klimaat van intolerantie voeden".
"Minder Berlusconi is minder misdaad" Oog om oog, tand om tand, oordeelde PD-voorzitster Anna Finocchiaro, en zij pakte uit met een alternatieve vergelijking: minder Berlusconi betekent automatisch minder misdaad.
In het eigen rechtse kamp kon ook Kamervoorzitter Gianfranco Fini, die het al een tijdje op de heupen krijgt van de Cavaliere, niet met Berlusconi's jongste uitlatingen lachen. Hij verdedigde het idee van een democratie die open staat voor "nieuwe burgers".
Hollands eurocommissaris heeft slechts twee hersencellen
Sarkozy: "Neelie Kroes heeft slechts twee hersencellen"
De Franse president Nicolas Sarkozy.
"Niet meer dan twee hersencellen in haar hoofd". Dat heeft de Franse president Nicolas Sarkozy gezegd over de Nederlandse eurocommissaris Neelie Kroes, volgens het France weekblad Le Canard Enchaîné. Haar liberale partij is ontstemd en wil dat Europees Commissievoorzitter José Manuel Barroso excuses eist van het Elysée.
Neelie Kroes.
Le Canard Enchaîné meldde woensdag dat Sarkozy tijdens een ministerraad in Parijs fors uitgehaald heeft naar Kroes. Volgens het satirische blad zei de president dat de Nederlandse politica "niet meer dan twee hersencellen in haar hoofd heeft" en blij mag zijn dat er geen straffen staan op stommiteiten.
Sarkozy zou zich opgewonden hebben omdat Kroes de Franse regering om uitleg heeft verzocht over protectionistische uitspraken van Franse bewindslui met betrekking tot de mogelijke delokalisering van de productie van Renault Clio 4 naar Turkije.
Excuses eisen Het Nederlandse VVD-Europarlementslid Hans van Baalen, een partijgenoot van Kroes, vindt dat Sarkozy de hele Europese Commissie beledigde. "Barroso moet nagaan of dit echt gezegd is, en zo ja, dan moet hij persoonlijk bij Sarkozy excuses eisen".
Van Baalen wil dat de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende de zaak ook aankaart bij de vaste voorzitter van de Europese Raad Herman Van Rompuy, maar die reageerde terughoudend. "U kunt zich voorstellen dat ik het op mijn manier doe, niet via de media", zei Balkenende.
Politie rijdt opzettelijk hond dood en geeft baasje boete
Politie rijdt expres hond dood, baasje krijgt 2.500 euro boete
In Duitsland heeft de politie opzettelijk een hond doodgereden, en vervolgens het baasje van het dier beboet voor de schade aan de politiewagen. De 65-jarige eigenares kreeg een rekening van meer dan 2.500 euro, schrijft de Duitse krant Hamburger Abendblatt.
Gevaar Hond Robby was op oudejaarsavond losgebroken en de straat op gerend. De politie kon naar eigen zeggen het dier niet vangen of neerschieten. Omdat de hond een gevaar vormde voor het verkeer, besloten de agenten hem te overrijden. De vrouw draait nu op voor de reparatiekosten van het voertuig.
"Wreed verhaal" Volgens een woordvoerder van de politie valt er juridisch gezien niets aan te merken op het opleggen van de boete: "Maar uit menselijk oogpunt is het natuurlijk een wreed verhaal." De zaak wordt nog een keer onderzocht. (anp/sam)
Nog niet zolang geleden gold Jean-Marie Dedecker als de grote durver van de politiek. De man die geen blad voor de mond nam, die rechtuit was, geen doorsnee politieke paling of ook wel een underdog. En zoals het bij een moderne "robin hood" past werd hij natuurlijk door de traditionele partijen uitgespuwd. Op een weinig eervolle manier werd hij door de "open" VLD -What's in the name?- aan de deur gezet. Dedecker startte met een eigen politieke beweging waardoor het Vlaams Belang haar monopolie van zweeppartij leek te verliezen. Even zag het er naar uit dat Dedecker als een Vlaamse Pim Fortuyn het politiek landschap zou inpalmen.
En toen kwamen de minder mooie kantjes van Dedecker aan het licht. Dedecker zou een paar grote flaters begaan hebben in zijn leven. Hij zou ooit zijn echtgenote publiek geslagen hebben en toen dit in de pers uitlekte verloor hij massaal veel stemmen. Hij maakte ook quasi ogenblikkelijk ruzie met reclameman Wim Schamp, van wie Dedecker vertelde dat hij een grote oplichter was -en hetgeen best zou kunnen- maar opnieuw kwam Dedecker naar voor als een grote ruziemaker. De ene hetze na de andere kwam in de media. En natuurlijk dat de progressieve Vlaamse media een verhaal smaken waaren een rechts politicus minder fraai naar voor komt. En de bevolking die slikt natuurlijk al hetgeen men gratuit verkondigt. Maar is het wel zo gratuit? Er is het spreekwoord: Geen rook zonder vuur. Je kan één keer slecht uit de hoek komen, misschien wel twee keer, maar men kan toch geen ganse krant vullen met onjuistheden. En dan kwam het verhaal van de privé-dedective die op Karel De Gucht werd gezet. Iedereen die De Gucht kent weet dat hij veel heeft van een "Albanese maffiafiguur" -om Ludo Coveliers te citeren- maar niemand heeft Karel De Gucht ooit op een fout kunnen betrappen. De Gucht is zo geslepen dat men pas lang na zijn dood de ware toedracht zal kennen van vele duistere dossiers. Met andere woorden, niemand geraakt verder dan vage insinuaties, ook Jean-Marie Dedecker niet. En dat frustreert natuurlijk de Oostendenaar. In zijn onbezonnen gedrevenheid trachtte Jean-Marie het dan maar met een privé-dedective. Deze privé-dedective moest uitzoeken wie er achter de schandalige verkoop zat van een Gerechtsgebouw. Dat Karel De Gucht niet vies van lucratieve transacties weet iedereen in de Wetstraat. Maar of hij ook hierin betrokken was, kon niet worden aangetoond. En wat meer is. Als gevolg van een zoveelste ruzie in het kamp van Jean-Marie Dedecker geraakte het dedectiverapport bij de VLD. En die maakte natuurlijk gretig gebruik van het gegeven dat Dedecker een privé-dedective had aangesteld die Karel De Gucht moest natrekken. De inhoud ging verloren en de ware toedracht, de duistere vastgoedtransactie, werd evenmin uitgeplozen. Maar sindsdien staat Jean-Marie Dedecker gebrandmerkt bij de publieke opinie als iemand die tever gaat en die er zelfs niet voor terugdeinst zijn politieke tegenstrevers privé aan te pakken.
Als klap op de vuurpijl mocht de subtopper Bart De Wever meedoen aan het programma "De Slimste Mens" waarin hij door zijn intellect, zijn uitstraling, zijn humor enorm populair werd. Mensen aan de rechter zijde van het politieke landschap voelen momenteel veel meer voor de sympathieke intelligente Bart De Wever dan de ruziemaker Jean-Marie Dedecker die gewoon teveel mist om massa's kiezers te overtuigen. En de media geven ook geen enkele kans aan interessante eloquente figuren als een Anne De Baetselier, ondervoorzitter van de Lijst Dedecker.
Er zal veel meer nodig zijn dan een naamverandering om van de Lijst Dedecker alsnog een succesverhaal te maken. Net zoals het VLOTT van Hugo Coveliers, het Liberaal Appel van Ward Beysen vrees ik dat ook dit rechts-liberale project zal sneuvelen en ik vrees dat ook een deel van de partijgenoten zullen opgepuizeld worden door de andere partijen aan de rechterzijde. Mocht ik in de schoenen staan van Jean-Marie dan zou ik nu reeds een kartellijst trachten te vormen met één of meerdere partijen aan de rechterzijde. Want niets is zo slecht dan eerst de verkiezingen te verliezen om dan met hangende pootjes bij een andere partij aan te kloppen.
Lijst Dedecker verandert voor 2012 van naam
BRUSSEL - Jean-Marie Dedecker wil zijn partij binnenkort een nieuwe naam geven. 'Ik wil niet naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 trekken onder de naam Lijst Dedecker', zegt Dedecker.
'Mijn naam kan niet voor eeuwig en altijd verbonden blijven aan de partij', zo zegt Dedecker donderdag in Het Laatste Nieuws.
Eén van de belangrijkste opties is een andere invulling te geven aan de afkorting LDD. 'Ik laat op dit ogenblik een marktonderzoek uitvoeren naar de naamsbekendheid van LDD. Een ander bureau heeft mij al een nieuwe naam voorgesteld, maar ik zal vooral op mijn buikgevoel afgaan. De mensen moeten de partij nog altijd kunnen terugvinden op een stembiljet. Als LDD goed bekend is, is er geen reden om niet onder die noemer verder te gaan', zegt Jean-Marie Dedecker.
Na een rampzalige peiling door Le Soir, volgens dewelke LDD met 5,1 procent amper de kiesdrempel haalt, pleitte ook Jurgen Verstrepen voor een naamsverandering, liefst nog voor de federale verkiezingen van 2011.
We leven toch in een raar land. Toen ik kind was, kregen leerlingen geregeld lijfstraffen. Ze moesten gans de les op hun knieën zitten omdat ze iets misdaan hadden. De leerkrachten die zo'n straffen gaven werden dikwijls nog gelauwerd omwille van hun didactische opvattingen. Denken we maar aan meester Van Baeveghem te Dendermonde. Die gaf geregeld een pak slaag en werd nadien benoemd tot directeur van de lagere school. Het was diezelfde Van Baeveghem die in de jaren tachtig een leraar ontsloeg omdat die homofiel was.
De morele waarden zijn op één generatie tijd enorm veranderd. Het is bijna een must geworden om één of meerdere holibi's in uw lerarenkorps te hebben. En leraren die mogen al lang geen lijfstraffen meer geven. We zijn geëvolueerd van een traditioneel-conservatieve gemeenschap naar een soort van soft-progressieve leefwereld, waar alles mag en kan en waar men zeker niet meer mag sanctioneren. In plaats van lijfstraffen moet men nu in dialoog treden met de studenten en ze eventueel een werkstraf geven. Dus "brave" studenten, gooi maar sneeuwballen pardoef in de leraars hun gezicht en je zal nog beloond worden. De wereld op zijn kop dus...
College buigt zich over straf leraar
BRUGGE - Geweld ontoelaatbaar, maar leraars vaak uitgedaagd'.
Het schoolbestuur van het Brugse Sint-Lodewijkscollege buigt zich deze week over de bestraffing van de leraar die een tiener een vuistslag gaf. Directeur Koen Seynaeve van het college: Wij tolereren geen geweld. Het is aan het schoolbestuur om te beslissen of de betrokken 57-jarige leraar gestraft moet worden.'
De heisa ontstond nadat een filmpje op YouTube verscheen. Seynaeve vindt dat het filmpje een eenzijdig beeld van de schermutseling geeft. De tiener van 15 zou volgens de leraar zelf de eerste slag hebben uitgedeeld, nadat hij sneeuwballen in diens gezicht had gegooid. Eigenlijk stoort het me het meest dat leraars steeds vaker een doelwit worden, van wie sommige jongeren hopen dat ze door het lint gaan, om die beelden dan via het internet te kunnen verspreiden. Om die reden hebben we ons lerarenkorps bij het begin van dit schooljaar gewaarschuwd voor het gebruik van Facebook. Gsm's zijn in onze school verboden. Maar in dit geval gebeurde het na de lessen en buiten de school. Dan hebben wij niets meer te zeggen.'
De betrokken leerkracht Engels en Nederlands in volgens Seynaeve aangeslagen door de hetze tegen zijn persoon. Hij krijgt steun van collega's en van leerlingen.
De school slaagde er gisteren in het YouTube-filmpje van het internet te halen. De ouders van de tiener dienen geen klacht in tegen de leraar. Ze vragen een gesprek met de directie.