Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is ex binnenvaartschipper /bevrachter.
Ik ben geboren op 02/07/1922 en ben nu dus 102 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen , bootreizen , knutselen , mechanica , elektronica ....
ex koloniaal kapitein
ex pleziervaarder
flipperke
varen
30-12-2012
Ja de tijd staat niet stil , ondertussen ben ik al
16 jaar geworden en liggen we in Baasrode , onze thuishaven te
wachten wat er te gebeuren staat , de oorlog staat
voor de deur .
Het is afwachten , ondertussen is er wel geen
inkomen meer , maar moeder zorgde toch altijd dat er wat op
tafel kwam .
Ik weet bij benadering niet hoelang we daar hebben
gelegen , maar na lang wachten kregen wij een vracht naar Veurne.
Toen we daar onze lading hadden gelost werden we
aangeslagen door het Belgisch leger , om leger materiaal te
laden met bestemming England , maar zover zijn we
niet geraakt .
We zijn wel vertrokken van Veurne naar Frankrijk ,
via de Veurne vaart naar Duinkerke onder begeleiding van
2 soldaten .
De baan Veurne - Duinkerke lag juist naast het
kanaal en een stroom vluchtelingen volgde ons richting Frankrijk ,
te voet , met de fiets volgepakt met hun hebben en
houden , zelfs met paard en kar .
Het was een ellendige ervaring , waar gaan al deze
mensen naartoe ... het onbekende tegemoet .
Onderweg werden we beschoten door Duitse
vliegtuigen , gelukkig zonder erge gevolgen .
Van Duinkerke moesten we verder richting Calais ,
maar ook daar zijn we niet geraakt , wel op enkele kilometers
voor de stad zijn we gestrand aan de Pont- d'
Ardres , daar lagen al een massa schepen te wachten ook allemaal
geladen met leger materiaal en te wachten op de
overtocht naar England , wat in groep zou gebeuren .
Dat is trouwens ook niet gelukt want het Duitse
leger had ondertussen enkele spitsen omgebouwd tot
landingsvaartuigen , met het voorschip te voorzien
van een valdeur en achterop twee vliegtuigmotoren , om op die
manier England te bereiken , maar dit experiment is
schijnbaar ook mislukt zodoende bleven we ook terplaatse
liggen wachten op wat komen zou .
We hadden ook een yachtje op sleeptouw , ook
vluchtelingen , dewelke op deze manier de overtocht probeerde
te maken .
Die mensen hadden ook een zoon van mijn leeftijd en
mijn moeder die de oorlog van 1914 - 1918 had meegemaakt
was bang omdat ze wist dat de kans groot was dat we
zouden worden opgeeist van de Duitsers .
We moesten vluchten , maar naar waar
???
We gingen op stap voorzien van een deken , wat
soldatenkoeken en cornetbeef , maar nog diezelfde avond liepen
we al in de arme van een Duitse officier
.
Het was wel even schrikken , gelijk die was
uitgerust , bewapend van kop tot teen .
Maar buiten verwachting was hij beleefd en
vriendelijk , hij bracht ons naar een hofstede die al overvol zat met
vluchtelingen .
Het was al laat en donker en we moesten daar
overnachten , we hadden hem ondertussen zo goed en zo kwaad
het ging wijgemaakt waar we vandaan kwamen en dat
we daar in het kanaal lagen met een boot en we moesten
s' anderdaags maar terug naar huis gaan
.