Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is ex binnenvaartschipper /bevrachter.
Ik ben geboren op 02/07/1922 en ben nu dus 102 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen , bootreizen , knutselen , mechanica , elektronica ....
ex koloniaal kapitein
ex pleziervaarder
flipperke
varen
17-02-2013
Maar het schip was in erbarmelijke staat en zeker
de woonst , dus het eerste werk was deze bewoonbaar te maken
alvorens te verhuizen en hij moest ook nog uit het
water , zo verliep er weer een hele tijd alvorens we het schip
in bezit namen .
Er waren meerdere schepen die onder het beheer van
het sequester vaarden en die zorgden dan ook voor het vervoer ,
er was een walkapitein in dienst en die bezorgde
ons orders .
Als we aan de werf klaar waren dan moesten wij
eerst nog naar Gent voor een motor revisie , dit gebeurde bij ABC werkhuizen
,
waar de motor was gebouwd .
Als alles klaar was dan werden eerst een paar
binnenlandse reizen gedaan als proef , dan begon het grote werk ... en dat
was
voor mij ook weer allemaal nieuw , de motor ... een
tweetact diesel 2 cyl. 80PK werd met lonten en geperste lucht in
bedrijf gebracht , dat alles was een koud kunstje
.
Dan kreeg ik orders om in Auvelais piriet (
kopererts ) te gaan laden voor Duisburg op de Rhein , dat was voor mij ook weer
het
grote onbekende en ik was ook nog niet in het bezit
van de nodige papieren ( rheinpatent ) .
Gelukkig werd er in die tijd nog niet zo nauw
gekeken , maar de 80PK voor een spits geladen op 2,10 M diepgang dat was
niet vanzelfsprekend .
Gelukkig viel ik bij een buurman van dezelfde firma
met een zwaardere motor en die nam mij mee op sleeptouw tot de
bestemming , daar gingen natuurlijk wel een paar
dagen overheen .
De bestemmeling was de Kupferhutte , het lossen
gebeurde met reusachtige grijpers die net in het schip pasten , na
lossing
lade ik op dezelfde plaats zinkoxide " hetwelke
gloeiend heet in het schip kwam en zo erg dat er van tijd tot tijd moest geblust
worden .
Het blussen gebeurde met dezelfde grijpers , de
lading was bestemd voor Balenwezel en dat heeft zich verscheidene malen herhaalt
,
ondertussen had ik wel in Antwerpen een examen
gedaan voor het bekomen van een Rheinpatent en gekregen , dat was ook
weer
voor mekaar .
De volgende verrassing was in Mol , zand laden met
bestemming Basel ( Zwitserland ) , dit wel binnendoor Frankrijk , ook weer
een
grote onbekende , het was in de zomer va 1947 en
snikheet ... tot overmaat van ramp was er een stremming op het kanaal en
aan
de voet ( tunnel ) van Foug kwamen wij vast te
zitten en dat voor lange tijd .
De vaart verderop was leeg gepompt en er viel lange
tijd geen druppel water , hoelang we daar gelegen hebben weet ik bij
benadering
niet meer te vertellen .
Ik ga hier niet over uitwijden wat we in die
tussentijd allemaal hebben uitgespookt om de tijd te doden .
Maar op een gegeven moment konden wij opschuiven
tot in Nancy en daar zat het weer dicht , de bestemmeling : een glasfabriek
wachtte ondertussen op zijn lading in die mate dat
er werd besloten de lading over te laden op het spoor en het langs die weg ter
bestemming te brengen .
Dat opende weer andere mogelijkheden waar ik
gebruik van maakte , door mij in Brussel bij het
arbeidsbureau aan te melden als chauffeur . De
man achter het loket bekeek mijn paspoort en zegde : meneer U bent verkeerd ,
het is hier
voor chauffeurs .
Ik zei : dat weet ik , maar daar kom ik ook voor !
Als het zo zit zei de man , ga dan maar zitten ,
wat wenst U : zwaar of licht , ik zei : geef mij
maar zwaar en ik dacht bij mezelf , dat kan tegen een
stootje en zo kwam ik in een depot van het Engelse
leger terrecht in Machelen bij Vilvoorde .
Als ik die mastodonten zag staan moest ik even
slikken , maar we kregen ruimschoots de tijd om
op adem te komen , want in het begin diende we
enkel als bijrijder .
Er werden in verschillende steden defecte
vrachtwagens opgehaald en die werden gesleept
( met verschillende aan elkaar gekoppeld ) en we
moesten dan in de gesleepte voertuigen gaan zitten
om mee te sturen en te remmen waar het nodig was .
We waren met vijf chauffeurs , vier beroeps en één
leek ( ik natuurlijk ) , maar alles verliep vlot en
na een bekwaamheidstest te hebben moeten
ondergaan kwam dan het grote werk " de tanktransporters ",
maar dat viel ook mee .
Want we dienden in het begin enkel als begeleider ,
dus tijd genoeg om te zien hoe het in zijn werk ging .
Deze Diamondherkules hadden 8 versnellingen
verdeeld over 2 versnellingskasten .
De tweede was voor het zware werk , we moesten in
de Ardennen gestrande tanks gaan opladen en dat
ging soms niet vanzelf , in smalle straten was het
niet van de poes om er door te komen , maar ook dat hebben
we overleefd .
Na een tijd kwam ook hier weer een einde aan , daar
ook deze depot werd verplaatst .
Ondertussen zitten we al een eind in 1945 en het
leven begint zich te normaliseren , zodat ik er stilaan begin
aan te denken om terug mijn beroep als schipper op
te zoeken en ook dat lukte .
Na wat rond bellen had ik beet in de vorm van een
motorscheepje van 150 ton , voorzien van een Industrie motor,
het motorscheepje noemde " Sylvia " ,
weer een onbekende ... maar de kennismaking verliep
vlot , alles was naar mijn zin behalve de baas ...
Ik ga hier over uitwijden maar na een viertal
maanden hield ik het voor bekeken en ging weer terug naar
mijn schoonouders .
Nu zullen we de kat uit de boom kijken en er tijd
voor nemen , af en toe ging ik eens naar Antwerpen en liet mezelf
eens zien op de schippersbeurs .
We belanden in 1947 en tijdens één van die bezoeken
werd mij een plaats aangeboden als schipper op een
motorspits , genaamd " Paloma " van de dienst van
het sequester .
Dat zijn schepen die werden aangeslagen door het
Duitse leger en nu terug onder Belgisch staatsbeheer komen ,
het schip lag in Boom bij de scheepswerf L .
Dewinter , waar het was gebouwd .
Dan maar proberen wat anders te vinden , ondertussen ging ik mijn licht opsteken bij een bevriend garagehouder
en na een paar weken kreeg ik van hem een bekwaamheidsattest , dan heb ik prompt een aanvraag gedaan aan het ministerie van verkeer en ik kreeg mijn rijbewijs opgestuurd .
Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
