Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is ex binnenvaartschipper /bevrachter.
Ik ben geboren op 02/07/1922 en ben nu dus 102 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen , bootreizen , knutselen , mechanica , elektronica ....
ex koloniaal kapitein
ex pleziervaarder
flipperke
varen
17-02-2013
Maar het schip was in erbarmelijke staat en zeker
de woonst , dus het eerste werk was deze bewoonbaar te maken
alvorens te verhuizen en hij moest ook nog uit het
water , zo verliep er weer een hele tijd alvorens we het schip
in bezit namen .
Er waren meerdere schepen die onder het beheer van
het sequester vaarden en die zorgden dan ook voor het vervoer ,
er was een walkapitein in dienst en die bezorgde
ons orders .
Als we aan de werf klaar waren dan moesten wij
eerst nog naar Gent voor een motor revisie , dit gebeurde bij ABC werkhuizen
,
waar de motor was gebouwd .
Als alles klaar was dan werden eerst een paar
binnenlandse reizen gedaan als proef , dan begon het grote werk ... en dat
was
voor mij ook weer allemaal nieuw , de motor ... een
tweetact diesel 2 cyl. 80PK werd met lonten en geperste lucht in
bedrijf gebracht , dat alles was een koud kunstje
.
Dan kreeg ik orders om in Auvelais piriet (
kopererts ) te gaan laden voor Duisburg op de Rhein , dat was voor mij ook weer
het
grote onbekende en ik was ook nog niet in het bezit
van de nodige papieren ( rheinpatent ) .
Gelukkig werd er in die tijd nog niet zo nauw
gekeken , maar de 80PK voor een spits geladen op 2,10 M diepgang dat was
niet vanzelfsprekend .
Gelukkig viel ik bij een buurman van dezelfde firma
met een zwaardere motor en die nam mij mee op sleeptouw tot de
bestemming , daar gingen natuurlijk wel een paar
dagen overheen .
De bestemmeling was de Kupferhutte , het lossen
gebeurde met reusachtige grijpers die net in het schip pasten , na
lossing
lade ik op dezelfde plaats zinkoxide " hetwelke
gloeiend heet in het schip kwam en zo erg dat er van tijd tot tijd moest geblust
worden .
Het blussen gebeurde met dezelfde grijpers , de
lading was bestemd voor Balenwezel en dat heeft zich verscheidene malen herhaalt
,
ondertussen had ik wel in Antwerpen een examen
gedaan voor het bekomen van een Rheinpatent en gekregen , dat was ook
weer
voor mekaar .
De volgende verrassing was in Mol , zand laden met
bestemming Basel ( Zwitserland ) , dit wel binnendoor Frankrijk , ook weer
een
grote onbekende , het was in de zomer va 1947 en
snikheet ... tot overmaat van ramp was er een stremming op het kanaal en
aan
de voet ( tunnel ) van Foug kwamen wij vast te
zitten en dat voor lange tijd .
De vaart verderop was leeg gepompt en er viel lange
tijd geen druppel water , hoelang we daar gelegen hebben weet ik bij
benadering
niet meer te vertellen .
Ik ga hier niet over uitwijden wat we in die
tussentijd allemaal hebben uitgespookt om de tijd te doden .
Maar op een gegeven moment konden wij opschuiven
tot in Nancy en daar zat het weer dicht , de bestemmeling : een glasfabriek
wachtte ondertussen op zijn lading in die mate dat
er werd besloten de lading over te laden op het spoor en het langs die weg ter
bestemming te brengen .