Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is ex binnenvaartschipper /bevrachter.
Ik ben geboren op 02/07/1922 en ben nu dus 102 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen , bootreizen , knutselen , mechanica , elektronica ....
ex koloniaal kapitein
ex pleziervaarder
flipperke
varen
13-01-2013
Hier in het dorp is weinig te beleven buiten eens naar de bioscoop , als hij open is en bij één van deze gelegenheden heb ik daar een meisje leren kennen . Maar het wordt wat moeilijker nu we terug gaan varen als ik haar wil zien , ik van overal waar we gemeerd liggen de verplaatsing naar Baasrode met de fiets zal moeten doen en dat kan dichtbij zijn of ver weg , maar ja het kan niet anders en ge moet er wat voor over hebben he ! We lagen ook wel eens dagen en soms weken in Antwerpen en dan ging ik daar ook wel eens uit en bij één van deze gelegenheden kwam ik mijn jeugdliefje weer tegen en het klikte weer meteen en na wat te hebben gedanst en gedronken , heb ik haar dan ook vergezeld naar hun schip ergens in de haven . Het was een moeilijke situatie voor mij , maar na een goed gesprek en een kusje hebben wij de episode afgesloten en gingen we elk onze eigen weg . Maar het bleef toch wat hangen en ik zal nooit weten of ik de goede keuze heb gemaakt , dus ben ik maar blijven fietsen en dat nog een lange tijd ... Van tijd tot tijd kon ik mij eens veroorloven met de trein te gaan als ik wat gespaart had en het was ook niet even gemakkelijk met de verbindingen , want het trein verkeer liep ook mank , maar aan al die ellende komt ook een einde en dat in 1942 , dan zijn we getrouwd . Niet met de goedkeuring van mijn moeder , want het was een meisje van de wal , wat moest ik daarmee als schipper , maar ja liefde is toch blind zoals men zegt .
De vrijheid was zoek , ook in de scheepvaart ging
alles over de bezetter en had men geen keuze meer
om zelf zijn bestemming te kiezen , men
besliste voor U .
Het eten was schaars en op de bon , ja ... we waren
in een vreemd land belandt .
Het uitgaansleven was ook geknot , muziek mocht nog
, maar dansen niet .
Dit gebeurde toch , maar met een wachter aan de
deur en als het belletje ging vloog iedereen naar
zijn plaats , dit kwam mij al bekend over daar ik
tijdens ons verblijf in Calais in het weekend met de
fiets naar Antwerpen fietste om te gaan dansen en
de maandag de weg terug .
Maar dat is voorbij , laten we naar de
werkelijkheid terugkeren , het zijn harde tijden , mijn ouders liggen
met hun schip weg gestopt in onze thuishaven
Baasrode en de spoeling was mager ( er waren bijna geen
inkomsten meer ) , het randsoen brood is niet te
eten en om het in 't zwart te kopen is het peperduur !
Maar de tijd staat ook hier niet stil
...
Het duurde dan ook niet lang of ik had een
vriendinnetje gevonden , een schipperinneke
( ik zal haar "joske " noemen ) en dat was dan de
eerste kalverliefde maar wel heel tof .
Het was de eerste verkenningstocht , maar het
blijft wel hangen en loopt als een rode draad
door uw verdere leven .
Hoe lang we daar met het schip hebben gelegen dat
kan ik bij benadering niet zeggen ,
maar toch nog een lange tijd want we konden niet
terug naar Belgie , daar de vaarweg nog
was gestremt door de vernielingen van het
oorlogsgeweld .
Het leger had ondertussen de lading in beslag
genomen en gelost , deze bestond het merendeel
uit kleergoed , schoenen , wat eetwaren en fietsen
... en dan maar wachten tot we de toelating kregen
om terug naar ons thuisland te vertrekken
.
Maar ondertussen was het wel onrustig en benauwd
geworden .
Want we kregen bijna dagelijks bezoek van Engelse
jachtvliegtuigen en er werd dan lustig op
los geschoten , gelukkig hebben wij daar niet
teveel schade aan overgehouden .
En hiermee sluiten we het hoofdstuk Frankrijk met
goede en slechte herrinneringen .
Eindelijk kwam het lang verwachte moment dat we de
terugweg naar Belgie mochten aanvangen ,
maar groot was de desolutie als we daar toekwamen
... dat was ons land niet meer , alles was
veranderd , de bezetter was de baas en regelde dan
ook alles .
Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
We lagen ook wel eens dagen en soms weken in Antwerpen en dan ging ik daar ook wel eens uit en bij één van deze gelegenheden kwam ik mijn jeugdliefje weer tegen en het klikte weer meteen en na wat te hebben gedanst en gedronken , heb ik haar dan ook vergezeld naar hun schip ergens in de haven . Het was een moeilijke situatie voor mij , maar na een goed gesprek en een kusje hebben wij de episode afgesloten en gingen we elk onze eigen weg . Maar het bleef toch wat hangen en ik zal nooit weten of ik de goede keuze heb gemaakt , dus ben ik maar blijven fietsen en dat nog een lange tijd ... Van tijd tot tijd kon ik mij eens veroorloven met de trein te gaan als ik wat gespaart had en het was ook niet even gemakkelijk met de verbindingen , want het trein verkeer liep ook mank , maar aan al die ellende komt ook een einde en dat in 1942 , dan zijn we getrouwd . Niet met de goedkeuring van mijn moeder , want het was een meisje van de wal , wat moest ik daarmee als schipper , maar ja liefde is toch blind zoals men zegt .
